KOSE YAZARLARI_30Haziran2003
Bosna'ya dikkat
SARAYBOSNA yaralarını sarıyor ama hala kaygılar var. Etnik adacıklara parçalanmış
karmaşık sistem iyi işlemiyor, etnik milliyetçilik dişini göstermeye devam ediyor.Mostar tipik bir ör
nek... Kanuni'nin 1566'da yaptırdığı tarihi Mostar Köprüsü, 1992'de Sırp topçusu tarafından tuzla buz edilmişti! Şimdi BM'nin onayıyla Türkiye tarafından yaptırılıyor. Kültür ve Turizm Bakanı Erkan Mumcu "taş koyma" törenine katıldı.Hırvatlar çeşitli engellemelerle Mostar Köprüsü'nün inşasını üç yıl geciktirmiş! Hala bir yığın engeller çıkarıyorlar.
Poçiteli, camilerle bir Boşnak şehri, ama Hırvatlar dağın tepesine 30 metre yüksekliğinde dev gibi bir haç dikmişler!
Ve Hırvatça yazılı bir anıt:
"Yüzlerce yıldır Hırvat toprağı olan bu topraklarda 7 Haziran 1992'de hayatlarını kaybeden Hırvat askerlerinin anısına!..
7 Haziran 1995"Halbuki Boşnak toprağı! İç savaşta Boşnakların en çok şehit verdiği bölgelerden biri! Ve Bosna Hersek Cumhuriyeti'nin bu toprağında Hırvat bayrağı dalgalanıyor!
***
BOŞNAKLAR ise Bosna Hersek Federasyonu'nu korumaya, iktisaden ve siyasi ilişkilerle güçlenmeye çalışıyorlar.
Çeşitli ülkelerle, bu arada Türkiye ile serbest ticaret anlaşmaları olmadığı için, Hırvatistan'a adeta muhtaçlar
! Alman sermayesi güçlü.Saraybosna'daki tek Türk bankası olan Ziraat Bankası'nın Genel Müdürü Öznur Özenir diyor ki:
- Türk olduğumuz için Boşnaklar bize güveniyor. 17 bin elit müşterim var. 1997'den beri 10 milyon mark kar ettim! Yeni şubeler açmak için Ankara'dan para değil, yetki istiyorum! Alman bankası Wolksbanks zarar ettiği halde, 7 şubesi ile Alman devleti tarafından ayakta tutuluyor!
Kültürel faktör... "Bonsa Sema Eğitim Kurumları" adlı özel Türk okularının müdürü Fatih Gürsoy diyor ki:
- İlk internet kafeyi biz açtık. 4 okulumuzda 630 Boşnak, Sırp ve Hırvat öğrenciye Türkçe ve İngilizce eğitim veriyoruz. Uluslararası matematik ve bilgisayar yarışmaları için Tokyo ve Washington'a Bosna Hersek'i temsilen bizim öğrencimiz gidecek. Okulumuz çok ilgi
görüyor, sonbaharda beşincisini açacağız!Sordum, şimdiki büyükelçi Bayan Sina Baydur, bu Türk okullarına ilgi gösteriyormuş.
***
SARAYBOSNA ve Tuzla üniversitelerinde "Türk Dili ve Edebiyatı" bölümleri var. Öğretim üyeleri Türkiye'den: Yardımcı doçentler Hamit Pehlivanlı, Ertuğrul Yaman ve Hüseyin Yorulmaz... Entelektüel düzeyleri de çok yüksek akademisyenler...
İlk geldiklerinde Türkiye büyükelçisi olan bay onları soğuk karşılamış:
- Atalarınız beş yüz yılda Türkçe öğretememiş, şimdi siz mi öğreteceksiniz!
Cahil bir "monşer" tipiydi anlaşılan!
Ve, "İran Kültür Merkezi" yedi yıl önce açılmış, "
Türk Kültür Merkezi" yeni açıldı!Halbuki ne kadar da yakınız! Boşnakçada beş bin tane
Türkçe kelime var: Peşkir, çarşı, kuyumcu, kundura gibi...Bosna Hersek, 2007'de
AB üyesi! AB'ye giren ilk ay yıldız, Boşnaklarınki olacak! Boşnaklardan daha yakın dost bulabilir miyiz Avrupa'da?!Türkiye hem iktisadi kurumlaşma hem kültürel ilişkilerde Bosna Hersek'e çok özel destek vermeli
dir. t.akyol@milliyet.com.trAyşe ARMAN
Ben
yunuslarla yüzdüme-posta
Senin başına ne geliyorsa meraktan geliyor!
Yani neden her şeyi merak edersin?
Neden tamam dersin. Bu da, eksik kalsaydı. Ama hayır, sen istedin. Sordular. Bayılırım dedin, ölürüm dedin. Sabahı zor ettin. Ve geldin. İşte havuz karşında. Onlar da içinde. Hazır ve nazır seni bekliyorlar: Alisia ve Suera.Sen de salak salak onlara bakıyorsun...
- Hadi gir suya. Korkuyor musun yoksa?
- Yoo korkmuyorum. Da... Nasıl desem, biraz büyük gö
rünüyorlar.- Öyleler zaten. Her biri 180 kilo...
- Biri şey olmayacak değil mi? Birini ısırdıkları görülmemiş değil mi?
Çok kocamanlar da.- Saçmalama! Gireceksin suya. Dokunacaksın onlara. Ve acayip mutlu olacaksın.
- Madem buraya kadar geldik, kırmayayı
m sizi...***
O koskoca havuza
giriyorum.Amma da soğukmuş su! 19 derece. Hemen yanıma geliyorlar. Aslında son derece sevimli görünüyorlar. Ama her şeyin bir ilki var hayatta. Biraz
korkuyorum.Yalan!
Ben üç buçuk atıyorum.Bismillah deyip, hafif tedirg
in, sağ elimi uzatıp, dokunuyorum.Aman Allahım bu nasıl bir tendir?
İpek desem değil.
Parmaklarım, elimin altındaki canlının üzerinde hem kayıyor hem kaymıyor. Hem sert hem yumuşak. Bugüne kadar dokunduğum hiçbir şeye benzemiyor. Tarifi yok yani. Eşsiz, benzersiz.Ve çok saçma
, insanda alışkanlık yapıyor. Bir kez dokununca sürekli dokunmak istiyorsun. Sadece ellerinle değil, bütün bedeninle ona yakın olmak, değmek, sarılmak, öpmek, okşamak, bacaklarını dolamak...Hatta mümkünse üstüne çıkmak.
İçimden bir şey yükseliyor!
Sevinç bunun adı,
mutluluk bunun adı. İyi ki bu havuza girdim, iyi ki onlara bu kadar yakınım! Korkum tamamen geçiyor. Gülmeye, suda kıkırdamaya, hatta kahkahalar atmaya başlıyorum. Etraftaki insanları unutuyorum; herkes, her şey yok oluyor, dünyada onlar ve ben varız. Konuşuyorum: ‘‘Aşkım, bebeğim, bu nasıl bir güzelliktir, ben sizi neden daha önce keşfetmedim?’’ Ben resmen onları içime sokmak istiyorum, hatta eve götürmek. Ne olur ki, uçağa biner, gideriz. Havuz da yaptırırım, bir Rus bakıcı da tutarım, her gün 15 kilo istavrit de veririm. Bundan sonra da sadece onlar için çalışırım. Hayat boyu kazandığım, kazanacağım bütün parayı onlara harcarım. Gerekirse banka kredisi bile alırım. O kadar sevgi dolular ki, kedimle de iyi anlaşırlar. Tuhaf sesler çıkarıyorlar, onlar da benimle konuşuyor: ‘‘Mahzuru yoksa biz bu havuzda kalacağız, hayatımızdan memnunuz’’ diyorlar. Peki , hay hay siz nasıl isterseniz! O halde, ben sık sık gelir, sizi ziyaret ederim.Pek çok canlı gıdısının okşanmasından
hoşlanır. Kedim ölüyor mesela, hemen sırt üstü yatıyor, göbeğini açıyor. Belki onlar da sever. Deniyorum. A bayılıyorlar! Bakar mısın, şu Suera'ya, gıdısını okşayınca o koca cüssesiyle nasıl yan yatıyor. Suyun dışında kalan gözüyle bana nasıl şefkatli bakıyor. Beni daha çok sev, daha çok sev diyor. Gözlerini öpmek istiyorum. Oysa bugüne kadar sadece sevgilimin gözünü öpmek istiyordum! Tutmayın beni, mutluluktan ölmek istiyorum! Ben bu havuzdan asla çıkmak istemiyorum, onlardan ayrılmak istemiyorum. Sonra, birilerinin ‘‘Sırtındaki yüzgeci tut!’’ dediğini duyuyorum. Ve denileni yapıyorum.İşte başlıyor...
Havuzun bir ucundan diğer ucuna yüzüyor,
ben de onunla birlikte, dünyanın en acayip, en mutluluk veren şeyi bu, ama adı yüzmek değil, başka bir şey, o sanki uçuyor, suya bir girip bir çıkıyor, okyanuslardaki gibi...Ve nasıl hızlı, nasıl estetik...
O sanki dans ediyor...
Mest oluyorum
.Bir daha, bir daha...
O yüzgeci
hiç bırakmak istemiyorum.Antalya'dan İstanbul'a kadar yüzelim. Ya da
beni nereye götürmek istiyorsa oraya gidelim.Hayatta aşık olabileceğim bir canlı daha bulduğumu
fark ediyorum.Yani erkeklerden ve kedilerden sonra...
Yunuslar.
Gerçekten olağanüstü onlar.
***
Yolunuz Antalya'ya düşerse Antalya BeachPark'a gidin.
Düşmese de gidin, tamam mı? İçinde 84 farklı işletme ve 13 ayrı plaj var. Hani o Konyaaltı denilen yer var ya, orada. Ben çok şaşırdım çünkü Konyaaltı çok değişmiş. Bambaşka bir yer hale gelmiş. Neydi o eski hali? Şimdi öyle mi? Neyse işte, BeachPark'a gidin ve deyin ki, ‘‘Burada bir Dolpinland varmış. Ben yunuslarla yüzmek istiyorum!’’Ama çok ucuz değil haberiniz olsun.
5
dakikası 60 dolar.Fakat her şeye değiyor.
İnsan sevindirik oluyor.
Nasıl pozitif enerji doluyor.
Zaten yunuslar tüm dünyada boşuna terapi amaçlı kullanılmıyor.
As
lında ben siz yunuslar hakkında daha başka şeyler de anlatmak isterdim.Ama biliyor musunuz, biraz sonra Suera ve Alicia gösteri yapacak,
ben de onlara söz verdim, mutlaka gelip sizi izleyeceğim dedim, hadi bana eyvallah, sizi satıyorum, yunuslarıma gidiyorum...(BeachPark'la ilgili bilgi almak için: 0212 292.25.80)
Cüneyt ÜLSEVER
Vurun bürokrata!
e-posta
MESUT Yılmaz ve Cumhur Ersümer Yolsuzluk Komisyonu'nda verdikleri ifadelerde, kendi elleriyle seçtikleri, emirlerinden katiyen çıkmama kıstası ile seçilmiş bürokratları suçladılar. İnkár edemedikleri suçları onların üzerine attılar.
Mesut Yılmaz daha ileri gitti, iktidarı sırasında haklarında hiçbir önlem almadığı işadamlarını suçladı ve onlar tarafından tarihimizde belki de ilk kez ‘‘yalancı’’ sıfatına layık görülen eski başbakan oldu.
Bu da yetmedi, tüpgazcıların doğalgazcılara karşı komplo kurduğunu iddia edince tüpgazcılar eski Başbakan'ı paralı ilanlarla kınadılar.
Geçen hafta bunlar yaşanırken, zamanında yargılanmış, uzun uğraşılardan sonra beraat etmiş bir bürokrat, eski TMO Genel Müdürü Ahmet Özgüneş'ten bir mektup aldım.
Mektubun bazı bölümlerini yayınlıyorum:
* * *
‘‘Sayın Demirel 1991 yılında, insanlarımıza, yolsuzluklarla mücadele sözü vererek iktidara geldi. Ancak iktidara gelmekle birlikte küçük bir problemle karşı karşıya kaldı.
1) Topluma yolsuzluklarla mücadele edildiğini göstermek ama bunu yaparken politikacıları bu işe bulaştırmak gibi kötü(!) bir geleneği başlatmamak,
2) durup dururken de sistemin nasıl çalıştığını toplumun gözleri önün
e sermemek gerekiyordu.Demokrasilerde çare tükenmezdi, bunun da çaresi bulundu; kamuoyunun tanıdığı ama sistem dışında olan devlet yönetimleri vardı, bunlar mahkemeye verilebilirdi. Bunların arasında zamanın TMO yönetimi de vardı. Açılan davalardan beraat ettik ama yıllarca üzüntü çektik. Başkalarını bilmem ama bu süreç bana çekilen üzüntülere değecek iki şeyi öğretti:
1) iyi çalışan bir hukuk sisteminin ne kadar önemli olduğunu,
2) hukuk sistemimizde tarihimizden gelen problemlerin varlığını...
* * *
(
...) Türkiye ekonomik ve sosyal olarak geliştikçe toplumu bir kaos duygusu sarıyor, hırsız uğursuz takımı öne geçiyor, ekonomik kalkınma aksıyor; özetle toplum şiddetle arzuladığı refah ve huzura doğru gidemiyorsa bunda hukuk sistemimizin aksaklıklarının payı sanıldığından çok daha fazla. Avrupa Birliği'ne katılma süreci ile birlikte eksikliklerimizin hukuk sistemimizde yoğunlaştığını görmedik mi? Bu süreç geliştikçe bazı kanunlar çıkarmanın yeterli olmadığını, kanunlarımızın, yönetmeliklerimizin, hukuk uygulamalarımızın artan şekilde sorgulanacağını göreceğiz ve umulur ki çağdaş bir hukuk sisteminin önemini ve mutlaka kurulması gereğini anlayacağız.’’Doğan HIZLAN
Ünlü coğrafyacı Erol Tümertekin'in telefonu
e-posta
EROL TÜMERTEKİN telefonla sizi arıyor de
diler.Hemen bağlayın, dedim, coğrafya denince adını hemen anımsadığım adlardan biridir.
Cöntürk sessiz sedasız aramızdan ayrıldı yazım (27 Haziran 2003 ) üzerine beni arama gereği duymuş.
Ünlü bir bilim adamının beni okumasına sevindim.
Erol Tümertekin,
Hüseyin Cöntürk'ün kuraklık konusunda birlikte yaptıkları çalışmalardan söz etti.Cöntürk'ün iyi bir mühendis olduğunu bilirdim ama ben onun edebiyat eleştirmenliği yanıyla ilgileniyordum.
Hocaların hocasının verdiği bilgiler benim kütüphane araştırmamla örtüşüyordu.
Başım sıkıştıkça aradığım Beyazıt Devlet Kütüphanesi Müdürü Şerafettin Kocaman'dan, Hüseyin Cöntürk'ün eserlerinin bir bibliyografyasını rica etmiştim, bildiğim beş kitabından başka yapıtları olup olmadığını öğrenmek istiyordum.
Telefonda şu soruyu sordu: Kocaman, siz kütüphaneye gelinceye kadar hepsini çıkaralım mı? Kitapların sayısı on beşi aşıyordu.
Mühendislikle, iklim çalışmalarıyla ilgili kitapları olduğunu ilk kez o gün öğrendim.
Erol Tümertekin'in doçentlik tezi kurak bölgeler üzerineymi
ş. Kurak bölgelerde yağışlarla ilgili araştırmaların önemini anlattı.Kuraklıkta belli periyodlarla geri dönüşler olurmuş, tarım sigortaları açısından bu çok önemliymiş.
Türkiye'de istatistik analizlerini coğrafyaya sokmuş Hüseyin Cöntürk.
Bir coğrafyacı v
e bir mühendis.Bana Hüseyin Cöntürk'ün bilim adamlığı yanını da anlattı. Kurak tarım konusunda mutlaka bir adı da anmalıyız, dedi. Emin Çölayan'ın babası Ümran Çölaşan'ı.
* * *
EROL TÜMERTEKİN'in coğrafya üzerine söylediği bazı sözleri yazdım.
Coğrafyadan mezun olduğu gün şu sözü ilke edinmiş:
‘‘Coğrafya elle değil, ayakla yapılır.
Jeolojinin kucağına oturmadım, coğrafyanın insan bilimi olduğunu gördüm.’’
Kimdir Erol Tümertekin?
23 Temmuz 1926'da İstanbul'da doğdu. 1948'de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Enstitüsü'nden mezun oldu. 1964'te profesörlüğe yükseldi.
ABD'de iklim dalgalanmaları üzerine çalıştı.
Dünden Bugüne İstanbul Ansiklopedisi'nde (Cilt: 7, s. 308) şu cümleyi mutlaka okuyun:
‘‘Çağdaş yöntembilimle ele alınan yeni konuların Türkiye coğrafyacılığında yerleşmesi Tümertekin'le başlamıştır.’’
Çalışmalarının toplamı; 29 kitap ve 114 makale.
Tümertekin, halen çeşitli üniversitelerde hocalığını sürdürmektedir.
İstanbul'da yaşayanları ilgilendiren bir kitabından söz edeceğim; İstanbul, İnsan ve Mekán (Tarih Vakfı Yayınları)
‘‘Kitapta; İstanbul'u sanayi mekánları, merkezi iş alanları ve nüfus açısından işlemiştir. Bu çalışmalar, İstanbul'un can damarını oluşturan ekonomik faaliyetlerin bir şehrin geçirdiği dönüşümlerde ne kadar önemli bir faktör olduğunu gösteriyor.
* * *
EROL TÜMERTEKİN'in duyarlığına, ilgisine teşekkür ederim.
Hüseyin Cöntürk'ün bir başka yanını okurlarıma iletmemi sağladığı için.
Bir portre
Cüsseli, uzunca boyluydu. Yuvarlak gözlükleri ve piposu vardı. Bir akşam havaalanından Lubliana terminaline gelen otobüsten indiğim zaman karşılaştım onunla. Otobüsün şoförüne Altan adında bir Türk yolcuyu soruyordu.
- Benim,
dedim.En geniş protokol gülücükleriyle el sıkıştık.
Benim çantaya nazikçe yapışmak istedi.
- Olmaz,
dedim.Israr etti.
- Yok,
dedim, olmaz.Hemen kavradım çantayı.
Terminalden on beş yirmi adım ötede park edilmiş yeni bir Fiat arabası vardı. Bagajı açtı. Koyduk çantayı içine. Yanına oturdum. Gazladı. Pek ustaca olmasa da, süratli araba kullanıyordu.
Otelin holünde birer kahve içtik. Ertesi gün cumartesiydi.
- Öğleden sonra saat ikide gelirim, dedi.
- Beklerim,
dedim.- Bonne nuit.
- Bonne nuit.
Ayrıldık.
***
Ertesi gün tam ikide geldi. Hava kapalıydı.
- Şehri isterseniz yaya dolaşalım, dedi.
- Peki,
dedim.Yürü
meye başladık.- Burası şehrin meydanı.
- ....
- Burası üniversite.
- ....
- Bunlar eski binalar. Stilleri bozulmasın diye, hangi renge boyanacaklarını dahi belediye tespit ediyor.
- ....
- Bu iki yüz yıllık bir çeşme. Kışın donmasın diye, etrafını tahtayl
a çevirdiler.- ....
- Bu su Sava'nın bir kolu.
- ....
- Burası Ticaret Odası.
- ....
- Sizi, şehri tepeden görecek bir yere götüreyim mi?..
- Memnun olurum,
dedim.Tekrar arabanın yanına döndük. Ağaçlıklı yollardan bir tepeye çıktık. Ustura gibi bir soğuk vardı.
- Üşüyor musunuz, dedi.
- Hayır,
dedim.Arabayı kullanırken boyuna pipo içiyordu. Ben sigara ikram ettikçe, pipoyu bırakıyor sigara içiyordu. Kaç sigara ikram ettiysem, bir tanesini bile atlamadı.
Tepede devrim müzesi vardı.
- Müzeyi görmek ister misiniz, dedi.
- İsterim,
dedim.Girdik müzeye. Makedonyalı arkadaşım Celal de, bizimle beraberdi. Müzenin kapısındaki memura yaklaştık. Slovenyalı, Celal'e bir şeyler söyledi. Celal cüzdanına davrandı.
- Müzeyi gezme parasını siz mi vereceksiniz, ben mi vereyim, demiş.
Ben Celal'in elini tuttum:
- Bırak ben vereceğim,
dedim.Cumartesinin programı da müzeden çıkınca bitti.
***
Pazar sabahı saat onda geldi pipolu dostumuz.
Bled gölüne gidiyorduk.- Herkes bir saatte gider, ben yarım saatte giderim, diyordu.
H
er sigara çıkarışta bir tane de ona uzatıyordum.- Mersi, diyordu. Sağ elini uzatıp çabucak alıveriyordu.
Göl kenarındaki otellerden birine girdik.
- Bir şey içer misiniz, dedi.
- Yok, ben ikram ediyorum,
dedim.- Peki, dedi.
Sonra bir köye uğradık. Köyün küçük lokantasında birer kadeh içkiyle, köyün özelliğinden olan bir çeşit erimiş yağlı et patesi getirdiler. Celal ete elini sürmedi. Ben, ayıp olmasın diye, iki yudum alır gibi yaptım. Pipolu dostumuz tabağı iştahla bitirdi. Lokantadan çıkarken Celal önü
me geçti:- Yok, dedi, hesap benden.
***
O akşam yeni arkadaşımız evine davet etti bizi:
- Ben bekarım, onun için yiyecek bir şey yok, kusura bakmazsınız, dedi. Evim de pek konforlu değildir.
Evi eski eşya ile doluydu. Buna bekarlığın kalenderliği de eklenmişti. Bir tarafta yanmayan koca bir çini soba duruyordu. Bir tarafta çökük bir divan, bir tarafta cilası dökülmüş bir büfe vardı.
Bize çektiği filmleri gösterdi. Hep bir kadınla dağlara çıkıyor kayak yapıyordu. Filmler değişti, kadın değişmedi.
Sonra:- En
yeni filmim bu, dedi. Yeni film de kadın da değişmişti. Bu farkı kendi belirtti:- Ötekini değiştirdim, dedi.
Tabancasını gösterdi. Alman Valter'iydi. Avusturya'dan aldığı dürbünlü 32 kalibrelik otomatik tüfeğini gösterdi. Sustalı çakısını gösterdi. Teybinde Napoliten şarkılar çalıyordu.
Benim gözlerim büfedeki üst üste yığılmış oyuncak uçaklara gitmişti. Yüzlerce oyuncak uçak karmakarışık duruyordu.
- Bunlar ne,
dedim.- Ben yapıyorum, dedi.
Kutu içinde uçak parçaları alıp monte ediyordu. Çekmeceleri çekti, henüz monte edilmemiş kutu içindeki parçaları gösterdi. Dedesi Beyaz Rus'muş. Sovyet devriminde kaçmış. Büyük amcasını Almanlar kurşuna dizmişler.
***
Ertesi gün çalıştığı yeri de
gördüm. Merdiven altına benzer küçücük bir odası vardı. Burada çalışıyor, pipo içiyor, bir kadınla geziyor, kayak yapıyor, film çekiyor ve oyuncak uçaklar monte ediyordu. Bazen de bizim gibi yabancılara Enternasyonal çalıyordu pikabında.Not: 36 yıl önce
yazılmış bir yazı. "Akşam"dan...c.altan@prizma.net.tr
Hükümete yanıt
Topl
uma kazandırma yasa taslağını açıklayan hükümete yanıt erken geldi.Taslak henüz tasarı haline bile gelmeden PKK-KADEK sözcüleri yapılacak düzenlemeye sert tepki verdiler.
O kadar ki, İçişleri Bakanı Abdülkadir Aksu'nun açıkladığı taslağı bir "savaş ilanı"
olarak nitelediler.Yayımladıkları bildiriyle yedi maddeden oluşan yeni taleplerini açıkladılar.
PKK - KADEK yöneticilerinin talepleri özetle şöyle:
Ceza indirimi öngören bu tür düzenlemeler yerine, Apdullah Öcalan'ı da kapsayacak şekilde genel siyasi af ilan edilmeli ve siyasete girme olanağı tanınmalı.
Kürtçe eğitim ve yayın konusunda uygulamaya geçilmeli, ilkokullarda Kürtçe eğitim olanağı da sağlanmalı.
Yerel yönetimler güçlendirilmeli, sağlık ve kültür hizmetleri yerel yönetimlere bırakılarak demokras
i derinleştirilmeli.PKK - KADEK bildirisinden önce DEHAP Genel Başkanı Tuncer Bakırhan da bir basın toplantısı düzenleyerek, taslağın yetersiz olduğunu, genel siyasi af ilan edilmesini ve siyasi hakların iade edilmesini talep etti.
Yine PKK - KADEK sözcül
eri, Türkiye'nin komşu ülkelerle anlaşarak, Irak Savaşı sonrasında bölgede öne çıkan Kürt hareketini bastırmayı hedeflediğini belirttiler. Bu yaklaşım karşısında da kendilerine "onur savaşı" düşeceğini ama yine de 1 Eylül'e kadar uzlaşma için bekleyeceklerini ilan ettiler.Bu durum gösteriyor ki, önümüzdeki dönemde hükümet genel siyasi af talepleri ve baskısıyla karşı karşıya kalacak. AB bağlamında seri olarak hazırladığı reform paketleri de yeterli görülmeyecek.
Bir süre sonra genel siyasi af talebinin AB üyesi ülkelerce de gündeme getirilmesi sürpriz olmaz.
Hükümet AB'ye giriş için ev ödevi olarak nitelenen Ulusal Program'ı revize etti. Yasa paketlerini de çıkarıyor.
Talep sahiplerinin amacı ise Türkiye'deki farklılıkları kamu alanına taşımak ve yaymak. Yapılan bazı hukuki düzenlemelerin fiili sonucu kuşkusuz bu olacak.
Artık bu noktada AKP'nin ve hükümetin siyasi tavrını da netleştirmesi gerekiyor.
Hükümet PKK - KADEK tarafından dillendirilen bu talepleri "muhatabımız değiller" diyerek karşılık vermeyebilir ama bir süre sonra aynı talepler AB tarafından gündeme getirilirse o zaman ne diyecek?
AKP'nin ve hükümetin siyasi tavrını belirlemesi bu açıdan önemli.
Başbakan Erdoğan, kırmızı çizgiler olarak nitelediği üç yaklaşımını açıkladı: Dincilik yapılmayacak, ırkçılık yapılmayacak, bölgesel milliyetçilik yapılmayacak...
Tam da Türkiye'de yapılanı açıkladı, aslında...
Türkiye'de üçü de yapılıyor ve yasallaştırılması isteniyor.
Hükümetin siyasi tavrını netleştirmesi bu bakımdan önem taşıyor.
Erdal SAĞLAM
Sıra kayıt dışı ile mücadeleye geldi
e-posta
MALİYE Bakanı Kemal Unakıtan, ‘‘Sıranın kayıt dışı ekonomi ile mücadeleye geldiğini’’ söyledi.
Vergi Barışı projesi ile Maliye'nin uzlaşma ve iyi niyetini gösterdiğini kaydeden Unakıtan, vergide asıl olanın ekonominin tümüyle kavranması olduğunu belirterek, aksi takdirde vergisini verenlerin cezalandırıldığını söyledi. Unakıtan, ‘‘Vergide adil olmak için kayıt dışı ekonomi ile mutlaka mücadele edip, ve
rginin tabanını genişletmek zorundayız’’ dedi.Unakıtan bu amaçla bir dizi önlem alındığını, gerek mevzuat değişikliği, gerekse de denetimlerle kayıtdışının üzerine gidileceğini söyledi.
Unakıtan, Başbakanlığa geçen hafta gönderdikleri bazı yasa değişikliklerinin bugün yapılacak Bakanlar Kurulu'ndan çıkarılacağını kaydetti. Bu değişiklikler ile kredi kartı sözleşmelerindeki vergi sorununun çözüleceğini, bu tür sözleşme ve poliçelerin Damga Vergisi'nden muaf tutulacağını belirten Bakan, bu yolla vergi yükü n
edeniyle resmi yapılmayan sözleşme ve poliçelerin de resmi olarak düzenleneceğini söyledi.Aynı kanun değişikliği ile trafik cezalarının bile POS cihazlarından, kredi kartıyla ödenebilmesine imkan tanındığını kaydeden Unakıtan, böylece kayıt içine alma konusunda bir adım daha atılmış olacağını söyledi.
Unakıtan'ın kayıtdışı ile mücadele konusunda çok önem verdiği tedbirlerden biri de, ödemelerin bankacılık sistemi içine alınacağı bir düzenleme. Unakıtan, bugün konuyla ilgili tebliği Başbakanlığa sunacaklarını belirterek, bu düzenlemenin 1 Ağustos'tan geçerli olmak üzere, önümüzdeki hafta Resmi Gazete'de yayımlanarak, yürürlüğe gireceğini söyledi. Bu sistemin vatandaşlık numarası ile entegre edilerek, harcama ve gelirlerin daha rahat takip edilebileceğini kay
deden Unakıtan, bu tebliğ değişikliğinden çok önemli katkılar bekliyor.HAMİLİNE ÇEK KALKACAK
Unakıtan, kayıt dışı ile mücadele için önümüzdeki dönemde ‘‘hamiline çek uygulamasının da kaldırılacağını’’ söyledi. Unakıtan, Adalet Bakanlığı ile de eşgüdüm içinde bu düzenlemeyi yapmakta kararlı olduklarını söyledi. Çeklerin sadece nama yazılı olmasıyla, yani muhatapların açıkca belli olmasıyla, bütün işlemlerin Maliye Bakanlığı tarafından görülebilmesini sağlayacağını kaydeden Unakıtan, eşanlı olarak, şu anda İ
hale Yasası'yla ilgili sıkıntı yaşadıkları, bilgisayarlaşma projesinin ikinci aşamasını da, acil olarak uygulamaya koymayı planladıklarını vurguladı.Bakan, ‘‘Gelir İdaresi'nin Yeniden Yapılandırılması Projesi’’ kapsamında vergi dairelerinin kağıda boğulmaktan kurtarılacağını, bunun yerine stratejik işlerin yapılacağı, denetimlerin daha sıkı ve değişik yöntemlerle yapılmasını sağlayacak bir mekanizmanın kurulacağını ifade etti.
ÖDEMEYEN KORKACAK
Vergi Barışı'nda bugün 3. taksit ödemelerinin son günü olduğunu hatırlatan Unakıtan, mükelleflerin ödemelerini zamanında yapmaları ve önceden ödemeye yönelip indirimden yararlanmalarını önerdi. Unakıtan, ödemeyenlerin sıkı takip edilip, gerekli müeyyidelerin uygulanacağını söyledi. Herkesin kazancıyla orantılı vergi
ödemesinin şart olduğunu kaydeden Unakıtan, vergi kaçıranların karşılarında Maliye'yi bulup, ağır cezalara çarptırılmasının gerekli olduğunu kaydederek, ‘‘Maliye'nin vergi kaçıranlara karşı takınacağı acımasız tavrın örneklerini yakında herkes görecek’’ dedi. Unakıtan böylece bazı izlerin sürüldüğü işaretini verdi.
İstanbul Finans Merkezi için Konsey kurulacak
MALİYE Bakanı Kemal Unakıtan, İstanbul'u finans merkezi haline getirmek konusunda da kararlı gözüküyor. Unakıtan, İstanbul'un Ortadoğu'nun finans merkezi haline getirileceğini ifade etti. İstanbul'un finans merkezine nasıl dönüşeceği konusunda herkesten görüş alacaklarını kaydeden Unakıtan, ‘‘İstanbul'un finans merkezi haline getirilmesi amacıyla Vergi Konseyi benzeri bir konsey kurmayı planlıyor
um’’ dedi. Unakıtan, bu konseyde sadece bankacıların değil, finans kesiminin diğer temsilcilerinin de bulunacağını, ilgili her kesimden birer temsilcinin bulunduğu ‘‘bir beyin takımı’’ oluşturulacağını söyledi. .
5 milyar lirayı aşan her işlem bankadan ge
çecek
MALİYE Bakanı Kemal Unakıtan'ın bugün Başbakanlığa göndereceği, hafta içinde yayımlanması beklenen tebliğ, 5 milyar liranın üzerindeki bütün ödeme ve tahsilatlar için bankadan işlemin gerçekleştiğine ilişkin belgenin aranmasını öngörüyor.
Bu uygulama 1 Ağustos'tan itibaren geçerli olacak.Tebliğde düzenlemenin amacı ‘‘ticari işlemler ve finansal hareketlerin taraflarının izlenmesi ve vergiyi doğuran olayların mali kurumların kayıt ve belgeleri yardımıyla tesbit edilmesi’’ olarak belirtiliyor.
Kapsam
ve uygulama şöyle düzenleniyor: ‘‘Birinci ve ikinci sınıf tüccar, kazancı basit usulde tespit edilenler, defter tutmak zorunda olan çiftçiler, serbest meslek erbabı ile vergiden muaf esnafın kendi aralarında yapacakları ticari işlemleri ile nihai tüketicilerden mal veya hizmet bedeli olarak yapacakları 5 milyar Türk Lirası'nı aşan tahsilat ve ödemelerinin, 1 Ağustos 2003 tarihinden itibaren banka veya özel finans kurumları aracı kılınarak yapılması ve bu kurumlarca düzenlenen dekont veya hesap bildirim cetvelleri ile tevsiki zorunludur. Tespit edilen tutarın altında kalan tahsilat veya ödemelerin banka veya özel finans kurumları aracılığıyla yapılması ihtiyaridir.’’Tebliğde ayrıca ‘‘Tespit edilen tutarın üzerinde kalan işlemlerin tevsik zorunluluğundan kaçınmak amacıyla parçalara ayrılması kabul edilmeyecek, aynı günde aynı kişi veya kurumlarla yapılan işlemler tek bir ödeme veya tahsilat kabul edilecektir’’ denildi.
Tebliğde ‘‘Tahsilat ve ödemelerinde banka veya özel finans kurumlarınca düzenlenen belgelerle tevsik zorunluluğuna uymayan mükelleflere her işlem için usülsüzlük cezası kesilecek’’ denilerek, caydırıcı ceza getiriliyor.
Taşları yerinden
oynatmak...Geçtiğimiz hafta Washington'da temaslar yapan TBMM heyetinde, gerek soyadı, gerekse açıkladığı görüşler itibariyle ABD'li muhataplarının en fazla ilgisini çekenlerden biri AKP'nin İstanbul Milletvekili İbrahim Özal'
dı.ABD Kongresi'nin ağır toplarından ve Rum lobisinin en etkin sözcülerinden sayılan Maryland Demokrat Senatörü Paul Sarbanes, TBMM heyeti ile görüşmesi sırasında sekizinci cumhurbaşkanı Turgut Özal'ı an
dı ve İbrahim Özal'a "Amcanız, zamanında bana 'Türkiye'nin önünü tıkayan en büyük taş Kıbrıs'tır' demişti" diye seslendi.Aile mesleği siyasetin 38 yaşındaki, elektrik mühendisliğinden gelme mensubunun yanıtı, Washington'daki bütün karar alıcıların Ankara'dan duymayı istediği türden
di: "İşte şimdi biz de, o taşı küçültmeyi umuyoruz."İbrahim Özal, Kıbrıs konusunda AKP liderlerinin de paylaştığı, ancak hükümet üyelerinin son dönemde dile getirmedikleri bir yaklaşımı Washigton'da birkaç ayrı ortamda tekrarla
dı.Bir toplantıda ABD Ulusal Güvenlik Konseyi ile Avrupa Birliği'nin Washington Temsilciliği'nden birer yetkili, birbirleri ardından Kıbrıs'ta çözüm ile Türkiye'nin AB üyeliği arasında teknik olarak bir koşulluluk ilişkisi olmasa da, siyasi bazda güçlü bir bağ olduğunu hatırlatınca, İbrahim Özal, "kişisel görüşü" olduğunun
altını çizerek iki temel yaklaşım açıkladı.Birincisi, Türkiye ile AB arasındaki ilişki ne yönde gelişirse gelişsin, Kıbrıs'ta bir çözümün, Türkiye'nin AB kapısındaki konumundan bağımsız olarak ve daha fazla ertelenmeden sağlanması gerekliliği.
İkincisi, Kıbrıs'ta çözüm konusunda, özellikle ve öncelikle, adalıların sesinin ve tercihlerinin belirleyici olması zorunluluğu.
Bir
ABD'li yetkilinin bize daha sonra, "Cesaretlendirici bulduk" diye yorumladığı bu yaklaşımların AKP hükümetinin politikasına dönüşebilmesi, Washington'ın dileği. Bush yönetimi, üçüncü Annan Planı'nı baz alacak bir çözümün mümkün ve son tahlilde sadece Kıbrıs Türkleri'nin değil, Türkiye'nin de çok yararına olacağına inanıyor.Bir yandan, KKTC halkının bu yılki seçimlerde, çözümden yana güçlü bir mesaj vereceğini uman ABD'li yetkililer, bir yandan da Kıbrıs'ta çözümü kolaylaştırıcı politikaların, Ankara - Washington ilişkilerine doğrudan ve çok olumlu etki yapacağını her fırsatta hatırlatıyorlar.
Önemimizin kararı...
1 Mart'taki tezkere şokunun sarsıntısını hala tam anlamıyla aşamamış olan Türk - Amerikan ilişkilerinin bundan sonra nasıl bir seyir izleyeceğinin yanıtını arayan herkes, Washington'daki yetkililerden aynı karşılığı alıyor: "Bunun kararı size ait."
Bush yönetiminin Türkiye politikasını birinci derecede belirleyen isimlerden biri, geçen hafta, Ankara'nın bu kararının ne anlama geldiğini çok çarpıcı ifadelerle anlattı.
Yetkiliye göre, esas mesele, Türkiye'nin önümüzdeki bir yıl içinde, önündeki fırsatları iyi kullanıp kullanamayacağında, sorunları çözücü yönde kararlar alıp alamayacağında.
Soruyu "ABD gözünde önemimiz azalıyor mu" diye sormanın ya da "Ne olursa olsun Türkiye'nin önemi kaybolmaz, ABD bizi gözden çıkaramaz" diye avunmanın anlamsızlığını ortaya koyan şu sözler önemli:
"Türkiye'nin önemi her halükarda sürecektir. Bizim açımızdan mesele, Türkiye'nin öneminin, önündeki engelleri başarıyla aştığı ve fırsatları iyi değerlendirdiği için mi, yoksa bu engellere takıldığı ve fırsatları kaçırdığı için mi süreceğinde? Bu sorunun yanıtı bizce hala belli değil. Türkiye, ortak güvenlik sorunlarını birlikte aşabileceğimiz bir ülke mi, yoksa halinden sürekli kaygı duyduğumuz bir ülke mi olacak?"
Bu sorunun ABD yetkilileri tarafından bugün soruluyor olması, Irak krizinin Washington'da yarattığı güvensizliğin, kolay aşılmayacağının göstergesi. Ancak meseleye "fırsatları kullanmak, engelleri aşmak" bazında baktığımızda, Bush yönetiminin kafasındaki soru işaretlerinin nasıl giderilebileceğinin somut ipuçlarını da görebiliyoruz.
Washington'ın listesi...
ABD'li yetkililer, Türkiye'nin IMF destekli iktisadi reformları gevşetmemesi ve demokratikleşme adımlarını, alelacele çıkarılmış yasalarda bırakmayıp iyice sindirerek ve eksiltmeden hayata geçirmesine birinci derecede önem veriyorlar. İktisadi ve siyasi reform uygulamasının aksamaması, Türkiye'nin ayakta durabilmesi için "olmazsa olmaz" sayılıyor.
Bu temel beklent
inin yanısıra Washington'ın son dönemde giderek daha vurgulu biçimde gündeme getirdiği açılım beklentilerini üç ana başlığa toplamak mümkün:"Kıbrıs, Ermenistan ve geniş kapsamı içinde Ortadoğu."
Türkiye'nin, Kıbrıs'ta çözüm için elinden geleni yapmadığı inancı Brüksel ve Washington'da ortak. Kıbrıs'ın AB üyeliği bazında meseleye bakanlar, KKTC ve Türkiye'nin önünde, Mayıs 2004'te kapanacak bir fırsat penceresi görüyorlar. Gözler, Ankara'daki hükümetin taşları yerinden oynatıp oynatamayacağında...
Benzer bi
r merak, Türkiye'nin Ermenistan politikası için de geçerli. Washington'ın son dönemde Türk yetkililere ısrarla ilettiği beklentisi, Ankara'nın Ermenistan'a yönelik yeni bir stratejik vizyon geliştirmesi ve bunun ilk göstergesi olarak da sınırı açması.Bu
konuda, geçen hafta Washington'daki TBMM heyetine başkanlık eden AKP Genel Başkan Yardımcısı ve Ankara Milletvekili Reha Denemeç'in "Ermenistan'la ilişkilerin normalleşmesi lazım. Ticaret bunda mutlaka önemli rol oynayacaktır" sözleri, ABD'li yetkililerce "umut verici" bulundu. Bu kapsamda konuşulan ve atılması halinde olumlu ses getirecek adımlardan biri de, Ani Antik Kenti'nin ziyarete açılması.Gelelim sınırları genişleyen Ortadoğu'ya...Bir yandan İsrail - Filistin barışı yönünde son bir haftanın getirdiği son derece önemli gelişmeler, bir yandan ABD'nin, Tahran başta olmak üzere bölge başkentlerinden teröre giden desteği durdurma kararlılığı... Gelişmelerin hızı ve yoğunluğu, Ankara'nın, Ortadoğu'yu gözünü kırpmadan izlemesini ve bölgede barıştan yana,
teröre karşı somut ve tutarlı politikalarla sürekli devrede olması şart koşuyor.Yukarıda "Türkiye'nin önemi öyle mi sürecek, böyle mi" dediğini aktardığımız ABD'li yetkili, demokratik reformlar, Kıbrıs ve Ermenistan'ı içeren beklentiler listesini, "Stratejik ilişkimizi, bölgesel işbirliği bazında derinleştirebilecek miyiz" sorusuyla sürdürüyor, "Hem İsrail - Filistin barış çabasında, hem de 11 Eylül'ün belirlediği yeni gerçeklikler kapsamında, Büyük Ortadoğu'nun geleceği için işbirliği yapabilecek miyiz?"
***
23.06.2003 tarihli, "Tamirat başladı.." başlıklı yazımın ilk bölümünde, bir
Türk siyasetçisine atfen yer alan değerlendirmenin ilk cümlesi, "AKP hükümeti, hemen her alanda (askerin siyasi) nüfuzunu geriletme yolunda adım atıyor" olmalıyken, parantez içindeki bölüm eksik yazılmıştı.
Düzeltir, özür dilerim.Erkan ÇELEBİ
‘Estonya’da arsa
al köşeyi dön’ zincirie-posta
THE Landinvestors Society adlı şirket, ‘‘Volkswagen'in Estonya'da yapacağı yatırımın tüyosunu
aldım’’ diyerek, yatırımın yapılacağı arsayı Türkler'e pazarlıyor.Dolar bazında yüzde 120 kár vaadiyle pazarlanan arsa, Türkler'ee 3 bin ile 30 bin dolar arasında değişen paylarla satılı
yor. Buna karşılık, sadece şirkete ait bir katılım belgesi veriliyor.THE Landinvestors Society adlı bir İngiliz Şirketi, gözünü kolay yoldan para kazanmak isteyen Türk girişimcilere dikti. Alman otomobil devi Volkswagen'in Estonya'da yapacağı yatırımın tüyosunu aldığını savunan şirket, yatırım yapılacak bu arsayı şimdi, Maya Plaza'da kiraladığı Boğaz'a nazır lüks bürosundan Türklere pazarlayarak,
para topluyor. Üstelik, dolar bazında yüzde 120 kár vaadetmeyi de ihmal etmiyor.Jet-Pa'nın Avrupa'da yaşayan Türklere yönelik uyguladığı yöntemle para toplamaya çalışan bu şirket, ‘‘Yatırım amaçlı kullanılacak arazilerin değerini artırarak, satıyoruz’’ sloganını kullanıyor ve Türk girişimcilere kısa sürede yüksek getiri sağlama vaadinde bulunuyor. Türkiye Direktörlüğü görevini Paul Joseph'in üstlendiği şirket, Volk
swagen gibi çokuluslu şirketlerin üzerine yatırım yapmayı planladığı arsaların ilk önce tüyosunu alıyormuş. Aldığı bu tüyo üzerine arsayı, kelepir fiyata kapatıyor ve ardından imar izni çıkmadan müşterilerine parça parça pazarlıyor. Daha sonra da, kelepir fiyatına aldığı arsaları, yatırım yapmayı planlayan şirkete beş kat daha pahalıya satarak, kısa sürede dev gelirler elde etmeyi başarıyormuş. Bu yolla hem kendi şirketleri, hem de arsayı parça parça sattığı küçük girişimciler kazanıyormuş.Şirket, şu anda E
stonya, Polonya, Çek Cumhuriyeti gibi ülkelerdeki arsaları kısa yoldan köşeyi dönmeyi planlayan Türkler'e, 3 bin ile 30 bin dolarlık paylar halinde iki aydır pazarlamaya çalışıyor. The Landinvestors Society'nin pazarlama elemanları şirketleri dolaşarak, özellikle borsada oynayan ve kısa yoldan köşe dönmek isteyen tasarruf sahiplerinin birikimlerini çekmeyi planlıyor.KATILIM BELGESİ
The Landinvestors Society'nin yatırım danışmanlarının kısa sürede köşeyi dönme teklifinde bulunduğu girişimciler arasında Türkiye Giyim Sanayicileri Derneği (TGSD) Yönetim Kurulu Üyesi Mehmet Kumbaracı da bulunuyor. Bu yatırım danışmanları Kumbaracı'nın, Volkswagen'in Estonya'da kuracağı fabrika arsasından pay alması durumunda, bir yıl gibi kısa sürede dolar bazında yüzde 120 g
elir vaadinde bulunulmuş.Dolar bazında vaadedilen bu gelirle ilgili olarak The Landinvestors Society'nin yetkilileriyle görüştük. Şu anda Alman otomativ firması Volkswagen'in Estonya'nın Rapra Bölgesi'nde kuracağı fabrika alanının arsasını Türk yatırımcılara pazarladıklarını doğrulayan yetkililer, ‘‘Türk yasalarına uygun olarak kurulmuş bir İngiliz yatırım şirketiyiz. Yatırım uzmanlarımız, müşterilerimizi ziyaret ederek, onlara uluslararası arazi yatırım danışmanlığı hizmeti veriyor. 3 bin ile 30 bin dola
r arasında yapılan yatırımlara karşılık, müşterilerimiz bir katılım belgesi alıyor’’ dedi.Şirket yetkililer, önümüzdeki aydan itibaren yeni bir projeyi de uygulamaya koyacaklarına değinerek, ‘‘Böylece, Türk yatırımcılarına farklı alternatifler sunabileceğiz. Sistem geliştikçe, bir aracı kurum gibi çalışmaya başlayacağız. Müşteriler, alım ve satımlarını bir telefonla bile gerçekleştirebilecek’’ dedi.
Küçük kızın sorusu, Adnan Şenses'in göbeği...
FIKRALARIN, hayatın imbiğinden süzülüp geldiğini düşünmeyenler,
onlara dudak büküp, küçümserler.Oysa fıkraları, bunca yıl canlı tutan, onların insanın bilgeliğinden kaynaklanmasıdır.
***
GEÇEN gün gazetelerde bir haber vardı, dedesi ve babası yaşındaki adamların aylarca ırzına geçtiğini, şimdi ise hepsinin serbest dolaştığını bildiren 13 yaşındaki bir kız çocuk, Adalet Bakanı Cemil Çiçek'e soruyordu:
"Bunlar, sizin kızınızın başına gelseydi ne yapardınız?"
***
İŞTE, fıkrayla olay burada buluşuyor...
Olayı okudunuz, şimdi bir de ona yakışan fıkrayı görün...
Köy yerinde
zorbanın biri, genç kızı kaçırıp, ırzına geçmiş, jandarma tecavüzcüyü yakalayıp, mahkemeye göndermiş, adama mahkum olmuş, zavallı kız da başına gelenle kalmış...***
ARADAN yıllar geçmiş, kız kasabanın pazarına gelmiş, bir bakmış ırzına geçen adam elini, kolunu sallaya sallaya dolaşıyor, şaşırmış, hemen jandarma karakoluna koşmuş:
"Başefendi, beni beceren herif pazarda, hani onu mahpusa atmışlardı!"
Komutan kadını teselli etmiş:
"Haklısın bacım ama, o affedildi..."
Kız şaşırmış:
"Kim affetti?"
"Hükümet affetti, hükümet!"
Kız, şöyle bir diklenmiş:
"Bana bak başefendi, herif hükümeti mi becerdi, beni mi? Beni beceren herifi, hükümet kim oluyor da affediyor?"
***
FIKRA gibi bir olay daha...
Geçen gün gazetelerde vardı, kendisi de benzinci olan şarkıcı Adnan Şenses, Başbakan Tayyip Erdoğan'ın önünde göbek atıp zam aldı, diye haberler çıktı.
Gerçekten de Adnan Şenses'in buna benzer, hatta Başbakan'ın önünde yere oturmuş şarkı söyleyen fotoğrafı da vardı.
Hükümetten işçiler için zam alamayan Türk - İş Başkanı Salih Kılıç da "Bari biz de, Adnan Şenses'ten göbek yardımı isteyelim!" deyince işler karıştı. Adnan Şenses, benzincilere zam aldığının doğru olmadığını söylerken "Ben kimim ki, hükümete hükmedeyim, Başbakan'ın yakın dostu ve abisiyim!" diyerek kendisini şeca
atle savundu.***
DOĞRUDUR, hükümete hükmedip etmediğini bilemeyiz ama, Başbakan'ın çok yakını olduğu delillerle sabittir.
"Şakacı Çetin"in bir televizyon programını izleyenler bilir; "Şakacı Çetin" tam teçhizat, dozer bile getirip Adnan Şenses'in benzin istasyonuna gitmiş, güya kaçak istasyonu yıkacak...
Adnan Şenses'teki telaşı görmeliydiniz bağırıp çağırıyordu:
"Bana belediyeden filanı bulun, yoksa falanı bulun, onlar da yoksa Tayyip Bey'i bulun, olmaz böyle şey!"
Adnan Şenses'in "Bulun!" dediği "Tayyip Bey" o tarihte Belediye Başkanı...
Şimdi "Adnan Şenses, göbek attı, zammı kaptı!" diye işi büyütmeye gerek yok!
Eski dostlar, birbirlerine bu kadarcık kıyak yapmışlarsa, bunu da hoş görün!
Hem yapmışlarsa, dedik.
h.pulur@milliyet.com.tr
Fatih ALTAYLI
N.Ç.
tutanakları televizyon ve gazeteCUMA günü Kanal D Ana Haber Bülteni'ni hazırlıyoruz. N.Ç'nin mahkeme tutanakları geldi. Okudum.
Akla ziyan bir rezalet. Bir yandan utanç verici, bir yandan da bu rezillik ortaya çıkmalı diye düşünüyorum.
Arkadaşlar tutanakları alıp habere hazırladılar.
Haberlerin başlamasından yarım saat kadar önce haber hazırdı.
Oturup izledim.
İfadeler, itiraflar, suçlamalar... Her bir kelime, bir çivi gibi beynime çakılmaya başladı. 30. saniyede dayanamadım. Bülent Çöltekin'e ‘‘Bu haberi kullanmayın’’ dedim.
Haberi kullanmadık ve şöyle bir duyuru yaptık: ‘‘Onlar yapmaya utanmadılar ama biz yayınlamaya utanıyoruz’’ diye bir spot yazarak bu haberi yayınlamayacağımızı duyurduk.
Hürriyet Gazetesi ise haberi yayınladı.
Şimdi bazı çevreler Kanal D Haber'i örnek gösterip Hürriyet'i eleştiriyorlar. Bazıları ise eleştiri dozunu kaçırıyor ve iğrençleşiyor.
Şunu açıkça söylemek isterim ki, Hürriyet'in yaptığı son derece doğru. Yapılış biçimi belki eleştirilebilir ama yapılan doğru. Bu rezalet bilinmeli, duyulmalı, konuşulmalı.
Bu ‘‘pislik’’ ortaya çıkmalı.
‘‘Peki o zaman Kanal D haber niye yayınlamadı?’’ diye soracaksınız. Yayınlamadık çünkü televizyon ile gazete farklı mecralar.
Biri 15 milyon insan tarafından izleniyor, diğeri 600 bin kişi tarafından okunuyor.
Etkileri de farklı.
Ben de tutanakları okuyunca ‘‘Haber yapın’’ dedim ama televizyon haberi olarak görünce yayınlatmadım.
Her mecranın kendi kuralları, kendi sınırları var.
Bu olayda Kanal D Haber'in yaptığı da doğru, Hürriyet'in
de.Tek eleştirilebilecek nokta belki sunum. Ama zarfa değil, mazrufa bakmak lazım.
Yazarken iyi
İSLAMCI basın, Abdurrahman Dilipak'ın evine eski Deniz Kuvvetleri Komutanı Güven Erkaya'nın várisleri tarafından başlatılan haciz işlemini eleştiriyor..
.Hangi hakla çok merak ediyorum.
Abdurrahman Dilipak, köşesinden herkese verip veriştiriyor. Ancak bunun yasal sorumluluğundan nedense kaçıyor. Kaçmaya çalışıyor. Bu zat daha önce de bana hakaretler içeren hitaplarla dolu yazılar yazdı.
Ben de her seferinde bunu mahkemeye verdim.
Ve tazminatlar kazandım.
Fakat her nedense Abdurrahman Dilipak bu tazminatları bir türlü ödemedi.
Avukatlarım parayı tahsil edebilmek için Dilipak'ın yazılarının yayınlandığı gazeteye gittiler.
Ancak nedense Dilipak'ı hiçbir zaman bulamadılar.
Maaşına haciz koymak istediler. Gazeteden ‘‘Burada çalışmıyor’’ yanıtı aldılar.
Yazılarının nasıl olup da yayınlandığını sorunca ‘‘Bize fakslıyor. Karşılığında bir bedel ödemiyoruz’’ dediler.
Yazılarında aslan kesilen Dilipak, iş yazdıklarının bedelini ödemeye gelince buhar olup uçuyordu. Hal böyle olunca Erkaya Ailesi ‘‘haciz’’ uygulatmış. Şimdi buna kızıyorlar.
Eeee, tatlı tatlı yazmanın, acı acı cezası oluyor bazen.
Reklam eleştirmenleri
SON dönemde moda olan gazetecilik tür
lerinden biri ‘‘reklam yazarlığı’’.Televizyon ve gazetelerde yayınlanan reklamları izleyip bunlar üzerine ahkám kesiyor, iyi veya kötü diyor, kendilerince not veriyorlar.
Bunların biri öğretim üyesi, biri eski gazeteci, biri ise hálá gazeteci.
Bunların danışmanlık yaptıkları firmalarla olan ilişkileri, bunların profesyonel olarak hizmet verdikleri kuruluşları ön plana çıkaran yazılarıyla ilgili bir eleştiri yapmayacağım. Çünkü bunları çok yaptım. Takan olmadı. Mesleğin yara almasını takan yoksa bana ne.
Ancak ‘‘tamamen tarafsız ve ahlaklı’’ olduklarını varsaysak bile reklam eleştirisi konusunda da zaman zaman ölçüyü kaçırıyorlar.
Çünkü bir reklamı ortaya çıkaran tek unsur ajans değil.
Müşteri ajansa geliyor ve ne istediğini anlatıyor.
Ajans bu anlatılandan bir çıkarımda bulunuyor ve buna uygun bir fikir üretiyor.
Bu fikir müşteri tarafından kabul edilirse, bu sefer prodüksiyona geçiliyor. Bir grafik tasarımcı gazetede yayınlanacak reklamı ortaya çıkarıyor, bir yönetmen televizyonda yayınlanacak filmi çekiyor. Oldukça karmaşık bir süreç sonunda çok fazla kişinin ortak emeğiyle ortaya çıkan bir çalışma.
Bu çalışmayı eleştirebilmek için müşterinin ne istediğinden, ajansın ne yaptığına kadar çok fazla detayı bilmek gerekiyor. Üstüne üstlük bir de reklamın etkisini ve markaya katkısı ölçebilmek lazım.
Bunların hiçbiri yapılmadan müthiş kolektif bir süreç üstünkörü eleştiriliyor. Ayrıca çok inandırıcı olmuyor. Çünkü, bu yazılar daha çok sektöre hitap ediyor. Sektör ise yazıların satır aralarını da okuyor.
B
u da bu arkadaşların şanssızlığı.NOT: Bence reklamcılar da reklamlarında basın eleştirisi yapsınlar.
NE ZAMAN ADAM OLURUZ?
Prisma ile ilgili haber yapmakiçin Prismacı gazeteciler görevlendirilmediği zaman.
Meclis'in yolsuzluk sınavı
TBMM Yolsuzlukla
rı Araştırma Komisyonu'nun bu hafta Meclis'e sunacağı rapor, özelleştirme ihaleleri ve batık bankalar nedeniyle Türkiye'ye milyarlarca dolara patlayan son on yılın 'siyasi soygun'u ve sorumluları hakkındaki yol haritasını ortaya koyacak.Komisyonun önerile
ri, Meclis'teki iki partinin AKP ve CHP'nin dürüstlük ve hukuk sınavı olacak.'Devri sabık yaratılıyor!' yargısı doğmadan 2001 ekonomik krizine zemin hazırlayan yolsuzluk batağının nedenleri hakkında kamu vicdanının rahatlaması çok önemli. Yüce Divan pazarlıkları ve 'aklama - paklama' olaylarından sonra gelinen aşamayı TBMM iyi değerlendirmeli.
Yeni dokunulmazlık alanları yaratılmamalı. Rapora 'siyasi gölge' düşerse bundan en çok parlamento yara alır.
Örneğin Ankara, İstanbul belediyelerinden bilgi akışı ko
nusunda gözlenen isteksizlik dikkat çekicidir.En duyarlı kurum ise her zamanki gibi Çankaya... Devlet Denetleme Kurulu'nun Meclis'e gönderdiği rapor, bankalardan hortumlanan paranın devlete maliyetini açıklıyordu:
Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu'na devredilen özel bankalara 36 katrilyon 669 trilyon lira (23.4 milyar dolar) aktarılmış. Bu rakama kamu bankalarından aktarılan 46 katrilyon 431 trilyon lira (32.3 milyar dolar) eklendiğinde devletin zararı 55.7 milyar dolara ulaşıyor.
Raporda 5 katrilyonluk takip
li alacaktan sadece 228 trilyon liranın tahsil edilebildiği belirliyor.Devlet Denetleme Kurulu, batık bankalarla ilgili süreçten sorumlu tutulan eski üç bakan Güneş Taner, Hikmet Uluğbay ve Recep Önal hakkında gerekirse soruşturma komisyonu kurulmasını önermiş.
TBMM Araştırma Komisyonu'nun kimler hakkında Yüce Divan'a giden yolu açacağı rapor çıkınca anlaşılacak.
Türkbank nedeniyle eski Başbakan Mesut Yılmaz, enerji ihaleleri nedeniyle Yılmaz ve Cumhur Ersümer hedefteki isimler. Ecevit dönemindeki işlemler nedeniyle Hüsamettin Özkan, Zekeriya Temizel ve Recep Önal'ın sorumlulukları da tartışılıyor.
Belediyelere gelince... CHP, bankalar konusunda AKP ile ters düşmemek için başlangıçta İstanbul ve Ankara belediye başkanlıkları üzerine gitmedi. Sona doğru Tayyip Erdoğan ve Gökçek'e ilişkin dosyalardaki eksiklik fark edildi. İçişleri ve Adalet Bakanlığı'ndan açılmış soruşturmalar hakkında bilgi ve belge gönderilmeyince CHP'li üyeler İstanbul eski İl Başkanı Mehmet Bölük'ün (3 Kasım'da listede seçilmeyecek yere
konulan!) kitabına başvurdular. Beyaz Enerji'de Osman Özbek komisyona niye çağrılmadı?Ahmet Güryüz Ketenci ve Kemal Kılıçdaroğlu hiç olmazsa Bölük'ün iddialarını tutanağa geçirdiler.
Bakalım komisyon raporundan ne çıkacak?
Umarız dağ fare doğurmaz.
Ferai TINÇ
Türkiye’den asker mi istiyorlar?
e-posta
AMERİKALILAR Irak'ta işlerin bu kadar zor olacağını önceden hesaplayamadılar. Şimdi işler sarpa sarıyor. Çok gizli bir direniş örgütünün varlığından şüphe ediliyor.
Hatta, Saddam'ın gizli servisinin direniş hareketini savaştan çok önce örgütlediği, ayrıntıların bile belirlendiği iddiaları var. Halka vaat ettikleri düzen ve istikrarı getiremeyen müttefikler şimdi de gizli direniş örgütü efsanesiyle başarısızlıklarına kılıf hazırlıyorlar galiba.
‘‘Saddam'ın süper topu’’ ile başlayan efsane sürüyor.
Ama gerçek olan bir şey var, o da Iraklıların her geçen gün işgale karşı tepkileri büyüyor. Hergün Amerikan ve İngiliz askerleri saldırıya uğruyor. En iyi müttefik olan Kürtler arasında bile Amerikalılara karşı hoşnutsuzluk baş göstermiş durumda.
Bu durumdan kurtuluş yolları aranırken Pentagon'un aklına Türkiye'nin geldiği anlaşılıyor.
Dünkü Washington Post Gazetesi'nde yer alan haberde ilginç bir a
yrıntı vardı. Pentagon Türkiye'den asker istemiş.‘‘Amerikan askerleri, düzeni sağlamakta ve normal ekonomik işlere dönmekte zorlanıyorlar. Çünkü bu konularda eğitim ve deneyimleri yok, ayrıca sivil halktan da destek gelmiyor. Pentagon, Hindistan, Pakistan ve Türkiye gibi müttefik ülkelerden asker talep ettiğini söyledi’’ denen yazıda siyasi ve lojistik engeller nedeniyle Türk, Hintli ve Pakistanlı askerlerin Irak'a gelişlerinin bir süre gecikebileceği belirtiliyor.
Müslüman ülkelerin askerlerinin halk ara
sında daha az tepki uyandırabileceği ve Amerikalıların da ülkenin yeniden inşası ile uğraşabilecekleri hesapları yapılıyor.Haydi bakalım şimdi ne olacak? Türkiye Irak'a asker gönderecek mi?
* * *
EĞER gerçekten böyle bir talep varsa, bu Irak halkının bir an önce istikrar ve güvene kavuşması, demokratik devletin kurulmasının hızlandırılması amacına hizmet edecekse neden olmasın?
Ama bir işgalin yerleşmesine yardımcı olmak için Türkiye'den asker isteniyorsa bunu kabul etmek mümkün değil. ABD işgalci damgasından nasıl kurtulacağının hesaplarını yapıyor. Bunun yolu belli. Birleşmiş milletler en kısa zamanda devreye daha aktif olarak girmelidir.
Balkanlar'da olduğu gibi, Türk askeri de BM şemsiyesi altında Irak'ta yararlı işler yapabilir.
* * *
TÜRKİYE'de çok önemli gelişmeler yaşanıyor.
Amerikalıların Irak'ta yeni bir terör dalgasıyla karşı karşıya kalabileceklerini somut biçimde görmeye başladıkları bu günlerde Türkiye'nin istikrarı her zamankinden daha önem kazanıyor. Ne yaparsanız yapın burası Türkiye ve bölgede başı sıkışan herkesin ilk sırtını dayayabileceği, destek talep edebileceği ilk ülke Türkiye. Bu nedenle, Avrupa Birliği ile ABD'nin Irak savaşından sonra ilk kez karşı karşıya geldikleri Washington Zirvesi'nde ABD Başkanı Bush, Avrupa Birliği'nin Türkiye'ye kapıları açması gerektiğini yineliyor. Türkiye'nin demokratikleşmesi önemli. Kürt sorununun çözmesi önemli. Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, pişmanlık yasasıyla ilgili olarak kendisine sorduğum soruya çok ilginç bir yanıt verdi.‘‘Türkiye'ye dönmek i
steyen çok. Onlara fırsat tanıyoruz. Çok düşünerek hazırlandı tasarı. Bizim kadar bu fırsatın tanınmasını askerler de istiyor.’’Gerçekten de bu bir fırsat. Yaraları sarıp, Türkiye'yi hep birlikte yaşanabilir bir ülke haline getirmek için fırsat. Eğer bu adımı başarabilirsek, sahip olacağımız enerji Kafkasya'dan Ortadoğu'ya çok geniş bir bölgede değişim dinamiğini harekete geçirmekle kalmayacak, müttefiklerimizi işgalcilikten, komşumuzu da işgalden kurtaracak.
Genç Türk'ün programı: Ac
un Firarda!
Acun Be
y'in programı, şambrelden jet skiye henüz terfi etmiş plaj erkekleri için karikatür bir durum değildir. Ancak kuma yatıp bikinili kadınlara bakan adamların sohbetinin ekrana yansımasıdırKıymeti kendinden menkul sempatilerin prensi, paparazzi pervasızlığının lisanslı sunucusu
Acun Bey mikrofonu eline alır, kendini genç Türk erkeği güruhu için, tamamen sınır tanımaz bir amme hizmeti anlayışıyla yollara vurur. Çat pat İngilizcesi ile "medeni cesaret" dediğimiz erdemde tavan yapıp, coşkusunun aşkınlığıyla tavanı da delip geçmek niyetindedir. Yabancılarla iletişim kurma, kendini gösterme azmi herhangi bir noktada dinecek gibi değildir.Bu yüzden dünya plajlarının tamamında yatmakta olan tüm bikinili kadınlarla "iletişim" kurma fikrine sabitlenmiş olarak kendine
göre bir devri âlem olayına girer. Kızlara "Merhaba" diyecek, İngilizce olarak kurabildiği cümlelerin sonuna gelindiğinde de muhabbeti "Can I kiss you?" (Seni öpebilir miyim?) sorusuyla bir biçimde bağlayıp öpebildiğini öpüp öpemediği ile kameraya karşı Türkçe dalga geçip son derece zahmetli bir iş olan plaj haberciliğine son noktayı koyacaktır. "Acun Firarda" programı -hâlâ bu nimetten yararlanmamış olan bedbahtlar için kısaca- budur.Dikizin kurumsallaşması
Ac
un Bey'in yaptığı program şudur: Kuma yüz üstü yatıp gelip geçen bikinili kadınlara bakan, bakan, bakan... adamların, ikili nizamda durmaları halinde yaptıkları muhabbetin ekranda kurumsallaştırılmasıdır. Ama daha da önemlisi Türkiye'de sık olarak rastlanan "Türkçe bilmeyen kadınların geri zekâlı olduğunu sanma" tuhaflığının ve bu tuhaflıktan dolayı düşülebilecek komik durumun bütün açıklığıyla ekranda gösterilmesidir.Herhalde şambrelden jet skiye henüz terfi etmiş plaj erkekleri için karikatür bir durum değildir ama İngilizceyi hazırlık sınıfına kadar bile olsa okumuş herkes için gülünesidir. Nedir gülünesi olan? Acun Bey'in bilhassa İngilizce bakımından tökezlediği yerlerde alt yazının "doğrusunu" yazması, kızın terslendiği cümlelerin Türkçe alt yazıda yumuşatılması, hatta enginlere sığmayıp taşa
n ve hiç anlamadığı İspanyolca olayına giren Acun Bey'in "Nasıl olsa Türkiye'de kimse İspanyolca bilmiyordur" genişliğiyle söylenen şeyleri bambaşka bir şekilde tercüme etmesi... Zira nihayet önemli olan "Can I kiss you?" veya "Türkiye'ye bir el sallar mısınız?" cümlesinin nereye bağlanacağıdır; Acun Bey kızı öptü mü öpmedi mi? Mühim olan Hatice değildir, neticedir. O sırada Hatice sizinle süper dalga geçiyor olabilir, mesele değildir.Türkçe
abazan sohbetiKonuşmalı bölümlerde olup bitenlerden ziyade esas olan, programın konuşulmayan bölümleridir elbette. Bilhassa Acun Bey'in kızları öperken kameraya dönüp göz kırpması, "Nasıl tavladım kızı ama! Canınız çekti mi?" kıvamındaki bakışları doğrudan plajlarda dikize yatmış zavallılarla iletişim kurmak üzerinedi
r ki bu kadar "samimi" bir program yapmak başlı başına bir başarı, böyle bir zaafı tespit edip ekran aracılığıyla bu zaafla oynamak müthiş bir zekânın ürünüdür.Velhasıl Acun Bey zeki ve ahlâklı bir Türk gencidir. Hatice onun kafayı yemiş biri olduğunu düşünebilir; mühim olan hedefe varmak, kızlara dokunmaktır! Nihayetinde nedir? Hatice'ye dokunulmuştur! Artık
Acun Bey için bir stadyum alkışının zamanıdır!Dünü bugünü ile 1915 olayları (1)
Doç.Dr
.Ömer Turan’ın “Dünü ve Bugünü ile 1915 Olayları” adlı makalesinin ilk bölümünü aktarıyorum:19. Yüzyıl tarihe büyük imparatorlukların yıkılma sürecine girdikleri, buna paralel olarak ulus devletlerin kurulma mücadeleleri ile dolu bir dönem olarak geçmiştir. Bu bakımdan 19. Yüzyıl Avrupa tarihi, milliyetçiliğin altın çağı olmuştur. Avrupa’da doğan milliyetçilik fikri ve milliyetçilik hareketleri, bazen şekil bazen de mahiyet değiştirerek belirli bir zaman içerisinde önce Doğu Avrupa’ya, sonra günümüzde Gü
ney Doğu Avrupa denilen Balkanlara, daha sonra da Orta Doğu’ya yayılmıştır.19. yüzyılda zayıflama ve dağılma sürecine giren İmparatorluklardan biri de Osmanlı İmparatorluğu’dur. 19. Yüzyılın başlarından itibaren giriştiği reform hareketlerine rağmen İmparatorluk bir türlü toparlanamamış, Balkanlardan başlayarak sahip olduğu toprakları bölge bölge kaybetmiştir. Osmanlı İmparatorluğu’nun parçalanarak Avrupa’daki topraklarını kaybetmesinde Osmanlı hakimiyetindeki Balkan milletlerinin milliyetçilik hareketler
inin rolü büyüktür.***
Balkan milletlerinin milliyetçilik hareketlerinde kendi iç dinamikleri kadar hatta belki daha fazla dış etkilerin rolü olmuştur. Burada, Osmanlıdan ayrılan bütün Balkan milletlerinin bağımsızlıklarını kazanmalarının bir Osmanlı-Rus Savaşı sonunda gerçekleştiğini belirtmek gerekir. 1828-29 Osmanlı-Rus Savaşı sonunda Yunan bağımsızlığı, 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı sonunda Bulgaristan’ın kurulması, Sırbistan ve Romanya’nın bağımsızlıklarını kazanmaları… Bunlar birer tesadüf değildir. Rusya, 1768-1774 yılları arasında cereyan eden ve Osmanlı’nın Kırım’ı kaybetmesiyle sonuçlanan Osmanlı-Rus Savaşı’nın sonunda imzalanan Küçük Kaynarca Antlaşması ile Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Ortodoksların koruyuculuğu statüsünü elde etmiştir. Bu statü, Ru
sya’nın, Osmanlı İmparatorluğu içerisindeki Rumlar, Bulgarlar, Ermeniler gibi Ortodoks unsurlarla yakın ilişkiler kurabilmesine imkan sağlamıştır. Söz konusu toplulukların yoğun olarak bulundukları yerlerde açılan Rus konsoloslukları, bu toplulukların kiliseleri ile kurulan yakın işbirliği, bu toplulukların çocuklarının alınıp Rusya’da eğitilmeleri, bu toplulukların ayrılıkçı/silahlı örgütlerinin her anlamda desteklenmesi gibi yollarla, Rusya, bu topluluklar üzerinde nüfuz elde etmiş, o nisbette Osmanlı İmparatorluğu aleyhine güç kazanmıştır.Rusya’nın, Pan-Ortodoks politikasının bir sonucu olarak Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Ortodoks unsurlarla kurduğu yakın ilişki Balkanlarla sınırlı kalmamış, İmparatorluğun bilhassa Doğu Anadolu bölgesinde yaşayan Ermeniler de bu yakın ilgiden etkilenmişlerdir. Rusya, Balkanlar kadar Kafkaslar üzerinden de Akdeniz’e çıkmak istemiş, bu maksada yönelik olarak Balkanlarda Rumlar ve Bulgarlar üzerinde çalışırken, Doğu Anadolu’da Ermeniler üzerinde yatırım yapmıştır.
Dünü ve Bug
ünü ile 1915 Olayları (2)Doç.Dr.Ömer Turan'ın "Dünü ve Bugünü ile 1915 Olayları" adlı makalesinin ikinci bölümünü aktarıyorum:
Ermeniler, 11. Yüzyılın ikinci yarısından beri Anadolu'da evvela Selçuklu, daha sonra da Osmanlı Türklerinin hakimiyeti altında yaşamışlardır. Yüzyıllar süren Türk hakimiyetinde birlikte yaşama döneminde, Müslüman Türkler Ortodoks/Gregoryan Ermenilere din, dil, eğitim, hukuk, ticaret vs… her alanda büyük bir serbestiyet tanımışlardır. Bu süre zarfında Ermenilerin zorla Müslüman
edilmelerine, Ermenice'nin yasaklanmasına, Ermeni kültür ve geleneklerinin yok edilmesine dair bir tane örnek gösterilemez. İstanbul'un alınmasını müteakip, Osmanlı millet sistemi içerisinde, Bursa Ermeni Metropoliti 1461 yılında İstanbul'a getirilip Ermeni Patriği tayin edilmiş, böylece Ermeniler müstakil bir millet, Ermeni Kilisesi müstakil bir kilise, ve Ermeni Patriği de Ermenilerin dinî ve siyasî temsilcisi olarak kabul edilmiştir. Osmanlı hakimiyetinde dinî liderlerinin yönetimindeki Ermeniler, bilhassa Doğu Anadolu bölgesinde yaşıyorlardı. Köylerde ve kasabalarda çiftçilikle, şehirlerde terzilik, sarraflık ve kuyumculuk gibi el sanatları ve ticaret ve müteahhitlik ile uğraşırlardı.***
Ermeniler, Osmanlı İmparatorluğu'na her seviyede hizmet vermeleri ve devlete bağlılıkları itibariyle sebebiyle Osmanlı kaynaklarında "millet-i sadıka" olarak adlandırılmışlardır. İçlerinde mutasarrıf, belediye başkanı, elçi, yargıç, savcı, müsteşarlık, hatta bakanlık seviyesine yükselenler olmuştur. Gabriel Noradunkyan
Efendi Dışişleri Bakanı olarak hizmet vermiştir. II. Abdülhamid'in en güvendiği ve şahsî servetini yönetme görevini emanet ettiği hazine-i hassa nazırı vezir Ermeni Agop Paşa'dır. Ermeniler, Hristiyanlıklarını korumakla birlikte Müslüman Türk toplumu ile son derece kaynaşmışlar, Türk kültürünü son derece benimsemişlerdi. Pek çok Ermeni asıllı Türk müziği bestekârı çıkmıştır. Amerikan Protestan misyonerlerinin 19. ve 20. yüzyıllarda Osmanlı İmparatorluğu'ndaki Ermenilere yönelik olarak yaptıkları yayınlara bakıldığında, Ermeni harfleriyle Türkçe yayınların miktarının Ermenice yayınlardan fazla olduğu görülür. Bu durum asırlardır Türklerle birlikteliklerinin bir sonucu olarak, Ermenilerin çoğunluğunun Ermenice değil Türkçe konuştuklarını ortaya koymaktadır.***
Osmanlı İmparatorluğu'nda 19. yüzyıl boyunca yaşanan reform, demokratikleşme ve laikleşme hareketleri, İmparatorluğun Müslüman olan ve olmayan bütün unsurları gibi Ermenileri de etkiledi. İmparatorluk içerisindeki Ermenilerin dinî ve uhrevî liderliğini yürüten Ermeni Patrikhanesi, yüzyıllardır bir grup yüksek din adamı ve amira adı verilen aristokratlardan oluşan bir konseye dayanıyordu. 1844, 1847 ve 1863 yıllarında yapılan düzenlemeler, Ermeni Millî Konseyi'nin sadece yüksek din adamı ve aristokratlard
an değil, İstanbul'daki ve taşradaki meslek örgütlerinin temsilcilerinin de katılımıyla oluşumunu getiriyordu. Ermeni halkı üzerindeki dünyevî yetkilerinden sıyrılarak sadece dinî bir liderlikle yetinmek istemeyen Patrikhane, 19. Yüzyılın sihirli değneği milliyetçiliğe sarıldı. Osmanlı İmparatorluğu içerisindeki Katolik misyonerlerin çalışmaları sonucunda 1830 yılında Ermeni Katolik Milleti, Protestan misyonerlik faaliyetlerin sonucunda 1850 yılında Ermeni Protestan Milleti ortaya çıkmış, devlet yönetimince tanınmışlardı. Gregoryan Ermeni Patrikhanesi süratle taban kaybediyordu. Bir an evvel güç kaybını durdurmak zorundaydı. Patrikhane veya Ermeni Kilisesi, liberal ve milliyetçi fikirlerle tanışmış nesilleri başka odaklara kaptırmamak arzusuyla milliyetçiliğe yönelirken, bir toprak parçasına sahip olarak hakimiyetini pekiştirerek sürdürmek istedi.Dünü ve bugünü ile 1915 olayları (3)
Doç.Dr.Ömer Turan’ın “Dünü ve Bugünü ile 1915 Olayları” başlıklı makalesinin üçüncü bölümünü aktarıyorum:
Ermeni Patrikhanesi
isteklerini gerçekleştirebilmek için yabancı devletlerden destek aradı. Başta Rusya olmak üzere güç kaybetmekte bulunan Osmanlı İmparatorluğu’nun topraklarında gözü olan büyük devletler, kendi emperyalist emellerine ulaşabilmek için Ermenileri bir araç olarak gördüler; bu meyanda Ermeni milliyetçiliğini desteklediler. Rusya bazı Ermeni patriklerini elde etti. Protestan misyonerlik okullarında Batılı liberal, milliyetçi fikirlerle donanmış, Türk ve Müslüman düşmanı yeni nesiller yetiştirildi. Bu nesiller gerek okul sıralarında gerekse takip eden yıllarda söz konusu misyonerlerin gazete, dergi ve kitaplarıyla beslendiler. Sydney Whitman, misyonerlerin Ermeni milliyetçiliğinin doğması ve gelişmesindeki rolünü şu cümlelerle anlatmaktadır: “Ben gönülden inanıyorum ki… onlar(misyonerler) karışıklık çıkarmaya veya Türk makamlarına karşı isyanı teşvik etmeye hiç bir zaman niyetlenmemişlerdi. Bununla beraber hiç şüphe yoktur ki, onların öğretimleri –belki doktrinleri değil – her halde hiç arzulanmayan ve bir kaç nesil sonra ortaya çıkan bir neticeyi, Asya Türkiyesi’nde Ermeni ihtilal hareketini doğurmuştur”.***
1876 yılında Balkanlarda önemli karışıklıklar yaşanıyordu. 1875 yılında Bosna-Hersek’te başlayan isyan bir türlü bastırılamıyordu. 1876 yılında buna bir de Bulgar isyanı karışmıştı. Uluslararası bir konferansın toplanması suretiyle reform ve muhtariyet taleplerinin tartışılması bekleniyordu. Bu çerçevede Ermeni Patriği Nerses Varjabedyan, 1876 yılı sonlarında büyük devletlerin İstanbul’daki elçiliklerini ziya
ret ederek Ermeni meselesinin de gündeme alınmasını istemiştir. İngiliz Büyükelçisi Henry Elliot, 7 Aralık 1876 tarihinde Londra’ya gönderdiği raporunda, Patriğin bir gün önce gelerek taleplerini ilettiğini, kendisine cevaben konferansın gayesinin isyan çıkan yerlerdeki ahalinin durumunu görüşmekle sınırlı olduğunu belirtince, Patriğin “Avrupa devletlerinin sempatisini çekmek için isyan zaruri ise, böyle bir hareketi başlatmakta zorluk bulunmadığını” söylediğini nakletmiştir.***
Balkanlardaki problemleri g
örüşmek üzere İstanbul’da 23 Aralık 1876 tarihinde toplanan Tophane Konferansı’nda Ermeni istekleri gündeme gelmemiştir. Tophane Konferansı’nın bölgede istenilen düzeni sağlayamaması üzerine 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı çıktı. Ruslar İstanbul yakınlarına kadar geldiler. Savaşın sonunda Edirne’de ateşkes görüşmeleri yapılırken, Ermeniler, Ruslardan Balkanlardaki Hristiyanlara verilecek hakların kendilerine de teşmil edilmesini istemişlerse de, Edirne Ateşkesi’nde Ermenilerle ilgili bir hüküm yer almamıştır. Daha sonra Ayastefanos’da barış görüşmeleri yapılırken, Ermeni Patriği Rus Karargâhına giderek Başkumandan Grandük Nicolas’tan, yapılacak olan antlaşmaya Ermenilerle ilgili bazı hükümlerin konulmasını istemiştir. Bu defa Ermeniler başarılı olmuşlardır. Rusya ile Osmanlı İmparatorluğu arasında 3 Mart 1878 tarihinde yapılan Ayastefanos Antlaşması’nın 16. Maddesi ile Doğu Anadolu’da Ermenilerle meskun yerlerde ıslahatlar yapılması hükme bağlanmıştır. Ayastefanos’tan bir kaç ay sonra toplanan Berlin Kongresi bu anlaşmanın hükümlerini yok sayarak onun yerine Berlin Antlaşması’nı çıkarmıştır. Bununla beraber Berlin Antlaşması’nın 61. maddesinde de Ermenilerle ilgili benzer bir madde yer alır. Üstelik, Berlin Antlaşması’nı imzalayan büyük devletler bu ıslahatları denetleyeceklerdir. Osmanlı yönetiminin Ermenilerin oturduğu vilayetlerde ıslahatlar yapacağı vaadi ve büyük devletlerin bu ıslahatların denetlemeleri veya kısaca Ermeni meselesi, artık uluslararası gündeme girmiştir ve yarım asra yakın bir süre daha gündemde kalmaya devam edecektir.
Dünü ve bugünü ile 1915 olayları (4)
e-posta
Doç.Dr.Ömer Turan’ın “Dünü ve Bugünü ile 1915 Olayları” adlı makalesinin 4. bölümünü aktarıyorum:
İngiltere’nin İstanbul’daki Büyükelçisi A.H.Layard, Berlin Antlaşması sonrası Ermenilerin beklentilerini ve gerçekleri şu cümlelerle Londra’ya rapor etmektedir: “Ermeniler, eğer tam bir otonomi mümkün olmazsa, bir yarı bağımsızlık bekliyorlardı. Ancak halihazır şartlarda böyle bir imkanı onlara sağlamak aslında Ermenilerin felaketi i
le sonuçlanırdı. Zira her tarafta hatta bazen pek ufak bir azınlık teşkil eden Ermenilerin halkın ekseriyeti tarafından ezilmesine ve bu da Rusların müdahalesine yol açacaktı. Rusların Ermenilere otonomi veya bağımsızlık vermesi beklenemeyeceğine göre, Ermenilerin Rus İmparatorluğu içinde kaybolup gitmeleri kaçınılmaz olacaktı.” Layard’a göre, ıslahatlar konusunda İngiltere’den büyük beklentileri olan Ermeniler, kısa sürede bunların gerçekleşmediğini görünce ümitsizliğe kapılarak Ruslara yönelecekler, bu durum söz konusu vilayetlerin Ruslar tarafından işgali ile sonuçlanabilecekti.Buraya kadar nasıl ortaya çıktığını ve uluslararası bir mahiyet kazandığını ele aldığımız Ermeni milliyetçiliği, evvela eğitim kurumları ve gazetelerle beslendi. 1860’lı ve 1870’li yıllarda sosyal ve kültürel cemiyetler kurulduğunu görüyoruz. 1878’de Kara Haç ve 1885’te Armenakan isimli silahlı örgütler kurdular. Armenakan’ın programına göre, Parti, ihtilal yoluyla Ermenilerin kendi kendilerini yönetmeleri hakkını elde etmek için
kurulmuştur. Bu maksadına ulaşabilmek için ihtilalci fikirler yayılacak, üyelere silah kullanma ve askerî disiplin öğretilecek, silah ve para temin edilecek, gerilla kuvvetleri oluşturulacak ve halk genel bir ayaklanmaya hazırlanacaktır. Silah kullanmak ve askerî strateji konularındaki bilgiler Van Ermeni Okulu’nda, Rus konsolosu Binbaşı Kamsaragan tarafından verilmiştir. Armenakan Partisi çok büyük çapta olmayan bazı öldürme eylemlerine girişmiştir.Armenakan Partisi’ni Hınçak ve Taşnak örgütleri izledi. Rus yanlısı Hınçak Partisi, gayesini “Türkiye Ermenistanı’nı kurtarmak“ olarak belirlemişti. Bu hedefe ulaşabilmek için başvurulacak yolları, siyasi programında şöyle tanımlıyordu: “İhtilâl yani zor kullanarak Türkiye Ermenistanı’ndaki şekli alt üst etmek,
değiştirmek, halka, genel isyan yoluyla, Türk hükümetine savaş açtırmaktır. Bu faaliyetlerin vasıtaları şunlardır:1. Propaganda: Basın, kitap ve söz vasıtalarıyla millet arasında, bütün çevrelerde ve özellikle en başta halkın işçi kısmı içinde Hınçak ihtilal fikirlerini yaymak, onların arasında ihtilal teşkilatı kurmak, isyan alayları düzenlemektir.
2. Terör: Türk idarecilerine, hafiyelerine, gammazlamalara, hainlere, ihanet edenlere karşı ceza olarak tedhiş uygulamak. Terör, ihtilal örgütünün savunması için bir vasıta ve silah olmalıdır.
3. Akıncı Alayları Teşkilatı: Hükümet askerlerine… karşı koymak için daima hazır bir savaşcı kuvvettir. Genel isyan sırasında bu alaylar öncü alaylar görevini yapabilirler.
4. Genel İhtilal Teşkilatı: Hepsi birbiriyle tam bir birlik teşkil edecek surette bağlı olan, düzenli bir bütünlük gösteren, genel ve ortak bir yönde yürüyen ve aynı taktiği takip eden ve bir merkezî heyet tarafından sevk ve idare edilen çok sayıda düzenli gruplardan oluşmuştur. Türkiye Ermenistanı’nd
a teşkilatın bütün bölümlerinin kuvvet ve yetkileri, Hınçak komitesinin teşkilat ve faaliyetlerini gösteren özel bir tüzükle tesbit edilmiştir.5. İsyan alayları teşkilatı.
6.Herhangi bir devlet tarafından Türkiye’ye karşı savaş açılması, genel isyan, yakın amacın gerçekleşmesi için en elverişli zaman sayılmalıdır.”
Antikemalistler yurtsever olabilir mi?
Yazıma böyle bir başlık koyduğum ve böyle bir yazı yazmak zorunda kaldığım için son derece üzgünüm.
Düvel-i muazzama ve mücavir devletler parlamentol
arı, hükümetleri, bakanları, politikacıları, raportörleri, yazılı ve yazısız basınları hepsi bir olmuş, ağız birliği etmiş Türkiye'ye karşı Haçlı saldırısına geçmiş, ama ayıp olmasın diye ve içerde yandaşlar bulunduğu hesabıyla Kemalizm hedef gösterilmekte.* * *
Benim ‘‘İslámcı Arinettin Ostlanderullah’’ adını taktığım Avrupa Parlamentosu Türkiye raportörü Arie Oostlander, Kemalizmi demokrasinin önündeki en büyük engel ilan etmekten öte bir adım daha atıp ağzındaki baklayı düşürüyor: ‘‘Üçüncü sınıf bir ülkeyi üye olarak alamayız. Eğer Türkiye'yi alırsak, bunu Avrupa halkına açıklayamayız. Türkiye AB'yi unutsun. Kopenhag Zirvesi'nde Türkiye'ye verilen Aralık 2004 tarihinin hiçbir ciddiyeti yok...’’ diye böğürüyor Algemeen Dagblad gazetesine.
Bu böğürtüler beni telaşlandırmıyor. Türkiye'nin sanıldığından da çok kısa bir süre içinde Avrupa Birliği'ne üye olacağını biliyorum. Nereden biliyorum? ‘‘Ana rahmine haklı düşenler’’ kadar bilmeye benim de hakkım var.
* * *
Benim derdim Avrupa Birliği milletleriyle, o milletlerin bağrında kene olarak yaşayan lobilerle değil; benim derdim bizimkilerle.
Ecnebinin Türkiye korkusunu ve bu korkunun altında gizledikleri Kemalizm düşmanlığını anlıyorum anlamasına da bizim İkinci Cumhuriyetçiler, bizim Müslüman Demokratlar neden Kemalizme karşı alerjik davranıyorlar, işte bunu anlamakta güçlük çekiyorum.Ulus-devlet savunucuları mı Kemalist? Küreselleşmecilerin, küreselleştirmecilerin ulus-devletin yıkılışını okudukları fal fincanı kırılalı çok oluyor, Fransa’sından Polonya’sına, İngiltere’sinden Bulgaristan’ına Avrupa Birliği eski ve müstakbel üyeleriyle ulus-devletlerini koruyorlar. Kuzey Irak Kürtleri de ulus-devletlerini kurmaktalar. Herkese gelince şapur-şupur da Türkiye'ye gelince mi yarabbi şükür?!
* * *
Ünlü gazete yazarla
rımızdan biri Atatürk'ü Kemalizm'in ipoteğinden kurtarmamızı tavsiye ediyor. Hangi ipotek? Kemalizmsiz bir Atatürk'ün ne atalığı kalır ne de Türklüğü!Ünlü gazete yazarı bir yerde haklı: Son seçimi Kemalist partiler kazanmadı! Ancak bir yanlışı da var: AKP karşısında seçimi kaybeden partilerin hiçbiri Kemalist değildi.
Bir başka gazete yazıcısı da ‘‘Kemalizm bir travma mı?’’ diye sorduktan sonra, ertesi gün ‘‘Kemalistler demokrat olabilir mi?’’ diye soruyor. Neden olmasınlar, başları kel mi?
İyi de kim bu Kemalistler? Hiçbir siyasal parti Kemalist değil. Siyasal partiler Kemalist olsaydı, AKP Cumhuriyet'in temel ilkelerini tartışmaya cesaret edebilir miydi? Otel lobilerinde, hastane koridorlarında balık istifi Cuma namazı kılan bürokrasi mi Kemalist, yoksa
imamlaşmış yöneticiler mi, imamlaşmış memurlar mı? Kadına haklarını vermeyenler mi, birden fazla kadınla evlenenler mi, gündelik yaşamlarında haremlik-selámlık uygulayanlar mı Kemalist?* * *
Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne girmesine karşı olan bir gizli örgüt mü Kemalistler? Benim bildiğim, Kemalizmin tanımı Anayasa'nın ikinci maddesinde yazıyor. Bu maddenin yanında olan herkes Kemalisttir ve bu maddeyi savunan hiç kimse Avrupa Birliği'ne karşı olamaz.
Orduya gelince, elbette Kemalist olacak. Sorun galiba silahlı kuvvetlerin Kemalist olmasında!‘‘Antikemalist’’ denince benim aklıma, saltanatçılar, halifeciler, mandacılar, AB ile ABD'nin meydancıları, soykırım tüccarları, başta laiklik olmak üzere devrim yasalarının ve Cumhuriyet'in düşmanları geliyor.
Aklıma bunlar geldiği için ben de kendi sorumu soruyorum: ‘‘Anti kemalistler yurtsever olabilir mi?’’Milli
Eğitim Bakanlığı'nın ders kitapları oyunu (2)MİLLİ Eğitim Bakanı Çelik ders kitabı projesinin maliyetinin
150 trilyonu aşmayacağını ileri sürüyor ama sektör kitapların alımı için 210 trilyon harcanacağını düşünüyor.Bu
210 trilyon liranın 90 trilyonunu İslamcı olduğu söylenen büyük holdinglerden biri veriyormuş... Bu bağışa karşılık ilköğretim okullarının kantinleri bu grubun kullanımına verilecekmiş.* * *
İlköğretimin derslik, öğretmen açığı gibi çok temel sorunları var. Peki hükümet
210 trilyonu neden bu kalemlerde kullanmıyor ya da yeni bir depremde yerle bir olacak okulları onartmıyor da bu işi neden Hürriyet gazetesinin ‘‘Okullar Yıkılmasın’’ kampanyasına bırakıyor? Üstelik bu kampanyaya ilgisiz kalıyor. Maliye Bakanlığı ek vergiler koyarak devlete kaynak sağlamaya çalışırken bu denli büyük paranın harcanmasını anlamak mümkün değil.Öğrencilerin ders kitaplarını satın alamadıkları gibi bir gerekçe ileri sürülüyor ama yapılacak iş ders kitaplarını ucuzlatmak. Bunun yöntemini de salı günkü yazımda açıkladım.
* * *
Girişimin bir nedeni yaklaşan yerel seçimlerde önemli bir avantaj sağlamak olsa da geride çok daha önemli ve ideolojik bir amaç olduğu söyleniyor. Milli Eğitim Bakanlığı'nın, 2004 öğretim yılında yeni ders kitapları okutmayı tasarladığı kuşkusu durumu bir başka planda değerlendirmemizi zorunlu kılıyor. Söylentilere göre 2004 yılından itibaren ders kitapları özel yayınevlerine hazırlatılmayaca
k. Özel yayınevleri devreden çıkartılacak. Ders kitaplarının yazımı ve basımında tekelleşmeye gidilecek.Sızan haberlere göre, Bakanlığın Talim Terbiye Kurulu örnek kitaplar hazırlatıyormuş. Buna göre öncelikle İnkılap Tarihi, Tarih, Türkçe gibi derslerde/konularda kitapları değiştirmek istiyorlar. Ders kitaplarının içeriklerinin kendi anlayışlarına göre yenilenmesinin sonuçlarını anlatmaya gerek yok.
AKP'nin iktidara gelir gelmez tümüyle değiştirdiği Kurul, daha önce, ‘‘şortlu baba, diz üstü etekli anne’’nin bulunduğu fotoğrafı ‘‘yeterli İslami öğe taşımadığı’’ gerekçesiyle kitaptan çıkartılmasına karar vermişti. Bu kararıyla Milli Eğitim'in laik niteliğini çiğneyerek suç işleyen Kurul, bu kez, onaylanmak üzere kendisine gönderilen Sosyal Bilgiler kitabını
değerlendirirken ‘‘Sarışın Türk olmaz’’ gibi ırkçı bir karar açıkladı.* * *
Ülkenin madenlerini, limanlarını, topraklarını, ormanlarını, uçan kuşunu, küncüden ufak mercimekten büyük bütün değerlerini özelleştirmeye açan bir hükümet okul kitaplarında benzeri görülmemiş bir devletçi program uygulamaya hazırlanıyor.
Bu da gösteriyor ki azınlık oyuyla çoğunluk iktidarı kurma şansına erişen AKP, hükümet olmakla yetinmiyor devletin rejimini değiştirmeyi amaçlayan hedeflere doğru ilerlemek istiyor.
* * *
Bir kez
daha yazıyorum: AKP iktidarı ülkenin geleceğini tehlikeye atıyor ve Cumhuriyet rejimini tehdit ediyor.İslamın krizi
Müslümanların neden geri kaldığını araştıran "Ne Yanlış Gitti (What Went Wrong)" isimli kitabın yazarı Bernard Lewis, bu kitabından sonraki ilk kitabı olan "İslamın Krizi (The Crisis of Islam)" isimli kitabı yayımladı.
"What Went Wrong" 11 Eylül saldırısından hemen önce yazılmış, saldırıdan az sonra piyasaya çıkmıştı. Müslüman dünyasını yakından inceleyen en güncel kitap olduğu için, hemen "en çok satan kitaplar" arasına girdi. "The Crisis of Islam" ise, müslümanların kafirlere karşı kutsal saydıkları savaşın (cihad) nedenlerini ve lanetlenmesi gereken terörün kökenlerini araştırıyor.
Başkan Bush ve Batılı politikacılar, terörizme karşı açtıkları savaşın Araplara ve Müslümanlara karşı olmadığını anlatmakta büyük zorlukla karşılaştılar. Çünkü, Müslümanların büyük çoğunluğu aşırı dinci (fundamentalist) değildi. Aşırı dinci olanların da büyük çoğunluğu terörist değildi. Ancak, teröristler sadece
Müslümanlardan çıkarmış gibi bir hava yaratıldı. Oysa, İrlanda Kurtuluş Ordusu'nun ve Bask'ın üyeleri Hıristiyanlardı. Lewis bu durumun, Ortadoğu'daki teröristlerin kendi örgütlerinin isimlerini vermek yerine, övünerek Müslüman olduklarını söylemelerinden kaynaklandığını savunuyor.Usame bin Ladin'in 7 Ekim 2001'de ele geçen bir video bandında "Müslümanların 80 yıldan fazla bir zamandır aşağılandığı"nı söylemesi, bütün dünyada 80 yıl önce ne olduğu konusunda merak uyandırmıştı. Lewis'e göre, yaklaşık 80 yıl önce 1918'de son büyük Müslüman devleti (Osmanlı İmparatorluğu) yıkılmış, halifeliğin başkenti İstanbul işgal edilmiş ve Irak -Filistin İngiliz, Suriye Fransız mandasına bırakılmıştı. Daha sonra, İngilizler ayrıca Ürdün'ü, Fransızlar da Lübnan'ı yarattıla
r.Halifelik, Müslümanlar arası birliği temsil ediyordu. Mart 1924'te Türklerin haklı olarak halifeliği kaldırmasıyla Müslümanlar bir anlamda lidersiz kaldı ve "Müslüman birliği"nin sözde olsa bile temsilcisi yok oldu. Bundan sonra, bazı "halifelik" girişimleri olduysa da, bunlar taraftar bulamadı. İşte, böyle bir birliğe susayan bazı aşırı dinci Müslümanların gözünde Usame bin Ladin bir çeşit halife gibi idi.
Müslümanlar her dönemde, milletlerin içinde çeşitli dinler olabileceği gerçeğini göz ardı edip, aynı dini paylaşan değişik milletler olabileceğini düşünme eğiliminde oldular. Bu nedenle, Müslüman dünyası, Amerika'nın 1991 müdahalesini, iki Müslüman devlet Irak ve Kuveyt'in birbirine zarar vermesinin önlenmesi bakımından haklı buldu. Lewis'e göre, şimdi
ki müdahalede Amerika'ya takınılacak tavır zamanla belli olacak. Çünkü, Bağdat yaklaşık 500 yıl "halifelik"i barındırmıştı.Teröre gelince. Müslüman dünyasının birçok yazarı 11 Eylül saldırısının Müslümanlar tarafından yapılamayacağını savundu. Hatta, Hıristiyanların Müslümanlara karşı kendilerinin tarafını tutmasını sağlamak için, saldırının Yahudiler tarafından düzenlenmiş olabileceği görüşünü savunanlar bile vardı. Daha onlarca değişik görüş de. Yani, Müslümanlar da terör yanlısı değiller.
Lewis'e göre çö
züm, "Türk modeli". 57 üyeli İslam Birliği'nde demokratik kurumlarını kurmuş ve çalıştırmış olan, özgür toplum ve siyasi düzeni yerleştiren, liberal ekonominin gereklerini yerine getiren tek ülke Türkiye Cumhuriyeti. Sorunların çözümü için, aynı özelliklerin diğer Müslüman ülkelere de yayılması, Müslüman ülke halklarının da hak ettikleri refaha kavuşmaları gerekiyor.Ortak paydayı paylaşanlar dost olur.
Dostlar arasında ise, düşmanlık söz konusu olmaz.
Türkiye
tahvilini satmanın zamanı mı?Geçen gün aslen Lübnanlı olup da daha çok Türkiye'de yaşayan bir dostuma rastladım. Beni, ağabeyi olduğu anlaşılan yanındaki kişiye "hani sana söz etmiştim, şu ekonomist olan dostum" diye tanıştırınca ağabey hemen soruyu patlattı: "
Ne dersiniz, elimdeki Türkiye eurobondlarını satayım mı?" 23 Haziran tarihli Financial Times gazetesinin "yükselen pazar" tahvilleriyle ilgili yorumunda Türkiye'yi Venezüella ile aynı kategoriye koyarak, "siyasi istikrarsızlıkla ve ağır borç yüküyle boğuşan" her iki ülkenin tahvillerinin "aşırı değerlenmiş göründüğü"nü yazdığını söylemedim kendisine; acele etmemesini ama gelişmeleri yakından izlemesini önerdim. Ona bunları söylerken, ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı Larson'un "gevşemeyin" uyarısından haberim yoktu tabii.Cevabım Lübnanlı ağabeyi ne kadar tatmin etti bilmiyorum, o lafı değiştirdi ve benimle karşılaşmadan önce gezdiği Metro City alışveriş merkezinde gördüklerini biraz da hayretle
anlatmaya başladı: "Türkiye'de fakirlik de var duyduğum kadarıyla ama o alışveriş merkezinde gördüğüm mal çeşidi ve zenginliği şaşırttı beni. Herhalde 1 milyar dolarlık mal var o çarşıda." Lafını kesip "yalnızca İstanbul'da daha kaç tane bu çapta alışveriş merkezi var" diyemedim. Türkiye aslında zenginlik ve potansiyel bakımından hafife alınacak bir ülke değil ama yönetimlerin "hafif sıklet" olması bizi hak etmediğimiz bir ligde süründürüyor.ABD'nin tekli hegemonyasına karşı denge arayışı sürüyor
Avrupa, 'ağırlığı'nı nasıl artırabilir?
Avr
upa'nın kendini toplayarak ABD'ye karşı bir ağırlık oluşturmasını isteyenlere Fransa ve Almanya'nın çok tanınmış iki düşünürü de katılmış. Jacques Derrida ile Jürgen Habermas'nın ortak imzalarıyla Frankfurter Allgemeine Zeitung gazetesinde yayımlanan bir yazıda bu talebin dile getirildiğini belirten ünlü tarihçi Paul Kennedy, onlara cevap niteliğinde bir yazı yazarak Avrupa'nın küresel düzendeki ağırlığını artırabilmek için neler yapması gerektiğini sıralamış. (The Guardian gazetesi, 24 Haziran 2003). Avrupa'nın, "çekirdeğini" oluşturan Fransa ve Almanya gibi ülkelerin öncülüğünde, ortak bir dış politika belirleyerek ABD karşısında bir ağırlık oluşturması gerektiğini vurgulayan Derrida ve Habermas'a, Avrupa'nın lafla değil ancak kararlı eylemlerle inandırıcılığını ve ağırlığını artırabileceğini hatırlatan Kennedy'ye göre Avrupa'nın yapması gerekenlerin başlıcaları şunlar:AVRUPA NE YAPMALI?
• Avrupa, mecburi askerliği kaldırmalı ve savunma harcamalarını artırarak, gerektiğinde dünyanın herhangi bir yerinde savaşabilecek nitelikte bir askeri güç oluşturmalı.
• Avrupa, Birleşmiş Milletler'in ve özellikle de Güvenlik Konseyi'nin yapısının ve veto düzeninin değişmesini kabul etmeli, Brezilya ve Hindistan gibi ülkelere de üyelik şansı tanınabilmesi için Konsey'de Avrupa'yı temsil eden tek üye bulunmasına razı olmalı.
• Avrupa korumacılığa karşı yaygın bir kampanyanın öncülüğünü yapmalı ve tarıma sağladığı destekleri derhal azaltarak bu yolu açmalı.
• Avrupa, yoksul ülkelere sağladığı kalkınma yardımlarını artırarak ve bu ülkelere mali desteğin yanı sıra teknoloji ve eğitim desteği de vererek onların yanında olduğunu kanıtlamalı.
• Avrupa, hemen güneyindeki Afrika'ya özel bir önem vererek destek sağlamalı ve ABD'nin ihmal ettiği muhtaç kıtanın gönlünü kazanmalı.
• Avr
upa, ekonomik büyümeyi hızlandıracak reformları geciktirmeden tamamlamalı ve ABD ile rekabet edebilecek konuma gelmeli.• Avrupa, genç nüfusunu artıracak önlemleri almalı.
Avrupa'nın yapması gerekenleri böyle sıralayan Paul Kennedy'ye göre, bu adımların gerçekleşmesi için özellikle Fransa, Almanya ve Belçika gibi Avrupa'nın "çekirdek" ülkelerinin birçok alanda kapsamlı değişimin kaçınılmazlığını kabul etmeleri gerekiyor. Kennedy, söz konusu ülkelerin yılların alışkanlıklarını terk edip bu adımları atmamala
rı halinde, "Avrupa ortak dış politika oluşturup ağırlığını artırsın" demenin fazla bir anlam taşımayacağını vurguluyor.AVRUPA'NIN ÇIKMAZI
Kennedy'nin önerileri özünde doğru bir saptamadan yola çıktığı için anlamlı. Avrupa'nın bugün ABD ile boy ölçüşecek bir ağırlıkta görünmemesinin, bir ülke değil ülkeler topluluğu olmasıyla, kendine özgü sosyo - ekonomik yapısıyla, zaaflarıyla ve bencil tavrıyla da yakından ilgisi var. Özellikle Avrupa'nın çekirdeğini oluşturan ülkeler, kendi rahatlarını ve yerleşik çıka
rlarını korumaya öncelik verdikleri, askeri harcamalara kaynak ayırmadıkları ve yoksul ülkelerin gönlünü kazanmak için özel bir çaba göstermedikleri için ABD'nin ağırlığına karşı koyacak bir ağırlığa sahip olamamış Avrupa. Tabii bütün bunlar, 2. Dünya Savaşı sonrasında artık barış içinde yaşamaya ahdetmiş olan "eski" Avrupalıların temel tercihleriyle ve hayat felsefeleriyle de yakından ilgili sonuçlar. Dolayısıyla "Avrupa küresel düzende bir ağırlık taşımak istiyorsa önce değişmeyi kabul etsin" demenin, bir temenni olmanın ötesinde ne kadar gerçekçi bir öneri olduğunu da tartışmak gerekiyor.Avrupa'nın dönüşümünde Türkiye önemli
Türkiye yaptığı temel bir tercihle kendini Avrupa içinde bir geleceğe hazırlarken Avrupa'nın kendi geleceği ve küresel düzendeki ağırlığı da Türkiye'yi yakından ilgilendiriyor. Avrupa'nın ABD karşısında ağırlık oluşturacak bir konuma gelmesi Türkiye için de büyük önem taşıyor. Öte yandan Avrupa'nın bu "ağırlığı" kazanabilmesi, Türkiye gibi genç bir nüfusa, atılımcı bir girişimci kesim
e ve hatırı sayılır bir askeri güce sahip olan bir ülkenin bu potansiyellerinden, kendi değişim ve dönüşüm sürecini destekleyecek biçimde yararlanabilmesine bağlı. Avrupa, Türkiye'yi bu gözle değerlendirerek geleceğin Avrupa'sının ayrılmaz bir parçası olarak görebilirse, ABD karşısında yakalamayı umduğu ağırlığı da herhalde daha kolay yakalayabilir. ABD karşısında ağırlığı artmış bir Avrupa'nın parçası olmak ise Türkiye'ye çok şey kazandırabilir.Vahap MUNYAR
Hükümet seni haklı çıkardı Süreyya Bey
e-posta
MERKEZ Bankası Başkanı Süreyya Serdengeçti'ye yapılan ‘‘Faiz indir’’ baskısını hatırlayalım. Önce canı yanan ihracatçılar başlamıştı:
‘‘Döviz çok düştü. İhracat darbe alıyor. Merkez Bankası birşey yapsın.’’
Arkası hükümetten geldi... Başbakan Recep Tayyip Erdoğan bile koroya katıldı: ‘‘Merkez Bankası faizleri indirmeli.
Dövizi bu dengeler.’’Serdengeçti, polemiğe girmeden, asıl görevinin fiyat istikrarı ve enflasyonu indirme hedefine kilitlenmek olduğunu vurguladı.
O dönemde Serdengeçti'yi, ‘‘Faiz indir’’ diye sıkıştıran sadece hükümet ve ihracatçılar değildi. Geçmişte Merkez Bankası'nda görev yapmış Serdengeçti'nin ‘‘üstadı’’ sayılan bazı bürokratlar da tavsiyede bulundu:
‘‘Yanlış yapıyorsun Süreyya. Sen en iyisi şu faizi sıkı bir şekilde düşür. Bunu yaparken hükümetle anlaş, ‘Sakın programı bozucu, programdan sapıcı adımlar atmayın' diyerek onları bağla. Daha olumlu sonuç alırsın.’’
Serdengeçti, üstadlarına saygıda kusur etmeyip, tavsiyelerini dinledi, değerlendirmesini yaptı. Banka içinden de aynı görüşü savunanlar vardı.
Serdengeçti, haziran başında faizleri 3 puan düşürmekle yetindi, Uluslararası Para Fonu’na (IMF) verilen sözleri bir bir hatırlattı. Serdengeçti, Hükümete, ‘‘Programdan sapmayalım’’ uyarısında bulundu.
Dolar haziranı 1.400-1.450 aralığında geçirdi. Canı yanan ihracatçı yakındı, durdu. Dış ticaretten sorumlu Devlet Bakanı Kürşad Tüzmen dışındaki bakanlar, ‘‘dövizin ucuzluğu’’ üzerine sert konuşmayı bıraktı.
IMF ile 5'inci gözden geçirme bitmeyince piyasa tedirgin oldu.
Bu ortamda, daha önce Süreyya Serdengeçti'yi arayıp, ‘‘Ben olsam faizleri daha fazla indirirdim’’ diyen eski Merkez Bankası bürokratı, bir davette şu yorumu yaptı: ‘‘Hükümet Süreyya'yı haklı çıkardı. Hükümet müthiş bir fırsatı elinden kaçırdı. Önüne gelen olumlu havayı kullanamadı. Avrupa Birliği'ne (AB) yönelik Uyum Paketleri'ni hızla Meclis'ten geçiren hükümet, nedense IMF'nin beklediği yasaları çıkarmada ağır kalıyor. Halbuki o yasaları çıkarıp, haziran a
yı başlarında IMF'nin 5'inci gözden geçirmeyi tamamlamasını sağlasalardı, faizler anında yüzde 40'ın altına inerdi.’’Bürokrat, Serdengeçti'nin haklı çıktığı noktayı da şöyle irdeledi: ‘‘IMF'nin beklediği adımlar zamanında atılmadığı için faizin gözü yukarıda kaldı. Merkez Bankası benim gibilere uyup faizi 5-10 puan düşürseydi, haziranda yeniden yükseltmek zorunda kalabilirdi. Merkez Bankası'nın düşürdüğü faizi kısa sürede yeniden yükseltmesi müthiş bir itibar kaybı yaratırdı. Süreyya, bizi böyle bir itibar
kaybından kurtardı.’’Demekki Serdengeçti'nin de bir bildiği varmış, değil mi?
Özilhan'ın ne suçu vardı
TÜRK Sanayicileri ve İşadamları Derneği (TÜSİAD) Başkanı Tuncay Özilhan, ABD turunda, küçük bir uyarı mesajı vermişti: ‘‘ABD ile ilişkilerin rayına girmesi zaman alacak. Epey çalışmak lazım. Şimdilik bakan, başbakan düzeyinde ziyaret için erken.’’
Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, hemen tepki vermişti: ‘‘Bizim işimize karışmayın. Orada değerli büyükelçimiz var. Siz kendi işinize bakın.’’
ABD dönüşü Özi
lhan, Gül'ü ziyaret edip, durumu yumuşatmıştı. Şimdi gelinen noktaya bakalım. Bundan bir süre önce Dışişleri Bakanlığı Müsteşarı Uğur Ziyal, ABD'ye kapsamlı bir ziyaret yaptı. Ziyal'in ziyaretinin ardından Gül'ün ABD'ye gidişine dönük takvim konuşulmaya başlandı.İşleyen süreç sonunda Özilhan'ın dediğine geldi.
Bizim pazar sizlere ömür
Şu günlerde ıhlamur ağaçlarından yayılan kokulara bayılıyorum... Taze ıhlamur çiçeği arıyorum. Birkaç yıl önceye kadar yaşlı hanımlar Beykoz'da topladıkları ıhlamurları çarşafa doldurur, dolmuş motoru ile Yeniköy'e geçer, iskelenin başında satarlardı... İki yıldır Beykoz'dan gelen yok...
Yeniköy çevresinde oturan hanımlar kendi bahçelerinden topladıkları dutları, ıhlamurları pazar yerine getirir orada satarlardı. Onları bulurum ümidiyle dün sabah erkenden bizim mahalle pazarına gittim. O da ne? Kilise meydanında koskoca pazar yerinde Müslim'in tezgahından başka tek bir tezgah, tek bir satıcı yok... Yumurta, ıhlamur ve dut satan hanımlar yok... Belediye mi yasakladı, günü mü değişti, neden pazar yeri bomboş?
Müslim'e "- Ne bu pazarın hali?" diye sordum. "- Hocam" dedi... "- Sen uzun zamandır uğramıyorsun... Pazar sizlere ömür... Yakında ben de gelmeyeceğim..."
Bizim Yeniköy pazarının eski halini bilmeyen bu anlattıklarımı anlayamaz... Pazar günü kilisenin önündeki meydanda pazarcılar tezgah açacak yer kavgası yapardı. Sadece profesyonel pazarcılar değil, kendi yetiştirdiği sebzeyi, meyveyi, yumurtayı, sütü satmaya gelenler de pazarı doldururdu. Sebze tezgahları, peynirciler, zeyt
inciler, baharatçılar, tencereciler, tabakçılar, plastikçiler, tuhafiyeciler ile pazar yeri cıvıl cıvıl olurdu... Zamanla tezgah sayısı azaldı ama koskoca pazar yerinde bir tek Müslim'in tezgah açması inanılır şey değil.Müslim Aksoy, Malatyalı. 1978 yılında Siirtli Arap Salih'in yanında pazarcılığa başlamış. O yıldan bu yana her hafta Yeniköy pazarında tezgahının başında. Küçükçekmece'de oturuyor. 1986 model küçük kamyonetine malları yükleyerek Yeniköy'e geliyor. Pazartesi günleri İkitelli'de işyerlerine sebze dağıtıyor. Çarşamba, mahallesinde mal satıyor. Cumaları, İkitelli pazarında. Cumartesi ve Pazar Yeniköy'de tezgah açıyor. Pazar öğleden sonra kalan malları Yenibosna pazarında ne fiyata olursa olsun eritiyor.
Eskiden Yeniköy'de açtığı tezgahta üç kişi çalışırdı. Bizim "Yeniköylü Albay"ımız da ona yardım ederdi. Dün tezgah başında amcaoğlu Kemal Aksoy'dan başka yardımcısı yoktu.
"- Kemal bile fazla... Ama yapacak başka işi yok... Tezgah başında duruyor... İyi günlerde 400 milyon liralık satış yapıyoruz... Bu satıştan 40 milyon lira kalır..." diyor.Dün tezgahta iyi kalite fasulye, dolmalık biber, patlıcan gibi sebzeler bir milyon 500 bin lira, domates bir milyon lira, yeşillikler 500 bin lira, patates bir milyon lira, kuru soğan 500 bin liraydı.
Müslim, b
izim Yeniköy pazarının "sizlere ömür" durumunu şöyle anlatıyor: "Alt gelir grubuna bu pazarın fiyatları yüksek geliyor. Onlar alımı kesti. Orta gelir grubu şehir içine yayılan marketlerden alışveriş yapıyor. Üst gelir grubu otomobillendi. Otomobili ile süpermarketlere gidiyor. Üst gelir grubunun yaşadığı semtlerde semt pazarları 'sosyete pazarı' oldu. Ama alt gelir grubunun yaşadığı bölgelerde kalitesi düşük ama fiyatı ucuz malların satıldığı pazarların gene de müşterisi var..."Uzun lafın kısası... Ben gene de taze ıhlamur çiçeği satın alacak yer bulamadım.
guras@milliyet.com.tr
Yener SÜSOY
Tayyip Erdoğan'ın etrafında devamlı
negatif elektrik varAydın-Muğla karayolu üzerindeki Çakırbeyli tabelasından içeri sapın, Çine Çayı köprüsünden geçtikten sonra solu
nuza bakın.Traktörlerin koşuşturduğu eski bir garaj, tek katlı küçük bir ev, fıskiyeli havuzunda kurbağa kaynayan iki katlı büyük taş konak görüyorsanız, orası tarihi Çakırbeyli Çiftliği'dir. 27 Mayıs 1960'ta Yassıada'ya tıkıp 17 Eylül 1961'de boynuna ilmik geçirdiğimiz başbakan, siyaset adamı Adnan Menderes'in, ‘‘Has Bey’’in dillere destan çiftliği. Aydın Menderes, geçirdiği trafik kazasından sonra ilk kez bizimle girdi baba ocağına, hem de merhum babasının 104. doğum gününde. Kızgın güneşe aldırmadan, k
endi yönettiği tekerlekli sandalyesiyle bahçede tur attı, babadan kalma traktörleri okşadı. Son oğul Menderes, atalarından kalma portakalları, erikleri, zeytinleri, kayısıları, limonları, mandalinaları, pamukları, zeytinleri, mısırları özlemişti. Yeni yaptırdığı tek katlı, rampalı, klimalı mütevazı evinin verandasında kuş korosu eşliğinde vefa abidesi sevgili eşi Ümran hanımla zeytinyağlı dolma, köfte, salatalık, domates, karpuz yemeyi de çok özlemişti. O gün her şey çok güzeldi; ta ki Aydın'daki Adnan Menderes Anıt ve Müzesi'ni görünceye kadar. Oraya gitmeyi teklif ettiğime bin pişman oldum ama iş işten geçmişti. Nereden bilebilirdim ki, Adnan Menderes adıyla bütünleşen Aydın ili, bir gün ‘‘Has Bey’’ini kaderine terk edecek... Kapısı zincirli, dumanlı kafaların duvarına yağlıboya ile ‘‘Çileli Çocuk Emo’’ yazdığı, giriş yolu bile belli olmayan Adnan Menderes Müzesi... Ve çevresi plastikler, pet şişeler, naylon torbalar, aklınıza gelebilecek her türlü pislikle dolu Adnan Menderes Anıtı...Aydın Menderes, bu tabloyu görünce eminim içten yıkıldı ama, o sınırsız hoşgörüsüyle gıkını çıkarmadı.
Bu tablodan isteyen istediği dersi çıkarsın, biz de kısa keselim Aydın havası olsun. Pamuğun, zeytinin fabrikalara deveyle çekildiği, toprağın çift öküzle sürüldüğü günlerden tarlanın lazerle sürüldüğü teknolojiye geçen Çakırbeyli'ye hoş geldik.Erbakan’ı Erdoğan’a tercih ederim
- Ben Erbakan'ı Erdoğan'a tercih ederim, çünkü en azından neyin ne olduğunu bilir, tecrübesinden kaynaklanan vahim hatalar yapmaz. Ayrıca Erbakan dış ilişkiler açısından Erdoğan'a göre çok daha ulusçu ve Türkiye'nin bağımsızlığından yana. Tayyip Erdoğan'ın ise ne yapacağı belli değil, tam bir kapalı kutu. Kendisini hangi kişilerin, hangi fikirlerin nasıl yönettiğini bilmiyoruz. Herkes Erdoğan'a sormalı;
‘‘Ne idiniz, şimdi ne oldunuz?’’ diye. Bu sorunun cevabı verilmeden, ‘‘Bizim değiştiğimize inanın’’ demek dayatmadan başka bir şey değildir, son derece antidemokratik bir tavırdır. Tayyip beyi şahsen tanımam, uzaktan izlediğim kadarıyla etrafında devamlı bir negatif elektrik var. Üslubunda hep bir tehdit, bir meydan okuma kokusu var. Girdiği her yerde kavga çıkabilirmiş gibi geliyor bana. Kabadayılık ülke içine değil, gerekirse dışarıya yapılır. Benim Türkiye adına endişelerim var, herkesin de yüreği ağzında, şoför acaba bir terslik yapar mı diye. Mesela Tayyip Bey, o şiiri niçin Siirt'te okuduğunu bugüne kadar açıklamadı, bu toplum da ona bunu sormadı. Şiirin Ziya Gökalp'e ait olduğu söylendi, o da tam belli değil. Erdoğan'ın o şiiri bir daha okur mu, okuması kimisi için bir ümit, kimisi için endişe kaynağı. Erdoğan'ın başbakanlığına en çok Erbakan'ın hayret ettiğini zannediyorum. Herhalde Erdoğan başbakan olduğunda Hoca katıla katıla gülerek ‘‘Bana inat, başlarına getirdiklerine bakın’’ demiştir. AKP'nin bir merkez sağ partisi olmasının garantisi, eski Refah Partisi'nin devamı bir partinin kurulmasındadır, Saadet bu haliyle ne yapar bilemiyorum. Her ne olursa olsun, Türkiye'nin ışığını kimse köreltemez, AKP kendi ampulünü taktı. Patlarsa Türkiye ışıksız kalacak değil, başka bir ampul takıp yoluna devam eder.Has Bey’in Çakırbeyli Çiftliği’nin tarihi
- Çakırbeyli Çiftliği rahmetli babama babaannesi Fıtnat Hanım'dan kalma. O zamanlar dağıyla, merasıyla, zeytinliğiyle, ovasıyla toplam 35 bin dönüm civarındaymış. Babam, 1946'ya kadar bunun çok büyük bir kısmını köylüye çok ucuza dağıtmış, kendisine 2200 dönümünü bırakmış. 1926'da Macar ustalara kendisi için bir çiftlik evi yaptırmış. Evin kulesi olduğu için yakın zamana kadar buranın adı semt olarak ‘‘Kule’’ diye
geçerdi. Adnan Bey, çiftçilik yaptığı yıllar boyunca bütün ürününü TARİŞ'e vermiş, bir tek kilo pamuğu tüccara, çırçırcıya satmamış.1950'de kuleli ev bütünüyle tadil edilip bu iki katlı ev yapılıyor. Bu arada makineli tarım için 9 traktör alınıyor. Tam o sırada Adnan Bey başbakan oluyor ve yeni evine yerleşemeden Ankara'ya naklediyor. 27 Mayıs'tan sonra buraları bütünüyle mühürlendi, Örtülü Ödenek Davası nedeniyle traktörlere kadar her şeye haciz kondu. Ben çiftliği ilk kez 1966'da afla mühürler açıldıkt
an sonra annem ve ortanca ağabeyimle geldiğimizde gördüm. Her yer bakımsızlıktan çok haraptı, evin duvar kağıtları sökülmüştü. Babamın oturduğu koltuklar divan, yemek masası, porselen yemek takımları toz içindeydi. Üst kata çıktığımda odalardan birinde bir leylek ölüsüyle karşılaştım. O zaman burada elektrik yoktu; burada ampulü ilk defa 1973 Martında yaktık. Babam başbakan olduğu halde kendi köyüne ayrı bir şey yaptırmamış. Bir süre sonra rahmetli ağabeylerimle ortak karara vararak evi müze yapmaya karar verdik. Daha sonra ailede benim dışımda kalan da olmadığından içinde çok az bir düzenleme yapabildik. Seçim çalışmaları sırasında baba evinin alt katına bir yatak serip orada kalmaya başladım. Bu arada eski bekçi evini de kendimiz için tek katlı mütevazı bir şekle çevirirken trafik kazasını geçirdim. O günden beri baba evine ne ben girebiliyorum, ne de Ümran. Büyük ağabeyimin çocukları hisselerini 1975'te sattı; burada benim, ortanca ağabeyimin eşi ve oğlunun hisseleri var. Benim üzerime düşen şu anda 750 dönüm toprak, burada ağırlıklı mahsul pamuk. Biz 30 senedir araziyi 3'e bölüyoruz, 3'te 2'sine pamuk ekiyoruz, geriye kalana önce buğday, sonra mısır ekiyoruz. Bu sene 140 ton buğday, 350 ton mısır ve 500 ton pamuk bekliyoruz.Bırakmazlar oğlum babanı asarla
r- Rahmetli annem, 27 Mayıs'tan sonra baş başa kaldığımız vakitler bana hep ‘‘Bırakmazlar oğlum, babanı asarlar’’ derdi. Hiç ümitli olmadı, bunun için bir gerekçe de göstermezdi, belki bir önseziydi. Babamı Yassıada'da son görüşümüzde ona tek bir şey söylemek geçti içimden ama, söyleyemedim. ‘‘Baba, seni nereye koyarlarsa koysunlar, sana ne yaparlarsa yapsınlar, bu millet senin bıraktığın aynı millet. Dün sana iyi diyen bir kişi, bugün sana kötü demiyor. Ama, dün kötü diyenlerin çoğu çoktan iyi demeye baş
ladı. Bunları ona Yassıada komutanın yanında söylesem, kesinlikle zarar verirdim, başka işkencelere yol açılırdı. Bilemiyorum, Marmara'ya bakan odasında 24 saat başında bir nöbetçiyle yaşarken neler düşünüyordu? 1960'ta Yassıada'da başlatılıp 17 Eylül 1961'de İmralı'da konulan bir nokta var, bunun dünyada eşi emsali yok.Babamı tekrar iktidara gelir diye idam ettiler
- Bayar'la Menderes arasında en azından hem mizaç, hem de farklı dönemlerin insanları olmaları bakımından ciddi farklar var. Keşke Türkiye demokrasiye tam olarak ya Atatürk zamanında girseydi ya da Atatürk'le birlikte Cumhuriyetin ikinci kuşağında girseydi. Bayar muhalefetle daha ılımlı ilişkileri telkin etmesi gerekirken, hep İsmet Paşa fobisiyle hareket etmiş. Rahmetli Menderes, bir yerde Baya
r-İnönü makasının arasında kalmış, hatta kuşatılmış. Ya Bayar kendine daha fazla benzeyen bir başbakan bulmalıydı ya da Menderes, 1960'lı yıllara doğru Demokrat Parti'den yeni bir cumhurbaşkanı çıkarmalıydı. Bayar, 1960'lara doğru Demokrat Parti için yük olmuştu, sevilmiyordu. Menderes geçmişinden dolayı idam sehpasına gitmedi, tekrar gelir, bunu kimse önleyemez diye idam edildi, diri diri gömüldü.YARIN: AVRUPA BİRLİĞİ ASKERLE AKP’Yİ KARŞI KARŞIYA GETİRMEK İSTİYOR
Şükrü KÜÇÜKŞAHİN
ABD'den AKP'ye: Duygusal
olmayıne-posta
ABD ile yaşanan gerginliğin ortadan kaldırılması için AKP'den hükümete, iş dünyasından eski siyasilere kadar pek çok kesim harekete geçti.
Amerika'da önemli temaslarda bulundular.
Görüşme yapılan en önemli isimlerden biri de baba George
Bush oldu.Baba Bush ile görüşen işadamları ile eski siyasetçiler, izlenimlerini Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'a da aktardılar.
Baba Bush, tezkere konusunda, ‘‘Türkiye'ye yaptığımız bir kötülük oldu da biz mi görmüyoruz. Bunu neden yaptığınızı daha anlamış değiliz’’ dedi.
Ancak, ‘‘Türkiye, 50 yıllık müteffikimiz, bir hatadan dolayı silip atılamaz, ABD de bunu yapmaz’’ vurgusunda da bulunmayı ihmal etmedi.
Türkiye'den beklenenleri de sıralayan Baba Bush, dış politikada Türkiye'yi rahatlatan mesajlar ver
di.İran'da savaşı değil, iç dinamiklerin harekete geçmesini tercih ettiklerini; Suriye'de ise Esat Ailesi'nin demokrasiye geçiş için bir şeyler yapacağını düşündüklerini söyledi.
Tezkere konusunda, askerlerin tutumundan da yakınan Baba Bush, Türkiye-İsrail ilişkilerine çok önem verdiklerini belirterek, ‘‘İsrail'e desteğiniz barışı sağlamada önemli rol oynar’’ dedi.
MESAJLARI ALMIŞ GÖRÜNÜYOR
ABD'de bu görüşmeleri yapanlar, AKP hükümetinin, son dönemde iç ve dış politikada attığı bazı adımları, ‘‘Mesajları almışlar’’ diye yorumladılar.
Buna rağmen, bir uyarıda bulunmayı da ihmal etmediler.
Amerikan tarafı, AKP'nin bazı konularda duygusal tutum sergilediğini düşünüyor, tezkere konusunu da buna iyi bir örnek olarak gösteriyor.
Yeni bir duygusallık örneği
daha veriyorlar...Hükümet çevreleri Amerikalılara, ‘‘Yapacağınız mali yardımın 1 milyar dolarıyla Irak'ta iş yapacak Türk firmalarına kredi açalım’’ demiş.
Öneriye ABD tarafının yanıtı ise şöyle olmuş:
‘‘Bu tür duygusal kararlar almayın. Bu paraya ihtiyacınız var. AB'ye hazırlamalısınız ve önünüzdeki süre de çok kısa. Irak işi ayrı.’’
‘BU KADAR DEMOKRASİ YETER Mİ?’
ABD'nin de işaret eteği gibi AB'ye hazırlık süreci gerçekten önemli.
Hükümet, 6'ncı uyum paketini çıkardı, 7'ncisi sırada.
Geçeceğinden de kuşku yok.
Ama, paketler geçerken CHP'nin verdiği mesajlar dikkat çekici bulunuyor.
CHP Genel Başkanı Deniz Baykal'ın, ‘‘Yeni pakete ihtiyaç yok’’ demesi parti içinde de rahatsızlık yaratmış durumda.
Özellikle Avrupa ile yakın temastaki CHP'nin bazı ön
emli isimleri, ‘‘Yani bu kadar demokrasi yeter mi diyoruz’’ sorusunu gündeme getirdiler.Ancak Baykal, 7'nci paketle ilgili olarak kendisini arayan Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'e, ‘‘Arkadaşlar düzenlemelere baksın, yardımcı oluruz’’ mesajını vererek en çok da bu CHP'lileri rahatlattı.
Bu arada hükümet, AB'ye uyum sürecinde önemli bir uğraşıyı da yargıda gerçekleştiriyor.
Hükümetin, yargıdaki ‘‘tutuculuğu’’ ortadan kaldırma hedefi doğrultusunda, Avrupa İnsan Hakları Mehkemesi'nin 500 kararı Türkçe'ye çev
riliyor.Adalet Bakanı Cemil Çiçek, adli tatil sonrası tüm yargıçların, bu AİHM kararlarına bilgisayar ortamında kolaylıkla ulaşabileceklerini açıkladı.
Böylece özellikle taşradaki yargılamalarda, AİHM kararlarının yön göstericiliği de sağlanacak.
AKSAM
Serdar Turgut
serdargut@yahoo.com
Parayı bastırana enerji veririm
İstanbul'a geldiğimiz ilk yıllardı. Rana, ha bire iş arıyordu. Ona dedim ki 'Baksana, etrafımızda bir sürü bol paralı, boş zamanlı ve aptal insan var. Feng-Şui diye bir şey çıkmış, geçen gün okudum, sen kendini bunun uzmanı ilan et bir seneye varmaz dolar milyoneri olursun'.
Ama o illa ciddi çalışacak ya, mimarlık ilkeleri olacak ya, tabii ki beni dinlemedi.
Aslında genel ilke olarak beni dinleme alışkanlığı olmadığı için büyük ihtimalle konuştuğumu duymamıştır bile.
Ve bu yüzden biz büyük bir fırsatı kaçırmış olduk. Düşünsenize Feng-Şui uzmanıyım diye kart bastırmış olsaydı bir anda sosyetenin gözdesi haline gelecekti ve ben de paralar gelmeye başlayınca bu işi birkaç yıl önce çoktan bırakmış, keyfime bakıyor olacaktım şimdi.
Aklınıza geliyordur hemen söyleyeyim, evet 'karı parası' yerim, hem de büyük bir gönül rahatlığıyla, yeter ki harçlığımı yüksek tutsun.
* * *
Son zamanlarda belirli çevredeki insanlar kafayı 'enerjiye takmış durumd
alar.Öyle multi-vitaminle gelen enerji de değil bu, havada dolaşan ve görülmeyen, soyut bir şey.
Böyle bir şeyin varlığına insanları inandıracaksınız ki, sonra da onu nasıl yakalayacaklarını öğretmek için paralarını cukkalayacaksınız.
Feng-Şui'de de bu vardı zaten, aman tuvaleti oraya yapma, aman aynayı oraya koyma pozitif enerji gider negatif enerji doldurur odayı diyorlar mesela.
Müşteri yerse bunu haydii bakalım, işçiler, ustalar geliyor ev yıkılıyor, her şey yeniden yapılıyor mimar da zengin oluyor bu
yüzden.Şimdi de 'içi sıkılanlar' için seanslar düzenleyen hokkabazlar var. 'Dokunuyorlar' onlara veya havaya elleriyle minik rüzgarlar yapıyorlar ki sıkılan ruh boşalsın negatifi atsın, içine pozitif dolsun.
Geçenlerde bir spor salonundaydım, yan odada bazı tipler yere çökmüş elleriyle birbirlerine bazı işaretler yapıyorlardı.
Bunların sorunları ne dedim reiki mi ne o 'sporu' yapmaktalarmış, birbirleri arasında pozitif enerji transferi gerçekleştiriyorlarmış o şekilde.
Benim kuşağımdan adamlar böyle şeylerden anlamaz. Daha doğrusu benim kuşağımdan olup da bir şekilde fazla çalışmadan para kazanmış yarım akıllılar anlar da, bizler anlamayız.
Bize göre kadın ile erkek arasında tek bir pozitif enerji transferi şekli vardır, bizim aramızda en popüler olanı budur, hatta başka bir alternatifi de yoktur bunun.
O nedenle salonda oynaşmakta olan gruba kendi bildiğim en favori el işaretimi yapmayı düşündüm bir ara ama büyük ihtimalle bunu da yeni bir enerji transferi biçimi olarak algılayacaklardı (ki bir bakıma kesinlikle de haklı olacaklardı çünkü 'al, al , al, al' işaretini sallamak gerçekten de iyi enerji boşaltır insanın içinden)
Sonra işin yoksa otur bir de onlarla konuş dur bakalım.
* * *
Şimdi de, yeterince sorunumuz yokmuş gibi, bir de Prisma meselesi çıktı başımıza.
'Prisma eğitimi' almak için parayı bastıranlar soyunup oturuyorlarmış yere. El ele tutunup birbirlerinin enerjisini paylaşıyorlarmış.
Ben yıllar boyu bazı kadınları soyunmaya ikna etmek için çekmediğim ıstırap kalmadı, başarılı olamadım.
Keşke şu Prisma skandalı ben çocukken patlamış olsaydı o zaman hayatta çekmiş olduğum zorluklar da hiç yaşanmazdı.
Ben de onlar gibi gözüme kestirdiğim kadına 'Haydi ikimiz Tanrı'nın bizi yarattığı hale dönelim' derdim bu son derece makul teklifi herhangi bir kadının reddetmesi mümkün olmadığına göre bu gerçekleştiğinde de kendi bildiğim yöntemlerle enerji aktarmaya çalışırdım gayet tabii ki.
Pozitif veya negatif hiç fark etmezyeter ki aktarma işlemi başarıyla tamamlansın yeterli bana.
Şimdi böyle yazdığım için Prisma meselesiyle dalga filan geçtiğimi de sanmayın.
Tamamen aksi bir durum var ortada. Olacak bitecek gelişmeleri büyük bir heyecan ile beklemekteyim.
Özellikle 80 adet kırbaca ait fatura bulundu ya Prisma evinde, bunu haber aldığım andan itibaren aldı mı bir heyecan beni!..
Bunların nasıl kullanıldığını benden başka kimse merak etmiyor mu yahu!..
Tuncay Özkan'a sordum meseleyi bilmediğini söyledi, ama biliyormuş da sanki bunu benden saklamaktan zevk alıyormuş gibi bir hava sezdim onda.
Kendi teorimi söyl
edim, dominant teyzeler falan filan toplumda birtakım laflar dolaşıp duruyor sakın ha bunlar da böyle şeylere filan bulaşmış olmasınlar dedim.Yani takmışlarsa bilmem lazım çünkü çoğunluğu eski Alman porno filmlerindeki 'Oh Ja, Oh Ja, Ohhhh Jaaaaaa' diye bağırıp lagada lugada giden seksin dışında tek bir şey bilmeyen bu toplumda kendimi yalnız hissediyorum uzun yıllardır, bu histen kurtulma yolu açılır belki, o yüzden ümitlendim.
Ama kimse anlatmadı bana o kırbaçların nasıl kullanıldığını şu ana kadar.
Bizi
m muhabirler bu işin kökenine ulaşsalar bile buna ait haberin AKŞAM'da yer alacağını zannetmiyorum.Sayfalarda mayolu kadın resmine kızan bir genel yayın yönetmeni, kırbaç-kadınlar ve seks unsuru içeren bir hikayeyi de laubali diye girmez, buna eminim.
Ols
a olsa bununla ilgili haber Hürriyet gazetesinde yer alır.Oradaki arkadaşlar seksüel konulara karşı pek bir duyarlılar. 'S' kelimesini duyunca heyecanlanıyorlar.
Geçen gün 13 yaşındaki kızcağızın başına gelen felaketi öylesine bir detayda anlattılar ki meseleyi biraz daha uzatsalardı korsan yayıncılar gazeteyi ciltletip yeni bir porno dizisinin ilk sayısı olarak piyasaya sürebilirlerdi vallahi!
Şimdi oradaki araştırmacı arkadaşlardan basında bir ilki daha gerçekleştirmelerini bekliyorum.
(
Cumartesi günkü Tam Saha Press yazımda bahsettiğim yazar David Fromm değil David Fromkin olacaktı. Bu dalgınlık için özür dilerim)Deniz Gökçe
deniz.gokce@aksam.com.tr
Avrupa'da tarım desteklemesi değişiyor!
Tarım Türkiye'nin önemli bir
sorunu. Tarım sektörü toplam nüfusun yüzde 35-40 arasını istihdam ederken, toplam üretimin sadece yüzde 10-15 arasını üretiyor. Tarım insanı en kötü eğitim, sağlık, ulaşım şartlarında fakir yaşıyor ve ülke de prodüktivite kıtlığı nedeni ile büyük kayıplara uğruyor. Bu nedenle tarım ekonomi ile siyasetin çatıştığı alan. Siyasette büyük ağırlığı olan tarım, ekonomide katkısı az olmasına rağmen ülkeye büyük faturalar çıkmasına neden oluyor. Bunun kaynağı da tarım desteklemesi olgusu. Bu olgu dünyanın her yerinde en büyük sorunlardan biri.Aşağıdaki bilgiler 2001 rakamlarına dayanarak dünyadaki doğrudan tarım desteklemesinin boyutlarını ortaya koyuyor. Tabii bu rakamları
nüfusa ve GSYİH büyüklüğüne oranlamak gerek ama tarım desteği her yerde büyük bir bütçe kalemi. Aşağıdaki rakamlar 2001 yılı itibarı ile milyar Euro olarak çiftçilere doğrudan ödenen, direkt sübvansiyon denen ödemelerin toplamını gösteriyor.Wall
Street Journal'in 2001 aralık ayı kurları ile ürettiği rakamlarına göre Avrupa Birliği 103 milyar Euro, ABD 55 milyar Euro, Japonya 52 milyar Euro, Kore 19 milyar Euro, Meksika 7.3 milyar Euro, İsviçre 4.7 milyar Euro, Kanada 4.4 milyar Euro, Norveç 2.4 milyar Euro, Polonya 1.6 milyar Euro, Avustralya 1 milyar Euro direkt destek ödemekte. Direkt destek demek tüm tarım desteği demek değil, tüm tarım desteğinin bir parçası demek.Yarın detaylarına gireceğiz, çünkü
detaylar henüz tam basına aksetmedi ve pek anlaşılamadı, ama geçen hafta Avrupa tarım desteklemesi konusunda çok ateşli tartışmaların yaşandığı bir hafta geçirmiş ve günlerce süren kavgalardan sonra bir anlaşma ortaya çıkmıştı. Ayın 26'sı olan perşembe günü gece sabaha karşı toplantıları terk etme şeklinde tehditler savuran Fransızlar da anlaşmaları kabul etmiş ve 40 yıldır geçerli olan CAP denen ortak tarım destekleme politikasında bazı konularda kompromiler oluşmuştu.Brüksel'in CAP bütçesi Avrupa'nın toplam bütçesinin yarısı demek olan 50 milyar Euro boyutunda kalmaya devam edecekti.
Ancak Avrupa Birliği'nin çiftçilerin ürettiğine oranla destek ödemesi konusunda, destek ile üretimin bağı kısmen koparılacaktı. Böylece
Türkiye'de doğrudan fiyat sübvansiyonu olan fındık, tütün, şekerpancarı gibi konularda oluşan ürün dağları, Avrupa'da da tahıl, et ve süt dağları olarak devam edemeyecekti. Ancak bazı istisnalar ve uyum süreleri, alınacak tedbirleri yumuşatıyordu.Doğrudan destek durumu tüm dünya ülkeleri tarafından ve özellikle gelişen ülkeler tarafından AB aleyhine
şikayet konusu olmuştu ve Doha Round Ticaret görüşmelerinin de önemli bir parçası idi. Brüksel'de yapılan anlaşmalara göre desteklerin büyük çoğunluğu üretime endeksli olmayacak, çiftliğin büyüklüğünü ve çevre etkileri ve hayvancılığa katkısına oranlı olacak. Ancak Fransa ve Almanya baskı yapıp tahıl ürünlerinde sübvansiyonunun yüzde 25 kadarını ve et üretiminde ise sübvansiyonun yüzde 40 kadarını doğrudan üretime bağlı bırakmak şeklinde bir taviz elde etmişler.Yarın konunun detayları hakkında
biraz daha bilgi edineceğiz, çünkü bu konu ülkemizi de yakından ilgilendiriyor. Avrupa'nın bu kararlarının genel kabul görmesi halinde dünya ticaret anlaşmalarında da tarım sektörü ile ilişkili bazı önemli değişiklikler olabilecek!Semih İdiz
semih.idiz@aksam.com.tr
Vehimleri yenme süreci
Alman-Türk Vakfı, Konrad Adenauer Vakfı ve Türkiye Gazeteciler Cemiyeti'nin ortaklaşa düzenledikleri 17. Alman-Türk Gazeteciler Semineri için hafta sonununu Kemer'de geçirdik. Konumuz, Irak, Türkiye ve Ortadoğu ekseninde Alman ve Türk dış politikasından yeni beklentilerdi. Ancak, ara başlıklarda bu kapsamın dışına çıkıldı ve AKP olgusunun analizi ile
Türkiye'nin AB yolunda attığı son adımlar da tartışıldı.Dünkü yazımda, Ankara'daki AB diplomatlarına atfen, 'Avrupa'da Türkiye konusundaki hava değişiyor' demiştim. Hafta sonunda Alman gazetecileri ile yaptığım görüşmeler bu kanaatimi pekiştirdi. Geçmişte bu tür seminerin, adeta 'gelenekselleşmiş' olan, 'Kürt sorunu' veya 'Türkiye'de sistematik insan hakları ihlalleri' konularına odaklaşması ve Türk ile Alman gazeteciler arasında kızgın tartışmaların yaşanması doğaldı.
Ancak, Adenauer Vakfı'nın Türkiye'deki Başkanı Dr. Wulf Schönbohm'un kapanış konuşmasında da işaret ettiği gibi, bu yılki seminerin en önemli özelliklerinden biri, bu tür gerginlikten tümüyle arınmış olmasıdır. Bunu kanımca 'işlerin ciddiye binmesine' yormalıyız. Başka bir ifadeyle, herkes T
ürkiye'de şu anda son derece ciddi bir reform sürecine girildiğinin farkında. Herkes aynı zamanda Avrupa'nın da önemli bir değişim süreci içinde olduğunun farkında.Keza herkes, Irak krizi çerçevesinde, 'Antlantik' ilişkilerinde olduğu kadar, AB'nin içinde meydana gelen ayrışmaların ve bunların ileriye dönük olarak Avrupa için ortaya çıkardığı ciddi soruların da farkında.
Yeri gelmişken, Türkiye'nin bu kriz kapsamında oynadığı-veya oynamak istemediği -rolün, Almanlar için, büyük bir ilgiyle analiz edilmesi gereken konuların arasında yer aldığını söyleyebiliriz. Öyle anlaşılıyor ki, Meclisimizin tezkereyi reddetmesi, birçok Alman'ın gözünde Türkiye'ye-daha önce göremedikleri veya görmek istemedikleri-bir 'şahsiyet' sağlamış.
Bu genel durum da tarafları, doğal olarak, klasik ön yargılarla vakit kaybetmek yerine, karşılıklı olarak birbirlerini daha iyi anlamaya çalışmaya sevkediyor. Çünkü işler, özellikle Türk-AB ilişkileri açısından, gerçekten ciddiye binmiş durumda. Başka bir ifadeyle, eskiden daha çok 'akadem
ik' ve 'soyut' bir kavram olan 'Türkiye'nin AB üyeliği,' artık 'olabilirlik' menziline girmiş bulunuyor.Bu elbette ki Türkiye'nin yarın veya öbür gün, hatta önümüzdeki 10 yıl içinde, üye olacağı anlamına gelmez. Ancak, somut bir adım olan üyelik müzakerelerin 2005 yılı başında başlayabileceği düşünüldüğüne, herkesin konuya farklı bir açıdan bakması gerektiği de aşikar. Bu gerçekler ışığında Avrupa'nın kimi vehimlerini yenmeye başladığını görüyoruz.
AB ülkelerinde yaşayan yabancılara, 2005'te AB sınırları içinde serbest dolaşım ve yerleşme hakkının verilmesi bunun son örneği. Bu konuda daha önce var olan endişelerin, Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde yoğunlaşmış olan milyonlarca Türk'e 'serbest dolaşım' hakkının verilmesini de kapsadığı biliniyordu.
Ancak, sosya
l konumları itibariye özellikle Almanya'da 'sınıf atlama' aşamasına gelmiş olan Türklerin bu vehimi büyük ölçüde anlamsız kıldıkları da bir gerçektir. Bu son gelişmeyi, Avrupa'nın, 'Türklerin AB üyesi olabileceği' kavramıyla ciddi bir şekilde yüzleşmesi ve bununla yavaş yavaş 'barışması' yönünde attığı bir yeni adım olarak görmek de mümkün.'Avrupa Anayasası' taslağının, kıtanın Hıristiyan geleneklerine değil, laik geleneklerine atıfta bulunması ise burada önemli bir diğer göstergedir. Bu Türkiye'ye 'koşulları yerine getirirsen üye olabilirsin' mesajını göndermiştir.
Öte yandan, Türkiye'ye baktığımızda, muhafazakar çevrelerin direnişine rağmen bizim de 'vehimleri yenme' yönünde ciddi adımlar atmakta olduğumuz görülüyor. Burada, özellikle 'uygulama' alanında kat edilecek daha çok yol var. Ancak, gelişmelerin olumlu yönde olduğunu da kimse inkar edemez.
--
Coşkun Kırca
coskun.kirca@aksam.com.tr
Cemaatçilik ve milli bütünlük - I
Kısa bir süre önce çıkarılan kanunlarla yerel dil ve ağızlara (1) sırf TRT'nin televizyon yayınlarında yer verilmesi ve aynı ağızların devlet denetimi alıtnda özel kurslarda öğretilebilmesi kabul edilmişti. Şimdi - AB'den bu konuda hiçbir talep gelmeden- özel televizyon istasyonlarına da bu imkanın tanınmasının ve devlet okullarında bu
yerel ağızların - herhalde mecburi olmaması gereken - derslere konu olmasının kabul edilmesi gündeme geliverdi.Bu imkanların vatandaşın özel tercihlerine açılması, Anayasa'nın milli bütünlük ve tekil devlet ilkelerine - Fransa'ya benzer biçimde- doğrudan aykırı değlidir. Ancak, Türkiye'de konuşulan yerel ağızların ilkel ifade araçları olarak yayın ve öğretim konusu olmasını kişinin ve toplumun çağdaş uygarlığa ulaşması yolunda hiçbir faydası olmadığı apaçıktır. Bu tespitin dışında, yerel dil ve ağızlara b
u imkanların tanınması sonucunda milli bütünlük fiilen bozulabilir mi? Asıl sorulması gereken soru işte budur.Bazılarına göre, bu konuda hiç endişe duyulmamalıdır. Bu iyimserlik, Batı ülkelerinde, özellikle AB üyelerinde bu imkanların uygulanışına dayandırılmakta olup, Türkiye'nin şartlarının bu ülkelerinkinden farklı olmadığı tartışmasız bir kaziyye sayılmaktadır. Oysa, bu ülkelerin tarihi gelişmesi ve bugünkü şartları incelenecek olursa, tarihi verilerin de, bugünkü toplumsal şartların da bu iddianın bir
bedahatmiş gibi ileri sürülmesine yol açamayacağı anlaşılır.Almanya, Avusturya, Hollanda, Lüksemburg, İskandinav ülkeleri, Portekiz, Slovenya, Hırvatistan ve Malta'da bu konu ya yoktur ya da pek önemsizdir. Almanya ve Avusturya'da küçük milli azınlıkların dillerine bu imkanlar tanınmıştır; ama göçmen işçilerin dilleri bu kategorinin dışında tutulur. Rusya ile Orta ve Doğu Avrupa ülkelerinde önemli Alman azınlıklar; Romanya, Sırbistan - Karadağ ve Slovakya'da önemli Macar, Arnavut ve Boşnak azınlıklar; Bos
na - Hersek'te federe devlet statüsünde Hırvat ve Sırp topluluklar; Arnavutluk'ta ufak bir Rum topluluğu; Makedonya'da önemli bir Arnavut topluluğu vardır. Osmanlı - Habsburg sınırının doğusundaki Balkan ülkelerinde büyüklü küçüklü Türk toplulukları mevcuttur.Almanya ve Avusturya, nüfusça küçük Cermen olmayan azınlıkları konusunda hiçbir meseleyle karşılaşmadıklarından, bir yandan dışardaki Cermen azınlıkları korurken, Cermen olmayan topluluklar konusunda başkalarına ders verme tavrı içindedirler. Macaristan, Soğuk Savaş'tan sonra dışardaki çok kalabalık Macarlar'la faal biçimde ilgilenmiş;
fakat, genel siyasi konumunda daha ileriye gidemeyeceği için azınlıkların korunmasına dair andlaşmalar akdetmekle yetinmiştir. Finlandiya'da çoğunlukla tam bir uyum içinde yaşayan - Fince'nin yanında resmi dil sayılan - İsveççe'yi konuşan kalabalık ve çok uygar bir topluluk mevcuttur.Buraya kadar bahsi geçen ülkelerde yerel dil ve ağız problemi yoktur ve bunlar bize örnek olamaz.
(1)
Dil kelimesi, kendi söz hamulesi, grameri, sentaksı ve kendisine özgü edebiyatı olan ve ağız kelimesi, bu vasıflara sahip olmayan ifade aracı anlamında kullanılmıştır.Burhan Ayeri
burhan.ayeri@aksam.com.tr
Lağvedin Ordu'yu!
'Söz Sizde'yi dehşetle izledik. Katılımcıların tamamının konuşmalarından çıkardığımız sonuç 'Avrupa Birliği'ne giremeyişimizin tek sebebi Türk Silahlı Kuvvetleri'. Bizi esas şaşırtan, buna destek verenlerden birinin Cüneyt Ülsever olmasıydı. Gazetecilik hayatına bir dönem bizim de çalıştığımız yayın organında başlayan Ni
lgün Cerrahoğlu ise 'TSK Aleyhtarlığı'nın bayraktarlığını yaptı. İspanya'da Bask Modeli'ni şöyle bir geçiştirdi ama Savunma Gücü'nün yetkilerinin kısılışını, darısı başımıza der gibi, anlattı. Bölücülerin yıllardır telaffuz ettiği 'Ordu demokratik olmayan, meşruiyeti bulunmayan bir kuruluştur'u yapıştırdı. MGK'ya ise resmen 'Tu kaka' dedi. Anlaşılan, Cerrahoğlu yakın arkadaşı Zülfü Livaneli'den çok şeyler almış ve almaya da devam ediyor. Bu bayan gazeteci son MGK'da ünlü 8. Madde'nin tekrar gündeme geldiğini öne sürdü. Kaynak olarak 'Talabani ve Barzani'nin Sözcüsü' konumunda olan İlknur Çevik'in yönettiği gazete 'Turkish Daily News'i gösterdi. Yani resmen yalan söyledi. Biz ona doğrusunu iletelim. Kurul Üyesi hiçbir asker, 8. Madde ile ilgili tek kelime etmedi. Bu nasıl gazetecilik? Bu nasıl vatanseverlik? Uyum Paketi'nin yedincisi de geçse, AB'ye girişimizin garantisi yok. 'Askeri vesayet altına alacaksınız. Kıbrıs'ı vereceksiniz. Ege'de önümüze duvar örülmesini kabul edeceksiniz. Ermenistan'ın isteklerine evet diyeceksiniz. Yine de Avrupa Birliği için 'Yeşil Işık' yok. Sonra yeni bir şart ileri sürecekler; Kürdistan kurulsun!
* * *
Ceviz Kabuğu'nda da 'Ulusal Program' tartışıldı. Buradaki fark ise Türkiye'nin artı ve eksilerinin objektif olarak ortaya konmasıydı. CHP Milletvekili Prof. Dr. Haluk Koç ve AK Partili meslektaşı Emin Şirin, daha bizden yana tavır sergiledi. Telefonla katılan ATO Başkanı Sinan Aygün, 'Tezgahlanan oyunu' bir kez daha vurguladı. Hiç kimse 'Bölücü ağzı kullanmadı'. Sanırız Hulki
Cevizoğlu'nun kafa yapısı bizim gibi. Yakında ona da bip atarlar; 'Kafatasçı'...
* * *
Birkaç haftadır Haber Türk'ün 'Doğrudan Doğruya'sında Vedat Yenerer ile Prof. Dr. Yaşar Nuri Öztürk'ü izliyoruz. Genelde AK Parti'ye ve bazı dinci kesimlere bindiriyorlar. Anlayamadığımız nokta, neden bu kadar fazla bağırıyorlar? Sesin voltajını yükseltince ilgi mi artıyor? Kafa şişirip, seyirciyi kaçırdıklarının farkına varmalarını bekliyoruz.
--
Ali Tezel
ali.tezel@aksam.com.tr
Yurtdışı borçlanması ve Anayasa Mahkemesi kararı
3201 Sayılı 'Yurt Dışında Bulunan Türk Vatandaşlarının Yurt Dışında Geçen Sürelerinin Sosyal Güvenlikleri Bakımından Değerlendirilmesi Hakkında Kanun'un 3. maddesi gereğince yurda kesin dönüş yapan vatandaşlarımız, dönüş tarihinden iki yıl içinde ilgili oldukları sosyal güvenlik kuruluşlarına (SSK, Bağ-Kur, T.C. Emekli Sandığı) başvurmaları şartıyla, yurtdışında geçirdikleri süreleri günlüğü 2 dolardan borçlanabilmektedirler.
Ancak, yurda dönüş tarihinden itibaren
2 yıl içinde başvurmayanların borçlanma hakkı kaybolmaktaydı, şimdi ise Anayasa Mahkemesi'nin 24.04.2003 günkü Resmi Gazete'de yayınlanan 2000/36 esas, 2002/198 karar sayılı ve 12.12.2002 tarihli kararı gereğince değişiklik meydana gelmiştir.
Bu karar gereğince;
-Artık 2 yıllık süre yoktur, dileyen vatandaşımız dilediği zaman yurtdışında geçirdiği süreleri belgelemek şartıyla borçlanabilir.
-Borçlanıp, yurda kesin dönüş yaparak kısmi veya tam emekli olan vatandaşlarımız da ülkemizden aylık almaya devam ederlerken daha sonra yeniden yurtdışında çalışmaya devam edebilirler.
Anayasa Mahkemesi'nin iptalinden sonra 3201 Sayılı Kanun'un 3. maddesi aşağıdaki şekilde değişmiş olup, altı çizili yerler tamamen iptal edilmiştir.
Daha önce 2 yıllık süreleri geçirmeleri nedeniyle borçlanamayan vatandaşlarımız da şimdi borçlanmak için başvuruda bulunabilirler.
'Başvurulacak kuruluşlar:
MADDE 3 - Bu kanunun yürürlüğe girdiği tarihten sonra yurda kesin dönüş yapanlar, kesin dönüş tarihinden itibaren;
a) Sosyal güvenlik kuruluşlarından hiçbirine tabi bulunmamaları halinde, Sosyal Sigortalar Kurumu'na,
b) Ev kadınları Bağ-Kur'a,
c) Prim, kesenek ve karşılık ödediği sosyal güvenlik kuruluşuna, yazılı istekte bulunmak ve yurt dışında geçen sürelerin tamamını veya dilediği kadarını döviz olarak ödemek şartıyla borçlanabilir, borçlanılan süreler ilgili sosyal güvenlik kanunlarındaki esaslar dahilinde değerlendirilir
Yurda kesin dönüş yapmış olanların borçlanmayla ilgili yazılı isteklerini sosyal güvenlik kurumuna kesin dönüş tarihinden itibaren en geç 2 yıl içinde yapmaları gerekir.
Yurtdışında çalışmakta iken veya yurda kesin dönüş yaptıktan sonra iki yıllık müracaat süresi içerisinde ölenlerin hak sahipleri de ölüm tarihinden itibaren iki yıllık süre içerisinde ilgili sosyal güvenlik kurumuna nıüracaat etmek suretiyle bu kanunla getirilen haklardan yararlanırlar.'
Turgay Renklikurt
turgay.renklikurt@aksam.com.tr
Kırkpınar elmas taşı
642.si düzenlenen tarihi Kırkpınar Yağlı Güreşleri'nin ilk iki gününde ilgi biraz az gibiydi. Finale gelinceye kadar tribünler hep boynu bükük kaldı. İşin niyesi konusunda rivayetler muhtelif. Kimilerine göre 50 milyon lira olarak belirlenen biletler çok pahalı da ondan. Kimilerine göre de; ekonomik durgunluğun cebini vurduğu köylü-çiftçi kesiminin bayağı bir miktar tutan yol, konak
lama, yeme-içme parasını denkleştirememesi, seyirci azlığının sebebi. Yerli seyircilerin ilgisi azalırken, yabancı ilgisinin artması ise, işin ilginç boyutu. Yakın bir gelecekte, Kırkpınar'a Koreliler ve Japonlar el koyarsa, kimse şaşırmasın. Ancak, onlar da Kırkpınar'ın bugünkü halinden pek memnun değiller. Otel Balta'da konuştuğumuz Koreli fotoğrafçı, '..Kırkpınar Yağlı Güreşleri, işlenmemiş elmas taş gibi ' derken, bir şeylerin mesajını verir gibiydi.Edirne Belediye Başkanı Cengiz Varnatopu konuyu 27 günlük festival boyutuna taşıyıp, içerisine kültür-sanat renklerini de katmak istemiş. Fakat bu işler sadece iyi niyetle yürümez. Olay başlıbaşına uluslar arası bir uzmanlık alanı. O boyutta uzmanlar olaya el atmazsa, etkinliğin '.. pahalı panayır ' batağına saplanması, kaçınılmaz.
Bu yılki baş güreşlerde milleti öyle hop oturtup, hop kaldıracak kalitede güreşlere maalesef rastlayamadık. Geçmişin anlı-şanlı bazı güreşçileri, temposuz güreşler atıp, pasivite puanlarıyla elendi. Günahları boyunlarına, bu konuda bazıları 'doping kontrolleri, biraz daha sıkı yapılsın, güreşler hepten yavaşlar' dediler. Mehmet Güçlü'nün gazetemizde yayınlanan 'doping güreşin tabanına kadar indi' iddiası konusunda yetkililer 'gereği yapılacak' diyorlar.
Çoğu kez, işin gereği yapılmayıp, iddia sahibi hakkında 'gereği düşünüldü' denilerek kafa koparılmaya gidildiğinden; hayatım boyunca 'gereği yapılacak' lafından hep kuşku duydum. Ancak bu defa işin boyutu akıl almaz büyüklükte. 'Okul maçlarında bir de doping kontrolü yapılsa, neler ortaya çıkar, neler' diyenler bile var. Anlaşılan bu kez ilgililer işin gereğini ya yapacak ya yapacak.
Özetlemek gerekirse; Kırkpınar Yağlı Güreşleri gerçekten de tam anlamıyla 'doğal haldeki konumunu koruyan bir elmas taş' Yıllar boyunca 'şekil vereceğiz' diye önüne gelen çekiç vurmuş. Elmas hala ilk şekliyle duruyor ve görkemli güzelliğini ortaya çıkartacak 'işi bilen' usta elleri hasretle bekliyor.
TERCUMAN
ERGUN GÖZE
KÖŞEBAŞI
İstiklal
30.06.2003
CUMHURBAŞKANI Sayın Ahmet Necdet Sezer, Hükümetin, bazı üsleri Amerilalılar'a süresiz açan kararnamesini 'Süresiz olmaz.
Egemenliğe aykırıdır. Bir yıl süreli olsun ve her sene yenilensin' diye geri göndermiş. Çok yerinde bir tespit. Her konuda en az bu kadar dikkatli olmak gerektir. Çünkü bu günlerde yozlaştırılan mefhumlardan birisi de 'egemenlik'tir. Küreselleştirme taraftarları bu mefhumu yuvarlaklaştırıp ortadan kaldırma gayreti içindedirler. Bundan başka faktörlerin de katkısıyla epeyce yol da almışlardır.
Bu işin başlangıcı galiba istiklali egemenlik yaptığımız güne kadar çıkar.
Çünkü istiklal çok başka bir şeydir. İstiklalini korumak üzere ayaklanmış ve yedi düvele karşı durmuş bir milletiz. Bu uğurda can vermiş, kan dökmüş bir ecdadın ahfadıyız. 'Ya İstiklal Ya Ölüm' milli parolamız olmuş, o uğurda çoluk çocuk yollara dökülmüş, İzmir'e kadar soluk soluğa koşmuşuz. Ölenler ölmüş, şehit olmuş kalan gaziler istiklalimizi kurtarmışlar. Her milletin milli marşı vardır bizim 'İstiklal Marşımız'. Bu bile bir tarihi süreci ve çok mühim bir farkı yansıtmakta ve ortaya koymaktadır.Milletlerin galiba millet olmasının en mühim şartı da İstiklal sahibi olmasıdır. Dikkat edilirse, yurdumuzu parçalamak ve her parçada başka etnik gruplara istiklal vermek sevdasında olanlar vardır. Hatta AB bütünüyle buna angaje olmuştur
da denebilir. NitekimAB'nin büyük bir titizlik ve hırçınlıkla üzerinde durduğu vazgeçilmez konulardan birisi de, Kıbrıs'taki Türk varlığının yani KKTC'nin, Bay CÜ'nün ve benzerlerinin alkışları arasında, büyük fedakarlıklarla elde edilmiş istiklalini ortadan kaldırmaktır.
Başka sahalara dikkat!
NE var ki, Sayın Cumhurbaşkanı, istiklalimiz konusundaki dikkatini başka sahalarda da göstermelidir. Zira, bilhassa AB'ye girme
konusundaki aşırı isteklilik yüzünden, Türkiye her bakımdan, müstakil bir devlet değilmiş de bir dominyon, hatta bir sömürge imiş gibi taleplere maruz kalmaktadır. Hatta akıllı sömürgeciler, biraz varlık sahibi sömürgelere bile bu kadar açık ve üstelik Ermeni kartı, Kürt kartı gibi yüzsüzlüklerle ve çok açık azılı düşmanlık gösterileriyle
dayatamazlar.Ne kadar gariptir kulaklarımız henüz 'Tam Bağımsız Türkiye' haykırışlarını unutmadı. Onlar neredeler şimdi? Hepsi arazi... Çünkü 'Tam Bağımsız Türkiye' diye bağırırlarken Sovyet emperyalizmi namına bağırıyorlardı. Türk istiklali namına değil. Şimdikilerin çoğu da AB yahut ABD namına istiklalimizden fedakarlık yapıyorlar.
Değişen dünya şartları imiş, küreselleşme imiş, tek kutuplu dünya imiş, falanmış festekizmiş bunların hiçbirisinin ciddi bir kıymet-i harbiyesi yoktur. Gördüğümüz, bizden başka hiçbir devlet, istiklalinin burnundan kıl aldırtmıyor. İstiklali olmayan ve olması da icap etmeyen topluluklar istiklal kazanabilmek için binbir dereden su aramaktalar. Biz ise, 'kanla irfanla' elde ettiğimiz istiklalimizden
fedakarlık etmek için adeta fırsat beklemekte, elimizden geleni yapmaktayız. Sayın Cumhurbaşkanı'ndan son bir ricamız peşpeşe
affettiklerinin de Türk istiklaline kastetmemiş olmalarına dikkat buyurmalarıdır.
SERVET KABAKLI
GÜN IŞIĞI
'Türk Mill” Başkanlık Sistemi'
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZA
FFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003 - 'Türk Mill” Başkanlık Sistemi'28.06.2003 - Çatlı'ya rahmet!..27.06.2003 - Coğrafya değil Vatan!..26.06.2003 - Ben 'Aşk'a aşığım25.06.2003 - 'İyi'yi alkışlama hasreti...24.06.2003 - 23.06.2003 - Başka Türkiye yok!..21.06.2003 - Böyle düzenin düzenini bo...20.06.2003 - Uyum suyum yasaları19.06.2003 - Tesadüfünüzü sevsinler sizin18.06.2003 - Sağı-solu, kıblesi belli olmay...17.06.2003 - Sibelcik'in dramı...16.06.2003 - 'Baba'lık üzerine...14.06.2003 - 'Terörist Çin mazlum Doğu Türk...13.06.2003 - 'Kızıl-Sarı Ejderha'ya dikkat....Tüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
Azİz dostumuz, ağabeyimiz Abdurrahman Keleşoğlu, milletimizin yapısına en uygun demokrasi tarzı olan 'Başkanlık Sistemi' üzerinde kafa yoran, göz nuru, gönül teri döken haysiyetli bir aydınımızdır. Halen, Ankara Ağır Ceza Hak
imi olarak görev yapanKeleşoğlu, yaklaşık 15 yıldan beri mesleğine gösterdiği ihtimamın yanında, 'Türk Mill” Başkanlık Sistemi'ni, dostlarıyla, bu ülkenin okur-yazarlarıyla, siyaset ve devlet adamlarıyla yazışarak veya bizzat sohbet ederek tartışmaya çalışıyor.
Aslında Türkiye'de başkanlık sistemi, çok partili hayata geçildikten sonra ilk defa, Başbuğ Alparslan Türkeş liderliğinde, milleti yüceltme ülküsünün partisi olarak, 'Üç Hilalli Bayrağı' yeniden kaldıran MHP'nin programında, şumullü olarak yer almıştır. 'Mill” Devlet-Güçlü İktidar' başlığı ile taçlandırılan ve MHP Programı'na yüzakı olarak konulan, davaya gönül vermiş insanları da
heyecanlandıran bu görüş; herhalde 12 Eylül Darbesi'nden sonra, dayatılan şemaya göre parti kurma metoduna uyulduğu için, MHP'nin devamı olarak kurulan MP, MÇP ve nihayet yeni MHP'nin programlarında hakettiği yeri bulmamıştır.
Bugün, Gazetemiz Halk'a ve Olaylara Tercüman'ın manşetinde, can dost Metin Işık'ın imzasıyla okuyacağınız araştırma-haberde, görüş belirten bazı siyasetçilerimizin fikirleri de gerek 12 Eylül'de kapatılan MHP'nin programından, gerekse Abdurrahman
Keleşoğlu'nun araştırmalarından ilham almaktadır.
Dünden yarına Mill” Devlet NİTEKİM 12 Eylül sonrasında, tek başına iktidar olan ANAP'ın Kurucu Lideri, Merhum Cumhurbaşkanımız Turgut al, 'Başkanlık
sistemi Türkiye için en uygun sistemdir' fikrini ilk telaffuz eden devlet adamıdır. O devirde Özal'ın bu görüşüne destek veren tek devlet adamı da Merhum Başbuğ Alparslan Türkeş'tir.
Devrin DYP'sinin Genel Başkanı olan 'Baba' ünvanlı ve 'baba kompleksli' siyasetçisi Sayın Süleyman Demirel'in başını çektiği, bütün zamanlarda var olan 'cırcırlar korosu' da Merhum Özal'ın tartışmaya açtığı ve merhum Başbuğ'un desteklediği 'Başkanlık
Sistemi'ni, devrin şartları veya siyas” menfaatler icabı derhal reddetmişlerdi. Gerekçeleri neredeyse aynı idi... 'Türkiye'yi diktatörlüğe, devlet terörüne ve bölünmeye götürebilir...'
Ama tarih hep tekerrürden ibaretti ve Sayın Demirel'in siyaset anlayışı, 'Dün dündür, bugün bugündür' kalıbı üzerinde yaylanıyordu. Sayın Demirel, Özal'ın vefatından sonra oturduğu Cumhurbaşkanlığı koltuğunda, Özal'ın Başbakanlığı sırasında ortaya attığı fikirleri, virgülüne kadar tekrar etmeye başladı. Üstelik 'kendisi için bir şey istiyorsa namert oğlu na
mertti...' Artık, SayınDemirel de 'Türkiye derhal başkanlık sistemine geçmelidir' diyordu ve bu görüşü istikrarla destekleyen devlet adamı, yine Başbuğ Türkeş'ti...
Haydi Büyük Türkiye'ye!
TÜRKİYE'DE, adına 'sistem' denilen ucubenin hamleleriyle, ters veya düz esen rüzgarlarıyla destek yelkenlerini şişirip; bugün Başbakanlık Makamı'na oturmayı başaran Sayın Tayyip Erdoğan'ın gönlünde, 'Türkiye'nin, demokrasi ortamında halk oyuyla seçilmiş ilk başkanı olmak' aslanının yattığı da bizzat kendi beyanlarıyla s
abittir.Ancak şimdilerde dıştan dayatılan, bir kısım basın ve enteller tarafından milletimize yutturulmaya çalışılan 'etnikli, eyaletli, ekümenlikli başkanlık sistemi düzenbazlığı', bedenimize-bünyemize asla uymayacak bir elbisedir.
Biz küreselleşme-global
leşme veya Ozan Arif'in tabiriyle 'tombullaşma' dümeniyle, ABD-AB koalisyonunun hakim olmaya çalıştığıbu yüzyılda, Cenab-ı Hakk'ın, Müslüman Türk Milleti'ne de 'hacet kapılarını' açtığına inanıyoruz. Biliyoruz ki Türkiye'yi ve bu necip
milleti karşılıksız seven yiğitler kervanı, bazı ehliyetsiz rehberlerin beceriksizliği yüzünden konakladığı ümitsizlik diyarından, gerçek
rehberlerini bulup, yeniden yola dizilecektir. İşte bu kutlu yürüyüş başladığı anda, hedef 'Cihan Devleti Türkiye' olacaktır. Bunun yolu da 'Mill” Devlet-Güçlü İktidar'dır. Bir başka deyişle 'Türk Mill” Başkanlık Sistemi'dir.
Bu ülkeye ve millete sevdalı bütün dostların, aziz dost Abdurrahman Keleşoğlu'nun, bir hukuk adamı ve millet sevdalısı aydın belagatiyle kaleme aldığı, 'Türk Mill” Başkanlık Sistemi*' adlı 127 sayfalık kitabı, bu büyük ülkünün alfabesi olarak görüp okumalarını, naçizane tavsiye ediyoruz.
Haydi sinsi ve kalleş çakalların ele geçirdiği yaylalarda, dağlarda, ovalarda hatta deryalarda hürriyet timsali Bozkurt olmaya!.. H
aydidüzensizlik üzerinde düzen kuranların dümenlerini bozmaya!.. Haydi 'Hazret-i P”r-i Türkistan Hoca Ahmet Yesev”'nin açtığı nurlu ufuklardan, ålem'i yeniden adalet üzre nizamlamaya!.. Haydi alperenlik, gazi-dervişlik, haydi şehitlik yoluna!..
'Hac yolu
nda ölmeyi göze alan karıncacık'tan daha mı az cesursunuz yiğitler?!..Haydi Büyük Türkiye'ye!..
* İsteme adresi: P.K. 21 Adliye Sarayı/ ANKARA
--------------------------------------------------------------------------------
SIRRI YÜKSEL CEBECİ
BANA GÖRE
Bu yazının mutlaka okunması gerekiyor!
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003 - Bu yazının mutlaka okunması ge
...29.06.2003 - 280 trilyonluk kıyak!28.06.2003 - Allah akıl versin!27.06.2003 - Yargıtay'da seçim veya nerede...26.06.2003 - Başbakan ve önyargılılar...25.06.2003 - Dinlenmeler bir sigara içimi.....23.06.2003 - Kimin haddine!22.06.2003 - Namussuzlar!21.06.2003 - Bugünün gericileri20.06.2003 - AKP başarılı olmak zorunda...19.06.2003 - DYP neden yükseliyor?18.06.2003 - Hukuka uygun darbe olur mu?16.06.2003 - 'Devrim'in sonu mu?15.06.2003 - İhtilal provası14.06.2003 - Reddedilen miras ve bir mirasy...Tüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
SUSURLUK Davası'nın tek siyasi sanığı Sedat Bucak hakkında beraat kararı verilmesi, kimilerini çıldırttı.
Onlar için, Mardin'de 13 yaşındaki bir kıza tecavüz edenlerin tümünün, tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakılmalarının hiç mi, hiç önemi yok!
Öyle ya, 13 yaşındaki kızın namusundan, ruhsal ve bedensel çöküşünden, hatta hayatından onlara ne!
Toplumdaki yozlaşmanın, ahlaksızlığın, namussuzluğun boyutuna bakmaz
onlar!Sosyal Sigortalar Kurumu'nu soyup soğana çevirenlerin yargılandığı 'Neşter Operasyonu Davası'nda, sanıklardan 8'inin 100 bin dolar kefaletle tahliye edilmesi de umurlarında değil...
Sanıkların, bankaların kapalı olduğu ve ATM'lerden bu miktarda paranın çekilmesinin mümkün olmadığı saatlerde bu kefalet ücretini nasıl denkleştirdiklerini sormuyor, sorgulamıyorlar bile...
Varsa yoksa Susurluk
KİŞİ başına 100 bin, toplam 800 bin dolar!
Kişi başına 145, toplam 1.1 trilyon lira!
Birkaç saat içerisinde bu
kadar para nereden bulundu, nasıl bulundu? Onlar için bu soruların hiç önemi yok! Sanık yakınları, 'arkadaşlarımızdan aldık' diyorlar ya... Bu beyan yeterli!Kimse, 'Millette ne arkadaş var be...Birkaç saat içinde 100 bin dolar denkleştirebiliyor ve gözünü
kırpmadan arkadaşının önüne atabiliyor!' demiyor, diyemiyor.Bu 800 bin doların kaynağının araştırılması kimsenin aklına gelmiyor bile!
Irza geçen geçsin, çalan çalsın, vuran vursun, soyan soysun!
Hırsızlık, yolsuzluk, ahlaksızlık, namussuzluk, vurgun, soygun çeteleriyle uğraşmaya ne gerek var!
Varsa yoksa Susurluk Çetesi!
Çetelerin çetesi, Susurluk Çetesi... Ötekiler çete mi ki...
Örgütlü hırsızlığın, ırz düşmanlığının, namussuzluğun, vurgunun, soygunun adı ne zamandan beri 'çete' oldu?
Namussuzluk dizboyu
'SEDAT Bucak için verilen beraat kararına tepki gösterilmezse, aydınlık Türkiye eylemi yapan sivil toplumun şevki kırılacak' mış!
Vah vah!
Önce 'aydınlık' mı, yoksa 'ahlak ve namus' mu?
Ahlaksızlıkların ve namussuzlukların daha iyi görülebilmesi için mi 'aydınlık Türkiye' istiyorsunuz?
Mardin'de 13 yaşındaki kıza nasıl tecavüz edildiğini daha iyi görebilmek için mi?
Yoksa, 'Neşter Operasyonu Davası' sanıklarının DGM Adli Emanet Memurluğu'na yatırdıkları toplam 800 bin doları daha iyi görebilmek için mi?
P
ınar Altuğ'u boşanmanın eşiğine getiren Prisma Tarikatı, Prisma Şirketi'nin 1 trilyon vergi kaçırdığı iddiası ve tarikat üyelerinin'Tanrı'nın bizi yarattığı hale dönelim' diyerek çırılçıplak kalana kadar soyunmaları ve el ele tutuşarak sabaha kadar ayin yapmaları(!)
çok mu önemli?
İsteyen istediği kadar soyunsun, isteyen istediği kadar vergi kaçırsın, isteyen istediği rezaleti işlesin!
Vergi kaçakçılığı, vurgun, soygun, namussuzluk isterse diz boyu olsun!
Geçin hepsini bir kalemde...
Varsa yoksa Susurluk!
Ah Susurluk, asıl kimlere mezar olman gerektiğini bilemedin sen!
--
NAMIK KEMAL ZEYBEK
IŞIĞA DOĞRU
Bir de La Rouche'den dinleyelim
28.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDA
BAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 28.06.2003 - Bir de La Rouche'den dinleyeli...27.06.2003 - Uyanmak vakti gelmedi mi?26.06.2003 - Bu cadde çıkmaz sokak21.06.2003 - A.Yesevi N. Atsız S. Ayveri ve...20.06.2003 - Türk'e Türk düşmanlığı propaga...19.06.2003 - Plaket14.06.2003 - K.G.K.13.06.2003 - Doğu Türkistan12.06.2003 - Yobazlık07.06.2003 - Ahmet Yesevi'de eğitim hangi ...06.06.2003 - Özümüzü kesen kılıç05.06.2003 - Bizim kılıcımız niye bizi kesi...31.05.2003 - Matrix'e karşı Kurtlar Vadisi30.05.2003 - Ordu neye gerek29.05.2003 - Mehmet Irmak'a rahmet olsunTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
'Globalizm ABD'si ile 'gelenekten gelen ABD' ayrımının iyice anlaşılması bugün dünyada olan bitenleri kavramak bakımından çok önemli.
Bugün dünya çok ciddi bir tehditle karşı karşıyadır.
Sığ bir bakışla bu tehdidin kaynağı ABD olarak görünüyor. Gerçekte ise aynı tehdit ABD için de söz konusu...Tehdidin adı 'globalizm'dir. ABD teslim alınmış ve kullanılmaktadır. ABD bilgi toplumunu oluşturdu. Global güç ise bu gelişmeyi denetim altına aldı ve tersine çevirdi.
Bilgi çağı ABD'si ise direnişe geçti. Globalizm AB'de ve birçok yerde ahtapot kolları oluşturdu.İş çok ciddidir... İyi anlaşılır ve karşı önlemler alınırsa bu bela da gelip geçer... Aksi halde yine geçer ama delip geçer...
Kulak verelim
AMERİKAN Demokrat Parti Başkan aday adayı
La Rouche... Bakınız neler söylüyor:'Bu aileler parazit sürüleri gibi belli amaçlarla bir araya gelebiliyorl
ar. Avrupa'nın parlamenter sistemlerini bu aileler Merkez Bankası aracılığı ile kontrol ediyorlar. IMF de bunların kontrolünde. ABD'nin egemenliği altında faşist bir dünya sistemi kurmaya çalışıyorlar.Öte yandan İngiliz Kraliyet Ailesi tarafından kurulmuş bir takım çeteler var. Dolayısıyla bir dizi Yahudi gangasterle karşı karşıyayız.
Bunların paraları ise organize suçtan gelmektedir.
Aynı zamanda aşırı sağ ve aşırı solun oluşturduğu bir ittifakı da içeriyor. Örneğin Cheney ya da Wolfowitz gibi kişilerin etrafında, eskiden beri Troçkist olarak bilinen kişiler de var. Bu kişiler bir manada askere yazılır gibi kaydedildiler. Ve faşist çeteye alındılar.
Bu ekibin politik hedefleri, milli değildir, bu anlamda bölgesel de değildir. Ama globaldir. Amaç, uluslararası faşist bir hükümet kurmaktır. Bunlar Amerika'nın kendi geleneksel siyasi kurumlarından gelecek bir harekete karşı çok duyarlılar. Dolayısıyla benim amacım da onlara karşı, organize karşı saldırı hazırlamak.'
Türkiye'nin görevi
LA Rouche Türkiye'yle ilgili de bilgili...
Türkiye'nin yerinin değerini unutanlara bir bu Amerikalı'nın ağzından hatırlatalım:'Selçuklular, Osmanlı'nın ortaya çıkışı,
Atatürk'ün üstün dehası, Cumhuriyet'i kurması. Atatürk'ün savaşçılığından, komutanlığından önce gelen özelliği, siyasi dehasıydı. 20. Yüzyıl'ın ender şahsiyetlerindendir. Türkiye, Ortadoğu'da da etkin bir rol oynamıştır. Arap dünyasında etkindir. Türkiye'nin tarihi ve kültürel birikimi vardır ve bunlar Türkiye'ye bir görev vermektedir. Dünya sisteminin yeniden düzenlenmesi gibi. Örneğin Avrupa'ya İran ve Hindistan'a olduğu gibi yakındır. Orta Asya'da Türk dilleri konuşan halklarlabirlikteliği vardır. Dolayısıyla yeniden düzenlenmiş bir dünya içinde Türkiye'nin çok önemli bir stratejik yeri vardır.'
VEDAT ZEYDANLI
GÜNÜN İÇİNDEN
Bin nasihattan...
26.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 26.06.2003 - Bin nasihattan...24.06.2003 - En büyük felaket19.06.2003 - Halk neye güvenecek17.06.2003 - N'olcek şimdi?10.06.2003 - Baykal da aynı yolda04.06.2003 - Hürriyet ve yöneticisi02.06.2003 - Nereye kadar...01.06.2003 - Haydi bir ilk olsun28.05.2003 - Pişkinliğin ötesi26.05.2003 - Buruk sevinç25.0
5.2003 - Sorumluluk tatilde mi?21.05.2003 - Yaptım oldu mu?19.05.2003 - Bugün 19 Mayıs18.05.2003 - Para fazla olunca14.05.2003 - Riyad katliamıTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
YAPILAN kamu
oyu araştırmasında ABD vatandaşlarının İran ve Suriye'ye de, Afganistan ile Irak benzeri operasyon düzenlenmesini istedikleri sonucu çıkmış(!)Ne kadar gerçek, belli değil.
Anketi kim yapmış?
Kaç kişiyle konuşulmuş?
Operasyon isteyenlerin oranı ne?
Bunlar
devlet sırrı (!)Açık olan ise süper güç'ün, kendi çıkarları doğrultusunda, önce Ortadoğu'da, sonra da dünyada yeni bir düzen kurma planıdır.
Hedef saptanmış.
Uygulamaya başlanmış.
Afganistan ile Irak'ta alınan sonuçlar güvercinleri sindirmiş, şahinleri şahlandırmış.
Sırada eski şahlar ülkesinin olduğu anket sonuçlarıyla dolaylı yoldan açıklanmış.
İran'a göre daha kolay lokma varsayılan Suriye, bir sonraki aşamaya bırakılmış.
Asgari risk
İRAN ordusunun homojen bir yapıda olduğu ve muhtemel bir müdahalenin Irak'daki gibi kısa sürede sonuç vermeyeceği, konunun uzmanlarınca biliniyor.
O sebeple ince ayar yapılıyor.
ABD komutasındaki operasyona katılacak koalisyon gücünün teşkili için diplomatik temaslar sürdürülüyor.
Felaket geliyorum demez.
Çatkapı, karşınıza dikilir.
Böylesi sürpriz(!) ile karşılaşmamak için sinyalleri algılamak, gerekli önlemleri öncelikle almak, devlet adamlığının olmazsa olmaz şartıdır.
Irak Savaşı sırasında ve öncesindeki tutumu dolayısıyla ABD'nin Türkiye'ye karşı tavrı biliniyor.
Stratejik ortaklığın rafa kaldırıldığı da...
Pekiii...
Son günlerde ne oldu da ABD 'istersen gel dönelim eski günlerimize' şarkısını söylemeye başladı?
Kendi yanlışını mı anladı?
Türkiye'nin haklı olduğunu mu kabullendi?
Tabii ki hiç birisi...
ABD; zararın neresinden dönülse kardır mantığıyla davranıyor.
Küs kalmak lüksü
SAVAŞA 200 kişilik sembolik bir güç ile katılan Polonya'nın, abartılı şekilde onurlandırılıp ödüllendirilmesi, ABD'nin geleceğe dönük taktik uygulamasıdır.
Gösteri 'Bize katılan kazançlı çıkar' mesajıdır.
Türkiye bu oyuna gelmemelidir.
Bir yanlışı, başka yanlışla telafi yoluna gitmemelidir.
Tezkerenin çıkartılmayışı hata idi.
Irak Savaşı dışında kaldık, serzeniş ve sitemleri aşan, suçlamaya varan beyanlara muhatap olduk.
Demokrasinin kura
lları, Meclis'in iradesi söylemleri ile gerginliği yumuşatmaya çalıştık.Bugünlere geldik.
Ancak; bu bahar havası bizim ikna kabiliyetimizden değil, ABD'nin gelecekteki ihtiyacı sebebiyle doğdu.
Şimdi ikinci yanlışı yapmamalıyız.
Muhtemel İran ve Suriye operasyonlarında aktif rol üstlenmemeliyiz.
Bir musibet bin nasihatten evladır deyimini unutmamalıyız.
Dolayısıyla, sunulan havuca uzanmamalıyız.
Irak Savaşı'nda yanlış, bu defa ise doğru olacak tutumumuzu kararlılıkla ve açıkça deklare ederek sürdürmel
iyiz.Son pişmanlık işe yaramıyor...
SEVİNÇ ÇOKUM
HEVENK
Şu, Harry Potter masalı
25.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları
25.06.2003 - Şu, Harry Potter masalı18.06.2003 - Ah şu eğitim!11.06.2003 - Ömer Seyfettin çizgisinde11.06.2003 - Ömer Seyfettin çizgisinde04.06.2003 - Yanımızda nefes alan biri28.05.2003 - Oy Dingala'nın nesi var?21.05.2003 - Kerkük kumruları14.05.2003 - Hemşirelerimiz07.05.2003 - Sıfatlara ne oldu?30.04.2003 - Çanakkale duyguları23.04.2003 - Puan cetveli çocuklarımız16.04.2003 - Nobel dedikleri09.04.2003 - Nisan'ın bereketiyleTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
BİR gün bir kadın yazar denize olta atarcasına yazdığı şeyleri bir yayınevine gönderiyor. Tıpkı sinema filmlerindeki gibi, hiç beklemediği bir an yayınevinden olumlu cevap geliyor. 'Aman bu eseri hemen basalım acele gelin!' Herhalde buna benzer bir çağrı.
Eser bilmem kaç adet basılıyor. Derken bilmem kaç baskı yapıyor patlıyor, patlıyor. Sinema endüstrisi de bu arada harekete geçiyor, kitap filme uyarlanıyor. Yazar kısa süre içinde Kül Kedisi'ne masal perisinin yardım etmesine benzer bir havalanışla dünya ünlüsü biri oluveriyor. Filmi izleyecek olanların kuyrukları caddeler boyu uzuyor. Kitap yeniden ve yeniden basılıyor devamı yazılıyor ve bu kez satın alma kuyrukları sokaklara taşıyor...
Deli alacası değilmiş
ADI Harry Potter. İşte şimdi beşinci cildi yayınlanmış Herhalde ardından yeni filmler gelecek... Harry Potter denen uydurmaca yahut deli alacası bunu hak etti mi etmedi mi? Şüphesiz dünya ülkelerinde bizim masallarımız da dahil ondan daha güzelleri vardı ve vardır. Şöyle bir düşünün klasik masal ve hikayeleri... Ve özellikle seksenlerden sonra gelişen çocuk edebiyatımızı.
Evet masal, çizgi filmler çocuklar için gerekli olmasına gerekli de insanlığa yararı olabilecek değerleri de masal motiflerinde bulmalıyız. Yoksa cadı oyunları kafa karıştırmaktan ve bulandırmaktan öte bir işe yaramaz. Ama günümüzde reklam dünyası ve
büyük pazarlama şirketleri için bir nesneyi veya insanı zirveye çıkarmak hiç de güç değil...
Çağın oyunu ve silahı bu... Yeter ki insanoğlu şişirilmiş balonlara uzanmaya devam etsin.Bu sadece Harry Potter'in yazarı için geçerli değil, kısa zamanda popüler hale getirilen daha başka yazarları, sanatçıları da içersine alıyor. İnsanoğlunun ilgisi hep başkalarında olan yönündedir. Yani şu taklitçilik ve rekabet noktasında. Moda dediğimiz tutku toplumun yapısında var zaten. Çoğu zaman biz kendi isteğimiz doğrultusunda değil, bize sunulanların arkasındaki beklentiye göre hareket ediyoruz.
Kısacası yönlendiriliyoruz. Bizi yönetiyorlar. İnsanın hür seçimi de bu arada güme gidiyor.Zenginliği yakaladı
BUGÜN Harry Potter'in yazarının sahip olduğu servet İngiltere Kraliçesi'nin servetini geçmiş bulunuyor. Harry Potter artık Mcdonald'sı hamburgeri, Coca Cola gibi bir şeydir. Artık her yerde her şeyde bu gözlüklü çocuğun hayretten açılmış gözlerini
resimleyen tişörtler, oyuncaklar, bulmacalar, defter kaplama kağıtları, çıkartmalar... Hatta nevresimlerde bile Harry Potter motifleri yer alıyor. Yani kısacası beyin yıkama metoduyla yapılan pazarlamaların en güçlü ve etkililerinden biri daha asra damgasını
vuruyor.
Pazarlamanın ardında kimler, hangi kuruluşlar vardır bilemeyiz ama bu propagandanın yeni bir zaferidir.
Oysa ki Harry Potter nedir? Şu bizim masallarda da rastladığımız ne sihirdir, ne keramet sözü paralelinde süpürgeli uçan cadıların, kılık ve biçim değiştirmelerin hakim olduğu, büyüyü temel alan, bir sürü gerçek dışı tuhaflıklar sergilenerek bir bakıma yerleşik paslı düşüncelerin yerildiği, kötülerin cezalandırıldığı bir serüven.
Zaten bütün masallarda kötüler cezasını bulur, iyiler mükafat görür vesonsuz nimete kavuşurlar.
Bunca acımasız, bunca kötülerin ve ezenlerin hakim olduğu bir dünyada elbette insanoğlu yine masala, gerçeküstü'ye sığınacaktı.
Öyle de oldu.
Ancak Harry Potter dünyada ezilenleri kurtaramadı. Hatta diyebilirim ki kapitalizm yeni bir kahraman kazandı. Adı Harry Potter...
YAVUZ BÜLENT BAKİLER
DÜŞÜNDÜKÇE
Müslüman anamın Şaman inançları
24.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 24.06.2003 - Müslüman anamın Şaman inançlar...17.06.2003 - 'Dürzü, güruh, cümbüş yeri'10.06.2003 - Köksüz ve Katil bir kelime: Ne...01.06.2003 - Darbe tellalları25.05.2003 - 'Alevi olmak için...'18.05.2003 - Ozan Arif11.05.2003 - Analarımız04.05.2003 - Ahmaklık ve alçaklık27.04.2003 - Kolay Atatürkçülük13.04.2003 - Ah Kerkük! Ah Musul! Ah Erbil!06.04.2003 - Ben de 2. Abdülhamid Han hayra...30.03.2003 - Mehmet Ali Kalkan'ın şiirleri23.03.2003 - Caferi kardeşlere alkış23.03.2003 - Cafer” kardeşlere alkış16.03.2003 - Neden, ulusal, koşul örneğin, ...Tüm Yazıları Göster
--------------------------------------------------------------------------------
ANAM, çok dindar bir kadındı. Kendimi bildim bileli, beş vakit namazında niyazındaydı. Sevgili peygamberimize, seçilmiş dört halifemize veya evliyalarımıza dair bir menkibe anlattığı zaman, sesinin titrediği, gözlerinin dolduğu olurdu.
Anamın Namazları başlıklı şiirimin iki kıtası şöyle:
Anam, namaza durur günde beş vak
itBir aydınlık duyarız ondaki büyük huzurdan
Aydınlanır içimiz, odalarımız...
Yüzündeki ince, mübarek nurdan.
*
Üçleri, yedileri, kırkları mı düşünür?
Bir gariplik çöker üzerine her akşam
Hem ağlar iplik iplik sessiz-sedasız
Hem namaz kılar anam.
.............................
Şaşıracaksınız ama gerçek: Benim anam, yaşadığı müddetçe, hem İslam'ın farzlarına, sünnetlerine, hem de Şamanizm'in bazı geleneklerine sımsıkı bağlı kaldı. Mesela bazı dilekleri için gider, Sivas'taki Mum Baba Türbesi'ne mum yakardı. Sonra, Tekke Önü'ne çıkar, oradaki çalılara bez bağlardı. Kardeşlerimi ve beni, eşik üstünde oturtmazdı. 'Ocakları temiz tutun. Ocakların sahibi vardır' derdi. Ay tutulduğu zaman, bahçeye çıkmamı, teneke çalmamı isterdi. Çünkü Ay'ın, cinler tarafından tutulduğuna inanır, cinlerin, o tangırtılı-tungurtulu seslerden korkarak, ayı bırakıp kaçacaklarını sanırdı!..
Ana yüreği işte...
Ben, sevgili anama, bunların İslamiyet'te katiyyen yeri olmadığını söylerdim. Ana derdim, hem namaz kılıyorsun, hem de gidip şuraya-buraya mum yakıyor; bez bağlıyorsun. Bunlar, İslamiyet'in değil, Şamanizm'in inançlarıdır. Vazgeç bunlardan. Günaha batıyorsun!
Yüzüme nasıl, nasıl, nasıl acıyarak baktığını, ana yüreğinin nasıl kavrulduğunu anlatamam.
- Oğlum! derdi. Sen yüksek tahsile gidince bozuldun. Evvelleri böyle değildin! Tövbe istiğfar et! Tövbe istiğfar et!
- Ama anacığım derdim, ben bütün bunları ilim adamlarımızın kitaplarından okuyarak öğrendim!
- O ilim adamlarının başları batsın. Gençleri dinden-imandan çıkarıyorlar! diyere
k öfkelenirdi.Bugün de Anadolu'da, milyonlarca ana-baba var ki, benim anam gibi düşünüyorlar. Mum yakmayı, bez bağlamayı, eşiğe basmamayı, ay tutulunca tüfek atmayı, teneke çalmayı... İslamiyet'in gereği sanıyorlar.
Bunları neden yazıyorum biliyor musunuz
?Gazetelerin bildirdiğine göre, Arif Sağ isimli saz sanatkarımız yine açmış ağzını, yummuş gözünü.
- 'Beni susturamazlar' demiş. 'Adam benim dinime sövüyor!' Adam dediği, Diyanet İşleri Başkan Yardımcımız Necati Tayyar Taş, 'Benim dinim!' dediği de Cemevl
eri ve Samah!Geçen hafta da yazmıştım. Arif Sağ bizim Alevilerimizdendir. Alevi, yani Müslüman ve Türk! Alevilik, İslam'dan başka bir din değildir. Alevilik, İslam'ın içinde siyasi bir harekettir. Gerçek Alevilik'te ne cemevi vardır, ne samah, ne saz... Olsaydı, dün ve bugün, Suriye, Irak Alevileri de, İran ve Mısır Alevileri de cemevlerinde bir araya gelir, saz çalar, türkü söyler, samah yaparlardı. Türkiye'den başka hiçbir yerde cemevi de, samah da, saz da, türkü de yoktur! Çünkü bunlar, benim Müslüman anamın da bir türlü kurtulamadığı eski Türk geleneklerindendir. Kaynakları Şamanizm'e dayanmaktadır.
Kem söz sahibine ait
Pekİ, Alevilerimiz cemevleri yapmasınlar mı, samaha kalkmasınlar mı, saz çalmasınlar mı, türkü söylemesinler mi? Böyle bir iddiada değilim. Çalsınlar çaldıkları kadar! Oynasınlar oynadıkları kadar. Ama bilsinler ki Alevilik'te, yani İslam'da bunlar yoktur.
Arif Sağ: 'Beni susturamazlar!' demiş. Yani sövmeye devam edeceğini ilan etmiş. Arif Sağ, benim büyük bir zevkle dinlediğim söz sanatkarlarımızdan biridir. Yalnız unutmasın ki 'Kem söz sahibine aittir.' Bilsin ki, bir sokak kabadayısı tavrıyla sövüp saymak ona yakışmaz. Ve bilsin ki sövene sövülür. Yine unutmasın ki, bizim hiçbir davamız sövüşerek-dövüşerek halledilecek cinsten değildir
.Türkiye, yeni baştan bir Sivas/Madımak faciasını, bir Başbağlar katliamını katiyyen yaşamamalıdır.
Arif Sağ'ın basına da bulaşan iğrenç küfrü dolayısıyla Diyanet İşleri Başkan Yardımcımız N. Tayyar Taş'la konuştum. Sözünü inkar edecek bir adam değildir. Bana uzun uzun anlattı ki 'Cemevleri bir cümbüş yeridir' cümlesi katiyyen kendisine ait değildir. Aksine, bir soru üzerine: 'Cemevleri milletimizin mübrem ihtiyaçlarından biridir!..' demiştir. Genç gazeteci sormuştur:
- Mübrem ne demek hocam?
- Mübrem; olma
zsa olmaz! vazgeçilmez! karşılığında bir kelime! diye cevap vermiştir. Gazeteci kendi kafasındakileri yakıştırmak basitliğine kaymıştır. Şimdi:Bir kere daha anlaşılmıştır ki en büyük düşmanımız cehalettir. 'Birlik beraberlik içinde olalım!' sakızını yüzyıldan beri çiğniyoruz. Lafla peynir gemisi bile yürümüyor. Aziz devletimiz, bu Alevilik meselesinin nasıl çıktığını, nasıl yayıldığını, Türk'e ve İslam'a düşman devletler tarafından nasıl istismar edildiğini, olduğu gibi ortaya koymazsa, okullarımızda, camilerimizde, radyolarımızda... Anlatmazsa, anlattırmazsa başımız daha çok ağrıyacaktır.
EMRE ALKIN
PARAMETRE
Tuzu kuru akademisyen ve teknisyenlere
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞA
YDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003 - Tuzu kuru akademisyen ve tekni...29.06.2003 - Türkiye'de 10 yıl28.06.2003 - Gümrük Birliği, avantajlar ve...27.06.2003 - Oturun oturduğunuz yerde!26.06.2003 - MEFTA ve Yeni Ortadoğu politik...25.06.2003 - Amman izlenimleri24.06.2003 - Tek parti iktidarı her şeyi ç...23.06.2003 - Tek parti iktidarı her şeyi ç...22.06.2003 - Tek parti iktidarı her şeyi çö...21.06.2003 - Tek parti iktidarı her şeyi ç...20.06.2003 - Uyarıyoruz!19.06.2003 - AB'ye adaylık konusunu hatırla...18.06.2003 - Acil Eylem Planı'nın neresinde...17.06.2003 - Hadi artık barışalım16.06.2003 - Kamu şeffaflaşırken...Tüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
BU y
azıyı hiç yazmak istemezdim. Fakat mecbur kaldım. Bunun nedeni ise, bu ülkede nereden geldiğini unutup biraz cebine para koyunca karakteri değişen veya aileden paralı olduğu için sade vatandaşın derdiyle hiç alakadar olmayan insanların söylediğisözler ve
yazdığı yazılar.Dünyayı yarım asır geriden takip eden bazı insanların, aileler arası yakınlıklar veya şans eseri girdikleri ve yenik düştükleri siyasetçilik mücadelesinde tanıdıkları insanlar sayesinde elde ettikleri nüfuzu tüccar gibi satmaları nedeniyle bugün oldukça tehlikeli bir eşiğe geldik.
Kazandıkları paraları TL faizine yatırmaları nedeniyle iç borç faizlerinin düşmemesi için televizyonlardan birçok ters politikayı destekleyen ve bundan utanmayanlar, bugün hala parayla satın alınmış bir saygıyı kendilerine sağlayabiliyorlar. Maalesef birçok arkadaşımız da, bu insanların saçtıkları zehirleri her sabah teneffüs ederek başlıyorlar güne. Döviz kurlarının düşüklüğünü bu
kadar heyecanlı bir şekilde desteklemelerinin ardında yatan iki neden var: Patronlarının ve kendilerinin menfaati.
İşyerine katkısı olmayanlar
TABİİ ben olsam, danışmanlık yaptıkları şirkete en ufak katkısı bulunmayan hatta onları batağa sokan bu insanlara, ne medyada ne de herhangi bir kurumda görev verirdim. Maalesef işadamlarımız da kendilerine güvenmedikleri için bu insanları yönetim
kurullarına koyuyorlar. Tek düşünce bu okumuş, ama bilgisiz olan insanların çevreleri ile kendilerini yüceltmek. İşadamlarımızın çoğu genellikle insan içine çıkmayı pek sevmediklerinden, konferans, panel ve resepsiyonlara bu kişileri yollamayı adet haline
getirmişlerdir. Bu kişilerin bazılarının üniversitede öğretim üyesi olması, bazılarının da eski bürokrat olması, kurulması gereken kontakları kolaylaştırmaktadır. Fakat bu durum zehirli fikirlerin her yana bulaşıcı bir şekilde yayılmasına sebep olmaktadır.
Unutulmaması gereken tek şey şudur: Yeteri kadar para kazanmış ve artık tuzu kuru olan bu insanlar son 30 yıldaki gelişmelerin hepsini yanlış yorumlamışlardır. Gelecek ile yaptıkları tahminlerin dayandığı argümanların tamamına yakını yanlıştır.
Türkiye'deyabancı dil bilen insanların az olduğu dönemlerde bilimsel yeterlilikleri tartışılacak düzeyde olan fakat yabancı dil konuşan bu kişiler, 'koyunun olmadığı yerde keçi' misali bazı boşlukları doldurmuşlardır.
Esasında küresel anlamda yetersizlerdir ve yurtdışına çıktıklarında sadece İngilizce olarak Türkiye'yi anlatabilirler. Son 30 yılda ne bilimsel, ne de pratik hiçbir katkıları olmamıştır. Bırakın dünyayı ve Türkiye'yi İstanbul'a bile faydaları olmamıştır. Unutmadan söyleyeyim, Boğaz'daki bazı çay bahçeleri, balık restroranlarıve güney sahillerindeki otellere büyük katkıda bulunmuşladır. Fakat bunları yaparken bankacı oldukları halde tek bir KOBİ'ye kredi vermemişleridir. Gazetenin köşesinden 'eski bankacı' diye atıp tutmak kolay.
Vicdansızlık...
ESKİ fakir günlerindeki vakur duruş kaybolmuştur. Militanlık yaptıkları günleri hatırlayıp, 60 yaşından sonra argo konuşmaya başlamışlardır. Karşılarındakini bilgiyle değil, laf ebeliğiyle, o olmazsa sözünü keserek, o da olmazsa küstahlıkla susturmaya
kalkışmaktadırlar. Üstüne üstlük, 'Şirketler batarsa batsın' diyecek kadar vicdansızdırlar. Yıllar boyu kıskandıkları işadamlarına kendilerince bu şekilde kazık atarken, o şirketler içinde çalışan onbinlerce insanı hiç akıllarına getirmezler.
Fakat yine de kabahat sizde, onlara gazetelerde yazı yazdıran, konferanslara, panellere hatta bakanlıklara davet eden sizlersiniz.
Şunu bilin ki, Türkiye'de öyle teknisyenler ve akademisyenler var ki, yukarıda saydıklarımdan binlercesi yan yana gelse, tek bir tanesini değişmem.
METİN IŞIK
OLTA
Başkanlık ve dar bölge
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBE
K Diğer Yazıları 30.06.2003 - Başkanlık ve dar bölge24.06.2003 - Hükümet ve Road Show23.06.2003 - ABD'nin dolar paranoyası16.06.2003 - ABD, Bakü-Ceyhan'a çekince koy...10.06.2003 - Türkiye nereye gidiyor?09.06.2003 - AB, Kıbrıs ve Irak03.06.2003 - Kayırmada öncelikli kişiler02.06.2003 - YÖK bugün Bakanlar Kurulu'nda27.05.2003 - İsrail ne istiyor?26.05.2003 - Hilmi Özkök Paşa ne diyecek?20.05.2003 - Siyasetteki '3 A' Demirel ve E...19.05.2003 - Erdoğan sıkıştı mı?13.05.2003 - Enflasyon niye düştü?12.05.2003 - Milli Eğitim Bakanlığı zor iş05.05.2003 - Erbakan'ın dönüşüTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
BAŞKANLIK sistemi tartışmaları iki noktada düğümleniyor: 'Türk Silahlı Kuvvetleri'nin konumu ve federasyon endişesi.'
Halil Şıvgın Başkanlık sisteminin Türkiye'de uygulanması çalışmalarını, Turgut Özal sonra Süleyman Demirel ile birlikte yürüttü. Bu konuda deneyimli. Şıvgın'ın 'Genelkurmay Başkanı atamayla aynı zamanda güvenlikten sorumlu başkan yardımcısı olsun' önerisi
tartışılmaya değer. Şıvgın, Atatürk dönemini, 'adı konulmamış başkanlık sistemi' olarak nitelendiriyor.
ANAP Genel Başkanı Ali Talip Özdemir ısrarlı: 'Türkiye ilk seçimde başkanlık sistemine geçmeli.'
Demirel ve pekmezci
9'UNCU Cum
hurbaşkanı Süleyman Demirel de başkanlık sisteminin 10 yıl içinde Orta Avrupa ve Balkanlar'da uygulanacağı kanaatinde. Demirel bu tesbitine Balkan ve Orta Avrupa'da çoğu arkadaşı olan cumhurbaşkanı ve başbakan'ların 'anlaşamamasını' gösteriyor.Demirel, 'B
aşkan adayı olup olmayacağı' yönündeki sorumuza hem 'evet' hem de, 'hayır' anlamına gelebilecek şu sözlerle cevaplıyor: 'Bundan sonrası için siyasette yapılacak planların hepsi boştur. Yani siyaset ben şu hizmete ulaşsam, bu hizmeteulaşsam falan diye hayalleri kaldırmaz. Siyasette hizmet gelir kapınızı çalar, o zaman onunla kucaklaşırsınız.'
Demirel, 'pekmezci' benzetmesiyle de, önce sistem değişikliğini işaret ediyor:
'Ömründe pekmez yememiş bir adamın, pekmezin tatlı bir şey olduğunu bir başkasından öğrenmiş olması gibi olur. Pekmez tatlı mı? Nereden biliyorsun? Filanca yemiş de, o da benim emmim oğluna söylemiş. O söyledi gibi olur.'
DYP Genel Başkanı Mehmet Ağar sessiz. 12 Eylül öncesi parti programına milli başkanlık sistemini alan Alparslan Türkeş'in MHP'si de şimdilik yorum yapmıyor.
DSP Genel Başkanı Ecevit arkadaşımız Nursun Erel'e, 'Türkiye için bunu kesinlikle geçerli bulmuyoruz' diye başkanlık sistemine karşı çıkıyor. Demirel'in aksine, 'Zaten Avrupa'da da benimsenmiyor' şeklinde konuşuyor.
CHP
Genel Başkanı Deniz Baykal da başkanlık sistemine karşı. Ali Öztunç'a, 'Başkanlık sistemini tartışmanın anlamı kalmamıştır' diyor. Mümtaz Sosyal da, 'Tayyip Erdoğan başkan olmak istiyor. Bu sistemi ve Cumhurbaşkanı'nı tartışmaya açar' diyor.Devlet eski B
akanı Gürcan Dağdaş da, Başbakan Cumhurbaşkanı sürtüşmesinin yerini TBMM ve Devlet Başkanı arasında yaşanabileceğinin altını çiziyor. Dağdaş, şöyle devam ediyor: 'Türkiye'nin yazılı metinlerde eksiği yok, fazlası var. Dünyanın heryerinde yollarda araçlar
ın park edemeyeceği yerlerin park yasağı tabelası var. Ama bizim insanımız bu tabelanın tam altına aracını koyuyor. Yasa aynı yasa. Bizde uygulamanın namusu yok.'Bir Muşlu iki oy kullanıyor
BAŞKANLIK sistemine savunan isimler aynı zamanda dar bölgeyi savunuyor. Demirel İstanbul'u örnek veriyor ve milletvekilleri ile seçmenin birbirini tanımadığını söylüyor. ANAP Genel Başkanı Özdemir de aynı görüşte.
Osmanlı'nın Enderun'u gibi bürokrat yetiştiren okullar öneren Halil Şıvgın son olarak çok ilginç bir tekli
fte bulunuyor:'Türkiye'deki seçmenler 550 milletvekiline bölünsün. İl ve ilçeler yerine seçim bölgeleri oluşsun.'
Eyalet endişelerini ortadan kaldırmayı hedefleyen öneriye göre en fazla 75 bin seçmenle bir miletvekili seçilecek. Mesela dört milletvekili çıkaran Muş bu yöntemle ancak iki milletkvekili çıkaracak. Her alanda mağdur olan Muşlular haberiniz olsun:
'Bir Muşlu iki oy kullanıyor.'
NURSUN EREL
YAKIN GÖZLÜĞÜ
Deneme sahnesi
29.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp.
Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 29.06.2003 - Deneme sahnesi28.06.2003 - Koruma Terörü27.06.2003 - Meğer 'kabus' görmüşüz...26.06.2003 - Tesettür ve geçici işçiler25.06.2003 - Memurların harcamaları22.06.2003 - Kader böyleymiş (!)21.06.2003 - Madem verecektik...20.06.2003 - İzler birbirine karışmış19.06.2003 - Tesettürde TSE standardı18.06.2003 - Kurt Kanunu15.06.2003 - Neden 'gibi'?14.06.2003 - Ecevit sigarayı bırakmış...13.06.2003 - Geçmiş olsun12.06.2003 - 11.06.2003 - Siyah Beyaz'ın zıtlığıTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
İSRAİL Büyükelçisi David Sultan'la konuşurken aklım Kudüs'e gidiyor... Elçiye göre 'herkesin kaderi tanrının elinde'ymiş ya...
Söylemek kolay da, gerçekten böyle mi düşünüyor peki?
O halde Kudüs'te, Tel-Aviv'de insanlar neden 'kalabalıklar'dan korkuyorlar?
'Her an bir canlı bomba ortaya çıkabilir, kendini de bizi de havaya uçurabilir' endişesi duyuyorlar?
Öy
le çok örneği yaşandı ki... Her iki taraftan da 'binlerce kayıp' verilmedi mi?Demek ki bu kaderi 'tanrı' değil, kendileri çiziyor.
Peki, iki halk birbirine bu kadar mı güvensiz olabilir?
Aynen zeytinyağı ile suyun birbirine hiçbir zaman tam olarak karıştırılamayacağı gibi...
Acaba Filistinli ve Yahudiler bir gün gerçekten huzur içinde yaşayabilecekleri bir ortama kavuşabilecekler mi?
El Aksa'yı ziyaret
SANIRIM bunun için öncelikle içlerindeki fanatikleri yok etmeleri gerekiyor...
Ünlü El Aksa Camii'ne ziya
retimizi anımsıyorum da...Giriş kapılarında kum gibi kaynayan İsrailli polisler pasaportları inceleyip, 'Müslüman' olduğumuzu anladıklarında ne demişlerdi?
-Fatiha suresini bir okuyun bakalım...
Sonra bir soru, bir soru daha...
Ancak 'gerçekten Müslüman o
lduğumuza' kanaat getirdiklerinde içeri alınabilmiştik...Peki lütuf yapma hakkı neden 'onlar'daydı ki?
Bırakın Müslümanlar için bir Mekke olma özelliği göstermesini, El Aksa'yı gezmek neden herkesin en doğal hakkı değildi?
Oysa El Aksa'yı 'kuşbakışı' gören Zeytin Tepesi'ne çıkıldığında Kudüs 'uzaktan' nasıl da barış ve huzur içinde bir kent görünümü sergiliyordu...
Kiliselerin çan sesleri, El Aksa'dan yükselen ezan sesine karışıyor, uçuşan kuşların çığlıkları kentin uğultusunda eriyip gidiyor ve insan ister istemez Kudüs'ün binlerce yıl gerilere giden tarihinin sayfalarında dolaşıp kendi kendine soruyordu:
-Bugünlere nasıl gelinebilmiş?
-İnsanlar toplum mühendisliği yapmaya kalkışırsa demek sonuç ancak böyle olabiliyor.
Toplum mühendisliği
ELÇİ diyor ki:
-
Arafat güvenilirliğini sıfırlamıştır...Onlar için yorum yapmak bu kadar kolay, bir lideri siyaset sahnesinden çıkarıp atmak da... Onu beğenme, bunu tayin et, bunu kabul etme, diğerini gözaltında tut... Öbürünü öldür...
Aslında yazılacak tarihin en ilginç sayfalarına tanık oluyoruz bence...
O kutsal topraklar Batılılar ve özellikle Amerikalılar için sanki bir 'deneme sahnesi'.
-Birinci perde renksiz geçiyor, biraz kan aksın.
-Şimdi artık duralım. Biraz sessizlik... Çizdiğimiz yeni yol haritası bakalım nasıl
görünecek?O arada kuşaklar gelip gidecek, insanlar bu deneme sahnesinin figüranlarıymışcasına doğup ölecekler...
Bakalım bu uzun süreli oyunda perde nasıl kapanacak?
--------------------------------------------------------------------------------
MİM
KEMAL ÖKEMİM NOKTASI
Demokrasi'nin Avam'ı
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003 - Demokrasi'nin Avam'ı29.06.20
03 - Müdahale28.06.2003 - Özel koşullar27.06.2003 - Ne o üçüncü dünyacılar!26.06.2003 - Kaplan ejderhayla buluşunca25.06.2003 - Post modern konseptler24.06.2003 - Değişen askeri kültür ve yapı23.06.2003 - Kayıp General22.06.2003 - Yunanistan'ın beklediği21.06.2003 - Aferin CHP'ye20.06.2003 - Neo-Talibler Neo-Conlar'a kar...19.06.2003 - Batılılaşma korkusu18.06.2003 - Dolgu düşüyor: İran17.06.2003 - Pakistan ziyareti16.06.2003 - Malezya meltemiTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
BUGÜN Pazartesi. Hafta başı. Yaz geldi, hala iş çok. Para yok. Hala çalışmak zorundayım. Bu da beni fena halde kızdırıyor.
Jack Nicholson'un filmine dahi gitmeden 'asabi'yim.Tatil istiyorum. Sükunet içerisinde hiçbir şey yapmadan tembelleşmek istiyorum.
Dünya üçüncülüğü bile o kadar sevindiremiyor beni, bu ruh halinde. Konfederasyon kupasındaki başa güreşen takımlara bakın: Jakoben Fransa, hemen ardında sömürgesi Kamerun. Üçüncülük için ise Latin Amerika'nın en tipik ülk
esi Kolombiya ile o yoldaolan Türkiye çekişti.
Ben hep yazıyorum da, inanmıyorsunuz. Türkiye'nin küresel seçimi, ya Balkanlaşmak ya Latinleşmek şeklinde ortaya konuldu, diyorum. Aldırmıyorsunuz.
Futbol, televole, bir de buna Moon/Prizma filan eklerseniz
Güneydoğu Avrupa'nın Kolombiyalılığına talip olursunuz.Tabii ki, bu yolda güzellik yarışmasında, müzik festivallerinde, tartan pistlerinde birincilikler de çıkartırsınız. Çünkü, kavruk bir ülke
'tokenizm' (nümunecilik) kabilinden bu tür ferdi çıkışları yaparak, ezilmişlik kompleksini tazmin eder. Doğaldır.
Süfliyat sendromu
ÇAĞI anlayamayan, ona ayak uyduramayan, onun trendlerine egemen olamayan halklar, sadece küreselleşmenin 'süfliyat'ından etkilenirler. Açılırlar, saçılırlar, savrulurlar.
Cinsellik, te
mel içgüdü olur. Bu da içi doldurulamamış, özüne varılamamış reaksiyonunu -dinselliği- doğurur. Sonra bu ülkede niyeirtica var ki diyenler çıkar!
Okullar tatil; ama yaz okulları revaçta.
Çocuklar duymasın/görmesin; ama yazın bile okusun. Okusunlar da, niye okusun? Neye yarasın?
En revaçta meslek 'toplum mühendisliği'.
Uyuşturucu kültürünü 'damardan' verin insanlara ki, yolsuzlukların damarına girilemesin.
Öte yandan, ben ülkem için büyük işler yapacağım diyenleri de 'uyuşturacak'
Kitaplarımız var. Ben hiçbir zaman Türkiye'de bu kadar paranoya/şizofreni kokan neşriyatın yoğunluğunu görmemiştim.
İşte, dünya düzenbazları geliyor. Bunlar yer altından deprem, uzaydan elektromanyetik dalga ile beyin tuzakları yaparlar.
İşiniz bitik! Ne uğraşıyorsun! Ört ki ölem psikolojisine insanı kokan bu eserler, iyi kumsal kitabı olur hani!..
Televole demokrasisi
KISACASI, arzedeyim.
Herşeyin avamı, süflileştiği ölçüde çirkin, müstekreh ve kötüdür. Ama, demokrasinin avamı da hani yaşanacak gibi değil.
Özgürlüğü tanımlamaktan
aciz olanlar için demokrasi sövme hürriyeti getiriyorsa!..Dünya, açıkçası, maziinde 'iyi niyetli despotlar' dediği günleri yaşadı. Saray, hanedan otoriteryenizmiydi bu. Devlet, 'baba' gibi
davranabildiği sürece kabul gördü.
Demokrasi geliştikçe, bu dönem kapandı. Yerine seçkinlerin (elitlerin) halkın egemenliğini devralıp, ülkeyi yönettikleri devir açıldı.
Fakat, bunlar da 'yukarıdan' dayattıkları kültürle antipatik oldular. Tepki gördüler.
Bugün demokrasinin kavgası, katılımcılık aşağıdan yukarıya arttıkça, liberalleşmeyi avamileştirmeden, süflileşmeden sürdürebilmektir.
Televole demokrasisi Türkiye'yi Kolombiya yapar; bilelim. Onun için çalışalım. Tatil diye tutturmamın sebebi, aylaklık değil, hiç olmazsa şu rezaletimizi görmeden sarfedebileceğim bir-iki haftalık karantinadır.
MUZAFFER ILICAK
Kick Boks’ta hanım eli
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003 - Kic
k Boks’ta hanım eli26.06.2003 - GÖZ CAMBAZI TÜRK23.06.2003 - SPOR'DA ÖDÜLE EŞİTLİK GELECEK08.06.2003 - HZ. YUŞA İSTANBUL'U GÖZLÜYOR13.05.2003 - 6 BİN HASTA BÖBREK BEKLİYOR12.05.2003 - Allah’ım bir böbrek ver19.04.2003 - Poliste tarihi eser alarmı09.04.2003 - KEMAL ILICAK ANILIYOR24.03.2003 - Judo, Tekvando, Karate, Aikido...20.03.2003 - Savaş gerilimi esnafı zora sok...11.03.2003 - Aikido Teknik Eğitim Semineri ...26.02.2003 - AZMİN ADI Gülsüm Çelik23.02.2003 - Kaçak ilçe Sultanbeyli13.02.2003 - Uyuşturucuda kullanma yaşı 13 ...30.01.2003 - TÜRK DİLİNDE TÜRK KÜLTÜRÜNDE...Tüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
Kadınlar, sert hareketlerle tanınan Kick Boks’ta kendilerini buluyorlar. Dünya çapında başarılara imza atan bayan sporcular, “Kick Boks sayesinde hayata katıldık” diyor
BİR çok alanda erkek hâkimiyetine son veren hanımlar, sert spor olarak bilinen Kick Boks’a da el attı. Spor salonlarının havasını bir kere soluyan kadınlar bir daha bu spordan vazgeçemiyorlar. Çoğu, bu spor sayesinde, evinden çıkarak günlük hayatta yerini alıyor. Antrenman ve müsabakalardan sonra içtikleri bir bardak portakal suyunu bile paylaşacak kadar alçak gönüllü olan bu sporcularımız, çok çalışmalarının karşılığını dünya
ve Avrupa’da şampiyonlukları kazanarak alıyorlar. Her başarıdan sonra kendilerine olan inançları artan hanım sporcular, sokaklarda da güvende olduklarını söylüyorlar. Var olan yeteneklerini saatlerce süren antermanlarla pekiştiren sporcular, hocalarının kendilerine öğrettikleri bilgileri ve teknikleri bir kadın duyarlılığıyla süslüyorlar. Salon dışına çıktıkları anda sert sporun izlerini bir kenara bırakan genç kızlar, bakımlı birer hanım olarak günlük hayattaki yerlerini alıyorlar.Hayatı yakaladılar
Kendi
lerini bir anda Kick Boks yaparken bulan genç hanım sporcularımız artık bu sporun hayatlarının bir parçası haline geldiğine dikkat çekiyorlar. Kendilerini sürekli geliştiren bu sporcularımız Türkiye’deki onbinlerce genç kız gibi ülkemizin sesini dünyada duyurmak için ter döküyorlar. Hanım sporcularımız uluslararası turnuvalarda İstiklâl Marşımızı gözyaşları içinde dinliyorlar.İsa Adaşlar / Kick Boks İstanbul Bölge Antenörü
Şampiyonlar yetiştiriyoruz
“Biz dünya çapında şampiyon sporcular yetiştiri-
yoruz. D
isiplinli çalışan, sporu hayatına katmış bayan sporcularımız göğsümüzü kabartıyorlar. Yeni nesil gün geçtikte daha da başarılı bir hale geliyor. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki önümüzdeki yıllarda bayan sporcularımız seslerini daha çok duyuracak. Tabi bu arada onlara tam destek vermemiz gereki-yor. Bunu hepimiz görev olarak kabul etmeliyiz. İşte o zaman daha çok başarı kazanmamız için önümzde hiçbir engel kalmaz.”
Kıymet Karpuzoğlu (Dünya Şampiyonu)
“17 yıl önce bu spora başladım. Eğitimime ara vermiştim. Sonra dışarıdan ortaokul ve liseyi bitirdim. Halen hem Uzakdoğu sporları yapıyor hem de Marmara Üniversitesi Spor Akademisi’nde bilimsel eğitimini alıyorum. Kick Boks’a başlayana kadar içine kapanıktım, şu an kimse beni susturamıyor.”
Aslı Gündüz
(Dünya Üçüncüsü)
“AslInda Kick Boks’a başlarken bu noktaya geleceğimi tahmin etmemiştim. Yeni arkadaşlar edinmek, dünya görüşümü geliştirmek için antrenmanlara katılırken şimdi hayatımın bir parçası oldu. Fakat, Uzakdoğu sporlarını seçtiğim için pişman değilim.”
Süreyya Ağıl (Dünya Şampiyonu)
“ArkadaŞlarImla beraber spor salonuna gidiyordum. Bir gün ‘Ben de yapabilirim’ diye düşündüm. Ve şimdi de başarılı olduğumu düşünüyorum. Kick Boks sayesinde birçok yabancı ülke gördüm. Kültürüm, hayata bakış açım değişti. Bu
ndan daha güzel ne olabilir"YAĞMUR ATSIZ
BLOKNOT
Akıntılı sulara doğru
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003
- Akıntılı sulara doğru27.06.2003 - Mavi akım Mavi cerahat25.06.2003 - 'Danışıklı' kördöğüşü23.06.2003 - Şark da müflis Garb da müflis...20.06.2003 - Şark da müflis Garb da müflis ...18.06.2003 - Şark da müflis Garb da müflis...16.06.2003 - Kamyonun önü şoförün yanı11.06.2003 - İstemezükçüler ittifakı09.06.2003 - Kıskaç06.06.2003 - Mülemma04.06.2003 - La zihniyet de tanz”mat02.06.2003 - Yine Fatih30.05.2003 - Görgü28.05.2003 - Feth-i müb”n21.05.2003 - Kültür Bakanı'na açık mektupTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
LEYDİ Bilmemkim'in salonunda çay içip sohbet ederlerken biri demiş ki, 'Centilmen (Beyefendi) gerekirse özür dilemeyi bilen insandır.'
Oscar Wilde hemen atılmış: 'Gerçek centilmen, tarziye vermesini gerektirecek durumlara düşmeyen insandır...'
Al lafı, otur aşağı!!!
Ankara Hükumeti'nin Washington ile arayı tekrar düzeltmek amacıyla kıvranmasını seyrederken aklıma hep bu anekdot geliyor. A kardeşim, çabaların doğru! Arayı tekrar düzeltmek şart! Ama işi o çığıra hiç sokmasaydın da şimdi debelenmene de ihtiyaç hasıl
olmasaydı daha iyi olmaz mıydı?
Neyse, geçelim...
Öte yandan şurası da bir gerçek ki, artık yavaş yavaş Washington'un da etekleri tutuşmaya başlıyor. Bakınız, Irak'da muharebelerin 'resmen' sona erdiği ”lan edilen 1 Mayıs 2003 tarihinden bu yana -27 Haz”ran ”tibariyle- 59 Amerikan askeri hayatını kaybetdi. Sizin şu satırları okuduğunuz 30 Haz”ran günü bu sayı belki biraz daha artmışdır. Oysa bütün o altı haftalık operasyonlar
sonucu hayatını kaybeden Amerikan askerlerinin sayısı bunun yarısından azdı: 23 kişi... Öyle anlaşılıyor ki Başkan Bush savaşa gerçi çok iyi hazırlanmış ama barışa hiç hazırlıklı değil. 1 Mayıs'dan sonra sivil yönetimi ve demokrasiyi (sevsinler!!!) kurmak üzere tay"netdiği Emekli General James Garner ancak dört hafta dayanabildi ve işleri öyle bir yüzüne gözüne bulaştırdı ki azledilip yerine tecrübeli bir diplomat olarak bilinen Paul Eremer getirildi. Ama o da sedre şifa olacak bir icraatda bulunamadığından, şimdi
Bağdat'a beş kişilik 'bağımsız' bir uzmanlar heyeti gönderiliyor.
Bütün bu gelişmeler öyle gösteriyor ki mesele artık Amerika'nın bile boyunu aşmaya başlamışdır ve Washington'un da 'desteğe' ihtiyacı bulunmaktadır. Bu destek ise 'etkin biçimde' a
ncak iki yerden gelebilir: Brüksel'den, bir... Ankara'dan, iki...Fakat bu desteğin, bu işbirliğinin sağlanabilmesi için sadece AB ile NATO'nun Avrupa kanadı ve Türkiye'nin olumlu yaklaşımı yetmez. Amerika'nın da bundan böyle artık 'emretmekden, taleb etmekden, hakaret etmekden' vazgeçerek 'rica etmeyi' ve bilhassa 'meden” insanlar seviyesinde' konuşmayı öğrenmesi gerekir.
Zaman daralırken...
ZåTEN problemin hakık” çapı sadece Irak'la sınırlı olmayıp en azından ilk etapda İran ve Suriye'yi de kapsadığı için Washington'un destek ihtiyacı daha da artmakdadır. Üstüne üstlük başkanlık seçimleri de yaklaşmakdadır.
Demokratlar Başkan Bush'un 'Irak'da sahtekarlık'la suçlamaya başladılar bile!
Kısacası zaman daralmaktadır ve Türkiye'nin dış politika alanında olağanüstü maharetini zarur” kılmaktadır.
Türkiye her şeyden önce İran'a karşı muhtemel bir Amerikan asker” harekatına ne ölçüde katılacağına ve ülkedeki 30 milyon åzeri Türkü'nün önce bağımsızlık, müteakıben Kuzey'deki åzerbaycan Cumhuriyeti'yle birleşme arzusuna nasıl yaklaşacağını belirlemelidir.
Başka bir opsiyon, 1502-1925 arası zaten åzer” Türkleri'nin yönetiminde bulunan İran'da yine onların iktidara gelmesidir. Bu konuda Washington'un da henüz tereddüt içinde olduğu hissediliyor.
Fakat ister 'iç dinamikler', ister 'haric” etkenler' sonucu İran'ıtemelinden değiştirmeğe kararlı olduğu kesin. Türkiye'nin, Irak'daki gelişmelere b”gane kalması yüz kere imkansızdır. Buna muvaz” olarak Rusya ile yakın ilişkiler kurarken Kafkasya ve Orta Asya'da aynı işin nasıl yapılacağı da henüz bilinmemektedir.
Genel bütçe içindeki payı yüzde 'sıfır virgül dört' olan bir Hariciye'yle bu işlerin üstesinden nasıl gelineceği ise ayrı bir muammadır.
Bari işe alınacak imamların nefesi kuvvetli olsa...
Muhabbetle...
HåŞİYE: Sayın Mill” Eğitim Bakanımız müjdeyi verdi:
Fransızca öğretilen liseler açacaklarmış... Allah rızası için bir iki tane de Türkçe öğretilenini açsa ne iyi olurdu...
Y.A.A.
ÜNAL SAKMAN
TERCÜMAN'DAN MEKTUP
Yeni yasaklar gerekiyor
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKME
RAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003 - Yeni yasaklar gerekiyor27.06.2003 - Kim etti bu karı teklif?25.06.2003 - Şansımız dönüyor mu?23.06.2003 - Biri yapar biri bozar20.06.2003 - Aşırılıklar önlenmeli...18.06.2003 - Kaybolan topraklarımız16.06.2003 - Bu sıcağa kar dayanmaz11.06.2003 - Ahlak sınırı09.06.2003 - Oynayan oynayana06.06.2003 - Sesimiz çıkmıyor04.06.2003 - Laklaka ile geçen yıllar02.06.2003 - Yarınları inşa etmek30.05.2003 - Eziyet etmek zevk mi veriyor?28.05.2003 - Yaşar Kemal mi haklı, Dalan mı...26.05.2003 - Dur demeyi bilmeliyizTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
åDET
bozulmadı. Erdoğan da, diğer bütün hükümet başkanlarının yaptığı gibi, tasarruf genelgesi yayınladı. Bu, alışılmış bir usül.Her başbakan bu genelgeyi yayınlar. Özellikle, makam otomobilleri, her tasarruf genelgesinde mutlaka yer alır.
Akabinde de devlet, yüzlerce yeni otomobil alır.Yeni genelgede, kolaylıkla delinebilecek maddeler var. Mesela; yurtdışı geçici görevlendirmeler zorunlu hallerde yapılacak, deniliyor. Bürokrasi, o zorunlu hali kolayca icat eder. 'Sağlık harcamalarında mevzuata uyulacak' buyruğu da öyle. Mevzuatı en iyi
yorumlama becerisi her zaman bürokratların tekelindedir.
Taşıt kullanımında sınırlamanın devam etmesi isteniyor. Ne oldu, daha önceki genelgelerle toplanıp satılacağı açıklanan binlerce otomobil? Kaç tanesi satıldı? Yoksa hurda haline gelenler satılıp yerlerine yenileri mi alındı?
Bir de garibimize giden bir madde var. 900'lü telefon hatlarının kullanılmaması hakkında. Bu hatlar seks düşkünlerinin kullandığı, pahalı, haberleşme ile ilgisi olmayan tuzaklardır. Resmi kuruluşlardaki telefonların, otomatikman bu hatlara kapalı olması gerekirdi.
*
KEMER sıkma talimatnamesinde elbette faydalı uygulamalara da yer verilmiş. Bunlardan biri, hiçbir dernek, kulüp, vakıfa bağış ve yardım yapılmaması, biri de yılbaşı ve bayramlarda tebrik kartı, telgraf masraflarının kamu kurumlarınca ödenmemesidir.
Bugüne kadar yüzlerce kart ve telgraf gönderen yetkililer, artık masraflarını cepten ödeyeceklerdir. ådet yerini bulsun diye çuval-çuval kartlar, ilgili-ilgisiz her yere postalanır, sekreterler günlerce bunun için çalışır, postadaki diğer hizmetler de sekteye uğrar. Bu kadar masraf ve zahmetle gönderilen tebrikler, ya bakılmadan atılır, ya da mukabil tebriklerin gönderilmesi için yine sekreterlere iade edilir. Böylelikle de, tonlarca kağıt, gü
nlerce emek ziyan olur gider. Bizce bu yasak, mutlaka devamlı hale getirilmelidir.*
SAYIN Başbakan'ın gözünden kaçmış. Zaten bugüne kadarki hiçbir genelgede de yer almayan bir israf kapısı var: Kamu kurum ve kuruluşlarının tanıtım amaçlı broşür, dergi, kitap ve bülten yayınları.
Bir basın mensubu olarak, bunlara karşı çıkmamız garip gelebilir. Ama öyle değil. Binlerce yayın var böyle. İçlerinde kaliteli, faydalı olanları parmakla gösterilecek kadar az.
Başkan'ın, Genel Müdür'ün yüzlerce fotoğrafı ile süslenmiş(!) bu yayınlar, birtakım madrabazları zengin etmekten başka işe yaramıyor. Güzelim ithal kağıtlar, pahalı filmler ziyan olup gidiyor.
Bu yayınları gazeteci ve edebiyatçılar da çıkarmıyor. Bol paranın tadını almış, bir tür ihale esnafının elinde bu s
ektör.Hava yolları, büyük ciddi kuruluşlar dışındakilere böyle bir imkan verilmemelidir. Bazen bir bakanlığın yayınladığı böyle bir tanıtım malzemesinde, yeni bakanın değil, eski bakanın fotoğrafları çıkar. Çünki eser! hazırlanana kadar bakan değişmiştir. Bazen de yeni bakan kendinden öncekine ait fotoğrafların bulunduğu yayını hiç dağıttırmaz, depoya attırır.
Devlette ve diğer kamu kuruluşlarında önemli bir israf kapısı olan bu hovardalığa mutlaka son vermeliyiz. Sadece bunun için bir genelge yayınlanması faydalı olacaktır.
FEHMİ ÇALMUK
POLİGON
Yeşil sermaye devletleşiyor
24.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 24.06.2003
- Yeşil sermaye devletleşiyor17.06.2003 - İstanbul'a başkan TRT'ye müdür...10.06.2003 - ABD, Erdoğan'dan vazgeçmedi...03.06.2003 - Cami, türban derken!27.05.2003 - Ölmeden cennete girmek20.05.2003 - Bir şeyler oluyor ama...13.05.2003 - Ateşle imtihan12.05.2003 - Ampul kaç 'watt'lık?06.05.2003 - Titremek üzerine notlar!29.04.2003 - Türk diasporası ve yeni bir m...22.04.2003 - Ya hep, ya hiç oyunu!15.04.2003 - Kültürel Milliyetçilik vurgusu...08.04.2003 - İstikrarsız denge01.04.2003 - ABD'li diplomatın 'AKP kaça b...25.03.2003 - Vay Baba Sultan vay!Tüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
ÇİFTÇİYE 'Gözünü kara toprak doyursun' sözü, ardından da işçiye sıfır zam önerisi, iktidarın kendi bindiği dalı kesmesinden başka bir şey değil. Hükümet kaynak bulmak için çırpınıyor. Maliye Bakanı Unakıtan para bulmak için önüne gelen ve gözünün kestiği işletmeleri özelleştirmeye çalışıyor. Bu özelleştirme paranoyasını Siyaset Bilimcisi Dr. Hikmet Aydın şu şekilde ö
zetliyor: Mali dermansızlık dönemlerinde borçlunun borcunu ödeyemeyeceğinin itirafı, alacaklının da haciz kararı almasıdır...Kamu bankaları yönetimine 'faizsiz bankacılıkla' ünlü isimleri getiren AKP hükümeti, dindar kesimin ve yurt dışındaki gurbetçilerin yastık altı paralarını piyasaya çekmek için,
'kamu eliyle faizsiz bankacılık' dönemini başlatmaya hazırlanıyor. Başka bir deyişle 'yeşil sermaye devletleşiyor.' Emekli bir askerin deyimiyle 'paranın akışı değişiyor.' Proje; faize haram korkusu nedeniyle sıcak bakmayan ve TL, döviz ve altın gibi tasarruflarını yastık altında tutan dindar kesimi hedefliyor. Dindar kesimin ve gurbetçilerin 'faizsiz bankacılık' adı altında bankacılık yapan özel kurumların son yıllarda çökmesi ve kar-zarar ortaklığıyla para toplayan holdinglerin batması nedeniyle bu tür yatırımlara karşı soğuk durduğu tezi işleniyor.Özel finansın mucidi Erbakan
AKP'NİN bu çalışması yeni değil. Bu projenin mimarı Necmettin Erbakan... 1974 yılında Türkiye'nin ilk faizsiz bankası olan ve kar-zarar ortaklığıyla çalışan 'Devlet İşçi Yatırım Bankası' DESİYAB kuruldu. Bankanın o dönemdeki genel müdürü ise AKP'nin Ziraat ve Halk Bankası ortak yönetimine getirdiği Zeki Sayın'dan başkası değildi.
Erbakan, bu konudaki ikinci atağını ise Refahyol iktidarında yapıyor. Vakıfbank'ın çalışma alanları arasında faizsiz bankacılığı ve kar-zarar ortaklığını getiriyor. Ziraat Bankası bünyesinde ise partisinin ekonomik modeli Adil Düzen'de yer alan Selem Senedi'ni pratiğe geçirmek için çalışma yapıyor. Bu konuda Am
erikan Bankası'ndan görüş alınıyor. Erbakan, projeleri hayata geçirmeden iktidardan ayrılıyor ve proje rafa kalkıyor. Erdoğan'ın başbakanlığa gelmesiyle birlikte proje tekrar hayata geçirilmek için masaya yatırılıyor.Projenin perde arkasındaki koordinatörü Erdoğan'ın ekonomi danışmanlığını yapan Genel Başkan Yardımcısı Nazım Ekren... Zaten AKP yönetiminin bir süredir ekonomide yaptığı atamalar da Nazım Ekren'in yakın çalışma arkadaşları... Ekren, faizsiz bankacılık sistemi için 12 kişiden oluşturduğu tim
ile çalışmaya başladı. AKP'nin faizsiz bankacılık timi Özel Finans Kuruluşları'nda aktif görev yapan yöneticilerden seçildi. Çalışmanın ilk uygulama alanı ise Zeki Sayın yönetiminde bulunan Ziraat ve Halk Bankası olacak.Peki bu sistem nasıl işleyecek? Bankalarda mevduatın toplandığı biri 'faizli' diğeri de 'faizsiz' olmak üzere iki ayrı havuz oluşturulacak. Mudinin isteğine göre değerlendirilme yapılacak. Türk Lirası üzerinden değil, altın ve diğer gayrimenkuller üzerinden de faizsiz bankacılık sistemi iş
leyecek.Faizsiz sisteme yatırım yapan mudiler için 'Paranın kesinlikle yatırıma yöneltildiği, istihdam ve katma değer yaratan bir alanda değerlendirileceğine ilişkin' devlet garantisi verilecek. Bankacılık Kanunu'nda yapılacak değişiklik için de AKP yönetimi düğmeye bastı. AKP Hükümeti'nin faizsiz bankacılık konusunda en büyük korkusu ise yasa değişikliğinin Çankaya Köşkü'nden dönmesi.
Almanlar da gurbetçi avında
ALMAN Commerzebank da buna benzer bir çalışma yapıyor. Onların hedefi İslami kurallara göre yatırım yapmak isteyen 30 milyar marklık sermaye sahibi. Bankacılık hizmetlerinin içine İslam Fonu ekleyen Commerzbank İslami bankacılığa hazırlık konusunda merkezi Suudi Arabistan'da bulunan Şeria Fonu ile ortak çalışma yaptı. Peki bu fon nasıl işleyecek?
İslami fon da diğer hisse senedi fonları gibi işliyor. Bunun farkı şu: Bir filtre sistemi oluşturuluyor. İslami sisteme göre çalışmayan firmaların hisse senetleri bu fona alınmıyor. Örneğin, alkol üreten ve satan firmalar, alkol dağıtan havayolu şirketleri ya da faizle çalışan şirketlerin hisse senetleri bu fonun dışında tutuluyor. Toplam bin 100 hisse senedi takip ediliyor. Bu filtre sistemi kullanıldığında, İslama uygun hisse senedi sayısı 80-100'e düşüyor. Bu hisse senetlerini ve ait oldukları şirketleri de Şeria Fonu da sürekli kontrol ediyor.
--------------------------------------------------------------------------------
TUNA SERİM
TUNA'NIN GÖZÜYLE
Ekranda sigara görmek...
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. D
r. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003 - Ekranda sigara görmek...28.06.2003 - Geçen sezonun yıldızları ve sö...27.06.2003 - Orada neler oluyor?26.06.2003 - Alternatif kanal olmak...25.06.2003 - Kenan Işık uğraştı ama...24.06.2003 - Hoşgeldin Okan Karacan23.06.2003 - Soytarılık ve seksten uzak...22.06.2003 - Televizyonun etkisi...21.06.2003 - Ele verir talkını...20.06.2003 - Ekranda kadınların son haftas...19.06.2003 - A-B Grubu daha alaturka...18.06.2003 - TRT'nin hafiflikleri...17.06.2003 - Asmalı Konak mucizesi16.06.2003 - Acun tek başına14.06.2003 - Öğretmenler ve 500 milyar ist...Tüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
DÜNYADA
sinema filmlerinde bile sigara içimi kısıtlandı, çünkü reklamı oluyor. Her gün sigara aleyhindeki kampanyalar çoğalırken sigaraya özendirmek akla yakın değil... Bizim ekranlarımızda da sigara içenlere çok az rastlamaya başladık, ama Orada Neler Oluyor programının konukları durmadan sigara içiyorlar. Havuz başında, odalarda, yemekten hemen sonra. Sanırım canlı yayının sakıncaları, ama yine de özendirdiği kesin...*
EKRANLARDAKİ en yazlık program Acun Firarda... Kış aylarında bile sahillerden ve buraların güzel kızlarından vazgeçmeyen Acun, bence yaz aylarında daha da sükse yapacak. İzlemek güzel de Acun'un zararlarını düşündünüz mü hiç? İnsanda tatile
çıkmak için büyük istek uyandırıyor. İzin alma zorluğu olanlar için büyük bir tehlike(!)
*
NTV'DE Zaman İçinde Yolculuk adlı bir program başlıyor. Saat 17.10'da hafta içi her gün yayınlanacak, yaz dönemi boyunca da ekrana gelecek Zaman İçinde Yolculuk da kültür ve kimlik programı içinde yer alan özel dosyalar sunulacak. Bu akşamki ilk programın konusu İstanbul
'un tarihi semti Ahırkapı... Tarihi semtin renkli yaşamı, buradaki kimlikli çevre, koruma çalışmaları ve yaşamın sürmesini sağlayan Ahırkapılılar ekrana gelecek.*
EKRANLARIN en tipik sunucusu Ebru Akel, Hepsi Gerçek programını izlenir kılıyormuş. Posta kutuma düşen izleyici mektupları hep bu yönde... Uzay kızı görüntüsü içindeki Akel'in bu programa çok yakıştığını söyleyenler var. Gerçekten de konusu gerçek dışı görünen bir programa ancak Ebru Akel yaraşırdı...
--------------------------------------------------------------------------------
M. HÜSEYİN BİLGİN
EKO-YORUM
Kriz, 'geliyorum' der mi?
29.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer
Yazıları 29.06.2003 - Kriz, 'geliyorum' der mi?25.06.2003 - Yeni İş Kanunu22.06.2003 - IMF'siz Türkiye hayal mi?18.06.2003 - Gecekondu istihdamı15.06.2003 - Vakıf üniversiteleri yaygınlaş...11.06.2003 - Merkez Bankası'nın görevi nedi...08.06.2003 - Faiz tartışması04.06.2003 - Beşinci gözden geçirme01.06.2003 - 2005 Sendromu ve SARS (II)28.05.2003 - 2005 Sendromu ve SARS (I)25.05.2003 - IMF sınavı21.05.2003 - Ekonomi nasıl büyüyecek?18.05.2003 - Dolar düşüyor tehlike büyüyor14.05.2003 - Bir bilim adamına saygı11.05.2003 - IMF ile hükümetin dansıTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
KAMUOYU, son günlerde krizi tartışıyor. Devlet Bakanı Kürşad Tüzmen'in bir toplantıda, bazı gelişmelerin bir krizi işaret ettiğini söylemesi, kriz tartışmasını iyice alevlendirdi. Kimilerine göre, kriz kapıda. Tüzmen'in açıklaması, yeni bir krizin kapıda olduğunu savunanların elini güçlendirdi. Gerçi Tüzmen, böyle bir açıklama yapmadığını söyledi. Ancak, olan oldu. Krizin kapıda olduğunu savunanlar, bunu çok iyi kullandı. Kriz bekleyenlere karşı, ekonomide her şeyin yolunda gittiğini ve yeni bir krizin söz konusu olmadığını savunanlar da var. Bunlar, kriz bekleyenleri 'kriz çığırtkanlığı' yapmakla suçluyor.
Gerçekten de,
Türk ekonomisi bir krize doğru mu gidiyor? Benim kanaatime göre, şu an için hayır. Ancak bu, ekonomide her şeyin iyi gittiği ve bazı risklerin söz konusu olmadığı anlamına gelmiyor. Artan iyimser havaya rağmen, ekonomide ciddi riskler oluşmuş durumda. Örneğin, 2.9 milyar dolara ulaşan dört aylık cari işlemler açığı ciddi bir risk. Bu, kaygı verici bir gelişmeye işaret ediyor.Gidişat tehlikeli
MERKEZ Bankası tarafından açıklanan verilere göre, ocak-nisan döneminde cari işlemler açığı 2.9 milyar dolara çıkmış. Bu açık, sadece nisan ayında 833 milyon dolar olarak gerçekleşmiş. 2002'nin ilk dört aylık döneminde ise cari açık, 1 milyar 220 milyon dolar idi. Böylece, geçen yıla göre artış oranı yüzde 142'yi buluyor. Bunun temel nedeni, ihracattaki artışın geçen
yılın aynı dönemine göre yüzde 30.6 ile ithalattaki yüzde 32.3'lük artışın gerisinde kalması. Dolayısıyla, tehlikenin ardında yatan ana etken ithalattaki artış. Görüldüğü gibi, dört aylık cari açık rakamı 2000 yılındakine benzer bir tehlikeye işaret ediyor.Cari açıktaki tehlikeli artışın temelinde, aşırı değerlenmiş kur var. Kurların olması gereken düzeyde olmadığını, Bakan Kürşad Tüzmen de kabul ediyor. Tüzmen, 'Kimse bunun normal olduğunu söyleyemez' diyor. Kurların istenilen noktada değil, olması gereken yerde bulunması gerektiğine dikkat çekiyor. Kurların normal seviyesinde olması halinde, ihracatın 3 milyar dolar daha artacağını öne sürüyor. Kurların mevcut düzeyini eleştiren Tüzmen, kurlardaki düşüşü, uzun süre iyiye giden ekonominin bir göstergesi o
larak sunan bir hükümetin bakanı. Ne tuhaf!Hükümet, güven vermiyor
HÜKÜMETİN, IMF ile ilişkileri bugüne kadar rayına oturtmamış olması ve piyasalara gerekli güveni bir türlü verememiş olması da, kuşkusuz ciddi bir risk.
Bu, ekonomiyi her an bir kriz sürecine sokabilecek kadar önemli. Bilindiği gibi, Türkiye'nin IMF programında ciddi gecikmeler söz konusu. Hükümet, 5. gözden geçirmeyi de henüz tamamlayabilmiş değil. Ne IMF ile hükümet birbirine, ne de piyasalar hükümete güveniyor.Ekonomi, bugün için bir k
riz sürecinde değil. Ancak, ekonomide ciddi riskler söz konusu. Dengeler, neredeyse pamuk ipliğine bağlı. Bundan sonra, her şey, hükümetin kararlılığına ve yapacaklarına bağlı. Hükümetin bugüne kadarki performansı ve tutumu, geleceğe umutla bakmamızı engelliyor. Burada kritik dönem ekim-kasım aylarıdır. Umarım hükümet, yanlış yapmaya devam ederek Türkiye'yi, yeni bir krizin eşiğine getirmez!
ARZU KAYA URANLI
AMERİKA MEKTUBU
Fareli Metro'nun müzisyenleri...
30.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR
BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 30.06.2003 - Fareli Metro'nun müzisyenleri....23.06.2003 - Ortadoğu'daki gelişmeler ve T...16.06.2003 - Gurbete düşen (Türk) memleketl...09.06.2003 - ABD dış politikası değişiklik ...02.06.2003 - Affet ama unutma26.05.2003 - 7 paragrafta ABD'de yaşam...19.05.2003 - New York'ta tılsımlı bir gün12.05.2003 - ABD - Türkiye ilişkileri nerey...05.05.2003 - Diaeta28.04.2003 - Bu Yıl da Atlattık! Ya Gelece...21.04.2003 - SARS, ABD'yi sarsıyor14.04.2003 - ABD'nin Irak savaşı biterken.....07.04.2003 - Buruk newbahar31.03.2003 - Özgürlükler ülkesinde değişim ...24.03.2003 - ABD'den savaşa bakışTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
NEW York'ta günlük hayatın vazgeçilmez unsurlarından biri, 100 yıllık tarihiyle metrosudur... Metronunsa, müzisyenleri...
Günün herhangi bir anında, bu yeraltı dünyasında, adeta bir dehlizde gibi ilerlerken, belki de canınızın en sıkkın olduğu bir sırada, umulmadık bir melodi, alır sizi hiç görmediğiniz diyarlara götürür. Siz kendinizi, her dilde, derin bir yalnızlık içinde hissederken, oracıkta, bilmediğiniz bir lisanda, tavşan yumuşaklığında bir şarkıyla kuc
aklaşıverir; yepyeni duygularla sarmaş dolaş olursunuz...Farelerine, pisliğine, eskiliğine ve kalabalığına rağmen, sırf bu yüzden çok severim New York Metrosu'nu...
Müzisyenlerin çesitliliği de, kentin kozmopolit yapısını gayet iyi yansıtır. Mesela, bir istasyonda Güney Afrikalı biri, davuluna tempo tutarken, bir sonrakinde bir Uzakdoğulu, daha önce hiç görmediğiniz, yöresel bir enstrüman çalar...
Bu arada, unutmadan, metronun dansçılarından ve onların çesitliliğinden de bahsetmek lazım! Dansöz mü istersiniz, break dans grubu mu, tango mu yoksa salsa mı? Ne arasanız var... Siz hangi istasyonda ineceğinizi bilin yeter. Bir çok hattın kesiştiği 42 Grand Central, 42 Time Square ve 14 Union Square istasyonlarını, müzik seçeneklerinin bolluğu açısından tavsiye
ederim.Bedava yaşamak mı?
ORHAN Veli'nin 'bedava yaşıyoruz' şiirini her gün, her saniye damarlarınızda hissettiren, hiç bir şeyin bedava olmadığı New York'ta, tabi metroda performans yapmak da bir bedel istiyor. Metronun kayda değer kısımlarını(!) kullanan sanatçılar, burası için
belli bir kira ödüyor. Şimdi bunu biraz açmam gerek; iki çesit metro sanatçısı var: Bir grup, metronun içinde yolculuk ediyor ya da inilip binilen bölümleri kullanıyor. Diğerleri ise, daha profesyonel. Onlar, New York Metro İdaresi'nden kiraladıkları bölümde performans veriyorlar. Haftanın belli günleri, aynı yerde aynı saatte onları görebiliyorsunuz. Kimileri bir yandan şarkılarını
söylerken, bir yandan da CD ve kasetlerini satıyor ve
internet sitelerini tanıtmaya çalışıyorlar...Tabi, zaman içinde, gide gele bazı favoriler edinmemek mümkün değil. Mesela ben, beş kişilik Kızılderili Sinchikuna müzik grubunu çok seviyorum. Onları her gördüğümde, mutlaka durup biraz dinliyor; güzel melodilerine tempo tutuyorum. Hatta bir CD'lerini de aldım. Bazen çalışırken dinliyorum... Etnik müzik aletleri ve Batı müziği enstrümanlarını birlikte kullanarak yaptıkları bu müzik, bana
ninni gibi geliyor...
İlginç yorumlar
ŞİMDİ akla, 'Bu insanlar performans yapmak için New York gibi bir kentin barları, gece klüpleri, lokantaları veya sokakları dururken
neden
metronun labirenti andıran koridorlarını seçer?' sorusu gelebilir. Ben de merak ettim sordum. Cevaplar hayli ilginçti:'Bir patrona köle olmamak için.' (Sam)
'Sokaklardan veya barlardan daha güv
enli ve rahat olduğu için.'(Steve)
'Vücudumu değil; yalnız sanatımı satmak istediğim için.' (Pam)
'Kovulma derdi olmadığı için.' (Jimmy)
'İstediğim tarz müzik yapabildiğim için.' (Tom)
Düşündürücü değil mi?
Siz düşünedurun bana müsade!. Evden erken çıkıp işe gitmeden önce, 42 Grand Central durağında caz solisti Heather'i biraz dinlemek istiyorum...
--------------------------------------------------------------------------------
MERAL KARADAĞ
KADINCA
Futbolun başarısı ve taşfırın erkekleri
29.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 29.06.2003 - Futbolun başarısı ve taşfırın ...29.06.2003 - Kadın olmak zor memlekette!01.06.2
003 - Fakir olmak istiyorum!25.05.2003 - Ayna ayna söyle bana18.05.2003 - Canımız tam da kızarmış kadayı...11.05.2003 - Annem'e...20.04.2003 - Bütün cümlelerin öznesi olmak!13.04.2003 - Claudia Abla üzgünüm ama...06.04.2003 - Bütün duygular kof30.03.2003 - Gökten yağmur değil bombalar y...23.03.2003 - Bu bahar bize en çok hüzün yak...23.03.2003 - Bu bahar bize en çok hüzün yak...Tüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
SON sıralarda erkekler taşfırın olmaktan vazgeçtiler mi diye düşünüyordum. Öyle ya Asmalı Konak tüm maçlara fark attığına göre, siz olsanız nasıl düşünürsünüz? Yani görünen köy artık kumandanın kadınlarda olduğunu, erkeklerinse uzaktan, karılarına eşlik ettiğini gösteriyordu. Fransa-
Türkiye maçı erkeklerimizin yine aynı seçicilikte olduğunu ortaya çıkardı. Az değil, yirmi rating almış, Asmalı'yı geçmiş. Erkek dediğin futbol izler, hoş geldiniz taşfırın erkekleri...H
YAZIN rating alacak, izlenecek iki programı var, biri Show'daki 'Sıkı Dostlar', ikincisi atv'nin sevimli komedisi Baba... Tekrarların birbirini izlediği yaz programlarında Sıkı Dostlar eğlence ve yeni bir soluk veriyor izleyiciye, Baba ise tekrar da yayınlansa farklı bir tat sunuyor.
H
GÜLBEN'İN kıskananı ne kadar çokmuş. Yapmadıklarını bırakmıyorlar. Kız güzel, enerji dolu ve akıllı... Benim yazdığım kitapta bile akıllı dediğimi yazmıyorlar, reklam meraklısı diyorlar. Reklamsız şöhret olur mu? Benim sözüm, öyle akıllıdır ki, her konuda karşısındakini susturur, prim yapardı...
H
BU yıl televizyonlar çok hızlı bir değişim yaşadı. Diziler sinema sanatını pahalı prodüksiyonlar hazırladı, televizyonda görünenler artık uyuşuk ve aynı kalanın partiyi kaybedeceğini öğrendiler. TV enerji, yenilik ve çalışkanlık istiyor. Bunu yapanın önü açık, diğerleri yok olmaya mahkum.
H
YAZ aylarında sivrisineklerden, böceklerin çoğalmasından şikayet ederiz, ama bu alışkanlık sanırım TV'deki filmlerde de aynen devam ediyor. Kanallar, içinde arılar, böcekler olan filmleri birbiri ardı sıra ekrana sürmeye başladılar. Artık canavarlarla değil, böceklerle savaşıyoruz. Böyle korku da yaz aylarına yakışır.
--------------------------------------------------------------------------------
ORHAN PALA
ŞİRKET KULİSİ
İller Bankası yatırım bankası oluy
or27.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 27.06.2003 - İller Bankası yatırım bankası ...14.03.2003 - Anadolu Yatırım yönetici
leri k...07.03.2003 - Raymond James operasyonuTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
HÜkÜmetİn, belediyeler ve il özel idarelerine yetki devri için hazırladığı taslak çerçevesinde ilk değişim İller Bankası'nda başladı. Yerel Yönetimler Yasası ve hükümetin belediyelere yetki devri öncesinde yenilenme çalışmaları başlatan kurum, öncelikle 18 bölgeyi kapatmayı planlıyor. Çok gizli yürütülen çalışmalarda İller Bankası'nın statüsünün tamamen değiştir
ilmesi hedefleniyor. Bankadaki değişimi ise geçen yıl ocak ayında genel müdür olarak atanan Hidayet Atasoy yönetiyor. 1962 yılında Kayseri doğumlu olan Atasoy, şu anki görevine atanmadan önce Kayseri Su ve Kanalizasyon İdaresi Genel Müdürlük görevini yürütüyordu. İller Bankası'nın faaliyet alanını bilmeyenlerin aklına, 'su ve kanalizasyonla İller Bankası'nın ne alakası var?' şeklinde bir soru gelebilir. Hemen aydınlatalım; belediyelerin yatırımlarının finansmanında aracılık eden İller Bankası, normal bankacılık hizmetlerinden ziyade, içme suyu kanalizasyon, kentsel atıklar, imar planı başta olmak üzere altyapı yatırım hizmetlerinde belediyelere danışmanlık hizmetleri sunuyor. Yani Hidayet Atasoy'un en son yaptığı işle şu anki görevi örtüşüyor. 1984 yılında İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi'ni bitiren daha sonra da Ankara Siyasal Bilimler Fakültesinde aynı dalda mastır yapan Atasoy, 1985-1999 yılları arasında Başbakanlık'ta uzmanlık ve değişik yönetim kademelerinde görev yaptığı için konuya vakıf.Nasıl bir değişim
İLLER Bankası'ndaki değişim öncelikle küçülmeyle başlayacak. Önce Anadolu'daki tüm bölgeler kapatılarak, çalışanlar yeni kurulacak Özel İdareler Genel Sekreterliği'ne aktarılacak. Bu kurum da direkt olarak valilere bağlanacak. Belediyelere danışmanlık hizmeti veren İller Bankası, hızla küçülüp personelini azalttıktan sonra kalkınma ve yatırım bankası olarak hizmet vermeye hazırlanıyor. Kayseri'den 6 ay önce Ankara'ya gelen Hidayet Atasoy'un yönettiği değişim projesinin kısa bir süre içinde haya
ta geçirilmesi bekleniyor.Bu arada diğer kamu kurumlarında olduğu gibi İller Bankası'nda geçmiş dönemlerde yaşanan yolsuzluklar büyük sıkıntılara neden oluyor. Yeni yönetim ise içi boşaltılan bankayı belediyelerden alınan yüzde 7 komisyonla ayakta tutmaya çalışıyor. Tabii burada temizlik hareketi ne zaman başlar bilinmez, ancak birçok bakanın imzasıyla kullandırılan kredilerin hala geri dönmediği biliniyor.
İştirak yapısı değişecek
İLLER Bankası geniş bir iştirak ağına sahip. Güven Sigorta'nın özelleştirilmesinden sonra bankanın portföyündeki iştiraklerin değeri 1 trilyon lirayı geçiyor. Merkezi Nigde'de bulunan Nigbas Beton Sanayi, Mardin Boru Sanayi ve borsada işlem gören ve bir dönemler ünlü spekülatör Halil Güvener'in take-over yöntemiyle ele geçirdiğ
i Doğusan Boru, İller Bankası'nın iştirakleri arasında yer alıyor. Değişimle birilikte bu şirketlerin de doğrudan bağlı oldukları illerdeki valiliklere geçmesi bekleniyor. Bu arada Merkez Bankası'nda B grubu hissesi olan banka, merkezi İstanbul'da bulunun Emlak Konut'un sahibi.
NECATİ TAYYAR TAŞ
CUMA SOHBETLERİ
Din ve Laiklik (1)
20.06.2003
Diğer Yazarlar ÜNAL SAKMANERGUN GÖZEMİM KEMAL ÖKEVEDAT ZEYDANLIGÜRCAN DAĞDAŞYAĞMUR ATSIZSERVET KABAKLIMETİN IŞIKNURSUN ERELEMRE ALKINSIRRI YÜKSEL CEBECİFEHMİ ÇALMUKTUNA SERİMARZU KAYA URANLIM. HÜSEYİN BİLGİNANAHTAR DELİĞİNDENYAVUZ BÜLENT BAKİLERORHAN PALAMUZAFFER ILICAKMERAL KARADAĞFİKİR BAHÇESİABDULLAH SEVİNÇOp. Dr. N. ÜMİT ÖZAKNECATİ TAYYAR TAŞAYDIN CANDABAKOĞLUSEVİNÇ ÇOKUMNAMIK KEMAL ZEYBEK Diğer Yazıları 20.06.2
003 - Din ve Laiklik (1)13.06.2003 - Babalar Günü06.06.2003 - Fenadan Bekaya (2)30.05.2003 - Fenadan bekaya (!)23.05.2003 - İstanbul'un fethi16.05.2003 - Deprem09.05.2003 - Kutlu Doğum02.05.2003 - Gözyaşı25.04.2003 - Zaman ve Biz18.04.2003 - Bahar11.04.2003 - TaklitTüm Yazıları Göster--------------------------------------------------------------------------------
LAİKLİK kavramına hangi manaların yüklenebileceği veya bu kavramın neleri ifade edemeyeceği, uzun yıllardan beri tartışma konusu olmuştur ve ileriki yıllarda da bu konuya ilişkin değişik yaklaşımlar devam edecek gibi gözükmektedir. Üstelik, laiklik
kavramının muhtevası hakkında münakaşa içerisinde olanlar ve birbirlerini sert bir şekilde eleştirenler arasında herhangi bir diyalog da sağlanamamıştır. Çünkü, herkes meseleyi kendi zaviyesinden ele almış, birbirlerinin görüşlerini dinleme ve objektif bir şekilde değerlendirme erdem ve sorumluluğunu göstermemiştir. Sonuçta konu, değişik çevreler için farklı manalar ve yorumlar almış, taraflar, kavramın
esasından uzaklaşarak değişik mecralara sürüklenmişlerdir. Bu bakımdan, laikliğin tarihi kökenlerini ortaya koymak ve bu kavramı peşin hükümler içerisinde olmadan tarif etmek ile işe başlamak gerekmektedir.Laiklik nedir?
KAVRAM olarak laiklik:
Laik kelime
si, Latince 'Laicus' kelimesinden alınmış Fransızca bir kavramdır. Bu kelimenin lügat anlamı, ruhani olmayan kimse, dini olmayan fikir, müessese, prensip demektir. Bu özelliklerin din anlayışı dışında düşünülmeye başlamasının yegane sebebi KıtaAvrupası'nda 'Din Adamları Sınıfı' denen imtiyazlı bir sınıfın mevcudiyetidir.
Hıristiyan dünyasında Katolik mezhebine mensup olan insanlar ikiye ayrılır.
Bunlardan birincisi, 'Clerge' denilen din adamları olup, ruhani sınıfı meydana getirirler. Bu zümreyi oluşturanlar arasında, manastırlara kapanıp hayattan uzak yaşayarak ömürlerini ibadetle geçiren zahitler ve halk ile birlikte yaşayan papaz, piskopos gibi kilisede görev yapan din adamları vardır.İkincisi ise, ruhaniler gruplarının hiçbirine mensup olmayan, zahit veya papaz sıfatı taşımayan kimselerdir ki bunlara da 'Laik' denmiştir. Bu kavram, Fransız İhtilali'nden sonraki yıllarda anlam genişliği kazanarak, d”ni olmayan ve ruhani bir mahiyet taşımayan her çeşit fikir, prensip ve müesseseler için kullanılmaya başlanmıştır.
Görüldüğü gibi, laiklik, Hıristiyan-Katolik dünyasında ortaya çıkmış, menşei itibariyle Hıristiyanlık ile ilgili bir kavramdır. Ayrıca,
kelime anlamı itibariyle ruhbanlar sınıfına mensup olmayan, papaz sıfatı taşımayan kitleler için kullanılan laiklik, dine karşı olmayı
veya din düşmanlığını değil, sadece 'din ile ilgisi bulunmayan' anlamını karşılamaktadır.
KURULTAY
Zaman su gibi akıp gitmiyor
Geçmiş zaman... Hafızalarımızı zorlayalım. 5.5, 6 yıl kadar önceydi...
Gazetelerimizin manşetlerini süslemişti... ABD K.Irak’tan yaklaşık beşbin dolayında Kürt peşmergeyi (aileleriyle birlikte) eğitmek amacıyla Pasifik’teki Guam Adasına götürmüştü. Gerekçe olarak da “sivil operasyonlarda kullanmak üzere eğitilecekleri ve bu tür operasyonlarda kullanılacakları” ilan edilmişti. Şimdiki zaman... Sayıları beşbinle ifade edilen ve ABD tarafından altı yıldır her türlü eğitimden (askeri ve ideolojik) geçirilen Kürt peşmergeler K.Irak’ta. Hangi “çıkarlara” hizmet edeceği “şimdilik” kestirilemeyen bu topluluk istihbarat raporlarına göre, geçtiğimiz yıldan itibaren Türkiye ve Ürdün üzerinden helikopterlerle Irak’a transfer edilmiş ve transfer hala sürüyor... Gelecek zaman... Amerika tarafından özel olarak yetiştirilmiş 5 bin adet Kürt Lawrence.Bozdur bozdur harca... Askeri ve ideolojik anlamda eğitimlerini tamamlamış bu Kürt peşmergelerin her türlü ağır silahı da kullanabileceklerini varsayarsak, bugünlerde Kürt liderlerin yaptıkları pervasızca açıklamaların kaynağının ne olduğunu kolaylıkla anlayabiliriz. Bu Lawrence’ler Kürt liderlerin ayranlarını fena halde kabartmış.***
Amerika’nın yakında Ortadoğu’da, yakın gelecekte Kafkasya ve Türk Cumhuriyetler’de ortaya koyacağı “Büyük Oyun”un temellerini kavramazsak, ya bu “oyun”un “ağzı açık hayran” seyircisi, ya da figüranı oluruz. Her iki durumda ne acı değil mi?
***
Devlet adamlığı; gelecekteki önlenebilir-önlenemez tehlikelere karşı alacağınız pozisyonlarla, yapacağımız atraksiyonlarla ortaya çıkar. Her türlü şart için yakın ve uzak ihtimaller için bir köşede duran birçok adet senaryolarınız olmalıdır. Senaryo üreten adamlarınız olmalıdır. Çözüm sunan elemanlarınız bulunmalıdır. Bunun için iktidarda veya muhalefette olmanıza da gerek yoktur. Oluşan şartlara göre tavır koymak (ya da koyamamak) sizin çapınıza ve şansını
za bağlıdır. Çapınız yeterli, şansınız da olmayabilir. Gündelik düşünmek devlet adamlığı ile hele hele devleti yönetmekle hiç bağdaşmaz. Zaten yönetemez, yönetilirsiniz.***
Sanmıyorum ki, hükümet etmeye talip olanlar, “hiç bir parti veya kişiyi kastetmiyorum” salt “Kürt Lawrence”ler ile ilgili olarak kafa yormuş olsunlar... Sakın ha önemsiz bir mesele olarak algılamayın bunu. Sakın ha... Sonra çok yanılırsınız...Birinci Körfez Savaşı’ndan sonra bir defa yanılmış K.Irak’ı boş bırakmıştık... (Burada dönemin
Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın hakkını teslim edelim. Ne kadar çok arzu etmişti K.Irak’ı girmemizi, hatırlayın...) Bu yanılgımızın bedelini, yaklaşık yüzmilyar dolar, güneydoğumuzda (aslında tüm Türkiye) 10 yıl süren yangın ve 30 bin insan olarak ödemiştik.***
Yakın ve çok önemli tehlike...Kürtlere dağıtılan silahlar ve “Kürt Lawrence”lerin varlığı Amerika’nın K. Irak’ta bize kurduğu tuzak. ABD’lilerin konuyla ilgili olarak yaptıkları ‘Kürt grupları silahlandırıp Saddam’a karşı savaştıracağız’ iddiası hiç akıllıca değil. Muhtemel savaşta Türkiye ve ABD birlikte hareket ederse, Irak’a karşı Kuzey cephesi açılacak. Türkiye ve ABD K. Irak’tan girecek, düzenli bir ordu olmayan silahlı Kürt gruplarının desteğine neden gerek duyulsun... Bölgeye gireceksek eğer, bu
silahlar her şartta bize dönük olacak. Savaş zamanı da savaş sonrası da. ABD’nin elinden, bu kart alınmalı, “Büyük Oyun”un bir parçası olan Kürt Devleti kurdurulmamalıdır.***
Kamuoyunda yaygın bir görüş var. ABD Kürt devletini kuracaksa, buna kararlıysa bizim elimizden ne gelir. Böylesi bir süper güce karşı nasıl dururuz. Bu oyunu durdurmak ne haddimize. Çevrenizde bu görüşü bilerek veya bilmeyerek dile getiren insanlar varsa bilin ki onlar iğdiş edilmiş, “erkek”likleri elinden alınmış kimselerdir. Bu görüşü savunan insanlar, kimi zaman karşınıza gazeteci, siyasetçi, “bu sene 73 milyar dolar borç ödeyeceğiz ona göre” diyerek çıkabilirler. Yanılmayın. Türk gibi durun...1
Kargadan kılavuz
Millî Eğitim Bakanlığı’nın müfredatı ve ders kitaplarını yenilemek niyetinde olduğundan sayın Bakanın açıklamalarıyla haberdar olduk. Bilhassa orta öğretimde müfredatların ve ders kitaplarının yenilenmesi kaçınılmaz bir ihtiyaç. Lakin yeni müfredata ve ders kitaplarına hangi zihniyet damgasını vuracak?
Temel sorun burada.T
ürkiye’yi millî devlet olgusundan koparıp küresel sömürgeciliğin eyaleti yapmak isteyenler devlete ve kurumlarımıza hakim yıllardır. Korkum odur ki yenilenen müfredata ve ders kitaplarına siyasi ve fikri teslimiyetçilik damgasını vuracak ve adından başka millî hiçbir özelliği bırakılmayan eğitim Bakanlığımız Türk milletini parçalama ve köleleştirme komplosuna alet edilecektir.Niçin böyle düşünüyorum? Çünkü sayın Bakanın eline alarak televizyon ekranlarına çıktığı ilk kitap denemeleri TÜSİAD’a ait. Tarih, felsefe ve coğrafya kitapları hazırlatmış TÜSİAD. Ve sayın Bakana sunmuş. Kitapları inceleme fırsatı bulamadım ama TÜSİAD’a hakim olan zihniyetin bu kitaplara yansıdığından kuşkum yok. Çok uluslu şirketlerin Türkiye’deki mümessillerinin kontrolünde olan bi
r kuruluşun millî tarihimizi ve millî coğrafyamızı çocuklarımıza nasıl anlatacağı malum. Atalar boşuna dememişler: Kılavuzu karga olanın……..Aslında Türkiye Cumhuriyeti kuruldu kurulalı eğitim sistemini, müfredatı ve ders kitaplarını konu alan tartışmalar hep gündemin birinci maddesi olmuştur. Dertlerimizin çözümünün eğitimden geçtiğini herkes kabul etmekte ancak bize özgü millî bir eğitim sistemi üzerinde anlaşmak mümkün olmamaktadır. Herkes farklı dünya görüşlerinden ve beklentilerden hareketle meseleye b
aktığından doğal olarak gerçeğin bir yüzünü görmekte ve uzlaşma gerçekleşmemektedir.Her hükümet kuruluşunda hükümet programlarının en ağırlıklı konusu eğitim reformu olmakta, hükümetlerimizin azami ömrü birkaç yılı geçmediğinden de her öğretim yılında gencecik beyinler yaz-boz tahtası olarak kullanılmaktadır.
Devletimizin kültürel temellerinden ve kuruluş ülküsünden kopmuş aydınlar ve bürokrasi tarafından sunulan ne olduğu belirsiz bir çağdaşlık masalına Türk töresi feda edilmekte, genç nesiller ülküsüz ve bilinçsiz yığınlar haline getirilmektedir. Ülküsüz bir toplumu yönetme kolaycılığına teslim olan parti, cemaat ve kurumlar milletin değil de kendilerinin geleceğini garanti altına almayı hedefleyen eğitim sistemleri önermeye başlamışlardır. İşte bu yüzde
ndir ki öngörülen eğitim sistemlerinden hiç biri Türk Milletinin birikimini, kültürünü, tarihini, coğrafyasını, değer yargılarını ve millî ülkülerini genç kuşaklara sunmayı hedeflemiyor.Müfredatlar tartışılıyor, eğitimin süresi tartışılıyor, din eğitimi tartışılıyor ama eğitimin kalitesi ve hedefi tartışılmıyor. En tuhaf olanı da bu konuları siyasiler, işadamları ve askerler tartışırken eğitim bilimcileri ve uzmanları susuyor. Herkes konuşuyor hiç kimse dinlemiyor. Millî kültür değerlerinin doğru ve kesintisiz olarak millet çocuklarına aktarılması,
Türk milletinin ümit asrı olan 21. yüzyıla ülkemizi hazırlayacak “bilge-eren" vasıflı insan modelinin yetiştirilmesi planlanmıyor, planlanamıyor.Kültürümüzde peygamber mesleği olarak itibar görmüş olan öğretmenlik mesleği gönül işi olmaktan çıkmış, işsiz üniversite mezunlarına istihdam sağlama alanı olarak algılanmaya başlanmıştır. “İş bulamıyorsan öğretmen ol” mantığıyla hareket eden yüreği ve kafası daralmış insanların eğitimcileri de muallim değil öğretmen olu
yor maalesef.Değişen her eğitim sistemi kültürün ve devletin sürekliliğini baltalamakta, okullarımız millet evlatlarını “mankurt”laştırmaktadır. Yavuz Bülent Bakiler’in “Ben Anadolu” yakarışıyla başlayan o güzel şiirinde dediği gibi: “Zaman zaman nankör çıktı büyütüp okuttuğum / Çok kez meyve vermedi diktiğim ağaç” Niyedir bilinmez ama bu millet diplomalı cahillerinden çektiğini Moskof’tan bile çekmemiştir.
Her tarafı dökülen eğitim sistemimiz şimdi de küresel sömürgeciliği ve mandacılığı milletimize dayatan kişi ve kurumlarca yeniden yapılandırılmak isteniyor. Mevcut sistem millî ülküleri yeni nesillere aktaramıyordu, korkarım ki kurulacak olan millî ülküleri yok etmeyi amaçlayacak …
Türk millî eğitimin müfredatını ve ders kitaplarını yenileme işi TÜSİAD’a ve küresel mandacılara ihale edilirse eğer, buyurun cenaze namazına. Öldürülüp gömülmesi düşünülen kim mi? Şarkın ümidi ve geleceği tabi. 0
ABD ilişkilerinde zarardan dönüş!
"Yaptıklarınız yapacaklarınızın garantisidir” demişler... AKP İktidarının, Irak ve ABD ile ilişkiler konusunda yapmadıkları veya yapamadıklarının tescil belgesi de, Dışişleri Bakanı Uğur Ziyal’in, Washington’da elinde çantası ve şapkası, kapı kapı dolaşıp hasar tamir etmeye çalışmasının acı görüntüleridir!.. Yanlış anlaşılmasın; Uğur
Ziyal çok yetenekli, onurlu, vatansever, profesyonel bir diplomattır; şimdi görevini, gene onurlu olarak yapmaya çalıştı. “Elçiye zeval olmaz”; günah onda değil Türkiye’yi bu hallere düşürenlerde!ACI GERÇEKLER
Irak ve İkinci Tezkere konusunda, sorunun, ABD’nin payandası veya uşağı olmak veya hukukî meşruiyet aramak düzeyinden çıktığı -hatta hiç üye olmadığı- olayların gelişmesi ve acı neticeleriyle belli oldu. Bugün acı gerçek şudur; bölgede, ekonomiden ticarete kadar her alanda, uzun süre egemen olacak, s
üper güç ABD ile ilişkilerimiz kökünden bozulmuştur. Daha da vahimi, bugün, Kuzey Irak’ta biz yokuz, peşmergeler ordu kuruyor ve Kürtler ABD’nin “sadık silah arkadaşları” olarak, Kuzey Irak’ta hakim olacakları gibi, Irak’ın tümünde de söz sahibi olacaklar. Ne acıdır ki, şimdi Türk Hükümeti Uğur Ziyal vasıtasıyla bu durumu yani, artık Kuzey Irak’ta Türkmenler konusundaki kırmızı çizgilerinden vazgeçtiği mesajını da ABD’ye resmen vermiştir; Grossman’ın ifadesiyle, Türkiye ilk defa, çok net bir biçimde, Türkiye’nin artık sadece bir Kuzey Irak politikası olmadığını, Irak’a artık sadece Kuzey Irak gözlüğünden bakmayacağını, artık Irak’ın bütünlüğüne yönelik bir politika geliştirdiğini belirtmiş. AKP’nin tarihi hatasının neticesi de bu acı bir gerçek! Daha tehlikelisi, ABD’nin de yardımlarıyla ve Petrol gelirleriyle, buradaki Kürt oluşunu, adına devlet denmese bile, bizim kırmızı çizgilerimize rağmen gerçekleşecek ve Güneydoğudaki vatandaşlarımız için, ister istemez bir çekim merkezi olacak! Irak’ın geleceğinde de, Polonya kadar söz sahibi değiliz ve Irak’ın yeniden yapılanmasında, taşeron olmak için yalvarıyoruz! Bunlar AKP iktidarının beceriksizliğinden, vizyonsuzluğundan ve içindeki çeşitli düşüncelerden kaynaklanmıştır. Bu başka bir ülkede olsaydı hükümet düşerdi. Ama gelin görün ki, AKP, adeta suçu askerlere yüklemek kolaylığına sapmış ve ABD de, bu yutturmacaya, aradaki “işgüzar bir takım postacılar” yüzünden inanmıştır.EBEDİ ÇIKARLAR..
Devletler arasında ebedi dostluklar yok, ebedi menfaatler vardır... ABD ile aramızdaki ilişkilerin eski tılsımı kalmamış olsa bile, reel politikada, er veya geç, stratejik müttefiklik veya ortaklık ilişkilerini yerine oturtacaktır. Nihayet AKP iktidarı da layemut, ebedi değildir. ABD Bakan Yardımcısı Marc Grossman, geçenlerde bi
r TV programında, “Türkiye’nin, ABD için önemli bir ülke olduğunun muhakkak olduğunu, hem önemli bir ortak ve müttefik, ABD’nin de Türkiye için önemli olduğunu” söyledi. Ve ilave etti: “Yapılacak işler var; 1 Mart’ta olan oldu artık, ileriye bakmak ve gitmek ve birlikte çalışmamız gerekiyor.” Bu Başkan Bush’un şu sırada, şahsen aldatılmış olmaktan kaynaklanan şimdiki duygusal ve affetmez tavrı karşısında realist bir yaklaşım.YENİ ALAN: İRAN
ABD’nin, İran konusunda düğmeye bastığı görülüyor. Amerika hem İran’ın nükleer silah tehdidine karşı, hem de bu ülkenin bölge için ters bir model olmasından ve şimdiye kadar teröristlere verdiği destek yüzünden İran’daki rejimi değiştirmekte kararlı. Gerçekçi olarak ABD’nin yakın gelecekte, Türkiye’ye Orta Doğu’da ve Ir
ak’ta ve öncelikle İran konusunda, ihtiyacı olacak.İran Hükümeti şimdiki halde nükleer programlarını açıklamak hususunda Saddam’dan fazla işbirliği yapıyor, önleyici bir ABD vuruşuna fırsat vermemeye özen gösteriyor. Ama bu demek değildir ki, bir gün İran’ın nükler tesislerine ani bir bombardıman saldırısı yapılmayacaktır ve belki de, böylelikle, İran’da son günlerdeki rejim aleyhtarı gösterileri rejimi kökünden devirmek için bir çakmak çakılmayacaktır. Ben İran’daki mollalar rejiminin miyadını dolduğunu
tahmin ediyorum. Ancak ABD, İran’da da, bundan sonra istikrarlı bir rejimi oturtmak hususunda -ki Şii faktörü yüzünden bu Irak’taki hassas dengeleri de etkileyecektir- bir hayli müşkilat çekecektir.Bu konuda ABD’nin ilgisinin Azerbaycan üzerinde odaklaştığı da hissediliyor. İran’da bir Türk faktörü var; İran Azerbaycan’ındaki Azeri Türkleri, Güneydeki Kaşkayiler ve diğer Türk gurupları, yanılmıyorsam İran nüfusunun en az % 40’ını teşkil ederler. Burada da Türkiye, ABD tarafında, mollaları devirmekte aktif
bir rol oynayabilir ve oynamalıdır. Ancak bu rolün, Türkiye’nin bir Azeri federasyonu yolu ile yayılmacılık emelleri olarak algılanmamasına -bağrımıza taş basarak- dikkat etmeliyiz. O zaman Türklüğün daha da büyümesinden işkillenirler. Geçen akşam Halit Kakınç’ın dediği gibi, ortada özellikle bölge petrol çıkarları açısından bu oluşumu “bize yedirmezler”... Ama gene de olaylar ABD ile ilişkilerimizin yeni bir raya oturtulmasını sağlayabilir! Bu da reel politika bakımından olumludur!0Böyle basından ne umacaksın?
Napolyon’un sürgüne gönderilişiyle kaçışı ve Paris üzerine geri dönüş yürüyüşü haberlerinin o günlerin Fransız Basını için tam bir yüzkarası olduğunu bilmeyen yoktur. Fransız gazetecilerini küçültücü, aşağılayıcı, çanak yalar durumuna düşürücü fıkralar hâlâ tekrarlanır durur, o günlerden kalmadır. Mayası böyle çalınmış bir Basının sonrası ise daha değişik değildir; rezâletleri kitaplaştırmış basınlarının ilk örneği olmuştur.
Bizde Basın da Fransız doğumludur; İngiliz+Amerikan+Alman ve yunanî eğitişleriyle terbiye edilmiştir. Yine de ebeliğini borçlu olduğu Fransız hünerlerinin yapısı dışında huylanamaz. Amacından farklı bir yanı var ise o da Fransız Basının yeri geldiğinde millî basın olmasını bilmesi, bütün günahlarından arınarak (Fransız Yurdu ve
Fransızlar) için şahlanmak yiğitliğini göstermesidir. Bizimkinin önde gelenleri, kraldan çok kralcı olmanın tadını ne pahasına olursa olsun koruma yanlısıdır; Türk Yurdu ve Türkler yerine, belki de millîliğin ağır yük sayıldığı çağdaşlığın gereği olarak “beynelmilelci” olmanın coşkusuyla insancıllık yaftası arkasına sığınmış Hristiyan öncesi Roman+yunan bağımlısı olmayı, Hristiyan+Yahudî geleneği sevdâlısı görünmeyi, özellikle Bizans sarhoşu yaşamanın tutkusunu sever. Genelde Türk, Türklük, Türk Kültürünü oluşturan ne varsa tümü birden sevimsiz; özelde, İslâm örümcekli konulardır; üstleri örtülmeli, ya hiç açılmamalı yâhut, mecbur kalınırsa eğer kötü, kaba, gerilik ve gericilik ayarında gösterilmelidir. Bir zamanlar Milliyet Gazetesinde ünlü Melih Âşık’ın, daha sonra Heccav Âydil Erol’ün yazdığı şu fıkradaki acı gerçekte olduğu gibi:Sekiz on tanıdık bir arada oturmuş sohbet etmekte iken kimi Araplığıyla övünmüş kimi Boşnaklığından dem vurmuş. Ermeniliğinden Yahudîliğine, Gürcülüğünden Kürtlüğüne soyunu söylemeyen kalmayınca içlerinden bir boynu bükük kişi kalkmış, herbirine özellikle teşekkür etmiş. Şaşırmışlar, sebebini sormuşlar. “Ben Türküm” demiş teşekkür eden. Bunca zamandır aranızda bana yer verdiğiniz, Türklüğümü başıma kakmadığınız, geçinip gitmemi en
gellemediğiniz için teşekkür ediyorum hepinize; sağolunuz!Tanzimat ile gelişen ve örnekleşen Osmanlı Dönemi Basınının para kaynaklarını artık biliyoruz; millî olduğu söylenemez. Atatürk çizgisinde geliştirilen basının umut verici görünüşü ise İsmet Paşa ile birlikte bir geri dönüşe benzer. Menderes basını tümüyle birlikte iktidar için dövüşecek silah olmuştur. Bu silâh sonraki yıllarda silahşörünün ihtiyaçlarına göre yönlenir, hedefleri arar, vurur, korkutur. Mısırlı Prens paralarından cesaretli Jöntürk ga
zetelerinin o uçar kaçar ruhu her zaman milletlerarası solun yerine göre dar yerine göre geniş yelpâzesinde yer almanın yollarını aradı.2003 yılının çok sattığı söylenilen bir gazete, sürmanşetinde: “Onlarla Bush, bize Moldovya Başbakanı” diye bir onurlu olmayan birçok ucuz söz yazabildiğine göre gelinen nokta ortadadır. Mandacıların ruhu ile sömürge insanı olmaya sevdâlı kölelerin, “yeter ki yaşayabileyim” köpeksiliğine bürünmüş umutları elele verdiğinden kabullenilecek hedefle herhalde onurlu yollardan
ulaşılmaz.Gidilmek kesinleşmiş değil ise de alıştırılmakta gibi. 50-70 yıl önce; “Üzerimize ölü toprağı örtülmüş” sözünü çok sık duyardım; Osmanlıdan kalmaydı. Şu son günlerde bu lâfı yine duymaktayım ve ne kadar yazık, silkinip kurtulmak gayretleri aranır gibi değil. Bunca yılın arasına, üstüne, yanına yöresine serpilen ölü toprağında büyütülen nesillerin umutsuzluk kaynağı bence varlık sebebinden uzak, yokluk çukurunu görmezden gelen basındır. Serpilen ölü toprağını dirilik toprağı niyetine algılar oldu
k.Bir vakitler pespâye Komünist, sıkı Marksist+Leninist, kanlı gözlerle Maocu; şimdilerin anlı şanlı neo-liberalist fakat her zaman dört ayak üstünde gezmenin ustası (ünlü köşe yazarı) olanların.... bir daha yeryüzüne gelmesi imkânsız olan Cumhurbaşkanı Bilge Kağan’ın ünlü sözü
: "Silkin ve kendine dön!" sözünü olmadık kepâzeliklerde alaya alışı ile; yine yenilenmesi imkân dışı olan Atatürk’ün: “Muhtaç olduğun güç damarlarındaki soylu kandadır. Ne mutlu Türküm diyene!" îmânını altüst etmenin canbazlıklarında palyaçolaşmaları elbette boşuna değil idi. Özüne güveni olmayan, soyundan kopuk, kültürüne ters düşmüş ve yabancılaşmış insanların üzerlerine serpilecek ölü toprağından kurtulması kolay sanılmasın. Yurduna ve insanlarına ancak mideleriyle bağlılar önce kendi beyinlerini, sonra hedeflerini boşaltıyorlar.Köşe yazısında: “Osmanlı İmp.nun Türk İmparatorluğu olmadığını gazetesinde yazabiliyordu; bunun bir tek açıklaması vardır, o da, sabırları sınandığı, bütün Türkleri abdal budala yerine saymaktır; tıpkı koyun sayar gibi. Bu da ancak bizde görülebiliyor. Ötedenberi bunun böyleliğini bildiğimden, 1963 yılında iki ikiye konuştuğumuz Rahmetli Albay Türkeş Beğe birbuçuk saat güçlü bir gazetenin yapabileceği etkilerden söz etmiştim. İnancım hâlâ değişmedi. Yazık
ki gazeteler şimdi yanında TV. denilir avanak camlarını da aldı; adı Basın idi, döndü Medya oldu.Gel de yanma!0
Kürtçe TV oyunu
Değişen Dünya şartları hedef alınan coğrafyalarda küreselleşme örtüsü ve gerekçesi altında hakim kültürleri budamayı ve zayıflatmayı hedeflemektedir. Hakim kültürlerin zayıflatılması, küreselleşmenin ideolojisi olan çok kültürlülük tezlerinin dayatılması, dile dayalı etnikliklerin yaratılmasıyla ve milli devletlerin önüne dikilmesiyle sağlanmaktadır. Küreselleşme ve etnikleştirme
bir başka ifadeyle farklılıkları öne çıkarmak, yaratmak ve kutsallaştırmak, farklılıklara dayalı ırkçılık yapmak ulus devletlerin direncini zayıflatmaktadır. Bu durum kendi çıkarlarını en çoklaştırma peşinde olan küresel güç ve blokların işine gelmektedir. Etniklik de sadece kültür unsurlarından birine, dile dayandırılmaktadır. Mahalli dil ve kültürlerin korunması kalıbı ülkelerin geçmiş tecrübelerine, tarihi hoşgörü çizgilerine bakılmaksızın uygulanmaya çalışılmaktadır. Aslında çoğu AB ülkesi kendi çok kültürlü yapılarından rahatsız oldukları için aday ülkeleri bu şablonu uygulamaya zorlamaktadırlar.Türkiye’deki sorun anadilde yayın yapılıp yapılmamasının çok ötesindedir. Bu kadar ufuksuz ve çapsız sorunlara yaklaşmayalım. Dünyanın belirsizlik ve istikrarsızlıkla karşı karşıya kaldığı yeni dünya düzensizliğinde böyle bir yaklaşım bize çok şey kaybettirir. Sorunun özü kutsal sayılan Anadolu coğrafyasının milli kimlikten, hakim Türk Kültüründen soyutlanabilmesi için çeşitli vasıtaların kullanılabilmesidir.
Kürtler ve Kürtçe de bir vasıtadır. Sözde Ermeni soykırım iddiaları ve diğerleri de öyle... Kabul edelim ki bugün hıristiyan köktendinciliği ayağa kalkmıştır. İslam terörle birleştirilerek hedef tahtası yapılmaktadır. New York’daki 11 Eylül saldırıları bahanedir. Küresel gücün “ya bana bağımlı ılımlı İslam anlayışının yanında olursun; ya da seni hedef ve düşman olarak karşıma alırım” anlayışı hakimdir. Kimse Kürtleri ve Kürtçeyi sevdiği için ilgilenmiyor. Anadolu’ya haç takmada Kürtleri Türkiye Cumhuriyetine karşı kullanmak istiyorlar. İşin özü budur. Haç-Hilâl mücadelesinde bazıları kendini kullandırmamalı, malzeme yapmamalı dememizin sebebi budur. Her ne kadar işbirlikçilerin yanlış yoldan kendilerini ayırmaları mümkün değilse de; herhalde dışarıya satılmamış veya kiralanmamış ve kendini Türk Milletine mensup sayan insanlarımız da vardır. Kürtçe televizyon isteğinin altında Türkçeyi öğretememiş olmak değil; tam tersine genç neslin Türkçesinin çok iyi olması yer almaktadır. Bunda da örgün eğitimden çok yaygın eğitimin ve TV yayınlarının rolü vardır. Farklı dil ve lehçelerde yayının TRT tekelinden çıkarılmak istenmesinin nedeni kontrol edilemez hale getirilmek içindir. Dil sadece ifade aracı değil; hükümranlık ve egemenlik işaretidir. Dünya dili olan Türkçe ne ise, İngilizin İngilizcesi ve Almanın Almancası odur. Dille ilgili değerlendirmeleri sadece o dille suç işleyip işlemediğinize göre değerlendiremezsiniz. Bu konuda fikir beyan edenlerin asker sivil “500 sene öğretememişiz, efendim 80 sene öğretememişiz” gibi garip ifadelerini de anlayamıyorum. Demek ki Kürtçe TV yayının gerekçesi bu imiş. O halde; Ayasofya’yı da yaklaşık 550 yıl tam anlamıyla becerip ibadete açmadık diye kiliseye mi çevirelim? Yani yapamadıksa terk mi edelim? Bu garip mantıkla hareket edersek KKTC’de ki fert başına düşen milli geliri tek veri kabul edip pes etmemiz gerekir. Pes etmesek de Sayın Başbakan gibi arabulucu olmak isteriz.AB yeni Katılım Ortaklığı Belgesinde (14 Haziran 2003) “dil azınlıkları”ndan bahsediliyor, kültürel çeşitliliği sağla diyor. Yani bazılarına emir büyük yerden geliyor. Bu konuyu bu kadar basite indirmeyelim.
Bu konuya merak saranlar, acaba TRT’ye başvurup Yayın ve Planlama Dairesinin araştırmalarına neden bakmazlar? Biliyoruz emri Brüksel’den alanlar; Türkiye’yi Ankara’dan yönetemezler. Sonra araştırmaya ne gerek var ki... Dünün Sovyet uydusu Moskova’dan kumandalı dünün demirperde ülkelerine döndük.
TRT’nin tozlu raflarından nedense indirilmeyen bu araştırmalar Güneydoğu’da halkın egilimlerini ortaya koyuyor. Doğu ve Güneydoğu bölgelerinde, 15 ilde, 1992, 1994, 1998 ve 2000 yıllarında yapılan 4 büyük önemli araştırma dışardan talep edilenlerle halkın duygu ve düşüncelerinin çeliştiğini ortaya koyuyor.
Araştırmalara göre, yabancı radyo ve televizyon kanallarının izlenme sebepleri arasında dil sorunu birinci faktör değildir. Yayınlarda kullanılan dilin anlaşılırlığı oranı % 93.3’dür. TRT-GAP televizyonunu “dilini anlamıyorum” gerekçesiyle izleyemeyenlerin oranı % 1’in altındadır. 2000 yılında Güneydoğu Anadolu Bölg
esinde yabancı televizyon kanallarının toplam izlenme oranı % 11.9’dur. Irak, Suriye, Ürdün, Rum Kesimi gibi kanalları çıkarırsak bütün yayınları kürte olan TV kuruluşlarına ait kanalların izlenme oranı % 6 çıkmaktadır. Bazı diğer araştırmalarda Türkiye’de etnik sorun vardır ve Türklerle Kürtlerin arası daha da bozulacaktır diyenlerin oranı % 6’yı geçmemektedir. Demek ki el birliği ile % 6’yı mutlu edebilmek için Kürtçe TV yayını yapacağız. Bölgede Türk Halk Müziğini dinlemede oran, Türkiye ortalamasının üzerindedir. Burada açık bir ihanet vardır. Artık ihanetler ve Anayasa suçları reform diye yutturulsa da; dış emre göre sosyal yapımızı biçimlendirmekteyiz. Konu, İsviçre’de veya Avusturya’da değil; Türkiye gerçeğinde biraz da araştırmalardan utanarak ele alınmalıdır. 0--
Yalanı kuyruğundan yakalamak
Burası Ankara, Türkiye’nin başkenti. Her şey değişiyor. Yollar değişiyor, kaldırımlar değişiyor. hükümetler değişiyor, insanlar değişiyor, gelişiyor.
Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı’nın taktığı parti rozetleri değişiyor. Ama değişmeyen bir şeyler var.
Ekmek kuyrukları.
Yaşlısı, genci, bayanı, erkeği güne hep aynı başlıyorlar, her sabah ekmek kuyruğunda. Söyledikler “Her gün iki saatimiz ekmek kuyruğunda geçiyor.”
Ne ekmeği?
Ne kuyruğu?
Halk ekmek kuyruğu çünkü onlar halk. Şu politik cambazların adını dillerinden düşürmedikleri çok sevdikleri halk.
Her sabah “Simidiyee” diye bağıran çocuğun sesi hep aynı. On yıllar geçse de o çocuk değişse de “Simidiyee” çığlığı hiç değişmiyor.
Ayakkabı boyacısı çocuğun “Parlasın abii” deyişi yıllar geçse de çocuk değişse de hiç değişmiyor.
Her şey değişiyor. Simsiyah saçlara aklar düşüyor. Mevsim değişiyor, çiçekler açıyor, yapraklar yeşeriyor, çiçekler, yapraklar soluyor, yağmur yağıyor, kar yağıyor, gün geliyor güneş yakıyor ama değişmeyen bir şeyler var.
Ekmek kuyrukları.
Maaş kuyrukları.
Değişmeyen bir şey var işçinin, çiftçinin, memurun, esnafın geçim derdi. Her hükûmet bunu çözerim diye geldi. Değişen ise hiçbir şeydi.
Burası Türkiye burada her şey değişiyor. Dışarıdan emir veriliyor, kanunlar değişiyor. Bölücü bebek kâtillerine karşı birileri bir hayli yumuşuyor. Bölücülerin, Türkiye’yi nasıl böleriz hesabı değişiyor.
Bazı insanların özü değişiyor, sözü değişiyor. Dört ay hapis yatınca birileri AB’cileşiyor, Amerikancılaşıyor.
Birileri dönüşüyor, gelişiyor, değişiyor, yelek değiştiriyor, Bilderbergcileşiyor. Ama değişmeyen bir şeyler var. Politik cambazların yalancılığı değişmiyor. Kuyruklu yalanlar değişmiyor.
Yalanı doğru sananlar değişiyor, söylenen yalanlar değişmiyor
.Hükûmetler değişiyor. Enkaz devraldık söylemi değişmiyor. Enkazı devraldık söyleminden sonra söylenenler ise birbiri ile çelişiyor. Devamında söylenen ise “3 ay içinde 20 barajı hizmete açacağız.” Sanki bu 20 barajı hükûmet olduktan sonra başlayıp bitirmişler gibi. Yıllar önce başlanmış bitmek üzere olan yollara, barajlara son tuğlayı, son harcı at. Açılış yap. Ben yaptım gibilerden hava at...
Politik cambazların yalan söylemesi, kendisinin yapmadığını sahiplenmesi, yapamadığını ise ret etmesi değişmiyor.
İktidara gelmeden önce bolca vaatler değişmiyor. Hükûmet olunca vaatleri unutmakta değişmiyor çünkü hükûmet olunca iş değişiyor.
Sıfır zam yola devam.
"Borç yiyen kendi kesesinden yer derler.” Kredi bulmak yani borç veren birini bulmak meziyetmiş gibi?
Ba
şbakan diyor ki; “Bu işi siz nasıl becerdiniz söyleyin biz de size kredi verelim” ve bu övünülerek söyleniyor.Ne becerdiklerini vatandaşın hayatında ne tür iyileşmeler sağlandı anlayabilmiş değiliz. Bariz uygulamalar ise çitçiye söylenen “gözünüzü toprak doyursun” işçiye de söylenen “sıfır zam.”
Halkın moralini bozmak gereksiz daha bunlar “yedi aylık”, Bir çocuk bile dokuz ay onbeş günde doğarmış. Hele bir bebek doğsun ondan sonra bak nasıl iktidar olacaklar. Şimdilik yedi aylık hükûmetçikler.
Her şey bir yana hiç de umutsuzluk, karamsarlık ekmiyoruz.
Her şey gelip geçici. Bu hükûmette geçici ve gidici. Umutsuz değiliz çünkü, üç hilal bir gün tek başına iktidara gelecek. Siz devam edin dışardan gelen emirlerle kanunları düzenlemeye. Elbet Türk Milliyetçileri’nin de kanunları yazdığı günler gelecek. Milletimizin yalanı kuyruğundan yakaladığı o gün gelecek.0İslâm ve Milliyetçilik (1)
AYSEL ESER - kadın gözüyle
Milliyetçilik: Mensup olduğu milleti sevmek demektir. Bir aileye, bir millete mensup olmak ortak değerlerden faydalanmak dine, dile, bayrağa, vatana bağlılıktan, sevgiden doğan duygudur. Biz de Türk olduğumuza göre Türk Milleti’nin iyiliğini istemek, hakkını, hukukunu çiğnetmemek, aksine korumak, milletimizi kısa zamanda dünyanın, refaha erişmiş zen
gin güçlü toplumu haline getirmek, dağınıklığı gidermek esarette bulunanların hürriyeti için çalışmak ve Türkler’in kendi aralarında sıkı bir sosyal, ekonomik ve siyasi işbirliğinin gelişmesini sağlamaktır. Türk Milliyetçiliği sevgi ve saygıyı öne çıkararak iki kutsal kaynaktan beslenir. Bunlardan birisi İslâm İmanı, İslâm Ahlakı ve Fazilet’tir. Diğeri ise, Türk Milleti’ne karşı beslenen sevgiye dayalı Milî Ülkü, Türk Milliyetçiliği Ülküsü’dür. Din: İnsanlarda yaradılıştan mevcut olan bir duygudur. Din duygusu insanın yaradılışı ile ortaya çıkar. Çünkü yaratan, kendisini tanıyacak, kendisina ibâdet edecek; yani kulluk yapacak insana bu duyguyu vermiştir. Din tarih boyunca millet için oluşmasında etken olmuştur. İnsanlık tarihinin ta başlangıcından beri insanlar bu inanışa sahip olmuşlardır. Semavi dinlerin ulaşamadığı insanlarda başka bir şekilde ortaya çıkmıştır. Türkler tarih boyunca çeşitli dinlere sahip olmuşlardır. son olarak da İslâm’ı seçmişlerdir. İslâm dinine girdikten sonra, tarih sahnesinde şaheserler, olağanüstü olaylar vücuda getirmişlerdir. İslâm’a en uygun bir hayat tarzı olan topluluk sadece Türk insanı. Onun için de toplu olarak İslâm Dini’ni kabul etmişlerdir.Türkler İslâm’ı seçmeden önce de kadına çok önem verirlerdi. Çünkü dürüst iyi insan yetiştiren, erkeğinin dört dörtlük yanında olan insandı. Zina en büyük suçtu insanı aşağılayan hiçbir kelime yoktu. Bilgide, adalette hoşgörüde yarış vardı. Türk milleti İslâm dini ile şereflenmesinden sonra bu dine bin yıl hizmet ettiği, bin yıl da bayr
aktarlığını yapmak suretiyle, büyük hamleleri meydana getirdiği içindir ki, Avrupa’da Türk eşittir Müslüman imajını ortaya çıkarmıştır. Doğruluk dürüstlük ve adaletin timsali olmuştur. Bir Millet kendisini, sahip olduğu soya ait olarak hisseder. Bu hissiyattır ki; O topluluğun, O milletin fertlerini biraraya getirir. Kendi varlığını devam ettirmek üzere kültürü müesseseleştirir. Bu müesseseleşmenin sonucundadır ki devlet dediğimiz unsur ortaya çıkar. İslâm dini Allah’ın (CC) emrettiği, Peygamberimizin kabul ettiği en son dindir. Bundan başka bir dini düşünmek mümkün değildir. Türk Milliyetçiliği de, bu din içerisinde bu anlayışla ele alınan bir anlayıştır. Türk milliyetçiliği dışarıdan gelmiş bir değer değildir. Milletin bünyesine hakim olmuş; yani millete ait olan milletin hissiyatıdır. Hubbul vatan minel iman vatan seygisi imandandır. Bu hissiyattır ki, tarihe Türk insanına 16 Türk devleti kurdurmuştur. Türkler millî şuura sahip olduklarını kurdukları bu devletlerle göstermişlerdir. Günümüzde sayıları artan Türk Cumhuriyetleri de millî şuurun önündendir. Milliyetçilik aklı selim ile hareket etmek demektir. Dinden, İslâm da aklı selim dinidir. Kuran-ı Kerim aklı, meşru otorite olarak kabul etmiştir. Akıl ile ilgili olarak 360’ın üzerinde Ayet-i Kerime vardır. Ya bunlar, “Doğrudan doğruya akıl etmiyorsunuz, düşünmüyorsunuz” tarzındadır veya “Akla” işaret ederler. Kuran-ı Kerim’in Hucurat suresinin 13. Ayet-i Kerime’sinde şöyle ifade ediliyor: “Ey insanlar; biz, sizi bir erkekle, bir dişiden yarattık, sonra, sizi milletler ve kabileler yaptık. Niçin; tanışasınız diye” O halde Kuran-ı Kerim bir defa millet olmayı kabul ediyor demektir.İslam ve Milliyetçilik (2)
----------------------------------
AYSEL ESER n kadın gözüyle
----------------------------------
Millet
ler halinde yarattık ifadesi, kabileler, şubeler halinde yarattık ifadesi insanların milletler halinde yaratıldığını ifade ediyor; ancak Kuran-ı kerim’in ifadesi şöyle: “Allah (CC) katında en şerefliniz, en çok takvâlı olanınızdır, Allah her şeyi bilen ve haberdar olandır” tabii, burada düşünülmesi ve üzerinde durulması gereken husus nedir, Takva; milletleri ve fertleri üstün kılan takvâdır. Öyleyse bir milletin başka bir millete karşı üstünlüğü takvâ haricinde söz konusu değildir. Takvâ da Kuran’ı kerim’in ifade ettiği şekilde Allah’tan (CC) korkmayladır. Allah’ın (CC) emirlerini, Kuran-ı Kerim’deki Türk milliyetçiliği, Türk milleti için gerekli olan her türlü tedbirleri almak ve bu yönde, onun gelişimini temin etmek yolunda olduğu için Kuran-ı Kerim’de, Allah’ın her an hangi işte olduğunu bulup, çıkarmak yani millete hizmet etmek demektir.Millet, fertler topluluğunun tamamlılığını ve ahengini sağlayan ve bu ahengi temin edecek müesseseler meydana getiren duygu ve kültür birliğini arzeden müşterek bir topl
uluktur. Yani müşterek vasıf ve temayüllere sahiptir. Müşterek vasıf ve temayüller ise o milletin seviyesini meydana getirir.Ali İmran suresinin 19. Ayet-i Kerime’sinde Allah (CC) katında din sadece İslâm’dır. Tabiî millet şuur ve inanç birliği demektir. Bir başka husus da ‘ümmet’ meselesidir. Ümmetle millet birbirine aykırı değildir. Türk milleti, ümmetle millet arasındaki bağı o derece ortaya koymuştur ki, Peygamber efendimize saygısından dolayı çocuğuna “Mehmetçik” asker ocağına “Peygamber Ocağı” demişt
ir. Bu da gösteriyor ki, Türk milleti ümmet meselesini “Mehmetçik” ifadesiyle birleştirmiştir.Bakara suresinin 191. Ayet-i Kerime’sinde, anarşistlerden söz ederken, Allahu (CC) Teala diyor ki, “Onları nerede yakalarsanız öldürün. Onları sizi çıkardıkları yerden, Mekke’den, yurdunuzdan çıkarın, fitne katilden beterdir.”
Furkan suresinin 54. Ayet-i Kerimesi’nde şöyle buyuruyor: “Öyle bir Allah ki (CC) sudan bir beşer, yani meniden bir beşer yarattı ve onu soy yaptı. İnsanların soyunu Allahu Teala (CC) kabul ediyor. Bir başka ayete göre “Rum surasi 22.) Allah (CC) renklerin çeşitliliğini Allah’ın (CC) varlık ve kudretini gösteren alametlerdendir. Soy, söz konusu olunca Kuran-ı Kerim’in üzerinde durduğu hususlardan bir tanesi de, yardımın, ilk önce insanların
kendi soylarına yapılması gereğidir. Nisa suresinin 1. Ayeti Kerimesi’nde “Allah’tan (CC) korkun ve akrabalık bağlarını kırmaktan sakının. zira Allah (CC) sizin üzerinizde tam gözeticidir."Milliyetçilikte sen, ben yok biz vardır. Milliyetçilik, Türk milletine, Türk milletinin maddi ve manevi değerlerine sahip olmak demek olduğuna göre, milliyetçilik yabancılaşmaya şiddetle karşıdır.
Milliyetçilik, bir ideale sahip olmayı gerekli kılar, idealsiz insanlar milliyetçilikten bahsedemezler, milliyetçilik ahlaklı olmak demektir. Ahlaksız insanlar milliyetçilikten söz edemezler. MHP’nin milliyetçilik anlayışı işte budur.Yunanistan’ın bir megola iddiası, Rusya’nın Ortodoks hamiliği, Yahudilerin Arzımevud anlayışı vardır. Bunlar hep dini kaynaklıdır. O bakımdan, din ile milliyetçilik arasında sıkı bir münasebet vardır.
Din, milliyetçilik ve dinde reform meselesi söz konusudur.Din, istismar edilmediği müddetçe milliyetçilikle din arasında herhangi bir çatışma söz konusu değildir. Tek cümle ile ifade etmek gerekirse, din ile milliyetçilik birbiri ile çelişmez, birbirlerini reddetmez ama birbirbirlerinin içerisindedir. Yani, dinin içerisine milliyetçilik, milliyetçiliğin içerisinde din vardır. bunları ayrı ayrı mütalea etmek kati suretle yanlış olur.10
Hayretle izlenen AKP!"
Yunanistan Başbakanı Simitis, Almanya Şansölyesi Schröder, İtalya Başbakanı Berlusconi ve Fransa Cumhurbaşkanı Chirac, Türkiye’nin Kopenhag kriterlerine uyum için attığı adımları “hayretle izlediklerini” Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’a ifade etmiş
ler.Erdoğan da bundan çok mutlu olmuş, Türk kamuoyuna müjde veriyor:
"Bizi hayretle izliyorlar!"
Bir bakıma Erdoğan Batılıların “hayret”ine “hayret” ediyor.
Kendince, o kadar iyi şeyler yaptığına inanıyor ki, İtalyanları, Yunanlıları, Almanları, Fransızları şaşırttığını sanıyor. Ve belki de bu ülkeler, Türkiye’nin yaptıklarına gerçekten hayret ediyorlar.
Çünkü hiçbir aklı başında insan ve ülke böyle bir şey yapamaz. “Uyum yasaları” diye Meclis’ten geçirdikleri şeyler hakikaten AB’nin Türkiye üzerindeki operasyonları ile tam bir “uyum” içerisinde. İşte Batılıların şaşkınlığı bundan kaynaklanmakta.
Bu yasalarla Türkiye etnik olarak parçalanıyor. Artık biz “Türk milleti” değil, bir “halklar federasyonu”yuz. Üniter bir devlet gelecekte kendisini parçalama formülleri üreten dünkü haçlıların her dediğine “evet” derse, buna “hayret edilmez” de ne edilir! Bu “hayret” iyi niyetli bir “başarı temennisi” değil, “tuzağımıza ne kadar da destek oluyorsun” hayretidir, Erdoğan’ın anlayamadığı bu. İnsan kendi tarihini, O
smanlı’nın kimler tarafından nasıl yıkıldığını ve onu yıkanların bu toprakların tarihi ve tabii kaynakları üzerindeki hedeflerini bilmezse, Batılıların niye hayrete düştüğünü anlayamaz.Rahmetli Sultan Abdülhamid Han,
Osmanlının en sıkışık olduğu zamanlarda kendisinden milyonlarca altın karşılığında toprak isteyen Yahudilere, evet, bu toprakları satarız, ama bedelini ödersiniz, dememiş miydi? Hay, hay; o bedel nedir diye sorulduğunda, “Biz buraları kan dökerek aldık, yolu budur” cevabı vermemiş miydi? İşte bu cevaba hiçbir Yahudi hayret etmemişti. Ama bugün Türkiye’nin herhangi bir noktasından Ermeni’si, Rum’u, Yunanı, Yahudi’si bastırıp parayı toprak alabilecek. Adam bir Abdülhamid’e bir de parayla toprak satan Erdoğan ve ekibine bakıp hayret etmez mi?Eder...
Nitekim ediyor işte...
Ve Erdoğan seviniyor:
"- Bize hayret ediyorlar!"
Sevr’i nasıl da dayatmışlardı. Ermeni bu topraklar üzerinde devlet kuracaktı. Kürt devleti kurulacaktı. Rumlar devlet kuracaktı. Zaten kendi dillerinde eğitim yapıyorlardı. Memleketin her tarafını misyoner okulları çekirge sürüsü gibi işgal etmişti. Ve o okullar Osmanlı’yı arkadan vuran teröristlerin yuvası haline gelmişti. Rahmetli Atatürk ve Türk milleti bu zihniyeti ve iğrenç emellerini gerçekleştirmek, Türk milletini tarihten s
ilmek için vatanımızı işgal eden pis ayakları denize dökmüş, Tevhid-i Tedrisat kanununu çıkararak eğitim ve öğretimde birliği sağlamıştı.AB’ye uyum diye şimdi bu birlik de ortadan kaldırıldı. Dün yedi düvelin ordularını terhis etmiş bir Türk’e silah zoruyla yaptıramadığını bugün Türk’e kendi eliyle yaptırabilmesine Yunanlısı da, Rum’u da, Ermeni’si de, Fransız ve İtalyan’ı da elbette hayret eder. Nitekim onlar Erdoğan’a açıkça söylemişler:
“Hayret ediyoruz!” demişler.
Erdoğan da mutlu olmuş, müjde veriyor:
"Bize hayret ediyorlar!"
Yukarıda zikrettiğimiz devletlere bir bakınız lütfen.
Hepsi de bu toprakları işgal etmiş, Sevr’i Türk’ün önüne koymuş ülkeler. Dünkü “nefretlerinin” bugün “sevgiye” dönüştüğünü iddia edebilir miyiz?
Eden, eder. Ama biz edemeyiz. Çünkü PKK’yı maddi ve manevi olarak destekleyenler, himayeleri altına alanlar bunlar. Generallerini gönderip eğitim veren bunlar. ASALA’yı kurduran ve kollayan da bunlar. Tarihi siyasallaştırıp Ermeni soykırımını tanıyın diyen de bunlar. PKK ile masaya oturun aklı veren ve 30 bin kişinin katili terörist başı Öcalan’ı asarsanız AB’yi unutun diyen de bunlar. Düşmanlıkları bu kadar açık ve seçik iken Türkiye kendi elleri ile bu düşmanların eline yeni silahlar verirse adamlar elbette “hayret eder”.Nitekim ediyorlar.
"Size hayret ediyoruz" diyorlar.
Erdoğan da “Bize hayret ediyorlar” diye, neredeyse göbek atacak.
Yunanistan Türkiye’yi Ege’ye çıkarmamak için bin bir tezgâhın içinde. İkide bir yegâne istinatgâhımız olan Türk Ordusu’na saldırıyor. ABD, Irak’ta kendi askeri olmadı diye Türk ordusuna akla hayale gelmez iftiralarda bulunuyor. AB üyesi ülkeler MGK’yı bahane ederek Türk askerini yıpratmaya çalışıyor. Gelin görün ki bütün bu saldırılara Türk hükümeti bir cevap vermiyor. Vermediği gibi asker ülke güvenliği
konusunda küçük harflerle konuşsun diye kanuni düzenlemeler yapılıyor.Böyle bir durumda Batılıların yerine siz olsanız “hayret etmez misiniz?”
Elbette edersiniz.
Zaten onlar da:
“Size hayret ediyoruz!” itirafında bulunuyorlar.
Erdoğan da bunu iltifat zann
edip mutlu oluyor:"Bize hayret ediyorlar!" diyor.
Gerçekten ben de Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı ve AKP iktidarına “hayret ediyorum”.
Bu kadar gafil nasıl olabiliyorlar diye tabii...0
Kâzım Karabekir’e mektup
“Erzurum’a muvasalatımızda Mustafa Kemal Paşa’nın karargâhı olarak tahsis ettiğiniz, benim de birlikte ikamet ettiğim daireden çıkarak Erzurum Valisi olan ve bir müddet evvel istifa ile İstanbul’a avdet eden Münir Bey’in ikamet ettiği eve naklettik. Hatırımda kaldığına göre 1919 senesi 10 Temmuz gün
ü mutad olduğu üzerine Mustafa Kemal Paşa ile yirmidört saat zarfında gelen telgraf ve mukarreratı gözden geçirmek ve icab edenlere cevab vermek üzere buluştuk. Kâzım Dirik de bu gibi ahvalde kâtiblik vazifesini ifâ ettiğinden kendisi de evrak ile bize iltihak etti. Gelen evrak okundu. Cevaplarının müsveddeleri hazırlanıp toplantı nihayete erince daha onbeş gün evvel sonuna kadar Paşa ile ayni maksad ve gaye için çalışacağına şeref ve namusu üzerine yemin ederek söz veren erkân-ı harb miralayı Kâzım Bey ayağa kalktı ve kemal-i sükûnetle Paşa’ya teveccüh ederek aynen şu sözleri söyledi:"Paşam siz askerlikten istifa ettiniz, Benim bundan sonra bu vazifeme devam imkânı kalmadı. Müsaadenizle Kolordu Kumandanı Kâzım karabekir Paşa’dan askerî bir vazife isteyeceğim. Evrakı kime teslim etmemi emir ediyorsunuz?” dedi.
Mustafa Kemal Paşa hiç beklemediği bu teklif karşısında sarardı ve çok sarsıldı. Tabir-i mahsusiyle vurulmuşa döndü ve “Ya... Öyle mi efendim? Peki efendim... Evrakı Hüsrev Bey’e devir ediniz efendim.” sözleriyle Kâzım Dirik’e yol verdi. Erkân-ı Harbiye Miralayı Kâzım Bey de kendine has bir çalımlı tavırla odadan çıktı, gitti.
Mustafa Kemah Paşa yığılmış bir halde koltukda bir müddet düşündükten sonra bana teveccüh ederek,
“Rauf gördün mü? ben haklı değ
il mi idim? Devlet makam ve mesnedinin kıymetini gördün mü? Dün benim ile en yüksek gayret ve şüphe götürmeyecek kadar samimiyetle çalışan bu adamın gördüğün hareketi benim görüşümdeki isabeti teyid etmedi mi?” dedi. Paşa çok meyus idi. 1919 senesinde 31 Mart ihtilâl-i askerîsi yüzünden İstanbul üzerine yürüyen Hareket Ordusu’nda erkân-ı harb kolağası olarak tanıdığım Mustafa Kemal Paşa ile İtalyanlar’ın Trablus-ı garbe tecavüzleri üzerine ve merhum Enver Paşa ile Bingazi mıntıkasının müdafaası için çalıştığım sırada kendisi ile işbirliği etmiş, Balkan Harbi’nde Gelibolu şibihceziresinin müdafaası için tertib edilen kolordu erkân-ı harbiyesi olarak bulunduğum zaman Maydos’daki karargâhlarında sık sık buluşmuş ve çetin askerî meselelerin münakaşa ve tahlilinde derin nüfuz-ı nazar ve amelî tecrübelerine ve sükûnet-i muhakemesine şahid olmuş, Harb-i Umûmî esnasında iki defa çok makûs ve hayatına mâlolabilecek kadar tehlikelere maruz kaldığı zamanlarda kendisinin yanında bulunmak suretiyle hal ve tavrına yakından vakıf bulunmuş olduğum Mustafa Kemal Paşa’nın bu vak’a karşısında gösterdiği yeis ve füturun benzerine hiç şahid olmamış idim.“Miralay Kâzım Bey’in ahdine vefasızlık ederek ayrılması çirkindir. Fakat sizin istifanız yüzünden bir kat daha artan mevki ve nüfuzunuza nakise vermez. Bu gibi zaif unsurların işin başında bertaraf olması daha çetin zamanlarda ayrılıklardan daha hayırlıdır ve isabet olmuştur” diyerek teskine çalıştım. Paşa,
“Rauf, bu görüş hissen doğrudur ama fiiliyatta yeri yoktur. Şimdi şahidi olduğumuz hareket inşallah başlangıç değildir. Seninle benim yapacağımız bir şey kaldı, o da emin bir yere çekilip ayak altında ezilmemeye çalışmaktır”, dedi. Ben ayni kanaatde olmadığımı, istifası suretiyle ve bir ferd-i millet gibi vatanın müdafaa ve hal
âsına çalışacağı yolundaki beyanatı üzerine gerek ordu gerekse millet nazarında bir kat daha muhabbet ve emniyet celbettiğini söyledim ve her halde Kolordu Kumandanı Kâzım Karabekir Paşa’nın hakkınızdaki hürmet ve muhabbeti artmıştır, azalmıştır diyerek bana bir kaç gün evvel sizin, “Rauf, bu davâ her cephede müstevliler ile vuruşmakla başlıyacak ve askerî galibiyetle memleketimiz kurtulacaktır. Bu hâlde bize kumandan etmek meziyet ve kudretini haiz yegâne şahsiyet de mustafa Kemal Paşa’dır”, dediğinizi kendisine tekrar ettim.Yazan: Rauf Orbay0
İstikrar mı güvenlik mi?
Bir ülkenin uluslararası arenadaki etkinliği o ülkenin askerî gücü ile eşit orantılıdır; yâni diplomasinin en önemli aracı askeri güçtür.
Diğer bir deyimle, iyi bir askerî gücün olmadığı yerde iyi yasalar olamaz ve iyi bir askeri kuvvetin olduğu yerde mutlaka iyi kanunlar vardır.
Amerika askerî gücünü siyaset ile orantılı paralel yürütünce ortaya günümüzdeki tablo çıkıyor. Bâzen kendi vatandaşın olsa bile ülkede siyasetçilerin çarpık yönetim anlayışına karşı askerî güç devreye girebilir.
Ancak asker ve siyaset ikilisi iç ve dış politikada uzlaşı içerisinde hareket edip strateji belirlerken karşılıklı bilgi alışverişi de buna eklenirse o ülke uluslararası ilişkilerde istediğini alır.
Türkiye
gibi kurumların çarpıştığı bir ülkede ise siyasetçiler istikrarı yakalamaktan çok uzaktırlar ne yazık ki. Yaptıkları hatalardan da çıkmaza girdikleri an ise “Bakın askerler gelir ha!” diye milleti sindirmeye çalışırlar. Askerin de misafir sanatçı gibi duruş sergilememesi lâzım.Türkiye’de 1950 yılından bugüne kadar çeşitli sürelerde daima asker ile siyasetçi karşı karşıya gelmiştir. Siyisetçiye güven unsuru da eklenince milletin en güvendiği kurum daima Silâhlı Kuvvetler olmuştur. Tabii ki bundan doğal sayılabilecek bir şey yoktur.
"Güvenlikte asker, refahta siyasetçi" zihniyeti ülkeyi çıkmazın içerisine getirmiştir. 220 milyar dolar borç devlet ihalelerinde yolsuzluk rüşvet aldı başını gidiyor.
Yapanlar ise sembolik bir şekilde yargılanıp aklanıyorlar. Maksat milleti kandırmak. Ülkemizde siyasetin temizlenmesi için dokunulmazlıkların kaldırılması lâzımdır. Sadece Başbakan ve Bakanlar dokunulmazlık zırhından yararlanabilirler.
Enerji ihaleleri ile ilgili Meclis Araştırma Komisyonu’nun raporları hasıraltı edilecek, göstermelik yargılamalar olacak ve sonunda koskocaman bir hiç...
Türkiye Cumhuriyeti bir darboğaza sokulmuştur. Atanma ile gelen bir hükümet idare ediyor. Bunun da en önemli göstergesi stratejik ortak diye tanımlanan sahte dost Amerikan bir albayın yaptığı açıklamadır. Türkiye’de bazı kurumlar adeta Amerikancılık oynamaktadır. Kim daha Amerikancı yarışması yapıyorlar yakında hainlik ödüllendirilirse şaşırmayalım.
Amerika’dan kurtulmamız gerekiyor. Bunun için ekonomimizi düzeltmeliyiz ki, paraya muhtaçlıktan kurtulalım.
Türkiye İkinci Körfez Savaşı’nda biraz da askerin stratejisi hatası ile bugünkü tablo ile karşı karşıya geldi. Amerika’nın saldıracağı kesindi. 1991 yılından bugüne kadar sayısız kez kuzey Irak’a girdik.
Onbinlerce asker ile aylarca kaldık. Bâzen siyasetçiler bile ajanslardan habedar oluyordu.Savaş başlamadan aylar evvel yine onbinlerce askerimiz ile Irak’a girse idik. İstediğimiz noktalada konuşlansa idik. Bizi Amerika nasıl çıkartabilirdi ki?
Ne hikmetse bir bunu yapmadık; aksine han kapısı gibi girip çıtığımız Irak’a girmek için türlü bahanelerin arkasına sığındık.
Kuzey Irak’ta PKK-KADEK terör örgütünün üyelerinin kampları biliniyor. Mektup yazsanız postacı götürecek. Hâlâ ne bekleniyor? İki uçak kaldırarak neden kamplar bombalanmıyor, teröristler imha edilmiyor?
Bunu izah etmelisiniz. Bakanız sahte dost Amerika terör örgütü ile pazarlık yapıyor. “Gidin Türkiye’ye biz istediğiniz kanunları çıkarttıracağız” diyor. Hatta kürtlerin yoğunlukta olduğu yerlerde güvenli bölgelerin oluşturulacağı sözü veriyor. Bu söz güzel ülkemizi kimlerin yönettiğinin açık bir kanıtı. Yeniçağ gazetesinin başyazarı, büyüğümüz sayın Necdet Sevinç’in dediğine katılmamak elde değil.
Devlet elden gidiyor. Siz hâlâ başörüsünden bahsediyorsunuz. Buna; oy
nayıp oynayıp kale boş iken topu taca atmak denir.İkiz kanunlar hakkınızdaki düşünceleriniz nelerdir? Güzel ülkemizin ana dokusunu oluşturan kanunlar kaldırılıyor. Türkçe eğitime alternatif yasalar çıkartılıyor.
Evet irtica da bir ülke için tehlike anca
k bu gidişle ülke de ortadan kaldırılmak isteniyor. 0SENİN ARKADAŞIN KİM?
Romalı hakimlere rüşvet verdiği iddiasıyla yargılanan, hakkında yeni bir dava açılma hazırlığı yapılan İtalya Başbakanı Berlusconi yırttı.
Başbakan Erdoğan’ın Silvio’su, hükümetinin Meclis’te kabul ettiği yasayla dokunulmazlık zırhına kavuştu.
Bizde de AKP Lideri ve ekibi, seçimden önce söz verdiği halde dokunulmazlığı kaldırmaya yanaşmıyor.
Eee, ne demişler; bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim!
BİR BABA İÇİN, BİR D
E...Babalar Günü geride kaldı. Dünyada olduğu gibi Türkiye’de de alış verişler yapıldı. Herkes karınca kararınca hatırladı. Mutlu günde kredi kartlarından 195 trilyonluk harcama yapıldı.
Rakam Anneler Günü’nü geçti.Nasıl olur demeyin?
Olur, bal gibi olur.
Çünkü kadınlar, eşleri, büyükleri için alışveriş yaparken, kendilerini de unutmamışlar!
ACI BİR PEAR-SON
The Washington Times, Beyaz Saray’ın nabzını tutar.
Çok satan, saygın bir gazetedir.
İç ve dış politika analizleri önemlidir.
Sutunlarında yer verdiği bir yorum-haberde ABD’nin Türkiye Büyükelçisi’ni yerden yere vurdu.
Gazeteye göre Pearson’un suçu büyük.
Irak savaşı öncesi yanlış strateji uygulamak...
Washington ile Ankara arasında yürütülen dolarlı, askerli müzakerelerde Türkiye’yi küçük düşürücü yorumları basına sızdırmak...
Resmen ilan etmedi ama üstü kapalı ‘köstebek’ demeye getirdi.
Her kelimesi jilet gibi bakışta, Büyükelçi’den Ankara’da nefret edildiğini iddia etti. Tezkere bozgununun faturasını, yanlış adımlarına kesti.
Bitmedi; ülkeye dönü
şünde Dışişleri Bakanlığı Siyaset Planlama Direktörlüğü’ne getirilmesi planını da ilk olarak The Washington Times veto etti.Göreve uygun olmadığını yazdı. Emekliliğine davetiye çıkardı.
ABD’deki bu haberden hareketle...
Şimdilerde köprüler yeniden kurulsa
da, ekselansın savaş sırasındaki tavrının, girişimlerinin, tutumunun Ankara’da tepkiler çektiği bir gerçek. Yaz sonunda bize veda edecek. Büyükelçi Pearson olarak geldi... Mr. Pear-son olarak gidecek.
KİM SUÇLU? SİSTEM Mİ, HOCA MI?
Dörtte birinin kitap
okumadığı...Televizyona, gazeteye, dergiye uzak durduğu...
Yüzde 80’inin etrafında gelişen olaylara seyirci kaldığı..
Hatta, neler olup bittiğini anlayamadığı...
Yüzde 40’ının kişisel düşüncelerine ters düşse bile çoğunluk diye sesini çıkarmadığı..
Yüzde
50’sinin işinden memnun olmadığı...Hocalarla dolu bir üniversite var Türkiye’de..
Hem de başkentte, ülkenin göbeğinde!
Tek eğlencesi sinema olan ( o da yüzde 67, üstelik düzenli gidenlerin oranı yüzde 36) tiyatroyu, konseri, sergiyi, diğer etkinlikleri unutan veya zevk almayan öğretim üyelerinin derdi geçim sıkıntısı.
Yarıdan fazlası alt ekonomik düzeye çakılmış.
Üçte birinin aylık geliri açlık sınırının biraz üstünde. Üçte biri de yoksulluk sınırının altında kazanıyor.
Üçte biri her zaman, üçte biri de ba
zen ek işe ihtiyaç duyuyor.Olaylardan bihaber, sorgulamadan uzak, düşüncenin filiz vermediği bir eğitim yuvasında...
Kafasında fikir yerine sırtında geçim sıkıntısının yükünü taşıyan bir akademisyen ordusunun vereceği eğitim ne kadar olur...
Yetiştireceği
gençler ne kadar gelecek vaat eder...Hiç şüphe yok ki endişe verici..
Ancak...
Bu noktada öğretim üyesini suçlamak kolaycılığıyla yetinmeyelim.
Kendi kendimize bir soralım; sistem çok mu masum?
Bu kadroları kim yetiştirdi?
‘Al sana okul’ diyen, atayan kim?
Arkadaş, ‘Sen neyle doyarsın, nasıl verimli olursun’ diye düşünmeyen kim?
‘Al sana para, al sana zaman, önce sen oku, dinle, gör, sonra gel anlat, paylaş’ demeyen kim?
Diyen, demeyen yöneticilerin hiç mi kabahati yok?
Manzarayı görünce üzen sadece Gazi
Üniversitesi mi?Edirne’den Diyarbakır’a il il yoklayın, gidin, konuşun.
Göreceksiniz, aynı sıkıntıları, huzursuzluğu elinizle koymuş gibi bulacaksınız.
Çarpıcı, düşündücü ve üzücü sonuçları magazin haber gibi görmek ne kadar yanlışsa
Ah ah, vah vah sözler
iyle sıyırmak bir o kadar kolay.İşte Milli Eğitim, işte YÖK..
Ben soruyorum.
Niçin böyle Sayın Bakan, niçin böyle Sayın Başkan?
Şimdi hesaplaşma zamanı..
Hodri meydan...
EKMEK PARASI UĞRUNA
Türk tankerleri bir süredir heyecan içinde. Paslanmaya başlayan egzozlar artık gümbür gümbür patlıyor. Hergün yüzlercesi ABD için Kuzey Irak’a kurşunsuz benzin taşıyor. Ancak Habur’u geçince benzin kurşunlu oluyor!
Kimliği belirsiz Iraklı yağmacılar ateş açıyor.
Silahla, taşla, sopayla saldırılarda, şoförler dövülüyor, araçları çalınıyor.
Irak kimin kontrolünde? Amerikanın.
Askerler teröristin, peşmergenin, yağmacının silahını topladı mı? Hayır!
Güvenlikten sorumlu Coniler ne iş yapıyor?
Tankerlere tehlikesiz bir güzergah sağlayacaklarına Türklere işkence çektiriyor.
Yük
ünü boşaltmak için sıraya girenleri 5-6 gün oyalıyor.Zamanı resmen gasp ediyor.
Hem suçlu hem güçlü.
“Ankara bu işe hemen çözüm bulsun” diye konuşan şoförler haklı.
Ne de olsa bu çile ekmek parası...
Ne olursa ikizine olur...
Türk Basyny, serseri mayyna döndü... Ykinci Dünya Sava?y’ny anlatan bir filmde görmü?tüm. Donanmaya mensup bir gemi, hem dalgalary yara yara ilerliyor, hem de denize mayyn byrakyyordu. Orduya yeni girmi? ve donanmaya ait bir gemide ilk kez görev almy? asker, deniz tutmasy yüzünden bir yandan kusuyor, bir yandan da yanyndaki çavu?a sorup duruyordu :
- Bunlary denize atyyoruz ama, mayynlar dü?man gemilerini nasyl ayyrt edecek, ya bizim gemilerimiz bunlardan birine çarparsa...
Çavu? kyzgynlykla ?unlary söylüyordu :
-Bunlara serseri mayyn diyoruz ama hepsi senden akylly, hangi gemiye çarpacaklaryny bilirler...
Filmin ba?rolünde yanly? hatyrlamyyorsam ünlü Amerikaly aktör Gregory Peck vardy...
* * *
Türk Basyny’nda, 10 gündür her sabah ayny ismi ta?yyan iki gazete yayynlanyyor. Ykisinin de ady Tercüman. Ama biri "Halk’a ve Olaylara" tercüman oluyor, öteki "Dünden Bugüne" ...
Bu durum üzerine biri harekete geçerek "Yaryndan Bugüne" tercüman olacak bir Tercüman’yn imtiyazyny almak için ba?vuru yaparsa ?a?yrmam. Yol bir kere açyldy...
* * *
Aslynda piyasada ana ady "Tercüman" olan, fakat önünde ve arkasynda takyntylary bulunan yy?ynla imtiyaz bulundu?unu biliyorum... Bunlaryn kimlerde oldu?unu da... Anlatmama gerek yok, merak eden ara?tyryr, ö?renir..
Tercüman, gazete ady olarak cidden çarpycy... Üstelik, Tercüman’yn övünç verecek bir de geçmi?i var... Bu gazete, her gün net bir milyon adet satan ilk gazete olmu?. Hangi Tercüman’dan bahsetti?imi umarym anlatabiliyorum... Elbet de "Hakiki" Tercüman’dan bahsediyorum. "Halk’a ve Olaylara Tercüman" dan. Öteki Tercüman, hakiki olmady?yny, 10 günlük oldu?unu zaten künyesine "Yyl 1, sayy10 " diye yazarak kanytlyyor...
* * *
"Düpedüz haksyz rekabet" olarak nitelenecek bu didi?menin sonu nereye varacak ?
Tabii ki hukuk ve yasalar, "Tercüman" lardan birinin hakiki, di?erinin taklid oldu?una karar vererek okuru ?a?kynlyktan kurtaracak.
Halk’a ve Olaylara Tercüman, yasal yollarla önceki sahibinden bedeli tykyr tykyr ödenerek alynmy? bir imtiyaz. Dolayysyyla hukuk ve yasa bu Tercüman’dan yana olacak. Di?er Tercüman ise imtiyazy ele geçirilemedi?i için taklid edilmi? gazete synyfyna dahil edilecek, hukuksal gere?i de yapylacak....
* * *
Jean Claude Van Damme Fransyz asylly Amerikaly bir aktör. Son derece atletik bir vücuda sahip, Uzakdo?u sporlarynyn hemen hepsini yapabiliyor. Filmlerinde genellikle donuk, az konu?an ve hiç gülmeyen görüntü veren bu aktörün, ikizi olan bir kahramany konu eden belki 10’a yakyn filmi var. Hepsinde ikizi ya ölüyor, ya da hapise giriyor. Kysacasy filmlerde gerçek Jean Claude Van Damme’a bir?ey olmuyor, ne geliyorsa ikizinin ba?yna geliyor...
O misal Tercüman konusunda da "Halk’a ve Olaylara Tercüman"yn ikizine ne olacaksa olacak ve filmin sonunda hakiki Tercüman ayakta kalacak...
* * *
?imdiden bir de haber vereyim...
Dünden Bugüne Tercüman’da çaly?anlar i?ten so?umu?, Ilycaklar’yn da beti benzi solmu?... Destekçileri ise "Olmazsa olmaz" demeye ba?lamy?lar... Baskysynyn yapyldy?y "Do?an Printer Center" günlük basky miktaryny iyice dü?ürmü?.
Basyn emekçileri gazetelerin ve dergilerin kapanmasyny, radyolaryn susmasyny, televizyonlaryn kararmasyny istemezler. Ekmek kapylarynyn sayysy azalmamaly. O bakymdan söylüyoruz, Ilycaklar Tercüman adyndan vazgeçsinler ve Recep Tayyip Erdo?an’y desteklemek amacyyla yayyna sokulan bu AKP gazetesini, ellerinde bulunan "Beyaz Gazete" imtiyazy altynda sürdürsünler.
Evet...
Bir ekmek kapysy daha kapatylmasyn, Recep Tayyip Erdo?an’yn sesi kysylmasyn, Do?an Printer Center’in sahibi AKP ile iyi ili?kiler kurmak umudunu yitirmesin, Nazly Hanym’n üçüncü e?i Emin ?irin’in AKP milletvekilli?i birkaç dönem daha sürsün...
Y?te size upuzun bir çykar zinciri... Aman dikkat, halkalary birbirinden koparak etrafa saçylmasyn !
YÖK’E YAYLIM ATE?Y
Din eksenli yayyn yapan gazetelerden Vakit, son günlerde YÖK’e yaylym ate?i açty.
Bu kurumun keyfi ve antidemokratik uygulamalar yapty?yny, bunun sonucunda da, ö?renciler gibi akademisyenlerin de ma?dur edildi?ini ileri süren VAKYT’in asyl amacynyn, Ymam Hatip Okullary mezunlarynyn istedikleri fakültede yüksek tahsil yapmalaryny sa?lamak, türbanyn serbest byrakylmasyny temin etmek ve bu sebepten ceza almy? kyz ö?rencilerin affedilmelerine ön ayak olmak oldu?u belirtildi...
Aslynda din eksenli yayyn ve siyaset yapanlaryn bu amaçla YÖK’e kar?y bir eylem ba?latmalary ilk kez olmuyordu. Bu kesim yyllardan beri bu eylemini sürdürüyordu.
Elbet de YÖK, sütten çykmy? ak ka?yk de?ildi, elbet de zemzem suyuyla da yykanmy? de?ildi...YÖK onu yaratan akademik ve siyasal anlayy?yn ürünü olarak gerekeni yapyyordu. Önemli olan önce bu anlayy?y ortadan kaldyrmak, saltanatyna son vermekti. Sonra, YÖK’ün hükümranly?ynyn içine tükürülebilinirdi...
?imdilik bu yaylym ate?i vasat bir dozda sürdürülüyor. Ama öyle görünüyor ki yaryn bir gün Milli E?itim Bakany Erkan Mumcu , "Artyk ders kitaby bedava" sözünü hayata geçiremezse AKP’ye yakyn uzak din eksenli bütün gazeteler yeni bir yaylym ate?ine ba?layacak ve hedef tahtasy YÖK’ün yanyna, Mumcu’yu da oturtacak...
"Nereden biliyorsun" diye sormayyn... Bunlaryn metodunu bilmeyen mi var bu ülkede ?
HEP ONLAR ÖNDE
Irak’ta sava? istemeyen bir avuç insany meydanlara çeken ve dinsel ba? gere?i, diktatör olan ve insanly?yn Azrail’i kesilen Saddam’y savunanlaryn ba?ynda din eksenli gazetelerin yazarlary geliyor. Bir de öteki gazetelerin salak kö?e yazarlary.
Ba?bakan’yn "Ekonomi berbat, .yumu?ak karnymyzdan yakalandyk. Sava?tan uzak durmalyyyz, girip para alyryz diye kendimizi kandyrmayalym" biçimi sözlerini öne çykaran bu salaklara kar?ylyk, gerçe?in Gül’ün dedi?i gibi olmady?yny, Saddam tehlikesini ve Kybrys’ta hainlerin oynady?y oyunlary gözler önüne seren kö?e yazarlary da var. Bunlar ise kar?y çevredekiler tarafyndan "Amerikaly" ilan ediliyorlar. Bir basyn ki evlerden yrak... Sadece evlerden yrak de?il, milli duygu ve dü?üncelerden, millî çykarlarymyzdan, gerçeklerden ve akyl yolundan da Irak..
Bu basynyn ?u yalpaly gidi?i durur da atylacak yeni adymlar mübarek gün ve gecelerin yüzü suyu hürmetine in?allah hayyrlara vesile olur.
--------------------------------------
Din devleti....
Fethullah (Fetullah) Gülen "Hocaefendi" yi, dolayysyyla Nurcular’yn bir bölümünü destekleyen ZAMAN gazsetesi bugünlerde belirli bir pani?i ya?yyor.
Halen Amerika Birle?ik Devletleri’nde tedavi gören ve kalp yetmezli?inden kurtulmaya çaly?an emekli din adamy Fethullah Gülen, Nurcular’yn önemli bir bölümünün dini lideri olarak tanynyyor. Vaktiyle Nuh Mete Yüksel tarafyndan hazyrlanan iddianameyle yargylanmaya ba?layan Gülen hakkynda bu kez Savcy Hamza Kele? 10 yyl a?yr hapis cezasy verilmesini istedi. Gülen’e isnat edilen suç, laik ve demokratik Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni yykmak ve yerine dine dayaly bir devlet nizamy kurmak... Tabii bunu ba?arabilmek için de örgüt kurmak...
Gülen’in taraftarlary "Hocaefendi’nin bu ya?yna ve a?yr hastaly?yna ra?men böyle bir i?e kalky?aca?yna inanmak mümkün mü ? Bu iddialar milletimize hizmet a?kyyla dolu Gülen’i halkyn nazarynda küçük dü?ürmek amacy ta?yyor" diyorlar...
Do?rudur, olacak i? de?il bu... Bu ya?taki hasta bir vücut Cumhuriyeti nasyl yykacak ve yerine bir din devleti kuracak?
Ama herkes biliyor ki Fethullah Gülen bu sonuca bugün de?il, çok ilerideki ku?aklarla ula?ylmasyny sa?lamak için bugünden altyapyyy hazyrlyyor. Kanyty da gösteriliyor. Yurtiçinde ve yurtdy?ynda kurulan okullar... Bunlar bu amaca matuf sayylyyor.
--------------------------------------
Tercümancylar my?
Halk’a ve Olaylara Tercüman gazetesinin sahibi rahmetli Kemal Ilycak’tan Çukurova grubuna intikal eden de?il, öteki Tercüman’nyn havasy kaçmaya ba?lady. Yeni ?afak’tan giderken Çandarly’nyn soyundan geldi?ini iddia ederek gülünç hale dü?en Cengiz Çandar adyndaki yazary da yanyna alan Nazly Ilycak, nedense Kür?at Bumin ve Ali Bayramo?lu gibi isimleri beraberinde götürmedi. Oysa bunlaryn vaktiyle Yeni ?afak’a alynmalary için Mehmet Barlas ile birlikte gazetenin sahiplerine basky yapmy?ty. Bu kez adeta kaçar gibi gitti ve ne Kür?at Bumin ile ne Ali Bayramo?lu ile hatta ne de Fehmi Koru ile vedala?ty. Mehmet Barlas’a da "Gel" demedi ama e?i eski arkada?y Canan Barlas’a abla kuca?yny açty...
Yeni ?afak ?imdi, milletvekili seçilen yazary Resul Tosun aracy?yyla Recep Tayyip Erdo?an’a yakyn yazar aryyor. Bulunan iki isimdern biri Star’da yazan ve Tayyip Beyin akyl hocalaryndan Ömer Çelik, öteki de devlete ait bütün syrlary bildi?i iddia edilen Tayyip Beyin kasasy ve zaman zaman akylcyba?ysy Cüneyt Zapsu... Yakynda Yeni ?afak, milletvekili yazar sayysy açysyndan öne geçerse kimse ?a?yrmasyn... Öte yandan Hasan Celal Güzel, Nuh Gönülta?, Gülay Göktürk, Aykut I?yklar, Can Aksyn, ?eref O?uz gibi yeni Tercümancylar’yn da ne kadar Tercümancy olduklaryndan fyrsat buldukça bahsedece?iz.1
Kültür Bakanlarının Kültürü
Komünist ve Rus ajanı Nazım Hikmet ve yerli işbirlikçileriyle yarım asır evvel, Türk Milliyetçileri Derneği Ankara Şube Başkanı olduğum yıllarda uğraşmış bir Türk Millîyetçisi olarak artık bu konuda kalem oynatmayı bile arzu etmediğim halde, “tahriklere kapılma hissi”mi yenemediğimden, maalesef bu hafta sizlerin huzuruna aynı konu ile çıkıyorum.
Devletimizin radyosu TRT, geçen haftalarda, Beyoğlu’nun arka sokaklarında iki odalı küçük bir mekânda faaliyet gösteren, N. Hikmet Kültür ve Sanat Vakfı’nın tertiplediği “Doğumunun yüzüncü yılı” proğramının özetini, başka bir haber kalmamış gibi, verdi ve Kültür Bakanımızın da bu konu ile ilgili görüşlerini iletti. Solcu araştırmacı yazar Uğur Mumcu’nun soyadına sahip AKP’ye transfer olan Kültür Bakanı Erkan Mumcu’yu dinledik. Bu sayede Kültür Bakanı’nın kültürünün seviyesini de öğrenmiş olduk.
Elli yıl önce, yâni kültürünün seviyesini öğrendiğimiz Kültür Bakanının doğduğu yıllarda, Sovyetler Birliği ajanlığı yapmış, mahkum olmuş, aftan sonra da Rusya’ya sığınmış ve Cumhuriyetimizin aleyhinde Kafkaslar’da ve Orta Asya’da soydaşlarımıza nutuklar çeken, KGB’den aldığı maaşla geçinip TKP üyeliğinin gereğini yapan N.Hikmet’in, olm
ayan sıfatlarını sayarak, onu “vatan haini” değil “Vatansever" olarak takdim etmiştir. “Beni Stalin yarattı” deyip, Büyük Bozkurt Mustafa Kemal’e “Burjuva Kemal” diye şiir yazan, Polonya kökenli hain’e “Millî Şair” unvanını yakıştıranlar, ancak ümmetçi kurulun kültürsüzleri olabilirdi.Dostumuz ve Ülküdaşımız N. Kemal Zeybek ve rahmetli arkadaşım Avni Akyol’dan başka o makamda görev yapmış olanların faaliyetlerini belleğimden süzerek şu neticeye varmış bulunuyorum. Solcu Kültür Bakanları ve Milletvekilleri hatta Belediye Başkanları, memleketimizde yapılacak başka bir işleri kalmamış gibi, hep N.Hikmet’le uğraşıp, kaynaklarımızı bu yolda sarf ederek ellerindeki son silâhlarını kullanıyorlar.
Ecevit Hükümeti’nin Kültür Bakanı İstemihan Talay da, 13 Ocak 2000’de yine aynı Vakfın tertiplediği toplantıya konuşmacı olarak katılmış ve “Türk Vatandaşlarının isteklerine uygun olarak” 2002 yılının, N. Hikmet Sanat Yılı, olarak kutlanmasını arzu ettiğini ifade ederek yalan beyanda bulunmuştur. Çünkü, bu istek Türk vat
andaşlarından gelmemiştir. Bu istek ancak, fikirlerini ve faaliyetlerini yakından bildiğimiz, toplam kırk-elli solcu yazar-çizer takımının becerisidir. Halbuki, unutkan Bakan bu konuşmasını yapmadan bir yıl önce, dostu Zülfü Livaneli’nin teşviki ile UNESCO’ya müracaat ederek, teklifi kendisi yapmıştır. Hatta sonradan bu makama gelen Suat Çağlayan, kendisini itham ederek, Kültür Bakanlığınca hazırlanan Nazım’ın heykelini tehditlerden korkarak Şişli’ye dikemediğini ifade ettiğinde savunmasını şöyle yapmıştı: "2002’nin UNESCO tarafından N. Hikmet yılı olarak kutlanmasını sağladım. Üstelik Hükümetin karar almasını beklemeden insiyatifimi kullanarak yaptım. N.Hikmet’in vatan haini olarak kabul edildiği bir hükümette bu kararı alabilmek, bir yıldır Türkiye’de ve dünyada N. Hikmet’i anmak gerçek bir kültür hizmetidir. Bunu başarmış olmam en büyük onurumdur. Bu siyasal cesaret gerektirir.” diyebilmiştir. Bu ifade, Kültür Bakanı unvanlı birinin, “onurlu hizmet” ölçüsünü göstermektedir.Yine aynı Kültür Bakanı, 2002 yılının haziran ayı başında N. Hikmet’in Moskova’daki mezarı başında yapılacak anma törenini resmileştirmek amacı ile, Bakan olarak iştirak edeceğini ilan etmiş fakat Hükümet ortağı MHP’li Bakan ve Milletvekillerinin müdahalesi üzerine vazgeçerek, Müsteşar
muavini unvanlı biri ile kendisini temsil ettirmiştir.DSP’li eski Kültür Bakanlarından Ercan Karamuçin de, N. Hikmet’in mezarının nakli için uğraşmış, Timurçin Savaş da, Sovyetler Birliği Kültür Bakanı ile görüşerek, mezarın Türkiye’ye getirilmesi için resmî temaslarda bulunmuştur.
Fikri Sağlar, solcu Bakanların en beceriklisi çıktı. İlk def’a N. Hikmet’in heykelini yapan Kültür Bakanı unvanını aldı.
Milletvekillerinden ve Belediye Başkanlarından da, bu konuda faaliyetlerini tesbit ettiklerimiz vardır; Adıyaman Milletvekili Celal Kürkoğlu, Esenyurt Belediyesi, Avonos Belediyesi, İst. Büyükşehir Belediye Reisi Ali Müfit Gurtuna, Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül bunların başında gelir.
Bazı yöneticilerimizin kültürsüz davranışlarına karşı, Tanrı Türk
’ü Korusun!..Birileri kına yaksın!
Türkiye’de Türk Milleti’nin bütün savunma silahlarını yerle bir eden uyum ve teslimiyet yasaları kabul edildi. Birileri kına yaksın artık.
Türk Devleti, kendini korma ve vatanı savunma amaçlı bir askerî harekât yapamayacak. Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkmak için silâha sarılmış eşkiyayı tepelemek için sürek avına çıkamayacak!..
Bunlardan daha önemlisi, Türk’ü Türk yapan bütün değerleri hiçe sayacak densizlerin ihanet düşüncelerini eyleme dönüştürme cüretini göstermesi durumunda Türk’ün eli kolu bağlanmış olacak!..
Kim buna uyum yasası diyorsa yalan söylüyor!..
Apaçık bir teslimiyet yasasıdır bu!..
Türk Devleti, bundan sonra hükümranlığını kendi hür iradesiyle kullanamayacaktır. Meclis’te kağıt üzerinde bazı cümlelerin kanun haline gelmesi için parmak kaldırmak kolaydır. Bunun bir de uygulamaya konması var.
Yarın Türk Devleti’nin federasyonlara ayrılmasını isteyenler çıktığı zaman ne yapacaksınız? Kendinizi koruyacak, birliğinizi sağlayacak hiçbir hukukî dayanağınız kalmıyor
elinizde.Size bu uyum yasalarını dayatan güç, yakında Anayasamızın Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin üniter yapısını korumak için belirlenmiş bütün maddelerinin değiştirilmesini de isteyecektir.
Hatta Türkiye’de silahlı asker bulundurulmasının AB için tehdi oluşturacağını söyleyeceklerdir...
Bunlar birer vehim gibi gelebilir. Ama şunu unutmayınız ki, AB’yi sizden çok iyi bilenler açıkça diyor: Avrupa Türkiye’yi AB’ye almayacak!...
Bunu biz söylemiyouz. Söyleyenlerden duyuyoruz.
Peki, şu uyum yasası adıyla yıkım amacına hizmet edecek yasaları kabul edenler bu gerçeği bilmiyorlar mı?
Her yasayı kılı kırk yararcasına titizlikle inceleyen Cumhurbaşkanı niçin onaylıyor bu yıkım yasalarını?
Türkiye’de geleceğini AB veya benzeri dış odaklara bağlamış siyasi iktidarlar iş başında bulundukça Türk Milleti’nin millî çıkarları birer birer yokedilecektir. Ne adına yok edilecektir?..
AB’ye girme adına yok edilecektir!
Dünyaya hoş görünme adına yok edilecektir.
Güya insan haklarının uygulandığı ülke olma adına yok edil
ecektir.Yabanî bitkilere saygı gösterme adına emek vererek bağını öldüren bir çiftçi gördünüz mü siz? Göremezsiniz. Çünkü bağın yetişmesi için yabanî bitkilerin yok edilmesi şarttır.
Türkiye’de Türk Milleti’nin insanca yaşaması için de Türk’e zarar vere
bilecek her türlü tehdit unsurunun yok edilmesi gerekir...Müsamahanın bu kadarı zaaftır beyler!..
Sağlığınızı korumak için bünyenizdeki mikrop ve virüslerin yaşamasına en küçük müsamaha gösterebiliyor musunuz?
Sağlığınızı tehdit eden o yabanî varlıkları yok etmek için doktor doktor koşturmuyor musunuz?
Devlet de bir canlı bünye değil midir?
Peki, Türkiye Cumhuriyeti’nin sağlığını tehdit edecek düzenlemelere niçin izin veriyorsunuz?
Niçin tehlikeye geçit veriyorsunuz?Yapılanlar Türk Milleti’nin rızası ve hür iradesiyle yapılan şeyler değildir. Türk Milleti’nin muhalefetine rağmen yapılmaktadır. Türk Milleti’ne husumet besleyenler kına yaksın artık!..
Dış dayatmalara boyun eğenler de kına yaksın! Türkiye Cumhuriyeti’nin bünyesinde kanser hücresi gibi sinsice bekleyenler de kına yaksın!..0
İktidar dili oluşturmak
"Bir iktidar dili oluşturmak” kolay değil. Özellikle Türkiye’de ideolojik iddialara kitlelerce yüklenen anlamları, işbaşına gelen siyasal iktidarlar yeterince taşıyamadı. Hatta yazının ilk cümlesindeki kavrama dönersek bir iktidar dili oluşturamadıkları gibi, mevcut dilin biçimi, şekli ve niteliği de değişti.
Bu durum, beraberinde hayal kırıklıklarını getirdi.
“İktidar dili” tabirini İslamcı yazarlardan aldım. Onlar kendi varlıklarını sorguluyorlar. Tabii ki doğrusunu yapıyorlar. Eğer süreklilik istiyorsan, açık toplum, açık düşünce ve açık fikirli olmak durumundasın. Özellikle ilmi metotlarla, sosyolojik ve felsefi yöntemle kendi varlığını, duruşunu, içinde bulunduğun durumu sorgulaman, kritize e
tmen, kendi kendine boy aynası tutman ve hatalarını burada görerek düzeltmen demektir. Bir yazımda, yönetim bilimlerinin yöntemlerinden birinden söz etmiş ve “siyaset PUKÖ döngüsü yapıyor mu” diye sormuştum.PUKÖ; Planla,uygula, kontrol et, önlem al, kelime
lerinin baş harflerinden oluşmuştur. Aldığınız kararları, yaptığınız icraatları, başarıp başarmadığınızı kontrol etmiyorsanız, sizi, sizin dışınızda gelişen olaylar yönetiyor demektir. Olayları kontrol edemiyor ve tam zamanında önlem alamıyorsanız, rüzgara kapılan yaprak misali, akıntıya kapılıp gidiyorsunuz demektir. Dolayısı ile hatalarınızı yok sayarak, yanlışlarınızı düzelmeyerek, mükemmelliğe varmak için çaba sarf etmemiş olursunuz. Bu durumda hatalar yığını arasında boğulduğunuzda aklınızın başınıza gelmesinin hiçbir anlamı kalmaz.Kendisini eleştirmeyen, hatalarını görmek istemeyen ve kapalı sistemle çalışan, baskıcı, otoriter her kurum ve yönetim, geride kalmaya, zaman içinde anlamsızlaşmaya mahkûmdur. Tarih yok olmuş devletler, iflas etmiş şirketle
rin hazin hikayeleri ile doludur.Kim ne derse desin İslamcı düşünce, Türkiye’de oldukça nitelikli entelektüel kadro yetiştirdi. Bu kadro, geliştirdiği entelektüel seviye ile, ağır darbelere, siyasi müdahalelere, rağmen, aradan sıyrılıp iktidar yaratmayı başardı. Mesela Abant toplantıları, hem kültürel bir açılım getirdi, hem de şimdiki iktidarın kulvarını belirlemekde etkili oldu. Birbirinden ayrı olan kadrolar, aynı zeminde buluştular. Üst bir dil oluştu. Bu dil, sövmeyen, dinleyen, araştıran, farklılıkları kabul ederken bu arada kendini de kabul ettiren bir dil idi.
Aynı şeyi milliyetçiler yapamadılar.
İslamcılığın gelişmesinde ve entelektüel yükselişinde, elbette enternasyonelliğin önemli bir katkısı var. İslamcılar, Mevdudi, Seyit Kutup, El-Benna, Şeriati, Nasır gibi dış kaynaklardan ithal fikir ve düşünce alarak geliştiler. Aynı durum milliyetçiler için geçerli değildir. Çünkü milliyetçiler yerli düşünceden, milli kaynaklardan beslenmek durumundadırlar. Evrensel bilgiyi de yerelleştirerek kullanabilirler. Milli ve yerel olana muhtaç olmama komünistler için de şanstı. Hiçbir aydın yetişmese bile dünyanın tüm Marksistleri ideolojiye hizmet ediyordu.Entelektüel bilginin bulunduğu yerden alınıp getirilmesi meseleyi çözüyordu. Nitekim, bizimkilerin yerlileş
meyip, yabancılaşmasındaki temel sebep de budur. Çünkü yerli Marksist diyalektik geliştirilememiş, ithal edilmiştir.İslamcılar kendilerini sorgularken, biz neden parti kalıpları arasına sıkışarak, aydınların idrakini, politbüroya hapsediyoruz bilemiyorum. Milliyetçi aydınlar, partileşmeden, fikirleşerek, hem kendilerini, hem de partileri etkileyecek düşünce alanı açmalıdırlar.
Milliyetçiliği dar alana hapsetmek, parti iktidarı kapsamının dışına taşırmadan, parti iktidarının bir öğesi olarak tutmak, kadük kalmasına sebep oluyor. Nitekim, her parti iktidarının yine aynı partiden bir de muhalefeti vardır. Ve her iktidar sınırlamadır. İktidarlar güç kullanmayı, kontrol etmeyi sever. Sınırlandırmalar, özgürleşmeleri engelleyeceğinden, özgürleşmeyen milliyetçili
k de istendiği gibi fikri derinlik geliştirip gelişemez. Bir iktidar dili oluşturmak için, iktidar dışında kalmak, milliyetçiliğe öznel değil nesnel bakarak, hem kritiğini, hem de gelişimini sağlamak lazımdır.Öğretmenler sınavla mı alınacak?
Her yeni Mill
i Eğitim Bakanı gibi, Hüseyin Çelik de sık sık televizyonlara davet ediliyor, ekranlara çıkıyor. Her ekrana çıkışında da Bakan Çelik yeni yeni açıklamalar yapıyor. Mesela bunlardan birisi de 2003-2004 öğretim yılı öğretmen atamalarının temmuz ayında yapılacağını söylemesi gibi.İyi güzel de, yeni alınacak öğretmenler için sınav yapılacak mı, yapılmayacak mı belli değil? Hem eğitim fakültelerinden yeni mezunlar olacak, hem de fen edebiyat mezunu olup da Tezsiz Yüksek Lisans eğitimini tamamlayanlar öğretmen adayları arasına katılacak.
Daha önceki yıllarda yapılmış olan öğretmenlik sınavına girip başarılı olanlar bir yana, bu sınavlarda 70 puanın altında kalanlar var. Bütün bu öğretmen adayları sınava girecek mi, girmeyecek mi? Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik'in bunu da açıklaması gerekiyor.
Temmuz ayına da fazla bir süre kalmadı. Bu sınav yapılacaksa, bunun başvuru süresi olacak. Adaylar bu sınava hazırlanacak. Eğer öğretmenler için sınav yapılacaksa, bununla ilgili çalışmaların hemen başlatılması gerekmiyor
mu?Daha da önemlisi, yeni alınacak öğretmenlerin okullarda 2003-2004 öğretim yılı başlamadan göreve başlamaları gerekmiyor mu? Bütün bu önemli konuları Milli Eğitim Bakanlığı dikkate almalı ve ona göre çalışma başlatmalı.
Ama edindiğim bilgilere göre, Milli Eğitim Bakanlığı'nda şu zamana kadar sınav hazırlığı yapıldığını gösteren bir işaret yok. Milli Eğitim Bakanlığı'ndaki üst düzey yöneticilerin de bu konuda bilgileri bulunmuyor.
Bana her gün öğretmen adayları telefon açıyor, faks gönderiyor. Hemen hepsi de, "öğretmenlere yönelik sınavın yapılıp yapılmayacağını" soruyor. Ayrıca Milli Eğitim Bakanlığı'na da bu konuda hergün yüzlerce telefon açıldığını tahmin ediyorum.
Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik, en kısa zamanda bu konularda da açıklama yapmalı ve konuyu açıklığa kavuşturmalı.
Çünkü herkes merak içerisinde.***
3 Kasım seçimleri öncesinde görev yapan hükümet liselerin 4 yıla çıkarılması hedefi koydu. Ama bu hedef maalesef, 8 yıllık zorunlu ilköğretim modeli gibi pek akılcı değildi. Çünkü liselerde fiziki altyapı sorunları çok fazla. Okul sayısı yetersiz, öğretmen açığı çok fazla.
Milli Eğitim Bakanlığı son olarak ortaöğretimle ilgili bir rapor hazırladı. Bin 600'e yakın genel lisenin ancak 500 kadarında tam gün eğitim imkanı var. Liselerin büyük çoğunluğunda yarım gün eğitim yapılıyor.
Genel liselerde çağdaş ve modern bir eğitim öğretim ortamı için sınıf mevcutlarının 30 öğrencili olması gerektiği üzerinde duruluyor. Raporda 30 öğrencili sınıflar için de, mevcut genel liselere ilave edilmek üzere 13 bin 875 yeni dersliğin yapılması gerektiği belirtiliyor. İnşallah ortaöğretimde de yeniden yapılanmaya kısa sürede gidilir.0
Gardaş Kömeği’ni Unutanlara...
Türkiye ile Türk Dünyası arasındaki ilişkilerde hep ilklere imza atan değerli bir bilim adamı vardır. Adı, Ali Yavuz Akpınar'dır. Halen Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi öğretim üyesi olan, Prof. Dr. Ali Yavuz Akpınar, benim de kadim dostumdur. Azerbaycanlılar, tâ 1970 yılında, demirperdeyi aşarak oralara gitmeyi başarması sebebiyle ona "Garanguş (Kırl
angıç)" derler. Bilindiği gibi, kırlangıç, baharı müjdeler.Elimde, bu "Garanguş"un, 1990 yılında , Azerbaycan Türkleri adlı dergide yazdığı "Gardaş Kömeği'ni Hatırlayalım" başlıklı yazısı var. Gardaş Kömeği (yardım), 1917 yılı Mayıs ayı'nda Azerbaycan'da yayımlanan bir kitabın adı. Bu kitapta, Anadolu'dan Rusya içlerine sevkedilmekte olan Türk esirlerine yapılan yardımların şekil ve dökümleri anlatılmakta, yardım faaliyetleriyle ilgili olarak çekilen fotoğraflara yer verilmektedir. Tarihimizin önemli bir
dönemine ait önemli bir belge kısacası...Ali Yavuz Akpınar, bu bağlamda, şunları yazmış: "Sarıkamış'ta ordumuz perişan oldu; geri çekildi. Oltu, Ardahan, Artvin civarlarında Ruslardan kurtuluşu sevinçle karşılayan Türkleri Ruslar feci surette cezalandırmaya başladılar; Ardahan'ı yakıp yıkıp katliam yaptılar. Ermeniler de fırsattan istifade ile ellerinden gelen kötülüğü yapmakda onlardan geri kalmadılar; hatta bir kaç yıl içinde daha da ileri gittiler.
Böylece Sarıkamış felâketi yetmiyormuş gibi, katliam, bulaşıcı hastalıklar, açlık ve bir yandan da ağır kış şartları milleti perişan etmişti. (...) İşte bu kara günlerde imdadımıza yetişen Çarlık Rusyası'ndaki Türklerin-Müslümanların ve bilhassa Azerbaycan Türkleri'nin yardımları olmuştur. Yardımlar, Rusya'nı
n her tarafında kurulmuş olan İslam Cemiyet-i Hayriyye'leri tarafından organize edilmiş, Duma (o zamanki Rus Meşrûtiyet Meclisi) daki Türk-İslâm temsilcilerinin , devrin aydınlarının, gazetelerinin yönetiminde gerçekleştirilmiştir. (...) Bazı Azeri tiyatro toplulukları da Anadolu felâketzedeleri yararına oyunlar sahnelemişler, elde edilen gelir Bakü İslam Cemiyyeti Hayriyyesi'ne bırakılmıştır.(...) Azerbaycanlı tiyatro oyuncuları Kafkasya civarının dışında da bu yardım amaçlı faaliyetlerini sürdürmüşlerdir. Meselâ, 23 Ekim 1916'da Buhara'da Azeri aktörü Talışinski ve arkadaşları oynadıkları oyunlardan elde edilen gelirin bir kısmını bu yardım için kullanmışlardır."Peki, Rusya'daki bu kardeşlerimizin kömekleri (yardımları), bizim edebiyatımıza nasıl yansımıştır. Ya da yansımış mıdır? Bildiğim kadarıyla, yakın zamana kadar böylesi bir yayın yoktu. Ne yazık ki yazmayı sevmiyoruz; Attila İlhan'ın dediği gibi "Şifâhi Milletiz".
Bu eksikliği, değerli şair ve yazar Nurullah Genç, yazdığı "Yollar Dönüşe Gider" adlı romanla doldurmuştur. (Timaş Yayınları) Nurullah Genç'in bu romanında, kurmacalığın son derece sınırlı olduğunu tahmin etmekteyim. Kendi yöresi ve yakın çevresinde anlatılan esaret öykülerinin bileşimdir bu romanda kurgulanan olaylar.
Özetleyerek anlatalım biraz. Erzurum'un Pasinler İlçesi'nin köylerinden esir edilip önce Sarıkamış'a götürülen Türkler, burada katarlara bindirilerek Rusya içlerine (tâ Sibirya'ya) gönderilirler. Hepsi perişandırlar. Azerbaycan'ın Gence Şehri'nde trenden indirilerek sıraya d
izilirler. Karşıda büyük bir bina vardır. Oraya alınacaklardır, orada Genceli Cafer adlı varlıklı bir Türk, kendilerine yemek yedirecek, temiz çamaşır ve elbise dağatıcaktır. Ancak bir hususa özenle uymaları istenmektedir. Alınacakları salona bakan odaların kapılarını açıp kesinlikle içeri girmeleri ya da bakmaları yasaktır. Pasinler'in Tanışman köyünden Süleyman adlı esir, dayanamaz çok merak eder, dalar bir odadan içeri. Odada gördüklerinden dehşete kapılır, bayılır. İçeride cam kutular içine konulmuş ve hepsinin gözleri açık kesik başlar bulunmaktadır.Esirlerden Molla Şükrü, Genceli Cafer Bey'e gizlice sorar bu binanın kime ait olduğunu. Zengin bir Ermeni'nin cevabını alır. Ruslar bir yandan esirlerimize yardım ettirirken, öte yandan Ermeni vahşetiyle mide bulandırıp dehşet saçtırmaktadırlar.
Genç'in bu romanını merakla ve severek okuyacak, elinizden bırakamayacaksınız. Bütün ülkücülere tavsiye ediyorum. Peki ben bu yazımın konusunu neden "Gardaş Kömeği" olarak seçtim. Çünkü birileri, gardaş kömeğini unutturmaya çalışıyorlar. AB'ye uşaklık etmek uğruna, Erivan'la arayı düzeltmeye uğraşıyorlar. Bunlara bu nankörlüklerini -daha sonra hesabını sormak üzere- hatırlatmak istedim.
0Globalizme karşı bilgi çağı
Kabul etmek gerek. Bu büyük bir dalga...
"Üçüncü dalga”nın içinden çıkan “dördüncü dalga...”Üçüncü dalganın adı bilgi çağı idi. Birincisi tarım devrimi, ikincisi sanayi devrimi ile gelmişti...
Dördüncü dalganın adı “globalizm” olarak kondu. Türkçe’ye “küreselleşme” diye çevrildi. İdeoloji haline getirild
i. Din derecesine yükseltildi. Hemen de "müminlerini" buldu.Küreselleşmenin “müminleri” yabancılarımız değil... Çoğu devşirme tohumları... Türklüğe bağlılık duymayanlar... Ne zaman enternasyonal bir akım moda olsa, hemen ona bağlanmak için birbiriyle yarışanlar...
Bunlar gün geldi İngiliz muhibbi oldular. Gün değişti Amerikan mandacılığına soyundular. Sonra daha baskın moda çıktı Sovyetlerin ideolojisini giyindiler.
Sovyetler Birliği dağılıp ideolojisinin foyası meydana çıkınca, bir an “imansız” kalmanın bunalımını yaşadılar. Şimdilerde ise en kârlı dinlerini buldular ve onun mümini oldular.
Globalizm dininin esaslarını kısaca hatırlayalım:
-
Birleşen ve dünyayı çıkarları doğrultusunda düzenlemek isteyen, dev şirketler topluluğunun dünya hakimiyeti.- Dünya
nın basit ve gürültülü bir enternasyonal kültürün pazarı durumuna getirilmesi...- Yahudiliği kutsallaştıran bir garip hristiyanlık anlayışının dindar olmak isteyenlere tek seçenek olarak sunulması ve diğer din ve mezheplerin, etkilerinin ortadan kaldırılması...
- Millî devletlerin, millî kültürlerin, milletlerin üstünde bir üstün otoritenin gerçekleşmesi...
Şimdilerde bu globalizm gücünün ABD ile özdeş görülmesinin de yanıltıcı olduğunu belirtmeliyiz. ABD globalizm denetimine alınan ve kullanılan bir devlettir. Globalizmin çıkarlarının ABD halkının çıkarlarıyla özdeş olmaması önemli bir noktadır. Nitekim ABD’de de bu “globalizm” ideolojisine karşı olanlar çoktur da başka ülkelerde bu ideolojinin mensupları da az değildir.
Bu konu iyi anlaşılırsa, çıkış yolu da bulanacaktır.
Evet, bu dalga büyük bir dalgadır. Ama dünyadan ve tabiattan büyük değildir.
Tabii olan ve güzel olan millî kültürlerin ve millî hayat tarzlarının barış içinde ve birbirinden güç alarak yaşamasıdır. Dünyanın ilginç ve güzel oluşunun sebeplerinden biri de bu rengarenk çeşitliliktir.
İşte şimdi asıl büyük çelişki, global paradoks önümüze geliyor:
“Millet hayatını yok etmek isteyen globalizme karşı, milletler birleşecek ve globalizmi yok edeceklerdir.”
Hiç kimse yanlış anlamasın, sözünü ettiğimiz globalizm, bilimde, bilimin yaygınlaşmasında,
ulaşımda ve iletişimdeki gelişmeler değildir. Bu güzelliklerin adı bilgi çağı idi. Globalizm bilgi çağı kavramını gündem dışına çıkarıp, gelişmeyi tersine çeviren bilinçli bir projedir. Bu proje insanlığın hayrına değildir.Bilgi çağı
ürettiği güçleri kullanarak işi tabii haline getirmelidir ve getirecektir .Bu noktada "Türk
Milliyetçilerine" düşen görev, bu konuyu iyi kavramak ve bütün dünyada –sokağa dökülmeyen- gerçek anti globalist güçlerle yani "bilgi çağı” bilincinde olanlarla işbirliği yapmak ve Türklüğün değerlerini korumaktır. Türklüğün değerlerini yani, dilimizi, dinimizi, kültürümüzü ve milletimizin çıkarlarını...0MILLI GAZETE
Erbakan’dan uyarı: Kaynak bulamazlarsa kriz kapıda
Halktan toplayıp
faize veriyorlarSaadet Partisi Genel Başkanı Necmettin Erbakan ülkenin büyük bir krize doğru sürüklendiğini söyledi. Hükümetin bu yılın sonuna varmadan büyük bir devalüasyon yapmak zorunda kalacağını vurgulayan Erbakan, bütün ekonomik göstergelerin büyük bir krizi haber verdiği uyarısında bulundu.
Saadet Partisi Genel İdare Kurulu üyeleri, iç ve dış politikadaki gelişmeleri değerlendirmek ve parti çalışmalarını gözden geçirmek üzere dün Genel Başkan Necmettin Erbakan Başkanlığı'nda toplantı. GİK toplantısı öncesi bir basın toplantısı düzenleyen Erbakan gündemdeki konuları değerlendirdi.
Saadet Partisi teşkilatlarının bir parti çalışması değil ülkenin ve bütün insanlığın kurtuluş hareketi olarak görülmesi gerektiğini vurgulayan Erbakan, 2003 yılının SP teşkilatlarının "Çelikleşme Yılı" olduğunu söyledi. Konuşmasında AKP Hükümeti'ne yönelik eleştirilerde bulunan Erbakan AKP'nin, RP'nin bölünmesi için dış güçler tarafından kurdurulduğunu ve yine 3 Kasım'da dış güçlerin etkisiyle iktidara getirildiğini belirtt
i.AKP iktidarının 9 aylık dönemde gerek insan hakları, gerek ekonomi ve gerekse dış politikada olumlu en ufak bir adım atamadığını kaydeden Erbakan, milletin AKP hükümetinde büyük bir sükutu hayale uyradığını söyledi.
Özellikle ekonomik açıdan ülkenin tam bir felakete sürüklendiğini vurgulayan Erbakan, Türkiye'yi büyük bir ekonomik krizin beklediği uyarısında bulundu. Erbakan, "Türkiye yeni bir krize doğru hızla sürükleniyor. Bütün ekonomik göstergeler büyük bir krizi haber vermektedir. Dış ekonomik mihra
klar bu yılın sonuna varmadan Türkiye'nin büyük devalüasyon yapmak zorunda kalacağını belirtiyor" diye konuştu.YANGINA BENZİN DÖKÜYORLAR
AKP hükümetinin halktan aldığı bütün parayı faize verdiğini belirten Milli Görüş Lideri Necmettin Erbakan, "Vergi barışı, orman barışı diye halkın elinde ne var ne yok alınıyor, faize veriliyor. İşçiye sıfır zam vereceğiz, memura yüzde 5 vereceğiz diyerek milyonların yangınının üzerine benzin döküp kibrit çakıyorlar. Bu, ülkeyi sosyal patlamaya götürür. Durum bu kadar vah
im. Adım adım yangın büyüyor. Çünkü kaynak bulamıyorlar" dedi.İnsan Hakları konusunda da AKP hükümetinin hiçbir olumlu icraatının bulunmadığını hatırlatan Erbakan, İmam Hatip Liseleri'ni engellemek için meslek okullarında okuyan öğrencilere yönelik zulmün
devam etmesini somut bir örnek olarak gösterdi.MİLLETTEN GİZLİ AMA ABD'DEN DEĞİL
Asıl facianın ise dış politikada yaşandığını anlatan Erbakan, Meclis'ten gizli olarak üs ve limanların ABD'ye açılmasına tepki gösterdi. Erbakan, "Dış politika tam bir facia. Kardeş Irak bogazlandı, işgal edildi. Şimdi İran'ın yok edilmesi için ABD ile işbirliği içinde olacaklar. Meclis'in reddettiği tezkereyi şimdi Meclis'ten gizli hükümet kararı olarak uygulamaya kalkışıyorlar. Millettten gizli ama ABD senatosundan gizli değil. Bu nasıl iş?" diye konuştu.
AKP Hükümetinin bütün uyarılara rağmen bir türlü büyülenmeden uyanamadığını vurgulayan Erbakan, bu yüzden milletin perişan duruma düşürüldüğünü söyledi.
TÜM TEŞKİLATLARA ELEKTRONİK AĞ
Basın toplantısında parti çalışaları hakkında da bilgi veren Milli Görüş Lideri Erbakan, Genel Merkez ve parti teşkilatlarının üzerinde taşıdığı sorumluluğun bilincinde olarak gece gündüz çalıştığını belirtti. 1 Eylül'den itibaren bütün teşkilatlardaki çalışmaların internet ağıyla Genel Merkez
tarafından günü gününe takip edileceğini nerde aksaklık yaşanıyorsa anında müdahale edileceğini kaydeden Erbakan, "Tüm teşkilatlarımız çelikleşiyor. Partimiz önümüzdeki mahalli seçimlerden en büyük parti olarak çıkacak ve onun ardından en geç 1 yıl içinde yapılacak genel seçimlerde de milletimiz Milli Görüş'ün Saadet'ine kavuşacak" diye konuştu.KKTC Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş’a kıskaç
Gül: Annan Planı’nı öldürtmeyiz
ANKARA/ Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdullah Gül, Türkiye'nin AB üyeliğinden her iki tarafın da kazanacağını belirterek, ''AB'ye giremezsek oturup ağlayacak halimiz yok. AB, Türkiye'yi kaçırırsa oturup ağlasın'' dedi.
Gül, ATV'de yayınlanan ''Ankara'da Sabah'' programında, Sabah gazetesi Ankara temsilcisi Muharrem Sarıkaya ile Haber Müdürü Okan Müderrisoğlu'nun sorularını yanıtladı.
Türkiye'nin AB'ye giremese de yoluna devam edeceğini kaydeden Gül, ''Türkiye gibi güçlü ordusu olan bir ülkenin AB'ye çok şey kazandıracağını'' ifade etti.
7. PAKETTE MGK'NIN DURUMU
Türkiye'de hiçbir kurumu
n tabu olmadığını belirten Gül, ''Hepsi devletin kurumlarıdır. Bazı reformlar, değişiklikler yapılacaksa her yerde yapılabilir. Bunu yanlış yöne çekmek tehlikelidir'' diye konuştu. Gül, son MGK bildirisinde gönderme yapılan cumhuriyetin temel nitelikleriyle kastedilenin, muasır medeniyet seviyesine ve hatta onun da üstüne çıkma hedefi olduğunu söyledi.GENELKURMAYA ABD'DEN MEKTUP
Dışişleri Bakanı Gül, Genelkurmaya iki gün önce ABD'den gelen mektupta Türkiye'nin Irak savaşı sırasında yaptığı katkı ve Türk-Amerikan ilişkileri gibi konuların yer aldığını söyledi. Tezkere krizinden sonra bir soğukluk dönemi yaşandığını dile getiren Gül, ''Genelkurmay Başkanımıza daha iki gün önce gönderilen bir yazı var. İçinde, Türkiye'nin Irak savaşı sırasında yaptığı katkı,
Türkiye ile ABD arasındaki ilişkiler, Türkiye'nin ve Türk Silahlı Kuvvetleri'nin önemi anlatılıyor'' diye konuştu. Gül, Kuzey Irak'taki Türk askeri varlığıyla ilgili olarak da şunları söyledi: ''Bölgedeki askeri güçler orayı (Kuzey Irak) kontrol edebilmeli. Orada Türkiye'ye karşı faaliyetler gösteren terörist unsurlar barınmamalı. Bu sorun çözülünceye kadar bölgedeyiz.'' Gül, 'Bizim başka bir ülkenin toprağında gözümüz yok, başka ülke toprağında da bulunmak istemeyiz'' şeklinde konuştu.TÜRK-YUNAN SORUNU
Gül
, Ege'de Yunanistan ile Türkiye arasındaki sorunun, ''Hava sahası 6 mil mi, 10 mil mi?'' meselesi olduğunu belirterek, ''Kasıtlı olarak 6 milin üstünde uçuş olamaz. Ama mesafe çok dar. Dolayısıyla onların bizim hava sahamızı, bizim de onlarınkini zaman zaman ihlal ettiğimiz olur'' dedi. Kıbrıs'ta dünyanın algılamasının, Türkiye'nin çözümsüzlüğü çözüm olarak görmesi şeklinde olduğunu kaydeden Gül, ''(KKTC Cumhurbaşkanı Rauf) Denktaş, Annan planı ölmüştür dese de, önemli olan ortada tatmin edici bir metin olması. Kıbrıs'ta 25 yıldır yapılamayan şeyler 2 ayda yapıldı'' diye konuştu.Denktaş: Hakların korunması için devlete inanmak lazım
LEFKOŞA/ KKTC Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş, Kıbrıs'ta "Yeşil Hat"ın 1963'te Rumların ağır saldırıları karşısında Türklerin topyekün katliamını önlemeye yönelik olarak oluşturulmış bir çizgi olduğunu söyledi. Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş, devletine inanan herkesin vatandaşlar arasında ayrım yapmaksızın vatandaşların haklarını korunması gerektiğini kaydetti. Denktaş, ortaya atılan gör
üşlerin aksine, Annan Planını imzalamış olsaydı, Türkiye kökenli vatandaşların büyük bir kısmının adadan ayrılmak zorunda kalacaklarını, kalacak olanların ise evlerinin, topraklarının altlarından zorla alınmış olacağını yineleyerek, "Ben Annan Planını imzalamadığım için bu insanlar Kıbrıs'tadırlar" dedi. (iha)Bu hafta çöl sıcaklarına dikkat
ANKARA/ Hava sıcaklıklarının, hafta ortasından itibaren daha da artarak, iç kesimlerde 33-35, Marmara ve Akdeniz'de 34-38, Ege ve Güneydoğu Anadolu'da yer yer 40 dereceye ulaşması bekleniyor. Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü'nden yapılan ''uyarıya'' göre, halen normalleri civarında ve Basra alçak basıncının etkisiyle yer yer üzerinde seyreden hava sıcaklıkları, hafta ortasından itibaren Orta Akdeniz üzerinden ge
len sıcak havanın etkisiyle 5-7 derece daha artacak. Sıcak hava, 2 Temmuz Çarşamba günü yurdun batı bölgelerinde, 3 Temmuz Perşembe günü tüm yurtta etkili olacak. Hava sıcaklıklarının, Karadeniz kıyıları ile Doğu Anadolu'nun kuzey ve doğusunda 30, iç kesimlerde 33-35, Marmara ve Akdeniz'de 34-38, Ege ve Güneydoğu Anadolu'da yer yer 40 dereceye ulaşması bekleniyor. Meteoroloji uzmanları, aşırı sıcak havanın oluşturacağı olumsuz şartlar ve muhtemel orman yangınlarına karşı vatandaşların ve ilgililerin dikkatli ve tedbirli olmalarını istediler.“Ülkeyi soyanların adını açıklamazsanız onların arasına siz de girersiniz”
ANKARA/ BBP Genel Başkanı Muhsin Yazıcıoğlu, ''Türkiye'yi soyanların kimliği açıklanmadığı sürece iktidarın da hesap sorulacakların arasına gireceğini'' söyledi. Yazıcıoğlu, 20 Temmuz'da Atatürk Kapalı Spor Salonu'nda yapılacak BBP 5. Olağan Büyük Kurultayı'na ilişkin hazırlıkları değerlendirmek üzere, yetkili kurulları genel merkezde topladı. Muhsin Yazıcıoğlu, toplantı öncesinde yaptığı basın açı
klamasında, 3 Kasım'da tek başına iktidara gelen hükümetin, yolsuzluklarla mücadelede başarılı olamadığını savundu. ''Yolsuzluk yapanların, hortumcuların ifşa edilmediğini'' anlatan Yazıcıoğlu, ''Millet elinize neşteri vermiş. Vuracaksınız neşteri... Türkiye'yi soyanların kimliğini açıklamazsanız, hesap sorulacakların arasına siz de girersiniz'' diye konuştu. Ekonominin iyiye gittiğinin söylendiğini, ancak enflasyonun ve kurun düşük olmasının ekonominin iyiye gittiğinin göstergesi olamayacağını ifade eden Muhsin Yazıcıoğlu, mevcut durumun sürmesi halinde 21 Şubat'taki gibi bir kriz yaşanabileceğini öne sürdü.Arınç’tan “sıfır” zamma ilginç teklif
İSTANBUL/ TBMM Başkanı Bülent Arınç, ''kamu işçilerine ilk 6 ay için 'sıfır zam' önerisinin hiç hoş bir şey olmadığını'' kaydederek, ''Ancak, diğer 6 aylık dilimler içinde bunu belki bütün 6 aylara yaymak suretiyle uygun bir anlaşma zemini doğabilir'' dedi.
Arınç, Beyoğlu Olgunlaşma Enstitüsü Sergi Sarayı'nda düzenlenen ''Osmaniye El Sanatları Sergisi''nin açılışından sonra, hükümetin ''kamu işçilerine sıfır zam önerisi''ne ilişkin gazetecilerin sorularını yanıtladı.
Kamu işçilerinin toplu sözleşme görüşmelerinin devam ettiğini belirten Arınç, ''Gönlümüz ister ki, kamu çalışanları, hem enflasyonun altında olmamak, hem de bir yaşam seviyesinin altında kalmamak suretiyle bir toplu sözleşme yapsınlar. Bu temennimiz, memurlarımız, işçilerimiz ve sözleşmelilerimiz için de geçerli'' diye konuştu.
TBMM Başkanı Arınç, hükümet ve sendika yetkililerinin bu konuda zaman zaman biraraya geldiklerini, mevcut şartlar içinde en iyi sözleşmeyi yapmaya çalışacaklarını da vurgulayarak, şunları kaydetti:
''Bu konuda sendikalar da güçlüdür. Ben inanıyorum ki, 'sıfır zam' önerisi, arkasındaki dilimler düşünüldüğünde, belki uzlaşılabilecek bir
noktaya gelinebilir.İlk 6 ay için sıfır zam verilmesi, hiç hoş bir şey değil. Ancak diğer 6 aylık dilimler içinde bunu belki bütün 6 aylara yaymak suretiyle uygun bir anlaşma zemini doğabilir. Bütün çalışma hayatı görüşmelere, müzakerelere ve uzlaşmalara dayanır. Hükümet tarafının da, kendi yetkililerinin de bu konuda iyi niyetli çabalarının başarıya ulaşacağına inanıyorum.'' (aa)
İkisi de sahtekâr
LONDRA/ İngiltere'de yayınlanan Independent on Sunday gazetesine konuşan Amerikalı emekli bir diplomat, Amerikalı ve İngiliz devlet yöneticilerinin, Irak konusunda açıklanan pek çok belgenin sahte olduğunu bilerek bunları kullandığını öne sürdü.
Irak'ın nükleer programını yeniden başlatmak üzere uranyum satın almaya çalıştığı gibi bazı iddiaların doğruluğunu CIA için araştırma görevini üstlendiği belirtilen emekli diplomatın, bu ve benzeri iddiaların doğru olmadığını tespit ettiğine işaret eden Independent, söz konusu kişinin ''Bu sonuca vardığımızdan, İngiltere'nin de haberi olması gerekirdi'' dediğini bildirdi
.Amerikalı ve İngiliz yetkililerin, kendisi tarafından hazırlanan raporları bilerek ve isteyerek göz ardı ettiklerini ve bunun da Irak'ta savaşmak için ''bahane ve zemin yaratmak'' amacı güdülerek yapıldığını savunan emekli diplomat, şöyle dedi:
''Benim ha
zırlayarak CIA'ye teslim edilen ve Irak'ın Nijer'le Uranyum almak için anlaştığını gösteren belgelerin sahte olduğunu kanıtlayan raporu İngilizler görmemiş olamaz.''Söz konusu kişi, Independent on Sunday gazetesine verdiği demeçte ayrıca, ''hazırladığım ve CIA'ya verdiğim raporun ardından geçen Eylül ayında İngiltere Başbakanı tarafından açıklanan dosyada yine benzeri iddiaları görünce CIA'yi yeniden uyardım ve onlara (İngiliz meslektaşlarınızı uyarın büyük hata yapıyorlar dedim)'' diye konuştuğu belirtil
di.Independent'in, ''Bulgularınızın politik sebeplerle özellikle göz ardı edildiğini düşünüyor musunuz?'' şeklindeki sorusunu da ''tabii ki bu en kolay varılabilecek sonuç'' diye yanıtlayan emekli Amerikalı diplomatın, Washington'da çok iyi bilinen bir isim olduğu kaydedildi.
Independent, söz konusu kişinin ABD Başkanı Bill Clinton yönetiminde, ülkenin Milli Güvenlik Kurulu'nda görev yaptığını da hatırlattı. (aa)
Batıklar için 858 dava açıldı
ANKARA/ Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdüllatif Şener, Fon'a devredilen bankaların sahip ve ortakları hakkında bugüne kadar 858 dava açıldığını, 17.3 milyar dolar devir zararı bulunan bu bankaların hakim sahip ve ortaklarından Mart ayı sonu itibarıyla 234.9 milyon dolar tahsilat yapıldığını bildirdi.
Şener, CHP Ardahan Milletvekili Ensar Öğüt'ün soru önergesini yanıtlarken, yönetimi ve denetimi Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu'na (TMSF) devredilen bankaların devir zararının 17.3 milyar dolar olduğunu, bu tutarın 11 milyar dolarının hakim ortaklarının kendi bankala
rından ve TMSF bankalarından kullandıkları kaynaklar nedeniyle oluşan zarardan kaynaklandığını belirtti.Şener, finansal yeniden yapılandırma kapsamında; TMSF bünyesine alınan bankaların mali bünyelerinin güçlendirilmesi, yeniden yapılandırılması ve yükümlülüklerinin devri için ihtiyaç duyulan 21.7 milyar dolar tutarındaki kaynağın 17 milyar dolarlık kısmının Hazine Müsteşarlığı'ndan, 4.7 milyar dolarlık kısmının ise özel sektör kaynağından karşılandığını bildirdi.
TMSF tarafından hakim ortaklardan olan alacakların tahsili için yürütülen hukuki işlemler çerçevesinde; Bankalar Kanunu uyarınca bankanın yönetim ve denetimini doğrudan ya da dolaylı olarak, tek başına ya da birlikte elinde bulunduran ortaklardan, banka kaynaklarını emin şekilde çalışmasını tehlik
eye düşürecek biçimde kendi lehlerine kullandıkları tespit edilenler hakkında 7 iade tazmin davası açıldığını bildiren Şener, ayrıca 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun uyarınca 73, bu kanun dışında ise 778 dava açıldığını, hakim ortakların sahip oldukları 58 firmanın yönetim ve denetiminin devralındığını ifade etti. Şener, çeşitli dönemlerde açılan mali sorumluluk davaları veya zararın tazmini talebi davaları ile yapılan protokoller çerçevesinde, 31 Mart 2003 tarihi itibarıyla banka hakim ortaklarından 234.9 milyon dolar tahsilat yapıldığını bildirdi.TAHSİLATI OLUMSUZ ETKİLİYOR
Şener, Fon'a devredilen bankaların sermayedarlarının bankayı uğrattıkları zarar tutarı dikkate alındığında, bugüne kadar tahsil edilen tutarların düşük olduğu görünmekle birlikte bankalarla ilgili davaların ihtisas mahkemelerinde görülmemesi, borçlunun malvarlığının borcu ödemeye yetmediğinde Fon'un alacağın tahsilinin fiilen mümkün olmaması, sorunlu varlıkların tahsilat ve satış süreçlerine ilişkin icra ve ifl
as mevzuatında yapılması gereken düzenlemelerin de henüz yapılmamış olmasının tahsili olumsuz etkilediğini kaydetti.Şener, Egebenk, Sümerbank, Yurtbank, Esbank, Bank Kapital, Etibank, İktisat Bankası, Kentbank, EGS Bank, Bayındırbank, Toprakbank ve Pamukbank'ın temettü hariç ortaklık haklarıyla, yönetim ve denetimlerinin çeşitli tarihlerde Fon'a devredildiğini, bu bankaların ortak ve yöneticilerinden sorumluluğu tespit edilen tüm şahıslar hakkında suç duyurusunda bulunulduğunu kaydetti.
Fon'a devredilen ban
ka ortak ve yöneticilerinden, mevzuata aykırı işlemlerde sorumlulukları tespit edilen kişiler hakkında açılan davalarda; Etibank eski Genel Müdürü Zeki Ünal dışında halen cezaevinde bulunan banka ortak ve yöneticisi bulunmadığını belirten Şener, Esbank, Yurtbank, Bank Ekspres, Etibank, Egebank, Sümerbank, Bank Kapital, Toprakbank, Bayındırbank, EGS Bank ve İnterbank'ın eski ortak ve yöneticileri hakkında açılan kamu davalarının halen derdest olduğunu ve bu davaların takip edildiğine işaret etti.Şener, ''Tutukluluk döneminde ya da tutukluluk halinden sonra banka sahiplerinden tahsilat yapılması, oluşmuş bir suçu ortadan kaldırmamakta ve bu kişiler hakkında yürütülen davalar devam etmektedir. Borcunu ödemeyen banka sahiplerini, borcunu ödeyinceye kadar cezae
vinde tutacak şekilde yasal bir düzenleme bulunmamaktadır'' dedi.HAZİNE'YE OLAN BORÇ...
Fon'daki bankaların vergi öncesi ya da sonrası karlarının doğrudan TMSF'ye veya TMSF borcunun ödenmesi amacıyla Hazine Müstaşarlığı'na aktarımının sözkonusu olmadığına dikkati çeken Şener, şunları kaydetti:
''TMSF'nin, yönetimi ve denetimi kendisine intikal eden bankalardan devraldığı tahsili gecikmiş alacaklar, iştirakler ve gayrimenkullerin çözümlenmesi veya sözkonusu bankaların satılması suretiyle elde ettiği gelirlerin, Hazine Müsteşarlığı'na olan borcun ödenmesinde kullanılması planlanmaktadır. TMSF bankalarının kar elde etmesi durumunda ortaya çıkan vergi yükümlülükleri eksiksiz olarak yerine getirilmektedir.
TMSF, Hazine Müsteşarlığı'ndan borçlanmak suretiyle bankalara aktardığı kaynaklardan doğacak alacağını en kısa sürede tahsil edebilmek amacıyla, banka hakim ortakları veya bankada riski bulunan gruplarla bir takım protokoller imzalamaktadır. TMSF, diğer gelirlerin yanı sıra sözkonusu protokoller çerçevesinde ya
pacağı tahsilatları da borcun tasfiyesi amacıyla Hazine Müsteşarlığı'ndan kullanılan kaynakların geri ödemesinde kullanmaktadır. TMSF'nin kamu alacağının tahsilatını hızlandırmak amacıyla protokol imzaladığı firmaların vergi yükümlülüklerinin ilgili vergi mevzuatı çerçevesinde yerine getirilmesi, sözkonusu firmaların sorumluluğunda bulunmaktadır.''Okuyan’dan acı itiraflar...
KAYSERİ/ Eski Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Yaşar Okuyan,
''Büyük holdingler, büyük sermaye grupları, Türkiye'de, benim bakanlık yaptığım 57. Hükümet de dahil her dönemde, sayıları az olmasına rağmen parasal güçleri, sermaye birikimleriyle Türkiye'deki siyaseti yönlendirmişlerdir'' dedi.Okuyan, Öziplik-İş Sendikası Kayseri 3. olağan genel kurul toplantısında yaptığı konuşmada, siyasilerin, seçim meydanlarında olmayacağını bildikleri halde bazı vaatlerde bulunduklarını, bunu kendisinin de yaptığı özeleştirisinde bulundu. Okuyan, ''Bu çelişki, Türkiye'nin aslında kaderinin de bir yerde sonucu oldu. Bugün bunca mesele çözüm beklerken ç
özemiyorsak, sorunlar artıyorsa, bunun temelinde samimiyetsizlik yatmaktadır'' dedi.Çalışma hayatındaki bazı gelişmelerin de olmayacak vaatlerde bulunmasıyla benzerlik gösterdiğini ifade eden Okuyan, şöyle devam etti:
''Büyük holdingler, büyük sermaye grup
ları, Türkiye'de, benim bakanlık yaptığım 57. Hükümet de dahil her dönemde sayıları az olmasına rağmen parasal güçleri, sermaye birikimleriyle Türkiye'deki siyaseti yönlendirmişlerdir, baskı altına almışlardır. Zaman zaman öyle bir noktaya gelmişlerdir ki, Türkiye onlardan sorulurdu. Onlar emredecek, 70 milyon onların dediğini yapacak. Siyaset kurumu dahil. Böyle bir yanlış yıllardan beri devam ede gelmiştir. Maalesef bugün de bu yanlışlığın örneklerini görüyoruz.''''HER DÖNEMDE YOLSUZLUK''
Türkiye'de her
dönemde yolsuzluk yapıldığını, bunun artarak devam ettiğini savunan Okuyan, şöyle konuştu:''Kalp ameliyatlarında kullanılan stent, SSK, Bağ-Kur, Emekli Sandığı gibi sosyal güvenlik kurumlarıyla üniversite hastaneleri tarafından 1992 yılından beri herhangi bir ihale yapılmadan, bir protokolle tanesi 2 bin 450 dolardan alınıyordu. 2001 yılında 21 bin adet stent alınmış. Bakanlığım döneminde aynı stentin ihaleyle 193 dolara alınmasını sağladım. Ülkemize gelişi ise 25 dolar. Bu kurumlar sadece stent gibi sarf malzemeleri için yılda 1 milyar dolar fazla ödeme yapıyordu. Yani devlet soyuluyordu. (Neden daha önce ihale yapılmamış?) diye sorduğumuzda, (Protokol gereği) deniliyor.
Protokol Ayet-i kerime sanki.''''10 YILDIR SOYGUN FARK EDİLMİYOR''
Örneğini verdiği konu ve benzerleriyle ilgili davaların sürdüğünü anımsatan Okuyan, şunları anlattı:
''DGM'ye ihbarda bulunduk ve bizim dönemimiz olan 14 aylık bölümün bir kısmının iddianamesi tamamlandı, hatta duruşmaları başladı. Toplanan 9 tutuklu vardı. İlk duruşmada 100'er bin dolar kefaletle tahliye oldular. Yargıya intikal ettiği için bu konuda konuşmayacağım. Sonuçta yargı kararına hepimiz saygılı olacağız. Değinmek istediğim esas konu, bu soygun 10 yıldır devam ediyordu. Bu sürede bir Allah'ın kulu çıkıp da, (Burad
a ihalesiz mal alınıyor) diye söylemiyor. SSK, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ile Başbakanlık'ın teftiş kurul temsilcileriyle görüştüm. Bu konuda herhangi bir şikayet gitmemiş. SSK ve Bağ-Kurcu denetleyen Yüksek Denetleme Kurulu'nun bir raporunda, SSK tabelasının üstüne bakanlık adı yazılmasını usule aykırı bulduğu yazıyordu. Tabelayı gören kurul, 10 yıldır bu soygunu fark etmiyor.''Türkiye'nin çözümlenemeyecek sorunu olmadığını kaydeden Okuyan, ''Türkiye'de bir tek sorun vardır. Para falan sorunu değ
il. Tam tersine, para fazla ki yiyoruz hep beraber. Alttan, üsten, yandan yiyoruz. Kimi hortumla gidiyor, kimi pipetle idare ediyor. Ne sorun var? Devletin adam gibi yönetilme sorunu var'' dedi.Kadınlar barış için yürüdü
Sürekli Barış İçin Kadınlar Platformu tarafından kadınlara yönelik baskı ve şiddete son verilmesi ve barışın sağlanması amacıyla miting yaptı.
Sabah saatlerinde Türkiye'nin değişik yerlerinden gelen 3 bine yakın kadın Atatürk Kültür Merkezi önünden yürüyerek Abdi İpekçi Parkı'na geldi. Abdi ipekçi Parkı'na girişleri esnasında grup üyelerinin üstleri ve çantaları polis tarafından teker terek arandı. Yürüyüş esnasında kadınlar ellerinde, "Barışın teminatı kadındır", " Tecavüzcü polisler tutuklansın", "Hepimiz bir Gülbaharız", "Savaşa hayır.
Anayız barıştan yanayız", "Genel af istiyoruz", "Pişmanlık değil, genel af istiyoruz" şeklinde afişler taşdı.Parkta konuşmalar esnasında bir grup kadın tarafından terör örgütü lideri Abdullah Öcalan lehine, "İmralı'ya bin selam", "Herkese genel af" ve "Barışın elçisi İmralı'da" şeklinde sloganlar atıldı. Tertip komitesi yetkililerinin müdahalesi sonrasında kadınlar bölücübaşı lehine attıkları sloganları kestiler.
Eğitim-Sen Kadın Sekreteri Elif Aktül, kadınlar olarak barış istediklerini söyledi. Kadınlar olarak taleplerinin toplumsal barıştan yana olduklarını vurgulayan Aktül, kadınlara yönelik cinsel, dinsel ve ulusal köken ayrımlarına bir an önce son verilmesini istedi. Mitingdeki bütün konuşmaların Kürtçe'ye çevrilmesi dikkat çekti. Mitinge bir grup ta
ravestinin destek verdi.Uzun yoldan gelen bir grup kadın ise mitinge katılmak yerine parktaki yeşil alan üzerinde uyumayı tercih ettikleri görüldü.
SEKA işçilerinin oturma eylemi...
GİRESUN/ Özelleştirme kapsamındaki Giresun Seka Aksu Kağıt Fabrikası çalışanları, AKPİl kongresinin yapıldığı İl Özel İdare Kültür Sitesi önünde oturma eylemi yaptılar.
AKP Giresun Merkez İlçe Kongresi öncesinde, özelleşme kapsamında olan Giresun Seka Aksu Kağıt Fabrikası'nda çalışan yaklaşık 100 işçi, kongrenin yapılacağı İl Özel İdare Kültür Sitesi önünde oturma eylemi yaptı.
AKP Genel Başkan Yardımcısı Nurettin Canikli, burada işçilere hitaben yaptığı konuşmada, Giresun Seka Aksu Kağıt Fabrikası çalışanlarının özelleştirme sonucunda mağdur olmamaları için çalıştıklarını sö
yledi.Canikli, işini kaybedecek olanlara memur olma hakkı tanıyacak yasa tasarısının alt komisyonda olduğunu, tasarının yasalaşması için gayret gösterdiklerini belirtti.İşçiler, Canikli'nin konuşmasının ardından oturma eylemine son vererek, olaysız dağıldı.
Irak’ta, işgalcilerden büyük operasyon
BOOM KAMPI/ Irak'taki Amerikan askerleri, ayaklanma ve saldırıları bastırmak, eski rejimin üst düzey yetkililerini yakalamak amacıyla geniş bir operasyon başlattı.
Askeri yetkililer, ''Çıngıraklı Yılan'' adı verilen operasyonun, İran sınırıyla Irak'ın orta kesimi ve Bağdat'ın kuzeyini kapsadığını ve günlerce sürmesinin beklendiğini söylediler.
Amerikan askerlerinin, operasyon çerçevesinde, başkent Bağdat'ın 70 kilometre kuzeyindeki Halis kentinde, ''gençleri Amerikalılara karşı saldırıya kışkırttığından'' şüphelenilen bir kişiyi gözaltına aldıkları belirtildi.
Çoğunlukla Sunnilerin yaşadığı Docima kentinde de, silah sakladığı sanılan Saddam yanlılarının evlerine baskınlar düzenlendiği bildirildi.
7’ncisi Meclis’
e gelmeden “8’inci uyum paketi”nin hazırlıklarına başlandıHükümet, mevcut Ulusal Program’da taahhüt edilen ancak yerine getirilemeyen hedefleri 7. uyum paketinin ardından 8. uyum paketi ile hayata geçirmeye çalışacak.
7. uyum paketinde yasal değişiklikleri hayata geçirmeyi hedefleyen hükümet, zaman kaybetmeden Anayasa değişikliklerini içeren yeni bir paket hazırlayacak. AB yolunda son olması planlanan paket tamamen Anayasa değişikliklerine ayrılacak. Paketin en önemli maddelerini Cumhurbaşkanı’nın yetki
lerinin sınırlandırılması, Yüksek Askeri Şura (YAŞ) kararlarının yargı denetimine açılması, DGM’lerin kaldırılması, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu’nun (HSYK) yeniden yapılandırılması ve YÖK’te asker bulundurma şartına son verme düzenlemeleri oluşturuyor.Avrupa Birliği (AB) yolundaki adımlarını hızlandıran ve bu amaçla 6. uyum paketini TBMM’den geçiren hükümet, 7. ve 8. uyum paketi ile ilgili çalışmaları birlikte yürütüyor. Milli Güvenlik Kurulu’nun (MGK) danışma organı olarak vurgulanacağı ve MGK Genel Sekreterliği’ne sivil bir ismin atanması yönündeki düzenlemeleri de içeren 7. uyum paketinin hemen ardından 8. uyum paketi gündeme gelecek. Hükümet, son pakette tartışmalara yol açacak birçok düzenlemeye yer verecek. Buna göre, Cumhurbaşkanı’nın yetkiler
i sınırlandırılacak. Cumhurbaşkanı’nın yetkilerini tırpanlayacak olan hükümet, Cumhurbaşkanı’nın ‘veto’ hakkını da ortadan kaldırmanın yollarını arıyor. Özellikle bürokrat atamaları nedeniyle Çankaya Köşkü ile sık sık karşı karşıya gelen hükümet, Cumhurbaşkanı’nın yürütme üzerindeki baskısını azaltmayı amaçlıyor.YAŞ kararları yargı denetimine açılıyor
YAŞ kararları yargı denetimine açılacak. YAŞ kararıyla Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK)’nden resen emekli edilen subay ve astsubaylara da bu çerçevede, yargıya başvurma hakkı tanınacak. Yargı bağımsızlığını sınırlayan hükümleri gözden geçirecek olan hükümet, HSKY’yı da yeniden yapılandıracak. Aynı pakette DGM’lerin kaldırılması ve DGM Kanunu’nun gözden geçirilmesini öngören düzenlemelerin de yer alması bekleniyor
. Böylece, Türkiye’nin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin (AİHM) kararı üzerine sık sık tazminat ödemek zorunda kaldığı Devlet Güvenlik Mahkemeleri’nin (DGM) görev alanına giren davalara Ağır Ceza Mahkemeleri bakacak. Pakette ayrıca, Yüksek Öğretim Kurulu (YÖK)’nda asker bulundurma şartının da ortadan kaldırılmasını içeren düzenlemeye yer verileceği belirtiliyor. Mevcut uygulamada, Genelkurmay Başkanlığı kontenjanından YÖK’te, askeri üye de görev yapıyor.(iha)Mehmet Şevket Eygi
Müslümanlara Mektup
SEVGİLİ din ve iman kardeşlerim. Biz hepimiz bir ümmet teşkil ediyoruz. Bizim tamamımızı meydana getiren topluluğa Allah Kur'ân-ı Kerîm'de, Peygamber hadîs-i şeriflerinde, İslâm uluları kitaplarında ümmet demişlerdir. Ümmet en medenî, en olgun, en faziletli, en ş
erefli topluluk demektir. Maalesef biz gerçekten bir İslâm ümmeti, bir Ümmet-i Muhammed olmamışız ve bugünkü perişan ve acınacak hale düşmüşüzdür. Bizim topluluğumuz şu anda ümmet değil, yığınlardan veya sürülerden ibaret bir kuru kalabalıktır maalesef.Nâç
izâne sizlere yazmış olduğum bu mektubu dikkatle okumanızı istirham ediyorum.Biz 1950'den bu yana, yarım asrı aşan bir müddet içinde neler yaptık? Önce onları sıralayayım:
1. Kırk senede kırk bin cami binası yaptık. Bu iş için yekûnu trilyonlarca dolar tutan harcamalar yaptık. Binaları yaptık ama bunlar İslâm medeniyetine ve kültürüne uygun güzel, estetik, vasıflı binalar olmadı. Sık sık yazıyorum, kırk yılda kırk bin yeni cami yaptık, bunların ancak 40'ı güzel oldu, geri kalan 39.960 tanesi çirkin ve san
atsız oldu.Bunca cami yaptırdık ama bunların mihraplarına geçecek kaliteli imamlar, minberlerine çıkıp hutbe okuyacak kaliteli hatipler, kürsülerine çıkıpMüslümanları uyaracak kaliteli vaiz ve nâsıhlar (öğütçüler) yetiştirmeyi düşünmedik. Bütün din görevlilerini suçlamak istemem ama bugünkü kalite son derece düşüktür, yetersizdir.
Yetmiş bin camiye helâ yaptırdık... Meşruta (İmam ve müezzin lojmanı) yaptırdık...
On binlerce camiye kalorifer yaptırttık... Pahalı serinletme (klima) cihazları taktık... Camileri hoparlörle, şarzlı ışıldakla, vantilatörle doldurduk...
Yeni cami binalarını halılarla, mermerlerle, çinilerle, yaldızlarla, âvizelerle süsledik veya süslediğimizi zannettik. Kıymetli ve sanatlı eldokuması eski halı ve kilimleri attık da yerlerine paçavra gibi âdi makina halıları ve yaygıları serdik.
Evet bütün bunlara yekûn olarak trilyonlarca dolar harcadık son elli yıl içinde.
Bütün gücümüzü Kur'ân Kursu, İmam-Hatip mektebi, İlâhiyat fakültesi açmaya sarfettik. Bunların yanında meslek liseleri, güzel sanatlar kolejleri, geleneksel sanatlarla ilgili mektepler, halkı ve gençliği eğitecek müesseseler kurmayı düşünmedik. Kur'ân kursları ve İmam-Hatip okulları için hesabı yapılırsa akıllara durgunluk verecek miktarlar harcadık.
Daha bitmedi... Birtakım din baronları için her yıl milyarlarca dolar para topladık. Bu paraların yerli yerinde, akıllıca; İslâm medeniyetinin, aklın, hikmetin, çağın gereklerine uygun bir şekilde harcanıp harcanmadığını hiç sorgulamadık, kontrol etmedik...
Bir ara neydi o manzara... R
amazanlarda büyük şehirlerde birtakım dini cemaatler beş yıldızlı lüks otellerde bin kişilik ihtişamlı, israflı, gösterişli, bid'atli, günahlı iftarlar veriyorlardı. Mutfaklarında domuz eti pişirilen, et ve balık yemeklerine beyaz veya kırmızı şarap dökülen, pilava bile şeri (kiraz likörü) konulan o fısk u fücur yuvalarında verilen iftarlar yüce dinimize, yüce Şeriatımıza uygun muydu? Hazret-i Peygamberin (Salat ve selâm olsun O'na) ruhaniyeti böyle bir şeyden hoşnud olur muydu? Bunları düşünmedik...Zengin
olan Müslümanların çoğu ipin ucunu kaçırdı, şaşırdı, dağıttı. Milyon dolarlık lüks meskenler, yüzbinlerce dolarlık yazlıklar, yüz-ikiyüzbin dolarlık lüks limuzinler, israf, safahat, rezalet gırtlağa kadardı.Allah, Peygamber, onların emir ve yasaklarını ümmete bildiren din uluları bize "Bir ve beraber olup, sakın ayrılıp parçalanmayın, Allah'ın ipine (Şeriata) sımsıkı sarılın, tefrikadan kaçının..." diye emrettiği halde biz bir sürü hizip, fırka, grup, cemaat ve tarikata ayrıldık ve birbirimizle çekişip t
epişmeye başladık. İçimizdeki beyinsizler ve pusulasızlar fırka, tarikat ve meşreblerini din ile özdeşleştirdiler, hepsi kardeş olan mü'minleri "Bizden olanlar...Bizden olmayanlar..." diye ayırdılar. Bazılarımız azgınlıkta o kadar ileri gittik ki, din kardeşliği hukukunu ayaklar altına alarak birbirlerini tekfir ettiler (küfürle suçladılar).Ümmet olmaktan çıkıp, yığın ve sürü haline gelen on milyonlarca Müslüman şu anda vahim bir şifahî kültür, kırsal kesim ve varoş zihniyeti, marjinallik, parçalanmışlık içindedir. Bu yüzden de haklarımızı, hürriyetlerimizi, haysiyetimizi koruyamıyoruz. Davul bizde olsa bile tokmak başkalarında oluyor. Medenî insanlık âlemi tarafından tanınmış olan evrensel ve temel haklarımız, hürriyetlerimiz, haysiyetlerimiz ihlâl edilip
duruyor.O kadar âciz ve güçsüz hale gelmişiz ki, yasal sınırlar içinde bulunan imkânları bile kullanıp da haksızlıkları protesto edemiyoruz.
Din düşmanlarının ve din sömürücülerinin oyuncağı ve maskarası durumuna düşmüş bulunuyoruz.
Kırk yılda kırk bin cami, kırk bin cami helâsı, kırk bin meşruta yaptık, bu yeni camilere on binlerce hoparlör taktırdık ama henüz İslâmî bir bilgi bankası, İslâmî stratejik araştırmalar enstitüsü, İslâmî plan ve program merkezi, İslâmî çareler ve çözümler üretme enstitüsü kura
bilmiş değiliz.Ehl-i Sünnet geçiniyoruz ama sistem ve metod itibarıyla tam batınîler gibi hareket ediyoruz. Hazretim yanılmaz... Bizim cemaatin ulu zatı hatâ etmez... Ehl-i Sünnet İslâmlığında cemaatlerin, zümrelerin, hizip ve fırkaların başındaki zatların ismeti (günahsızlığı) diye bir inanç var mıdır? Bizim dinimiz ümmet ve dünya işlerinin danışma ile halledilmesini emr etmiyor mu? Hazret-i Peygamber bile ashabı ile istişare etmemiş miydi?
Hazret yanlış yapmaz, Hoca yanlış yapmaz, Hocaefendi yanlış yapmaz, bizim Ulumuz yanlış yapmaz... Sorgulama yok, hesap sorma yok, kontrol yok... Bu şartlar altında Ümmet'in işleri elbette kötüye gider.
İslâm ümmeti medenî ve şehirli bir toplumdur. İslâm'ın nurları şehirden, medeniyet merkezinden taşraya, kırsal kesime doğru uzanır ve aydınlatır.
Kurtulmak istiyorsak var gücümüzle şehir-medeniyet kültürüne yönelmemiz gerekir. İlme, irfana, eğitime, kitaba, sanata, hikmete sahip olmak için olanca gücümüzü ve imkânımızı sarfetmeliyiz.
Müslümanlar çok faydalı, çok lüzumlu, çok kıymetli kitaplar hazırlatıp, bunları yüz binlerce adet basıp okutmalıdır. Kitabın sadece basılması ve satılması yeterli değildir. Okunması, anlaşılması, içlerindeki bilgilerin beyinlere ve gönüllere taşınması ve hayata uygulanması gerekir.
Müslümanlar b
ugünkü yığın ve sürü halinden kurtulup şuurlu, akıllı, hikmetli, faziletli, örnek, model bir Ümmet haline gelmelidir.Bizi mahvedenler militan din düşmanları değil, içimizdeki din sömürücüsü, din rantı yiyen, işbirlikçi hain alçaklardır.
Bir toplum kendisi
ni bozmadıkça Allah onları bozmaz.Bir toplum kendini islah etmek için hareket etmezse Allah onları kurtarmaz. Allah'ın bizi kurtarmasını istiyorsak, önce biz kendimize yardım edelim.e-mail:
mseygi@milligazete.com.tr--
Ekrem Kızıltaş
Araştırma-inceleme mahsulü kitapların, bilimsel makalelerin yanında hikayeler, masallar, fıkralar ve benzeri edebi türler de insanların birçok şeyi anlayabilmeleri açısından klavuzluk yaparlar. Bazen aylarca kafa yorup anlayamadığımız herhangi bir konuyu rastgele okuduğumuz birkaç paragraf aydınlatıverir mesela.
İnternette dolaşan bir öyküyü kısaca sunmak istiyorum size, Sarı Öküzün öyküsü...
Mekan, henüz insanların uğramadığı dağlar ve ormanların olduğu bir yer. Aslanlar ve bir de yabani öküz sürüsü. Aslanlar kuvvetli ama öküzlere, aman vermez boynuzları ve tabii ki birlik ve beraberlikleri sebebiyle güçleri yetmiyor. Başka avlanma imkanları da yok gibi ve oldukça da zayıf düşmüş durumdalar.
Günlerden bir gün, aslanlardan birisi
diğerlerini de ikna ediyor ve öküzlerle görüşmeye giderek, “Aslında aslanların çok barışsever olduklarını, öküzlerle iyi geçinmeyi çok istediklerini ama tabiatları gereği zaman zaman hırlaşmak durumunda kaldıklarını, bunun sebebinin de öküzlerin arasındaki sarı öküz olduğunu, eğer onu kendilerine verirlerse bundan sonra kesinlikle kendilerini rahatsız etmeyeceklerini” söylüyorlar.Öküzlerin kendi aralarında yaptıkları görüşme, aslanların talebinin karşılanması ve böylelikle sık sık meydana gelen kavgaların bitmesi kararı ile neticeleniyor. Sarı öküz aslanlara teslim ediliyor ve değirlerinin gözleri önünde parçalananıp yutuluyor.
Aslanlar bundan sonra gittikçe sıklaşan taleplerle öküzlerle görüşmeye gidiyor ve her defasında öküzlerin arasından ‘kendilerini rahatsız ya da tahrik ettiğini’ ileri sürdükrleri bir avla geri dönüyorlar. Sonunda aslanlar iyice kuvvetleniyor ve öküzler gittikçe azalıyor. Kuvvet dengesinin aleyhlerine döndüğü günlerde kendi aralarında toplanan öküzler, durum değerlendirmesi yapıyorla
r ve düştükleri durumu reisleri boz öküz şöyle özetliyor: “Evet aslanlar bizi yendiler. Biz aslında savaşı onlara ilk olarak sarı öküzü verdiğimiz gün kaybetmiştik.”Kıssadan murat hissedir. Kısaltmaya çalıştığımız öyküdeki aslanlar yerine mesela ABD’yi ve diğer empenyalistleri, tabii ki sarı öküz yerine de Irak’ı koyarak öyküyü tekrar düşünürseniz, hele sonradan talep edilenler ve edilecekler açısından Suriye’yi, İran’ı ve başkalarını da yerli yerine oturtursanız hisse berraklaşır: Savaş ilk tavizde kaybed
ilmiştir.Neyse ki bu bir öykü ve hayat öykülerle birebir çakışmaz diye ümit edebiliriz. Daha doğrusu ders alır ve çakışmaması için gayret edebiliriz. Böylelikle ilk taviz verilmiş olsa bile müteakip tavizlerin verilmemesi için elimizden geleni yapabiliriz.
Önümüzdeki hafta buluşabilmek umuduyla Cenab-ı Hakk’a emanet olunuz.
e-mail:
ekiziltas@milligazete.com.trAfet Ilgaz
Türkiye'deki Siyonizmin Felsefî bir tahlili
Türkiye'de oluşturulmaya çalışılan, "kafa karışıklığı" değil!
Kafanızın karışması, er geç o karışıklığın düzelmesi, derlenip toparlanması anlamına gelir. Çünkü o karışıklığın peşine düşersiniz. Onu anlamaya, doğruyu aramaya çalışırsınız.
Burda ise peşine düşülen şey, doğrudan doğruya gerçeğin üzerine yapıştırılmış bulunan "etiket"tir, "yafta"dır.
*
Yani siz gözleri bağlanan, aklı azaltılıp yönledirilen, muhakemesi durdurulan bir "zemin" haline getirilmişsinizdir.
Bir cevher halinden çıkarılmış, bir âraz haline getirilmişsinizdir. Size ne diyorlarsa, yani kendileri "öz" adı altında neyi oluşturmak istiyorlarsa, onun taşıyıcısınızdır artık.
*
Kafa karışıklığında, insana, bireye, ferde, süjeye, ne derseniz deyin, işte ona verilmiş bir hareket imkanı vardır. Süje, çabalayarak, düşünerek, uğraşarak, okuyarak, deneyerek, acı çekerek veya çekmeyerek, bu karışıklığın içinden çıkma, bu "kesret" halini düzeltme imkanına sahiptir. Yani "doğru"ya ulaşma imkânı vardır. Acı veya tatlı, az acı veya az tatlı, az veya çok, uzun veya kısa, tabi tutulduğu "sınav"dan
geçme veya geçememe imkân ve ihtimali vardır. Bu demektir ki, kurtuluş imkânı vardır."Yaftalama"da ise, gerçeğin üzerine "etiket" yapıştırıldığında ise, bu imkân ve ihtimal onun elinden alınıyor. Ona "dogma" cesametinde bir inanma hedefi gösteriliyor. İşte ona inanacaksınız. Fransız ihtilâlinin "halk"ın özgürlüğü, eşitliği ve adaleti için yapıldığına inanacaksınız. Aydınlanmanın bilim aşkına yapıldığına inanacaksınız. Hümanizm'in dehşetli bir insan sevgisinden neşet ettiğine inanmanın da ötesinde, hâşâ ima
n edeceksiniz. Falanca ırkın gerçekten de Tanrı indinde en seçkin ırk olduğuna ibadet edercesine inanacaksınız. "Dogma"laştırılan şeye, değişmesi istenmeyen, değişemez olduğu söylenilen şeye inanacaksınız, iman edeceksiniz.Bu teklifi, önünüze insanlar sürü
yor, üstelik. Yani duygulardan, tenakuzlardan (çelişki), ihtiraslardan, saplantılardan ve bilgi noksanlığından (da) oluşmuş insanlar! "Saf bilgi"yi gözden ve elden kaçırmış insanlar...Bu dogmalara, onların dogma oluşları sebebiyle "dokunulmazlık" atfedilmiştir. Bunun farkında olmayan insanlar...*
"Kürt meselesi", Türkiye'nin önüne işte böyle bir yönlendirmeyle çıkarılmıştır. Aslında mesele Kürt meselesi değil, yüzyıllardır uğruna mücadele ettikleri, "Büyük İsrail" ütopyasıdır.Falanca tarihte, falanca sınırlar içinde, falanca büyüklükte bir dünya krallığının inşaa ve ibda edilmesi meselesidir. Çeşitli yollarla geliştirilmeye çalışılan ütopya budur ve Türkiye'nin karşısına, milletin bir bölümünün bağımsızlığı, özgürlüğü olarak çıkarılmaktadır. Bağımsızlık ve
özgürlük gibi değerler yaldızlı ambalajlarla piyasaya sürülmektedir. İçerde yapılmak istenen, bu uğurda yapılması dayatılan değişiklikler de bu ütopyanın ilmihal kitabına benzer. Türk ordusu, Türk idari sistemi, yasaları, ekonomisi, finansal değerler konusunda yapılmak istenen değişiklikler için, hatta Türk sınırları ve toprakları konusunda yapılacak değişiklikler için, bu "ilmihal"e, "Kopenhag Kriterleri"ne bakarınız.*
Tekrar etmek lazım. Mesele Kürt meselesi değil, Siyonizm meselesidir. Bunu doğrudan doğruya böyle ortaya koyamazlar.Hedef belli olduktan sonra kafanızın karışmasına gerek yoktur. Siz de ona göre, mücadelenizi, cihadınızı, savaşınızı, doğru bildiğiniz yolda yaparsınız.
Kesretten vahdete ulaşmak, doğru bir hedef seçme ile mümkündür. Kafa karışıklığından yola çıkarak doğruyu bulmak da bu sebeple imkânsız bir şey değildir. Ama "dogma"lara karşı hiçbir eleştiri, hiçbir savaş, hiçbir mücadele imkanınız kalmaz. Ona iman etmek, biat etmek zorundasınız.O ne derse doğru odur, inancında bulunmanız lazı
m.*
BugünküTürkiye'de Türkiye bilinçlenme sürecinde olduğu için, bu süreç de çok yavaş ilerlediği, geliştiği için, (ama hiç şüphesiz ilerlediği ve gelitiği için) "yaftalama", meselenin üzerine yanıltıcı bir "tabela" asma eylemi ve faaliyeti, sonuç verir gibi görünüyor. Ama zannedilmesin ki, "tabelalama" işlemi hayatın, kâinatın son ve tek doğrusudur. Ona karşı cihadınızı, mücadelenizi, savaşınızı, eleştirinizi, direnişinizi yaparısanız, olur biter.
"İbadethaneler" konusunda, gereken insanların hiç sesi çıkmazken solcu gençlerin "Türkiye'yi Hıristiyanlaştırıyorlar" diye bayrak açmaları size de anlamlı gelmiyor mu?
Orda da, mesele "Hıristiyanlaştırma"nın çok ötesinde, o Siyonist ütopyaya yol açma meselesidir ya, neyse!
e-mail: ailgaz@milligazete.com.tr
İbr
ahim TenekeciYeni başlayanlar için tek derste ev aramak
Evler, kiralık evler...
Evimin yabancısı olamam.
Ömer Erdem
Perşembe ve cuma gününü, “kiralık ev” aramakla geçirdim, Fatih ve Eyüp’ü canım çıkana kadar gezdim.
Bugüne kadar baba evinde oturan biri o
larak, kiralık evin ne olduğunu bilmediğim için, doğrusu hiç ummadığım/beklemediğim şeylerle karşılaştım. Kiralık ev aramak, gerçekten de tuhaf bir duygu. Hele acemiler için daha da tuhaf...Sürekli yukarılara yani camlara, pencerelere bakarak hiç bilmediğin sokaklarda dolaşmak, karşılaşılan her emlakçıya ‘kurtarıcı’ gözüyle bakmak; bakmak bakmak bakmak...
‘Bakmak’, ne kadar zormuş meğer. Mesela bir apartmana bakarken, eğer pencerelerden birinde bir hanım varsa, ‘yanlış anlarlar’, ‘bayana bakıyorum sanarlar’ diye, bakmaktan vazgeçiyorum. Ya da kapının önünde bir kaç delikanlı varsa, süratle orayı terkediyorum. Ola ki beni başkalarıyla karıştırıp, “bu mahallenin namusu bizden sorulur” deyip ağız burun bana girerler. Malum, böyle şeylerden çekinmek lazım. Hel
e Karagümrük gibi semtlerde...Onlarca emlakçıyla, ev sahibiyle konuştum. Mübareklerin hepsi, beni mülakata tabi tuttular: Gece hayatınız var mı? Ne kadar maaş alıyorsunuz? Kaç çocuğunuz var? Başka çocuk yapmayı düşünüyor musunuz? Nerede çalışıyorsunuz? Sizin yaşınızdaki birine dört çocuk fazla değil mi? Mi mi mi...
Bu şekilde uzayıp giden sorular, benim için cevaplaması zor sorular. Mesela “başka çocuk yapmayı düşünüyor musunuz” sorusuna ancak şu şekilde cevap verebildim: “Allah ol derse olur.”
Emlakçının biri, “çocuklu musunuz” diye sordu da, mahsustan soruyu yanlış anlayıp, şöyle cevap verdim: “Evet, biraz çocuk ruhluyum.” Gülesi geldi, sonra ciddi olması gerektiğini hatırlayıp gülmekten vazgeçti. (Burada üzücü olan şu: Çocuk denilince, milletin aklı çıkı
yor.)“Gece hayatınız var mı” diyen mümtaz bir ev sahibine, “nasıl yani” diye karşılık verdim. “Yani içki içer misiniz, sağa sola gider misiniz” dedi. Açıkcası gece hayatı denilince benim aklıma böyle şeyler değil, sabahlara kadar şiir çalışmak, teheccüd namazına kalkmak falan geliyor. Gel de şimdi bunu müstakbel ev sahibine anlat...
“Mesleğiniz nedir” sorusunu “serbest meslek sahibiyim” şeklinde değil de, “gazeteciyim” şeklinde cevaplasaydım, şimdi birkaç evde birden oturuyor olurdum. Ama demedim.
Şimdi, bütün bunları özetleyecek bir cümle kurmak lazım. Nasıl bir cümle?
Kiralık ev arayanlar...
Morgdan kaçan ölüler...
Bilgi toplumu olma yolunda...
Elime, 1950’li yılların müzik ve eğlence dünyasını anlatan bir kitap geçti. O günkü söz sanatçılarının nasıl takdim edildiğini, sanatçılarda neler arandığını görünce ve bu farkı günümüzle kıyaslayınca, ortaya hakikaten acıklı bir manzara çıktı.
Kitaptaki eğlence ilanlarından birini seçiyorum. Yıl 1952, yer Küçük Çiftlik Parkı. Sahneye çıkacak sanatçı şu şekilde takdi
m ediliyor, halka duyruluyor: "Sesi ve bilgisi ile çok sevilen sanatkâr Radife Erten..."Dikkat edin, Radife Erten sadece sesi ile değil, bilgisi ile de seviliyor. (İşte burası önemli!)
Şimdinin müzik/eğlence dünyasına baktığımızda, bayan “sanatçılarda” aranan ilk şartın ses ve bilgi değil de, güzellik olduğunu görüyoruz. Fiziğiniz iyiyse, diğer derslerin(!) hiç önemi yok.
Yine yarışma programlarına katılan, televolecilere demeç veren “sanatçılara” bakıyoruz: Aralarında, sıfır altı yaş grubunun bile zorlanmadan bileceği sorulara cevap veremeyenler var.
Günümüzü gözümüzde bir canlandıralım: Belgesellerin izlenme oranı binde bir bile değil. Tartışma programları, herkes uyuduktan sonra yayınlanıyor. Bilgi yüklü programlar, yayınlanacak kanal bulamıyor. En kültürlü kanallar bile, en işlek saatlerde saçma sapan Küçük Emrah ya da Kemal Sunal filmleri yayınlıyor, yayınlanan bu filmler -yirminci kez yayınlansalar bile- izlenme rekorları kırıyor. Zır cahil sanatçılar, medya ordusunu arkasına alarak koca koca profes
örlere çatıyor, çamur atıyor. Alanında uzman kişiler değil de, medya maymunları itibar görüyor, onlardan görüş alınıyor. Falan filan...Herşeyin bu derece birbirine karıştığı bir dönemde, bir politikacının çıkıp da, “bilgi toplumu olma yolunda önemli adımlar atıyoruz” demesi, komediden başka ne olabilir? Efendim?
Yeni ev
Cuma. Öğleden sonra. Ben İstanbul’da kiralık ev arıyorum, Alaaddin Özdenören Bursa’da toprağa veriliyor.
Bir kahvehaneye girdim ve “yeni evine” taşınan Alaaddin Abi için şu dörtlüğü yazdım:
Sen şimdi bu evi beğenmezsin
Camiye uzak dersin, çarşıya uzak.
Gözlerim kalacak benden geriye,
Dersin... Sımsıkı sarılarak.
Okuma listesi
İşte sizlere, “bu yaz ne yapsam” sorusunun cevabı olan altı kitap!
Araştırma: M. Ertuğrul Düzdağ, Yakın Tarinimizde Dönmelik ve Dönmeler, 366 sayfa, Geyik yayınları, 0212 511 55 26
Roman: G. G. Marquez, Kırmızı Pazartesi, 112 sayfa, Can yayınları, 0212 252 56 75
Makaleler: John Locke, Sivil Toplumda Devlet, 182 sayfa, Metropol yayınları, 0212 638 18 51
Öykü: Kâmil Yeşil
, Kayıp Dilin Öyküleri, 64 sayfa, Birun yayınları, 0212 528 52 32Deneme: Ayşe Şasa, Delilik Ülkesinden Notlar, 156 sayfa, Gelenek yayınları, 0212 633 46 13
Şiir: İsmail Kılıçarslan, Ablam Uzak Ülkede, 56 sayfa, Birun Yayınları, 0212 528 52 32
Çelik
Gazete
mizde, “Saadet kadroları çelikleşiyor” başlıklı tam sayfa bir haber vardı. Saadet kadroları çelikleşiyor da, diğer partilerin kadroları boş mu duruyor? Bence onlar da çelikleşiyorlar. Fakat bu çelik, bildiğiniz çelik değil. Bu çelik, Arçelik’in ‘Robot Çelik’i...Uzaktan kumandalı. Talimat veriyorsun, yerine getiriyor...
Son durum
Hükümet, Amerika’ya her gün yeni tavizler veriyor.
Verilen bu tavizler, Turgut Uyar’ın şu dizesini hatırlatıyor bana:"Ölüyü götürdüler, hiç direnmedi..."
Gelenler
Ömer Özen, Melik
e Sülev-Kütahya, Esen Doğanay, Muhammed Ç, Yusuf Çekiç-Aksaray, Şakir Kadıoğlu-Çaykara/Trabzon, Alaattin Çınar-Kıbrıs, Ali Tutkun-Kempten/Almanya, Hatice Kirkin-Erzurum, İrfan Kayadan-Yumurtalık/Adana, Esra Mert-Konya, Samet Bilgili, Selahattin Albayraktar, Alihan Şirvanşir-Dörtyol/Hatay, Ali Uygun, Necmeddin Sabri-Kahramanmaraş, Hadin Oner-İstanbul, Furkan K., Naim Güleç-İstanbul, Salih Gezgiç-Ankara, Rami Yılmaz, Ömer Mert, Ferhat Karakuzu-Adana, Ramazan Turgut-İstanbul, Veysel C.-Frankfurt/Almanya, Menderes Singin-Almanya, Sebahattin Canpolat, N. Selman-Van...Gidenler
Ben. Yıllık izine...
e-mail: itenekeci@milligazete.com.tr
Mahmut Toptaş
Ateşten gömlek giyenler
Üniversite öğrencisinin, burs almak için müracaat ettiği makam, objektif kriterler koymuş ve müracaat eden öğrencinin verdiği cevapları doğru kabul etmiş, araştırma yapmayacağını da belli etmiş, öğrencilerin dürüst olmalarını istemiş.
Soru 1- Eviniz var mı?
İslâmi terbiye almış, yalanın günah olduğunu öğrenmiş bir delikanlı, köyde beş para etmez evini ev kabul etmiş ve “Var” diye cevap vermiş.
Babasının yüz milyarlık dairesi olan bir öğrenci “Yok” diye cevap vermiş.
Soru 2- Babanızın arabası var mı?
Her gün sabahleyin çalışması için ailenin iteklediği otuz yaşındaki Murat 124 arabayı araba kabul edip “Evet” demiş, öbürü Mercedes arabaya “Yok” diye cevap vermiş.
Soru 3- Babanın maaşı var mı? Sorusuna babasının üç ayda bir çiftçi emekliliğinden aldığı 147 milyon beş yüz bin lirayı maaş kabul ettiğinden “Evet” diyor, öbürü bir milyarlık maaşı az bulduğundan “Hayır” diyor ve doğru söyleyen kaybediyor, yalan söyleyen kazanıyor.
Aynı gazetede yazan iki kişiden birine soruyorlar “Allaha inanır mısın?”
Cevap “Eskiden inanmazdım ama şimdi varlığı ile yokluğu konusunda şüphem var” diyor.
Aynı gazetede bir
yazar daha var. Bütün hücreleri Allah diyecek hale gelmiş. Ömrünü İslâm yoluna adamış, kültür seviyesi, öbür imansızla kıyaslanamayacak kadar yüksek.İmansız olanın aldığı ücret, o değerli, kaliteli Müslüman insanın aldığı ücretin on katı.
İslâmi kuruluş diye lanse edilen bir kurum, kabuk değiştirmek ister. Tarafsız kurluşlardan birine milyarlarca para ödeyerek benim personelim hakkında bana rapor ver der.
Batı kaynaklı kuruluş nasıl tarafsız olacaksa araştırmasını yapar ve alnı secdeli ve milli insanları saf dışı edecek şekilde bir anket düzenler.
Soru 1- Müzik olarak sevdiklerin?
a) Batı klasikleri
b) Türk sanat müziği
c) Türk halk müziği
d) Pop
Soru 2- Hangi oyunları seversin?
a) Beyzbol
b) Futbol
c) Basket
d) Voleybol
Soruların tamamı buna benzer.
Ameri
kan halkı için hazırlanan bu sorulara Türkiye’de Beyzbol sahası görmemiş, oynamamış, ömründe batı klasiği dinlememiş uyanık, Batı müziğini sevdiğini, Beyzbol oynadığını söylüyor, o müdürlüğe yükseltilirken, Türk sanat müziğini seven arkadaşlarıyla halı sahada futbol oynayan başarılı yönetici o günden itibaren saf dışı ediliyor.Şehrin en önemli yerlerinden birinin köşe başında geniş üç katlı iş yeri olan bir Müslüman’ın o işyeri bir seneden fazla kiralık diye boş durur.
Hiç mi tutan yok? Diye sorulduğunda “
Bankalar bol para veriyorlar ama ben vermiyorum" der.Sonunda bankanın dışında başka bir iş sahibine kiraya verir.
Bir sene boş kaldığı için elli bin dolar zarar eden bu Müslüman her ay bin dolar zarar etmeye devam ediyor. Çünkü bankalar bin dolar daha fazla kira teklif ettikleri halde vermemişti.
Müslüman’ca yaşamak ateşten gömlekle dolaşmak gibidir.
Ama Yunus diyor ki: “Gelin bu gün yanalım yarın yanmamak için”
e-mail:
mtoptas@milligazete.com.trİsmet Öz
elBizden korkanlar sizi seviyor
Cumhuriyet sekseninci yılında. Seksen senede kim, kimi, nasıl, niçin, nereye getirdi? Seksen senenin yirmi yedi senesi tek parti dönemidir. Adnan Menderes'in başvekil olduğu on seneden sonrasına askerî müdahaleler devri adı verilebilir. Ne olduk? Şah mıydık ki şahbaz olalım...? Sosyalistler, Türkçüler ve İslâmcılar hay huy içinde geçen son kırk üç yıl süresince güçlü bir "biz" sahibi olamadı. Bir gelişmeye talip olarak yürüyüşe geçtikleri zamanlarda önlerine çıkan her mani
a onları onarılmayacak derecede parçaladı. Kariyerizm illeti ideologi ortaklığını görünmez hale getirdi. Yalnızca öbekler oluşturmak suretiyle parçalanmadılar; aynı zamanda her kafa bir baş olma iddiası taşıdı ve bildiğini okudu. Bildiği neydi acaba? Geçen kırk yıl boyunca ideologi takipçileri düşüncenin ve düşünmenin kendilerine muhtemel katkısını küçümsedikleri kadar hiçbir şeyi küçümsemediler. Düşünce merkeze alınmadığı için düşüncenin muhiti de doğmadı. Sosyalistler, Türkçüler ve İslâmcılar vurgulandığı zaman kendi üstünlüklerini hissettirecek bir "biz" alanına işaret edemediler. Çünkü kendi aralarında her şeyin bir yeri olduğunu tespit eden bağı kuramamışlardı. Her şeye bir yer temin edilemeyince herhangi bir şeyin de kendi yerinde bulunması imkânsızdı.Sosyalistler, Türkçüler ve İslâmcılar son kırk yılda çok farklı sebeplerle bile olsa fincancı katırlarını ürküttü ve bunun sonucu olarak ölçüleri birbirinden çok farklı olsa bile her ideologi sahibi devlet eliyle sopalandı. Sopa yemeyenler olduysa, onlar
fincancıya alenen veya gizlice kendisinin fincancının karşısında yer alan tarafa mensup olmadığını beyan edenlerdi. Hasılı kelâm, Türkiye'nin toplum yapısının adı konulmuş bir şekle girerek düzeleceğine inanan kim varsa kendilerine sopa korkusundan "biz" diyemez oldular. Demek isteselerdi zaten öne sürecekleri bir "biz" elde edememişlerdi. Bütün bir kampa mahsus bu başarısızlık hem sosyalıstlerin, hem Türkçülerin ve hem de İslâmcıların fazladan birer maske edinmesini kolaylaştırdı. Mazeretleri şuydu: "Sopa yemekten korktuğumuz için değil; dile getirmeye müsait bir "biz" olmadığı için bizden bahsetmiyoruz." İleri sürdükleri akıllara sezâ bu gerekçe bir yandan düşük bir ahlâkı, diğer yandan düşük bir statüyü belgeliyordu. Çünkü bir türlü punduna getirip biz diyemeyenler fincancı tarafından kendilerine siz denilmesinden mazoşist bir zevk alıyorlardı.Eğer bu saatten sonra biri kalkıp sosyalistlere, Türkçülere ve İslâmcılara onları istiskâl edercesine "siz" derse hiçbir sosyalist, Türkçü veya İslâmcı bu hitap tarzına itiraz etmiyor ve belli etmese bile bundan memnuniyet duyuyorsa, bu mumnuniyetin birinci sebebi insanların hiç statüsüz kalmaktansa düşük statüye razı olmak eğilimidir. Yani insanlar hiç bilinmemektense kötü bilinmeyi tercih ederler. Kırk üç yılı geri
de bıraktıktan sonra kalıntı sosyalistlerin, kalıntı Türkçülerin ve kalıntı İslâmcıların "biz"den korktukları halde "siz"i sevmelerinin benimsedikleri ahlâkı ifşa eden ikinci ve asıl sebebi Türklere mahsus gündelik hayatın akışı sırasında kamu gözünde bir kampa ait olunduğunun farz edilmesiyle birlikte hâlâ istifadeye mazhar bir şeyler kaldıysa onu kaçırmamak, avantadan mahrum kalmamak endişesidir.iozel@kaynet.net.tr
Mustafa Kurdaş
Mustafa Yılmaz
Rothschild ailesi ve Türkiye’nin ‘bor’u
Müdavimlerimiz ço
k iyi bilir.. Kulis Ankara sütunlarında bugüne kadar dünyayı cendereye alan oluşum ve çalışmalara ilişkin önemli yazılara yer verdik. Think-thank kuruluşarından, lobilere kadar bir çok organizasyonu masaya yatırdık. Dünyayı yöneten, insanlığı sömüren, savaşları başatan yapılanmada buzdağının görünmeyen yönlerini biraz da olsa su yüzüne çıkarmaya çalıştık.Bugün, dünyanın efendiliğine soyunan piramitin önemli bir ailesini daha irdeleyelim istedik. Tahmin ettiğiniz gibi bu da bir Yahudi ailesi.
Rockfeller ailesinin de arkasındaki güç bu aile. Dünyadaki finans hareketlerini bu aile yönlendiriyor. Ailelerin ailesi yani. Rothschild ailesi.Dünyada madencilik deyince bu Yahudi ailesi akla geliyor. Dünya madenciliğinde yaşanan özelleştirme furyasında en büyük parsayı toplayan Rothschild’ler kısa zamanda dünya madenlerine hükmeder hale gelmiş. Rothschild’ler dünyadaki telekom özeleştirmelerinin de tek galibi olmuşlar hep. Bugün dünya haber ağının köşe başını tutan Reuters haber ajansını da daha işin başında bu aile
kendi haberleşme servisleri olarak kurmuş. 1800’lü yıllarda afyon ticaretinde de kartel olmuşlar ve uyuşturucu ile zenginliklerine zenginlik katmışlar.*
Peki Rothschild ailesi neden madenciliğe girmiş? Bu ailenin doğrudan ve dolaylı olarak kontrolünde sayısız firma var. Rio Tinto da Rothschild ailesinin en önemli uluslararası şirketi. Rio Tinto, ismini İspanya’daki tarihi bakır madeninden alır. İlk madencilik faaliyetine de burasının işletilmesi ile başlamışlar. Rio Tinto, madenlerinin firmanın kurucuları
için ayrı bir önemi var. Bu önem Tevrat’tan geliyor. Tevrat’ın Hezekiel Kitabı, 27. Bab 12 ve 13. cümleleri şöye:* “Her çeşit malın çokluğundan ötürü Tarşiş senin tacirindi; senin pazarlarına gümüş, demir, kalay ve kurşun verirlerdi.”
* "Yavan, Tubal ve M
eşek senin tacirlerindiler; senin mallarını insan canları ile ve tunç kaplarla değiş ederlerdi”Bugün kamu kuruluşu olarak işletilen İspanya’daki tarihi iki bakır ocağından birinin ismi Mines De Riotinto, diğerinin ismi ise Tarşiş’tir..
Sanırız Yahudi Rothschild ailesinin neden madenciliğe girdiğini anlamamız için önemli bilgier bunlar. Temelde siyonizm inancı yatıyor.
*
Gelelim bizim neden bu aileyi durduk yerde gündemimize almamıza.. Malum, Rothschild ailesi Türk Telekom özelleştirimesiyle yakından ilgilendi. Şimdi Türkiye’nin gündeminde iki önemli özelleştirme daha var. Bunlardan birisi Bor madenleri. AKP hükümeti de ‘bor’u özelleştirme kapsamına aldı. Diğeri ise Seydişehir Alüminyum Tesisleri’nin özelleştirilmesi.
Şimdilerde, Rio Tinto temsilcilerinin, değişik kılıklarda ve yerli sıfatlarla Meclis gündemindeki Maden Kanunu Değişiklik Tasarısı lehinde kulis faaliyeti yürüttüklerini öğrendik. Rio Tinto, Yabancı Sermaye Derneği (YASED) üyesi. YASED de Madencilik Sektörü Başkanlar Konseyi’ne üye. Yani Mad
encilik Sektörü Başkanlar Konseyi adına konuşanlar Rio Tinto’yu yani Rothschild’leri de temsil ediyorlar. Bu temsil hiç de hafife alınacak gibi değil. Maden Kanunu Değişiklik Tasarısına son anda devletin bor tekelini delmeye yönelik maddeler ilave edilmesi, koparılan gürültünün gerçek adresini göstermesi bakımından önemli. Tehlike kapıda anlayacağınız...*
Bakalım AKP’li milletvekilleri gündemdeki bor madenlerimizin özelleştirilmesi ve Seydişehir için nasıl bir tavır koyabilecek. Biz uyarılım istedik. Ailele
rin ailesi Rothschild’lere dikkat...CSIS’ın gözdeleri...
TOBB ile CSIS ortak mutabakat imzalamış. TOBB Başkanı Hisarcıklıoğlu, “Bir sivil toplum kuruluşu olarak görüşlerimizin karar merkezlerine daha çabuk ulaştırılması için burada olmaya karar verdik”
K
arar Merkezi ibaresine dikkat edelim. Doğrudur. CSIS bir karar merkezidir. Hafızalarımızı yoklayalım. Türkiye’de ekonomide, siyasette, bürokraside adı ön plana çıkmış bir çok insan mutlaka CSIS’ın önünden geçmiştir. Bu isimler saymakla bitmez. Ancak son dönemin gözdeleri AKP’liler. Başbakanımız Tayyip bey bile iki defa gidip konuştu. Hatta birinde CSIS’ta konferans verdi. Konferansın başlığına dikkat; “Türkiye tekrar yoluna girdi!”. Demekki daha önce yoldan çıkmıştı. Ne zaman? Tabii ki Refahyol Döneminde. Sonra 28 Şubat patladı yola getirmek için!Zaten CSIS’ın Tayyip beyden önceki gözdesi Çevik Bir’di. 28 Şubat’ın kudretli paşası. Bir ayağı CSIS’taydı desek abartmış olmayız.
Peki nedir bu CSIS? "Center For Stratecig and International Studies" yani, "Strate
jik ve Uluslararası Etüdler Merkezi” Görünürde bir düşünce kuruluşu. Çok masumane kaldı. O zaman derinine bakalım; “Amerikan Yahudi örgütlerinin üst örgütü” Bu tanımlama daha gerçekçi. ABD’deki en etkili lobinin Yahudi lobisi olduğunu artık bilmeyen yok. Zaten bu yüzden yaygın bir tabirle “CSIS düşünür ABD uygular” deniyor.Mesela tezkere günlerine dönelim. Tezkere geçmediğinde CSIS hemen bir rapor hazırladı: “Türkiye’nin ABD askerlerinin konuşlanmasına ilişkin kararı Türkiye-ABD ilişkilerinin geleceğini belirleyecek!” Rapordan daha çok tehdit ve şantaj kokmuyor mu sizce de? Zaten ikinci tezkere de sorunsuz geçti.
CSIS TOBB’la nikah yaptı. Daha önce kurumsal olarak gözde TÜSİAD’dı. Anlaşılıyor ki İkinci kurumsal gözde TOBB...
Son söz; Türkiye göze giriyor. Ancak yanlış yerde.Yaşar Hoca’ya arkadaş kıyağı
Hatırlarsanız Yaşar Nuri Hoca’nın kitapları Diyanet’e yönelik eleştirileri yüzünden M. Nuri Yılmaz döneminde yasaklanmıştı.
Yeni Diyanet İşleri Başkanı, Yaşar Nuri Öztürk Hoca’nın üniversiteden arkadaşı. Duyduk ki yeni Başkan ilk kıyağını arkadaşı Yaşar Hoca’ya yapmış. Hoca’nın kitaplarının yeniden Diyanet’e ait yayınevlerinde satışına izin vermiş.
Arkadaş dediğin böyle olacak..
e-mail:
kulisankara@mynet.comMine Alpay Gün
SURİYE
Çocuklarına değişik isim verme müsabakası olsa, mutlaka Ardahanlılar kazanır. Kiraz, Çiçek, Karanfil, Kardelen, Ay-bala, Yolcu, Senem,Servi. Sanki doğa dolanır orta yerde bu isimlerle.
"Suriye" de devlet denli güçlü. Ailesinin reisi old
uğu; kızlarının, oğullarının, kocasının ona danışmadan kıpırdayamadığı yetmiyormuş gibi. Sülâlesi içinde de âdeta "örgütbaşı." Anlaşmazlıkları o, çözüyor. Kavgalarda haklıyı ayırdedebiliyor. Ağzı lâf yapıyor. Cümleleri kuvvetli, süngülü, silâhlı, ağır anlamlı. Kelimeleri küfürlü. Kimsenin hayatında duymadığı, aklına asla gelemeyecek küfürler onun dağarcığında. Kelime hazinesi bu yüzden çok zengin.Eli-ayağı erkek Suriye'nin. Elleri iri. Kolları güçlü. Genç olduğu günleri, kimse merak bile etmiyor. Kırklı yaşlarını tüketmek üzere. Yaşı, yılları çatlatacak kadar çocuksu ve saf çoğu zaman. Sanki sadece kafası kadın. Başındaki yemeni de olmasa tok sesinden hiç bilinemeyecek. Kızdığında ilk işi, güneş yanığı esmer yüzünü çevreleyen örtüyü kaldırıp atmak oluyor. Alnını çevreleyen güneşin ulaşamadığı ak şerit ve sarı saçları ile bambaşka bir hüviyete bürünüp işte o zaman gerçek karakteri hakkında hüküm verilebiliyor. Fazlası ile yırtıcı. Bir kaplan gibi, karşısında normal duran insanın üzerine saldırıyor. Kavgacılığı herkesi korkutuyor. Bir kaya gibi gövdesinden fırlamış iri kemikli suratı kıpkırmızı oluyor. İki dağ gibi heybetli kaşları yıldırımlar yağdırıyor. Sarı gözleri şimşekler çakıyor.
Acaba Suriye'yi bir heykeltraş, farkeder mi? Ya da bir ressam.
Biri hikayelerine çağırır mı? Ya da bir film de oynatırlar mı? Sarı kirpiklerini kırpmadan yaptığı kavgaları. Hasmına hamlelerini. Yalınayak koşuşlarını, deklanşöre sığdırabilirler mi? İsmi ile tezat, ne var diye düşünüldüğünde. Aslında bunlar tezat falan da değildir. Bu sorunlu coğrafyayı, bu kavgalı toprakları yurt tutan, Suriye'nin dedesinin uzaklardan oğluna gönderdiği mektupta çözülür düğüm.Doğacak ilk torunu kız ise, "adını Suriye koyun" der, kaçak dedesinin nerelerde yaşadığını ailenin unutmaması için. Delikanlı dede nereden bilsin, kendisinin yaşadığı her zorluk, torununda tekrar dirilecektir. Sükûnetli sülâlenin çözemediği sır. Anlatıldığında, dinleyen ismi ile müsemma diye mırıldadığında. Bir panter gibi homurdanarak dönüyor, kötü birşey denmediğinin izahının güçlüğü sonra.
Burundan soluyor Suriye. Sinirli. Normal konuşmaları bile yüksek sesli. O doğmadan yerlerde sürüklenmiş, dipçiklenmiş, bıçıklanmıştır dedesi. Hayatta kalmak için öldürmek zorunda kalmıştır. Kaçtığı Suriye dağlarında da ezilmemek için hep kanlı kavgaların bir ucundan tutmuştur uzun boyuna, bir çuvala bassalar da farkedilen Yunan heykeli endamına tezat; sıkıntılı, psikolojisi sorunlu Suriye'ye bu hal sanki dededen bir reenkarnasyon. Ruhu adeta dedesinin ikizi.
İnsan düşünmeden edemiyor, iyiki hapiste değil bu kadın. Ama karakolu mesken tutmuş. Her an elinden bir kaza çıkacak kadar suça meyilli. Ailesinden kimse yanında konuşamıyor. O'nun gölgesinde pısırıklaşmış oğula, kocaya, damada da Suriye, iş buluyor. Bir telefonla hallediyor. "Hanımağa"lık falan değil. Suriye bilek gücü ile ekmeğini kazanyor. Merdiven siliyor. Ama içerilere girmiyor. Gel, daha yüksek ücret. Cam-çerçeve. Hayır. Sanki içerde eğilmez başına gem vuracaklar. Kabul etmiyor.
Merdivenleri çabucak silip, bir başka apartmana geçiyor. Hiçbir yerde eylenmiyor. Fazla konuşmuyor. Acele ile evine dönüp, okula gidecek çocuklarına harçlık yetiştiriyor. Kocası çoğunlukla işsiz, yük Suriye'nin omuzlarında. Tek söz etmiyor ama, ters ters baktığında adam iyice büülüyor. Suriye, köşeye geçtiğin
de, kocası kalkıp daha aşağı bir yere oturuyor.
Abdulkadir Özkan
Elektronik Posta
'ya gelenlerBilgisayar teknolojisinin gelişmesi ve yaygınlaşması
, giderek klasik iletişim araçlarının yerini almaya başladı. İyi mi oldu, kötü mü doğrusu karar veremiyorum. Sağladığı kolaylıklar sebebiyle iyi olduğu kesin. Ancak, özellikle e-mail adreslerinin kullanılmasında muhatabın ilgi alanına dikkat edilmeyişi sebebiyle biraz gelişigüzel kullanıldığını düşünüyorum.Söz gelimi e-mail adreslerinin tanıtım ve duyuru amacıyla kullanılması adreste yığılmalara yolaçıyor. İtiraf etmeliyim ki, e-mail'e gelenleri gözden geçirmek için her gün en az 3 saatimi ayırmak zorunda kalıyorum. Bu süre içinde beni hiç ilgilendirmeyen, katılmam mümkün olmayan proğramları, tanıtım bilgiler
ini okumak durumunda kalıyorum.Bunun yanında bir takım kişilerin sadece kendilerini tatmin için hazırladıkları metinleri de ister istemez gözden geçirmek zorunda kalıyoruz.
Kısacası bilgisayar ve Internet sağladığı kolaylık kadar gelişigüzel kullanım sebebiyle sıkıntıları da beraberinde getiriyor.
Bu girişten sonra e-mail adresime gelen mesajlar üzerinde durmak istiyorum.
Bunun başında siyasi partiler ve sendikaların etkinliklerini yansıtan mesajlar yer alıyor. Bunlardan yararlandığımı belirtmek istiyorum.
Bir diğeri ise Milli Gazete ve yazılarımla ilgili olarak lehte ve aleyhte gelen mesajlar var. Bu mesajların her türlüsünü gönderenlere teşekkür ediyorum. Yazdıklarımı doğrudan muhatap alarak gönderilen bu tür mesajlar benim için bir ayna vazifesi görüyor.
Dipsiz kuyuya taş atmadığımızı hissettiriyor.Yazılarımla ilgili olarak aldığım mesajları içerik itibariyle üç ana başlık altında toplamak mümkün.
Bunlardan büyük bir bölümü yazdıklarımla ilgili olarak katkı anlamına gelebilecek olanlar.
İkinci bölüm yazdıklarımızı destekleyen, yazdıklarımız çerçevesinde bazı düşüncelerin ifade edildiği metinler.
Üçüncü grupta olanlar ise, AKPile ilgili olarak yazdığım bazı yazıları sert ve aşırı bulan mesajlar.
Bu konu üzerinde durmak istiyorum. Genelde bu husustaki düşüncelerini dile getirenler doğrudan yazılarımı hedef almaktan çok, gazetenin genel yayın politikasına karşı çıkıyorlar. Bana göre haksızlık yapıyorlar. Hemen belirteyim ki, gazete adına cevap vermek durumunda değilim. Bunun cevabı gazete yönetiminde bulunan
kardeşlerimize düşer. Onlar da zaman zaman bu tür eleştirileri cevaplandırıyorlar zaten. Ancak, ben şahsım adına şunu söyleyebilirim. Şahsen AKP'ye yönelik, daha doğrusu iktidara yönelik eleştirilerimde ana düşüncem, AKPyöneticilerine hatalarını göstererek yanlış yoldan dönmelerine yardımcı olmaya çalışıyorum. Yazılarımda ve eleştirilerimde bunun ötesinde bir maksat aramak beni tanımamak anlamına gelir. Hele hele bir iki okuyucumun, kıskançlık ve çekememezlik gibi nitelendirmelerini hafiflik olarak nitelendiriyorum.Kişisel hiçbir beklenti içinde olmadığım için bu konuda çok rahatım. Ve kesinlikle de meselenin bir kısır çekişme şeklinde algılanmasını doğru bulmuyorum. Bu sebeple bana gönderilen mesajlarda, hangi yazımdaki hangi düşünce ve yorumumda hata yaptığım ve hatamın ne olduğu şeklinde eleştiriler gelirse buna sevinirim. Genel değerlendirmeler içinde bir takım hafif kaçan eleştirileri doğru bulmuyorum.
Bu ülke hepimizin. Tepemizdeki çatının çökmesi halinde bundan hepimiz zarar görürüz. AKP'ye yönelik eleştirilerimde işte bu çatının çökmemesi için nelerin yapılması gerektiğine dikkat çekmeye çalışıyorum. Bundan sonra da bu tavrım devam edecek.
e-mail: aozkan@milligazete.com.tr
Nedim Odabaş
Yiyin efendiler!
Gazetelerde, televizyon haberlerinde ne zaman b
ir yolsuzluk, vurgun ve hortumlama haberiyle karşılaşsak aklımıza hep “Yiyin efendiler yiyin bu han-ı iştiha sizin, aksırıncaya tıksırıncaya kadar yiyin” beyti gelir.Çünkü, güzel Türkiye’mizde küçük çalanlar için jet hızıyla çalışan bir “adalet mekanizması” vardır ama, büyük çalan ve götürenler için böyle bir şey yoktur.
Türkiye, büyük çapta hortumlama işleri yapanların, banka batıranların, bankaların içini boşaltanların, vurgun ve yolsuzluk işlerine bulaşanların “ellerini kollarını sallayarak” dolaşabildikleri, hatta “itibarlı işadamı” sıfatı kazanabildikleri garip bir memlekettir.
On yıllık süreç içinde sayısız bankanın battığına, batırıldığına şahit olduk. Sahibi oldukları bankaları cirit attıkları sektörlerdeki firmalara “kredi musluğu” olarak gören ve bankalarının mevduatlarını iç eden itibarlı işadamlarımız (?) üç-dört ay boyunca gözaltında tutuldular. Peki sonrası...
Bildiğimiz kadarıyla şu anda ortada “Banka Batırmak Suçu’ndan mahkum olan” bir kişi bile yok.
Bankaları batan işadamlarımızın hemen hepsi daha önceki işlerinin başında “paşa paşa” para kazanmaya devam ediyorlar.
Batan bankaların faturasını ise zavallı millet olarak sessiz sedasız ödedik. Ödemeye devam ediyoruz...
Peki bu bankaları batıran “itibarlı işadamlarımız”dan yediklerinin hesabı soruluyor mu?
Daha teknik bir tabirle, "Batan bankalardaki paralar muteber işadamlarımızdan tahsil edilebiliyor mu?”
O da yok...
O halde şairin “Aksırıncaya, tıksırıncaya kadar yiyin” beyti dibine kadar doğru değil mi?
***
Meclis Yolsuzlukları Araştırma Komisyonu uzun süredir harıl harıl çalışıyor... Eski bakanları dinliyor, eski başbakanları dinliyor, bürokratları dinliyor...
Komisyona yolsuzluklar konusunda bilgi veren siyasetçilerin hiç birisi şimdiye kadar “yoğurdum kara” demedi... Demez...
Çün
kü, yapılan işlerin hepsi “minare kılıfına” uygun vaziyette... Herkes topu bir başkasına atıyor... Bize de işin “lak lak”ını yapmak düşüyor...***
SSK’da akıl almaz bir vurgun yaptığı iddia edilen “Neşter” operasyonunun zanlıları önceki gün serbest bırakıldı...
Hem de 100’er bin dolar kefaletle...
Zanlılarımız jet hızıyla 100 bin dolarlık kefaletlerini temin edip serbest kalmışlar...
İşte adalet, işte kefalet...
e-mail:
nodabas@milligazete.com.tr-Mehmet Talü
Kur’an-ı Kerim şefaat edicidir
Ebu Ümame el-Bahilli (RA)'den rivayete göre Resûlullah (SAV) şöyle buyurdu:
"Kur'ân'ı okuyun! Çünkü Kur'ân, onu okuyanlara kıyamet günü şefaatçı olarak gelecektir. Zehraveyn'i (yani) Bakara ile Âl-i İmran sürelerini okuyun! Çünkü onlar kıyamet gününde iki bulut yahut iki gölge veya safbeste iki fırka kuş gibi gelecek; okuyucularını müdafaa edeceklerdir. Sûre-i Bakara'yı okuyun! Zira onu okumak berekettir; terk etmek ise pişmanlıktır. Onu tahsil etmeye battaller mukted
ir olamazlar" buyururken işittim.Muaviye: "Duydum ki Battaller: Sihirbazlar mânâsına gelirmiş" demiş. (Müslim, Müsafirun: 252)
Hadis-i Şerifteki: "Kur'ân'ı okuma emri" orada hazır bulunan bütün ashaba, dolayısıyla bütün ümmete bir talimat niteliği taşır.
Kur'ân'ı okumakta aslolan onu anlamak, ilmine, bilgisine ve mantığına sahip olmaksa da, sadece metnini okumak dahi bir ibadet olup, pek çok sevabının olduğu Resül-i Ekrem'in hadislerinde beyan buyurulur. Çünkü Kur'ân, Allah kelamıdır; onu okuyan Allah'la
konuşuyor hükmündedir ki, bunu önemsememek söz konusu olamaz.İnsanlardan pek çoğu sadece Kur'ân'ı okuyarak sevaba nail olurken, tarih boyunca sayıları insanoğlunun nüfusuna kıyasla çok fazla olmayan alimler sınıfı da onun ilmini yapar ve bu sayede insanların büyük çoğunluğu hayatta nasıl bir yol izleyeceklerini onlardan öğrenmiş olurlar.
Kur'ân'ın kıyamet gününde şefaatçi olarak gelmesi, onun emirlerini ve nehiylerini yerine getiren kimselere Allah'ın rahmeti ve merhametiyle muamelede bulunmasıdır.
Kur'â
n'ı ibadet kasdiyle, hayrını ve bereketini umarak okumak da sevabı ve mükafatı olan güzel amellerden biridir. Kur'ân, kendisini okuyana ve hükmüyle amel edene lehte şahitlik edecek ve o kişinin günahlarının affı için Allah'la o kul arasında aracılık yapacaktır. İşte bu aracılık şefaattir.e-mail: mehmettalu@hotmail.com
Mevlüt Özcan
Teknolojinin gönüllü köleleri miyiz?
Teknoloji başdöndürücü bir hızla ve gelişerek ilerliyor. Bu ilerleyişle 21'nci yüzyıl insanını da aynı hızla büyüleyerek peşinden sürüklüyor. Görünen o ki, toplumumuz, teknolojiye ilgi ve hürmette sınır tanımıyor. Bakın topluma herkes "damdan düşercesine" yaşıyor. Kitleler teknolojiye esir düşmüş, esaret hayatı yaşıyor.
Kula kulluğu pekiştiren gelişkin mekanizmalar toplamı olan teknoloji, hayatımızın her anını ve alanını biçimlendiriyor. Başka bir ifade ile biz hayatımızı teknolojik sihirlerle şekillendiriyoruz. Teknoloji herkesi kendi kurallarını da uygulamaya zorluyor.Buna boyun eğen kitleler teknolojiye ilgi, teslimiyet ve hürmete sınır
koymuyor, kusur da etmiyor.Kula kulluğa hazırlayan teknoloji hangi sihir ve büyülerle kitleleri yönlendiriyor; şöyle bir bakalım.
Bütün insanları bir insandan izleyelim. Karşımızdaki insan hepimiziz. Hepimizin kopyası olan o insan:
* Sabah 7.30'da dijital
saatinin alarmıyla uyanıyor. Yataktan fırlayıp doğrulduğunda terliklerini giyiyor.* Elektrikli diş fırçasıyla dişlerini fırçalıyor.
* Pilli traş makinasıyla traşını oluyor.
* Kahve makinasında kahvesi düğmesine bastıktan 1-2 dakika içinde hazır hale geli
yor.* Nemlendirici kremini yüzüne sürüyor.
* Televizoyunu açıyor.
* Derin donduruculara daha önce koyduğu endüstriyel kurabiyeleri çıkarıp bu defa mikrodalga fırına koyuyor.
* Hazır kahve kremasını ve sun'i tatlandırıcıyı fincana boşaltıp kaynar suyu da i
lave ediyor.* Mikrodagla fırından gelen sinyallerle kurabiyelerin hazır olduğunu öğreniyor. Fırından çıkardığı kurabiyeleri hazır kahvesiyle birlikte ayakta atıştırıyor.
* Ayaküstü tıkınırken cep telefonunu açıyor.
* Kredi kartlarını, işyerine giriş-çıkışta kulllandığı dijital kartın bulunduğu cüzdanını kontrol ediyor.
* Televizyondan gazete başlıklarının ne yazdığını öğreniyor.
* Kuru temizleyiciden aldığı giysilerini palarpandaras giyiniyor.
* Bu koşuşturma arasında kombiyi de kapatıyor.
* El çantısını yanına alıyor.
* Çıkarken hazır cila ile ayakkabılarını parlatıyor.
* Canhıraş evden çıkarken kapattığı çelik kapının anahtarını bir tomar anahtarlıkla birlikte belindeki kayışa takıyor.
* Süratle arabaya koşuyor. Yaklaştığında elindeki kumanda ile arabasının kapılarını açıyor. İçeri girip oturduğunda kapıların alarmını kapatıyor. Vasıtasını telâşla çalıştırıp hemen klimayı da açıyor. Yaz ise soğuk, kış ise sıcak havayı üfürtüyor.
* Arabanın radyosunu açıyor. O anda bir kamyonun altına giren vasıtadaki bir ailenin yok olduğunu duyuyor; ancak böylesine bir haber hiç dikkatini bile çekmiyor.
* Arka tekerlekleri bir tur atarak kalkışını yapıyor. Biraz sonra tıkanan trafik canını sıkıyor. Herkesin arabası olmaktan kaynaklanan sıkışıklıktan dolayı üflenip püflenmeye başlıyor. Bu ara cep telefonu çalıyor ve geyik muhabbeti başlıyor. Yolun sıkışıklığı devam ettiği için strese giriyor ve çantasından çıkardığı stres hapını yutmakta gecikmiyor.
* Bütün bunlar 45 dakika içinde gerçekleşiyor.
* Klimalı ev, klimalı araç, klimalı işyeri... Daraldıkça klimaların numaralarını yükseltme... Koşmaca koşuşturmaca... Bir taraftan yalan öbür taraftan dolan... Daha fazla kazanç daha fazla "teknoloji nimetleri"nden istifade etme gayreti.
"İbadetler mi" dediniz?
Bu "modern mahlûk"un ibadeti "teknolojik put"a oluyor ya.
Hele bir düşünün siz de mi teknolojinin kölesisiniz yoksa?
Vah vah, yazık oluyor insanlığa....
mozcan@turk.net
ORTADOGU
Atatürk'ü anlamak, anmak ve yaşamak
30.06.2003
Mİllet olarak yaşayabilmek, ilerleyebilmek, sosyal, kültürel, ekonomik ve teknik alanda kendi kendimize yeterli hale gelebilmek, dış dinamiklerden menfi yönde etkilenmeyip her olayın üzerine kendimize has unsurların dinamiği ve kararlılığı ile gidebilmek için kültürümüzü, tarihimizi, edebiyatımızı, ilim,
kültür, sanat, edebiyat, devlet, hükümet adamlarımızı doğru bir şekilde bilmek bilmiyorsak öğrenmek zorundayız.Dünyanın en eski, en uzun ömürlü, geçmişi şanla ve insanlığa hizmetle geçmiş bir milletin fertleri olarak sayısız ilim, kültür, sanat, edebiyat, devlet ve hükümet adamı yetiştirmiş, insanımıza insanlığa, ilme ve insani değerlere düşmanlarımızın bile görmemezlikten gelemediği hatta çoğu zaman insaf ehli olanlarının övgüyle dile getirdiği hizmetleri ger çekleştirmişiz. Doğu'dan Batı'ya, oradan Hind
istan'a ve Afrika içlerine kadar hak, adalet, insanlık, ahlak ve erdem örnekleri götüren, yürekleri sevgiyle donatan, gönül ve ruh dünyalarını akıl aşk ve ahlakla aydınlatan, açları doyurup çıplakları giydiren büyüklerimiz sayılamayacak kadar çoktur. Bu büyük insanları, kimileri cesaretlerinden, kimileri merhamet ve adaletlerinden, kimileri gönüllerimizi ısıtan ve ışıtan yazı ve şiirlerinden, kimileri dünya insanlığına bıraktıkları solmaz ve pörsümez eserlerinden, kimileri de barış zamanlarında gördükleri iyiliklerden, erdem yüklü davranışlarından tanır. Şüphesiz bu ilim ve kültür abidelerinden fikir, iman ve aksiyon adamlarından devlet adamı ve komutanlarından en sonuncusu ve en önemlisi, büyük devlet adamı, ordu komutanı, ulu önder Mustafa Kemal Atatürk'tür. Ordusu tamamen dağılmış, silahları elinden alınmış memleketimizin silahlı kuvvetlerini yeniden kurarak, düşman karşısına eğitimli, düzenli, kararlı, disiplinli, morali yüksek, geleceğe güvenle bakan, korku nedir bilmeyen güçlü bir ordu oluşturan ve bu orduyla dünyanın en güçlüleri zannedilen ordularını Dumlupınar'da, Sakarya'da, Çanakkale'de yerle bir eden, Türkiye Cumhuriyeti'ni kurup bugünkü hür ve demokratik ortamda yaşamamızı sağlayan bu büyük insanı anmak, anlamak ve emirlerine uyarak bize bıraktığı emanetleri korumak, ilkelerini yaşamak ve yaşatmak zorundayız. Olayları değerlendirmede son derece başarılı olan, zorluklar karşısında asla yılgınlığa düşmeyen, çok okuyan, her zaman ikna metodunu kullanan, tarihi ve tarihimizi çok iyi bilen, insan düşüncesine gerçek manada değer veren, vatan-millet ve bayrak sevgisiyle dolup taşan, bilime, sanata, kadın,a akla, hürriyete devamlı yürek uzatan, gerçekçi olup milli güce dayanan Mustafa Kemal Atatürk'ü anmak, anlamakla bütünleşirse bir anlam kazanır ve onun herkese her zaman yol gösterecek olan kişiliği, ileri görüşlülüğü, zekâsı, dahası bizlere bıraktığı prensipleri ve ilkeleri daha iyi anlaşılır. Atatürk'ü anlamak demek, onun ilkelerini inkılaplarını, özelliklerini, insanlığa ve ülkemize getirdiği yenilikleri, belirlediği kuralları ve kurduğu kurumları anlamak demektir. Kuvvetli olmak, güçlü Türkiye yaratmak için memleketimizde milli birlik ve beraberlik içerisinde yaşamak lazım geldiğini bir düstur olarak belirleyen ve bizden isteyen, mutlu, huzurlu ve refah içinde yaşayan bir Türkiye'yi her zaman ayakta tutabilmek için milli ve şahsiyetli kalarak ülkenin meselelerine kafa yormak gerektiğini açık ve net olarak bildiren Atatürk'ü anmak, her anma faaliyetinden sonra adı geçen değerlere, kurallara ve kurumlara daha bir aşk, azim, gayret ve ümitle yapışılır ve hiçbir zaman da elden bırakmamak kararıyla yükseklere, daha yükseklere ve çok çok yükseklere kaldırılırsa bir anlam ifade etmiş olur. Bu anlam ve ifadeye bağlı olduğuna inandığımız herkese düşen görevlerden biri de "Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir" diyen, "Türk kültür ve medeniyeti atinin medeniyet ufkundan bir güneş gibi doğacaktır" gerçeğini olanca gücüyle haykıran, "Ne mutlu Türk'üm diyene" diyerek kendi kendimize güven duymamızı sağlayan, "Ya istiklal ya ölüm" gerçeğini hafızalara yerleştiren ve "Ordular, ilk hedefiniz Akdenizdir, ileri!" haykırışıyla istikameti gösteren Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk'ü yaşamaktır. Atatürk'ü yaşamak da tıpkı anmak gibi sade, samimi, gerçekçi olursa onun bütün özelliklerini ortaya çıkaran, önder ve rehber kişiliğini insanlara kavratan, dehasını ve liderliğini en iyi bir şekilde anlatan bir özelliğe sahip olursa faydalı olur ve Atatürk'ün ısısından, ışığından, ilerigörüşlülüğünden, fikirlerinden insanlığın ve insanımızın daha yüzlerce yıl ürün ve verim elde etmesi, kafalarını, kalplerini, gönüllerini, his ve hayal dünyalarını doldurması sağlanmış olur. Türkiye'nin kalkınması, gelişmesi, tekrar eski azamet ve gücüne ulaşması, insanlığa ve ilme sayısız ilim, kültür, sanat, ahlak adamları, yaşayış ve düşünüş örnekleri hediye edebilmesi için Atatürk'ün açtığı yolda gösterdiği hedefler doğru, sağlıklı, sağlam kararlı, uzun ömürlü ve hızlı adımlarla, bitmez tükenmez umutlarla ve inançla yürümeliyiz. Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk'ün istediği kadar ve istediği biçimde kafalarımızı ve kalplerimizi ilimle, bilgiyle, çağdaş kültürle doldurmalı, onun ilkelerini- inkılaplarını, özelliklerini, getirdiklerini, zaferlerini, insanımıza ve insanlığa hizmetlerini daha gür ve daha büyük bir heyecanla duyurmalıyız. Türk'ün zekâsına, medeni kabiliyetine üstün özelliklerine, gücüne ve ahlak anlayışına herkesten daha çok güvenen ve ne yaptıysa bu büyük milletin daha mutlu ve daha huzurlu olması için yapan bu büyük dehaya yakışan anma faaliyetleri, yalancı ve yabancı duygulardan,düşüncelerden arınmamıza, gerçek fikirlerde derinleşmemize, ahlakta kemale ulaşmamıza, elimizde tuttuğumuz ilim- kültür-sanat-sevgi ve ahlak meşalesiyle Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün gösterdiği iyilik ve güzelliklere ulaşmamıza, bitmez bir umut, sönmez bir azim ve zaman geçtikçe daha da kuvvetlenen bir inançla yürümemize vesile olacaktır. Ne mutlu Atatürk'ü hakkıyla anlayıp hakkıyla ananlara!..
Bu yazı 1 kez okundu.
yazar : Durdu Şahin
GP ŞARLATANLIĞI
30.06.2003
Türkiyenin geleceği tehdit altında
Bu günlerde bir parti çok gözüme batıyor.Türkiye'min geleceğini tehditlerle süsleyen
Soygun Parti'si hergeçen gün oy potansiyelini yükseltmekte ve gelecekte Türkiye'm için
ortaya tehlike saçmakta...
Seçim meydanların da bozuk bir plak gibi aynı şeyleri tekrarlayan Cem Uzan'ın Ünlü Bir
sloganı var: "Varmısınız" Aslında bu sözün altının biraz kurcalandığında söylenen sözlerin manası
daha kolay anlaşılacak.Cem Uzan'ın biraz geçmişini karıştırdığımız da o kelimenin devamında
gelencümleler aynen şöyle sıralanmakta:
Ben sizin emeğinizi sömürecem,batmayan bankalarıda batıracam,tüyü bitmemiş yetim hakkını
sizlerin oyuyla sömürücem Varmısınıızz.Tabi bizim cahil halkımızda bu kelimeye varızz diye tempo tutuyorlar
Cem Uzan'nın biraz geçmişini kurcaladığımızda ortaya çıkan tabloya bakın
ABD ve AB 'de kırmızı alarmla aranan,Amerika devi "MOTOROLA"yı Milyarlarca zarara
uğratan,Turgut Özal zamanında Ahmet Özal'la PTT'nin kaçak olarak linklerini kullanarak kurduğu
Türkiyenin İlk Kaçak öz
el televizyonu olan "STAR TV"yi kuran ve kurduktan bir müddet sonraAhmet Özal'a tekmeyi vuran ve kapı dışarı eden vs vs vs. bu insan:"Dünyayı Soydum Sıra Memleketim de "
diye haykıra haykıra Türkiye'min topraklarını gezmekte ve eğitimsiz halkımızı kandı
rmakta.Aldığı 2 milyonu aşkın oyuylada bunu çok iyi başardığı görülüyor...
İşte bu GP Partisi Lideri ve Sahibi Cem Uzan'nın Halkçılık Anlayışı
Sahibi olduğu Star TV'de 0 900 Hatlarla halka arkadaşlık,gece ise sıcak saatler vaad eden ,
"BBG" Adlı yarışma programıyla Türk Kültürünün hiçe sayarak gözetlenme olayını getiren,Cem Uzan'ın
Milliyetçilik anlayışıda bu olsa gerek!...
Bir Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı hakkında kullandığı "Allahsız","Kalleş" gibi iğrenç ve
bir okadar da Türk Ahlakına aykırı sözleri meydanlarda haykırarak söyleyen ve utanmadan kendi
TV ve Basın organlarında defalarca yayınlatıp Manşetlere taşıyan bu zihniyet daha sonra kalkıp
"Türk Dil Kurumu"nun sözlüğünü çıkararak ben mecazi anlamda kullandım diyebiliyor.İşte terbiye
işte mantık...Acaba Türkiye Cumhuriyeti tarihinde bir başbakan hakkında böyle aşağılayıcı bir
kelime kullanılmışmıdır.
Şimdi size soruyorum bu şahsiyetin seçim meydanların da avazı çıktığı kadar bağırdığı ben namusluyum
kimse yapamadı ama ben yaparım yapamazsam şerefsizim diye söz verdiği vaadlerini biraz hayatı hakkında
bilgisi olan bir insan nasıl inansın.Kendisini zengin ettiği gibi Türkiye'mide soyunlarla düzlüğe çıkaracaksa
aman uzak dursun.
Türkiye'yi bırakıp evrensel ölçütlerle Dünya'yı soyan ve bu konuda herkesçe tanınan ve bilinen bu kişi birde
meclise girerse vay Türkiye'nin haline
Milliyetçilik ve Halkçılık ilkesinden bu kadar uzak bu kişinin nasıl oluyorda bu Türk Milletini
bu kadar basit kandırabiliyor anlamıyorum.
Türkiye'nin Milli menfaatleri ve bölünmez b
ütünlüğünün bu kadar ayaklar altına alındığı bu dönemde artıkbu memleketin bir soyguncuyu daha kaldıracağını zannetmiyorum..
M.AKIF ERSOY: "Sahipsiz Kalmış Vatanın Batması Haktır,Sen Sahip Olursan Bu Memleket Batmayacaktır" demiş.
haydi Türkiye'nin Türk M
illiyetçilerine olan ihtiyacının bu kadar arttığı dönemde bu tehlikeye karşı hepimizdirenelim ve gerçek Milliyetçileri iktidara getirmek için durmadan çalışalım
Ey Türk, Titre ve Kendine Dön! Üstte mavi gök çökmedikçe, Altta yağız yer delinmedikçe,
Kim bozabilir senin ilini ve töreni!..
(Bilge Kağan)
Tolga POLAT e-postaadmin@hedefturan.com
Bu yazı 4 kez okundu.
yazar : Tolga Polat
ORTADOGU BASIN MESLEK ILKELERINE UYMAYA SOZ VERMISTIR.
Namuzsuzlar kadar cesur olmak
29.06.2003
İnönü "Bir ülkede namuslular, namussuzlar kadar cesur olamadığı sürece" felaketlerin sonunun gelmeyeceğine işaret etmişti.
Bu işaret bugün anlamını oldukça yoğunlaştırmış ve namussuzlar olabildiğince cesur ve pervasız davranmakta, namuslular adeta pasifize edilmektedir. Bugün ülkede her türlü şarlatanlık, soytarılık, hainlik namussuzlar tarafından adeta organize edilmektedir. Bütün alanlarda namussuzlar cesur, namuslular ise tedirgin, korkak ve pısırık bir haldedirler. İpin ucunu yakalayan namussuzlar hiçbir kural tanımadan, kend
i kurallarını tayin etmektedirler. Söylem ve eylemleri kendi namussuzluklarına uygun bir şekilde ülkenin kaderini belirlemektedir. Öteden beri bu ülkede hep bunların borusu ötmektedir. Sülük gibi bu ülkenin sırtına yapışanlar, mantar gibi de çoğalmaktadırlar. Namussuzlar her devirde bukalemun gibi, renk değiştirerek ve çoğalarak ülkeyi istila etmektedir. Bunları ne zaman, hangi makamda, hangi mekânda göreceğini önceden kestirmek oldukça zordur. Bir bakıyorsun orada, bir bakıyorsun burada...Ama her yerde oldukları da sarsılmaz bir gerçektir. Namussuzlar örtülü bir şekilde bu ülkenin belirleyici unsurlarıdır. Kendileri neye inanırsa, toplumu da bu inanılan noktaya sürükleme yetenekleri vardır. Her türlü elbise içinde, her türlü rolde başaktördürler.Yorulma, usanma nedir bilmezler... Kendilerinden sonra gelen namussuzlara yol haritalarını miras bırakmışlardır. Mirasçıların hiçbiri mirasyedi olmamıştır. Yol haritasını koruyup bir sonraki namussuzlara teslim etmişlerdir. Ülkenin bütün kaynaklarını kurutmuşlar, milletin değerleri üzerinde her türlü tahribatı yapmışlar ve her şeyden öte kendi bünyelerinde cesurca adımlar atmışlardır. Türk'e düşman her türlü yapılanmanın hareketliliğinde şimdi ülkeyi işgal etmiş gibi atağa kalkmışlardır.Vatanseverliğin cezalandırıldığı, vatan hainliğinin prim yaptırıldığı ortam namussuzların bizzat cesur hamleleri ile hazırlanmıştır. Satılık ruh ve bedenlerini küresel çetelerin hizmetine sunan namussuzlar, arkalarına aldıkları güçlerin etkisi ve yönlendirmesinden olsa gerek bütün milli refleksleri kıracak çaba ve gayretleri ülkenin gidişatında belirleyici unsur olarak yerleştirmişlerdir. Gözleri dönmüş gibi oldukça şevk ve heyecanla çalışmaktadırlar. Ve bizler de maalesef "Namussuzlar kadar cesur olacak namuslular" özleminde eriyişimizi sürdürüyoruz!..
Bu yazı 6 kez okundu.
yazar : Yıldıray Çiçek
PAPA:MÜSLÜMANLAR AB'li OLAMAZ
30.06.2003
Türkiye'nin birbiri ardına verdiği tavizkarlar ile boşa kürek çekiyor
Türkiye, AB emirlerini yerine getirip bağımsızlığından bile taviz verirken, birbiri ardına yapılan çağrılar, boşa kürek çektiğimizi gösteriyor.
Türkiye'nin hayallerini sonu mu?
MECLİS'te Uyum Paketleri sıralanırken, AB ülkelerinin liderleri Türkiye'nin AB'ye girmesinin zor olacağını sıralarken, bir açıklama da AB'nin ''ruhani lider
i'' Papa II. John Paul'den geldi. Papa AB anayasasına ''Topluluğun resmi dini Hıristiyanlıktır'' ibarelerinin konulmasını istedi.Peşini bırakmayacak
BU konuda bir bildiri yayınlayan Papa, anayasada Hristiyanlık'a atıf bulunmasını güçlü bir şekilde savunan İtalya'nın AB dönem başkanlığına 3 gün kala işin peşini bırakmadığı mesajı verdi. Anayasa'ya böyle bir ibare konması Türkiye'nin AB hayalinin sonu demek.
Büyük destek geldi.
SELANİK'te önceki hafta yapılan AB Zirvesi'nde taslağı kabul edilen anayasaya bu sözlerin konulması için yoğun çaba var. Nüfusunun büyük bir kısmı katolik olan İtalya, İspanya, Polonya ve İrlanda gibi ülkeler de anayasada Hristiyanlık'a atıf yapılması için mücadelelerini sürdüreceklerini açıklıyorlar.
İHANET!!!!
30.06.2003
Sadık Yakut'tan ORTADOGU Gazetesine İHANET!!!
MHP den ayrılarak AKPye Geçen Kayseri Milletvekili SADIK YAKUT, gazetemizde çıkan bir yazıdan dolayı 9,5 Milyar TL'lık davanın temyizini beklemeden gazetemizi çıkmama durumuyla başbaşa bırakmaya kalktı.Avukatları vasıtası ile Gazetemize baskın gibi bir çıkarma yapan Yakut'un avukatları onun emriyle bir zamanlar fikirleriyle büyüdüğü gazeteye ihanetin örneklerini verdi.Gazetenin makinalarını davanın temyizini beklemeden hacize kalkan Başında Adalet Olan Adalet ve Kalkı
nma Partisinde Nasıl Vekillik yaptığını merak ediyoruz.TURKIYE GAZATESI
Satılık damat!
Ne deniz mavi, ne de gökyüzü... O zaman gördüklerimiz yalan mı? Doğanın işleyişi gözü yanıltıyor mu?
Yalanlar, gerçek bir olguyu maskeler.Ben öylesine bir yalan, daha g
örmedim, işitmedim, bilmiyorum. Okuyun kararı siz verin. Uzaktan mavi gördüğünüz deniz suyunun beyaz köpüklerinin olması sizi şaşırtmıyor. Yalan üzerine kurulu bir hikaye beni suyun mor olmasından daha çok sarstı. Adeta kalbimin üzerine bir yumruk yedim... Çok uzattım değil mi? Tamam anlatmaya başlıyorum:İzmirli memur bir ailenin ikinci çocuğu evin tek kızıydı o... On dokuz yaşında üniversite ikinci sınıfa giderken, yirmi beş yaşlarında bir gençle tanıştı. Üçüncü ayın sonunda sevgili olmuşlardı. Yaprak, Murat’la mutlu olacağına inanmıştı. Çünkü, öncesi yoktu. İlk aşkıydı. Daha büyüğünü görmemiş birisine daha büyük olmayan bir ırmak çok büyük gözükür ya... İşte Yaprak’ın aşkı da ona öylesine özel, tek geliyordu. Murat, evlenme sözcüğünü kullandığı ilk gün,
Yaprak yeni soyadına alışmaya çalışıyordu. Yirmi beş yaşında bir erkeğin sevgi kokan sözlerine ‘Nasılsa evleneceğiz’ yaklaşımlarına hayır diyemedi. Hikayenin bundan sonrası birden beş bölüm atlayan Brezilya dizisi gibi değişiyor. Kız ve erkek mutlular. Evlenecekler diyorsunuz. Tahmininiz tutmadı. Murat, Yaprak’a iki ay sonra yurt dışına gitmek istediğini, master için başvurduğu okuldan kabul edildiğini anlatıyor. Yaprak birden sapsarı. Düştü, düşecek.. ‘Ya evlilik sözü!’ Yaprak’ı dalından koparıp atıyor. Şu an evlenemem, birbirimizi seviyoruz ya, yetmez mi?Yaprak için bu son olayı paylaşacağı tek kişi annesi... İşte suyun rengi biraz sonra moraracak.. Anne perişan, terk edilen kızının olayını baba duysa tek son var; Yaprak’ı öldürür!.. Bu olayı, namusu temizleyecek, satılık bir damat olması gerekiyor. Baştan haince, doğruluktan uzak gelen bu düşünceyi Yaprak da benimsiyor.. Anne, kızının sağ kolu olacak, ona sahnede unuttuğu sözcüğü fısıldayıp, sahneyi kurtaracak. Acele olarak satılık bir damat aranıyor...
Caddeler, sokaklar geziliyor. Para ile değil mi? Bir erkeğe ‘gel kızımla evlen, altı ay sonra boşan’ dese? Çiçeğe bir arı aranıyor. Namus kurtulacak. Kimse bir şey anlamayacak. Bu senaryo henüz TV dizilerine gelmedi. Anne tüm senaristlerden daha cüretkâr!..Sıcak bir yaz günü Yaprak, annesi ile birlikte Alsancak’ta yürüyor. Tam köşede onu görüyorlar. Otuzlu yaşlarda, üzerinde siyah tişört, blujean pantalon, önünde küçük bir tezgah...
Ava önce anne yaklaşıyor. Avcı olduğunu belli etmeden konuşuyor. Son cümleyi gözlerinin içine salıyor: “Şu köşede duran benim kızım, onunla evlen, paran hazır!”
Nikah günü tüm aile Yaprak’ın mutluluğunu konuşuyor. Baba gururla damatlığı içinde gülümseyen genç adama bakıyor. Altı ay için satın alınmış “namus kurtarma operasyonu”nun
iki timi birbirlerine gülümsüyorlar...Şimdi bu hikayeye inanmadınız değil mi? İnanın bunu bana timin başı anne anlattı. Hem de gözyaşları içinde. ‘Altı ay için evlenmişti kızım ve o...
Aradan on yıl geçti... İki çocukları var. Öylesine mutlular ki. Bu mutluluğu, kızım, ben ve damadım biliyordu. Artık siz de bilin, on yıl içimde sakladım..’
Satılık damat, seven erkeğe, namus evliliği mutlu sona ulaştı. Biz de neler duyduk, neler gördük diye geçiniyoruz. Aklınızın bir köşesine sıkıştırın, hayatta hiçbir şey belli olmaz. Bugün okuyup gülersiniz, yarın başınıza gelebilir!
Aydın bunalımı
O keskin kategorize etmeler dönemi arkalarda kaldı. Köşeli tarifler ortadan kalkmış durumda. Belalı yakıştırmalardan çok çektik. Bu ülkenin insanları komünistti, faşistti, dinsizdi, mürteciydi, yobazdı, antilaikti vs. vs... Bu ülkenin insanları dediysek de siz onun aydınlar arası alışveriş olduğunu anladınız. Aydınlarımız sloganlar ve klişelerle konuşuyor, peşin hükümlerle birbirlerine yükleniyorlardı.
Diyalog yoktu. Biri hak
kında dinsiz veya faşist veya komünist veya laiklik düşmanı veya Amerikan uşağı demek kâfiydi. Bu zehirli saplantılardan birbirine paralel gelişmelerle kurtulur olduk Önce Sovyetler Birliği rejimi ortadan kalktı. Onun yıkılması sağda şaşkınlık solda derin hayrete yol açtı. Sonra iletişim alanında büyük ilerlemeler oldu. Televizyonlar çoğaldı. Bizim aydınımızın birbirini ilk tanıması ekran vasıtasıyla olmuştur. İlk buluşmalara sahne olan açık oturumlar kavgalarla doludur. Birbirlerinin karşısına peşin hükümlerle çıktılar. Konuşma ve dinleme melekelerini işletince benzerliklerinin aykırılıklarından fazla olduğunu gördüler. Bundan sonra bir çok vazgeçilmez sanılandan vazgeçildi. Yer değiştirmeler oldu.Bunlar aydının aldandığının aldatıldığının resmiydi.
Fena halde kullanılmıştı. “Kahrolsun komünistler” , “kahrolsun faşistler”, “kahrolsun şeriat” diye bağıranlar açıkça söylemeseler de acı gerçeği vicdanlarıyla paylaştılar, yanılmışlardı.Geldiğimiz nokta yakınlaşma açısından sevindiricidir. Şimdilerde kimi nasıl tarif ediyorsunuz? Komünist, faşist, Amerikan uşağı, Laiklik düşmanı, gerici... bu tariflerden hangisini kime karşı kullanabilirsiniz? Bunlar artık tarihin çöp sepetinde. Sloganlar ve şablonlar döneminin arkada kalması sevindirici. Post modern yakıştırma
sı layık görülen dolaylı darbenin tutmamasındaki sebeplerden biri de bu. Bayat menüleri toplumun önüne çıkarttı. Halbuki toplum irtica vs. gibi kavramları çoktan terk etmişti.Daha evvel sayılan mefhumlardan hız alarak kesip biçen günümüz aydını örtülü bir hesaplaşma içinde. Belki dışa vuramıyor, belki kimseye hissettirmiyor ama o bir arayışta. Ne yaptığını ne kazandığını sorguluyor. Ne yazık ki 20. yüzyıl Türk aydını hep kaybetmiştir. Hatası, hep kabukta dolaşmakta oldu. Ârif’e, âlim’e münevver, münevver’e
aydın aydın’a entellektüel demekle meselenin biteceğini zanneti..Islahat) ve bugün (Kopenhag Kriterleri) -2
Osmanlı’nın siyasi olarak Batı’ya bağlanması sonucunu doğuran Tanzimat Fermanı’nı geçen hafta ele almıştık. Bu hafta, Islahat Fermanı ile devam edelim.
AB’nin üyelik için şart koştuğu Kopenhag kriterlerini, bundan tam 147 yıl önce Islahat Fermanı (1856) ile kabul etmiştik. Diyebiliriz ki Islahat Fermanı, Türkiye’nin AB’ye katılım sürecinin de başlangıç noktasıdır. Tanzimat Fermanı’nın Müslümanlar ile gayrimüslimler arasında sağladığı eşitlik Batı’yı tatmin etmemişti. Özellikle İngiltere ve Fransa, kendi çıkarları açısından gayrimüslimlerin her alanda Müslümanlar’la eşit olmasını istiyorlar ve Tanzimat Fermanı’ndan daha köklü ve k
apsamlı bir reform projesini Osmanlı’ya kabul ettirmek için en uygun zamanı bekliyorlardı.Rusya ile Osmanlı’yı karşı karşıya getiren Kırım Savaşı, aradıkları fırsatı verdi. Savaşta Osmanlı’nın yanında yer alan İngiltere ve Fransa, yaptıkları askeri ve siyasi yardımın karşılığını istemekte gecikmediler. Konu, Kırım Savaşı’nı sona erdirmek üzere hazırlanan Paris Antlaşması’nın maddeleri konuşulurken gündeme getirildi. İngiltere, Fransa ve Avusturya, Hıristiyanlarla Müslümanlar arasındaki farklılıkların her
alanda ortadan kaldırılmasını öngören bir ferman ilan edilmesini, barış için şart koştular.Paris Konferansı öncesinde müttefiklerden talepler gelmeye başladı: “Barıştan sonra yepyeni bir Avrupa kuracağız. Siz de bu düzende yer edinmek istiyorsanız, reformlara başlayın. Mesela işkenceyi yasaklayın, azınlıklara haklarını verin, tam bir din hürriyeti sağlayın, ekonominizi düzeltin, bütün bunları yapın, sonra gelin konuşalım” diyorlardı. (Kopenhag kriterleri)
Osmanlı, bu baskılar karşısında daha fazla direnemedi. Sadrazam Ali Paşa da, “Onların bize Avrupalı olmamızın şartlarını resmen yazdırmalarını beklemeyelim. Böyle bir muamele devlet için utanılacak bir vaziyet oluşturur. Dolayısıyla işi konferanstan önce kendimiz halledelim” dedi.
İstanbul’da yabancı devlet temsilcileri ve Osmanlı devlet adamlarından oluşan bir komisyon kuruldu. Bu komisyonun görevi gayrimüslimlerle ilgili reformların çerçevesini çizmekti. Komisyona İngiltere’yi temsilen katılan Büyükelçi Canning, diplomatik kurnazlığı sayesinde hemen her
önerisini kabul ettirdi. (Ulusal program da benzer şekilde hazırlandı)Hıristiyan ve Yahudiler’in orduya alınmasını, devlet hizmeti ve memuriyetine girebilmesini, Müslüman halk ile azınlıklardan eşit vergi alınmasını, dini bir vergi olan ve sadece gayrimüslimlerden alınan cizyenin kaldırılmasını, azınlıklar ve yabancıların gayrimenkul edinebilmesini, banka ve şirket kurabilmesini, dini liderlere ve cemaat şeflerine belirli gelirler tahsis edilmesini, rahiplere ve din adamlarına maaş bağlanmasını, gayrimüsl
imlere ait mabetlerin tamir edilmesini, ayin ve törenlerinin serbest bırakılmasını, cemaatlere okul açma hakkı verilmesini öngören ferman Paris Konferansı’nın toplanmasından bir hafta önce ilan edildi.Ferman işe yaradı (!) ve Batı dünyası, Paris Konferansı’nda Türkiye’nin “Avrupalı” olduğunu ilan etti. (1856’da yaşananlarla 1999 Aralık ayında alınan Helsinki kararları arasındaki benzerlik gerçekten tarihin tekrarı niteliğindedir.) O devrin AB’si sayılan Avrupa Devletler Konseyi’ne de alınarak resmen Avrup
alı olduk.Batılı ülkeler, fermanın ilanında sonra her fırsatta Osmanlı’nın iç işlerine burunlarını soktular. Devlet işlerine müdahaleyi küçük memurların azil ve tayin işlerine karışmaya kadar götürdüler.
IMF ve AB’nin atalarından ne farkı var? Bugün onlar da her fırsatta iç işlerimize karışmıyorlar mı?
gazetecilik mi?
Gazete olmuş. Dergi olmuş.
Televizyon olmuş.Farketmez.
Amaç; menfaat için gazetecilikse...Yapılacak iş bellidir.
Çamur atacaksın ki; izi kalsın.
İftira edeceksin ki; lekelensin.
Hele hele..
Gazetecinin kamuoyuna köşe yazısı vasıtasıyla ilettiği konu gerçekdışı olunca...Hakkında yazı yazılan kişi şikayetçi olunca...Şikayet yapılan kurum, o gazeteciye yönelik ceza yaptırımına gitme kararlılığında olunca...
Mahçup duruma düşen yazar “özür dilemek erdemliliktir” diyeceğine, mahcubiyetin ve pis bir duruma düşmenin bozuk psikolojisiyle saldırgan hale geliyor. Yazı bombardımanına girişiyor sütununda.
Yüzündeki utancın kırmızı, mor, siyah tonları, yazılarında agresifliğe dönüşüyor.
ğ Eğer elimden geliyorsa! Elbette doğrunun yanındayım...
Haksızlıklara karşı susmamak lâzım. Eğer elinizden gelen ufak da olsa bir şey varsa!
Kaleminizle serbestçe yazabiliyorsanız...Bilgisayarınızın tuşlarına özgürce dokunabiliyorsanız...Televizyon programlarınızda bir haksızlığa, suistimale karşı çıkabiliyorsanız...Mesleğinizden ve insanlığınızdan taviz
ver-mi-yor-sa-nız...
Doğrunun yanında olmak gerekir. Elbette yanında olacağım.
Tüm bunları niye mi yazdım efendim?
ğ Bu kadar da olmaz! Ayıptır!
Devletin kurumları kendilerini genelde savunamazlar. Bağımsız kurullarda olsalar devlet terbiyesi gereği suskundurlar. Kurumların başlarındaki yöneticiler mütecaviz yazı ve haberlere karşı ses çıkarmazlar.
Sermaye Piyasası Kurulu ile SPK Başkanı Doğan Cansızlar’a yönelik çirkin, çirkinlikten öte küfürün her türlüsünü taşıyan yazı silsilesi midemi bulandırdı.
Yaptım araştırmamı. Sordum. Soruşturdum. Öğrendim. Ve de yazmaya karar verdim.
ğ Gökkafes’in hikayesi!
Sevgili okuyucularım.
Geçmişte SPK’nın Akmerkez 11.katta, yaklaşık 1000 metrekarelik alanda kurulu İstanbul temsilciliği vardı. Çok sayıda personel, adı lüks olan alışveriş merkezinin sadece bir katında çalışıyordu. SPK’nın can damarlarından olan Denetleme Dairesi ile bir çok hizmet bölümü, son derece sıkışık biçimde görev
ifa ediyordu. Rahat çalışma ortamı yoktu. Bunları bizzat ben biliyorum.Daha iyi bir hizmet binası arayışına giren SPK yönetiminin aklına çok geniş gayrimenkul portföyü bulunan BDDK Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu gelmiş. Kamuoyunda ‘Gökkafes’ diye bilinen ve Kentbank’ın TMSF’ye devrinden ötürü geçen, Süzer Plaza’nın zemin katına talip oluyor SPK.
Bakın şimdi.
SPK bir kamu kuruluşu. Yani devlet. BDDK bir kamu kuruluşu. Yani devlet. TMSF bir kamu kuruluşu. Yani devlet. İMKB bir kamu kuruluşu. Yani devlet.
D
evletin kurumları arasında bir alışveriş gerçekleştiriliyor. Batak işadamına, batık şirkete kıyak yok ortada.İlgili Devlet Bakanlığı ve Başbakanlıktan gerekli izin ve onaylar alınarak, TMSF’nin gayrimenkulü 17 trilyon 500 milyar TL bedelle SPK tarafından satın alınıyor. Gerekli kaynağı da yine devletin bir kuruluşu olan İMKB kanun gereği SPK adına ödüyor.
3.935 metrekarelik 1.5 kata sahip olan SPK, yerinin 940 metrekarelik bölümünü tapu işlemlerinin bitmesiyle birlikte Merkezi Kayıt Kuruluşu’na 10 milyar Tl aylıkla kiraya veriyor.
Akmerkez’deki katı da 2 milyon Dolar karşılığı satmak üzere ihaleye çıkarmış SPK. Şimdi teklifler toplanıyor.
Gökkafes olayı bu.
ğ Peki. Bu saldırganlık niye?
Yalanla, dolanla, çamur atmayla SPK ve onun Başkanı Doğan Cansızlar’ı karalamanın altındaki yatan gerçeğe geldiğimizde...
Onu da yarın yazacağım.
Şaşıracaksınız!
Küçük kupa büyük Türkiye...
Ulkemiz futbol dalında, dünya ölçekli son iki büyük organizasyonda başa güreşerek üçüncülüğe adeta oturdu!.. 2002 Dünya Şampiyonasında, sadece Brezilya’a yenilerek elde ettiği üçüncülüğü, bu defa Brezilya’yı Konfederasyon kupasından eleyerek kazandı. Türkiye, futboldaki tartışmasız üstünlüğü ile hep zirvede olan Brezilya ile, istediği gibi olmasa da bir biçimde hesap kesti. Ancak ne ya
zık ki, Fransa için bunu henüz başaramadı. Dikkat ettiyseniz “henüz” tabirini kullandım.Çünkü önümüzde bir başka büyük futbol organizasyonu var; 2004 Avrupa Şampiyonası... Türkiye bu şampiyonaya da iddialı olarak hazırlanıyor. Bunun için grup elemelerinde evvela İngiltere ile görülmesi gereken bir hesap var. Daha sonra da şampiyonada Fransa ile ve belki yine İngiltere ile ve Avrupa’nın başka büyük takımlarıyla kıyasıya bir rekabet yaşanacak. Bugün futbol yazmamızdaki maksat, spor yazarı meslektaşlarımızın
her gün yaptığı ve en ince detaylarına kadar her şeyi yazdıkları gibi bir spor oyunu analizi yapmak değil.Bizim dikkat çekmek istediğimiz husus, Türkiye’nin spor alanındaki küresel rekabette kaydettiği gelişmeler ve bunun çağrıştırdığı bazı diğer konular... Hatırlayalım bundan 10-15 yıl öncesine kadar, “ezilmeden yenilmek” yahut “şerefli yenilgi” bizim için teselli kaynağı idi. Beraberlikleri ise “zafer” kazanmış gibi algılıyorduk! Ama devir değişti. Şimdi üçüncülük bile bizi tatmin etmiyor. Birinci olmamız lazım. Allah izin verirse olacağız da!..
Uluslar arası arenada başarılara imza atarken, Türkiye aynı zamanda özeleştiri yapma ve mücadeleye daha iyi hazırlanma fırsatını da yakalıyor. Mesela Dünya Şampiyonası sırasında Milli Takımın teknik direktörü Şenol Güneş ile ilgili çok büyük tartışmalar vardı. Öyle ki, bu tartışmalar futbolcuların moralini etkileyecek seviyelere tırmanıyordu. Ama bu defa Güneş’in bilgi, beceri ve başarıya giden yoldaki kararlılığı, muhalif-muvafık her görüşteki insan tarafından pay
laşılır oldu. Bu belki de en önemli bir kazanç. İnsanlarımıza güvendikçe, onlara ayak bağı olmadıkça, daha çok başarı yakalayabileceğimizi görüyoruz. Şenol Hoca, bu özgüvenle gepegenç zımba gibi bir takımın temellerini attı. Tebrikler...Ben yine de futbold
an ziyade, Türkiye’nin global gücünün uluslar arası arenaya yansıması hususuna vurgu yapmak istiyorum; Dikkat ettiniz mi, dünyanın neresinde olursa olsun Türk seyircisi, herkesi kıskandıracak şekilde boy gösteriyor. Türk milletinin vefa ve sadakatini, milli duyguları ve heyecanı yaşama açısından rakipsizliğini, güç gösterisinde, kararlılıkta ve her türlü mücadeledeki azmini ve cesaretini tescil ettiriyor. Şampiyonalarda, ev sahibi ülkeler dahil, Türkiye gibi bütün tribünü bayrağı ile donatan hangi ülke var? İşte buradaki mesaj önemli.Türk seyircisinin, daha doğrusu bütün olarak milletin verdiği mesaj bana göre şudur; Milletimiz başarıya susamıştır.
Halen küresel ölçekte bulunduğu mevkiyi beğenmemektedir, hazmedememektedir. Daha büyük, daha yüksek başarılar istemektedir. Sadece futbolda veya sporda değil, ekonomide, dış siyasette, bilimsel gelişmede, kısacası küresel rekabetin yaşandığı her alanda bu başarıyı beklemektedir. Dolayısıyla milleti temsil noktasında hangi sahada olursa olsun görev alanlar, bu millete layık olma hedefini beynine ve kalbine kazımak durumundadır. Eğer bu yapılabilirse, başarının da mutlaka elde edileceğinde şüphe yoktur...Madem ki sportif yazdık, karınca kararınca biz de Sayın Şenol Güneş’e ve talebelerine iki küçük hatırlatmada bulunmak isterim; O geri paslar çok can sıkıcı... Geri pas yüzünden Fransa’dan çok ucuz bir gol yedik ve bu da final yolunu bize kapattı! Unutmayalım, arabayı geri vitese takarak ilerleme kaydedemeyiz... Bir diğer husus rakip kale önüne gelen oyuncularımız ne
den topu ayağında tutar da şut atmayı düşünmez ve her seferinde de kaptırır?!.Son nokta; Eğer genç oyuncularımız bireysel oynama yerine pas vermeyi becerseydi, Brezilya’ya en az iki gol daha atardık. Bu, ahkam kesme değil, seyircilerin paylaştığı bir gözlemdir. Başarı dileği ile birlikte ikazdır
--------------------------------------------------------------------------------
Çorum’da iken...
Kilim Kültür ve Sanat Merkezi’nden Lokman Erdoğan aradı:
- Sizi burada onlarca kişi bekliyor; biz de dahil olmak üze
re...Bu davete icabet etmek gerekiyordu; gittik.
Çorum’a ilk defa gidiyordum. Heyecanlı idim. Yanımda, şair Kahraman Tazeoğlu...Şehrin, yüzyılların değişimine meydan okuyan sokaklarında yürüdük. Kalacağımız otelde öyle sıcak karşılandık ki, Çorum’a nefes veren barajın kenarındaki çirkinlik -ki bu konuda mahalli yönetimin ciddi bir eleştiri bombardımanına tutulması gerekiyor- ve insanların yaşadıkları şehre dair kayıtsızlığı bile keyfimizi bozamadı.
Güzel bir şiir matinesi gerçekleşti o akşam ama benim aklım muhteşem güzellikteki barajın çevresinin neden o kadar kötü, kirli ve bakımsız olduğunda kalmıştı.
Akşam Ensar Vakfı’nda otururken, başkan Zekai İşler ve bir grup şiir dinleyicisi ile birlikte bu konuyu tartıştık; başka konuları da dahil ederek...
Güzel
liklerin yanındaÇorum, kendini korumayı bilen bir şehir. Her sokağında şiirin soluklandığı, her insan yüzünde şiirin patladığı bu şehirde, Nilay’ın, Nur’un, Sema’nın, Neşe’nin, Esra’nın, Feyza’nın, Simge’nin, Murat’ın, Rasim’in, Nigar’ın ve daha onlarca genç yüreğin şiir için çarptığını gördük.
Şehre farklı bir kimlik kazandırma yolunda ciddi faaliyetlerde bulunan Ensar Vakfı’nın bütün etkinliklere katkısını bu genç yüreklerde hissettiğimi söylesem, abartmış olmam.
Zekai İşler’in başkanlığında aktif 100 üyesi ile birlikte, kitabın, sanatın, düşüncenin merkezine yolculuk yapan vakıf, 15 ayrı dalda yürüttüğü faaliyetleri ile dikkat çekiyor. 8 kulüp ve 7 grup çalışmasıyla, hangi düşünceden gelirse gelsin yaşadığı şehri bir adım daha öteye götürebilmek için ke
ndini ortaya koyan gençlerle birlikte yürüyor. “İşe yarar, dişe dokunur bütün müsbet işlerde” ismini duyuran Ensar Vakfı’nı, “Gençlik hedefsiz ve mutsuz. Biz hedef gösteriyor, mutlu olmanın yollarını öğretiyoruz” ilkesiyle donattıklarını söyleyen İşler, Türkiye’nin geleceğine imza atan isimleri yetiştirmek azminde olduklarının altını da çiziyor.ğ Her hafta bir kitap
Faaliyetlerini 15 başlık altında toplayan Çorum Ensar Vakfı, yukarıda da belirttiğim gibi, “fayda esası”nı ilke edinerek edebiyat, sanat ve fikir dünyamızın nabzını tutmaya çalışıyor. Kitap, Eğitim Kültür, Üniversite, Gezi, Tiyatro, Basın- Yayın, Sinema, Çevre kulüpleri ile birlikte, Önemli Gün ve Haftalar, Arşiv Hazırlama, Sohbet- Seminer Düzenleme, Güzel Sanatlar, Sosyal Yardım, Haramlardan Sa
kınma, İlköğretim ve Ortaöğretim Öğrencileriyle İrtibat gruplarını sürekli canlı tutan vakıf yöneticisi, okumanın önemine inanan herkesten kitap yardımı beklediklerini söylüyor.Zekai İşler, kurumsal bir kimlik kazanmaya çalışan vakfın, özellikle kitap kültürüne daha fazla önem verdiğini belirtiyor ve “Okumayan insanların yaşadıkları çağı anlayamayacaklarını düşünüyoruz. Bu sebeple bütün üyelerimize ‘her hafta bir kitap’ kampanyası başlattık. Bizim amacımız hizmet. İlle de bir etiket olması gerekmiyor. Bu ç
atı altındaki herkes bir liderdir. İnsan kalitesine önem veriyoruz, böyle davranmaya da devam edeceğiz” diye konuşuyor.Çorum’da güzel şeyler oluyor. Ümit ediyorum bu güzellikler ülkemin her karış toprağına aynı heyecanla yansır...
Kaçak-çıkar meselesi
Türk
iye’de gecekondu ve kaçak yapılaşma üzerine birçok araştırma yapıldı. Yazılı ve görsel basında bunlarla ilgili haberler çıktı. Daha doğrusu gündemin özelliğine göre bu kaçak yapılaşmayla ilgili haberler önümüze serildi. Özellikle seçim zamanlarında, “birileri” kendi aldıkları siyasi tavıra göre bunları ısıtıp ısıtıp önümüze sürdüler...Bir de Ankara’nın gündeminden kaynaklanan furyalar oluştu. Ankara zaman zaman bir konuyu ele alıyor. Tabii kastettiğim TBMM veya Hükümet. Hükümetin ele aldığı konular elbette medyamızın gündemine giriyor.
İmar affı, SİT alanlarının yüzde bilmem kaçının inşaata açılması ve Orman Kanununda yapılacak değişiklikler dolayısıyla yine yapılaşmayla ilgili meseleler gündeme taşındı...
Arkadaşımız Sadettin Erkişi’nin yaptığı bir haberde sadece İstanbul’da 5 milyon insanın tapusuz evde oturduğu karşımıza çıktı!..
Ülkemiz gündemindeki hızlı değişim bu haberleri şimdilik manşetlerden indirdi. Ancak görünen o ki hükümetin kaynak arayışlarında hazine arazilerin satışı, imar affı,orman kanunu ve SİT alanlarının kısmen inşaata açılması önümüzdeki günlerde daha çok tartışılacak...
Tartışmanın kaynağı da bu kanunların çıkarılmasından çok yerel yönetimlerin bu konulardaki tutumları ve yarın aynı bataklığın oluşup oluşmayacağı konusundaki belirsizlikler olacaktır. Uzun süredir belediyelerimize yerleşmiş olan ‘kaçak yap-bağışla yasallaştır’ anlaşıyı, devam ettikçe bana göre bu konuda çıkarılacak en mükemmel kanunlar da problemi çözmeyecektir.
ğ İşte gerçek tablo...
10 milyondan fazla insanın yaşadığı İstanbul’da, 5 milyon insan kaçak yapıda otururken, 600 bin gecekondu 400 bin de kaçak yapı bulunuyor. İstanbul Boğazında 9 bin 406 parselin 7 bin 689’u gecekondular ve resmi kurumlar tarafından işgal edilmiş durumda...
Şimdi bu tabloya hep birlikte bir göz atalım... İstanbul’un yarısı kaçak yapıda oturuyor. Yani yüzde elli her bakımdan kaçak. Nüfusun yarısı olduğu gibi mevcut binaların yarısı da kaçak. Ve İstanbul’un değil, bütün dünyanın gözdesi olan Boğaz’ın nasıl yağmalandığının tablosudur bu...
Gecek
ondu dediğimiz, gözden ırak yerlerde yapılır. Ama Boğaz’da hem vatandaş hem de kamu, istediği gibi boş bulduğu her yeri kaçak yapıyla doldurdu. Bu kaçaklar oluşurken, devletimizin bugünkü yapılanması içerisindeki sorumlu kurumlarının hepsi de bulunuyordu. Her zaman olduğu gibi bugün hükümetin oluşturduğu şey, mevcuda yasallık kazandırmaktır.Ama benim esas üzerinde durmak istediğim konu, mevcuda yasallık kazandırırken, bunu bir rant olarak görmenin çarpıklığıdır.
ğ Uygulama nasıl olacak?
Şimdi çıkarılacak bir imar affında temel amaç, kaçak yapıların satılarak gelir elde edilmesi. Semtlere göre belki belediyelerin elindeki rayiç bedel bilgilerinden de istifade edilerek fiyatlandırmalar yapılacak. Burada kimseyi memnun etmek mümkün değil. Hükümet diyor ki; b
uranın fiyatı şudur, içinde oturana ilk teklif. Alıyor musun, almıyor musun?Eğer olumsuz cevap alınırsa, sözkonusu yer açık artırmaya çıkarılacak.
Bazı değerli semtler dışında geçerliliği olmayan, uygulama alanı bulunmayan kanunlardan biri haline gelecek olan bu durumdan kimsenin medet ummasına gerek yok. Türkiye ölü yatırımlar kadar ölü kanunlar diyarıdır aynı zamanda. Her dönemden daha şanslı gördüğüm, yerel yönetimler tecrübesinde geçmiş iktidarlarla kıyaslanmayacak bir tecrübe birikimi olan hükümette
n daha elle tutulur çözümler ve uygulamalar bekliyorduk.ğ Büyük deprem projesi
Ankara’da; kimliğini yitirmiş bölgelerin orman alanları içerisinden çıkarılması, SİT alanlarının yüzde bilmem kaç oranında yapılaşmaya izin verilmesi ve hazine arazileri üzerinde inşa edilen yapıların gecekonduculara satılması gibi konular ekonomik canlanma projeleri olarak gündemdeki ağırlığını korurken adı ciddi, projesi büyük, ancak uygulama alanının ne olacağı belli olmayan bir ihale sonucu daha açıklandı.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi tarafından kurulan bir şirket 10 trilyon liraya pilot bölge olarak seçilen Zeytinburnu’nda bir çalışma yapacak. Zemin etütlerinin yanı sıra ilçedeki binaların da tek tek elden geçirileceği proje sonrasında binalara dayanıklılık notu verilecek
ve belli sekilde işaretlenecek.Önümüzdeki aylarda başlanacak olan bu çalışmadan sonra durum yine net değil. Gelinecek, etüt yapılacak, binalar taranacak ve işaretlenecek. Ya ondan sonrası? Sonrası belli değil.
Başkan Ali Müfit Gürtuna, versinler parayı proje geliştirip uygulayalım anlamında demeçler veriyor. Yani sonrası için kaynak yok, proje yok ve yapacak birim de belli değil. Yine bizim alışık olduğumuz üslupta bir çalışma.
10 trilyonu harcarız ve orada bırakırız!.. (Çarşamba günkü yazımızda çözüm önerilerini dile getireceğiz)
İki yıllık yüksek okullar
Geçen hafta Amerika’daki iki yıllık yüksek okullar (community college) hakkında bilgi vermiştim. Bu okullar “county” denilen yerleşim birimlerinde kurulmuş, ucuz, girmesi kolay, öncelikle çevre halkına hizmet vermeyi esas alan, “yardımcı lisans diploması” veren okullardır.
American Associaton Community College=Amerikan İki Yıllık Yüksek Okullar Birliği’nin bülteninde okudum. Ağustos ayında Türkiye’de tertiplenecek yedi günlük tanıtım fuarını haber verip diyor ki: “Türkiye, bizim iki yıllık yüksek okullarımızı ihya etmek için çok iyi bir kaynaktır. Türkler Amerika’daki eğitime değer verir. ABD’ye öğrenci gönderen ülkeler arasında Türkiye sekizinci sıradadır. Hem orada 1.5 milyon lise mezunu var, fakat üni
versitelere girebilecek öğrenci sayısı 400 bin.”Yani bizdeki meselenin farkındalar. Türk öğrencileri çekmek için programlar tertipliyorlar. Amerika’da bütün yüksek öğretim kurumları yabancı öğrencilere daha pahalıdır, okul idareleri yabancı öğrencileri sever! Gençlerimizin kendi tercihidir ama tâ Türkiye’den Amerika’ya community college’da okumaya gelinir mi diye ben şaşırırım doğrusu. Yani ille de Amerika’da okumak için buranın en sıradan okullarına teveccüh etmek hiç mantıklı değildir.
Üniversite sayımızı ikiye, dörde katlamaktan bahsediliyor. Katlayalım katlamasına da mezun olanlar, ellerindeki “kapı gibi lisans diploması” ile iş bulamadıklarında, dört yıl boşuna mı okuduk diye sızlanmayacaklar mı? Dört yıllık emeğin, masrafın sonu bu mu demeyecekler mi?
Ben derim ki, süreyi ve dolayısıyla emeği de, masrafı da yarıya indirsek ve iki yıllık yüksek okul sistemine biz de ağırlık versek... Sayıyı katlamak lâzım diyerek, illerde üniversite namı altında eğitim kurumları açacağımıza, mahallî ihtiyaçları gözeterek, o bölgede hangi dallarda eleman ihtiyacı varsa o branşlara ağırlık veren ve oralı gençlere kontenjan tanıyan iki yıllık yüksek okullar açmaya yönelsek diyorum. Eloğlu kendi iki yıllık yüksek okullarına -bulunmaz Hint kumaşı imişler gibi- adam arıyor, bakın.HHH
Kim 500 Milyar İster? yarışma programının son bölümünde (burada perşembe günü yayınlandı) 125 milyar kazanan delikanlının 16 milyara düşüşünü üzüntüyle seyrettik. 125 milyarı hak etmişti. Yalnız ona bu parayı kaybettiren soruyu ekranda okurken bir tuhaflık hissettim. “ABD’de Rutherford diye cumhurbaşkanı mı vardı?” diye şaşırdım bir an. Küçük bir düzeltme yapmam gerekiyor. ABD’nin 19’uncu cumhurbaşkanının adı Rutherford Birchard Hayes’dir. Yani “Rutherford” başkanın soyadı değil, ön adıdır. Soru h
atalı hazırlanmıştır, gerçi bu hata yarışmanın sonucuna tesir edecek bir hata değildir. Sadece dikkatinizi çekmek istiyorum.--------------------------------------------------------------------------------
Taşçı efsanesi yok edilmeli mi?
Efsaneler, bir mil
letin, binlerce yılda oluşan milli vicdanın gördüğü rüyalardır. Milletleri, büyük hedeflere götüren efsanelerdir. Oğuz Kağan efsanesi olmasaydı, Türkoğlu, Avrupa’yı vatan tutup, Selçuklu, Osmanlı İmparatorluk ve medeniyetlerini kurabilir miydi? Attila, Roma kapılarına dayanabilir miydi?Osman Gazi’nin rüyasında göğsüne ayın girdiği ve bunun üzerine göğsünden bir çınar ağacının çıkarak, dünyayı kapladığı efsanesi olmasaydı, Osmanlı diye medeniyetlerin en yücesi, inanılmazı kurulur muydu?
Ali ile Selim’in şehit olmasıyla kırk pınarın fışkırdığı, yeryüzüne çıktığı efsanesi olmasaydı, insanlığın şahit olduğu en güzel spor, Kırkpınar doğar mıydı? Efsaneler, binlerce yılda oluşan milli vicdanın gördüğü rüyalardır dedik. 1. Abdülhamid Han’a, Karadaniz’de, Özi Kale
si’nin düştüğü, binlerce kadın, çoluk çocuğun şehit edildiği haberi gelince, felç olur: Tarihçi Yılmaz Öztuna, “İnsan dileyerek ölüme atılabilir, ama kimse isteyerek felç olamaz. Felâketler karşısında felç olabilmek için, binlerce yılda oluşan milli vicdan gerekir. Türk milletinde, padişahında, çöpçüsüne binlerce yılda oluşan bir milli vicdan vardır, bütün olumsuz şartlara rağmen bugün de bu milli vicdan ayaktadır. Binlerce yılda oluşan milli vicdan, yine ancak binlerce senede yok edilebilir” demektedir.İşte bu milli vicdan ki, Ahmet Taşçı’yı kaburga kemiği kırılmasına, zor nefes almasına rağmen, “Rakibinden korktu da kaçtı, ermeydanını terk etti” dedirtmemek için en zorlu rakibi Hasan Tuna’nın karşısına çıkardı, pes ettirmeyip sonuna kadar büyük bir acı i
çinde mücadele ettirdi.İşte bu düşünceyle Ahmet Taşçı, üç ihtar alarak, bu sene Hasan Tuna karşısında yenik sayıldı, o da bunu efendice kabul etti. Ahmet Taşçı, güreşi, çalışkanlığı, Kırkpınar sevgisi, insanlığıyla bir efsanedir. Tıpkı Koca Yusuf, Adalı Halil, Kurtdereli Mehmet, Tekirdağlı Hüseyin gibi. Efsaneler onlarca senede bir gelir. Efsaneler sahip çıkmak gerekir. Çünkü gelenekler, milletler efsanelerle yaşar.
İnanıyorum ki, Ahmet Taşçı, Kırkpınar’da şampiyon olamayacağını anladığı anda kendisi ermeydanından ayrılacaktır. Onu ermeydanlarından koparmak için efsaneyi yıkmayalım, küçük oyunlara başvurmayalım. Ahmet Taşçı, hakemlerin, halkın tepkisinden korkarak, onun aleyhinde karar vermesiyle en az dört şampiyonluğu kaybetmiştir, ama o bunları sineye çe
kmiş, sahalara küsmemiş, çalışmaya devam etmiştir.Sahalardan ne zaman çekilmesi gerektiğini en iyi bilen Ahmet Taşçı’dır. O bir efsanedir, kıymetini bilelim, destek olamazsak hiç olmazsa köstek olmayalım.
Milletler efsanelerle yaşar, efsanelerle büyük he
deflere yürür. Biz yeni efsaneler doğuramadığımız, güneş gibi gönlümüzü aydınlatmaya çalışanlara sahip çıkmadığımız için bugünkü haldeyiz.Gençlerimiz, efsane diye, insanlıktan nasibini almamış popçuların, topçuların peşinde koşmakta, kısa yoldan zengin, kısa yoldan şöhret olmanın kavgasını yapmakta, insan olmanın, adam olmanın değil.
Çocuklarımız, kahraman olarak Harry Potter’ları, Yüzüklerin Efendisi’ni seçmekte, dünyanın kurtuluşunu Matrix’lerde görmekte.
Taşçılar kolay yetişmez, hele hele efsaneler, insanlık ufkuna kolay doğmaz.
Efsanlerin kıymetini bilelim, büyük hedeflere koşmak için nice nice efsaneler görelim.
--------------------------------------------------------------------------------
Irak'tan İran'a
Hükûmetimiz, güney-doğu komşumuz dost Irak'ın ağır kayıplarını onarma bâbında alacağı her türlü dış yardımın, Türk liman ve üslerini kullanarak geçmesine izin verdi. Irak'a yardıma koşanlar -ki bunların başında ABD'nin geleceği muhakkaktır- Türk topraklarından asker de geçirebilecekler. Yeter ki
Irak kurtulsun!Zavallı Irak! 1918'e kadar Osmanlı yönetiminde kaldıktan sonra ne kadar az güzel gün gördü! Halkının yüzü ne kadar az güldü!
Amerika, İngiltere ve müttefikleri, Türkiye toprak, liman ve üslerinden geçirecekleri asker ve malzemeyi Irak'ın onarılmasına değil de, İran'a karşı kullanırlarsa? Gerçekler zaten kendini gösterdiği için, ancak kıt zekâlılar buna hayret edecekler.
Türk Devleti, büyük tecrübesine hiç yakışmıyacak akıl dışı bir hata yaptı, Amerika ile ilişkilerimizi bozdu. Şimdi bunu tamir ediyor. Washington'ın İran politikasının tamamen yanında ve paralelinde bulunmaksızın böyle bir tamir mümkün değildir. Ankara bunu anladı. Gereklerini yerine getirmeye başladı. Çok büyük ulusal çıkarlar (millî menfaatler) bahis konusu olunca, onları korumak için, böylesine çapraşık yollar izlemek caizdir, büyük diplomasinin icabıdır.
Washington, Irak'ta yaptığını İran'da tekrarlıyacak. İran'ı terörist güçlerden temizleyecek. Ve de İran'da teokratik totaliter rejimi yıkıp demokrasi getirecek. Şark işi bir demokrasi... Amerika'nın hedefi ve iddiası budur.
İran nüfusunun en az üçte biri Türk'tür. Farslar, İran imparatorluğunun yönetimini, asırlarca ellerinde tutan Türkler'den devraldılar. Bugün ise Türkler'in resmî ilkokulları bile yoktur. Demokrasi savaşı başlayınca, politikalarını belli edeceklerdir.
İran'ı ilkel Saddam diplomasisi değil, gelenekli bir diplomatik kadro yönetiyor. Ne yapabileceklerini bilemem. Ancak tarihin akışı değişmez ve tarih kanunları hükmünü icra eder. Bunu kesinlikle biliyorum.
Tarihi
n akışının değişmiyeceğini Türkiye Cumhuriyeti'nin sorumlu kişi ve kuruluşlarının da lâyıkıyle bilmeleri gerekir.--------------------------------------------------------------------------------
Susuzluğunu dinle...
Hidayet Türkoğlu
Annesi; Ona dedim ki "E
vladım, ayakların biraz yere bassın...”Mahalle Arkadaşı; Biz ona “Takıl bize hayatını yaşa” dedik...
Okul Arkadaşı; Ben ona “Kendine kariyer sahibi bir iş seç” dedim... Dinlemedi...
Tayyip Erdoğan
Annesi; Ben ona dedim ki “Evladım ayakların biraz yere bassın, sonra başbakan olursun, gel yemeğini ye” dedim...
Mahalle Arkadaşı; Biz ona “Tophane’de bizim arkadaşları çevirmişler, gel şunlara dersini verelim” dedik...
Okul Arkadaşı; “Ne de olsa sınıf başkanısın... Ders boş dedik, gel şurada iki topa vuralım” de
dik... Dinlemedi...Deniz Baykal
Annesi; Ben ona dedim ki “Oğlum her şeye muhalefet etme, otur dersine çalış...”
Mahalle Arkadaşı; Biz ona “Sağdan git, cüzdan bulursun” dedik...
Okul Arkadaşı; “Bırak bir çatı altında toplanmayı falan, kantinde toplanalım”
dedik... Dinlemedi...Süleyman Demirel
Annesi; Ben ona dedim ki “Oğlum bırak Ankara’yı falan, şu koyunları çobana gatıver gel”...
Mahalle Arkadaşı; Ben ona “Çayıra beraber gider, geliriz... Tırpanla örsü ben alırım, azıkları sen” dedim...
Okul Arkadaşı; Okulu burada tamamlayalım dedim, hem sobanın yanında oturuyorsun... Dinletemedim...
El Sahaf
Annesi; Ben ona dedim ki “Gir içeriye, bulaşma kimseye...”
Mahalle Arkadaşı; “Neyi enforme edeceksin, takıl bize hayatımızı yaşayalım” dedik...
Okul Arkadaşı; “Şöyle dişe dokunur bir eş seç, diktatörlük falan” dedim... Dinlemedi...
Aziz Yıldırım
Annesi; Ben ona dedim ki “Evladım paranı çar-çur etme, ayakların biraz yere bassın...”
Mahalle Arkadaşı; Biz taa başından söyledik, “Gel Beşiktaş’ın maçlarına gidelim” diye...
Okul Arkadaşı; Ben uyardım ama... “Gel parti başkanı ol dedim, bırak kulüp başkanlığını”... Dinlemedi...
Hülya Avşar
Annesi; Ben ona dedim ki “Kızım köyün en güzeli olabilirsin ama Türkiye çok büyük...”
Mahalle Arkadaşı; “Takıl bize, çeyiz hazırla, geleceğini kurtar” dedik...
Okul Arkadaşı; “Kars Telekom Bölge Müdürlüğü’nde güzel bir iş var” dedim... Dinlemedi...
Mustafa Topaloğlu
Annesi; Ben ona dedim ki, “Evladım ayakların biraz yere bassın, bırak uçmayı falan...”
Mahalle Arkadaşı; Biz ona “Takıl bize Bo
drum’a gidelim dedik, o tutturdu ‘Mars Dinlenme Tesisleri’ diye..."Okul Arkadaşı; “Değiştirme kanalı, Şirinler’i seyredelim, bırak Uzay Üssü’nü falan” dedik... Dinletemedik...
Ajda Pekkan
Annesi; Ben ona dedim ki “Kızım makyaj için acele etme... Henüz daha doğmadın bile”...
Mahalle Arkadaşı; Biz ona “Ajda seni tanıyamıyoruz... Bu sen misin" dedik...
Okul Arkadaşı; Öğretmen derste olduğun halde seni yok yazdı... Tipinle oynama dedik... Dinlemedi...
Süreyya Ayhan
Annesi; Ben ona dedim ki “Kızım koşuşturup durma başım çatlıyor zaten”...
Mahalle Arkadaşı; Biz ona, “Sen kesin kocaya kaçarsın, iyi koşuyorsun” dedik...
Okul Arkadaşı; Biz ona dedik ki, “Nalbur Tevfik Abi’ye sponsorluk teklif edelim, okullar arası yarışmalara katıl... Dinletemedik...
Şenol Güneş
Ann
esi; Ben ona dedim ki “Evladım, sağa sola uçma, getir şu yumağı...”Mahalle Arkadaşı; “Saçlarını ortadan tara, Cüneyt Arkın gibi oluyorsun” dedik...
Okul Arkadaşı; Ben ona “Şöyle kariyer sahibi bir iş seç” dedim... “Yakışıklısın, karizmatiksin...” Dinletem
edim...Tepkili Vatandaş
Eskiden şiir ve hikayelere yer veriyordunuz... Ben de onlardan bazılarını mektupla Almanya’daki arkadaşıma yazıyordum... Şimdi o bana gönderiyor, ben cevap veremiyorum... Yine yazma imkanınız var mı?...
(Berkant - Mektup)
HHH
Ömer
Abi, köşeni her gün okuyoruz da, Meçka Engin niye her gün çıkmıyor?... Hani Engin Abi’nin hatıraları bittiyse bence hiç sorun yok, uydur gitsin... Bizi güldürsün de, o bize yeter... Çok gevezelendim galiba?... (Zuhal - Mail)HHH
Sizi yaklaşık 7 yıldır okuyoruz ve insanlar doğal olarak 7 yıl boyunca aynı kalamaz. Ricamız şu; varsa eğer daha yakın tarihe ait bir fotoğrafınızı koymanız... Mesela son 6 ayda çekilmiş. Düşünürseniz bir okuyucu olarak bize hak vereceksiniz.
(Ayşegül, Müge - Mail)İBİBİK
Hayatımı
yazsam roman olurdu...Okuma-yazmayı sökebilseydim eğer...
...
Ülkemin fakirliği üzerine...
Bir off çeksem karşıki çöp dağları yıkılır...
...
Deveye ‘Neren eğri’ demişler,
‘Siz asıl Türk ekonomisine bakın’ demiş...
...
Halk adamı taklidi yapıyor,
AVAM ba
tsın......
Ümit Usta bugünde temcit pilavını
tanıt da öğrenelim televizyonda...
(İbrahim Ormancı)
Temel’in yeri...
Temel ve Dursun avda...
Dursun nişan alıp tetiğe basıyor, kuşu vuruyor... Temel;
“-Tüh, kurşuna yazık oldu...”
-Niye?...
“-Kuşun düşüşü bile onu öldürebilirdi, kurşuna ne gerek vardı...”
Motosikletli turist yolda üşümüş, ceketini ters giymiş...
Virajı dönerken Temel’in arabası ile çarpışmış ve yuvarlanmış...
Önemli bir şeyi yokmuş... Temel hemen yardımına koşmuş ama adam birden ölmüş...
Çevr
edekiler yetişip durumu sormuş;-Ne yaptın?...
-Kafası geri dönmüştü, düzelttim öldü...
Bir adam ötekini vurmuş...
Temel şahit, hakim olayın nasıl olduğunu sormuş;
“-Hakim bey, bu adam tabancasını göstere göstere çıkardı.
Uzun süre bekledi, ‘seni vuruyorum’ dedi ve vurdu..."-Sence suç kimde?...
"-Suç ölende hakim bey. Kurşun geliyor, bir eğilse ıska geçecek... Hiç kıpırdamadı...”
Gürültü kopartılacağı belliydi!
Müsaadenizle; bugün ‘Diyanet’e 15.000 kadro’ meselesini ele almak istiyorum. Biliyorsunuz; bu ko
nu etrafında bir haftadır gürültüler koparılıyor; bilerek bilmeyerek hemen her kafadan sesler çıkarılıyor.Evvel emirde şu hususu belirtelim ki; gürültüsü edilen bu 15.000 kadrodan; hükümetin bu sene için atamayı düşündüğü sayı yalnızca 100 kişidir! Yanlış okumadın; evet, yalnızca 100 kişi!
CHP zihniyetinin: ‘Cumhuriyet’e karşı bir hareket’ olarak görüp yeri göğü inlettiği ‘Diyanet’e kadro’ meselesi, bu güne kadar olduğu gibi; Meclis’lerin ‘rutin’ işidir. Yani: Valilikler ve il müftülükleri kendi açıklarını ve ihtiyaçlarını Diyanet İşleri Başkanlığına bildirir. Orası da bu durumu. Bağlı bulunduğu Devlet Bakanlığı kanalıyla Meclis’e bildirir. Meclis Bütçe ve Plan Komisyonu’nda mesele görüşülür ve ihtiyaç duyulan kadrolar için rakam belirlenir. Komisyon’dan
çıkan bu karar Meclis Genel Kurulu’na gelir; orada kesin karar verilerek bu kadroların ‘ihdası’ yapılır.Bu durum ‘atama’ demek değildir; yalnızca mevcut açık kadroların belirlenmesidir. Bilahare; bütçe imkanları el verdiği ölçüde; Maliye Bakanlığı’nın onay ve kadro tahsisi ile buralara atama yapılabilir!
Dolayısıyla, zikredilen bu 15.000 kadronun atamasının hemen yapılabilmesi gibi bir şey asla söz konusu değildir. Nitekim; bu sene için bu kadrolardan ancak 100 kişinin atamasının yapılabileceği Devlet Bakanı M. Ali Şahin tarafından açıklandı.
Diyanet, ülkemizdeki din hizmetlerini gören ve bu işle vazifeli kılınan bir Cumhuriyet kurumudur. Devlet bu kuruluş sayesinde; ülkenin en ücra köşelerine kadar giderek vatandaşına ‘kendi kontrolünde’ din hizmeti vermektedir! Böyle yapmakla devlet, kendisini korumuş ve dini; ‘ne idüğü belirsiz’ kişi veya kişilerin tasallutundan kurtarmıştır!
Bu durumun canhıraş örneğini Avrupa’da görmekteyiz. Avrupa ülkelerine gönderdiğimiz işçi vatandaşlarımızın din hizmetlerine; resmi kanaldan yani Diyanet vasıtasıyla cevap verebilmeye 10 sene gecikmeyle başlayabildik. Diyanet, Avrupa’ya 1971 senesinden sonra gidebildi! Gidildiğinde, korkunç bir manzara ile karşılaşıldı!
Evet; kelimenin tam anlamıyla, Avrupa’daki vatandaşlarımız arasında din, ‘ne idüğü belirsiz’ kişilerin ellerinde kalmıştı! Din adına bir sürü zararlı cereyanın fink attığı; camilerin parsellenip bölüşüldüğü bu el diyarında; devlet ve millet düşmanları türedi!
Türkiye’mizde de bunun acı örneklerini görmedik mi? ‘Hizbullah örgütü’ Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun kadrosuz camilerinde; ‘ne idüğü belirsiz!’ sözde bu denli din adamları tarafından türetilmedi mi?
Merhum Özal’dan sonra (1991), Diyanet’e bir kadro tahsisi dahi yapılmamıştır! 20.000 dolayında cami kadrosuzluk sebebiyle; devletin kontrolü ve denetimi dışındadır!
Şu halde yapılması gereken; bütçe imkanları ölçüsünde, zamanla bu kadrolara atamaları yapmaktır. İşte, bu 15.000 kadro talebi; gelecek zamana matuf kadroların ‘ihdas’ından ibaretti. Nitekim; aynı ihdas talebi, bundan önce de (Diyanet’ten sorumlu Devlet Bakanı Nevzat Ercan döneminde; 1997 senesinde, 16.667 olarak) yapılmış ve hiç kimseden ses ve seda çıkmamıştır!
Şimdi çıkmasının sebebi; iktidarda AK Parti’nin bulunmasından ve mahut çevrelerin öküz altında buzağı aramasındandır!
Didi’den sonra Hagi vakası!
Bugüne kadar futbolumuzun içine girmiş, büyük oyunculuktan, dünya starlığından gelme en popüler teknik adam, hiç kuşkusuz, Fenerbahçe’yle 1972’de buluşan Brezilyalı Didi idi. Bugün aramızda olmayan Didi, “Ölü yaprak” isminin verildiği frikik atışlarının ustası olmakla kalmamış, 4-2-4’ü oyun içinde dünyaya fışkırtmış bir futbol fenomeni idi. Faruk Ilgaz, Eşref Aydın ve Emin Cankurtaran iş birliği ile Türkiye’ye getirilen Didi, tam anlamıyla, o günlerde bizim
futbol dünyamızı ayağa kaldırmakla kalmamış, bütün futbol dünyasını Fenerbahçe isminde ülkemize odaklamıştır. Yani bazı Fenerbahçe yöneticilerinin attığı gibi Ortega değil, düne kadar dünyayı Türkiye’ye odaklayan tek hoca Didi olmuştur.O günlerde Fenerbah
çe muhabirliği yapan ben, Fenerbahçe, bugün ıslıklandığı, yuhalandığı Anadolu topraklarında, daha şehrin girişlerinde karşılanmış, stadları dolduran en fanatik taraftarlar bile Didi sahaya çıktığında, “Didi, Didi, Didi” temposuyla kendi takımlarını bile ikinci plana attıklarına şahitlik etmiştir. Fenerbahçe, yurt dışında herhangi bir havalimanına indiğinde, yüzlerce kamera, yazar, yorumcu, yani mahşeri bir medya ordusu tarafından karşılanmıştır. Yani, bildiğim kadarıyla bir 50 yıldır bu ülkede Didi’ye gösterilen sevgi, ilgi, saygı hiçbir yerli-yabancı futbol adamına olmamıştır.Şimdilerde ise bu sıradışı olayın bir benzeri Bursa’da yaşanmış, yaşanmaktadır. Tıpkı Didi gibi futbol dünyasında fenomen adam olan Hagi, Bursaspor’a teknik direktör olmuştur. Yani Didi’den sonra, bugüne kadar geçen 30 küsür yıldır, futbolumuzun içine dünyanın en büyük yıldızlarından herhangi biri teknik adam kıyafeti içinde düşmemiştir. Ta ki Hagi gelene kadar...
Bursaspor’un yeni yönetimini bu açıdan kutluyorum. Sanırım, hatta kalıbımı basarım, Bursaspor’un stadında, satılmamış tek bir koltuk kalmayacaktır. Hatta, kimbilir belki de o stadı büyütmek de gerekecektir.
Hagi, kendisinden sonra 4 vatandaşına da yeşil-beyazlı formayı giydireceğini açıklamıştır. Tam isabet... Çünkü bugüne kadar, bu ülkeye gelmiş bir tek Rumen futbolcu dahi başarısız damgası yememiştir. Kültürleri, yaşam biçimleri ve ülkesel yapı özellikleri ile Rumenler hep iyi futbolcular olmuşlardır. Hatta teknik adamları da... Biz Türkiye olarak hiçbir Rumen’den hoşnutsuzl
uk çekmemişizdir.Bursaspor’un yeni başkanını bir kere daha kutluyorum. Futbol sevgisi, tutkusu yüreğinde hesapsız, dostça büyümüş insanlar, Didi’den sonra bir 31 yıldır Hagi modelinin özlemi ile yanıp tutuşuyorlardı.
Evet, Hagi oynamayacak, sadece kenarda
duracaktır. Didi de öyleydi. Ama onları sahada dururken bile görmek uğruna çok para verecek futbol tutkunu hâlâ hayatta bulunmaktadır.Bursaspor’un yeni başkanını bu vizyonu sebebiyle yine kutluyorum. Hayırlı olsun! Bursalı oyuncular ne şanslıymışlar! Tıpkı Galatasaray’dakiler gibi... Neler neler öğrenecekler... Ben şahsen, bu sezon, Allah sağlık ve ömür verirse, çok Bursaspor maçı kovalarım... Size de tavsiye ederim.
VAKIT:
Besle YÖK’ü!..
Bütçeden YÖK’e en fazla pay, AK Parti’den
Başında Kemal Gürüz’ün bulunduğu YÖK, en fazla saldırıyı Refahyol ve AK Parti iktidarına yapmasına rağmen, bütçeden en fazla payı da bu iktidarların döneminde almış... Anasol-M döneminde 1 milyon 39 bin dolar olan YÖK Bütçesi, AK Parti tarafından 2 milyon 392 bin dolara yükselti
ldi!Her gün eleştirilerin odağı haline gelen YÖK, sessiz sedasız bir rapor yayınlayarak, raporda ortaya konan gerçeklerin kamuoyunda tartışılmasını gizlemeye çalışıyor. Toplam 145 sayfalık rapordaki veriler, Kemal Gürüz başkanlığındaki YÖK ve üniversitelerin halini gözler önüne serdi. Rapor, 28 şubat’a canla başla destek olan YÖK ve üniversitelerin en büyük darbeyi bu dönemde yediğini de ortaya koydu.
DARBEYi DESTEKLEDiĞi DÖNEMDE DARBE YEDi
Yönetmeliği gereği her yıl Mart ayında “Türk Yükseköğretiminin Bugünkü Durumu” başlıklı bir rapor hazırlamak zorunda olan YÖK, son raporunu basın kuruluşları ve kamuoyuna duyurmadan yayınladı. Ağırlıklı olarak son beş yıldaki yükseköğrenime ilişkin değerlendirmelerin yer aldığı raporda, Kemal Gürüz ile üniversite rekt
örlerinin büyük bir bölümünün desteklediği 28 şubat Süreci’nin kendilerine yaramadığı görüldü. REFAHYOL’DAN YÖK’E BÜYÜK ARTIş YÖK bütçelerinin yıllar içindeki dökümleri verilen raporda, 1995 yılında 45.2 trilyon lira (1 milyon 31 bin dolar) olan YÖK bütçesinin Refahyol Hükümeti döneminde büyük artış kaydettiği, 28 şubat Süreci’ndeki hükümetler döneminde yerinde saydığı ve AK Parti hükümetinde ise tekrar artış gösterdi ği yer aldı. Buna göre, YÖK ödenekleri 1996’da 92.1 trilyon (1 milyon 137 bin dolar), 1997’de 202.3 trilyon (1 milyon 376 bin dolar), 1998’de 422.6 trilyon (1 milyon 594 bin dolar), 1999’da 676.8 trilyon (1 milyon 611 bin dolar) 2000’de 1.054 katrilyon (1 milyon 697 bin dolar), 2001’de 1.3 katrilyon (1 milyon 39 bin dolar), 2002’de 2.4 katrilyon (1 milyon 525 bin dolar) ve 2003’de de 3.4 katrilyon liraya (2 milyon 392 bin dolar) çıkartıldı. Öğrenci başına yapılan harcamalarda ise 1997 yılını esas alan YÖK raporunda, Türkiye’nin öğrenci başına 937 dolar harcadığı yılda ispanya’nı n 5 bin 166, Meksika’nın 4 bin 519, Yunanistan’ın 3 bin 990, Uruguay’ın 2 bin 394 ve Filipinler’in de 2 bin 170 dolar harcadığı bilgisi yer aldı.28 şUBAT’LA YATIRIMLAR DA AZALDI
YÖK’ün raporunda yüksek öğretim kurumlarının son beş yıldaki yatırımlarına ilişkin bilgilere de yer verildi. Buna göre, 1998 yılında eğitim, sağlık, spor ve teknolojik alanlarda bin 504 yatırım yapan üniversiteler, büyük destek verdikleri 28 şubat sürecinde ise yatırım fakiri oldular. Yatırım adedi 1999’da bin 409’a, 2000’de bin 329’a, 2001’de b
in 366’ya ve nihayet geçen yıl da bin 188’e geriledi. Teknolojik yatırımlar ise 1998’de 565 adet iken geçen yıl 344’e geriledi. Yatırım tutarları ise yıllar içinde dolar bazında şöyle gerçekleşti: 1996: 314 bin dolar, 1997: 430 bin dolar, 1998: 486 bin dolar, 1999: 375 bin dolar, 2000: 401 bin dolar, 2001: 283 bin dolar, 2002: 397 bin dolar, 2003: 596 bin dolar.iMAM-HATiPLi KIYIMININ TABLOSU!
YÖK raporunda, imam-Hatip Liseliler’in önüne konulan engellerin zaman içerisinde nasıl başarıya ulaştığına ilişkin veriler de yer aldı. Buna göre; 1998 yı-lında Hukuk’ta 232, Siyasal’da 277 Öğretmenlik’te ise 3 bin 285 iHL mezunu eğitim görürken; bu rakam 2001’de Hukuk’ta 82, Siyasal’da 93, Öğretmenlik’te ise 541 olarak gerçekleşti. Diğer yılları n dökümü ise şöyle g
erçekleşti: 1999 toplam: Bin 324, 2000 yılında ise 1254.YURTDIşINDAKi ÖĞRENCiLERE TIRPAN
YÖK raporunda, yurtdışına eğitime gönderilen öğrencilerin ideolojik takıntılarla önlerinin kesilmesi dolayısıyla sayısının son yıllarda nasıl azaldığı da yer aldı. Bu kapsamda, 1995 yılında 700 olan yurtdışı öğrenci kontenjanı, takip eden yıllarda ise şöyle gerçekleşti: 1996: 700, 1997: 700, 1998: 700, 1999: 620, 2000: 620, 2001: 200, 2002: 130. Raporda, bu kontenjanların tamamının kullanılmadığı da belirtildi. Raporda şöyle denildi: “1987 yılından 2002 yılı sonuna kadar YÖK tarafından lisansüstü eğitim amacıyla yurtdışındaki 29 değişik ülkeye gönderilen araştırma görevlilerinin toplam sayısı 3 bin 631’dir. şu ana kadar gönderilen toplam 3.631 araştırma görevlisinden
bin 282’si (yüzde 35) 1993 yılı içerisinde gönderilmiştir. Gerek YÖK’e tahsis edilen kontenjan sayılarındaki azalma, gerekse yurtdışına gönderilecek elemanların seçimindeki standartların yükseltilmesi nedeniyle, 1996 yılından itibaren yurtdışına gönderilen araştırma görevlilerinin sayılarında düşme meydana gelmiştir."ÜNiVERSiTELER ULUSLARARASI ARENADA YOKLAR
Üniversitelerin dünya çapındaki bilimsel saygınlığı anlamına gelen yayınlanan makale ve atıf yapılan makale sayılarında da Türkiye’nin parlak bir noktada bulunmadığı rapordaki verilerle ortaya çıktı. YÖK, iletişimin bu denli hızlandığı ve konunun bilimsel yayınlar olduğu bir alanda 2000, 2001 ve 2002 yılı makale ve atıf sayısı rakamlarını “veri bulunamadı” gerekçesiyle yayınlamazken, 1981-1997 yılları
arasını esas alarak düzenlediği çizelge ise durumun vehametini ortaya koydu. Çeşitli ülkelerle Türkiye’nin “fen ve sosyal bilimler alanlarındaki bilimsel yayın ve atıf sayıları”na ilişkin çizelgede Türkiye ile ABD, ingiltere, Almanya, Japonya gibi ülkeler arasında tam bir uçurum yaşanıyor. Ancak gelişmişlik düzeyleri ülkemize yakı n olarak bilinen bazı ülkeler de yine Türkiye’nin önüne geçmiş durumda. Buna göre; 1995 yılında 14 bin 883 yayın gerçekleştiren Hindistan’a 1993-1997 yılları arasında 90 bin 162 atıf yapıldı, Çek Cumhuriyeti aynı tarihlerde 3 bin 47 yayın sayısına sahipken yapılan atıf sayısı ise 39 bin 407 oldu. Macaristan 3 bin 259 yayına karşılık 34 bin 790 atıf, Meksika 2 bin 901 yayına karşılık 28 bin 589 atıf, Arjantin 2 bin 589 yayına karşılık 28 bin 240 atıf ve Türkiye 2 bin 471 yayına karşılık 15 bin 404 atışa listenin alt sıralarındaki yerini aldı. Listede yayın sayısı Türkiye’den az olup atıf sayısı ise yüksek olan Venezuela, Singapur, şili ve irlanda gibi ülkeler de bulunuyor. Bilindiği gibi, uluslararası bilim çevrelerinde yapılan yayından çok o yayına yapılan atıf sayısı geçerli ölçü kabul ediliyor.YÖK: TEKNiK EĞiTiMDE DÖKÜLÜYORUZ
Raporda, mesleki teknik eğitim alanında çok yetersiz kalındığına ilişkin verilere de yer verildi. YÖK raporunda, “Mesleki ve teknik eğitimdeki okullaşma oranı henüz çağdaş ülkeler seviyesine çıkarılamamıştır. Halihazırda meslek yüksekokulları nın örgün öğretimdeki payı yüzde 23, toplam içindeki payı ise yüzde 15 olup çok düşük bir düzeydedir. Bu oran ileri
ülkelerin çoğunda yüzde 30’un üzerinde olup, Singapur’da yüzde 59 Tayvan’da yüzde 55, isviçre’de yüzde 47, ABD’de yüzde 45’tir" denildi.DAR BECERi ALANINA SAHiP MEZUNLAR işSiZ KALIYOR
Meslek Yüksek Okulları’ndan mezun olanların istihdam sorununun devam ettiği de kaydedilen raporda, şöyle denildi: “438 MYO’nun ancak yüzde 50’sinin mezunları işgücü piyasasında yeterli istihdam olanakları elde edebilmektedir. Bugünkü sistemde meslek okullarında kazandırılan yeterliliklerle, iş hayatının ihtiyaçları arasında
ciddi farklar vardır. Eğitim programlarının bir kısmı dar uzmanlık alanlarına yönelmiştir. Dar beceri alanlarında eğitilen mezunlar kazanılan becerileri yan alanlara aktaramamakta ve bu da mezunların istihdam hayatına girmelerini zorlaştırmaktadır.”‘Herke
s inandığı gibi yaşasın!’Başbakan Erdoğan, Adana’da yaptığı konuşmada, “Düşüncenize güveniyorsanız, düşünce ve inanç hürriyetinden korkmazsınız. Bırakın herkes inandığı gibi yaşasın” dedi... Erdoğan, “Çok yakında, yolsuzluklardaki rakamları açıkladığımızda şok olacaksınız” şeklinde konuştu ve Türkiye’de "Meslek liseleri dönemi” başlayacağını söyledi
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, yıllar süren davalarla sonuç elde etmenin mümkün olamayacağını belirterek, adalete hız kazandırmanın mücadelesini verdiklerini kaydetti. Erdoğan, Adana Adliye Sarayı’ nın açılışındaki konuşmasında, dünyanın her yerinde güçlülerin güçsüzler üzerinde üstünlük kurmaya çalıştığını, bunun önlenmesinde adaletin ve özellikle de hukukun büyük önemi bulunduğunu bildirdi. Hukuku oluşturm
a yolunda yargı mensuplarına önemli görev ve sorumluluklar düştüğünü ifade eden Erdoğan, şöyle devam etti: ‘’Güç hukuku değil, hukuk gücü oluşturmalıdır. Bu nedenle hukuk ve kanunu birbirinden ayırmalıyız. Hukuk, kanuna göre oluşturulmaya çalışılırsa hukuk olmaz, zulüm olur. Bu ülkede bu yolda, hukuku oluşturma yolunda, yargı mensuplarına önemli görevler düşüyor. Yolsuzlukla mücadelede büyük sorumluluklar düşüyor, biz ne gerekiyorsa yapalım, onların önünü açmak için mücadele yolunda istediklerini verelim.’’ Erdoğan, bundan böyle Türkiye’de yıllarca süren mahkemelerin olmayacağını, kararların hızlı verileceğini belirterek, şöyle konuştu: ‘’Adalet hız kazanacak. Çünkü, yıllar süren davalar varsa netice almak mümkün değildir. Bu dönem bunları hızlandırma dönemi olacaktır. Yargıtay ve Danıştay mensuplarından tüm yargı üyelerimize kadar neler yapılması gerekiyorsa bu konudaki düşüncelerini, tezlerini bizlere ulaştırsınlar. Biz bu adımı atmaya hazırız.’’DÜşÜNCE, iNANÇ VE TEşEBBÜS HÜRRiYETi
Erdoğan, bir ülkede düşünce özgürlüğünün asla tahribe uğramaması ve gerektiği şekilde uygulanması gerektiğini, ancak hiçbir özgürlüğün de sınırsız olamayacağı- nı kaydetti. Bir kişinin özgürlüğünün bir başkasının sınırına kadar olacağına dikkati çeken Erdoğan, ‘’Sınırsı z hürri
yet de olmaz. Bir başkası benim hürriyet alanıma giremez, bunları da iyi tespit etmemiz lâzım’’ dedi. Erdoğan, Türkiye’de düşünce ve örgütlenmeden korkulmaması gerektiğini ifade ederek, konuşmasını şöyle sürdürdü: ‘’Düşüncenize güveniyorsanız düşünce hürriyetinden korkmazsınız. inanç hürriyetinden de korkmayacaksınız, bırakın inanan herkes inandığı gibi yaşasın. Ama, ne yazık ki inancına güvenmeyenler inanç hürriyetinden korkuyor. Korkmayın rahat olun, onun için biz rahatız. Ülkemizde inanç hürriyeti de ulaşması gereken noktaya ulaşacaktır.’’ Erdoğan, bir ülkede teşebbüs hürriyetinin de olması gerektiğini belirterek, ‘’Gelin bir yerde sıkıntınız mı var, bürokrasi önünüzü mü tıkıyor? Gelin bize, biz sizin hizmetkarınız. Biz o takozu ortadan kaldıralım, korkmayın’’ dedi.E-ADALET SiSTEMi
Adalet Bakanı Cemil Çiçek de 2004 yılı ortalarına kadar adalet hizmetinde gereken atakların yapılacağını, ‘’e-adalet’’ sistemine geçileceğini belirterek, ‘’Türk siyaseti, adli hizmetlere biraz iğreti bakar. Çünkü, bu hizmetler seçim kazandırmaz. Bize göre, bunlar seçim kazandırmaz ama milleti kazandırır’’ dedi. Adana Cumhuriyet Başsavcısı Cemal Sahir Gürçay da hakimin objektif, tarafsız ve adil bir karar verebilmesi için görev yaptığı ortamı n şartlarının elverişsizliği, perso
nel ve malzeme eksikliği, lojman yetersizliği ve gelir düzeyinin düşüklüğü gibi sıkıntılardan uzak olması gerektiğini söyledi. Törene, Adana Büyükşehir Belediye Başkanı Aytaç Durak, Seyhan Belediye Başkanı Yıldıray Arıkan, Emniyet Müdürü Hüseyin Çapkın, yargı mensupları ile meslek odaları ve sivil toplum örgütlerinin temsilcileri katıldılar. Erdoğan ve beraberindekiler daha sonra helikopterle Hatay’a hareket ettiler.ERBAKAN: Milletimiz hayal kırıklığı yaşıyor
Saadet Partisi (SP) Genel Başkanı Necmettin Erbakan, milletin; ekonomi, insan hakları ve şahsiyetli dış politika konusunda hayal kırıklığına uğradığını söyledi. Erbakan, SP Genel Merkezi’nde, Genel idare Kurulu (GiK) toplantısı öncesinde düzenlediği basın toplantısında, bu yılın, SP için ‘’çelikleşme
yılı’’ olduğunu ifade etti. GiK toplantısında dünya ve Türkiye meselelerinin gözden geçirileceğini belirten Erbakan, milletin, Türkiye’nin gidişinden memnun olmadığını kaydederek, şunları söyledi: ‘’AK Parti, 3 Kasım’da, dış güçlerin de desteğiyle iktidara geldi. Milletimiz; ekonomi, insan hakları ve şahsiyetli dış politika konusunda hayal kırıklığına uğramıştır. Türkiye, yeni bir krize doğru gidiyor. ihracat aksadı. Turizm gelirleri, bütçe açığını kapatacak durumda değil. Türkiye’de yüzde 30 reel faiz var. Buna hiçbir ülkenin dayanması mümkün değil. Vergi barışı, orman barışı gibi uydurma isimlerle halkın elindeki her şey toplanıp faize veriliyor. Bu faiz, bütün vergilerden fazladır. ilave kaynak bulmak zorundalar, bulamıyorlar. Bulamadıklarından da yangın adım adım büyüyor.’’ Hükümetin, insan hakları konusunda verdiği sözlerin hiçbirini tutmadığını söyleyen Erbakan, ‘’Bir tek noktada insan haklarıyla ilgili iyileştirme yapılmamıştır. imtihana girenlere, imam Hatip okullarını engellemek için zulüm yapılıyor. Bazı yerlere yeteri kadar öğretmen gönderilmiyor. Konuşmak isteyenlere şiddet gösteriliyor ve bunlar zorla susturuluyor’’ diye konuştu.‘’DIş POLiTiKA FACiA’’
‘’Dış politika, baştan sona faciadır’’ diyen Erbakan, sözlerini şöyle sürdürdü: ‘’Kıbrıs’ın Yunanistan’a verilmesi için, dış güçlerle işbirliği yapıyorlar. Irak yıkılırken, ABD ile beraber oldular. şimdi iran’ın yıkılması için de ABD ile beraber oluyorlar. TBMM’yi dinlemeden, ABD’li askerlerle ilgili kararı, hükümet kararı olarak uygulamaya başladı
lar. Dış mihrakların menfaatine, milli menfaatlerin aleyhine, en ağır darbeler indirilmektedir. Anketlerde, milletin yüzde 94’ünün karşı olduğu ortaya çıktığı halde, Başbakan Erdoğan, ‘Amerikalıların havayolunu açtık’ diye kendisi ifade etmiştir.’’ Hem teşkilatlanma hem de seçime hazırlık bakımından sürekli çalışma yapıldığını belirten Erbakan, ‘’SP, seçimlerden en büyük parti olarak çıkacaktır. Millet, bu acı denemenin defterini kapatacaktır. Yaşanabilir bir Türkiye ve yeni bir dünya, çok geçmeden kurulacaktır’’ dedi.
Diyanet kimlere emanet!
Kendi başkanlığı döneminde 16 bin 500 kadro isteyen Diyanet işleri eski Başkanı M.Nuri Yılmaz’ın, bugün “Diyanet’te tasarruf”tan söz etmesi tepkilere yol açtı
Diyanet işleri Başkanlığı’ndaki 16 bin kişilik personel açığının giderilmesi için TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu’nda alınan kararın tartışmaları devam ediyor. Gündemden düşmeyen tartışma, Diyanet işleri eski Başkanı Mehmet Nuri Yılmaz’ın açıklamasıyla yeni bir boyut kazandı. Diyanet işleri eski Başkanı M.Nuri Yılmaz, kendi dönemlerinde 16 bin 600 kişilik bir kadro istendiği gerçeğini gözardı ederek, “Biz sorunu kadroda tasarrufla çözecektik, ama görevden ayrılma durumunda kaldık. 4 imam bile olan köyler var” dedi. Mehmet Nuri Yılmaz’ın sözlerinin yanı sıra, Diya
net’ten Sorumlu Devlet Bakanı Prof. Dr. Mehmet Aydın da ilginç açıklamalarıyla dikkati çekti.BAKAN’IN SÖZLERi
Diyanet’ten Sorumlu Devlet Bakanı Prof. Dr. Mehmet Aydın ise, katıldığı bir TV programında, vatandaşların cami yapımı konusunda heyecanlı olduğunu ifade etti. Bakan Aydın, kişisel tercih olarak cami yerine okul ve sağlık ocağı inşa edilmesini istediğini ifade etti. Bakan Mehmet Aydın, “Geçtiğimiz günlerde izmir’de bir cami temeli attım. Orada yaptığım konuşmada, ‘Bu son olsun. Çünkü yeterince cam
i var. Üstelik, ibadet evlerde yapılabilir. Fakat sağlık ve eğitim hizmetleri evlerde yapılamaz’ dedim. Kişisel tercih olarak da, artık Türkiye’de öncelikli olarak cami yerine okul ve sağlık ocağı yapılmasını istiyorum” şeklinde konuştu. Konuyla ilgili olarak Diyanet’ten Sorumlu Devlet eski Bakanı Nevzat Ercan’la konuştuk. DYP’li Nevzat Ercan, Diyanet işleri eski Başkanı Mehmet Nuri Yılmaz’ın açıklamalarını yadırgadığını belirterek, çarpıcı değerlendirmelerde bulundu.ESKi BAKAN, BÜROKRATINA TEPKi GÖSTERDi
Bakan olduğu dönemde, personel açığına ilişkin raporların Diyanet işleri Başkanlığı tarafından kendisine getirildiğini ve 16 bin 500 kişilik kadro ihdasına ilişkin talebin gerekli mercilerden geçtiğini belirten Ercan, şunları söyledi: “Mademki Diyanet’teki sorun kadroda tasarrufla çözülecekti, neden 16 bin 500 kişilik kadro talebinde bulunuldu? Ben kadro talebine ilişkin bilgileri ve ihtiyacı Diyanet işleri Başkanlığı’ndan aldım, Bakanlar Kurulu’na taşıdım. O zaman ‘Niye sayın başkan böyle bir bilgiyi akt
ardı?’ diye sormadan edemem.”"TÜRKiYE’Yi GERMEK iSTiYORLAR"
AK Parti hükümetinin, Diyanet işleri Başkanlığı’na alınacak imam, müezzin, kayyum, hizmetli ve Kur’an kursu öğretmeni için ihtiyacı giderecek rakamın çok çok altında bir talepte bulunduğunu vurgulayan Ercan, “Devlet işleyişini ve sistemini bilen herkes, kadro talebinde bulunmayla, atama yapmanın farklı olduğunu bilir. Hükümet, 15 bin kişilik talepte bulunmuyor. Meclis, söz konusu rakamı kabul ediyor. Daha bu istek Genel Kurul’a gelmemiş. Atama y
apmak Maliye Bakanlığı’nın işi. Ancak milletin çok iyi bildiği bir zihniyet sahibi çevre, olayı kasıtlı olarak farklı yöne çekti. Bu çevrenin amacı başka.. Türkiye’yi germek istiyorlar. Doğal bir hadiseyi, tartışma konusu yapıyorlar. Diyanet işleri Başkanlığı’nın ihtiyacı vardır. 50 senedir buna benzer gereksiz tartışmalar yaşanıyor. Halk artık o zihniyet sahiplerini çok iyi tanıyor. Millete rağmen politikada ısrar ediyorlar. Onun için de millet onları cezalandırdı. Ancak hâlâ ders almadıkları anlaşılıyor” diye konuştu.“HESABINI YAPMIş OLANLAR AÇIKLASIN"
Eski Başkan Mehmet Nuri Yılmaz’ın açıklamalarının da gerçeği yansıtmadığına değinen Nevzat Ercan, “Diyanet işleri’ne bağlı birimlerde yığılma olduğunu sanmıyorum. Dokümanlar onların elindeydi. Benim dönemimde Başkan 16 bin 500 personele ihtiyaç duyulduğuna ilişkin rapor ve bilgileri verdi. Milli Eğitim ve Sağlık Bakanlığında olduğu gibi, Diyanet işleri’nde de yığılma olabilece ğini düşünemiyorum. Nasıl olacak? Bir camide 4 imam veya 4 müezzin nasıl görev y
apabilecekler? Öğlen namazını bir imam, ikindiyi başkası, yatsıyı da başkası mı kıldırıyor? Bilgi onlardaydı. Yığılma varsa, neden o zaman çözmediler? Kaldı ki; açık çok fazla, sorunun kadro tasarrufu ile ne kadar ve hangi ölçüde giderileceğinin hesabını yapmış olanlar açıklasın” dedi."AMAÇLARI BELLi"
Kendi dönemindeki kadro talebinin tartışma konusu yapılmadığına dikkat çeken Ercan, sözlerini şöyle noktaladı: “Devlet mekanizması işliyor. Bu atamaların nasıl ve ne şekilde olacağı da açıktır. Hükümet 16 bin 500 personel açığı bulunan bir kurum için bin 500 kişilik bir kadro ihdası talebinde bulunuyor, kıyamet kopuyor.. Diyanet’in de, diğer kurumların da açığı var. Ancak atamanın yapılabilmesi bütçeye bağlı.. Kıyamet koparanların düşünceleri ve zihniyetleri
bellidir. Millet onları tanıyor. Hiç kimse o kadroları siyasi malzeme amacıyla kullanamaz. Kıyameti koparanlar, maksatlı olarak yaygara yapıyorlar. Bu tür hadiseler Türkiye’ye zarar veriyor."
Sahte belgeli işgal
ABD’li diplomat: Irak’ı işgal gerekçesi yapılan belgelerin sahte olduğunu, Amerikan ve ingiliz yetkilileri biliyordu
Irak’a vahşice saldıran, masum insanları katlederek işgali gerçekleştiren Amerika ve ingiltere’de itiraflar sürüyor. Amerikalı diplomat itiraf ediyor, ingiliz gazeteleri yazıyor: “işgal gerekçesi yapılan belgeler sahteydi.” ingiltere’de yayınlanan Independent on Sunday gazetesine konuşan Amerikalı emekli bir diplomat, Amerikalı ve ingiliz devlet yöneticilerinin, Irak konusunda açıklanan pek çok belgenin sahte olduğunu bilerek bun
ları kullandığını söyledi. Irak’ın nükleer programını yeniden başlatmak üzere uranyum satın almaya çalıştığı gibi bazı iddiaların doğruluğunu CIA için araştırma görevini üstlendiği belirtilen emekli diplomatı n, bu ve benzeri iddiaların doğru olmadığını tespit ettiğine işaret etti. Amerikalı ve ingiliz yetkililerin, kendisi tarafından hazırlanan raporları bilerek ve isteyerek göz ardı ettiklerini ve bunun da Irak’ta savaşmak için “bahane ve zemin oluşturmak” amacı güdülerek yapıldığını ifade eden emekli diplomat, şöyle dedi: “Benim hazırlayarak CIA’ye teslim edilen ve Irak’ın Nijer’le uranyum almak için anlaştığını gösteren belgelerin sahte olduğunu ispatlayan raporu ingilizler görmemiş olamaz.” Söz konusu kişi, Independent on Sunday gazetesine verdiği demeçte ayrıca, “Hazırladığım ve CIA’ya verdiğim raporun ardından, geçen Eylül ayında ingiltere Başbakanı tarafından açıklanan dosyada yine benzeri iddiaları görünce CIA’yı yeniden uyardım ve onlara ‘ingiliz meslektaşlarınızı uyarın büyük hata yapıyorlar’ dedim" diye konuştuğu belirtildi. Independent’in, “Bulgularınızın politik sebeplerle özellikle göz ardı edildiğini düşünüyor musunuz?” şeklindeki sorusunu da “Tabii ki, bu en kolay varılabilecek sonuç” diye cevaplayan emekli Amerikalı diplomatın, Washington’da çok iyi bilinen bir isim olduğu kaydedildi. Independent, söz konusu kişinin ABD Başkanı Bill Clinton yönetiminde, ülkenin Milli Güvenlik Kurulu’nda görev yaptığını da hatırlattı.Bremen: Irak’ta ne zaman başarılı olacağımızı bilmiyorum
Irak’taki sivil yönet
imin başında bulunan Amerikalı Paul Bremer, devrik Irak Devlet Başkanı Saddam Hüseyin’in yakalanması ihtimalinin çok yüksek olduğunu söyledi. Bremer, ingiliz BBC televizyonuna yaptığı açıklamada, ‘’Saddam Hüseyin’in yakalanması ihtimalinin çok yüksek olduğunu düşünüyorum. Onu yakalayacağız’’ dedi. Irak’taki duruma da değinen Bremer, ülkede 240 hastane ve diğer sağlık kuruluşları nın yüzde 95’inin faaliyet göstermeye başladı- ğını söyledi. Bremer, tüm bu gelişmelerden tatmin olmadığını belirterek, ‘’Elimizden gelenin en iyisini yapacağız ve başarılı olacağız. Bunun ne zaman olacağını bilmiyorum’’ diye konuştu.
--
Saddam’ın akıbeti hâlâ muamma
The Times’a göre; Saddam, savaşın kaybedildiğini oğulları Uday ve Kusay’a “Bu iş bitti, bu iş bitti” sözleriyle dile getirmiş.
ingiltere’de yayınlanan The Sunday Times gazetesine göre; Irak Devlet Başkanı Saddam Hüseyin, savaşın kaybedildi ğini oğulları Uday ve Kusay’a “Bu iş bitti, bu iş bitti” sözleriyle dile getirdi. Sunday Times, bu sözlere şahit olarak Cumhuriyet Muhafızları’nın komutanı Seyfeddin Taha El Ravi’yi gösterdi. Söz konusu kişiyle bir aracı sayesinde görüşmeyi başardıklarını öne süren gazete, ABD’nin 55 kişilik arananlar listesinin 12. sırasındaki komutanın Bağdat’ın yüzlerce mil uzağında çölün ortası
nda bir kasabada saklandı ğını iddia etti. El Ravi’nin, Saddam’ın Bağdat’ın Amerikalılar tarafından alınmasından iki gün sonra, 11 Nisan’da oğullarıyla birlikte otomobille Bağdat caddelerinde ilerlerken “Bu iş bitti, bu iş bitti” dediğini söylediğini yazan Sunday Times, Saddam’ın bu sözleri üzerine küçük oğlu Kusay’ın ağlamaya başladığı iddiasına da yer verdi. Gazeteye göre; Kusay, babasıyla birlikte aynı yerde saklanmak istemiş, ancak Irak’ın eski Devlet Başkanı bu isteği, “Ayrı ayrı saklanmak, hayatta kalma şansımızı artırır" diyerek reddetmiş. El Ravi’nin, ABD yetkililerini şaşırtmak için öldürülmüş rolü yaptığını da hatırlatan gazete, “Hatta inandı- rıcı olmak için kendisine cenaze töreni de düzenletti” ifadesine yer verdi. El Ravi’nin, savaşın bitmesinin ardından Bağdat Havaalanı’na yapılan baskın sırasında öldürüldüğü dedikodusunu yaymaya başladığını hatırlatan Sunday Times, sadece çok yakın akrabalarının onun hâlâ hayatta olduğunu bildiğine işaret etti. Gazete, El Ravi’ye dayandırdığı haberde; o günkü otomobil yolculuğunda, Abid Hamid Mahmut El Tikriti’nin aynı araçta bulunduğunu öne sürdü. Saddam’ın bütün hayatını düşmanlarından saklanarak geçirdiğine dair El Ravi’nin sözlerine de yer veren Times, onun “O, son derece cesur, korktuğunu sanmıyorum. Üstelik yakalanacağına da inanmıyorum. Bakın Amerikalılar, daha beni bile yakalayamadılar” dediğini aktardı.
Sayın Mehmet Aydın Devlet Bakanı
Sayın Bakan, sizi ilmî çalışma ve açıklamalarla tanıyoruz. Belki de hasret kaldığınız çalışma alanları, umarız, devlet kademelerindeki hizmetlerinize engel olmaz. Diyanet ile alâkalı dosya sizin hissenize
düşmüş. Biz de o saha ile ilgili bazı tespitlerimizi, tekliflerimizi size sunmak istiyoruz. ilmî çalışmalardaki cesaret ve atılganlığınızı Diyanet ile alâkalı olan konulara da taşırsanız, ümit ediyoruz ki, yepyeni bir çığır açmış olacaksınız. Tekliflerimizi maddeler halinde sunacağız ve ümitle faaliyetlerinizi takibe başlayacağız.
Rabbimiz, meşrû olan tüm hizmetlerinizde yardımcınız olsun. Amin.
1. Sayın Bakan, şu gerçeği siz de kabul edersiniz ki, bir asra yakındır, gelip geçen sistemler, dolayısıyla devletler, dini (islamiyet’i)
nereye koyacağını beceremedi, bilemedi. Devletle beraber, ferd olarak da aile olarak da, cemiyet, dernek, teşkilat olarak da dinimizi nereye koyacağımızı bilemedik ve bu vazifeyi ihlal ettik. Bir kısmımız dini kullandı. Diğer bir kısmımız dine parçacı yaklaştı. Bir başka zümre, dini, asâr-ı antika gibi anladı. Bazılarımız ömrünün son dönemlerine
kaydırdı. Ne yazık ki, Diyanet teşkilatı da işlenen hatalardan birini işledi. Topyekün hayatı nı islâmiyet’in hâkimiyeti altına alan bir kimlik kazanamadık.
Bununla ilgili çok örnek var amma,bu sütunumuz bu gerçekleri yazmaya müsait değil. Sizden istediğimiz ve beklentimiz, lütfen dinimiz islâmiyet’i hak ettiği yere koyma mücadelesini başlatmanızdır. Kur’an’ın emriyle, hayatımızın
tamamı, gecemiz ve gündüzümüz, fakirliğimiz ve zenginliğimiz, gençliğimiz ve ihtiyarlığımız vs. ile topyekün islâm’a girelim. Hayatımızın tamamına hâkim olan güç ve otori
te islâm olsun.2- Sayın Bakan, bunu üzülerek söylüyorum ki, Diyanet teşkilatında görev yapan imam ve müezzinlerimize bir hak tanınsa ve denilse ki; “Kurumlar arasında görev değişikliği yapmak isteyenler, bir hafta içinde ilgili kurumuna müracaat etsinler”, mübalağa etmiyorum, bir
hafta içinde Diyanet teşkilatındaki imam ve müezzinlerimizin
yüzde sekseni kendi kurumunu bırakarak başka kurumlara geçmek isteyecektir. Bu acı tabloyu hiç düşündünüz mü acaba? “Bu fedakâr
ve cefakâr görevlilerimiz mihraptan,
minberden, minareden değil; kendilerini sahiplenmeyen, onurlandırmayan, haklarını korumayan müesseseden ayrılmak isteyecektir.Gizli bir araştırma yaparsanız, bu acı gerçeği sizler de farkedersiniz. Öyle ise; sizden istek ve beklentimiz, memurunuz durumunda olan bu güzide elemanlarınızın hak ve hukukunu en üst seviyede koruyarak, onların izzet, şeref ve kişiliklerini zedelemeye göz yummayınız.
3. Sayın Bakan, merkezî sistem ile bir camiden diğer tüm camilere yönelik yapılan vaaz ve nasihatler, nice nice ilim ehlini küstürdü. Bir camide imam olmasına rağmen, merkezî sistemle konuşan bir vaizden ilim ve irfan itibari ile yüksek olan elemanın öğrendiği ilim, bilim, tecrübe zamanla yok olup gitmekte.. Bunun manevi vebalini kim çekecektir acaba? Lütfen, ilmen
kariyer sahibi olan, ancak resmiyette kürsülere çıkamayan elemanlarınızı gözardı etmeyiniz. inanıyoruz ki; zerre miktarı hayrın ve şerrin hesabının görüleceğiâleme, bizlerden daha ön planda inanırsınız.
4. Sayın Bakan, bir başka teklifimizin dikkatle ele alacağınız bir konu olduğuna inanıyoruz. Ülke genelinde üniversite, lise ve ilköğretime yakın olan camilerin görevlilerini özel olarak tespit ve tayin etmenizdir. Bir cami düşününüz. Camiye gelen cemaatin yarısı kadar talebe var. Ne var ki; basmakalıp ok
unan o hutbelerde, talebeyi, gençliği, talebenin meselelerini ilgilendiren bir tek cümle yok. Yazık ediyoruz bu talebelere. Bu imkân bir başka şer güçlerinelinde olsa, acaba o camilerde neler yapılmaz ki? Komünist bir kişi, “Bize camileri verin, ülkeyi iki senede komünist yaparız” demişti. O canım kürsüler, minber ve mihraplar, ahirette kimlerin yakasını tutup hak isteyecek, bilemiyoruz.
5. Sayın Bakan, kurulduğu günden şu güne kadar birçok hizmetlere imza atmış ve bundan sonra da atmasını beklediğimiz Diyanet teşkilatını tepeden tırnağa varıncaya kadar gözden geçirmeli
ve geçirtmelisiniz. Camilerin kapılarında sattırılan takvimlerinden panolarındaki ticaret reklamlarına varıncaya kadar. imamlarımıza
zorla sattırılan aylık dergilerden, Ramazanlarda hatim okuyan hafızlara toplatılan sevimsiz ve onur kırıcı paralara kadar. Vaazları
nda konunun giriş, gelişme ve sonuç bölümünü hesaba katmayıp, konu ve zamanı kendi inisiyatifine mahkûm edenlerden, basit
konular yüzünden imam ve müezzinlerimizi azarlayan yet
kililere kadar. Evet, tüm bu sorunlar, cesur ve araştırmacı olan sizi, yani Mehmet Aydın Bey’i beklemektedir.Selam ve saygılarımla arz ediyorum.
----
Abdurrahim Karakoç
akarakoc@vakit.com.tr
Dert bir değil elvan elvan bir aspirin ver be gurban
GERDANLIK
Ruhlarda her saat deprem oluyor
Boynuzlar kel başa perçem oluyor
Ötüyor kokarca, tosbağa, porsuk
Susuyor bülbüller ebkem oluyor
Türk şiirinin soylu temsilcilerinden Alaaddin Özdenören de rahmeti Rahman’a kavuştu..
Sık sık olmasa da arada bir Ankara/Sıhhiye’de bulunan Memur-Sen Genel Merkezi’ne uğrardı.. Rahmetli şair Akif inan’la buluşurlar ve biz de aynı binada GÜNDÜZ gazetesini çıkarttığımız için davet ederler, gider konuşurduk.. Özdenören, sohbet sırasında bile düşünürdü.. Fazla konuşmazdı, düşüncelerini böldüğümüzde kısa cevaplar verirdi..
O bir inanç adamıydı..
Kendini edebiyata vermişti..
Babacan halleri, dürüstlüğü ve tevazusu in-
şallah yeni yetişen genç şairlerimize örnek
olur..
Önce Akif inan gitti, arkasından Alaaddin
Özdenören..
Allah, mekânlarını cennet eylesin..
Abdurrahman Dilipak dostumuzun evine
haciz memurlarının geldiğini, eşyalarının müsadere
edildiğini televizyon haberlerinden öğrendim..
Bağımsız yargı, yazdığı bir yazıdan dolayı
hakaret unsurları bulmuş, 87 milyar
lira tazminatamahkûm eylemiş..
Bir gazete yazarı için 87 milyar tazminatın ne
demek olduğunu bilebilir misiniz?
Eğer bu 87 milyar faiziyle birlikte hesaplanmış ise muhtemelen 50 milyar ödemeye mahkûm edilmiştir Dilipak..
Gazeteden ne kadar aylık ücret alıyor, bilmiyorum.
"Olsa olsa" metoduyla bir hesap yaparsak,
Dilipak, 50 ay bu tazminatı ödemek için
çalışacaktır..
Banka hortumlasa, devleti dolandırsa hiç ödeme
yapmaz, 3 ay, bilemediniz 6 ay yatar, kurtulurdu..
Avukatlar tazminat dilekçelerind
e çıtayı yüksektutarlar, “Hiç olmazsa müvekkilimin kı-
rılan onurunu tamir bakımından” diye acayip
bir gerekçe gösterirler.. Tazminat parasıyla
zedelenen onurun sağlığa kavuşması ne demekse,
benim aklım bir türlü almamıştır..
Kolay mı Vakit gazetesinde yazı yazmak?
Yazdığım yazılarla alâkası olmayan bir davada,
“Vakit gazetesi yazarıdır” parolası veren
davacı avukatın herhalde bir bildiği vardı ki,
ben o davayı kaybettim.. 4.5 milyar lira tazminat
ödedim.. Bunlar, ya tutarsa mantığı ile
dava aç
maktalar” ibaresinin savunma yazımda yer alması hakaret addedildi..
Hem Vakit gazetesinde yazmak, hem de doğ-
rulara sahip çıkmak hayli risklidir..
Demişler ya:
“Deveciyle dost olan evinin kapısını yüksek
yaptırmalı.”
Ya da her makam oynamalı, her
havadan ötmeli..Ne yapalım, bağımsız yargının kararıdır.. Geçmiş
olsun sevgili Abdurrahman Dilipak arkadaşım..
Giden hafta bir yazımda, 1960 darbesinde rol
alanları yazmıştım.. Fahri Özdilek yazılacakken
Fahri Öztürk yazılmıştır.. Özdilek Paşa benim
askerlik yaptığım 39. tümenin komutanıydı..
Kısaltarak AKP’nin, biraz uzatarak AK PARTi’ nin tescilli ismini, yani Adalet ve Kalkınma Partisi’ni “Aydınlık ve Kalkınma Partisi”
şeklinde kendi köşemde okuyunca irkildim..
Yoksa ampulden mülhem/aydınlık mı yazdım
diye düşündüm.. Amma bazı yazılarımı başkalarına yazdırdığım için yanlışların da olacağı muhakkaktır..
Bu gibi hatalar düz yazıda zarar iras etmez, amma GERDANLIK’larda bir harfin düşmesi
veya yer değiştirmesi veya bir harf fazlalığı çok büyük yıkımdır.. Okuyucularımdan özür diliyorum..
Bu ortamda akıl-fikir ne yapsın, hafıza ne halt etsin?..
Abdurrahman Dilipak
adilipak@vakit.com.tr
Darbeciler yargılanamaz çünkü!
Siz hâlâ taşların yerine oturduğunu mu sanıyorsunuz. Darbeciler hâlâ yargılanamaz. Hatta yargılanması şöyle dursun, onların yargılanması için fezleke düzenleyen savcının alnını karışlarlar. “Örnek 1”de görüldüğü gibi. Adana Cumhuriyet Savcısı’nı ne yaptılar? Önce görevinden oldu. Sonra! şimdi de serbest avukatlık yapma hakkını elinden aldılar. Hâlâ darbecileri eleştirenler hakkında cezai ve hukuki takibat yapılıyor.. Asıl dokunulmazlar onlar.. Cumhuriyeti koruma ve kollama görevi cumhuriyet savcılarına değil, TSK’ya ait bir görev anlaşılan.. Hukuk devleti olmadığımızın ayan beyan res
mi bu foto ğrafta görülüyor.. Türkiye şu hali ile daha çok yarı askeri bir rejime benziyor.. Bugün bunun değiştirilip değiştirilmeyeceğini, ya da ne kadar değiştirilebileceğini tartışıyoruz.. Peki, şimdi bu durumda kim cesaret edecek de bu olayların üzerine gidecek?.. Bu tür örnek olaylarla birtakım çevrelerin gözlerinin kirişi kırılıyor aslında. Bu konuda niyet taşıyanların cür’et ve cesaretlerinin önü alınıyor. Türkiye bir garip ülke.. Mesela; terörle suçlayıp yargıladıklarını affedersiniz, ama suçlu olmadıkları halde insanları fikrinden dolayı suçlayıp içeri tıkar ve affetmezsiniz.. Bakalım son sosyal barış/eve dönüş operasyonunda da böyle mi olacak?.. inanç ve fikri suç olmaktan çıkartmak çok daha kolay bir hadise, ama birileri çıkıp bunu yapamıyor. Yapmak şöyle dursun, buna cesaret edemiyorlar. Toplum hukuk dışı tasarruşar konusunda ilgisiz ve sessiz.. Süreklilik, fikri takip gibi bir disiplinimiz yok. Her konuda böyle. Naomi olayı bile yolsuzlukları 2. plana itebiliyor. Mesela, Türkmenler konusu ne oldu? Unutuldu gitti. Geçen gün Türkmenlerin dayanışma, kardeşlik ve dostluk şöleni vardı.TODAV’ın düzenlediği toplantıya basın ve siyaset dünyası ne kadar ilgi gösterdi?.. Kahraman medya ordusu Naomi’nin kıyafetleri ile daha çok ilgiliydi. Ne yapsınlar Türkmen kadınların kıyafetlerini!.. Peki, toplum Adana eski Cumhuriyet Savcısı’na yapılan haksızlık konusunda ne kadar duyarlı? Çok çabuk umutlanıyor ve bazı şeyleri çabuk unutuyoruz. Büyük şeyler talep ediyor, ama fazla sorumluluk üstlenmek ve bedel ödemek is
temiyoruz.. Mesela, laiklik desen.. imamların devlet memuru olduğu düzen laik düzen olur mu Allah aşkına?.. Devlet Hac Yönetmeliği çıkartacak, deri, zekat, fitre toplayacak.. Bu konuda yargıya gidebilir misiniz? Hayır gidemezsiniz. Bu kanunların değiştirilmesini teklif dahi edemezsiniz.. Nereden tutsanız elinizde kalıyor. Hem Devletçi olacaksınız hem de “Devletçilik”i çağdışı olarak tanımlayacaksınız. Sonra da bu çelişkiyi tartışmayı yasaklayacaksınız.. Bunun adı da çağdaşlık olacak! Bu ilkel bir taassubdan başka ne ki?.. Bütün bu gariplikleri rejim adına korumak için her meydana bir Atatürk heykeli, her resmi daireye bir büst, her odaya bir resim asacaksın. Meydanlara, sokaklara, caddelere onun adını vereceksiniz. Onunla başlayacaksınız her söze ve her işe, onunla bitireceksiniz. O zaman dokunulmaz oluyorsunuz çünkü. şimdi artık dünkü Kemalistler bile Mustafa Kemal ile Kemalizm arasındaki farkı vurgulamaya başladılar.. “Rejimin temel nitelikleri” tartışılmaya devam ediyor.. “Resmi ideoloji”nin kurşun askerleri haline getirilmeye çalışılan toplumun bireyleri “tek tip insan”lar kalabalığı olarak mı kalacak, yoksa bu tehlikeli gidişe bir nokta konulabilecek mi? Bunu zaman gösterecek. Biz tartışmaya devam edelim, Darbeciler hâlâ özgür. Fikir, inanç, suç, aydınlar suçlu ve kitap suç aleti.. Ama Susurluk sanıkları serbest. Hortumcular aramızda dolaşıyor.. Bu kör gidişe artık bir dur demek gerek.. Onun için de herkesin duyarlı ve dikkatli olması, sorumlu davranması şart.. Selâm ve dua ile...BAŞSAĞLIĞI: “7 Güzel Adam” arasında yer alan Alaeddin Özdenören için Allah’tan rahmet diliyorum.
Ahmet Muhsin Meriç
ahmeric@vakit.com.tr
Hacı Ali Efendi’yi ‘asıl vatan’ına uğurladık
Âhirzamanda yaşayan bir pîrdi dedem. Pîr Ali idi. Dostlarının tabiriyle Ali Çavuş’du. Çok yakı
ndaâhirete gideceğini yine kendisi gibi bir Allah
dostu olan babasından kalan tesbihini, takkesini,
sarığını bana gönderince anlamıştım. Daha sonra
bana “Bunların hakkını sen verirsin!” diye vasiyet
edince de ürpermiştim. “O kadar çok şey var
ki hak
kını veremediğimiz, duâ et de mahcup olmayayım!” dedim dedeme.Duâ ve zikir dilinden düşmezdi. Ashab-ı
Kehf’in memleketinde Ashâb-ı Kehf gibi yaşadı.
Evini Ashâb-ı Kehf’in mağarası gibi kullandı;
şerleri ve şerirleri evine sokmadı, namazın kokusunu
hâ
nesinin her köşesine sindirdi. Haramlokmayı hânesinden uzak tutmak için çok titiz
davranır, tek kuruş borcu ertelemezdi. “Ola ki bu
borcu ödeyemeden âhirete giderim!” endişesiyle
borçlarını ve faturalarını hep zamanından önce öderdi.
Namaz, kendisinin ve cenaze merasimi için
gittiğimizde “Dedenin düğününe mi geldiniz?”
tevekkülüyle bizi karşılayan âilesinin en mühim
şiarıydı. Gecenin üçte birisi geçtikten sonra tokmaklı
saati "Ölüm var! Haydi kalk!" der gibi
feryadı koparır ve Ali Efendi’nin hâne
sinde namazve zikir programı başlardı. Sabah namazı
vaktine kadar, kabirde nûr olan teheccüd namazı
kılınır, tesbih çekilirdi.
O, namazı, aradan çıkarılacak bir fiil, ağırlığından
kurtulunacak bir yük yahut insanı huzursuz
eden basit ve ehemmiyetsiz bir borç gibi görmezdi
hiç. Namaza hakkını vermek için çok gayret
sarf ederdi. Kâinâtın Sultânının huzuruna çıkaca-
ğı için ezan okunmadan hayli önce, temizlik ve
zikir ile uzun ve heyecanlı bir hazırlık safhası ya-
şardı. Resûlullah (asm)’ın mühim b
ir sünnetiolan sarığını sarar, cübbesini giyer, ezanı heyecanla
beklerdi. Huzur-ı ilâhi’ye çıkacak olmanın
heyecan ve heybeti yüzünden okunur, ezanı
duymak için hem kulağı hem gözü, penceresinde
olurdu. ilâhî daveti duyar duymaz kendisi de
ezan okur
ve mirâcı dolu dolu yaşardı. Bu hâl,namazı evinde kıldığında olurdu.
Çoğunlukla aynı hazırlığı namazdan çok önce
yapar ve câminin yolunu tutardı. Bilhassa sabah
namazlarında erkenden gittiği câmiyi namaz için
hazırlar, bazen ezanı kendisi okur, müez
zinlik deyapardı. Her namazdan sonra tüncînâ duâsını
mutlaka okur, sabah namazlarından sonra da
tekrarındaki fazilet hadisçe sâbit olan kelime-i
tevhidi on defa okuyup istiâze duâsını yapmayı
ihmâl etmezdi. Bildikleri ile titizlikle amel ettiği
için
bilmediğini sandığımız çok şeyi iyi bilirdi.ilim tahsili yoktu ama hikmet ehli idi. Vakıf
insanlar’a karşı hususî muhabbeti vardı.
Kur’ân’a hizmet eden müesseseleri maddî ve
manevî desteklerdi. Asrın Kur’ân hizmetkârları-
nın isimlerini duyduğunda,
resimlerini gördü-ğünde heyecandan ağlar, “Fe sübhânallah!
Mâşâallah!” derdi.
Dedem Ali Efendi, devamlı âhireti arzulayan
ve ölümle dâimî sulh ilân etmiş birisiydi. Ölümü,
yattığında yastığının altında, kalktığında karşı-
sında gören nâdir insanlardandı. Bir sonraki nefesi
için senedi olmadığını hep hissettirirdi. Çok
kısa bir süre sonraki programlarda bile “Ölmez
sağ kalırsak yaparız” der ve devamlı ‘râbıta-i
mevt’ hâlini yaşar ve yaşatırdı. Yıllar öncesinden
cenaze levâzımâtını hazırlamıştı, h
er seneaçıp havalandırıp, ilâçlayıp kaldırırdı. Yine seneler
evvelinden kabrinin yerini de hazırlatmıştı.
Böyle yaparak kabri kendine hazırlamaktan öte
kendini kabre hazırlıyordu.
Vefâtından çok önceleri Ashâb-ı Kehf ve Rakîm’in
vatanı Afşin halkı ile helâlleşmeye başlamı
ştı. Biz uzakta olduğumuz hâlde bile son altı
ayda üç defa helâlleşmek nasîb oldu. Son haftası
"Ya Rabbi! Emanetini cumâ günü al! Beni
arkadaşlarıma kavuştur!” diye duâ etmekle,
şükürle ve kelime-i şehâdet okumakla geçmiş.
Vef
âtından saatler önce Cumâ vakti arayıp sonkez helâlleştim. Akşam namazı vakti çok sevdi-
ği Rabbine kavuştuğu haberi geldi. Yanına vardı
ğımda tebessüm ediyordu. Nûrânî idi.
Vefâtından birkaç gün önce, rüyâsında, yeşil
takkeli, sarıklı iki melek görmüş. Onlara “Beni
götürün!” demiş. Yine rüyâsında kabrine yatırıldı
ğını, kabrinden beyaz bir bayrak yükseldiğini
de görmüş. Yedi yeşil takkeli genç vardık yetmiş
yedilik bir pîrin başında. Yıkadık, yıkadıkça nûrânileşti.
Kefenledik. Çok sevdiği gül yağını üzerine
döktük. Bir hattat, üzerine mukaddes kelimeler
yazdı. Hacı Ali Efendi’yi duâlarla ‘asıl vatan’ı
na, sevdiklerinin yanına uğurladık. Aynı
gün bir ehl-i kemâl gelip “Kişi, sevdiği ile beraberdir”
hadisini hatırlattı cemaate.
Mekânı cennet
olsun. Hakk Teâlâ bizlere de hüsn-i hâtimeler nasîb eylesin. Amîn.Ali Ayçil
aaycil@vakit.com.tr
Cevapsız!
“Ben” dedi, kadınlardan biri diğer kadınlara,
“otuz yıldır bu evde kendi içini doldurmaya
terk edilmiş bir günlük gibiyim. Sanki dört
duvarla c
iltlenmişim de hiç dışına çıkamamışım kendi günlüğümün. ilk zamanlarda,bomboş sayısız yaprağım vardı, onlara bakar
umutlanırdım. Bütün kayıplarımın, o yapraklardan
birinde yer bulacağını düşünürdüm.
Yanılmışım. Tozunu sildiğim camlar tekrar
tozlandı; pişirdiğim aşı yeniden pişirdim; büyüttü
ğüm çocuklar bana hep çocuk döndü;
boyadığım duvarları
bir daha boyadı
m; ve her seferinde
solan çiçeğin yerine vazoya,
solacak yeni
bir çiçek koydum.
Artık hayatın
bende dolduracağı yapraklar azaldı.
Bun
dan sonrası,bundan öncekinden
başka türlü
olmayacak, biliyorum.
Ama
yine de her ak-
şam şu kapıyı
aralarken, içimde bir gelin-kız, bana ne
beklediğimi soruyor. Keşke bir tek bunu
çözebilseydim..."
¥
“Ben” dedi, dilencilerden biri diğer dilencil
ere,“en az altında oturduğum bu duvar kadar
eskiyim. Sırtımı dayadığım taşların, nemden
eridiğini hissediyorum bazen. Onca yıl, herkes
söküğünü dikerek çıktı insanların içine,
ben diktiğimi sökerek. Ne kadar zengin olursam
olayım, hazinemi, yırtık b
ir torbada saklamayamahkumum. Buraya, bu duvar dibine
bir gün gelmesem, cebe giren sayısız elin
yokluğu boğar beni. Oturduğum bu yere öylesine
alıştım ki, geceleri bile çıkıp buraya gelmeyi
istiyorum bazen. Ben burada, bütün bir
hayatım boyunca, insanların yapmaktan ödleri
kopacak şeyleri yaptım: Yalvardım, ağladı
m ve acındırdım kendimi. insanlar isteseler
de, kırılacak bir gurur bulamazlar bende. Artı
k dilenmek tabiatımın bir parçası oldu. Ama
yine de, şu akşamın göğsündeki yoksullukla
yarışamıyorum. Keşke bir tek bunu
çözebilseydim..."
¥
“Ben” dedi, rençperlerden biri diğer rençperlere,
“ektim ve yeşerttim, suladım ve büyüttüm.
Yağmur getirecek bulutu, başak devirecek
rüzgarı avuçlarımın içi gibi biliyorum. Az
değil, otuz yıldır, burada bu dağın yamacında
mevsimleri kondurup kaldırdım. Önce yeşerip
sonra sararan bir şeydir hayat. Buna alışamazsanı
z, içinizdeki toprak çabuk kayar. Bu
ıssız yamaçlarda hiçbir gölgenin altına konduramazsı
nız kendinizi. En iyisi vakitlerin kaderine
teslim olmak. Hem ağaçlara nasıl su
yürüyorsa, bana da öyle su yürür; onlar nasıl
ağırlaşırsa dallardan, zaman beni de öyle ağırlaştı
rır. Nereye götürürsem götüreyim bu gövdeyi
ben yaşlanacağım, beni geriye bu evden
çağıracaklar. Gençken bu başakları
terk etmekbenim de içimden geçerdi. Artık ‘yeni bir
ekinin yeşermesini görecek miyim?’ diye
dertleniyorum. Kazdığım toprak benim için
kazılmayı bekliyor şimdi. Ama yine de, geceleri
yıldızlara bakarken, içimde hiç
kazma vurulmamış, hiç yeşertilmemiş bir
yerin varlığını hissediyorum. Keşke bir
tek bunu çözebilseydim..."
¥
“Ben” dedi, şairlerden biri diğer şairlere,
“ben ki insanın yeryüzüne atılmasının, o yalnı
zlığın, o yabancılığın kederli bekçisiyim.
Dünyayı karnımda dinmeyen bir sancı olar
aktaşıdım bunca zaman. Çoğu vakit insanların
keyişe baktığında bakacak bir yan bulamadı
m, kimsenin bakmadığı şaşkınlıktan çıldırttı
beni. Yaşlı bir kadının, boş vazoya taze bir
çiçek koyarken ne düşündüğünü biliyorum.
Gururu kalmamış bir dilencinin
, akşam evinedönerken, içine çöken karanlığın seyrelmesi
için, bütün dilendiklerini vermeye hazır oldu-
ğunu biliyorum. Bir rençperin, ruhundaki bir
yeri kürekle kazıp açamadığı için, kendini kaç
defa yıldızların ipine astığını biliyorum. Biliyorum
ki insan, ölünceye kadar kendi cevapsı
z sorusunun çengelinde asılır, ölünceye kadar
kendine mağlup olur. Kaç kere insanın
içine daldırdım kalemimi, kaç kere o çengele
asılan sorunun damarlarından kan aldım.
Ama yine de hakikat, yazılmamış, bomboş
ya
prakların üzerinde duruyor. Keş-ke, bir tek o yapraklarda ne yazıldığını
çözebilseydim..."
aaycil@hotmail.com
Ali Eren
aeren@vakit.com.tr
Simdi de "Kur’an Peygamberi..."
Değerli okuyucular, size “Peygamberimiz’e
nasıl inandığınız” sorulsa, “Benim inancım,
Onun insanlığa gönderilen son ve en üstün
peygamber olduğudur” demez misiniz?
Elbette dersiniz... Hepimiz de aynı şeyi söyleriz.
Çünkü iman ve inancımız böyledir.
Bu sözde, sevgili peygamberimizi diğer peygamberlerden
üstün kabul etmek manası
varmı?
Elbette var... Peki, diğer peygamberleri küçümsemek
manası var mı? Asla!
Çünkü, herhangi bir peygamberi kabul etmemek
de küçümsemek de insanın imanını götürür.
Müslüman, hem bütün peygamberlere iman
eder, hem de bazı peygamberlerin bazısınd
anüstün olduğuna inanır. Çünkü, Kur’an’ın beyanı
böyledir...
Bir Müslüman, hıristiyan veya yahudilerle konuşurken,
konu Peygamberliğe ve peygamberlere
gelse... O müslüman, "Biz, bütün Peygamberlere
inanıyoruz. Fakat, bizim Peygamberimiz
Peygamberlerin en üstünüdür"
demiş olsa, peygamber yarıştırması mı yapmış
olur?
Böyle yapınca, “Benim Peygamberim senin
peygamberini döver” demiş mi olur?
Neymiş efendim, böyle demiş olurmuş... Peygamberler
yarıştırılır mıymış?.. Hâşâ! Ne alâka!
Onlar, "Böyle
sözler, Peygamberleri yarış-tırmaktır” diyerek karşı çıkıyorlar diye,
Kur’an’ın hükmünü ortaya koymaktan vazgeçecek
değiliz.
Bu söze karşı olanlar, Peygamberimiz’in üstün
kabul edilmesine karşı değillerse, söylesinler?
"Peygamberimiz’in en üstün old
uğu”inancına sahip biz müslümanları, sevgide ileri
gidiyorlar diyerek “Hz. isa’yı ilahlaştıran hı-
ristiyanlara benzetme” gayretinin arkasındaki
gaye ne?
Ne acı ki, bu fikrin sahiplerinde, “ille de
Kur’an’ın islâmi! Bize Allah’ın kitabı yetmiyor
mu?.." diye diye sevgili Peygamberimiz’in
hadislerini dışlamak isteyenlerin tavırları-
nı görüyoruz.
Müslümanlar Kur’an’ın dediğini dışlıyorlarmış
gibi, beriki durumdan vazife çıkarmak için “ille
de Kur’an’ın islâmı” derken, öteki
“Kur’an’ındaki Peygamber inancı olmalı”
diyor.
Dikkat! Her iki gayretin arkasındaki gaye de
aynı: Hz. Peygamberi hayattan dışlamak... şu
farkla ki, biri hadisleri dışlamak istiyor, diğeri
Peygamber sevgisini...
Bunları teşhis etmek kolay da olmuyor... Gerçek
düşünceleri
ni anlayabilmek için, adeta hayatlarını mercek altına almak gerekiyor.
Birinciler, yani hadisleri ortadan kaldırmak isteyenler,
(hepinizin de bildiği gibi) işlerine geldi-
ği yerde sık sık hadislere başvuruyor ve bunu
“Kendilerinin hadis düşmanı olmadıkları-
na” delil olarak kullanıyorlar. Peygamberimiz
hakkında zaman zaman, “islâm’ın aziz Peygamberi”
demeyi de ihmal etmiyorlar. Dolayı-
sıyla, siz de onların hadis düşmanı olduklarını
kolay kolay bazı müslümanlara kabul ettiremiyorsunuz.
ikincile
r, hem bunları tenkit ederken, hem de"O kadar da abartmaya lüzum yok. Peygamberimiz,
kendisi bile kendisi hakkında
şöyle şöyle buyurmuş...” diyerek, Hz. Resûlüllah’ı
n diğer Peygamberlerden üstünlüğünü
kabule yanaşmıyorlar...
Fakat, sloganlarındaki benzeşmeye dikkat:
“Kur’an’ın islâmı/Kur’an’ın Peygamberi.
Peki bunlar ne kadar samimi?.. Birinciler ne
kadar samimiyse, ikinciler de o kadar samimi...
Bu ikincilere bakarsanız, müslümanların bir
çoğu sapıtmış; Hz. Peygamber’e, Kur’an’ın istedi
ği şekil de değilde, hıristiyanların Hz. isa’ya
inandıkları gibi inanıyorlarmış... Âdeta ilahlaştı-
rarak...
Buna benzer konularda uç misaller bulabilirler.
Ama müslümanların çoğunluğu öyle midir?
Değerli okuyucular, müslümanların çoğunu
Peygamber inancında hıristiyanlar gibi olmakla
suçlamaları bir tarafa, kendilerinin “Kur’an
ilimlerinde otorite" kabul ettikleri büyük âlimleri
bile, "Peygamberi insanüstü gösteriyor"
diye suçlayarak tenkit ediyorlar. Perhiz ve lahana
turşusu...
Her iki grubun da gay
esi aynı olduğu halde,biri diğerini niçin mi tenkit ediyor:
ABD’de iki grup parlamenter vardır. Birinci
grup, Ermeni tezini iyi öğrenmiştir, o tezi savunur;
Türkiye’ye veryansın eder. ikinci grup ise
Türk tezini savunur; Ermenilere veryansın
eder...
Oturumlarda birbirlerine karşı görünür,görüşmelerden sonra da aralarında tatlı tatlı
sohbet ederler.
Bu teşbihle bu konu bitmedi. Devam edecek...
Ali Erkan Kavaklı
aekavakli@vakit.com.tr
Gülü Koklayamadım ve romanımın coğrafyası
Geçen ay Kilis’e gittim. Kilis’in benim için çok
özel bir anlamı var. ilk romanım Gülü Koklayamadı
m’ın doğduğu topraktır. Değerli edebiyat
öğretmeni Mustafa Duran, fenci Halil Bey
ve öğrencileri ile tanıştım.
Sevgili Ferhat Do-ğan, kitaplarımı okumuş, ısrarla beni Kil
is’e davetetti. Kozan’a konferansa gidince oradan Kilis’e
uzanmak zor olmadı. Garajdan Ferhat’ların
evine gittik. Yemek yedik, çay içtik, güzel sohbetler
ettik. Onlara “Başarıya Götüren Yol”
slaytını izlettim. Çok beğendiler. Mustafa Bey,
“Keşke oku
l mevsimi olsaydı, öğrencileriminhepsine seyrettirebilseydim” diye hayışandı.
inşallah o da olur, dileğinde bulundum. Ferhat
bütün romanlarımı getirip önüme koydu.
“imzalarsanız sevinirm” deyiverdi.
Bir yazar için en zevkli iş, kitabını imzalamak.
1
977’de romanımın coğrafyasını etüt etmek içingittiğim Kilis’te, o coğrafyanın romanını imzalamak
fevkalade bir keyif.
Sağ olun, var olun azizdostlarım.
Gayretine hayran olduğum edebiyat öğretmeni
Mustafa Bey, beni çok duygulandıran bir hatı
rasını anlattı:
“Gülü Koklayamadım’ı okudum ve Kilis’e
gelmeye karar verdim. Romanın coğrafyasında
edebiyat öğretmenliği yapmak istiyordum.
Buraya geldim. Neşef Efendi Konağı, Belediye
Meydanı, Musalla Düzlüğü, kabristan... Hepsini
romanda anlatılan yerlerd
e buldum. Romankahramanlarının izleriyle tanıştım. şehit
Sakıp Bey’in adını taşıyan bir ilköğretim okulu
var. Hasan Kamil, Recep Yüzbaşı, islâm ve
Mücahit Beylerin anıları buralarda yaşıyor.
şahin Bey’in şehit edildiği Elmalı Köprüsü’ne
kadar gittim. Roman, bu mekânlar gezilerek
yazılmış, belli. Gezdiniz değil mi?”
Bir edebiyat öğretmeninin, roman kahramanları
mın izini sürmesi ve hele romanımın bir edebiyat
öğretmenini yönlendirmesi, beni inanılmayacak
ölçüde sevindirdi.
"1977’de Gazi Hasan Ka
mil Dermirbaş’ınoğlu psikoloji öğretmeni Tuğrul Bey’le tanış-
tım. Bana babasının savaş hatırlarından söz
etti. Romanlaştırmak için bu 50-60 sayfalık
metni aldım. Üzerinde 10 yıl çalıştım. Romanda
geçen mekânları, tahmin ettiğiniz gibi gezdim,
hafızamla fotoğraşadım. Güzel tasvirler,
fizik ve ruh tahlilleri ile istiklâl Savaşı kahramanları
nın hikâyesini yazdım. Tespitleriniz
isabetli, sizi tebrik ederim" dedim.
Mustafa Bey sevindi:
“Her ay sınışarda en başarılı öğrenciyi seçerim.
Onlara Gülü K
oklayamadım hediye ederim.Kilis’in çocuğu, coğrafyasının romanını
tanısın diye gayret ediyorum.”
"Tebrik ederim, siz benden daha iyi bir edebiyat
öğretmeni imişsiniz. Ben de öğrencilerime
dergi ve kitap hediye etmekten büyük zevk
alırım.”
Mustafa Bey, konuyu mafya serisine getirdi.
“Mafya Kıskacında Vurgun, itiraf Ediyorum,
intikam” üzerine konuştuk. Müfettiş Safa
Bey, Yzb. Hüseyin, darbeci Faik Bir’in kimlikleri
ve romanların yankıları üzerine sohbet ettik.
“Batman, Diyarbakır, şırnak, Cizre,
Eruh, Gercüş,Yüksekova, Mardin’e de gittiniz mi hocam?"
“Elbette, romandaki olayların geçtiği mekânlar,
benim memleketimdir. Oralara gider, gezerim,
fotoğraf çekerim, olayların hepsi benim
başımdan geçer, önce yaşar, sonra yazarım.”
"PKK, sizi de ka
çırdı mı? Dağ hayatını çokgüzel tasvir etmişsiniz.
Tepkiler ne oldu?"“Bir imam okuyucum, Batman’daki yeğenlerine
ve gençlere tek tek itiraf Ediyorum hediye
ettiğini ve PKK’ya aldanmamalarını böyle
sağladığını anlattı. ‘Sana hayır-dua ediyorum’
dedi. Polis, özel timci, subay, er, bölgede
görev yapan öğretmen ve başka görevliler çok
okudular, birbirlerine tavsiye ettiler. Çünkü
romanda kendi hayatlarını buldular. PKK
sempatizanları ise hiç memnun olmadı.”
"Tehdit ettiler mi?"
"Tehditvari sert el
eştirilerle karşılaştım. Romandakiolayları yerinde araştırdım, görerek,
duyarak, bilerek yazdım. Birinci elden itirafçı-
ları dinledim. Onlara gerçeklerden korkmamaları
nı tavsiye ettim.”
Romanımın ülkesinde fedakâr, yürekleri sevgi
dolu, gönül dost
ları ile güzel bir gün geçirdim.Gaziantep’e giden minibüsten dostlara el sallarken
boğazım kırk boğum oldu. Romanımın ülkesindeki
zeytinlikleri, üzüm bağlarını, fıstık
bahçelerini, ekin tarlalarını, tepeleri doya doya
seyrettim. Kilis, şimdiden gözüm
de tütüyor. Kilislidostlarımdan gelecek daveti, ne kadar özledi
ğimi anlatamam.
Ali Karahasanoğlu
akarahasanoglu@vakit.com.tr
Dilipak davasında adres skandalı
Gazetemiz yazarı Abdurrahman Dilipak’a, Güven Erkaya mirascılarının açtığı davada yaşanan hukuk skandallarını anlatıyorduk. Dünkü yerimiz, adresle ilgili olanına yetmemişti. Bugün de adres açısından dosyadaki skandalı masaya yatıralım. istihbarat Servisimizin dün ortaya çıkardığı gerçekleri de irdeleyerek, yaşanan hukuka aykırılıkları n boyutun
u izah edelim. Davacı vekilleri ve mahkemenin iddiasına göre Abdurrahman Dilipak’ın adresi meçhul imiş!. Onun için dava dilekçesi de, mahkeme kararı da gazetelerde ilan yoluyla tebliğ edilmiş! Bir kişiye gazete ilanıyla tebliğ yapılması için adresinin meçhul olması gerekir. Bir kişinin adresinin “meçhul” oldu- ğuna karar verebilmek için gerekli şartları ise kanun belirliyor. işte bu konuyu düzenleyen Tebliğat Kanunu, bir kişinin adresinin meçhul kabul edilebilmesi için bazı kriterler belirlemiş.. Hatta hakime, tebliğat yaptırmak isteyen kişilere yol göstermiş. Madde 28: “Tebliği çıkaran mercii lüzum görürse, muhatabın adresini resmi veya hususi müessese ve dairelerden veya zabıta vasıtasiyle tahkik ve tesbit ettirebilir.” Bu madde 19.3.2003 tarihinde TBMM’de kabul edilen değişiklik ile, artık tebliği çıkaran merciin takdirine bağlı olmaksızın, resmi dairelerden adresin araştırılmasını zorunlu kılıyor. Ya mahkeme ne yapıyor? Mahkemenin yazıişleri ne yapıyor? Hadi diyelim dava dilekçesi aşamasında kanunun yeni şekli yürürlükte değil idi. (O zaman dahi Yargıtay kararları, bu takdirin keyfi olarak kullanılamayacağını, özellikle kamuoyunda tanınan kişilerin veya bir meslek odasına kayıtlı olduğu haricen bilinen kişilerin adreslerinin o meslek odalarından araştırılması gerektiğini zaten hatırlatıyor, aksine uygulamaları kanuna aykırı bularak bozuyordu.) Peki kanun kabul edildikten tam bir ay sonra, sanki bu kanun hiç değişmemiş gibi, mahkeme yazıişleri müdürlü- ğü ve mahkeme hakimi, Abdurrahman Dilipak’ın adresini hiçbir gazeteci kuruluşundan sormadan, gazetecilerin üye olduğu meslek kuruluşlarından sormadan, yine gazete yoluyla ilan etmeye nasıl karar veriyor? Kanun ortada. Önceden takdire dayalı olan araştırma, Mart ayından itibaren zorunlu hale getirilmiş. Dilipak’a gazete yoluyla yapılan karar tebliği Nisan ayında olduğuna göre, yeni kanundaki şartların yerine getirilmesi gerekmez miydi? Alın size kanunların değiştirilmesine rağmen, uygulamaları n eskisi gibi sürmesine aktüel bir örnek daha. TBMM, uzun görüşmeler sonunda yeni bir kanun yapıyor. Ama yargı, yeni kanunu uygulamamakta ısrarcı! işin dün ortaya çıkan son halkası ise, skandalı tüm çıplaklığı ile gözler önüne seriyordu. Mahkeme aşamasında Dilipak’ın ev adresi bulunamazken, icra aşamasına gelinince hemen iki gün içinde bulunuveriyordu. Acaba gerçekten karar kesinleştikten sonra, iki gün içinde tesadüfen mi Dilipak’ın adresi bulunmuştu? istihbarat Servisimizin takibi sonunda, davacı vekillerinin, Dilipak’ın ev adresini çok önceden bildikleri halde, gizledikleri, icra takibinde birden ortaya çıkardıkları ortaya çıktı. Nasıl mı? Yapılan açıklamaların izi takip edilerek. Davacı vekili, “Haziran ayı başında, bir gazeteci arkadaşıma, ‘Gazetecilerin adresi nerden bulunur’ diye sordum. O da Gazeteciler Cemiyeti’nde bulunacağını söyledi. Ben de ordan sorup doğru adresi buldum” diyordu. istihbarat Servisimiz, avukatın görüştüğü gazeteciyi bulup, kendisine sordu: “Böyle bir soru size soruldu mu? Ne zaman soruldu?” Cevap skandalı ifşa ediyordu: “Evet; 2.5 ay önce soruldu”. 2.5 ay önce. Yani Dilipak’a ilanen tebliğat yapıldığı günlerde. Davacı vekili bir yandan Dilipak’ın adresinin (kanunda zaten yazı lı ama, diyelim ki kanunu bilmiyorlar!) nerden bulunacağını öğreniyor. Bir yandan da kararı adrese göndertmeyip, gazete ile ilan ettiriyor. Maksat ne, kararın temyiz edilmesini önlemek.. Hatta 3 Haziran günü, (yani adresin nerden bulunacağının öğrenilmesinden 1.5 ay sonra) Dilipak’ın adresinin meçhul olduğunu iddia ederek, gazete ilanının yeterli olduğu gerekçesiyle, kararın kesinleşme şerhinin yazdırılmasına bakılırsa, olay çok daha planlı.. Skandalları bir bir anlattık. Bundan sonrası, yargıya kalmış. Mahkemenin, mahkeme kaleminin, avukatların kanunlara aykırı işlemleri tesbit edilip, sorumlular hakkında gerekli müeyyideler mutlaka uygulanmalı. Uygulanmalı ki, Dilipak gibi davasına sahip çıkabilecek birisine dahi bu muameleyi reva görenler, başka hukuksuzluklara imza atamasınlar!Asım Yenihaber
ayenihaber@vakit.com.tr
Manidar açıklama!
Her toplantısı hâdise olan, manşetlere çekilen MGK toplantısı, bu sefer beklenen ilgiyi görmedi nedense. Aslında hükümetin AB sürecinde ortaya koyduğu mevzuat değişiklikleri, Türkiye’nin katılaşmış idari bünyesini değiştirmeye, dolayısıyla MGK’yı da ilgilendiren bir noktaya doğru gidiyor. “Yol h
aritası” dedikleri şey, eninde sonunda Türkiye’nin idari yapısını ciddi biçimde değiştirecek. Askerin idare üzerindeki “vatan kurtarma, rejimi koruma ve kollama” adına edindiği rolleri terk etmesi gerekecek. Bu olabilir mi? Bunun olmaması için çalışan gruplar,merkezler, mihraklar… var elbette. Bunlar rejimin “kutsallık”ları adına, “şeriat elden gidiyor” çağrıları yapıyorlar. Elbette her kutsallığı olan sistemin “şeriat”ı vardır! Kemalizmin de şeriatı var. O yüzden “Türksolu” adı verilen dergi, bir an evvel askeriyeden kemalist şeriatı koruma altına almasını istiyor. ilanlarından anlaşıldığına göre, dergideki ilk yazı, “Ordunun müdahalesi kaçınılmaz hale gelmiştir!” başlığını taşıyor. Açık bir darbe davetiyesi bu. Davet sahipleri, icabetten emin olmasalar bu davetiyeyi çıkarmazlar gibi geliyor insana! Derginin bir zamanların rejimce muteber oldukları musaddak yazarlarına bakarak da aynı sonuca varabiliriz. icabet olmayacaksa, işin ucunda idamla yargı- lanmak bile var! Yine de kötümser olmamak lazım. şu anda AB ile ilişkiler yönünden zan altında bulunan kesim, görüşlerini en üst düzeyde MGK’da dile getiriyor. Nitekim toplantıdan sonra bir açıklama yapılmış. Gerçekten manidar bir açıklama bu! MGK, AB’ye girişi cumhuriyet ilkeleri doğrultusunda tasvib etmiş. Yani, AB’ye girişimiz “cumhuriyet ilkeleri doğrultusunda” yapılacakmış! Gerçekten tereddütte haklı bu metnin yazılmasına sebep olanlar. AB “cumhuriyetçi” bir yapı değil. AB’ye dahil olan ülkelerde cumhuriyet olanlar bulunduğu gibi, kaç yüzer yıllık monarşiler de var. Başta ingiltere, Hollanda ve Belçika olmak üzere bir hayli krallı k, AB’nin as ülkeleri arasında. Dolayısıyla AB’nin “cumhuriyetçilik” diye bir ilkesi yok! Fakat, temel haklar, hürriyetler konusunda, demokratik yapılanma konusunda AB kıstasları var. Bu kıstasların kraliyet, cumhuriyet ayırımı yok. Hatta belki de monarşi ile yönetilen AB ülkeleri daha demokrat! Türksolu’nda kümelenenlerin, darbe davetçisi kesimlerin aklının almayacağı bir şeydir bu! Öyleyse cumhuriyet ilkeleri doğrultusunda AB’ye girmek ne demek? Eğer cumhuriyet ilkeleri bizim şu bildiğimiz altı oksa, bunların en azından bir kısmının AB’de bir yeri olduğunu sanmıyoruz. Bunlar 1920’lerin, 1930’ların, yani Mussolini’lerin, Hitler’lerin dünyasının ilkeleri. Elbette Stalin’i de katabiliriz o dünyanın belirleyicileri arasına. Türkiye tipi totalitarizmin bir ayağı da Moskova’da sayılabilir. şimdi Türkiye’de bazı mihraklar, AB’ye girişten sonra bir şahsın adıyla, ilkeleriyle başlayan ve biten bir Anayasa’ya sahip olabileceğimizi düşlüyorsa, bu rüyadan uyanmak gerekiyor. Anayasa’nın peşine takılmış “Devrim kanunları” safsatasının sürebileceğini düşünenler varsa, yanıldıkları kesin.Elbette bunun çaresi var. Türkiye’nin AB’ye girmemesini gerektiren tarihi sebepler bulabiliriz. Bu sebepler aidiyet
unsurları mızla iç içe olabilir. Fakat cumhuriyet ilkeleri bu temelleri içermez. Dolayısıyla, milleti külliyen kucaklayan bir AB dışında durma tavrı için yetmez. Bu yetmezliğin duracağı yer neresi olabilir? Darbe durağı mı? Bu durağa uğrayan otobüsler Avrupa’ya gitmez!Atilla Özdür
aozdur@vakit.com.tr
Adalet Bakanı’na
12 Eylül’de doğanlar bugün askerlik çağında. Bir kısmı savaşa sürülmüş, vatan görevi gereği, kimisi de orduevlerinde ya da karargâh bölüklerinde, şanslarından ve tahsil seviyelerinden. Tahsil seviyelerini farklı kılan faktörler ise ateş gibi yakıcıdır. Ne bakmaya gelir ne de ellemeye!.. 141-142- 312 vs. vs...
12 Eylül askeri darbesinin birkaç sebebi vardı. Bunlardan birisi cumhurbaşkanlığı seçimlerinde bir türlü neticeye ulaşılamaması ve Büyük Millet Meclisi üyelerinden birkaçının seçimin mânâ ve ehemmiyetine su kaçırırcasına işi gırgıra alıp, Bülent Ersoy ile Zeki Müren’i sandıklamalarıydı. Yanılmıyorsak, Hülya Avşar’ın da Çankaya sakinesi olması için oylarını bu hanımın adına sandıklayan
mebuslarımız, Büyük Millet Meclisi’mizi varlıklarıyla şereşendirmekteydiler... Siyasetin ciddiyetine su kaçınca, kaçırılınca, mukadder akibet kaçınılmaz oldu ve Hasan Mutlucan bir kez daha ekranların ve radyoların ilk sırasında yerini aldı. En büyük Hasan Mutlucan’dı ve başkaca da büyük yoktu... Hasan Mutlucan gür davudî bir ses. Kulağıma çalındığında hep teftiş albayımızı hatırlarım. Emekli bir yüzbaşının oğlu imiş bizim tertipten Oktay... Bu Oktay, ismail Dümbüllü’nün yanına darbukacı girmiş. Çıraklık, çaylaklık falan derken, epeyi de mesafe almış kalfalıkta. Sonra babası bir gün kenara çekerek, “Bak oğlum” demiş. “Ya bu işi bırakırsın, darbukacılığa son verirsin, ya da ben seni evlâtlıktan reddederim.” Oktay, işte bu Oktay, ismail Dümbüllü’nün yanından ayrılışını müteakip birkaç sene sonra bizimle tertipleşti. Bizim tümenin mal saymanı ilhan Usuoğlu isimli bir üsteğmen idi. Biraz savrukça kalendermeşrep birisiydi, amma sağlam adamdı. Her iki kalemde bir hesabı kontrol edilen malzeme gelecek senenin stokuna aktarıldığında, bu albay gür ve davudî sesiyle başlardı kitap okumaya... “Oğlum oğlummm... Devlet malıdır bunlar devlet, aman dikkat. Sizden çıkmazsa bile mutlaka ahfadınızdan çıkar!” O zamanlar benim kafamda kavak yelleri estiğinden, albayın şeriat ağzıyla konuştuğunun ayırdına varamamıştım. Tabiî şimdi bankaları kanun ve kitabına uygun biçimde iç boşaltma yöntemiyle soyan, milletin kefen parasına kadar ırz ve namusuna tasallut edenlerden bunlar nasıl çıkacak? Kendileriyle yemiş içmişliğine bir ünsiyetimiz bulunmadı ğından, bilmiyoruz. Amma mutlaka kendilerinden çıkmasa bile, karılarından ve kızlarından çıkacak. Her neyse, şimdilerde de bakıyoruz, adaletin, adliyenin ciddiyetine su kaçırılıyor. Ulusal egemenlik sulanınca ihtilal olmuştu. Mülkün temelini su basınca kim bilir ne kıyametler kopacak?.. Sulandırılmış, içine su kaçırılmış müessesenin bakanı, Türkiye’nin soyulmasına, milletin iktisadî ırzının kirletilmesine karşı hukukun bir şey yapamamasından yana yakıla feryad ediyor... “Oturup düşünmemiz lâzım" diyor, “Hukuk devletinin ve adaletin işlemediği yerde alternatif adalet modelleri ortaya çıkmaya çalışır.” Adalet Bakanı, buna; “mafya modeli” diyor. Ben ise, “kan dâvâsının haklılığı” gözüyle bakıyorum. Türkiye bu ayıbı yeterince yaşamış, bundan sonra yaşamasınmış... iyi güzel de sultanım, Yargıtay 8. Daire Başkanlığı seçimlerinde sandıktan Fatih Ürek’e oy çıkmışsa, tuz kokuşmuş demektir. Kokuşan tuzun ağulu ve geniz yakıcı buharları ise, Abdurrahman Dilipak hakkında yürütülen yargı sürecini sise gömmüş. Siz, bu sisi kaldırmaya yetkili değil ve kendinizi de ehil görmüyorsanız, müsaade ediniz haykırayım; "Ben bu ülkede bu şartlar altında yaşamaktan utanç duyuyorum!” isterdim ki, Dilipak’a baktığınızda intihar edesiniz gele!..Ayhan Bilgin
abilgin@vakit.com.tr
Yol haritası beyhûde
Ahmed Halil isimli Filistinli bir hukukçu,
22 Aralık 1973’te The Guardian, London’da
yer alan bir söyleşide, Filistin halkı-
nın dramını son derece çarpıcı sözlerle şu
şekilde açıklıyordu: “Hayfa’da doğmu-
şum. Babam da, dedem de... şimdi, göçmenim.
Golda Meir Rusya’da doğmuş,
Amerika’da okumuş ve şimdi benim ülkemde
Başbakan. Abba Eban’la Cambridge’de
hukuk eğitimi gördüm. O Güney
Afrika’da dünyaya gelmiş, ingiltere’de
okumuştu. şimdi benim ülkemde
yaşıyor, bense oray
a giremiyorum!"Ahmed Halil, doğduğu toprakları terke
mecbur bırakılmış olan yüzbinlerden sadece
biriydi. Oysa geride kalanları da aynı akibet
beklemekteydi. Çünkü Yahudilere göre;
"Yahudilerin çok fazla tarihi ve çok az
coğrafyası var”dı. Bu yüzden Filistin toprakları
üzerinde “temizlik” sonrası bir Yahudi
devleti kurmak gerekiyordu. Revizyonist
siyonist önder Vladimir Jabotinsky bu
niyetlerini şu sözlerle açıklıyordu:
“Filistin, Yahudilere ait olmalıdır. Etnik
bakımdan temiz bir Yahudi devleti
ninyaratılması amacıyla gerekli yöntemlerin
uygulanması her zaman zorunlu
ve güncel olacaktır. Araplar, şimdi
bile, onları ne yapacağımızı ve onlardan
ne istediğimizi biliyorlar. Durmadan
oldu-bittiler yaratmalı ve Araplara
bizim topraklarımızdan ç
ekilerek çöledönmeleri gerektiğini söylemeliyiz.”
(B.Rainov, Pıtitsana Siyonizma, Sofya
1969, s. 48-49)
Filistin’de kalan Araplara asla hayat hakkı
tanınmayacağını ise Ha’olam Hazek’in
Yazıişleri Müdürü Uri Avnery şu sözlerle
açıklıyordu: “ibrani emeği demek, Arap
emeğine ‘hayır’ demek anlamına geliyordu.
Toprağın rehinden kurtarılması,
çoğu zaman, orada yaşamakta olan
Arab Fellâhlardan kurtarmak demekti.
Portakal bahçesinde Arap çalıştıran bir
bahçe sahibi dâvâya ihanet etmiş bir
hain, yalnız bir Yahudi işçiyi işten yoksun
bırakmakla kalmayıp, daha önemlisi,
ülkeyi bir Yahudi işçiden yoksun
bırakan alçak bir gerici sayılıyordu.
Onun bahçesine saldırmalı, Araplar
zorla çıkartılmalıydı. Gerekirse kan
dökmek meşruydu.” (israel Without Zion
ist:a Plea For Peace in the Middle East,
New York, 1968, s. 85)
Siyonist Yahudi için Arab’ın kanını dökmek
vazgeçilmez kutsal bir görev olmanın
yanı sıra, onun için Arap, sosyo-psikolojik
bir tip olarak gelişemeyecek, Kur’an ve ilkel
içgüdülerin bir ürünüydü. Fakat ne gariptir
ki, araştırmalar; siyonist Yahudilerin bu görüşünün
Araplarla da sınırlı olmadığını ortaya
koymaktadır. Ünlü siyonist Yahudilerden
Ahad Ha’am’ın şu sözü sadece Filistinlilerin
değil, tüm insanlığın nasıl bir görüş
ve nas
ıl bir tehlike ile karşı karşıya olduğunuanlamaya yeterlidir sanırım. Ahad
Ha’am diyor ki:
“Yaradılış merdiveninde farklı basamaklar
olduğunu herkes doğal olarak
kabul eder; önce inorganik nesneler,
bitkiler ve hayvanlar âlemi, sonra ‘konuşan
yarat
ıklar’ ve hepsinin de üstündeYahudiler." (Sources de la Pense’e Juive
Contemporaine, s. 49)
Bugün dünya insanları açısından artık nası
l bir belâ ile karşı karşıya olduklarını anlama
ve dünya insanlarını insan olarak dahi
görmeyip, “konuşan yaratıklar” şeklinde
nitelendiren siyonist Yahudiye karşı gerekli
tedbirleri alma vakti gelmiş olsa gerek!..
Gerçekte günümüzde Filistinde yaşanılanlar,
“konuşan yaratıklar” olarak değerlendirilen
insanlık âlemi ile, kendilerini
“tanrının seçilmiş halkı” ola
rak görenlerarasındaki mücadelenin “son raundu”dur.
Bu mücadelede, Filistinlilerin kaybetmesi
demek, gerçekte tüm insanlığın kaybetmesi
anlamına gelecektir.
Ama her şeye rağmen zafer Filistinlilerin,
dolayısıyla da insanlık âleminin olacak, siyonist
Yahudi, çeşitli insanlık dışı yöntemlerle
istilâ ettiği coğrafyayı, ardarda yiyeceği darbelerle terke mecbur kalacaktır.
Artık ok yaydan çıktı. Yol haritası beyhûde!..
Abdullah Yıldız
ayildiz@vakit.com.tr
Merd-i Kıptî’nin "Sirkat"i
Çok sevdiğim bir deyim vardır; “şecâat
arzederken merd-i Kıptî sirkatin söyler.”
Yani, Kıptî yiğidi, kahramanlıklarını
anlatırken, -yiğitlik cümlesinden olarakyaptı
ğı hırsızlıkları da söylemekten kendini
alamaz.
Tarihin derinliklerinden süzülüp gelen
tecrübe ve hikmet yüklü bu deyim, çok
önemli psiko-sosyal tesbitler içeriyor. Toplum
içinde her zaman karşılaşmakta oldu-
ğumuz ilginç bir insan tipinin -merd-i
Kıptî prototipinin- davranış kalıbını çok
özlü olarak tasvir eden bu cümle, gayrı ihtiyari
sık sık aklı
ma gelir. Son olarak, YÖKBaşkanı Kemal Gürüz’ün “Bunlar meslek
liselerini bahane ederek imamhatiplerin
önünü açmak istiyorlar."
şeklinde başlayıp “yapsınlar da görelim”
gibi tehditvârî ifadelerle devam eden
ajitatif konuşmasını dinleyince, ister ist
emez“merd-i Kıptî” darb-ı meseli canlandı
zihnimde.
Merd-i Kıptî, aslında kelimenin içerdiği
anlamda “mert” değildir; zira, hiç kimse
hırsızlığın “mertlik”le bağdaştığını iddia
edemez. Kaldı ki, gerçek mert/yiğit, yaptı-
ğı kahramanlıkları anlatmay
a gerek bileduymaz; onun mertliğini, yiğitçe gerçekleştirdi
ği faaliyetler zaten ortaya koyar.
Mertlik ‘kâl’den değil ‘hâl’den anlaşılır
vesselâm.
Nâmert ise, kendisini ‘kâl’ ile yani lâşa,
biraz da ‘birin yanına beş katarak’ anlatma
ihtiyacı duyar; eksikliklerini lâf kalabalı
ğı ile, abartılı sanal kahramanlıklarla
kapatmaya çalışır; bu arada farkında olmadan
-tabir yerindeyse ‘hızını alamayarak’-
yaptığı hırsızlıkları da kahramanlık
sadedinde ortaya döküverir.
imdi, Kemal Gürüz’ün kışkırtıcı
ifadesinedönersek; -sözün mefhûm-u muhâlifinden
hareketle- bütün meslek liseleri mezunları
nın üniversitelere girişlerini ‘alan
sınırlaması’ ile engelleyen YÖK’çülerin asıl
amacının “imam-hatiplerin önünü
kesmek" olduğu kendiliğinden anlaşılır.
Sık sık görüntülü ve yazılı medyada “şecâat
arzına” tanık olduğumuz 28 şubatçı,
laikçi kahramanımız, “mâhût süreç”teki
yasakçı uygulamaların tahtında müstetir
bulunan niyetleri böylece açığa vurmuş
oluyor. “Biz din düşmanı değiliz” diye
bir savunma gel
iştirirken bile; aslında, bütünyapılıp edilenlerin “islâmî canlanı-
şın önünü kesmeye” matuf tedbirler oldu
ğunu ‘sirkat’ cümlesinden belli ediyor.
Başörtüsü yasağının altında yatan asıl niyet
de, birilerinin ‘göz zevkini’ bozan "islâmî
görünürlüğü” azaltma arzusu değil
miydi? Peki, Kur’ân kurslarını kapanma
noktasına getiren uygulama “Kur’ân düş-
manlığı” değil de neydi?
Aslında bu ‘merd-i Kıptî’ tipli nâmertlere
şunu söylemek lâzım: Neden asıl niyetlerinizi
gizliyorsunuz? Hadi açıkça itiraf v
eifade edin; “bizim bütün meselemiz islâm’ı
n önünü kesmek” diye. Bırakın
merd-i Kıptîliği; mertliğinizi görelim!
Böylece millet de kimin ‘ne’ olduğunu anlayı
p öğrensin.
AK Parti hükûmetine de şunu hatırlatmak
lâzım: imam-hatip meselesini, ‘meslek
liseleri’ çerçevesi içinde değerlendirmeyiniz;
bu taktirde ‘memlekette bu kadar
imama ihtiyaç yok’ itirazlarına haklılık
kazandırırsınız. Bilakis; “% 99’u müslüman
olan bir ülkede halkın, dinini öğrenme
ve çocuklarına da öğretme hakkı elinden
alınamaz” hakikatinin ardında durmalı
sınız.
Bu hakikati herkes anladı; güneşin balçı
kla sıvanmayacağını herkes gördü; halkı
n inançlarıyla, giyim-kuşamıyla uğraş-
manın ülkeyi ne hale getirdiği ayân-beyân
ortada; yasakçı zihniyet ise tamamen kö-
şeye sıkıştı.
işte telâşın nedeni bu!
Ahmet Varol
avarol@vakit.com.tr
Irak’ta direnis eylemleri
Amerikan emperyalizminin Guantanamo esirlerine
yapılan zulüm ve işkencelerin görüntülerini
zaman zaman medyaya sızdırmasının en
önemli amaçlarından biri Irak v
e Afganistan’daişgale karşı gerilla savaşı gerçekleştirme niyeti
taşıyanlara karşı psikolojik savaştı. Yani onlara,
“Savaşa kalkışırsanız, sizin de başınıza gelecek
budur!" demek istiyordu. Tıpkı Hitler’in işgal etti
ği bölgelerde yaşayan Yahudileri
göçe zorlamametodu gibi. Hitler’in adamları öldürdükleri birkaç
Yahudinin cesedini kamyonetlerin arkasına
atarak caddelerde dolaştırıyor ve oralarda yaşayan
Yahudilere, “Buraları terk etmezseniz sizin
de başınıza gelecek budur” diye ilan yapıyorlardı
.Ne kadar ilginçtir ki, aynı metoda siyonistler
de 1948 savaşında ingilizlerin yardımlarıyla ve
zamanın Ürdün Kralı Abdullah’ın ihanetiyle iş-
gal ettikleri Filistin topraklarında başvurdular.
Onlar da öldürdükleri Filistinlilerin cesetlerini
kamyon
etlerle dolaştırıp, “Buraları terk etmezsenizsizin de başınıza gelecek budur” diyorlardı.
Hitler’in tehditleri yüzünden yüz binlerce
Avrupalı Yahudi, Filistin topraklarına akın etti
ve böylece orada “israil” diye gayrimeşru işgal
devletinin kurulması
na yetecek insan unsuruoluştu. O göçmenlerin tehditleri yüzünden de
yüzbinlerce Filistinli, öz yurtlarını terk ederek
muhtelif bölgelerde mülteci kamplarında yaşamaya
mahkûm edildi. Sonra da işgalciler, “Buraları
biz kendi paralarımızla satın aldık;
Filistinlilertopraklarını sattılar” yalanlarıyla dünya
kamuoyunu yanıltmaya kalkıştılar.
ABD de psikolojik yıpratma ve tehdit metodları
nı sonuna kadar kullanmaktadır. Peki, işin
içinde böyle bir amaç var diye Guantanamo iş-
kencesi gündeme gelmesin mi? Gelsin elbette
ve Amerika’nın çirkin yüzünü bütün dünya tanı
sın. Ama bu işkencenin yapılmasının ve o iş-
kence görüntülerinin bizzat ABD tarafından
medyaya dağıtılmasının amaçları da bilinsin.
işin bu ciheti de aynı derecede çirkin ve vahşi.
AB
D, psikolojik savaşa rağmen, Irak ve Afganistan’daişgale karşı mücadelenin önüne geçemedi.
Irak’ta Haziran başında el-Faluca eylemiyle
kendini iyice hissettirmeye başlayan gerilla
mücadelesi gittikçe yayılıyor. Biz eylemlerden
bazılarının listesini v
erelim:15 Haziran’da Bağdat’ın güneyinde bir zırhlı
imha edildi.
19 Haziran’da el-Faluca’da füze saldırısı sonucu
birçok işgalci yaralandı.
Aynı gün Bağdat’ın güneyinde iki ayrı saldırı-
da 3 işgalci asker öldürüldü.
Aynı günlerde ed-Dalu’iye yolun
da askerikonvoya saldırı gerçekleştirildi, biri general 7 iş-
galci asker ve subay öldürüldü. Konvoyda 10
tank, 3 askeri araç imha edildi. Eylem roket saldı
rısı yoluyla gerçekleştirildi. işgalciler bu olaydan
sonra bölgede ev ev arama yaparak 395 ki-
şiyi tutukladılar.
24 Haziran’da Ammara’da 2 ayrı saldırıda 6
ingiliz askeri öldürüldü, 3’ü ağır 8’i yaralandı.
Bu olayda işgalcilere ait 1 helikopter düştü.
Bukayıplar, ingiliz yetkililer tarafından da resmen
açıklandı.
er-Remadi’de 4 sivil Irak
lının işgalciler tarafından öldürülmesinden sonra 26 Haziran’da
Bağdat’ın Amiriye mıntıkasında işgalci devriyeye
saldırı gerçekleştirildi, 2 Amerikan askeri
öldürüldü. Bu eylem el bombasıyla gerçekleştirildi.
Haber kaynaklarında tarihi belirtilmeyen
bireylemde de Bağdat Havaalanı’na füze saldırısı
gerçekleştirildi, 5 tank imha edildi, 4 işgalci asker
öldürüldü, 9’u yaralandı.
işgalci askerlerin geçtiği bazı yollarda köpek
ölülerinin içine bomba yerleştirilmesi ve bu
bombaların uzaktan kumandayla patlatılması
suretiyle eylemler gerçekleştirildi. Bu eylemler
sebebiyle işgal güçleri tank sürücülerine yolun
fazla sağından gitmemeleri ve hayvan ölülerine,
çöplere dikkat etmeleri talimatı verdi.
27 Haziran’da Necef yakınlarında 1 Amerikan
askeri
öldürüldü. Beled civarında da iki iş-galci askerin kayıp olduğu açıklandı.
ABD artık bu eylemleri ve kayıpları gizleyemiyor.
Powell, işgalci askerlerine ve Amerikan kamuoyuna
sabır tavsiyesinde bulundu. Bu arada
Irak’a, eylemlerin önüne geçme iddias
ıyla bazıelemanlar gönderildi. Fakat ne olursa olsun gerilla
eylemlerinin artacağı ve işgalci askerlerin
sürekli ölümü başuçlarında hissetmenin sıkıntı-
sını yaşayacakları kesin.
Müteakip yazımızda Irak direnişinin gücü ve
Amerikan emperyalizminin b
u direnişi bastırmametodları hakkında bilgi vermeye çalışacağız,
inşallah.
Arif Çevikel
acevikel@vakit.com.tr
Dinini çaldırdığını oyun havasında söyleyenlere bir soru: içi boş muydu?
Bu ülkede devlet ideolojisi eliyle yetiştirilen hormonlu seçkinleri
n dinle sorunu var. Müteveffa Aziz Nesin gibi “Ben Müslüman değilim” diyecek kadar dürüst olamayanlar... islâm’ın sahibi Allah’ın koyduğu ölçülere göre, değil Müslüman, kitap ehli dahi sayılmayanlar... Dahası, “dinsiz” olmakla kalmayı p “din düşmanı” olanlar... Laik seçkinlerin dinsizleşme sürecinde birçok unsur rol oynamıştır. Bunların en başında dini gizli-açık “hasım” ilan eden resmi ideoloji gelir. Halkının dinine “irtica”, ona inanana “mürteci”, “gerici”, “yobaz” diyen, bürokrasisi eliyle dine karşı gazete manşetlerinden “topyekûn savaş açan”, yalnız devleti değil vatandaşlarının hayatlarının tamamını dinden arındırma politikaları izleyen, başörtüsü gibi dînî emirleri yasaklayan, dinin haram kıldığı ne varsa onlara kutsal inek muamelesi yapan bir ideoloji bu. Laik seçkinlerin dinsizleşme sürecinde eğitim, aile, çevre vs. gibi unsurlar da rol oynamıştır. Dürüst olalım ve bu unsurlara Müslümanları n bazı yanlış tavır ve davranışlarını ekleyelim. Bu ülkede babasının dinini Allah’ın dini sanıp da islâm’a düşman olan çok kişi var. Fakat, en sonda gelmesi gereken unsur bu. “Dinini çaldıran” laik seçkinlerin bunun tek suçlusu olarak Müslümanları göstermesi, ne kadar doğrudur? Hürriyet yazarı Bekir Coşkun’un Perşembe günü yazdığı “Dinimizi Çaldılar” başlıklı yazısından söz ediyorum. Din “cüzdan” ya da “çanta” mıymış ki, birileri çalabiliyor? Hadi sizin dininiz, içinizde yer alan bir vicdan gibi değil dışınızda yer alan bir cüzdan gibi portatifti diyelim. Peki, onu gözünüz gibi korumanız gerekmez miydi? Ömrü boyunca donunu bir kez çaldırmayanlar dinlerini çaldırmışlarsa, bu, donlarına verdikleri değeri dinlerine vermedikleri anlamına gelmez mi? Böyle birinin şikâyete ne hakkı var? Tutalım, ona da “eyvallah” diyelim. Peki, çalınan dininizin ardına niye düşmediniz?Kapkaççıların çantalarını kaptığı kadınlar bile çantalarını vermemek için sürüklenmeyi, hatta ölmeyi bile göze alıyorlar; siz dininizi çaldırmamak için neyi göze aldınız? Ne bedel ödediniz? Bu arada, Bekir Coşkun’un dinini çalanlar kimlermiş biliyor musunuz: “Dinciler!..” Cüzdanınızı çaldırırsanız “cüzdansız”, paranı zı çaldırırsanız “parasız” kalırsınız, değil mi? Dininizi çaldırırsanız “dinsiz” kalırsınız. Bu kadar açık. Ama bakın, aklınız sıra “dinci” diye hakaret ettiğiniz bu ülkenin Müslüman milyonları size içleri ata ata “dinsiz” bile diyemiyorlar, demiyorlar. Ya siz onlara üstelik “dinimizi çaldılar” bahanesiyle nasıl da saldırıyorsunuz? Bekir Coşkun’un çalınan dininin “içinde” ne varmış, onu da kendisinden öğrenelim: “Ben ezan sesini severim... Annelerimizin başındaki o anne kokan örtüleri dahi çoğumuza sevimsizleştirdiler... ‘Hayırlar’ dileyen selamımız gitti...” işte Bekir Coşkun’un çaldırdığı dinin içeriği: “Minaredeki ezan... annesinin başörtüsü... selam.” Bunlar çalındı mı? Namazda gözü olmayanın ezanda kulağı olmazmış. Ezan yerli yerinde duruyor; 28 şubat zorbalığına rağmen. Annelerin başörtüsüne karşı açılan mücadelede Coşkun bir kere böyle coşmadı, neden? Vur ama, önce suçunu itiraf et. Selam... Allah’ın selamı... Kafadarlarının sayesinde selam, “gizli yasaklar” ve “ayıplar” zümresine ilhak oldu...O soruya tekrar dönelim: Bekir Coşkun kapkaççılara karşı direnen kadınlar kadar yok muydu ki, çaldırdığı dinin peşine bunca yıldır düşmedi? Biri cüzdanını çaldırsa da aldırmasa, siz ne düşünürdünüz? içinin boş olduğunu, değil mi? Boş cüzdanın ardına kim düşer? Bekir Coşkun pek yavuz. Ev sahibini bastırmak için hem vurup hem de “Ne vuruyorsun!” diye ortalığı velveleye veriyor. Ondan önce, kaybettiğinin ardına düşüp, neden onu geri almak için bedel ödemediğini açıklasın. Yoksa, “kaybettiğini” söylediğinin içi boş muydu?
“Dinsizler”, dininin içi dolu olanların imanını, tüm devlet imkanlarını kullanmalarına rağmen, çalmayı başaramadılar da...D.Ali Taşcı
dalitasci@yahoo.com
Her insan sevgili olmaya lâyıktı
rİnsan harika bir varlık. En kötü anında bile onu seyretmek, derûnunu anlamak, insana mutluluk veriyor. Farklı iç dünyalarınız olsa da, aynı evreni paylaşıyorsunuz; ağlatanlar ayrı olsalar bile ağlamanız ortak. Gülüşünüz benzer, duygularınız farklı nehirler gibi ise de, deniziniz ortak. Sonsuz davranış paylarımızın yanında, insanlık ortak paydasında birleşerek hayat işlemini devam ettiriyoruz.
Geçenlerde üç ilâhiyatlı kızımızla konuşuyoruz: Hayattan ümitsiz olmasalar bile, tedirgin duruşları, zaman zaman karamsarlıkları hallerinden ve sözlerinden anlaşılıyor. Okullarının durumu, büyüklerinin onlara “tebessümle” bakmayışı, ister istemez onlarda bir kırgınlık meydana getirmiş, yaşama bakışlarında sisli görüntüler oluşturmuş.
“Hayallerimiz çalındı, büyük darbeler yedik, yorulduk!” derlerken, içtenlikleri ve masûmiyetleri yüzlerinden okunuyordu; fakat aynı yüzlerin derin çizgilerinde hüznü okumak da mümkündü.
Dedim ki onlara, bulutların altında sıkılıyor, bunalıyor, kasvet dokuyorsunuz; bir uçağa binip bulutların üzerine yükselseniz daha iyi olmaz mı? Hayatın hayali mutlaka vardır, ama hayalin hayatı yoktur. Yani siz hayal kurabiliyorsanız, yaşıyorsunuz demektir, yaşamayanın hayali de olmaz. “Hayallerim çalındı” demeyin, siz yaşıyorsunuz ve sisler arasında da
olsa hayaller kuruyorsunuz. Aslında sizler, olup bitenlerden sonra, kendinizi tanıma sürecine girmişsiniz, kendinizi keşfediyorsunuz. En büyük fetih, insanın kendini fethetmesidir. Dünyanın binbir çeşit gerçekliğinden, kendi hakikatinize koşuyorsunuz. Bu koşu yorucu, zahmetli ve zor olabilir; unutmamak gerektir ki, her güzellik, bir zahmetin çocuğudur. Yarının dünyasında, ben inanıyorum ki, güzellikler taht kuracaktır ve bu güzellikleri sizler doğuracaksınız.İki eliniz kanda da olsa, okuyacaksınız, kendinizi yetiştireceksiniz, birey olacaksınız ve şefkat, merhamet, inayet elbiselerinizi kuşanarak, ruhen kanayan, dökülen, biten insanların arasına karışacak, onlara Meryem soluğu, Fatma inceliği, Hatice asaletini götüreceksiniz.
Kadın demek, sevgi demektir. Kadının cinsel bir metâ olarak algılandığı dünyada, böyle olmadığını özünüzdeki sevgiyi, topluma yayarak ve insanlara hayat sunarak ispatlayacaksınız. Kader, bütün inceliklerini zamana nakşediyor. Yarının kanaviçelerinde ruh elmaslarının parlaklığını görd
üğümüz zaman, bu kızlarımızın çilelerini hatırlamamak insafsızlık olacaktır. Bu kızlarımızı ne aileleri anlıyor, ne çevreleri ve ne de öğretmenleri. (Anlayanları tenzih ederiz) Kimi zaman hayatı acı acı solurlarken, kimi de üç-beş arkadaş bir araya gelerek dertlerini paylaşıyorlar. Umut dolu bir söz duyduklarında gözlerinin içi gülüyor. Aileleriyle ters düştüklerinde arkadaşlarına sığınıyorlar.Bir şeyler oluyor ülkemizde, toprağın altından sessizce dereler akıyor, denizler buharlaşıyor. Evrenin dönüş sesinden hüzzam makamında sonsuzluk şarkıları besteleniyor, duyabilenlere ne mutlu. Genç genç insanlar kahırlarını değil, sevgilerini köprü yaparak uzanıyorlar insanlık meydanına.
Bir sabah, ezandan hemen sonra, tan ağarırken, köpeklerin uyuduğu bir vakitte bu insanlık meydanına dalacaklar ve diriliş muştusunu sunacaklar âleme. Ben buna inanıyorum. Yusuf, kuyuda ulaştı sonsuzluğa. Yunus, balığın karnında ördü kavminin mutluluk elbisesini. Meryem, İsa sonsuzluğuna, mahcubiyetinin derinliklerindeki özünü demleyerek vardı. Kadın sevgisini hayat gayesi edinen bir Peygamberin ümmeti bugün kabalığın, hantallığın, anlayışsızlığın kurbanı olamaz. Batı’da, kırkından sonra, sıkılmış limon gibi sokağa atılan kadınların, miâdı dolmuş anlayışlarla kurmuş oldukları dernekler, kadınlara kurtuluş reçetesi sunamaz. Varlık bilinciyle tanışmamış, kadınlık şifresini çözememiş, yaşamı, narsist tünellerde karanlık silûetler görerek geçiren kadınlar ve kadınların uygarlık mekânları, Meryem yüzlü, Fatıma gönüllü, Hatice bakışlı kızlarımıza bir yaşam telâkkisi veremezler.Bugünün Rabbi, yarının da Rabbidir. Zalimler de O’nun kullarıdır, mazlumlar da. Yer de O’nun gök de. Hayatı yaratan da O, nematı yaratan da.
O’nu tanıyan, O’na inanan, O’nun kulu olan biri nasıl olur da umutsuz, çaresiz, karamsar olabilir? Dönüşü olmayan yol emin değildir. İçinizde, “Allah’a dönüşü olmayan” yollar hayal etmeyin. Bütün yollar, yalnızca Allah’a çıkar; önemli olan, senin O’na nasıl vardığındır.Kendimizi tanımadan hayatı tutacağımızı sanmıştık. Çoğaldık, hayatı tuttuk, ama biz “biz” olmaktan çıkarak yabancılaştık. Şimdi şartlar, bizi, bize çağırıyor.
Kendimize gelelim, özümüzle tanışalım ve yeniden hayata koşalım. Olan budur ve her oluş sancılı olmaktadır.Her genç kız, ileride geleceği kendisinin doğuracağını sanır; ama çoğu zaman gelecek onu doğurur.
D. Mehmet Doğan
dmdogan@vakit.com.tr
Alaeddin Özdenören’in vedası…
Galiba o gün, gününü tam olarak hatırlamı-
yorum çünkü, ama büyük ihtimalle perşembe
günü, Nazif Öztürk, Türkiye Yazarlar Birli
ği’nde kendi çektiği resimleri gösterirken,
birkaç tanesini bilhassa ayırıp bana verdi. Resimdeki
şahsı tanımakta hayli güçlük çektim.
Resimler hastanede çekilmişti; bir hastanın
resimleri idi bunlar. Yine de "kuvve-yi maneviye"
si (morali) yerinde, umutları
süren veyaumursamazlığını ümitleştiren bir ifade vardı o
resimlerde.
Hasta fakat umursamaz umutları sağlıklı
Alaeddin Bey’i ilk bakışta tanıyamadım. Kaç
yıllık tanışıklık bu sırada bana yardımcı olmamı
ştı. Resimleri çeken arkadaşıma, “Söylemeseydin
zor çıkarırdım” dedim. Sonra resimdeki
umursamaz ümit üzerine biri iki laf
geçti aramızda. Sapasağlam sanki; dinamik,
hastalığı atlatacak intibaı uyandırıyor…
Biz bu konuyu konuşurken değil yeryüzünde
olup bitenleri, burnumuzun dibinde olanları
bil
e bilecek durumda değildik elbette. HattaAlaeddin Özdenören’in bir halini kavrayarak,
onu diğer halleriyle birleştirip sonuca gidecek
bir durumda dahi değildik. Tek kişinin farklı
hallerini tefrik edip bir bütüne varamıyorduk.
Fakat herhalde o sırala
rda Alaedin Bey, Rahmet-i Rahmana kavuşmuştu.
O sıralar vedaettiğini bilemediğimiz, hissedemediğimiz Alaeddin
Bey’le ilgili kısa sözler söylendi. Bu konuşma,
bizim onu hâlâ Bursa’da sanmamıza
dayanan bir çerçevede idi. Oysa o konuşma
yapılmadan önc
e Alaeddin Bey, Bursa’danayrılmış, son yıllarda yerleştiği Balıkesir’e
geçmiş ve orada
vefat etmişti… Bunu ise, ancakBursa’dan Cevat Akkanat’ın elektronik
posta ile gönderdiği mesajdan öğrenecektik.
Bir edebiyat çevresinin, bir düşünce çevresinin
içinde bulunan ve o muhitin isimleri
arasında anılan Alaeddin Özdenören, kişilik
yapısı itibarıyla ancak kendisiydi. Ne çevresi,
hatta ne ikiz kardeşi Rasim Bey onu tanımak
için yeterli ipucu vermezdi. Serazad, dağınık,
fakat gayretli ve araştırıcı, te
fekkürü şiirinegalip gelen, şiirini ancak mizacı ile doğrultan
bir isimdi Alaeddin Özdenören.
Böyle zamanlarda, tabiî olarak şiir öne çı-
kar. Merhumun şiirlerinden söz edilir, en çarpı
cı mısraları aktarılır.
Fakat, felsefe okumuş,tefekkür çilesi
çekmiş bir kişi olarak AlaeddinBey’in düşünce eserlerine de bakmakta yarar
vardır.
ilk ağızda onun bütün kitaplarını bir araya
getiremedim ne yazık ki. Kütüphanemin dağı-
nıklığına hayışandım.
Bereket 1986’da NehirYayınları arasında çıkmış “Devlet
ve insan"kitabı elime geldi.
Ekseriya gazete ve dergiyazılarını kitaplaştırdığını bildiğimiz Alaeddin
Bey’in, bu kitabı bir hayli derli toplu, kısa yazı
ları aşan bir yapıda. Belli ki, kısa yazılar derlenerek
hazırlanmışsa bile, hayli emek sarfedile
rekkitap hüviyeti kazandırılmış.
Alaeddin Bey, “sunuş”ta zamanımıza ait
değerlendirmeler yapıyor:
“Geçmişin inkârı, halihazırın ve geleceğin
de inkârı demektir. Bu nedenle bu toplumlarda
devlet zamanın dışına itilmiştir. Kı-
rım Harbi’nden 93 Muhar
ebesi’ne, Trablusgarpve Balkan savaşlarına ve nihayet
istiklâl Savaşı’na kadar uzayan bir ölüm
kalım çizgisinin tarihi anlamını kavramak,
hatırlamak ve asla unutmamak toplumun
olduğu kadar devletin de görevidir. Ne var
ki batıcı yetiştirme fabrikalarında yetiştirilmiş
çeyrek aydınlardan bunu beklemek
abestir."
Elbette, Alaeddin Bey, bir fikir çizgisinin
üzerinde bulunmaktadır. Bu fikir çizgisinin
çok öne geçmiş isimleri yanında, pek fazla
önemsenmeyen adları da vardır. Yapılması
gereken, bu fi
kir çizgisinin emektarlarınıeserlerine yansıyan düşünceleri değerlendirerek
ele almak, böylece bir panorama ortaya
koymaktır. Alaeddin Bey’in diğer fikir eserleri
de incelenerek bir düşünür portresi çıkarmak
gerekiyor. Bu arada belki, merhumun
yayınlanmamış yazılarını da kitaplaştırmak,
böylece bütün düşünce mahsullerini bir arada
görmek ihtiyacı da hissedilecektir.
Nafile bir ömür geçirmediğine inandığımız
Alaeddin Bey’e rahmet niyazımızı tekrarlarken,
geride kalanlara sabır ve metanet
diliyoruz.
Demet Tezcan
dtezcan@vakit.com.tr
işkence gündemimizden hiç çıkmamıştır
26 Haziran, BM Uluslararası işkence Mağ-
durlarıyla Dayanışma Günü olarak takvimlerimizde
yerini almıştır. Tıpkı hamasi nutuklarla
birer gün dile getirilip ardından unutulan
günlergibi. Bir yandan dünyanın gözü önünde bebekler,
çocuklar katledilir, diğer yandan “Çocuk
Hakları Günü” tertip edilir. Kadınlar savaşın,
şiddetin birinci mağduru iken, eşleri, çocukları
gözleri önünde katledileriken seyre durulur; ardı
ndan yin
e uluslararası bir gün olan “DünyaKadınlar Günü” kutlanır. Dünya Barış Günü,
Dünya insan Hakları Günü gibi günler, retoriklerle
geçiştirilen birer gündür. Tek bir fonksiyonları
vardır, o gün dertlerimiz depreşir.
BM Uluslararası işkence Mağdurlarıyla Dayanı
şma Günü de tıpkı emsalleri gibi bir gündür.
Bir dizi beyanat, istatistik veriler ve sonra?
Sonrası boş. Gelsin yıldönümüne kadar işkencenin
türlüsü. BM, Guantanamo Adası’ndaki
insanlarla ilgili ele alınır hallerine çare olur hiçbir
şey yapamamıştır. Adadaki insanlar işkencenin
en ağırına tabi tutulmakta ABD’nin mesnetsiz
bir şekilde elinde tuttuğu insanlar işkence
dolu hayatlarından kurtulmak için ölümü seçer
hale gelmişlerdir. Yaşantıları öylesine bir kı-
sıtlama altında bulunmaktadır k
i, intihar edebilmekbile bir lüks haline gelmiştir.
ABD, Afganistan’dan topladığı çeşitli uluslara
mensup insanları bir adaya hapsetmişken, yine
kafalarına çuvallar geçirerek evlerinden topladı
ğı Iraklıları nerede ve hangi şartlarda tuttuğunu
bilememekteyiz.
Saldırmış, işgal etmiş ve esaret altına almıştır.
Bu insanların durumlarının bir adı yoktur. Onları
tutuklama, esir alma gibi bir hakkı olmayan
ABD
suç işlemiştir... BM’ye uluslararası tümsözleşmelere rağmen.
Ülkemizdeki işkencenin boyutu
na gelince;Meclis insan Hakları Araştırma Komisyonu’nun
hazırladığı rapor 2020 sayfa, yani ülkemizdeki
işkenceyi bu köşeye sığdırmak
mümkün değil.
Özetle ülkemizde işkence, sistematik bir şekilde
sürmekte ve işkencecilere göz yumulmaktadı
r. Daha g
eçtiğimiz günlerde korkunç bir iddiaortaya atıldı ve emniyet güçleri çıkıp bir açıklama
yapmadı. iddiaya göre Fatih Saraçhane’de
DEHAP Kadın Kolları Sorumlularından biri kaçı
rılıyor, işkence edildikten sonra Gaziosmanpaşa
TEM yoluna atılıyordu.
Neşe Düzel’in röportajı ile gündeme gelen Diyarbakı
r Askeri Cezaevi’ndeki işkence hadisesi
ise cezaevleri gerçeğininin cüz’i bir boyutu. Aynı
cezaevini Mehdi Zana “Vahşetin Günlü-
ğü”nde, Yılmaz Çamlıbel “Kervan Yürüyor”da
anlatır.
Yapılanları okurken iğrenmeye, tiksinmeyedair tüm duygular hafif kalır ve o olayları
yaşayan insanların nasıl ayakta kalabildiklerine
akıl erdiremezsiniz.
Yine bu iki kitapta anlatılanlar işkence türlerinin,
işkencecinin sapıkçaiştahı
nın, işkence kurbanlarının yalnızca birbölümünü ortaya koyar. Diyarbakır Cezaevi,
türünün en ağırı olsa da tek örneği değildir.
ispatlanamayan, anlatılamayan, anlatılsa da
çözüm alınamayan niceleri, nice dimağlarda
hapis beklemektedir. Bu arada da işkenceciler
kendilerinin çıkan yasa
lardan koruyabilmekiçin iz bırakmayan işkence türleri geliştirmeye
devam etmektedirler.
işkence bu ülkenin utancı, ayıbı, yüz karası
olarak hâlâ gündemde yerini çeşitli örnekleri ile
korumaktadır.
Vatanın, milletin selâmeti için, işkenceyi görev
ed
inen hastalıklı insanların emniyet birimlerindenbir an önce ayıklanması, rehabilitasyona
tabi tutulması gerekir.
işkenceciler nasıl ki iş-kenceyi caydırıcı unsur olarak kullanıyorlarsa
işkencecileri de caydıracak kesin cezalar bulunmadı
r.
Bir insan kendi bedeni üzerinde bile hertürlü tasarrufa sahip değilken, bedeni kendisine
emanetken, hele hele bir başkasının diğer insan
bedeni üzerinde oynamaya hiç hakkı yoktur.
Bunun hesabını ne milletin vicdanında ne Allah’ı
n huzurunda veremeyecek, hiçbir mazur
gerekçeye dayandıramayacaktır.
işkencecilerinailelerinden bile gizledikleri
bu eylemleri ölenekadar vicdanlarını kemirecektir.
Tabii, vicdankırıntısı varsa içlerinde.
Kendi eşlerine, kardeş-lerine, analarına, babalarına, çocuklarına bakark
enişkence yaptıkları insanları düşünüp yakınları
nı onların yerine koyarak bu
vicdan muhasebesinebaşlayabilirler. insanlıklarını yeniden
kazanmaları açısından iyi bir yöntem olacaktır.
Adamların iman etmiş kişiler olduğunu bilsem
-ki iman ettim diy
en birisi bu tür davranış-ta bulunamaz- dinimizin şu emrini tavsiye edece
ğim: “Kendin için istemediğini başkası için de
isteme!"
demettezcan@hotmail.com
Duran Kömürcü
dkomurcu@vakit.com.tr
Yanlışları tercih
Bugün Cuma yazımı öğleye kadar fakslamam
lazım. Masama oturdum. içimde
bir burukluk var. Kalem yazmak istemiyor.
Toplumun çivisi çıkmış belâ üzerimize
yağmakta, güneş sıcağı ile leş olup
kokmaktadır. Ezanların daveti ile, şeytanları
n hayatı karışmaktadır. Abdestle camiye
gidenler, namaz
sonrası ziyan olup denizekoşmakta. Ailesi ile Cehennem sahneleri
yaşamaktadır. Bunu gördükten sonra,
yazınca ne oluyor sorusu aklıma geliyor.
Hemen toparlanıyorum, kendimi,
ümmeti düzeltmek gibi bir misyon adamı
görüyorsun? ikazını yapıyorum. Senin
vazifen, Allah’ın sana verdiği imkânları
Allah adına duyurmak diyorum. Haddimi
aşıyorum da Müslümanım diyenlerin tavı
rları beni çıldırtıyor!
Beni çıldırtan, zıvanadan çıkmış, Allah’a
şirk koşmakta beis görmeyen, hatta Allah’la
mücadele etmeyi vazif
eli sayan zındıklar değildir, kayinlerde değildir. Allah’ı
n haramlarını helâl görenler de değildir.
Müslümanım diyenler, Müslümanlığı
kendilerine alet etmelidir. Belanın, Müslümanı
m diyenlerin eliyle gelmesi korkusudur.
Belanın, Müslümanlığın özün
ü bilmeyipsözünü Müslümanlık sayan gaşet
ehlinin elinden gelmesidir.
Belanın adı Müslüman da olsa, tercihini
sistemler için kullananlarca gelmesi korkusudur.
Allah Rasulü “ümmetim onbeş şeyi yaptı
ğı vakit belalar başlarına iner” buyurdu.
Onbeş şey
den:“içkinin bol bol içildiği” buyurduğu toplum,
bugün yaşadığımız toplum değil mi?
Adı Müslüman, ölünce Müslüman mezarlı
ğına gömülen Müslüman ailelerin
evleri meyhane değil mi? Aşikâre içkiler
içilmiyor mu? içki içmeyi modern sayanlar,
entel göre
nler Müslümanım diyenlerdeğil mi?
“fiarkıcı kadınların yaygın hale geldiği”
buyurduğu toplum bizim toplum değil mi?
Fuhşu açıkça yapan, onu da sanat olarak
sunan bizim toplum değil mi, sahnelere
çıplak kızlarının çıkmasına teşvik eden
baba Müslüman
baba değil mi? Fahişelerikarıları elleri ile şakşaklayanlar mesture
anneler değil mi? Camiye abdestli olarak
giren camiden çıkınca kızları, hanımı ile
sahile koşan, Müslüman baba değil mi?
“Erkekleşen kadınlarla, kadınlaşan erkeklere
Allah lanet et
sin” denen kadınlarMüslümanın kadını değil mi? Erkeği ben
Müslümanım demiyor mu?
Sahiller, Allah’ın insanlara şifa dağıtan
merkezleri olmaktan çıkmış. Güneş sıcaklı
ğının verdiği koku ile insan mezarlığına
dönmüş, leşleşmiş, tek tek bakınca, Ahmet,
Fatma, Emine babası Müslüman,
anası Müslüman. Bu Müslümanlar yüzünden
belalara daha yakın değil miyiz!
Müslümanlar Müslümanlığından mı utanı
yor? Utanacaksa zorlayan mı var? Müslümanlı
k özenti değildir. Bir tercihtir, ya-
şam biçimidir, ya Müslümanca yaşar hayatı
nı devam ettirirsin, ya da tercihini baş-
ka yönde kullanırsın.
Müslüman hayatındaki çelişkilerin en
güzel örneğini küçük Ayasofya’da görürsün.
Kültür birikimi, elsanatları merkezi
oluşu modern Müslüman hanım kızların
orada toplanmas
ına vesiledir. Müslümanhanım kızları görünce peygamber efendimizin
“çalgı aletlerinin yaygın hale geldi-
ği” buyurduğu hali görüverirsin.
Mesturedir. Yüzünde bir kilo boya. Mesturedir,
kaşları gözleri kuaförce düzeltilmiş.
Mesturedir, sırtında neyi, kemanı ve
çalgı aleti ensturmanı. Ayak ayak üzerine
atmış, köprü altı çocukları gibi elinde sigarası
hanım kızlar, mesture halinde erkeklerle
söylenen ensturmanlar.
Beni çıldırtan da bunlar. Bunu yazmadık
mı? Yüzlerce yazdık. Binlerce söyledik.
Niy
e böyle? Soruları içimi sıkıyor. Hepyanlışları tercih ediyoruz.
Ama kendimidüzeltmedim ki başkasını düzltmeye soyunayı
m. Kalemin durgun oluşu, içimin
yorgun oluşu ondandır.
Biz yazacağız,yazmakla yükümlüyüz. Nasip Allah’ın
dağıttığı bir lütuftur.
Bize de rızasına uygunolanını versin.
Amin.
Hacı Ali Özhan
hacialiozhan@hotmail.com
Yolsuzluk mücadelesi
Batık banka kredilerinden sonra, Meclis
Yolsuzlukları Araştırma Komisyonu’na yapı
lan açıklamalar; insanın moralini, ahlak
yapısını, sinirini bozuyor. Toplumsal bağlılı-
ğı, dayanışmayı temelinden zedeleyen yolsuzluk,
usulsüzlük, ne yazık ki çok yaygın.
Komisyon Başkanı Sn. Azmi Ateş “engellemelere
rağmen” yolsuzlukların yüzde 50’sine
ulaştıklarını belirterek özellikle “ticari sır”
yasağını haklı olarak eleştiriyor.
Ülkenin her yerine, her kurumuna sinmiş
ve adeta açıktan yapılır hale gelmiş, organize
çeteler haline ulaşmıştır. Her kamu ihalesine
fesat karışıyor, resmi dairelerde hediyerüşvet
vermeden iş yapılamıyor. Özellikle
SSK al
ımlarında, Bayındırlık, Belediye veMilli Eğitim Bakanlığı ihalelerinde, mal alımı
yapılan işlerde yolsuzluk miktarları çok büyük
oranlara ulaşmış. Büyük, güçlü suç organizasyonuyla
mücadele; Meclis soruşturma
komisyonlarıyla sınırlı bırakılmamalı;
s
istemli, düzenli kamu denetim organlarıylasürekli hale getirilmelidir.
Kurum içindeki memur ortaklarıyla büyüyen
ve güçlenen organizasyonun, yolsuzlukla
mücadelede bizi yanlış, eksik yönlendirmelerine
karşı da uyanık olmak zorunludur.
Bakan Yaşar Okuyan’ın başına geldiği
gibi hırsızı suçlayınca size şantaj yapmasını,
ilgisiz özel konularınızı karıştırmasını veya
kamuoyunu aldatan “yalanlarla” gerçeği
çarpıtmasını önleyebilecek genişlikte bir
mücadele kurulmalıdır. Ayrıca görevini yaparken
seçim
haklarını kullanan, mecburenkarar vermek zorunda olan dürüst çalışan
memurlara da haksızlık yapmamalıyız. Geli-
şigüzel ayaküstü söylentilerle dürüst memurları
karalarsak, memurların hakkını ve
topluma faydalı görev yapmasını engellemiş
oluruz.
Bu
suçlarla başetmek için kapsamlı özelbir “yolsuzlukla mücadele kanunu” çı-
karılması yerinde olacaktır. Rüşveti, görevi
kötüye kullanmayı, görevi ihmali, vatanda-
şın rolünü, yolsuzluk ve usulsüzlükleri çok
ayrıntılı olarak tanımlayıp, etkin bir bağımsı
z denetim, yolsuzlukla mücadele için iyi
bir yöntem olacaktır. Bu kadar yaygın ve
büyük çaptaki yolsuzlukla mücadeleler halka
maledilmelidir. Yolsuzlukla mücadeleyi
başarmak için halkın desteğini almak şarttır.
Halk bunları kanıksamış ve başedile
mez diyehiçbir şey yapmıyor. Bu konuda halka bir
şeyler yapılıyor heyecanı ve coşkusu vermek
gerekir.
Hükümet "kamu yönetimi temel kanunu"
ile devletin işleyişini yeniden yapılandırıyor.
Bu yapılanma döneminde, özerk bağımsız
“Kamu Teftiş Kurumu” kurulması uygun
olacaktır.
Teftiş heyetlerimizin yapısı ve görevi; bu
genişlik ve kapsamda, özerk ve bağımsız bir
denetime uygun değil. Bizde her bakanlık ve
özerk kurumun kendi içinde teftiş kurulları
vardır. Bu kurullar her ne kadar görevlerinde
ba
ğımsız olsalar da, o kurumun amirininemri altındadırlar. En başta kurum amirlerince
işe alınan müfettişlerin, amiriyle ilişkili
yolsuzlukları araştırması çok zor olacaktır.
Ayrıca disiplin, özlük hakları, sosyal imkânları
ve mali hakları kurum amirin
ce belirlendiği için, müfettişlerin bağımsızlığını sağlamak
zordur. Müfettişin raporuna göre işlem
yapılması için amirden izin alınması ayrı bir
güçlük oluşturmaktadır. Yine belirtmek gerekir
ki, kurum içindeki müfettişlerin aynı
kurumun memurları hakkındaki soruşturmalarda
duygusal olmaları denetimi zayışatmaktadı
r.
Bütün teftiş kurulları bağımsız ve özerk bir
“Kamu Teftiş Kurumu” olarak örgütlenmelidir.
Bakanlıklar ve özerk kurumlarındaki
müfettişlerin, kurumlarıyla her türlü iliş-
kisi kes
ilerek "Kamu Teftiş Kurumu” bünyesinealınmalıdır. Müfettişlerin işe alınmaları,
yükselmeleri, disiplin ve özlük işlemleri,
mali, sosyal hakları ve statüleri bu kurumca
tespit edilmelidir. Müfettişler uzmanlık alanları
na göre oluşturulacak bölümlerde
görevlendirilmelidir.Teftiş kurumu şeffaf yöntemlerle
çalışmalı ve vatandaşın isteği halinde
veya kendiliğinden kamuyu bilgilendirmelidir.
Kanun gücü ve bağımsız denetim organları
yla yürütülecek mücadeleye; halkın
katılımı sağlanarak, memurların b
ilgi vedesteği ile yolsuzluk mücadelesini başarmak
mümkündür.
Hasan Karakaya
hkarakaya@vakit.com.tr
Çalana, çık dışarı... Yazana, gir içeri!
Ortaokul son veya lise 1’de okuduğum yıllar...
iyi bir “gazete okuyucusu” olmanın yanında, “şiir”ler de yazıyorum... şiirlerim, “yerel gazete”de yayınlanıyor... işte o günlerde; Demirel geldi Salihli’ye... şu anda yıkılmış ve yerine devasa bir bina inşa edilmiş olan “Belediye Sarayı”ndan halka sesleniyor... Ben, oldukça uzaktayım... Göremiyorum kendisini... Ancak, konuşma “belediye hoparlörü”nden de yayınlandığı için, herkes duyabiliyor. işte o hengâmede, elindeki minik teybi hoparlöre doğru tutan ve konuşmayı banda alan bir “gazeteci” çekti dikkatimi... Ne yalan söyleyeyim; Gazeteciliğin nasıl bir meslek olduğunu bilmiyor olmama rağmen, imrendim o gazeteciye!.. Henüz çocuk yaştayım ya; O an, içimde bir şeyler kıpırdadı ve “büyüyünce gazeteci olmak” geçti içimden!.. Sonrası, uzun hikâye... Ama, kısmetmiş ki, “ilâhiyat’ta okuma çabaları”ma, bunun için Salihli’den kalkıp “puan takibi” için taa Erzurum’a kadar gitmeme rağmen, kendimi Ankara’da, şimdiki adı “iletişim Fakültesi” olan, “Gazetecilik ve Halkla ilişkiler Yüksek Okulu”nda buldum!.. Kader... Önüne geçilemiyor... Hem okudum, hem çalıştım... O günden beri de, bu mesleğin çeşitli kademelerinde emek veriyoruz... inşaallah; ömrümüz yettiğince de yazmaya/ çizmeye devam edeceğiz.BANKACI MI OLSAYDIM?
şimdi düşünüyorum da; “Büyüyünce gazeteci olmayı” değil de; acaba “banka hortumcusu” veya bir devlet dairesinde “kamu görevlisi” olmayı mı düşleseydim?.. Öyle ya; “Banka hortumcuları”nın hiçbiri “içeride” değil şu an!.. Hepsi de; Sanki hiçbir “halt” yememiş, bankaları n içini boşaltmamış ve “tüyü bitmemiş yetim”lerin hakkını iç etmemiş gibi rahat!.. Ellerini-kollarını s
allaya sallaya dolaşıyorlar ortalıkta!.. Yeri geliyor; “Beyefendi” denilerek, düğmeler ilikleniyor, el-pençe divan duruluyor önlerinde!.. Ne “malikâne”lerine dokunan var, ne “yabancı bayraklı yat”larına!.. “Gelir”lerine de el koyan yok!.. Ama ben; “Büyüyünce gazeteci olmayı” düşleyip, 30 yılı aşkın süredir “hırsız”larla, “dolandırıcı”larla, “dinsiz” ve “donsuz” larla, “yamuk”larla, “yalaka”larla, “üçkâğıtçılar”la, “ahlâksız”larla, “namussuz” larla, “pezevenk” ve “fahi- şe”lerle, “sübyancı"larla, "soyguncu" ve "vurguncu"larla savaşan ben, sürekli “mahkeme”lerle haşır-neşir oluyorum!.. inanın, gücüme gidiyor; Bu ülke insanının alın teri olan 21.7 milyar doları hortumlayıp da, “yaşam biçimleri”ni aynen sürdürenler normal “ceza mahkemeleri”nde yargılanırken, sırf “yazı”larımdan dolayı “DGM’lerde yargılanmak”, gerçekten zoruma gidiyor!.. Başbakan Yardımcısı Sayın Abdüllatif şener’in “batık bankalar”la ilgili açıklaması, daha dün, AA’dan geçti... Açıklamaya göre; “Banka hortumcuları”nın devletin ve elbette milletin sırtına yüklediği fatura, tam 21.7 milyar dolar’mış!.. Açılan, toplam “858 dâvâ”nın sonunda, devlete geri dönen paranın miktarı da, sadece 234.9 milyon dolar’mış, iyi mi?.. Dahası da var; “Sahibi”ydi, “ortak”larıydı, “yönetim kurulu üyesi”ydi derken, “yüzlerce batıkçı”nın sadece 1’i, evet sadece 1 tanesi içeride, gerisi dışarıdaymış!..SOY, ÇIK DIşARI!
işte ben, bu “hortumcu”ların rahatlığına bakıp, zaman zaman düşünüyorum; Acaba “gazeteci” olmasaydım da, “bankacı” mı olsaydım?.. Öyle ya; Allem eder, kallem eder kurardım bir banka, toplardım paraları, sonra da “battım” der, çıkardım işin içinden!.. “içini oyduğum banka”dan götürdü-ğüm katrilyonlar, sadece bana ve aileme değil, yedi sülâleme yeterdi!.. Varsın, “hortumcu” desinler!.. Üç gün sonra, nasıl ols
a “büyük patron” derler!.. Tıpkı, “kadın satıcıları”na da, üç gün süreyle “pezevenk”, ondan sonra “beyefendi” veya “patroniçe” dedikleri, üstüne üstlük “altın madalya” ile ödüllendirdikleri gibi!.. Ya ben?.. Ya, biz gazeteciler?.. Sırf bu “hortumcu”ların maskesini düşürdüğümüz, “gerçek çehreleri”ni, hem de belgelerle teşhir ettiğimiz için mahkemelerde ömür tüketiyoruz!.. Hadi, diğerleri neyse de, bir de “tazminat dâvâsı” açmıyorlar mı, işte bu, gerçekten zoruna gidiyor insanın!.. 21.7 Milyar Dolar’ı çalan onlar!.. Kusuncaya kadar yiyen onlar!.. “Yat”larda saltanat süren onlar!.. “Yargılanan” ise, bizler!.. Evet, zoruma gidiyor!.. “21.7 milyar dolar” götürdükleri yetmedi, bir de “tazminat” istiyorlar?.. Neyin tazminatı?.. Neyin maneviyatı?.. Hangi onur?.. Neyin incinmesi?.. Ulan şerefsiz; madem “incinecek onur”un vardı, çalarken neredeydi aklın?.. “Tüyü bitmemiş yetimin hakkı”nı hüüplerken iyiydi de, yakalandıktan sonra mı hatırladın “haysiyet ve şeref” denilen değerleri?SAPIK MAHLÛKAT!
Dedim ya; Keşke “gaze
teci” değil de; bir “hortumcu” veya “kamu görevlisi” olsaydı m!.. Alın işte; Sadece “hortumcular” değil, “tecavüzcü” kamu görevlileri de ellerini-kolları nı sallayarak dolaşıyor bu ülkede!.. Hem de; 13 yaşında, evet “onüç” yaşında bir çocuğa “defalarca tecavüz” ettikleri halde!.. Mardin’de yaşanan iğrenç olay, birkaç gündür gazete manşetlerinde!.. iğrenç mi, iğrenç!.. Rezalet mi, rezalet!.. Dehşet mi, dehşet!.. Bırakın “insan”ları, “en aşağı mahlûkat” bile yapmaz böyle hayvanlığı!.. Düşünebiliyor musunuz; 12-13 yaşındaki N.Ç. adlı bir çocuk; hepsi de babası-dedesi yaşındaki tam “28 kişi”nin defalarca tecavüzüne uğruyor!.. Hayır, “sokaktaki sıradan cahil insanlar” değil ona tecavüz edenler!.. Hepsi de “okumuş” ve “makam sahibi” kamu görevlisi!.. Kimi memur, kimi müdür, kimi veznedar, kimi öğretmen!.. Kimi de oda başkanı!.. içlerinde bir astsubay ve yüzbaşı da var!.. Hayır, hiçbiri “tutuklu” değil!.. Hepsi de serbest!.. Bir tek, yüzbaşı ihraç edilmiş ordudan, hepsi bu!.. Gel de kusma!.. Gel de diken diken olmasın tüylerin!.. Gel de isyan etme!.. Biliyorum ki; Kalkıp, isimlerini versem, sanki “muteber adam”larmış gibi, gidecekler mahkemeye, açacaklar tazminat dâvâsını!.. Ne yazık ki; “Suçlu”lar, zaman zaman “güçlü” oluyor bu ülkede!.. “Namuslular”ın kılı kıpırdamazken, “namussuz ve sapıklar”ın sesi gür çıkıyor!.. Kazanıyorlar!.. Mahkûm ettiriyorlar!.. Oysa; Yazmak şöyle dursun, elimden gelse, apışaralarından elektrik direğine asar, ibreti-i âlem için seyrettiririm bunları!.. Seyrettiririm ki; 12 yaşında bir kız çocuğuna para verip, elbise alıp tecavüz etmek neymiş, anlasınlar!.. Sadece onları değil, o çocuğu pazarlayan “mama”ları da ibret-i âlem için teşhir etmezsem, namerdim!.. Ne var ki; Ben “savcı” da değilim, “yargıç” da!.. Karar, onların!.. Verdikleri “tahliye” kararları da, belki “hukuk”a uygun!.. Ama, “maşeri vicdan” isyan ediyor!.. Yürekler isyanda!.. Ama bu “pislik”ler serbest!.. işin garibi; Halen “görevlerinin başında”lar ve “hizmet”(!) ediyorlar devlete!.. O “kirli beden”leriyle, küçücük çocuğu duvara dayayan elleriyle utanmadan “imza”lar atıyorlar!..ZORUMA GiDiYOR!
Ya ben?.. Ya bizler?.. Bu “sapık”larla, bu “manyak”larla, bu “esfel-i safilin” mahlûkatla mücadele eden bizler, bu gibi “aşağılık yaratı klar”ın açtıkları dâvâlardan dolayı yargılanıyor ve maalesef, zaman zaman da kaybediyoruz!.. Çünkü; zaman zaman maalesef “Hukukun gücü” değil, “güçlünün hukuku” egemen oluyor yargıya!.. Evlerimize “tebligat”lar geliyor!.. Bizim Dilipak’ın olduğu gibi, Zaman zaman “hacizciler” geliyor!.. Kendi ev ve işyerlerimizde “taciz”lere maruz kalıyoruz!.. Daha ne diyeyim; “Hortumcular” ve “sapıklar” dışarıda, bizler ise “yakın takip” altındayız!.. Ya da; “içeride” veya “haciz tehdidi” altındayız!.. işte bu gidişata, isyan ediyor “vicdan”ı m!.. Zoruma gidiyor!.. Bu yüzd
en de, zaman zaman düşünüyorum; acaba biz de “hortumcu" veya "kamu görevlisi” mi olsaydık? Öyle ya, “Hırsız”lığın da, “tecavüz”ün de; “fikir” kadar, “düşünce” kadar cezaî müeyyidesi yok bu ülkede!.. Soy bankayı, çık dışarı!.. Tecavüz et!.. Dolaş ortalıkta!.. Yazdın mı, Gir içeri!.. Söyleyin Allah aşkına; Adalet mi bu? “Fikir namusu”nun, hiç olmazsa “namussuzlar” kadar özgür olabileceği bir ortam, ne zaman gelecek bu ülkeye?.. Sorarım, Sayın Cemil Çiçek, Ne zaman???Hüseyin Öztürk
hozturk@vakit.com.tr
insan için
Bu haftaki kitabımız istanbul Büyükşehir Belediyesi Kadın Koordinasyon Merkezi’nin çıkardığı “insan için” adını taşıyor. Yazarı ise Sayın Ali Müfit Gürtuna’nın eşi Reyhan Gürtuna. “insan için” adlı eserine Reyhan Gürtuna; “Çünkü” diye başlamış ve şöyle devam etmiş: “
Unutuyoruz... Sürekli hatırlamamız gereken birçok şeyi, sürekli unutuyoruz. Benim çabam... Daha doğrusu bizim çabamız, hafızalarımızı ayakta tutmak ve gereğini yapmak için. işte hepsi bu.” Evet, Sayın Reyhan Gürtuna, eşinin yükünü biraz olsun hafifletebilmek için hizmet kervanına o da katılmış. Ve kimsesiz, yoksul, çaresiz insanlara, yardımcı olabilmek için gayret ve çaba içerisine girmiş. 17 Ağustos 1999 yılından bu yana yaşadıklarını da bir kitapta toplamış. Unuttuğumuz pek çok değer yargılarımızı gün yüzüne çıkarmış ve okumak isteyenlere sunmuş. Türkiye’nin sarsıldığı o günü şöyle anlatıyor satırlarda: “17 Ağustos 1999’da sarsılan sadece ‘yer’ değildi. Zihinlerimiz de sarsıldı. Yıkılan sadece binalar değildi. Dayandığımız önyargılar da yıkıldı. Ölen sadece ‘can’lar değildi. ‘Bir musibet, bin nasihatten iyidir’ atasözünü, haklı kılma uğraşıdır yaptığımız. Ve hatta bu kitap. insanca yaşamak, insanca davranmak için böyle bir facianın ‘hatırlanması’ elbette gerekmiyordu, ama kader. Derinden sarsıldık. insanlığımızı hatırladık toplum olarak. imkânı olan olmayan herkes, bir şeyleri paylaşabilmek, faciayı yaşayanların acısını dindirebilmek için elinden geleni yaptı. Kendimizin farkına vardık. Bu kitapta, depremle hız kazanan ve kurumsallaşmaya doğru giden bir yardımlaşma ‘formatı’nın hikâyesini bulacaksınız. Yardımın insana olduğunu, insanca olması gerektiğini, yardım edene de ‘yardım’ olduğunu daha iyi anlayabilmek için. Hiçbir yardım ve hayır kuruluşunun kalmadı ğı, kapandığı, gereksiz olduğu bir dünya dileğiyle.” Reyhan Gürtuna Hanımefendi, bu sözlerle bitirmiş kitabını. Kadın gözüyle yardım ve yardımlaşmanın ilk örneği olan eser, gözümüzün önünde ve elimizin altında bulunması gereken bir kitap. Bilgi için: 0212 320 08 60-61-62Hüseyin Üzmez
huzmez@vakit.com.tr
Yabancı bir san’atçının Sayın Bekir Coşkun’a yanıtı
Bu biraz gecikmeli bir yazı... Yayınlamasak
da olurdu, amma bazı yazılar ve sözler vardır
ki, aktüalitesini hiçbir zaman kaybetmezler.
Sayın Bekir Coşkun, 17 Haziran tarihli Hürriye
t’tekiköşesinde, “Başımızda Fes” başlıklı
bir yazı yazmıştı. O yazıda şöyle bir cümle
vardı: “Eğer fes geri kalmışlığın, yobazlığın, ortaçağda takılıp durmuşluğun kanıtıysa... Türkiye fesi başına geçirip onu iktidar
yapıverdi” diyordu. Öbür sözleri ne
ysede... şu
“Ortaçağda takılıp durmuşluğumuz”sözüne, bir cevap vermek istiyordum.
Ortaçağın islâm milleti için çok parlak ve ileri
bir çağ olduğunu... Avrupa’nın ise o çağda,
korkunç bir cehalet, kopkoyu bir karanlık ve
inanılmaz bir gerilik içinde bulunduğunu...
Odevirde nice bilim adamlarının, san’atçılarının,
felsefecilerin, hatta samimi dindarların engizisyon
mahkemelerine verildiklerini... içlerine giren
cinlerin(!) çıkartılması için ateşlere atılıp,
diri diri yakıldıklarını, bütün tarihler yazıyordu.
Yeni çağın da Fatih Sultan Mehmed’in mukaddes
kılıcıyla açıldığını da ayrıca yazıyorlardı.
Ben tarihçi değilim. Bunları yazmak biraz
ukalalık ve haddini aşmak olacaktır. Belki buna
bizim gibi halkın ve binbir çilenin içinden
sıyrılıp gelen, Sayın Bekir Coşkun da kırılacaktı.
Sayın Coşkun’un yazılarını zaman zaman
zevkle okurdum. O da bizim gibi olaylara mizahî
açıdan bakardı. Dünyayı pek de ciddiye
almazdı. Bazı kitaplarımda da ismini zikrederek,
kimi mizahî yazılarına da yer vermiş
tim.Böylece kendilerini bizim okuyuculara da tanı
tmış oluyordum. Ayrıca hangi görüşte olurlarsa
olsunlar, halkın içinden gelen namuslu
aydınlardan bu millete hiçbir zarar gelmeyeceğine de yürekten inanıyordum. Onun için cevap
vermekte çok tereddüt ediyordum.
O arada çok güzel bir zuhurat ve tevafuk oldu.
Konser vermek için “Moby” adında bir
Avrupalı, istanbul’a geldi. Basına bir demeç
verdi. Ortaçağ ve yüce islâm hakkında çok ilginç
fikirleri vardı. Sayın Bekir Coşkun’a yerinde
bir “yanıt” olur
diye... Hangi millettenolduğunu bilmediğim, müzisyen “Moby”nin
doğru sözlerini bu köşeden okuyucularıma
yansıtmaya karar verdim. Sayın Bekir Coşkun
hemşehrimin bana kırılmayacağını umuyorum.
(Gerçi ben Malatyalıyım, o Urfalıdır, amma...
O tesadüfen
türkücü değildir. Ben de tevafukensiyasetçi değilim. Batı’da ise bütün
doğulular hemşehri sayılır. O bakımdan kendilerine
“hemşehrim” diyorum...)
Moby, istanbul’da verdiği konserden sonra,
(kendi felsefesiyle),
“Pırıl pırıl ışıklar içindekiSultana
hmet Camii’ni ziyaret etmiş.şimdiye kadar hiç camiye gitmediği için
utanç duyduğunu söylüyor. ‘Çok güzel, çok
şık, ışıklarla dolu, şaşırtıcı bir mabetti’ diyor.
Gece de tekneyle Boğaz gezisine çıkmışlar.
Oda muhteşem olmuş. “imkânı olan eşsiz istanb
ul’umutlaka görmelidir" dedikten
sonra, konuşmasına devam ediyor ve yüce islâm
dini hakkında aynen şunları söylüyor:
“islâm’ın günümüzde, dünyada oynadığı
önemli rol göz önüne alınırsa, herkesin
mutlaka camiye gitmesi ve islâm’ın barış-
çı bir din olduğunu öğrenmesi gerekir.
Avrupa’nın ortaçağı yaşadığı dönemlerde,
islâm dünyasının büyük üniversiteleri,
astronomisiyle, matematiği, ilahiyatı
ve felsefesiyle Avrupa’dan daha uygar ve
ileri olduğunu görmek son derece büyüleyici.
O dönemde Avrupalılar, yılda bir kez
yıkanırlardı. Halbuki Müslümanlar, her
gün camiye giderken, ellerini, yüzlerini,
ayaklarını günde 5 defa yıkayıp tertemiz
olurlarmış. En az haftada 1 gün (cuma
günleri) de, bütün bedenlerini yıkayıp temizlenirlermiş.
Ayrıca hanımlarıyla birlikte
oldukları her defa da yıkanmaya
mecburlarmış. Bugün bile, temizliğin
imandan geldiğine inanıyorlar. Bunların
hepsi çok ilginç değil mi?” diyor.
Öyle sanıyor, umuyor ve Allah’a yalvarıyoruz
ki, bu sevimli, dazlak kafalı müzisyen de,
bi
r gün islâm inancıyla müşerref olsun. Ve oda tıpkı Yusuf islâm kardeşimiz gibi, büyük
san’at kabiliyetini yüce islâm için kullansın.
Rabbimiz murad ettikten sonra neler olmaz?
O’nun (hâşâ) kullarına ihtiyacı mı var?
Kimse,"Ben islâm’a hizmet ediyorum" diye böbürlenmesin.
Allah’ın nasip ve emir buyurdukları
nı, “kulluk edebi” içinde, ihlâs ile
yapmaya çalışsın.
Allah şahsen beni de öylesi iddiasız kullarından eylesin.M. Emin Kazcı
mekazci@vakit.com.tr
Kurtarmasak, kurtulacağız belki de!..
Önce
Namık Kemal’in o ünlü dizelerini hatırlayalım: “Bais-i şekva bize hüzn-i umumidir Kemal Kendi derdi gönlümün, billah gelmez yadına.” Günümüz Türkçesi’yle söylersek, şairin demek istediği şu: “Benim şikâyet nedenlerim sadece toplumsal sorunlardır. Kendi kişisel dertlerim aklıma bile gelmiyor billahi.” Olup bitenlere, konuşulup yazılanlara, yapılıp edilenlere bakınca, insanı n, “Bu ülkede amma da çok Namık Kemal var” diyesi geliyor. Gerçekten de bu cennet vatanda kurtarıcılık genlerine işlemiş, işi gücü birilerini, toplumu veya ülkeyi “kurtarmak” olan ne çok insan var. Herkes bir Namık, herkes bir Kemal! Kimsenin kendi derdiyle, kendi gönlüyle, kendi haliyle ilgilenmeye niyeti yok. Varsa yoksa başkası. Nasıl eder de toplumu kurtarırım, nasıl eder de Cumhuriyeti kurtarırım, nasıl eder de kadınları kurtarırım, nasıl eder de dini kurtarırım, nasıl eder de milletin yastık altındaki paralarını kurtarır ekonomiye kazandırırım, nasıl eder de cahil kitleleri aydınlatırım vs vs. işin vahimi, kurtarılacak olan şeyler, omzuna binen kurtarıcıları yüzünden nefes alamaz hale gelmiş aslında. Cumhuriyet en çok cumhuriyetçilerden çekiyor bu ülkede. Onlar cumhuriyeti kurtardıkça, cumhuriyet gittikçe ufkumuzdan uzaklaşan bir hayale dönüşüyor. Din, en çok dini kurtarmakla uğraşanlardan çekiyor.Kimisi dinde reform hikayeleriyle dinin özünü ortadan kaldırmaya çalışırken, kimileri de dini bitip tükenmez bir geçim kapısı haline getirmenin her türlü istismarına soyunuyor. Din adına holdingler kuruluyor, kutsal abiler adına paralar toplanıyor, dine hizmet ayağına kurumlar kuruluyor; bir de bakıyorsunuz; din, kendisine hizmet edenler yüzünden ufkumuzu neredeyse terk etmek üzere. Kadınları kurtarmak isteyenler yüzünden kadınların ne hale geldi ği de ortada. Kadın ucuz emek, kadın cinsel i
stismar aracı, kadın ticaret metaı, kadın aşk cinayetlerinin değişmez maktülü, kadının adı yok. Listeyi istediğiniz kadar uzatabilirsiniz; Eğitimi kurtarmak adına eğitim, çocukları kurtarmak adına çocuklar, basını kurtarmak adına basın, sinemayı kurtarmak adına sinema, hukuku kurtarmak adına hukuk katledilmedi mi? Bazen düşünüyorum da; Binbir gürültü patırtı kopararak Namık Kemal olmaktan vazgeçip biraz efendi olsak..Toplumu, ülkeyi onu bunu düşünmek yerine biraz kendi halimizi düşünsek. şöyle derin bir nefes alıp biraz durulsak… Parmaklarımızı birbirine geçirip biraz çıtlattıktan sonra uzayan tırnakları mızı keşfedip bir tırnak makası alsak elimize. Ne bileyim, daha mütevazı şeylerle oyalansak…
Hiç değilse bir süreliğine de olsa
kendimiz dışında kimseyi kurtarmakla uğraşmasak… Belki de daha kolay kurtuluruz kim bilir. Biliyorum; kurtarıcılık aşkı insanın içine yer etmeye görsün bir defa; ondan kurtulmak çok zordur amma… Kurtara kurtara “ya ortada kurtarılacak bir şey kalmazsa!” diye de korkuyorum işte! Kahretsin; benimki de Namık Kemal’lik oldu gene. Ya ortada kurtarılacak bir şey kalmaz saymış. Sen kendi derdine yansana salak! Dedim ya; genimize işlemiş kurtarıcılık!..ŞAKA
Hakkında çıkarılan “Bir göbek attı, parayı kaptı” haberlerine üzülen Adnan şenses, “Ben oryantal miyim ki göbek atayım? Benimkisi dans etmektir” demiş. Bence dans etmeye de tam benzemiyor. Orta yolu bulmak açısından şöyle desek: Dans atmak!..
KÖYDEKi GiBi BiNSENE
A d a n a ’ n ı n Tufanbeyli ilçesi’nde Dibil Kadir denen bir adamın eskiden bir jipi varmış. Bir gün jipe doldurabildiği kadar adam doldurup şehre gidiyor. Yolda bunları polis durduruyor ve hepsini arabadan indiriyor. Sayıyor; tamı tamına 25 kişi! Dibil Kadir’e arabaya haddinden fazla adam bindirmekten ceza yazmadan önce
bir şans tanı- yor ve “Bunları gene aynı şekilde bir kere daha arabaya bindir, sana ceza yazmayaca ğım” diyor. Bizim Dibil Kadir hepsini arabaya sığdırıyor ama sonuncusunun poposu dışarıda kalıyor. Adamı bir türlü jipe sığdıramayan Dibil Kadir sonunda patlıyor: “Köyde bindiğin gibi binsene kavat!” (Adana’dan Abuzer Köksalar’a teşekkürler)
SAAT
Fadime, akşam üstü eve gelen Temel’e heyecanla anlatır:-Annem bugün büyük bir kaza geçirdi. Duvardaki dev saat az daha başına düşecekti. Temel derin bir iç çekişle cevap verir: -O saat hep geç kalır zaten!..
MODERN ATASÖZLERi
¥ Bal tutan parmağını özelleştirir.
¥ Tatlı dil milli iradeyi deliğinden çıkarır.
¥ Bir elin nesi var, iki elin kelepçesi var.
¥ Kızını dövmeyen angut, karısıyla yetinir.
¥ Kırk yıllık
Kani, estetik ameliyat olabilir yani.¥ Dost başa düşman imaja bakar.
¥ iki gönül bir olunca üçüncüye gizli kamera düşer.
¥ Ölüm Allah’ın emri, yargısız infaz olmasaydı.
¥ Kedi uzanamadığı ciğer hakkında şok açıklamalar yapar.
¥ Bütün yollar yolsuzluğa çıkar.
¥ Nerde beleş, orda özelleş.
¥ Yalancının mumu yatsıdan sonra jeneratöre bağlanır.
¥ Nerde YÖK’lük, orda bokluk.
¥ Adalet mülkün temel içgüdüsüdür.
¥ Ne oldum dememeli, ne olacak bu memleketin hali demeli.
¥ Olmaya devlet cihanda bir nefes reyting gibi.
¥ Bana fikrini söyle, sana Reha’yı göstereyim.
¥ Garip kuşun yuvasını Veli Göçer yapar.
(Sinem Güngördü’ye teşekkürler.)
Metin Hasırcı
mhasirci@vakit.com.tr
Teşekkürler Öztürk
Kapı yoldaşım Hüseyin Öztürk’e haylice
teşekkür borçluyum. N
eden mi? Zira; banapek önemli bir zuhûlü tashih etmek fırsatı
sağladı. Nasıl mı oldu?
Arzedeyimmuhterem okurlarım. Sayın Öztürk son
zamanlarda kitap dünyasına yakın durmakta
ve her hafta kıymet dolu satırlara
hâvi bir kitabı tanıtıyor ve tavsiye ed
iyor.Böylece; kültür hayatımızın muhtaç oldu-
ğumuz nâşirlere ve neşriyat müesseselerine
bir yardımı oluyor.
Bu Pazartesi günüde sütununda 1994 yılında Pınar Yayınları’
ndan basın dünyamızda ilk defa Ahmed
Cevdet Paşa kerimesi Fatma Âliye Hanım
me
rhumenin kaleme aldığı ve tarafımızdansadeleştirilerek neşir hayatına soktu-
ğumuz: “Ahmet Cevdet Paşa ve Zamanı”
adlı eserin tanıtımına şitâp ettiler. O sene
Kanal 7’de kültür programları yapan Gülsüm
adlı bir hanımefendi kızımız, Pınar
Yayınları’na kadar teşrif ederek, bize Fatma
Âliye Hanım ve eser hakkında malumat
vermemiz bâbında programlarına dâvet
etme nezaketini gösterdiler. Maalmemnuniye
ve halecan ile o programı gerçekleştirdik.
Seneler sonra kayıttan arşivime
almayı akıl ettiğimde bantların diğer
programlarda kullanıldığından dolayı muhafazası
kâbil olmadığı ifade olundu. Daha
sonra Fatma Âliye Hanım’ın bazı eserleri
diğer hanım ve beyefendilerce lâtin
harşerine çevrildi.
Benim Öztürk’e teşekkürü mûcip olacak
husus nerede derse
niz, şimdi ona sıra geliyor.Bütün ansiklopedilerde bu ilk kadın
romancımızın vefat târihi kimilerinde
1924, kimilerinde ise 1926 olarak gösterilmektedir.
Tâbii biz; bunlardan daha ziyade
1924’ü tercih eden birden fazla ansiklopediyi
mehaz olarak ald
ık ve kitabı-mızı kaleme alıp, yayımladık. 1996 senesi
Mayıs ayının son Cuma dergisinin 298.
sayısında, ömrü ziyade olsun Taha Toros
Beyefendi’nin “Mâzi Cenneti” adıyla kaleme
aldığı hatıratında şunları yazarak, kitapta
düşürülmüş ve düştüğümüz yanlışlı-
ğı tashih etme imkânını hemen değerlendirmiş,
aşağıdaki satırları döşemiş yazımı-
za ki aynen aktarıyorum. "...Mâzi Cenneti
adını verdiği, 1936 senesinin Temmuz
ayında Fatma Âliye Hanım’ın vefat ettiğini
söyleyip, cenaze merasimine bizzat katı
ldığını ifade ettikten başka, kendisi(Taha
Toros) ve M.Turhan’dan başka kimsenin
de Fatma Âliye Hanımefendi hakkında
yazı yazmadığını belirtmiş...” Seneler sonra
eski büyükelçilerimizden Oğuz Gökmen
Beyefendiye Akit Gazetemiz için Erdal
şimşek Bey’le birlikte röportaja gitmiştik
ki, pek mükemmel bir kültüre mâlik oldu-
ğu ifadatından derhal fark edilen Bayan
Gökmen’e mezuniyetlerinin nereden oldu-
ğunu sual ettiğimde, cevablarında lütfettiler
ki Çamlıca Kız Lisesi... Bunun üzerine
Fatma Âliye H
anımefendi’ye okudunuzmu sorusunu tevcih ettiğimdeyse, felsefeyi
onda okuduklarını, 1934 mezunu oldukları
nı ifade buyurduklarında, müdekkik
bir yazar olan Taha Toros Bey’in meyanı
nda, bir sefire hanımefendinin de şehadeti
ortaya çıktı. Bütün hafızaları ve ansiklopedileri
bu tashihe dâvet ediyorum.
Böylece hayatının on senesi çalınmış bu
asil hanımefendinin ruhundan özür dilemeye
başta kendim olmak üzere mesuliyet
sahiplerini dâvet ediyorum. Hüseyin
Öztürk’e gelince, bizim bu kitabın hazırlayı
cısı olmamızdan bahsetmemesini gârip
bulduğumu ifade etmeden geçemeyece-
ğim. Bahse konu kitabın bendeki nüshası
nda sadeleştiren olarak adımızın yer aldı
ğını söylemeden geçemeyeceğim. Hüseyin
Bey’in elindekinde yoksa nerden bilsin
derim. Pınar Yayınları, “Türk inkılabının iç
Yüzü” adlı çalışmamızın 2. baskısında oldu
ğu gibi, bahse konu kitapta da adımızı
tayy etti. Ehl-i insafın takdirine bırakıyor
ve Öztürk’ü, bu izahı yapabilme fırsatı
vermiş olduğundan teşekkürle yâd ediyorum.
Fiemanillah.
Târih ve insan adlı programım Salı günleri
saat 13.30-15.30 arasında Gebze Radyo/
Genç 100.3’de, yine 103.2’de Yurd
FM’de Pazar günleri saat 15.30-16.30
arasında târih sohbetlerim devam ediyor.
e-mail:metinhasirci@mynet.com
Tel:0216 622 03 83
Mustafa Kaplan
mkaplan@vakit.com.tr
Ulemâü’s-sû’
Gerçek âlim, ilmin ölçülerini bilen ve riâyet edendir. Okuduklarını çorba edenlere âlim değil, olsa olsa “çorbacı” denir. Ki, o “çorbacı” takımının ekserisi günümüzde yaşamaktadır. Kendilerini âlim olarak kitlelere satsalar da, “çorbacı” vasışarı değişmez. islâm dini bir ilimler yumağıdır. Akaid ayrı ilimdir, fıkıh ayrı ilimdir, tasavvuf ayrı ilimdir, tefsir ayrı ilimdir, kıraat ayrı ilimdir, hadis ayrı ilimdir, Kur’an ayrı ilimdir. Bütün bunların öncesind
e Arapça ve âlet ilimleri elde edilmesi ise ilmin birinci basamağıdır. Âyet ve hadislerden dinî hüküm çıkarma ilmine “fıkıh” denir. Bu sahada ehil olmayan bir kişinin söz söylemeye kalkması dalâlettir. Tıpkı bir mühendisin doktorluk yapmasına benzer. Fıkıh ilmi ise ehliyetli ulemanın kontrolünde tasnif edilmiş; bu islâm ümmetinin bütün problemlerine kıyamete kadar cevap verebilecek bir ilimler hazînesi gelecek nesillere emanet edilmiştir. Verilen hükümlerin hemen hepsi de Kur’an ve Sünnet kaynaklıdır. O ehil ulemânın tasnif ettiği dinî hükümlerden bir Müslümana her zaman lâzım olanlarının toplandığı kitaplara ise “ilmihâl” denir. ilmihâl kitabı, Kur’an ve hadisten süzülmüş hükümleri ihtiva eder. Derleyen zât ise, sadece bir nâkildir. Günümüzde adına ilmihal dedikleri kitap yazarak kendi görüşlerini de katan sahtekârlar bahsimizden hariçtir. Gerek “Büyük islâm ilmihâli” isimli kitabı ile merhum Ömer Nasuhi Bilmen Efendi, gerekse Sultan Hamid devrinde yazılıp ulemânın tasvîbini almış “Nimet-i islâm” isimli kitabı ile merhum Mehmed Zihni Efendi; fıkıh ulemâsının tesbitlerini okuyucuya aktarmışlardır. Bu kitaplara itiraz edenler, aslında Ehl-i Sünnet’in müctehid ulemâsına kafa tutuyorlar demektir. iki tane kitap okuyunca kendisini âlim zannedenler, dinin ilim tasnifine değer vermeyerek, fıkıh sahasında hüküm koymaya kalkmaktadırlar. Kusura bakılmasın, işte bunlara Peygamber Efendimiz (sav)’in diliyle “ulemâü’ssû” denir. Yani “kötü âlim” demektir. Bunlar gerek dünyaya mağlubiyetleri, gerek cehaletleri, gerek enâniyetleri, gerekse kirli mihraklara âlet oluşları sebebiyle islâm’ın dengesini bozmaktadırlar. Allah şerlerinden emin eylesin. ilmihal bilgileri, kişiyi bizzat imâm-ı Âzam, imâm-ı şâfiî, imâm-ı Mâlik ve imâm-ı Ahmed (ra) ile buluşturur. O gerçek fıkıh ulemâsı ise o hükümleri bizzat Kur’an ve Sünnet’ten tesbit etmişlerdir. Üzerinde icmâ olan hükümde tereddüd olmaz, ferdî kalanlara ise ilişilmez. Ahirzamanda ise “ulemâü’s-sû” denenler çoğalmıştır. Hiçbir ölçü tanımazlar, kendilerini allâme sanırlar. işkembe- i kübrâlarından hüküm verirler. Ehl-i Sünnet fıkhını bize aktaran ilmihâl nakillerini ise küçük görürler. işte bunlar şerli ulemâdır, dikkat edile! Kabirde uyanmanın kimseye faydası olmaz!Prof.Mustafa Erdoğan Sürat
mesurat@vakit.com.tr
Sezer anlasın diye!
B
u köşede şu an, bilgilendirme, aydınlatma ve eğitim amacı hâkim... 24 Haziran ikindisinde, ingiltere’de olup bitenleri, Cumhurbaşkanı Sezer iyi anlamalıdır. Tabii, gazetecinin de iyi anlatabilmesi koşuluyla! O gün Kraliçe, elli yıllık kocasını indirip, faytona, yeni Çar görüntüsü veren Rus Devlet Başkanı Putin’i bindirdi. Doğrusu, aldığı Avrupa kültürü ve sarı saçlarıyla başkan da bir Norman prensi gibi Kraliçe’nin yanına yakışmıştı. Bu muamele, Avrupa Birliği’ne girmeyi başarabilse de, Türkiyelilerin başkanlarına yapılamaz. Zira ingiltere ve Rusya, saray hanedanları açısından akrabadırlar. Ayrıca her iki devletin de başında bulunan simgesel, yani sembolik kişiler birbirlerinin ülkelerini sık sık ziyaret etmezler; ağırbaşlılığı asla bozmazlar. Zaten Rus Başkanı’nın ingiltere’yi ziyareti de, Çarların son ziyaretinden tam 130 yıl sonra gerçekleşti. Ayrıca, hiç kimsenin müdahalesine maruz kalmadan atlı muhafızların selamlanarak şereflendirilmesi işini ve kraliçeyle nasıl samimi ve sıcak bir bakı ş trafiğine girileceğinin eğitimini, içinde yetiş- tiği toplum ona çocukluğundan itibaren vermiş olmalı... Asiller arasında dilde muhafazakârlık koşulu da konuk için ayrı bir zorunluluktur. Mesela, “Selamünaleyküm” hitabını Kraliçe anlar ve yanıtlar. Ama uydurma dilden, mesela, “günaydın” yahut “tünaydın” misali eveleme gevelemeler, köklü batıyı sinirlendirmeye yetecektir. Batı âleminin nadide günlerinden birisini idrak etmiş tüm gazeteciler olarak, aile albümümüze o törenin fotoğraflarını yerleştirdik ve o fotoğraflardan bir ibret tablosunu Türkiye’deki halk kitlelerinin en üstteki temsil makamına sunmak hepimize farz oldu: Batının olağanüstü günlerinde sadece tarihteki köklerini iyi koruyabilmiş, muhafazakâr, mütedeyyin erkâna yer vardır. Çünkü, insanlık ancak inançlı ve değerlerini koruyabilmiş zatlara güvenebilir...Nurettin Durman
ndurman@vakit.com.tr
Dünyanın işleri
Çarşamba günü evden hiç dışarı çıkmadım.
Haziran’ın başından beri keyifsiz bir halde evin içinde dolanıp duruyorum. Doğru dürüst bir şey yaptığım yok.
Bu iç yorgunluğu bir tuhaf şey. insanın eli ayağı tutmuyor nedense. Benim yılgınlığıma sebep olan şey ise, yeni bir eve taşınmam oldu.
Tam yirmi dört yıl aynı evde oturmuşum.
Çamlıca Caddesi’nde.
Öncesinde de gene, yani altmış sekiz yılından beri Çamlı
ca Caddesi’ndengidip geliyorum eve. işyerim evime çok
yakın. Çok yakın olunca da öyle bir
alışkanlık oluşuyor ki insanın hayatı
nda, işte böyle uzun yıllar sonra
on dakika uzaklıktaki bir
başka caddeye taşınıldığında ise
böyle iç kırgınlığı gibi şeyler sarıyor insanı. Tabii, onu üzerinden uzaklaştırıp atmakta öyle pek kolay olmuyor. Ayın başından beri bir türlü eve yerleşemedik. Bunun başlıca müsebbibi tabii ki ben oluyorum.
Durup dururken düzeni bozuyorum.Ağırdan alıyorum. Elimi çok yavaş tutuyorum. Rahat olamıyorum. Bir şeyi beğenmiyorum. Odaların şeklinden şikâyetim oluyor.
Yok televizyonun yeri, yok çocuğun bilgisayarının yeri. Yok alınacak yeni eşyalar. Bir sürü dert. Hani beni şöyle bir rahat bıraksalar. Canım hiçbir şey istemiyor.
Ama ne çare. Hayat müşterek, çocuklar benim boyumu aşmış vaziyette.¥
Aslında ne şu ne de bu. Bütün mesele benim yıllardır alıp biriktirdiğim kitaplarımdan ve de dergilerimden kaynaklanıyor. Bu kadar kitap ne olacakmış! Zaten küçük bir kütüphanem varmış. Kitaplarım şurada burada olamazmış artık.
Bir sürü dert. Bir hayli eski kitap. Bir haylihatıra. Bir hayli zahmet.
şimdi ben o gecelerimi verdiğim, gece saat ikilere-üçlere kadar okuduğum kitaplarımı öyle öksüz kalmış çocuklar gibi bir başlarına nasıl bırakırım.
Kolum kanadım kırık bir vaziyette evin Hanımefendi’sini oyalayıp duruyorum. Arka
balkona yığılan kitapların tozunu alıp azar azar içeri taşıyorum.
Dergilerin vaziyeti perişan. Elimi atıyorum bir şey çıkıyor karşıma. Çok eski günlüklerim. Bir sayfası ancak kalmış bir hatırat. Öyle
kendimce oyalanırken, arka balkonda kitapların tozunu almaya çalışırken birden elime geçiverdi Kemal Sayar’ın “Hüzün Hastalığı” adlı kitabı.
Hah, dedim, tam da bana göre,nasıl da benim halime uyuyor. Evet; evet
hüzün hastal
ığı gibi bir şey ev taşımak. Böyle olmalı aslında hüzün hastalığı. Başka nasıl bir şey olabilir ki?.. Ali Fuad Başgil Hoca’nın“Gençlerle Başbaşa” kitabı. On üçüncü baskı - Yağmur Yayınevi - 1978.
Daha neler neler.Rahmetli Mehmed Yekta Dümer Bey amcanı
n bin itinayla kaleme aldığı Abdülhay Efendi’nin
Hayatı-Dersleri.
“Hak ve Hakikat Yolcularını irşad” adlı kitabı.
Bu kitabın hikâyesi hazindir, hüzünlüdür
benim nezdimde. Rahmetli Yekta Bey
amca da Beylerbeyi Arabacılar Sokak’ta otururdu.
Görüşür, s
ohbet ederdik. Rahmetli beniseverdi.
Bana okunmuş beş kuruşlar getirir çekmeceye
atardı ki, bereket olsun. Kitabını yazmış,
Sinan Yayınevi’ne vermişti. Kitabın çıkması
gecikmişti. Ben ona; “Yekta Bey amca, kitabı
oradan alın, başka bir yayınevine ve
rin" dediğimde “Olmaz ki evladım” demişti, “Onlara
söz verdim, onlar iyi insanlar, bir gün çıkarırlar,
çıkarırlar. Bu ara elleri biraz darda, belki
ondandır” der, tevekkülle beklerdi kitabının
çıkmasını. Bekledi hep kitabın Sinan Yayınevi’nden
çıkmasını, başka bir yere vermedi.
Sonra Rahmet-i Rahmana kavuştu. Kitap
Yekta Bey amca öldükten sonra çıktı.
Rahmetli kitabının basılmış halini göremedi.
Kitabı çıkınca bana da getirdiler.
Hem sevindim,hem üzüldüm. Abdülhay Hazretleri,
Yahya Efendi derg
âhının ön tarafında medfundur.Nasip oldu gidip kabrini ziyaret ettim.
Ben böyle melül mahzun kitapların dünyası-
na dalmışken kalın kalın kitapların arasında sı-
kışıp kalmış “Üç Köpük” elime geçmesin mi?..
“Üç Köpük” ibrahim Tenekeci’nin ilk şiir kitabı...
şöyle bir tozunu aldım. Evirdim-çevirdim.
Sen misin ortalarda görünmeyen, dedim.
Kitabı açtım ki “Muhterem Büyüğüm şair Nurettin
Durman’a Saygılarımla” diye yazmış
değerli şair ibrahim Tenekeci.
Sene 1997. Öyleysededim; "Sözü Yormadan", "bir bilseniz
Efendim / için için ateşe verdim içimdeki beni
/ ah beni / hangi vadiler istedi de gitmedim /
kıskandım da ne oldu hayattan kendimi.”
iki gün önce ise yeni bir şiire başlamıştım: Kadının kadınlığını icbar etmesi kadar doğal Ne olabilir ki hayatta atları koşturmaktan Bir bahaneyle toprağı yormaktan başka
Başlangıçta boğmak için bir hayvanı...
Sami Özey
sozey@vakit.com.tr
Türk rüzgarı!..
6. FiFA Konfederasyon Kupası’nda Kolombiya’yı 2-1 yenerek elde ettiğimiz 3.’lük hiç de küçümsenmemeli!.. Ama küçümseyenler olacaktır ve var da zaten!.. 0nlar, Dünya Kupası’ndaki başarımıza da burun kıvırmışlardı.. 0 nedenle o tipleri kaale almıyoruz, siz de almayın!.. Evet; bu kupa, Milli Futbol Takımımızın son durumunu ölçmek, sportif manada boy ve kilosunu
n tesbiti açısından son derece faydalı oldu.. Özellikle genç futbolcuların takıma kazandı rılması ve bu çocukların “kırk yıllık Milli Takım oyuncusu” gibi oynamaları teknik heyetin en önemli başarısıydı bence!.. istikbal bu gençlerde!.. 0kan’larda, Tuncay’larda, Selçuk, ibrahim Toraman, Fatih Sonkaya, Serkan, Gökdeniz ve diğerlerinde.. Ve bu gençleri korkmadan, cesur bir düşünceyle sahaya süren şenol Güneş ve yardımcısı Ünal Karaman’ı kutluyorum!.. Ünal Karaman’a ayrıca bir parantez açayım.. Ünal hoca, yıllardır şenol Güneş’in yardımcısı!.. Alınan her başarıda onun da payı, şenol Güneş’den hiç de az değil.. Ama futbolculuğunda da çok klas bir ayak olan Ünal Karaman hiç konuşmaz!.. Tıpkı şenol Güneş gibi gösterişi sevmez!.. Kısacası medyaya malzeme olmaz!.. Sadece işine bakar.. Bu sebeple onu ayrıca kutlamak isterim.. Evet, değerli okurlarım; Milli Takımda artık forma aslanın ağzında.. Artık öyle kimse benim yerim nasılsa “tapulu malım” diyemez ve diyemeyecektir!.. Bir mevkinin en az iki-üç tane aynı kalitede elemanı var.. Eskiden 0kan ve Emre vardı.. Kötü de oynasalar, iyi de olsalar bu çocuklar bankoydu!.. Ya da; Hakan şükür, ilhan Mansız!. Ama şimdi öyle değil.. Bu adamlar süper performans göstermeliler yoksa, arkadan gelenler inanın süpürür geçerler!.. Yine iyice inceledim ve bizim takımda Tuncay&0kan Yılmaz ikilisinin çok işler yapabileceğini gördüm.. Bu genç ikili, sağa sola çok çabuk deplase oluyor.. Çapraz koşularda ve birebirde rakip defansı iyi eksiltiyorlar.. Bunu özellikle Brezilya ve Fransa maçlarında net olarak gördüm.. Rakip defans elemanları zorluydu fakat bu çocukları tutmakta zorlandılar.. Attıkları goller nefis gollerdi.. Tuncay’ın, Thuram ve Desailly gibi dünya çapında iki devin arasından Fransa’ya attığı gol, yine Gökdeniz’in Dida gibi bir kalecinin üzerinden mühendis inceliğinde ölçüp, biçip Brezilya ağlarına gönderdiği şandel, ancak ustaları n atabileceği gollerdi.. Evet, şenol Güneş ve ekibi Mili Takıma yeniden bir çıkış kazandırdılar.. Bu gençlere, Rüştü, Bülent, Ergün, Alpay gibi tecrübelileri de ilave ettiğinizde karşınıza işte böyle fırtına gibi esen klas bir ekip çıkıyor.. Zaten rakipler de Milli takımımızın kalitesinin farkındalar.. Önümüzdeki yıllarda “Türkiye rüzgarı” daha sert esecektir!.. Açık ve net böyle gözüküyor!..Sibel Eraslan
seraslan@vakit.com.tr
"Ben beklerim..."
“Güçlüklere göğüs germelerine...
kötülüğü iyilikle savmalarına...
kendilerine rızık olarak bahşettiğimiz şeylerden
başkaları için de harcamalarına... karşılık kendilerine iki kat ecir verecek olduklarımız.” (K
asas, 54)“Sıradaki şarkıyı bütün kimyacılara
hediye ediyorum” diyor, kendisiyle barışık ve her şeye rağmen umut dolu bir kız sesi.
Radyo programcısı şaşırıyor; Konya’dan arayan bir kız, sıradaki şarkıyı niçin kimyacılara hediye ediyormuş diye...
"Ben,
aslında..”diye başlıyor ümit yüklü ses,
“Bir kimya öğretmeniyim, ama öğretmenlik yapamıyorum” diyor.
“Atamanız yapılmadımı?”
diye soruyor programcı...
“şey’’ diyor kız sesi...
Sesini kısarak ve sanki duyulması
çok da makbul olmayan bir şeyi fısıld
ar gibi, ya da benim yerimde kim olsa da böyle yapar der gibi...“şey, biliyorsunuz, başörtülü
izin verilmiyor kimya öğretmenliğine...”
"Olsun ama" diyor, "ben beklerim..."
"Ben beklerim" sözünün üzerine, elim
yetse şiir yazasım geliyor. Kıza, kısık sesine, kimya dersine, peryot cetveline, suyun özgül ağırlığına ve dünyanın bütün elektronlarına sarılmak geçiyor içimden, annelik damarlarım kabarıveriyor. Dünyanın bütün küçük kuzuları üstüme üstüme meleşiyor, sanki büyük
bir çayırda yalın ayak oluyorum,
içimdenkoşmak geliyor... Sanki hiç acı duymamı
ş, sanki hiçbir dönük sırt, kapalı kapı, çatık kaş görmemiş gibi oluyorum. Bir kız bana, bir
kız bize, “beklerim” diyor.
Bir şarkıyı, beklediğiniz bir şey için tuttunuz
mu hiç? Her bahar gelen leylekler
in konaklamaları,size heyecan verdi mi?
Siz sıradaki şarkıyı, bütün beklemeyenlere
hediye ettiniz mi hiç? Geçen gemilerin
hangisine binseniz, sizi şehre götüreceğini
bildiğiniz halde, hiçbirine binmeden, "Ben
adayı bekleyeceğim” dediniz mi? Kimseye
kızmadan, gücenmeden ama... Bir şeyi beklediniz
mi?
“Ben beklerim” sözü kadar muhteşem
bir vaat daha biliyor musunuz hayatta?
Kimi böyle beklediniz? Kimi böyle beklediler
bizden öncekiler? Ve çocuklarımıza bekleyebilecekleri
hangi rüyayı anlatıyoruz
? Çanakkale’devatanı beklemek için yatan yüz
binlercesi... Taa... Yemen ellerine gidip de
yıllarca ve bir daha geri dönmeyen nişanlıları
nın yollarını bekleyenleri... Postadan çıkacak
iyi haberi... Bulutlardan bir türlü yağmayan
yağmurları... Mağaranın dışında, bir gün
gelecek selameti bekleyen Yedi Uyuyanlar’ı...
düşünüyorum. Sizin önünde inançla
beklediğiniz bir yer, bir isim, bir söz, bir düş
var mı?
Modern zamanlarda "bekleme"yi çaresizli
ğe ve ümitsizliğe yakın bir civarda algılar olduk.
Beklemek; eylemsizliğin, kararsızlığın,
kaybetmenin, terk edilmenin, vazgeçilmenin
diğer adıymış gibi anlaşılır oldu.
Ama kitaplaröyle demiyor. Dili ve anlamlar dünyasını bize
aktaran sözlük’lerden bahsediyorum. D.
Mehmet Doğan’ın Türkçe sözlüğüne baktı
m mesela; "beklemek: korumak, muhafaza
etmek, bekçilik etmek, nöbet tutmak,
nezaret etmek, seyrini takip etmek,
intizar etmek” anlamlarıyla tarif edilmiş.
Koca kitap, ruhumda küçük bir kıza ait
olan, o derin umut vadisini tekrar ışıklandırdı.
Sö
zlüğü kapattım ve iyi ki, “bekliyorum”dedim...
iyi ki bekliyorsun küçük kimyacı ve iyi ki
beklediniz bütün bekleyenler...
Zaman zaman beklerken usandığınız olmuyor
mu? Güneşin alnında ya da dondurucu
ayazda... Yalnız bırakılmışlıklar, görmezden
gel
inmekler bazen canınıza tak etmiyormu? Hatta “Yahu âlemin tek akıllısı ben
miyim de bekliyorum?" diye kendinize
acımalar falan...
Elbette bir bekleyen olarak, pusuda yatan
ve size beklemenin bir aptallıktan ibaret oldu
ğunu defalarca ispat etmeye çalışan o sesleri
tanıyorum. Uzun yıllar, pusudaki o seslere
aklı başında cevaplar hazırlayan bir kadın
olarak size söyleyeceğim çok büyük avuntular
da kalmadı: “Seviyorsanız beklersiniz,
o kadar..."
Seviyorsanız umudunuz da vardır, beklemek
bu yüzden umut doludur; umutsuzlar
bekleyemez, çabuk usanır, hemen vazgeçerler.
Oysa beklemek; ahmaklık, aptallık, ziyan
etmek değildir. Tam tersine, beklemenin gözesinden,
sabır ve şeref neşet eder.
işte buyüzden bir vazo ile bir kadın arasındaki en
büyük f
ark... Birisinin kırıldığında tuzla buzolduğu ve yerinden kalkamadığı halde... Di-
ğerinin, kırıldığı ve tuzla buz edildiğinde bile,
hâlâ ayakta ve yürüyebiliyor oluşudur. Hadi
sırt çantamızdaki Kitab’a bir kez daha bakalı
m ve içindeki tüm güzel kad
ınlara; Asiye’ye,Meryem’e, Belkıs’a, Sare’ye ve Hacer’e,
Hatice’ye ve Fatma’ya ve diğer bütün
güzellere, bütün bekleyenlere...
Beklemeyenlerin başkasına hediye edebilece
ği bir tek kırıntıları bile yokken... Siz bütün
şarkıları, şiirleri ve duaları
hediye edebilirsiniz.Bir bekleyenseniz şayet...
Turgut Emin
temin@vakit.com.tr
Arsa futbolu’nun olmazsa olmaz’ları
iyi-doğru ve güzel’in, kötü-yanlış ve çirkin’le
mücadelesi gereklidir ve kıyamete dek sürecektir!
*
Çocukluğumuzun istanbul’unda halı futbol sahaları yoktu. Çim saha ise, ne istanbul’da ne de Türkiye’nin herhangi bir yerinde vardı. Çırağan’ın yerindeki şeref Stadı ve tahta tribünlü Fenerbahçe Stadı’nı da stattan saymak mümkün değildi. istanbul liginin, sonraları Türkiye liginin bütün i
ç maçları Mithatpaşa Stadı’nda yapılırdı. Lefter’leri, Can’ları, Metin’leri, Turgay’ları, şenol’ları, Birol’ları o balçıkta izlerdik. Dedik ya, bırakın çim sahayı, Dolmabahçe’deki Mithatpaşa (inönü) stadı dışında maç oynanacak stad yoktu. Mahalleler ise, bugüne nispetle çok daha şanslıydılar. Her semtte üç-beş ışıklı halı saha yoktu, ama her mahallenin toprak bir sahası, bilemedin boş bir arsası vardı. Bugün kulüplerin sembolü olmuş, parlak yıldızlar olarak futbol tarihindeki yerlerini almış büyük isimler, hep bu arsalarda, top sahalarında doğmuş ve yetişmişlerdi. Asıl hayatiyetin kaynağı da, mahalle takımları’ ydı. Sokak sokak atılırdı tohumları. iç lastiği ağızla şişirilen ve bağlanıp meşin kılıfın içine sokulan, daha sonra meşinin ağzı potin bağlar gibi sırımla bağlanan bir futbol topu edinebilmiş olan sokak; yeterli sayıyı bulduğunda, “mahalle takımı” adayı bir sokak demekti artık. şanslı olanların direk yerine dikilmiş sırık veya çiviyle iple bağlanmış kalas direkleri olurdu, ama umumiyetle, adımlanıp yerleri belirlenen taşlar belirlerdi kaleleri. Ondan sonra, başlasın maç. Taa akşam ezanları’na kadar. 6’da halftaym, 12’de biter. 3 korner, bir penaltı’dır. Hava kararıp, top seçilemez oluncaya kadar; annelerinin “Baban gelecek, gel artık!” çağrı- larına sonunda teslim olan çocuk sayısı yarıyı geçene kadar; ya da babası gelen çocuk topun sahibi çocuk olana kadar, bitmezdi maçlar. Bu ilkeler, mahalle futbolunun temel ilkeleri’ydi. "Aldım-verdim-ben seni yendim” repliğiyle “ayak” yaparak, kazanan kaptanın seçmeye başlamasıyla takım oluşturmak da, mahalle futbolunun “olmazsa olmaz” kurallarıydı.*
Formaları herkes kendi almak veya para toplayarak almak daha sonraki aşamaydı. Hele hele, sarı on kuruş ebadında kesilmiş ve birkaç kat halinde çiviyle kösele tabana çakılmış kramponlarıyla bir “top ayakkabısı” rüyaların en değerli objesiydi. Ve takımın yarısına yakını top ayakkabısı edinebilmişse eğer, başka bir özlem düşerdi yüreklere: Üzerine kulüp ismi yazılacak bir kulübe veya baraka. Ardından da mahalli küme’ye alınmak üzere tescil edilmek. Rüya güzeldi. Gerçekleşmesi ise, zor, çetin. Mahalli kümede yer almak için gerekli şartları tamamlamak kolay iş değildi. Yetkililer bakacak, inceleyecek, eğer gerekli şartları eksiksiz yerine getirdiğine karar verilirse o maha
lle takımı resmen tescil edilecekti. Kabul edildiğin bildirildiğinde ise, imza yetkili kulüp yöneticisi gidip, kulüp olarak tüm kuralkaide ve yönetmelik hükümlerine harfiyen uymayı taahhüt eden imzayı atacaktı. Ondan sonra uluslararası futbol dünyasının, istanbul mahalli ligi’nin, mütevazı bir kulübü olarak, beynelmilel kural-kaide nizamname’ler içinde yaşayacaktı. Sokağa ilk memeli meşin top geldiğinde, rüyası görülen, hayali kurulan yol böyle zor ve çetin yoldu. Ama ideal’di. Daha hayalin en başlarında bile, mahalleden hiçbir çocuğun; “Tamam, mahalli kümede yer alan tescilli bir kulüp olalım, ama maçlarda ‘6’da halftaym 12’de biter - 3 korner bir penaltı - hava kararana kadar oynanır’ gibi olmazsa olmaz şartlarımızda kararlı olalım!” diye, mahalle futbolunun temel ilkelerini federasyona dayatmayı aklına bile getirmediğine eminim. O çocuk aklımızla bile, böyle bir şeyin, “Biz aslında tescil edilmek istemiyoruz! Mahalledeki arsa ve ‘olmazsa olmaz’larımız bize yeter!” demek olacağını düşünebilirdik.* ihtiyarl
adım galiba. Son MGK bildirisi üzerine yazacaktım bir şeyler. Yer kalmadı.Yavuz Bahadıroğlu
ybahadiroglu@vakit.com.tr
Duygu sarmalı
izninizle bendeniz kendimi "
köşe yazarı" olarak değil de (“gerçek sanatçı” dostların affına sığınarak) daha çok “sanatçı” gibi görüyorum... Ne de olsa serde (bende) romancılık var... Bu yüzden biliyorum ki, sanatçılar çok yalnız insanlardır. Kimisi “ulaşılmaz” bulduğundan, kimisi “gururlu” sandığından pek yaklaşmaz onlara... Aslında “gerçek sanatçı” ne gururla ilgilidir, ne gösterişle... Onun ilgilendiği üç şeyden biri “sevmek”, ikincisi “sevilmek”, üçüncüsü (tümü içine alan tek) “üretmek”tir... Çoğu zaman bize ters gelen duruşu, bunları arayışın sancısıdır. Yalnızlıklarının kaynağı dostlarının azlığı değil, “sanatçı” kimliğinde üreyen “yeni oluş”ları keşif seferine çıkmak için sık sık içe dönme mecburiyetleridir... Yani sanatçının yalnızlığı, bilinçli bir tercihi yansıtır: Üretmek için başka çaresi yoktur. işte bu yüzden davetlere nadiren katılırlar. (Aşırı sosyal sanatçı, tükenişin eşiğindeki sanatçı dır) Katılsalar bile mümkün olduğunca gözden ırak bir köşe seçer; kalabalığı değil, kendilerini dinlemeyi tercih ederler. Duygusaldırlar. Ama duyguları sıradan duygular değildir. Çok karmaşık, çok zevzek, çok renkli, çok yaramaz, çok estetik, çok romantik ve hatta çok çelişkili duygular arası nda sürekli med-cezir (gel-git) yaşarlar. “Çelişki”yi umursamaz, “hata”yı ciddiye almazlar; onlar açısından önemli olan “ilham”dır ki, o da hataların ve çelişkilerin arasından çıkar. Hayata bakışları kuşkusuz derindir. En küçük ayrıntıyı bile ıskalamaz, pek kimsenin dikkat etmedi ği yerlere takılır, kolaylıkla mutlu, ya da mutsuz olurlar. Bu yüzden duygu dünyaları yüreklerini zaman zaman incitir, acıtır. Yürek vurgunu, yürek yorgununa dönüşürler. Sık sık hayata küser, sonra yeniden başlarlar. “Normal” yaşamayı bir türlü beceremezler! Bu halleriyle de yadırganır ve yargılanırlar. “Yaşamayı başaramayan yazmayı öğrenir” diyen (belki de ben demişim, çünkü bu sözü yazıncaya kadar hiçbir kitapta okumadım) çok haklı: Yaşayanla yazan çoğu kez aynı insan değildir! Olaylar, sanatçıyı hem yoğurur, olgunlaştırırken, hem de çok yorar... Yoğun duygusallığı bazen yüreğine abanır, yüreğini yerden yere vurur!.. “Pire”yi hayal âleminde öyle bir “deve”leştirir ki, gerçekle hayal bazen iç içe girer de, hangisini yaşadığını kestiremez. Zaman zaman da duygularının enkazı altında kalır, ezilir. Bugünlerde ben de duygularımın enkazı altındayım açıkçası: Çünkü yakın dostum Cici beni terk etti. “Terk etti” diyorum, zira yanlışlıkla gitmeyecek kadar akıllıydı. Cici’nin gidişi, tam anlamıyla bilinçli bir kaçış bence!.. Son zamanlarda kafesin yerini fazlaca değiştirmemize mi kızdı, sünnet yüzünden Yavuz Bahadır’a (torunumdur) yönelen ilgimizi mi kıskandı bilmiyorum; bildiğim şu ki, sevgili muhabbet kuşumuz Cici, bir “veda busesi” bile vermeden bizi terk etti. Daha önce de pencereler, kapılar açık dururdu. Kafesinin kapısı zaten her zaman açıktı. Tüm ev onun da eviydi. Özgürce dolaşır, istediği yere konardı. Kafesle ilişkisi yeme içme ihtiyacıyla sınırlıydı. Acıkınca, yahut susayınca kafesine girer, ihtiyacını giderir, tekrar dolaşmaya çıkardı. Evin içinde bana yasak olan şeyler bile Cici’ye serbestti. Misafire ayrılmış alanları bile özgürce kirletebilirdi. Buna rağmen, aylardır asla çıkıp gitmeyi düşünmedi. Bazen açık pencerenin pervazına konar, dışarıda uçuşan kuşlarla iki satır lafladıktan sonra kafesine dönerdi. O bize, biz ona güvenmiştik. Geçen gece, balkonda çay içerken, başımın üzerinden geçti gitti... Sokak lambalarının ışığında dolandığını gördüm. Eşim ve kızımla birlikte taze bir umutla kafesini de alıp sokağa çıktık; dakikalarca çağırdık onu... Eminim, bizi duymuş ve görmüştür. Ama küsmüş bir kez, gelmedi. Gece kafesin yemliğini Cici’nin en sevdiği yemle doldurup balkona astım. Gece boyunca da sık sık balkona çıkıp kontrol ettim: Ama ortalarda gözükmedi. Biliyorum, çoğunuz abarttığımı düşünüyorsunuz. Bunca sorun dururken, benim küçücük bir muhabbet kuşunun kayboluşunu sorun yapmamı yadırgamışsınız belki... Lütfen yadırgamayın: Çünkü ondan geriye hem evimde hem de yüreğimde kocaman bir boşluk kaldı. Anladım ki; varlıklar bedenleriyle değil, sevgileriyle doldururlar içimizi... Anladım ki; sevginiz ne kadar büyükse, izi o kadar derin olur!.. Ve anladım ki; hayatta kaybetmek de, kaybolmak da var!Mustafa Miyasoğlu
mmiyasoglu@vakit.com.tr
Mankurt kitaplarına girmek istemiyorum!
Cengiz Aytmatov’un Gün Uzar Yüzyıl Olur (veya Gün Olur Asra Bedel) adıyla dilimize çevrilen ve Mankurt adıyla oyunlaştırılan romanı nda, Kırgızistan’ın Sovyet döneminde yaşanmış bir gün anlatılır. Bir istasyon yakı- nındaki köyde yaşayan Kazangep adlı yaşlı adam ölünce cenazesi için köylü seferber olur ve uzaktaki oğluna haber verirler. Bir iş halletme telâşıyla gelip gitmek isteyen ve şehirdeki tek
düze hayatını sürekli övüp duran oğul ile her türlü aile bağından koparılmış efsanevi Mankurt arasında benzerlik kuran demiryolu işçisi Yedigey, sağduyulu halkın bilgece tavırları yla açıklamalarda bulunur, öğütler verir, ama rahmetlinin Mankurtlaşan bürokrat oğlunun dinlemeye hiç mi hiç niyeti yoktur... Komünist rejim onu köklerinden koparmıştır... Köklerinden kopmak, bir anlamda insanlıktan kopmaktır. Babadan, oğuldan, kardeşten, toplumdan ve hayattan uzaklaşmaktır. Tarihi köklerden kopmayı öngören resmî ideoloji, topluma hizmet eden bir devleti değil, devlete hizmet eden bir toplumu öngörür. Siparişe göre toplum oluşturmak, biraz da sanal dünyada yaşayan insanlar üretmek demektir. Buna göre, aile ile civciv makinesi arasında hemen hemen hiç fark yoktur. Halbuki, tarihsiz toplum hafızasız insan gibidir. Bugün edebiyat tarihimizi Cumhuriyet’le başlatmaya yeltenenler, aslında toplumun de- ğil, Cumhuriyet’in köklerini kurutmaya çalışıyorlar. Çünkü Cumhuriyet’in temelleri Meşrutiyet’te, onun temelleri Tanzimat’ta, onun temelleri de Osmanlı’nın temel değerleriyle islâm medeniyetindedir. Meşrutiyet anlayışını savunanlar bile meşruiyeti islâm’daki “şûra” ile açıklamaya çalışmıştır. Millî Eğitim Bakanlığı yapanlardan çok azı bunları bilir, çünkü bu insanlar yarı aydındır. George Orwel’ın 1984 adlı romanındaki atmosferi gerçekleştirmeye memur insanlardır. Mankurtlaştırma görevini seve seve üstlenmişlerdir. Bazıları da ister istemez Mankurtlaşma sürecini yaşamış zavallılardır. Bunlardan akıllıca bir eğitim sistemi veya müfredatı hazırlamalarını bekleyemezsiniz. Bütün iş, kendini yetiştirmiş öğretmenlerin insafına terkedilmiş- tir... Günümüz şair ve yazarlarına ders kitaplarında daha çok yer vermek için Divan Edebiyatı düşmanlığı yapanların, dil ve edebiyat zevki kazanamamış diplomalı cahiller olduğunu düşünüyor ve bunların lütfuyla ders kitaplarına girmeye çalışanlara doğrusu acıyorum. Çünkü bu zihniyetin elinde kafası gözü kırılacak metinlerin sahipleri, kendi mısra ve cümlelerinin ne hâle geleceğini tasavvur bile edemezler. Ahmet Haşim’in ifadesiyle, en azından “eti için kesilen bülbül” olurlar. Kaldı ki, bugünlerde müfredata alınacağı açıklanan isimler de bülbül yanında bir çeşit kör karga veya topal ördek gibidir. Kimisinin mısraı yok, kimisinin de cümlesi. O zaman Necip Fazıl haklı çıkacak: “Bülbüllere emir var; lisan öğren vakvaktan, Bahset tarih balığın tırmandığı kavaktan!” Yaşayan bir şair ve yazar olarak açıkça ifade ediyorum ki, ben bugün hazırlanmak istenen ders kitaplarına girmek istemiyorum. Aklı başında hiçbir Türk şair ve yazarının da Yunus Emre, Fuzûli, şeyh Galip gibi dilimizin dehalarını ders kitaplarından atmaya kalkışan zihniyetin hazırlayacağı ders kitaplarına girmek isteyeceğini sanmıyorum. Çünkü bu, Mankurt kitabı olacaktır. Lise ve üniversitelerde 25 yıl Türk Dili ve Edebiyatı dersleri okuttum. Dil ve edebiyat zevki ile tarih şuuru vermek için, destanlardan çağdaş Türk ve dünya edebiyatı örneklerine kadar faydalanmaya çalıştım. Amacı kaybeder de isim ve vezinlere takılır kalırsanız gülünç olursunuz. Çokça adını anarak istismar konusu yaptıkları Nazım Hikmet’in şiirlerinde açıkça hissedilen bir aruz âhengi var. Ayrıca, yakın dostları na “annesine sevdalı” olan Yahya Kemal’in ilk şiirlerini tashih ettiğini söyler ve Azerilere karşı Fuzûli’nin Türkiye Türklerine ait olduğunu savunur. Yani yalnız Yahya Kemal’i değil, Nazım’ı anlamak için bile Divan Edebiyatı’nı bilmek gerek. Evet, bugün yapılmak istenen dar kafalı bağnazlıktır. Belki de Hitler’in, Stalin’in ve Mao’nun kendi toplumları için tasarlamadıklarını yaparak bir “Mankurt Sistemi” kurmaktır.VATAN
Güngör Mengi
Geç kalıyoruz! (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çetin Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
Mardin'de
12 yaşındaki N. Ç.'ye tecavüzden tutuklu 28 sanığın serbest bırakılması, dört sanığı savunan avukatı bile şaşırtmış. "Hukukçu olarak yüzümü kızartan olaylar yaşandı" diyor.N. Ç.'yi satanlar, onunla beraber olanlara şantaj yapmışlar. 10 bin dolar verenleri polise bildirmemişler. Bu iddia 7 ay süreyle tecavüz suçuna ortak olanların 28 kişiden daha fazla olduklarını gösteriyor.
Avukat "Sanıkların en az 90 gün tutuklu kalmaları gerekirdi, 20 günde çıktılar. Dava başka bir ilde görülse çıkamazlardı" diyor.
Bu olay, kötülüğün ve günahın doruğu, ahlâksızlık batağının da dip noktasıdır.
Ahlâk değerlerinin kaybolduğu bir toplumda insan onuruna saygı göstermek için bir neden kalabilir mi?
Bencil ve korkak
Yüzleştiğimiz gerçek, kendimize gelmemizi sağlayan şiddetli bir tokat etkisi yapmalı.
Kimse iğrenip lanetleyerek bu felâketin payına düşen sorumluluğundan kurtulama
z."Ermiş" diye onurlandırılan çağdaş düşünür
Halil Cibran "Nasıl bir yaprak tüm ağacın sessiz bilgisi olmadan sararmazsa, hata işleyen de, sizlerin tümünün gizli onayı olmadan hata işleyemez" diyor.Bu ülke yargısı ile, güvenlik örgütü ile, sivil toplumu ile acımasız bir özeleştiri dönemi yaşamak zorunda.
Yedi ay bu vahşete seyirci kalan kent halkının ve her yerde gözü, kulağı olan polisin mazereti yoktur.
Kendi yaşamlan temiz de olsa alçaklığa seyirci kalan biri namuslu olamaz.
Çünkü fazilet insanlardan y
eri geldiğinde cesaret bekler. Bencil ve korkak insanların yaşadığı toplum, hak ve adaletin korumasına lâyık değildir.Bahanemiz yok
Yargıçlarımızdan da halkın adalete güvenini ayağa kaldıracak cesaret ve hüneri göstermelerini bekliyoruz.
Suçlulara kamu vi
cdanının lâyık gördüğü ceza ile yasaların öngördüğü ceza arasında bu kadar büyük uçurumlar olamaz.Evet hükümetler yargıya yeterli ödeneği vermiyor.
Adliye binaları kötü, yargıç sayısı yetersiz, yargı bağımsızlığı esirgeniyor.
Tamam ama bunların hiçbiri 12 yaşındaki kıza tecavüz etmekle suçlanan 28 adamın 20 günde serbest bırakılmalarının bahanesi olamaz.
Ödenek yeterli, mahkeme binası modern, hakimler daha bağımsız olsaydı bu tecavüz davasında halkın özlediği adalet tecelli edecek miydi? Hayır..
Herkes ya
nlışın parayla, pulla, imkânsızlıkla, yasalardaki boşlukla ilgili olmadığını görmek zorundadır. Sorun derin ve karmaşıktır.Ahlâki ve hukuku ayağa kaldıracak
seferberlik geç bile kalmıştır.Ruhat Mengi
Zerda ve Medeni Kanun 2 (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çet
in Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
MHP'nin Medeni Kanun Komisyonu ndaki üyeleri kabul edilen yasal rejime şiddetle karşı çıktıkları, basında eşleriyle ağız birliği ederek bunu Meclis çoğunluğuna da empoze ettikleri ve gecenin bir yarısında apar topar oylama yaptırdıkları için bu değişiklik eşitliği sağlamadığı gibi daha da büyük bir eşitsizlik ortaya çıkardı.
Kadınlar
unutmadıBu kanun değişikliği 2002'den önce evlenenler ve sonra evlenenler olmak üzere
kadınları ikiye böldü. Birinci grup bunca yıldır o değişikliği beklediği halde göz göre göre mağdur edildi.Bunun yapıldığı günlerde "
Kadınlar bunu unutmayacak, sizi cezalandıracak" demiştik, inanmadılar. Seçmen sayısının yarısını oluşturan kadınlar onları cezalandırdı. Bundan hiç şüphem yok.Bu yasa ile avuk
atlar, hakimler de şaşkına döndüler. Boşanma sırasında 1 Ocak 2002'den önce edinilen mallarla sonra edinilenlerin, kadın ve erkeğe miras yoluyla kalan mal-mülkün ayrılması aylar sürüyor.Oysa eğer o tarihte milletvekilleri eşlerine ve kendilerine güvenseler, mal kaçırmak istemeselerdi gayet basit bir çözümle iş halledilebilirdi. Birçok Batı ülkesinde olduğu gibi; Tüm evliliklere aynı şekilde uygulanacak ve evliliğin başlangıç tarihiyle bitiş tarihi arasında edinilen mallar (miras, bağış haricinde) paylaşı
lacak.Bu konu şimdi AKP Hükümeti'ne kalıyor. Geçen hükümet döneminde yapılan bu büyük yanlışa AKP milletvekilleri karşı çıkmış ve "Yasa'nın Yürürlük Maddesi "ne muhalefet şerhi koydurmuşlardı.
Türkiye'nin
kadın ve erkek vatandaşlara eşit haklar sağlanması konusunda imzaladığı birçok uluslararası anlaşma var.Birleşmiş Milletler'in "
Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi" var.AB için Uyum Yasaları çıkarılırken en başta Yürürlük
Maddesi düzeltilmeli.
Malûm;
kadınlar unutmuyor! Zerda gelecek bölümlerinde bu konuyu da işlemeli...Hastane değil beş yıldızlı otel
Sağlık konularına ilginizi bildiğim için ara sıra yeni haberler vermek istiyorum size. Bir süre önce "Süper Doktorlarımız" röportaj dizisiyle (İstanbul Cerrahi, International, Cerrahpaşa, Memorial, Çapa, Amerikan Hastanesi gibi) birçok iyi hastaneden söz etmiştim. Ama hepsi o kadar değil tabii. Bunların dışında bildiğimiz ve bilmediğimiz çok iyi hastaneler ve doktorlar var Türkiye'de.
Benim bilmediklerim arasında İsviçre Hastanesi var örneğin. Anadolu yakasında bulunan bu hastaneyi kısa süre önce bir arkadaşımın orada geçirdiği "by-pass" operasyonu dolayısıyla gördüm, görür görmez de yazarak size duyurmam gerektiğini düşündüm.
Siyami Ersek Hastanesi Kalp ve Damar Cerrahisi Klinik Şefi de olan Dr. Fuat Bilgen ile Dr. İzzet Arkan tarafından yapılan kalp ameliyatından maşallah turp gibi çıktı ve birkaç gün sonra eskisinden de iyi bir kondüsyonla işine döndü arkadaşımız.
Doktorlarının başarısını, ciddiyetini, disiplinini ise anlata anlata bitiremedi. İsviçre Hastanesi'nin düzeni, temizliği, hasta bakımı ise orada bulunduğum birkaç saat içinde benim de takdirimi kazandı.
Alman Hastanesi'ne daha önce kısa sürelerde hasta ziyaretine gitmiştim ama bu kez kalp damarlarını inceleyen Bilgisayarlı Tomografi (CT) için gittim ve dolaşma imkânım oldu. Böyle, beş yıldızlı otel gibi az hastane var Türkiye'de.
Hem hastane olağanüstü, hem de sadece damardan bir iğneyle verilen ilaçla girilen tomografi aleti. Bu teknikle hiçbir sıkıntıya girmeden isterseniz anjiyo da yaptırabiliyorsunuz.
Hemşireler de değişti
Son olarak hemşire ve uzmanların değişiminden söz edeceğim. Çeşitli hastanelerde yaptığım gözlemlerde hemşirelerin ve fizik tedavi gibi konularda uzmanların da olumlu yönde çok değiştiğini, geliştiği
ni fark ettim.Doktorların ve hastanelerin başarısına büyük katkıları oluyor. Örneğin International Hospital'ın fizik tedavi uzmanı Gönül Bıçakçı alanında çok takdir toplayanlardan biri.
Bu nedenle başka şehirlerden bile fizik tedavi için gelen hastaları varmış.
İşini sevgi ve saygıyla yapan hemşirelere takdirlerimi de Şişli'deki Tuzun Ajans aracılığıyla tanıdığım hemşire Nihal Tandoğan örneğiyle sunuyorum. Kaza geçiren bir hastaya ancak bu kadar iyi bakılabilirdi.
Hiç değilse sağlık konusundaki hızlı ve olumlu değişim beni nasıl sevindiriyor bilseniz!
Ter kokusu
Bu saçma haberlere de bayılıyorum yani, nereden buluyorlar, hangi deneklerden o cevapları alıyorlar bir tek onu anlamıyorum.
"Erkeğin
ter kokusu kadını rahatlatıyormuş. Ter kokusundan kurtulamayan birkaç bilimci kafa kafaya verip bulmuş olmalılar herhalde bunu. Çünkü hangi kadına "Erkeğin ter kokusu" deseniz devamını dinlemeden yüzünü buruşturur.İnsanları belki ancak kendi kokuları o kadar rahatsız etmez diyecektim ki bunun bile doğru olamayacağını fark ettim birden.
Lütfen Türkiye'de bu haberleri yazmayın
yaa. Şimdi bir de mazeret çıkacak yıkanmayan ve deodorant alışkanlığı olmayanlara. "Ter kokularıyla kadınları rahatlatma görevi"ni üstlenecekler. Aman almayalım.Zahmet etmeyin.
Iğğğhhh!
Tuğçe
BaranKafa nasıl usul usul sıyrılır (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çetin Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
Ezan okunurken yatamam... Müziği de sustururum...
Kalktım...
Balkona çıktım... Sakin mahallemi seyrettim... Kuşları dinledim... Allahıma şükürler olsun dedim. Bana bu huzuru bir gün daha gösterdiği için...Sonra yine yattım.
Bu sefer dokuz buçukta kilisenin canlarıyla uyandım...Allah beni öyle ya da böyle dine çağırıyor sanki...
Kalktım...
Kedileri doyurdum. Sonra montinyak usulünde kahvaltı ettim... İki dilim kızarmış ekmek, üzerine azıcık zeytinyağı, kırmızı toz biber, üç dört dilim domates ve bol miktarda maydonoz... Yanında da zeytin...Ekmeğin yanında peynir
yiyemiyorum ya... En iyi böyle telafi oluyor. Bu arada 51 kilo oldum haberiniz olsun. Bir buçuk ayda 7 kilo süper bir şey... (Montigniac rejimini daha detaylı merak edenler kitabını alabilir, ismi "Yedikçe Zayıfla". Tahmin ediyorum piyasada hâlâ var...)Sonra gazete almak ve çöpü atmak için sokağa çıktım.
İki adım atmıştım ki bir korna sesiyle içim dışıma çıktı. Sabahın onunda biri beni, huzurlu mahallemde huzur içinde dolaşırken ezmeye çalışıyor!Bu seferki bir inek! İleride bize nurtopu gibi öküzler doğuracak olan bir inek! Yanında da domuz annesi oturuyor.
Kenara çekilmedim.... Yüzüne dik dik bak
maya başladım. Bekliyorum ki eliyle geç işareti yapsın...İkisi de içeride cır cır ötmeye başladı...
Nasıl da sevimsizler... Genetik sevimsizlik...
Yavru inek kornaya basmaya devam ediyordu.
Sinirim tepeme çıktı. Bir şey yapmam gerekiyordu.Ve hayatımın en güzel hareketini yaptım.
Çöpü arabanın üzerine boşalttım!
Ve tahmin edin bakalım çöpte ne vardı?
Kadife ve Duman'ın defi hacetleri!
İlk defa kedilerimin bu faaliyetlerinden
mutlu oldum...Araba da ben de battık tabii...
Fakat ne gam!İnsanın kaç kere eline böyle bir "şey" i birine atma fırsatı geçebilir ki...
İnek ana kız şoke oldu tabii ki...
Şeye bulanmış iktidarlarının kaynağı değerli arabalarının camlarını kapatıp ağlamaklı bana bakmaya başladılar.Gülme
krizine girmeseydim o meşhur Amerikan el hareketini (orta parmak havada hareketi var ya) yapacaktım ama olmadı...Pis pis gitti inek arabalan...
Eve dönüp banyoya girdim...
Vahit'le Londra'da fan fin fon yaptığımız günü saymazsak uzun süredir bu kadar eğlenmemiştim...Yirmi dakika güldükten sonra bu se
fer de ağlama krizine girdim. Sinirlerim bu kadar gerilimi kaldırmıyor...Olsun. Domuzgiller bu kısmı görmedi...
Deliriyor muyum?
Kuvvetle muhtemel.
Bir ülkeyi bir yandan bu kadar sevip bir yandan da aynı
ülkeden bu kadar nefret etmek adamı sağlam bırakmaz... Ya böcek gibi ezileceğim, ya karakolda dayak yiyeceğim ya da Manisa Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'nde huzur içinde ömrümün kalan kısmını geçireceğim...Haşmet Babaoğlu
Kuledibi'nde
bir Alman ve Türkler (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çetin Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
Eh, bir de Roskilde Rock Festivali'ne gidiyor olmanın kıpırtısı var tabii...
Koltuğa oturdum. Yanıma aldığım kitapları keyifle kucağıma yerleştirdim. Biri Alev Alatlı'nın konuşmalarını bir araya getiren "Türkiye ve Dünya" adlı yeni kitabı. (Bir süredir nereye gitsem bu kitabı yanımda taşıyıp okuyor; düşünceden düşünceye dalıyorum.)
Öteki de Esmahan Aykol'un Kelepir Ev adlı polisiyesi.
Uçak bir çırpıda gökyüzüne yükselip Romanya hava sahasında 11 bin feet'e ulaştığında Kelepir Ev'i okumaya başlıyorum.
Bir süre sonra kahvaltı servisiymiş, hafif türbülansmış, uçağın videosunda "Friends" dizisiymiş filan hiç ilgilenmez oluyorum. Roman sardıkça sarıyor...
Şimdi neden yazıya buradan girdim ve ne anlatmak istiyorum,
meselesine geleyim.Bir kere
baştan söyleyeyim: Polisiye hastaları vardır, ben onlardan değilim. Sonra kitap tanıtımı ve kıyağı yapmak değil derdim...Peki ne?
Son zamanlarda sayıları dikkat çekici biçimde artan kadın polisiye yazarlarımızdan olan Esmahan Aykol bir süredir Berlin'de yaşıyor. Kelepir Ev'in esas kahramanı da Türkiye'de yaşayan, Kuledibi'nde açtığı bir kitapçı dükkânıyla geçinen Kati Hirşel adlı bir Alman...
Aykol işte bu sayede Almanlar, Türkler, Cihangir, vs. hakkında öyle saptamalar yapıyor, ayrıntı gibi gözüken kimi noktaların altını öyle hınzırca çiziyor ki, müthiş.
Hem gülümsüyor, hem düşünüyorsunuz...
İstedim ki, birkaçını buraya alıntılayayım, siz de okuyun.
Bundan sonrası
Kelepir Ev'in Almanı Kati'den alıntılardır.11 Siz siz olun, klişelere burun kıvırmayın. Almanların ne kadar pinti, zevksiz, kuralcı, otorite düşkünü ve kendilerine benzemeyen herkese düşman olduklarını gerçekten benden daha iyi kim bilebilir?
Cihangir'e bayıldığımdan yaşamıyorum yani orada.
Hem nesine bayılayım? Bach dinlemekle övünen Cihangirli Türk intelligentsiya'sına mı? Protestanların kilisenin tahta sıralarına yan yana dizilip, kendilerini dünya gözüyle cezalandırmak için dinledikleri bir müziği, evinin Boğaz manzaralı salonundaki kanapesinde uzanırken, hem de hiçbir zorunluluk olmadan ne
den dinler insan?Türkler deli gibi
otomobil kullanıyorlar. Her dakika bir yere yetişmeleri gerekiyor adeta, hepsinin çok önemli işleri var, saniye kaybetmemeleri gerek. Hızlı gidip, medeni dünyayla açtıkları arayı kapatacaklar sanki.Üç kez telefon çaldı. Hiçbiri sessiz değildi. Daha önceki tecrübelerimden
Türklerin ayrıldıkları sevgililerine sessiz telefon etme alışkanlığında olduğunu biliyordum: Arayıp, konuşmadan kaparlar telefonu. Sadece kendilerini anımsatmaktır amaçlan.Türk evlerine misafir olduğumda bir çekingenlik yapışıyor üstüme. Kendimi insanların mahremiyetine giren bir casus gibi hissediyorum. Bu aslında benimle değil, Türklerin evlerine atfettikleri önemle ve evleri dekore edişlerindeki ağır kişisel tutumla ilgili.
Evler, yığınla ıvır zıvırla, evde yaşayan bireylerin kişiliklerini yansıtan bir sürü küçük gizemli detayla dolu. Sanırım Türk evlerinden ürküyorum. Kendimi röntgenci bir sapık gibi hissediyorum. Görmemem gereken bir şey gözüme takılacakmış da sonradan bu anıyı belleğimden silmeye ça
lışıp duracakmışım duygusunun verdiği ağırlıkla boğuluyorum.Ev halkından birisi bana bir şeyi yapmamı söylemedikçe de evin içinde hareket etmiyorum.
"
Pırıl pırıldı İnci'nin evi. Her iyi Türk kadınının evi gibi. Tüm İstanbul böyledir zaten. Evlerin içi tertemiz; balkonlar ve sokaklar ise pislikten geçilmeyecek gibi. Bu yüzden kapıda ayakkabılarımı çıkartmamı söylediğinde anlayışla karşıladım.""Ekonomik krizden sonra İstanbul'da yaşanan gasp ve hırsızlık olaylarında ciddi bir artış yaşanmıştı.
Fukaralık toplumların karakterini bozuyor. Bazı toplumların karakterini düzeltmeye ise zenginlik bile yetmiyor.
Bakın Almanlara. Berlin'de belediye otobüsünün beş dakika geciktiği bir durakta yolcu olmayı bir deneyin, yüreğiniz yetiyorsa. Hepsinin cebinde taksi tutacak parası olan o canavarlar ordusu nasıl da birbirlerini dirsekleyerek, iterek ve çiğneyerek otobüse biniyorlar, görün. Dünyada barışın sağlanması için Almanların asla işsizlik parası ve sosyal yardımdan mahrum bırakılmaması gerektiğine, o dakika ikna olursunuz."Genç okurların dikkatine
Yarın bu köşede Roskilde Rock Festivali
izlenimlerimi yazacağım. İngilizlerin "armchair traveller" dedikleri türde, yani size oturduğunuz yerde o atmosferi yaşatacak biçimde aktarmaya çalışacağım, haberiniz olsun.
İclal Aydı
nGül´ün sofrası (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çetin Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
Ben de çok severim yemekler yapmayı... Süslü süslü salatalarım, böreklerim olsun. Renkli tabaklarımın yanında ışıldasın bardaklarım. Yemekleri yiyenler kendilerinden geçsin.
"Ay" desinler, "Ay bu ne... Bu nasıl bir lezzet böyle, bu nasıl güzel bir yemek bööööyle..."
Ben de boynumu mahcup mahcup büküp hafif bir tebessümle "aman yok canım" diyeyim, "vallahi bir şey yapmadım ki..." Ama içimde zafer yorgunluğu olsun.
İşte böyle durumlar benim için yazılmıştır adeta ve beni en bitiren şey, gelen konuğun perhiz yapıyor olmasıdır. Sen sofrayı donatırsın misafir "ayyy yok valla hiç bişiii yiyemiycem birkaç kaşık salata yeter bana..." der....
Canımın içi hazırlıklar senden de mahzun kalakalırlar masada. O kadar saat rendelenmiş ovulmuş, kaynatılmış, kızartılmışken buz gibi olurlar bir anda...
Yufkaymış!..
Ben bu aralar feci bir zayıflama nöbetindeyim. Verdik verdik kiloları, bir yerde takıldık kaldık. Çıldıracağım.
Her sabah aynı yerde duruyor ibre. Oysa ben beyaz bir ekmeğin içine konmuş biber kızartmasının, domates ve yeşil soğanın hayaliyle uyuyorum.
Mercimek köftelerinin, kısırların, hamur kızartmalarının, elmalı kurabiyelerin, yumurtalı ekmeklerin ve bilumum fıstıklı pastaların tatlı anısı gözlerimi yaşartıyor anımsadıkça...
Kağıt gibi duruyorlar. Şerit şeritler ve bardaklara konmuşlar. Etrafıma bakıyorum kimse yok. Bir tane alıp tadıyorum.
Tıpkı kızım gibiyim. O da şu anda dünyayı her şeyi ağzına götürerek tanıyor. Her şeyin bir tadı var onun için. Amanın bu nefis bir şey...Zeytin ezmeli bir şey bu...
Bir tane daha yesem... Bir tane daha... Off
şu soslar neyin nesi..."Güllll" dedim. "Gülll bu ne?"
Kendinden emin bir gülmsemeyle, elinde enginar tabağı içeri girdi ve "Hiçççç" dedi
. "Yufka..."İşte bu yahu yaratıcılık. Kadın her davetinde bizi şaşırtacak bir şey bulur.
Kocası İshak "Hahahahaaaaa... Çok güzel değil mi?" dedi.
Mutfağa gidip ağlamak istedim. Çünkü çok güzeldiler... Bir yufkanın yansına hafif sulandırılmış zeytin ezmesi sürülüyor. Öbür yansı üzerine kapatılıp birer santimlik şeritler halinde kesiliyor ve fırında kızarana kadar pişiriliyor. Hepsi bu...
Komşusu Şeyda'nın hazırladığı soslardan hiç söz etmeyeceğim... Çünkü onlardan bir tane yazı çıkarmayı düşünüyorum.
Birli
kte yemek yemek, bir sofrada bir lokmayı,Tanrımın büyük nimetini paylaşmak çok muhteşem geliyor bana.
O ihtişama hakkını vererek hazırlık yapanlarsa çok saygıdeğer...Pahalı değil, özenli, o anki olanaklarla hazırlanmış, değişik ve şık şeyler çok kıymetl
i.Şaka maka, 38 bedene indim ben de bu arada... Bir daha "Televizyonda tanker gibi çıkıyorsun" diyen olmaz umarım yani...
O nemli gözlerle iyi kötü iki beden düştüm aşağı.
Ama gözlerim arkadaşım Gül'ün hazırladığı cumartesi bahçesi masasını görünce... Fıldır fıldır döndü.
İrade ve istikrar ve kendine saygı ve aynadaki görüntü ve verilmiş sözler ve harcanmış paralar ve dökülmüş terler ve uykusuz sabahlar ve işte
masadaki tuhaf kağıt gibi şeyler...Okay Gönensin
Halimiz (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çetin Ayşe
Özgün Onur Kumbaracıbaşı
Türkiye'nin dünya ligindeki yerini unutarak, son on yılda yaşadığımız gerilemeyi, ekonomide bekleyen dağ gibi yığılmış işleri unutarak bir yere varamayacağımız kesin.
Ankara Ticaret Odası bir kitap yayınladı, adı "Grafiklerle Halimiz", içinde rakamlarla, basit grafiklerle "halimiz" anlatılıyor.
İşte halimiz:
2002 yılında Türkiye'de kişi başına gelir 2.462 dolar oldu. Bu sayı son on yıldan önceki düzeye döndüğümüzü gösteriyor.
2001 yılında toplam milli gelirimiz 148 milyar dolar oldu. Yani 2001 yılı boyunca Türkiye'deki bütün üretimin değerini bu sayı gösteriyor. Ve bu rakam aynı yıl için, Türkiye'den çok daha küçük, nüfusu çok daha az ülkelerde şöyle olmuş:
Danimarka'da 161, Norveç'te 164, isveç'te 210, Belçika'da 203, Hollanda'da 380 milyar dolar...
Nüfusu Türkiye'nin beşte biri kadar olan ülkeler Türkiye'den daha fazla üretim yapıyorlar.
Bu nasıl değişecek?
İyiyiz iyiyiz, iyiye gidiyoruz, diye tekrar ede ede mi?"Barajlar kralı" da var ama...
Türkiye'de benzin Avrupa'nın en pahalı benzini: 110 cent.
Türk vatandaşları İngiliz vatandaşlarından (101 cent), Hollanda vatandaşlarından (93 cent), Fransa vatandaşlarından (85 cent) on kez daha fakir. Ve bütün bu ülkelerin vatandaşları benzine Türk vatandaşlarından çok daha az para ödüyor. Yunan vatandaşları ise neredeyse Türklerin yarısı kadar ödüyor: 58 cent.
Bu anormallik nasıl düzeltilebilir?
Her Türk vatandaşı yılda 1.600 kilovat saat elektrik enerjisi tüketiyor. Her Yunan vatandaşı ise yılda 4.000 kilovat saat elektrik enerjisi tüketiyor. Avrupa Birliği ülkelerinin ortalaması 6.100 kilovat saat.
Bu sayılar yan yana koyulduğu zaman Avrupa ülkelerinde "barajlar kralı" politikacılar olmamasına rağmen farkın nasıl bu kadar açılabildiğini o "barajlar kralı" diye dolaşanların açıklaması ger
ekiyor.Turizm yatırımları artmıyor, eğitim yatırımları artmıyor, sağlık yatırımları artmıyor, konut yatırımları artmıyor...
İyimser olmamız gerektiğini açıklayacak olanların önce bu sayılara bakması gerekiyor.
Birileri anlatsın bakalım
Türkiye Cumhuriyet
i vatandaşı kadınların dörtte biri okuma yazma bilmiyor. 2003 yılındayız. Ve bu oran Kenya ve Kongo'da Türkiye'dekinin çok az üzerinde.Bulgaristan, Yunanistan gibi komşularda bu oran yüzde 2 ile 4 arasında değişiyor.
Türkiye'de kişi başına düşen sağlık harcaması 108 dolar, Benin'de 370 dolar, Burkina Faso'da 230 dolar.
Eğitime Ürdün'de bütçenin yüzde 7,3'ü ayrılıyor, Türkiye'de ise yüzde 2'si.
Anlatın bakalım,
neden iyimser olmamız gerekiyor.Ahmet Vardar
Bazı bankalar yeni yasaya uymuyor! (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl
Batum Bilal Çetin Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
Bilindiği gibi Tüketici Yasası yeni şekliyle 14 Haziran'da yürürlüğe girdi. Biz de çok sevindik. İnsanlarımızın artık tutunacak bir dalı olduğundan bahsettik ve yeni çıkan kanunla halkımızın kazık yemekten kurtulacağını söyledik. Ayrıca Sanayi Bakanımıza da teşekkürler ettik. Ama aldığım birtakım haberlere göre özellikle bankalar, yeni yasanın hükümlerine uymamakta ve tüketiciyi mağdur etmeye devam etmektedirler. Bu konudaki haberler Tüketiciler Birliği Ank
ara Şubesi'nden geldi. Bana iletilen bilgilere göre 14 Haziran tarihinde yürürlüğe giren yeni Tüketici Yasası ile ekonomik kriz döneminde ortaya çıkan kredi karta mağduriyetleri tekrarlanmayacaktı. Mesela sözleşmelerin 12 puntoyla yazılması, bir suretin tüketiciye verilmesi, faiz arttırımının 30 gün önceden tüketiciye bildirilmesi, yürürlüğe giren hükümler arasındaydı. Ama yapılan araştırmalar sonunda ismini şimdi açıklamayacağım bazı bankalar, bu şartlara halen uymamışlar, eski sistemde devam ediyorlarmış. Kime ve neye güvendiklerini bilmiyorum. Ama bu umursamaz tutumu sürdürürlerse ben yakalarına yapışacağım. Şimdilik benden bir ihtar. Sanayi Bakanlığı yetkililerine ve sevgili Sanayi Bakanımıza da bu durumu bildirmekte yarar görüyorum. Bundan sonraki yazımda kanunlara uymamakta ısrar eden bankaların isimlerini de açıklayacağım. Haberleri olsun.1 milyon 750 bin liraya çay
Vallahi bayağı kendimizi aşmışız. Ne kadar yüksek seviyelere gelmişiz de haberimiz yok. Baksanıza plastik bardakta verilen bir çayın fiyatı 1 milyon 750 bin lira olmuş. "Nerede bu kadar kıymetli çay? Hilton da mı, Divan Oteli'nde mi?" derseniz aldanırsınız. Çünkü Yenikapı- Bandırma arasında çalışan deniz otobüslerinde seyahat etmeniz yeterli. Bu kazık orada atılıyor. Adını vermeyeceğim okurum, "Peki kardeşim, şu tarifeyi ver de görelim" demiş. Cevap olarak da, "Ne tarifesi, ister içersin ister içmezsin" laflarıyla azarlanmış. Bu büfelerin kaça kiralandığını ve nasıl işletildiklerini bilemiyorum ama bugünden tezi yok fiyat listeleri yolcuların okuyacağı yerlere hemen asılmalı. Yoksa bu gidişle çok kavgalar çıkacak. Bu vurgunu kim yapıyorsa aklını başına alsın. İkinci defa bu kadar yumuşak olmayacağım.
Coca Cola böyle mi dağıtılır?
Yazın nedense meşrubatçıların burnu büyür. Başlarlar kasılmaya. İşte, Balmumcu civarında Coca Cola dağıtımı yapan Ayyıldız... Bunlar aldıkları bayilik yetkisini arzu ettiği gibi kullanıyor. Nasılsa esnaf peşlerinden koşuyor ya, ne ödemede kolaylık, ne çek kabulü, ne de malı erken teslim. Ayyıldız'ın sahipleri, ayağını
zı denk alın, kimseye güvenmeyin, adam gibi iş yapın. Benden söylemesi.Deniz Arman
mgk.gov.tr (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çetin Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
Milli Güvenlik Kurulu'nün resmi internet sitesinde son derece ilginç mesajlar yayınlanıyor. Sitenin "sizden gelenler" bölümünde yayınlanan bu yazıların ortak özeliği, sadece sahiplerinin isimlerinin saklı tutulması değil aynı zamanda o mesaj sahiplerinin tamamının ortak bir dünya görüşünü paylaşıyor olmaları. Mesajların neredeyse tamamında, "AB'nin
asıl amacının Türkiye'yi parçalamak olduğunun" altı çizilip, tam üyelik yolunda çaba harcayan herkes suçlanıyor. MGK sitesinde yayınlanan son mesajda, uyum paketindeki "ibadethaneler" konusuna ağırlık verilmekle birlikte "ana dilde eğitim" den yola çıkarak asıl amacın "Türkiye'ye Kürtleri azınlık olarak kabul ettirmek" olduğu söyleniyor. İfade aynen şöyle:"Bu gidişle ana dilde eğitim konusunun da yine böyle yangından mal kaçırırcasına en kısa zamanda gündeme sıkıştırılacağı belli. Bizim azınlıklarımız Lozan ve Bulgaristan antlaşmaları ile belirlenmiştir. Ancak AB'nin yayın ve eğitim talebinden kasıt, bunlar dışındaki insanlanmızdır. AB, başta Kürt kökenli vatandaşlarımız olmak üzere birçok vatandaşımızı azınlık olarak görmekte ve göstermek istemektedir. Çü
nkü yine AB'nin 1998 yılı ilerleme raporunda, 'Lozan Antlaşmasına göre Türk devleti resmen üç azınlığı tanımaktadır. Ermeniler (50.000), Museviler (25.000) ve Rumlar (5.000). Bu azınlıklar kendi kiliselerini, okullarını ve hastanelerini serbestçe yönetirler' dendiğine göre bu hakların kimler için istendiği daha iyi anlaşılmaktadır. Bu durumda sizlere ve bu paketler için çırpınanlara tek bir soru sormak istiyorum: Kürt vatandaşlarımız azınlık mıdır? Öncelikle bu soru cevaplandırılmak, ondan sonra uyum paketleri tartışılmalıdır." Dediğim gibi MGK'nın sitesi çok ilginç. İsimleri saklı tutulsa da, kimin ne düşündüğü oradan öğrenebiliyoruz.Cep telefonu adabı
Aslında cep telefonu kullanımdaki görgüsüzlüklerin, kabalıkların hepsini yazmaya kalksam ne bu sütun yeter, ne de gazetenin tamamı. O yüzden görgüsüzlükle ilgili sadece son bir gözlemimi aktarayım. Bu görgüsüzlüğü yapanlar genellikle genç hanımlar. Hallerinden, kılık kıyafetlerinden doğru dürüst eğitim aldıkları, yüksek gelir grubuna dahil oldukları belli bu
hanımefendiler, her nedense hadi gündüz neyse de, geceleri durmadan mesajlaşıyorlar. İstanbul'un en ünlü mekânlarında, gecenin bilmem kaçında ellerinde cep telefonu vızır vızır bir mesaj trafiği. Yemek yerken, dans ederken bile bu trafik durmuyor. Tanıdıklarımı uyarıyorum, bu çirkin görüntünün "yanlış yorumlanabileceğini" söylüyorum. "Yanlış yorumlanma"dan neyi kastettiğim herhalde anlaşılmıştır!.. Hanımlar yapmayın...Ne garip oyun şu futbol
Sen kalk penaltı kaçır, sonra çok daha uzaklardan jilet gibi vurup, fileleri havalandır. Okan Yılmaz'ın kaleci Cordoba'yı çaresizlik içinde bıraktığı ikinci gol inanılmaz şıktı. İşte futbol böyle garip bir oyun. Dün penaltı kaçıran, yarın harikalar yaratabiliyor.
Milli Takım'ı yürekten kutluyor, Okan Yılmaz'a da o kaçırdığı penaltıyı hafızasından silmesini tavsiye ediyorum. Biz sildik çünkü.Süheyl Batum
Daha önceleri nerelerdeydik? (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çetin Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
KKTC Cumhurbaşkanı Denktaş, geçenlerde bir açıklama yaptı. 1974'teki ve öncesindeki olaylar nedeniyle uluslararası yargı önüne girme kararı aldıklarını söyledi. Bunu, çok doğru ama oldukça geç kalmış bir karar olarak nitelendirmek mümkün. Bundan sonra gerekli sonuçlar elde edilebilir mi, gerçekten çok şüpheli. Özellikle 1974 öncesinde ve sırasında kaybolan ya da Güney kesimindeki evlerini terketmek zorunda kalan Türklerle ilgili olarak, daha önce belli hukuksal yollan denememiz gerekliydi. Ancak biz her zaman olduğu gibi, bunu ihmal ettik. Bir sonuç çıkabileceğini düşünmedik dahi
. Ve sonuçta kendimizi bir "kısır döngü" içine hapsettik. Neden bir "kısır döngü?" Bilindiği gibi, Kıbrıs'taki durum, yıllardan beri birçok uluslararası örgüt ve kuruluşun gündemine geldiği ve kararlara konu olduğu gibi, çok uzun bir süreçten sonra AİHM'in önüne de geldi. Mahkeme de Kıbrıs uyuşmazlığında iki çok önemli karar verdi.Birincisi, son günlerde de çok gündemde olan "Loizidou / Türkiye" kararı idi. Mahkeme bu karan oldukça uzun bir süreç içinde verdi. 23 Mart 1995'te, ilk incelemede, "Türkiye'nin kendi toprakları içinde bulunmasa da, Kıbrıs'ta olan tüm olaylardan ve ihlallerden sorumlu tutulacağını" kararlaştırdı. Çok tartışılan bu karardan sonra, 18.12.1996'da davaya adını veren Rum gazeteci bayanın, Türk bölgesinde kalan mülklerine ulaşamamasında
n ötürü, mülkiyet hakkının ihlal edildiği gerekçesiyle Türkiye'yi mahkûm etti. Ve daha sonra da, 28.07.1998'de, bu ihlal gerekçesiyle Türkiye'ye karşı "inanılmaz bir tazminata" hükmetti. Bu, hiç tartışmasız, "siyasal nitelikte bir karar'dı. O denli siyasal ve Kıbns sorununun zorla çözülmesine yönelik bir karardı ki hukuksal sorun bir yana, tazminatın inanılmazlığı da tartışıldı. Muhalif kalan üyeler dahi tazminatın, hatta masraflara yönelik tutarın bu denli fazla olmasının "hiç inandırıcı olmadığını" belirttiler. Ancak, Mahkeme Kıbrıs sorununu siyasal anlamda çözmeyi hedeflemiştibir kere.
Sonra, 10 Mayıs 2001'de ikinci bir karar daha verdi. "Kıbrıs/Türkiye" davasında, "1974'te gözaltına alındığı ya da yakalandığı iddia edilen Kıbrıslı Rumların bulunamamasından, bulunamayan kişilerin akrabalarının içinde oldukları durumdan, savaş nedeniyle yerlerinden edilen Rumların mülkiyet haklarının ihlal edilmiş olmasından, adanın kuzeyindeki Rumların bazı haklarını kullanamamalarından" dolayı, Türkiye'yi bir kez daha m
ahkûm etti. Bu da son derece "siyasal bir karar'dı. Mahkeme, 1974'te böyle bir savaşın neden olduğunu, neden belli insanların (Rumların) kuzeye gelemediklerini, buna karşılık Türklerin de güneye gidip gidemediklerini hiç göz önüne almamıştı. "Bir gün Türk tarafı toptan çıldırdı, insanlan gözaltına aldı, onlar kayboldu ve durup dururken, mallarına kavuşma yasağı da getirdi." Karardan çıkan siyasal görüntü buydu. Amacın Kıbrıs sorununu siyasal anlamda çözmeye, bu amaçla Türkiye üzerinde "hukuksal görünümlü" bir baskı oluşturmaya yönelik olduğu son derece açıktı. Buna karşılık Türkiye ne yaptı? Gerçekten siyasal amaçlı olsa da, "hukuksal görünümlü" bu kararlara karşı son derece hatalı çözümler üretti. Daha doğrusu ürettiğini zannetti.* Kıbrıs / Türkiye davasında, Türkiye, davaya bile katılmadı. Peki, bunun hukuksal bir sonucu oldu mu? Kesinlikle hayır.
Ayşe Özgün
AB yolunda atılan adımlar (30/6/2003) Diğer Yazarlar Güngör Mengi Tayfun Devecioğlu Ruhat Mengi Zülfü Livaneli Tuğçe Baran Seyfettin Gürsel Asaf Savaş Akat Gülay Afşar Haşmet Babaoğlu İclal Aydın Okay Gönensin Ahmet Vardar Murat Birsel Suat Kılıç Deniz Arman Ruşen Çakır Selahattin Duman Süheyl Batum Bilal Çetin Ayşe Özgün Onur Kumbaracıbaşı
Ge
çen gün Haluk'la Eceabat Maydos Restoran'da yemek yerken, Nilüfer Tankahya yanımıza gelip bir broşür uzattı. "Türk -Yunan Dostluk Festivali 2003" Her yıl bu etkinliği gazetelerden takip ederim. Bu yılkı çalışmaları 5 Temmuz'da başlıyor ve 11 Temmuz'a kadar devam ediyor. Türk ve Yunan sanatçı ve konuşmacıların birlikte yer aldıkları bu etkinlikler arasında bakınız neler var: Plastik sanatlar sergisi. Sınır tanımayan restoratörler. Türk-Yunan filmleri gösterimleri. Ekonomi günleri konulu paneller (Katılanlar: Tansu Bleda, Yannis Butaris, İlter Türkmen, Danny Roderick, Ziya Müezzinoğlu). Ekonomi sempozyumu (Katılanlar: Prof. Dr. İlber Ortaylı, Prof. Eser Karakaş, Prof. Dr. Haluk Şahin, Gündüz Aktan).Konser, Rembetiko - Yunan müzikleri (Ben onların konserini Gümülcine'de dinlemiş ve bayılmıştım). Bağcılık ve şarapçılık üzerine paneller (Katılanlar: Yunan, Fransız ve Türk şarap imalatçıları - Butaris, Doluca, Talay, Parmantier). Şarap ve edebiyat üzerine söyleşi (Katılanlar: Mario Levi, Tuğrul Şavkay, Mehmet Yas
in). Edebiyat günleri: (Katılanlar: Duygu Asena, Nedim Gürsel, Theodoropoulos, Xanthoulis, Yaşar Kemal). Üniversitelerimiz konulu panel (Katılanlar: Prof. Dr. Ramazan Aydın, Prof. Dr. Nikos Margaris). Konser: Esin Afşar ve Kudsi Erguner. Gümülcine ve Evros halk dansları ekiplerinin gösterileri. Bütün bu etkinlikler Çanakkale ile Bozcaada arasına yerleşmiş durumda. Anlaşılan bu iki yöre halkı şanslı çünkü çok değerli kişilerin katılımıyla unutulmaz bir hafta geçirecekler. Çoğu gösteri meydanlarda. Örneğin Çanakkale kordon boyumda veya Bozcaada liman meydanında. Yurdun başka yörelerinden bu etkinliklere katılmak isteyenler İstanbul'daki Aktüel Tur ile irtibat kurmak durumundalar. "Avrupa Birliği ile Bütünleşmeye Doğru" adlı bu çalışmanın meyvelerinin bol ve verimli olmasını dilerim. Bizler el ele verdikçe dünya küçülecek, insanlar yakınlaşacaktır. Birlik ve beraberlik de dirlik ve bereket demek değil midir? İstanbul Ticaret Odası, Evros Vilayeti Valiliği, Doluca Şarapçılık, Okeanida Yayınevi, Doğan Kitapçılık, Butaris Şarapçılık gibi çok önemli sponsorların katkısıyla gerçekleşecek bu etkinliğe herkesin katılmasını öneririm.
YENI ASYA
Abdil YILDIRIM
Hayatımızı kolaylaştıralım
Hayatın mâna ve mahiyetini bilmeden yaşamak, hayatı zorlaştırmaktan başka bir şey değildir. Felsefeciler, “Hayat bir mücadeledir” tezi ile yola çıktıkları için, insanın gerek kendisi, gerekse çevresi ile devamlı bir çarpışma halinde olması gerektiğini savunurlar. “Mücadele et ve kazan” telkininde bulunurlar. Biz de çok defa bu telkin
lere kapılıp gittiğimiz için, hal hatır soranlara bile “Hayat mücadelesi içindeyiz” diye cevap veriyoruz. Gayreti ve çalışmayı bir çarpışma olarak görüyoruz. Halbuki, bir gaye için gayret sarf etmek, bir mücadele değil, mübadele ve muavenettir. Nafakasını temin etmek için çalışan bir insan, emek verir, karşılığında ekmek alır. Gayret sarf eden bir insan, gayesine ulaşır. Emek ile ekmeği, gayret ile gayeyi mübadele etmiştir. Burada bir gerilim ve çatışma söz konusu değildir.İnsan, tek başına yaşamak ve bütün ihtiyaçlarını kendi ihtiyarı ve istidadı ile karşılamak imkânına sahip değildir. İçinde yaşadığımız dünyayı başka canlılarla da paylaşmak durumundayız. Fert olarak nasıl akraba ve komşularımızla yakın ilişki içinde bulunmak, onlarla dayanışma halinde ol
man zarureti duyuyorsak, toplum olarak da başka toplumlarla da iyi ilişkiler içinde bulunmak ihtiyacı içindeyiz. Daha geniş anlamda düşünecek olursak, başka tür canlı ve cansız komşularımızla da iyi ilişkiler içinde olmamızın, hayatımızı kolaylaştıracağı gerçeğini anlamış oluruz.Bediüzzaman Hazretleri de, “Hayat bir mücadeledir” anlayışına karşı, “Hayat bir muavenettir” diyor. Hayatta
çarpışmanın değil, dayanışmanın esas olduğunu belirtiyor. Gözümüzdeki gaflet gözlüğünü çıkarıp, âleme hakikat nazarıyla bakacak olursak, bu muaveneti yakından müşahade etmiş oluruz.Meselâ, toprakla işbirliği yapar, onu sürüp ekmek suretiyle istidatlarının inkişafına yardımcı olursak, toprak da bize türlü türlü yiyecekler ikram eder. Zararlı atıklarla suları kirletmezsek, sular da bize şifalı bir içecek olarak geri dönerler. Zehirli gazlarla havayı zehirletmez, yeşil alanlar meydana getirmek suretiyle kirli havayı temizlemeye çalışırsak, hava molekülleri de damarlarımızdaki kirli kanı temizlerler. Dünya nimetlerinden istifade
ederken, ekonomik durumumuzu daha yüksek seviyelere çıkarmak hırsıyla ekolojik dengeyi bozmaktan kaçınırsak, dengeli ve sağlıklı bir hayat sürmüş oluruz. Buradan da anlaşılacağı üzere, çevremizle bir mücadele değil, muavenet (dayanışma) içinde olmamız gerektiği ortaya çıkmaktadır.Hayata bu gözle bakan ve bu mâna ile algılayan bir insan, hayatını kolaylaştırır.
Mücadele hırsı yerine, mübadele ve muavenet duygusunu ikame ettiği zaman, herkesle barışık olur. Kâinatı ve hayatı sadece beden gözüyle değil, gönül gözüyle de seyreder. Âlemdeki muazzam intizamı, muhteşem âhengi hayret içinde seyrederken, Yaratıcısına olan hayranlığı da artar.Abdurrahman ŞEN
Aramak üzerine
Sevgili kardeşim Bilâl ve Hilâl…
İnsanoğlunun kullandığı bir çok kavramın nasıl da göreceli olduğunu açıklamaya gerek yok aslında. Benim çok eski bir arkadaşım; “Düşünsene yaa! Ayıya kelebek diyor olsaydık, kelebeğe de ayı! Bu gün birine kızınca, ‘Yuh ulan kelebek!’ diyecektik ve hakaret sayılacaktı… Oysa şimdi…” derdi… Dünya üzerinde bolca örneği olan bu durumdan zenciler de şikâyetçi olmuşlar ve bir Afrikalı, durumu düzeltmek için “beyaz adam”a şu mektubu yazmış: “Sevgili Beyaz Adam; Doğarım,
siyahım. Büyürüm, siyahım. Güneşlenirim, siyahım. Üşürüm, siyahım. Korkarım, siyahım. Hastalanırım siyahım. Ve ölürüm, hâlâ siyahım.Ve sen beyaz adam, doğarsın, pembesin. Büyürsün, beyazsın. Güneşlenirsin, kızarırsın Üşürsün, morarırsın. Korkarsın, sararırsın. Hastalanırsın, yeşilsin. Ve ölürsün, grisin.
Ve hâlâ utanmadan bana renkli dersin..."
Elbe
tte bunca asrın birikimi bu mektupla değişmeyecek, ama “siyah adam”ın itirazına itiraz çıkacağını da sanmam.Sevgili kardeşlerim… Geçen hafta temas edip geçtiğim bir kıssa vardı… Hani, “Rüyasında Resulullahı (asm) görmek için yanıp tutuştuğunu söyleyen adamın yaşadıklarını bilirsiniz umarım!” demiştim ya… İstiklâl Caddesindeki esnaf dostlardan, gazetemizin sıkı okurlarından kozmetikçi Sami Akça kardeşim yolumu çevirdi hafta içinde. O hadisenin tamamını anlatmamı istedi… Ayaküstü anlattım… “İyi de abi bunu
bi de yazsana, herkes bir daha hatırlasın.” dedi. “Peki” dedim mecburen ve başladım anlatmaya: Rüyasında Resulullahı (asm) görme arzusuyla yanıp tutuştuğunu söyleyen bir adam, bu konuda kendisine yol gösterebileceği söylenen bir hocaya gidip başlamış yalvarmaya; “Ne olur hocam… Rüyamda Resulullahı (asm) görmenin yolunu öğret bana!” diye… Hoca da tavsiyede bulunmuş ve demiş ki; “Şimdi bir-iki kangal sucuk al ve evine git. Başka hiçbir şey yemeden sadece sucukları çiğ çiğ ye. Uyu. Rüyanda Resulullahı (asm) göreceksin."Adam denileni yapmış, eve gitmiş, çiğ sucukları aceleyle yemiş ve Resulullahı (asm) rüyasında kesinlikle görebilme umuduyla yatmış… Sabahleyin de soluğu o aklı veren hocanın önünde almış hışımla ve; “Hoca hoca! Dediklerini aynen yaptım ama maalesef. Emelime kavuşamadım” demiş. Onun üzerine hoca; “Rüya görmedin mi?” demiş… Adam da gördüğünü söyleyince hoca anlatmasını istemiş. Adam da başlamış rüyasını anlatmaya; “Yattıktan sonra heyecanla hemen uyuduğumu hatırlıyorum. Rüyamda yollarda yürümeye
başladım ki bir susuzluk bastırdı. O dağ senin bu tepe benim koşuşturdum. Yok, yok, yok! Bir damla su bulamadım. Rüyamda sabaha kadar su peşinde koştum hoca! Ağzım dilim kurudu. Oysa sen bana dediklerini yapınca Resulullahı (asm) göreceğimi söylemiştin.”H
oca hafiften tebessüm etmiş ve adama demiş ki; “Sevgili kardeşim… İçin yandığında o suyu aradığın gibi bir aşkla Resulullahı (asm) arzulamadıkça nasıl göreceksin o mübarek cemali?”Sevgili kardeşlerim. Geçen haftaki mektubumuzun, bu kıssayı hatırlatan bölümünden sonra; Sevda odur ki; insanı iliklerine kadar kuşatır, hırslarını törpüler, yüreğini yumuşatır… Onu gerçek bir insan yapar… Leyla ya da Züleyha peşindeyken bile samimiyet varsa Mevlâ’yı bulur insan… Ve insan olur kardeşlerim” da demiştik ya… Oraya
da Hilâl’den küçük bir itiraz geldi… “Leyla ya da Züleyha peşindeyken bile samimiyet varsa Mevlâ’yı bulur insan” cümlesinin aslında; “Leyla ya da Züleyha peşindeyken bile samimiyet varsa Mevlâ’yı da bulur insan” şeklinde olması gerektiğini hatırlattı Hilâl kardeşim. Ki haklı… Çünkü Mevlâ’yı bulunca Leyla ya da Züleyha’yı terk gerekmiyor ki…Sevgili kardeşlerim… Siyaset sahnesinde yarım yüzyılı deviren siyasetçilerimizden Kâmran İnan, 50 yılın muhasebesini Tempo dergisinden Nilüfer Kas’a yapmıştı…
Timaş Yayınlarından çıkan “Türkiye Gerçeği” isimli kitabında devlet yönetimine ve mekanizmasına ilişkin çarpıcı beyanlarını hatırlattığı Kâmran İnan’la yapılan söyleşiden küçük bir bölüme birlikte bakalım kardeşlerim;
“- Kitabınızdaki değerlendirmeler bir taraftan rahatsız ederken, bir taraftan da Türkiye gerçeğini yansıtıyor. Bunları uzun süre içinizde tutmanız sizi rahatsız etmedi mi?
- İçimde tutmadım. İçinde bulunduğum hükümetlerin toplantılarında, parti gruplarında, TBMM Genel Kurulunda bu gerçekleri dile getirdim. Şimdi yaptığım, gerçeklerin daha çıplak ve toplu bir şekilde kamuoyuna sunulmasından ibarettir.
- Dört dönem Mecliste bulunan çok deneyimli bir siyasetçi olarak, yıllar önce genç bir delegenin size verdiği dersi anlatıyorsunuz. Türk siyasetinde verenlerin sayısı alanlardan ne zaman daha fazla olur?
- Bu, çok zaman isteyecek bir konu. Siyasi ve demokratik kültür meselesi. Temel anlayışın değişmesi gerekiyor.
Türkiye’de siyasî parti ve siyaset bir zenginleşme ve menfaat aracı olarak düşünülmüş. Siyasete girmek parti tüzüğü, programından değil, iktidar olma şansı ve iktidarda üyelerine temettü, kâr dağıtma hesabı üzerine kurulu. Bu sakat uygulama baştan beri böyle. Bu durum tam zenginleşmemiş, oturmamış demokrasinin zaafları. Ben buna topal demokrasi diyorum."Elbette sorular ve cevapların bu kadarla sınırlı olmadığını hatırlatmak istiyor ve gözlerinizden öpüyorum kardeşlerim.
28.06.2003
E-Posta: beyazsanat@anet.com.tr
Allah’a sığın -1
Şeytanın ve yardımcılarının işi; insanlara vesvese verip ümitsizlik ve şaşkınlığa düşürüp azdırmak, isyana teşvik etmek ve hakikat yolundan saptırmaktır. Gerçek mü’min, ona değil; Hakk’a tâbi olmak, Allah’a sığınmak durumundadır. “Ne zaman, şeytandan bir dürtü seni dürtüklerse hemen Allah’a sığın,
çünkü O, işitendir, bilendir. Müttakîler, kendilerine şeytandan bir hayâl iliştiğinde Allah’ı hatırlarlar ve hemen gözlerini açarlar.Şeytanların kardeşleri ise onları azgınlığa çeker, sonra da hiç mi hiç yakalarını bırakmazlar”1 âyeti bu hakikati belirtir
.Haksızlığa, baskıya, zulme maruz kalan; kimi dirayetli yönetici, yetkili veya yabancı bir ülkeye sığındığında korumalarına mazhar olduğu gibi; Euzu-besmele ile Allah’a sığınan, Onu anan, Ona dayanan, Onun adıyla hareket eden, Ondan yardım isteyen elbette sonsuz merhamet ve kudret sahibinin korumasına mazhar olur. Bu hakikati Allah; “Siz beni anın ki ben de sizi anayım”2 diye haber verir.
Yüksek makam ve mevki sahibinin birisini anması; ona itibar, güç ve kuvvet kazandırır. Allah’ı anmak; sonsuz bir güce dayanmak, enerji ve korumasını kazanmak demektir. Peygamberimiz de (asm), “İçerisinde Allah anılan evlerin misâli ile içerisinde Allah zikredilmeyen evlerin misâli, diri ile ölünün misâli gibidir”3 şeklinde tasvir eder. Bu, dirençli ve güçlü olmak demekt
ir. Güçlü olan, vesvâsların aldatıcı fısıltılarına kanmaz.Birgün Allah Rasûlü’nün yanında iki kişi birbirlerine sert sözler söylerler. Biri diğerine aşırı kızdığından kıpkırmızı kesilir. Hz. Peygamber (asm) bir söz bildiğini, bu sözü kızgın birisinin söylediğinde o halinin ondan gideceğini ifade eder ve “Eûzu billahi mineş-şeytanir racîm” (Kovulmuş, lânetlenmiş şeytandan Allah’a sığınırım)4 der. Öfkesini yenenin, hem öfkelendiği kimseye, hem o şahsın şeytanına hem de kendi şeytanına üstün geleceğini haber
vermiştir.5Kudsî bir hadîste Allah’ın (cc) şöyle buyurduğu haber verilir: Kim beni tanıyan ve ihlâsla ibâdet eden bir kuluma düşmanlık ederse ben de ona harp ilân ederim. Kulum, kendisine yapmasını farz kıldığım ibâdetlerden daha sevimli bir şeyle bana yaklaşamaz. O kulum, sünnetlere devam etmek suretiyle de bana yaklaşmaya devam eder. Öyle olur ki artık ben onu severim. Sevince de onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum.
Benden birşey isterse, onu veririm. Bana sığınırsa onu korurum..."6Ey Rabbim, şeytanların vesveselerinden Sana sığınırım. Onların yanımda bulunmalarından da, ya Rabbi, Sana sığınırım.
DİPNOTLAR:
1- Kur’ân, A’râf, 200; 2-Agk, İsrâ, 152; 3- Buhâri, Daavât 66;
Müslim, Salâtü’l-Müsâfirîn, 211; 4-Buharî, Ed
ep 76; 5-İbn-i Hacer, 10/535; 6-Buharî, Rikak, 38;Ali HAKKOYMAZ
Okumak ve okumamak üstüne
Kitaplarla aramız hoş değil.
Aile içinde kitap dışı her şey konuşulur da kitap hep raflarda tozlanır.
Kitabı işe karıştırmıyoruz.
Bir arkadaşım: “Kimi evlerde okumaya takvim bile bulamıyorsun” gibi şeyler söyleyince, “okumama seviyesi” daha bir ortaya çıktı.
Niye?
Bir kere fakir bir toplumuz. Geçim telâşesi yoruyor bizi. Yorulup eve gelince istesek bile okuyamıyoruz.
Yemekten sonra bir de vakit öldürme kumandası elimize geçmişse… Kitaplar iyice uzaklaşıyor. Bizi hiç mi hiç ilgilendirmeyen, ilgilendirse bile elimizden çok da bir şey gelmeyen haberlerin, tartışmaların tâ içinde buluyoruz (kaybediyoruz) kendimizi.Zaten vakit ne ki…
Derken uyku bastırıyor. Oracığa yığılıp kalıyoruz da.Ertesi gün yine iş, yine telâşe, yine yollar… Ne zaman okuyacağız?
Okumayı, özellikle de yazmayı birilerinin işi biliyoruz. Kim ki o birileri ve niye birileri ille de?
Sonra birileri çıkıyor, okumayan toplumun okuyanı/bileni oluyor. Rota bir tarafa kaydırılıyor.
Kim bu okuyanlar ve rotayı kaptırmaya niyetli görünmeyenler.
Bu dün kâh Halide Edip olmuş, kâh Refik Halit. Derken sıralan(dırıl)mışlar: Yakup Kadri, Falih Rıfkı, Sait Faik, Orhan Veli, Aziz Nesin, Orhan Pamuk, Ahmet Altan, Necip Fazıl, Nazım Hikmet, İsmet Özel…
Bunların içinde Türkçeyi iyi kullananlar olduğu gibi dilimizin ne olduğunun pek de farkında olmayanlar da var.
“Peki niye bu meşhurluk?” diyeceksiniz.
Niye dün ille de Aziz Nesin’ken, bugün Orhan Pamuk? Niye? Sebebi var efendim.Liseli bir kızın elinde bu nevzuhur (yeni yetme) yazarlarımızdan birinin kitabını görünce o kitap ve okumak üzerine konuşmaya başladık. Kitabı birinden almış. Reklâmların uyandırdığı bir merak. Ben de kitabın bir yerinden açıp sessiz okumaya koyuldum. Yüz kızartıcı bir sayfa. Edebiyat adına insanın edebini tahrip maksadıyla yazıldığı belli. Yani saf zihinleri bulandırmak için yapılan tasvirler.
O an sınıfta o birkaç paragrafı okumuş olsaydım yüzü kızarmadık öğrenci kalmazdı. Bu mu edeb
iyat?Kaç anne baba okuyup takip edecek çocuğunu, şu mu, bu mu diye?
Öte tarafta şiirlerini severek okuduğum, saygı duyduğum Sezai Karakoç, “Allah kar gibi gökten yağınca” diyor “Kar Şiiri” isimli şiirinde. Bu da ayrı bir cehalet örneği.
İki uç örnek diyelim. Biri edebiyatın “edep”ten geldiğini bile bile insanı sadece et-kemik olarak görüyor. Öteki de karın Allah’ın isimlerinin yansıması olduğunu bilmiyor. Eğer Bediüzzaman’ın baktığı yerden bakmasaydım, ben de “Vay be, bu ne değişik bir buluş, karı değişik seyrediş” diyecektim, kim bilir?
Kitaplarla aramız hoş olmayınca, ortalığın tozu dumanı boğar bizi. Bütün son pişmanlıklar okumamaktan doğan/doğacak pişmanlıklardır. Hem yazan, hem okuyan, hem de yazıp okuyanlar; öte tarafta kalemden-kitaptan uzaklar.
Okumamak başlı başına bir dert. Ne okuyup, ne yazdığını bilmemek de dertlerin derdi.
22.06.2003
E-Posta: alihak@yeniasya.com.tr
Asım ASYALI
Gündemden
Geçtiğimiz hafta yoğun siyasî gelişmelere sahne oldu. Ekonominin durumu, yolsuzluk komisyonu raporu, AB uyum yasaları, Başbakan’ın Malezya ve Pakistan gezisi ve diğer birçok iç ve dış gündemin yanısıra, ABD’nin İran operasyonuna Türkiye’yi karıştırmak istemesi de tartışıldı.
Siyaset haftayı Devlet Bakanı Kürşat Tüzmen’in, “Herhangi bir kriz sözkonusu değil, ancak krizin öncü sinyalleri var” sözleriyle kapattı. Bilindiği gibi daha önce de ekonomistler, dolardaki düşüşe karşılık faizlerin yüksek tutulmasının sebebinin dolar borcunu azaltmak olduğunu açıklamışlar, bu hesabın vurgunlara zemin hazırlamasından endişe ettiklerini bildirmişlerdir.
Prof. Osman Altuğ’un, “Devlet şimdi dolar cinsinden dövizlerini TL’ye döndürme çabasında. Dolayısıyla faizleri yüksek tutarak TL’ye câzibe kazandırıyor. Dolardaki düşüşün sürmesiyle cari açığın daha da büyümesi ekonomi için bir tehlike oluşturacaktır” sözü bu açıdan kayda değer.
Keza, Prof. Dr. Merih Paya da, “Piyasaya fazla para çıkar ve enflasyonist bir ortam oluşur” diyor; her zamanki gibi bu işten spekülatörlerin kârlı çıkacağını belirtiyor. Prof. Dr. Dilek Yılmazcan da, dolardaki düşüşün devam etmesiyle ithalat--ihracat makasının büyüyeceğine dikkat çekiyor; durumun böyle devam etmesi halinde kriz öncesine benzer bir durumun doğabileceğine işâret ediyor.
Ekonomiden sorumlu Devlet Bakanı Ali Babacan ise, henüz riskli noktalara gelinse de bir anlamda Tüzmen’in dediğine katılıyor. Zira, Dış Ticaret’ten sorumlu Devlet Bakanı, ithalat - ihracat dengesini bozan döviz kurlarından hareketle “krizin öncü sinyalleri”nden söz ediyor.
Bir kısım işadamları bunu “gereksiz bir açıklama” olarak yorumlayıp Türkiye artık bir daha kriz edebiyatına ve kriz terminolojisine girmemeli” şeklinde tepkiler gösterseler de, kimse Bakan’ın sözlerini doğrudan inkâr edemiyor. En iyimser açıklama, “Hükûmet böyle bir şeyi görse bile bunun gör
üşülmeden rastgele söylenmesi çok yanlış” şeklinde oluyor.
YOLSUZLUKLAR KOMİSYONU VE 312
Bu arada, Meclis Yolsuzluklar Komisyonu raporunu tamamladı. Geçmiş döneme ait bütün dosyaların komisyonda ele alınmasına karşılık, başta Tayyip Erdoğan olmak üzere şimdi bir kısmı bakan olan İstanbul Belediyesi yöneticilerine ait dosyaların neden komisyona gelmediği sorusu soruldu.
DYP Genel Başkanı M. Ali Bayar, milletvekili dokunulmazlığının sâdece kürsü dokunulmazlığı ile sınırlı kalmasını talep ederken, DYP Genel Başkanı Mehmet Ağar, geçtiğimiz hafta sonu memleketi Elazığ’da, Ankara’daki “yolsuzlukları araştırma komisyonu”nun şova dönüşmemesi çağrısında bulundu.
“Bölücülük ve terör propagandası” hakkındaki Terörle Mücadele Yasası’nın 8. maddesi 6. uyum paketi ile yürürlükten kaldırılırken, düşünceyi ifâde özgürlüğüne dair Türk Ceza Kanunu’nun 312. maddesinin tâdilinin 7. uyum paketine alınıp alınmayacağı ise henüz belli değil.
Oysa, AB özellikle düşünce ve ifâde özgürlüğü önündeki engellerin kaldırılmasını esas almış; Türkiye ise AB Müktesebatının Üstlenmesine İlişkin Ulusal Program’da 312’nin AB ülkeleri uygulamaları ışığında düzeltileceğini vaadetmişti.
22.06.2003
E-Posta: aasyali@yeniasya.com.tr
Cevat ÇAKIR
Işık kirliliği
Şehir yaşantısı insanlarda bir çok değişikliklere sebep olmaktadır.
En temel konulardan bir tanesi de, uzun yaz gecelerinde gökyüzündeki yıldızları izlemesi.Şehir hayatının getirdiği yaşantı, insanların bir kısmından bunu da mahrum etmiştir. Tabiî ki burada da insanın kendi eliyle yaptığı bir yanlışlığın karşısına çıkmasıdır. Çünkü insanın İlâhî dengeye yaptığı her bir müdahale kendisine ceza olarak dönmektedir.
Işık kirliliğinin sebebi ahlâk-ı Peygamberiyeyi ve kâinattaki nizam-ı hikmeti İlâhiyenin medarı olan iktisadın terkinin bir neticesidir. O İlâhî nizama uymayan insanlara sema adeta nikablanmaktadır. Bu asr-ı hâzır, adeta israfı şırınga etmektedir. Aşırı tüketim insanlığın sonunu getirecek gibi. Dün gaz lambasıyla idare eden bizler, bugün evlerimizi fazlasıyla ışıklandırmamız
yetmemiş gibi, sokakları da gereğinden fazla ışıklandırıyoruz. Bu diz boyu israf niçin?İstanbul’u örnek alırsak, İstanbul Büyükşehir Belediyesinin bir ilânında şöyle diyordu: ‘İstanbul’u ışıkla yıkıyoruz.’ Bilmem ne kadar tarihi bina sabaha kadar yüksek voltajlı ışıkla ışıklandırılıyor. Meselâ Haseki Camisinde bu ışıklardan 14 adet vardır. Reklâm ışıklarını da bunlara eklediğimiz zaman gökyüzündeki yıldızları görmek mümkün olmuyor. Kendi gözümüze bir perde çekiyoruz böylece.
TÜBİTAK gözlemevinin araştırmasına göre, ışık kirliliğinin ve yapay gök parlaklığının esas nedeninin cadde ve sokak aydınlatması olduğu ortaya çıkmış. Işık kirliliğinin insanlığı parçası olduğu kâinattan giderek daha çok soyutladığı belirlenmiş.
Aynı araştırmaya göre cadde ve sokakların aşırı aydınlatılması nedeniyle Kasım 2001’deki enerji kaybı yılda yaklaşık 13 trilyon lira olmuştur. Türkiye’de nüfusun % 79’u yapay gök parlaklığı tabîi gece gökyüzü parlaklığından % 11 daha parlak, % 62’si bir kat daha parlak, % 40’ı 3 kat parlak, %
15’i 9 kat daha parlak olan yerlerde yaşamaktadır.Türkiye nüfusunun % 70’i aysız bir gecede, ay’ın ilkdördün evresinde oluşan parlaklıktan daha parlak gece gökyüzü altında yaşıyor.
Nüfusun % 25’i Samanyolunu gece hiç göremiyor. (Bilim ve Teknik, Şubat 2002)Günümüz insanına sunulan böyle bir yaşantıda insan, Cenâb-ı Allah’ın “
Haydi çevir gözünü: En küçük bir kusur görüyor musun?" (Mülk, 3) ayetini de idrakten uzaklaşmıştır. Oysa, Kur’ân’ın kâinatta tefekküre emir verdiği (Mesnevi-i Nuriye, 213), işte bu tefekkür emrinden mahrumiyeti yaşıyor insanoğlu.
Ekmekteki israf
Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesinin yapmış olduğu bir araştırmaya göre yılda 5 katrilyon liralık ekmek çöpe atılıyormuş.
(Posta 29.4.2003) Dünyada ciddî açlık yaşanırken (bir araştırmaya göre bu sayı 800 milyon kişiyi etkiliyor), biz önemli bir nimeti çöpe atıyoruz. Bu konuda ciddî bir eğitime ihtiyaç vardır.Yıllar önce Erzincan Polis okulunun bu konuda çok güzel bir uygulamasını basından okumuştuk. Çöp üretmeyen bir okul olarak. Sofrada herkes yiyebileceği kadar ekmek alıyor ve ekmek kırıntılarını mutlaka topluyor. Ve yemekten sonra herkes bir ekmek parçasıyla tabağını mutlaka temizliyor. Bu güzel uygulamaların mutlaka örnek alınması gerekir.
"Hem bir şükr-ü mânevî, hem nimetlerdeki rahmet-i İlâhiyeye karşı bir hürmet, hem kati bir surette sebebi bereket (Lem’alar, 143) olan iktisatlı bir hayat yaşama dileğiyle.
19.06.2003
E-Posta: cevat@yeniasya.com.tr
--
Davut ŞAHİN
Asmalı son...
Asmalı Dallas bitti. Yapımcılar, son bölümünü dramatik bir konuyla muallakta bıraktı.
Şimdiden sinema filmi çekimlerine start verildi.
Bakalım, seyircinin televizyondaki ilgisi beyazperdeye yansıyacak mı?
Fatih Altaylı, dizi biter bitmez Asmalı Konak'ın fikir annesi Meral Okay'la konuştu. (Teke
Tek, Kanal D)Konak'ta yaşayan karakterlerin tuhaf ilişkilerini sordu.
Okay, hikâyede geçen karakterlere mistik hava vererek, konuyu aşk hikayesi ile sınırladı. Yaşadığı kesitlerden referanslar kullandığını itiraf etti.
Dahası, böylesi yaşantıların, toplumumuzda var olduğunu ileri sürdü.
Yaşadığı hayat, onun mahremi olabilir. Ama bir dizi çektiğinizde, o mahrem sırlar, umuma ters düşebilir.
Dizinin serencamında bir bütünlük yok, aksine birbiriyle çelişen konu ve karakterleriyle bu ülkenin örf ve âdetlerine zıt bir görüntü arzediyor...
Zengin görsel anlatımı bir yana, oynak kamera görüntüleri ile ilgi çektiği doğrudur.
Dizi filmlere hem yeni bir soluk, hem de kalite getirdi denilebilir.
Ama genel muhtevasına baktığınızda, bomboş ve kof bir dizi olduğunu söylemek sanırım haksızlık olmaz.
Nitekim, Cüneyt Özdemir Beş N Bir K'da konuyu akademisyenlere taşıdı ve sordu.
Siyasal Bilimci Nuray Mert'in düşünceleri akla yakın gibi.
Diyor ki:
"Bu dizide
güç tapınması var. Asmalı Konak, aristokrasi ve iktidarı temsil ediyor. Dizinin geneline baktığınızda yukarıdakiler ve aşağıdakileri görüyorsunuz. Yukarıdakiler sınıf farkını gösteriyor, aşağıdakiler de sanki sığıntı gibi orada hasbelkader çalışıyorlar gibi. Ağa'nın eline bakıyorlar. Seymen Ağa'nın gayr-ı meşru ilişkisi mizah haline getirilmiş. Aşırı gerçekçilik gibi görünen, ama aslında hiç var olmayan bir dünya anlatılıyor. Anadolu'nun en hassas olduğu konular bile, mizahî bir dille geçiştirilerek, yumuşatılmış. Böyle bir dünya yok." (CNN Türk)Siyasal Bilimc
i Hülya Tanrıöver de diziyi masaya yatıranlardan:"Ben İkinci Bahar'ı da eleştirmiş, bir yıl sonra unutulacak demiştim. Yemediğim dayak kalmadı. Aynı şeyi Asmalı Konak için de rahat söyleyebilirim. Çünkü bu dizi popüler kültürün bir ürünü. Popüler kültür her zaman unutulmaya mahkumdur. Asmalı Konak dizisi ve karakterleriyle unutulacak, belki yeni bir dizi veya karakterler öne çıkacak."
Akademisyen ve aklı başında yorumcuların da orta kanaati şu:
Popüler yapımların uzun soluklu olması beklenemez.
Öyle ya, popüler kültür:
İmkânsızlıkların imkân haline geldiği, imkânlıların ise imkânsızlar dünyasını sunar önümüze.
Halbuki, popüler kültür devamlılık ister.
Örnek mi: karnımız aç, ağzımıza lâyık bir yemek önümüze sunuyorlar. Ne yaparız? Büyük bir iştahla o yemeği yeriz.
Popüler kültür bu tadı veriyor. Şeker gibi. Yiyorsunuz. tadı çok güzel, ama sonunda bitiyor. Siz şekeri bitirmeden ağzınıza yeni bir tanesini alıyorsunuz. Bu bakımdan siyaset bilimci Hülya Tanrıöver'e hak vermemek mümkün değil.İkinci Bahar unutulduğu gibi, Asmalı Dallas, pardon Konak da unutulmaya mahkum...
Ama ya bıraktığı tahribat?
19.06.2003
E-Posta: davut@yeniasya.com.tr
Faruk ÇAKIR
En büyük ‘kapkaççı’ kim?
‘Kapkaççı’lık farklı bir biçimde yeniden gündeme geldi. Şimdiye kadar, bilhassa çarşı/pazarda alışverişe çıkan hanımlara musallat olan çanta kapıcılar, bu defa üniversite imtihanına giden genç bir kızın çantasına asıldılar.
Ayrıntılarını gazetelerde/tv’lerde okumuş ya da görmüş olmalısınız; çanta hırsızları, imtihana girmek için evinden çıkan bir öğrencinin çantasını kapıp kaçmışlar. Tabiî imtihana girmek için gerekli belgeler, çalınıp kaçılan çantada olunca, çantası çalınan öğrenci bir yıl boyunca hazırlandığı ÖSS imtihana girememiş. Gerçekten de ciddî bir mağduriyet sözkonus
u. (Konuyla ilgili haberler 17-18 Haziran 2003 tarihli pek çok gazetede yer aldı.)17 Haziran 2003 tarihli gazetelerde yer alan haberlerde, “Kapkaççılar genç kızın bir yılını çaldılar/ 1 yılını ‘kap’ıp ‘kaç’tılar” (Hürriyet, 17 Haziran 2003) şeklinde başlık kullanılmış ve hadise teferruatıyla anlatılmıştı. Buna göre, genç kız bir yıl boyunca-kıt imkânlarına rağmen-üniversiteye hazırlık kursuna gitmiş ve imtihan gününde başına gelen bu kapkaç hadisesi sebebiyle hayalleri yıkılmıştı, vs.
Bir sonraki günkü ga
zetelerde ise, ÖSS’-de yaşanan 5 öğrencinin hikâyesi anlatılıyordu. (Cumhuriyet, 18 Haziran 2003) Yine birinci sırada, kapkaç mağduru olan genç kız vardı. Mağdur gence ‘el uzatan’lar çıkmış. Meselâ, Şişli Belediyesi kapkaç mağduru genci hem işe almış, hem de önümüzdeki sene için üniversiteye hazırlık masraflarını karşılamaya karar vermiş.Medyanın, bir genç kızın imtihana girememesi karşısında gösterdiği ‘duyarlılığı’ takdir edelim, ama soralım: Peki, mağdur olan sadece o genç kız mı? Başörtüsü yasağı sebebiyle imtihana giremeyen, okul kapılarından geri gönderilenler de ‘mağdur’ değil mi? ‘Kapkaç’ mağduruna sahip çıkıp, yasak mağdurlarına sahip çıkmamak ‘basın ahlâk yasası’na uyar mı? Uygulanan başörtüsü yasağı sebebiyle, onların hakkını da savunmak gerekm
iyor mu?Bir soru da başörtüsü yasağına karşı olduğunu söyleyenlere soralım: Kapkaççıların mağdur ettiği genç kıza bir belediye hemen sahip çıkıp, mağduriyetini kısmen telâfi etti. Peki, mağdur olan başörtülü öğrencilere kim sahip çıkacak? ‘
Yasağa hayır’ diyen sivil toplum kuruluşları, gerektiği şekilde hukukî gayreti gösteriyor mu? Sivil toplum kuruluşlarının birinci ‘iş’i de bu değil mi?Her fırsatta ifade etmeye çalışıyoruz: Başörtülü öğrencileri mağdur eden başörtüsü yasağı; milletin devletle kaynaşmasını engelleyen bir ‘sebep’ haline geliyor. Her hangi bir üniversiteyi kazanma imkânı olduğu halde imtihana giremeyen, ya da girdiği halde okuyamayan bir öğrencinin velisinin üzüntüsünü anlamak istemiyor muyuz? Bir an için kendimizi, okuması engellenen kiş
ilerin ve ailelerinin yerine koyabiliyor muyuz?Oysa başörtüsü isteyen takar, istemeyen takmaz. Kişileri buna mecbur etmek ya da yasaklamak çare değildir ve bu güne kadar da çare olmamıştır. Hadiseye
temel insan hakkı olarak bakmak ve öyle değerlendirmek gerekiyor. “Muasır medeniyet seviyesi”ne ulaşan ülkeler böyle yapmış. Avrupa’da okuyan bir başörtülü öğrenci, hiç bir engelle karşılaşmadan okuyabiliyorsa, aynı şekilde Türkiye’de niçin okuyamasın? Buradaki çelişkiyi görmemek, inkâr etmek mümkün müdür? Herkes biliyor ve görüyor ki, başörtüsü takıyorlar diye Türkiye’de okullara alınmayan öğrenciler, aynı kıyafetleriyle Avrupa’nın pek çok ülkesinde okuyabiliyorlar. Avrupa’da ilim öğrenmeye ‘engel’ olmayan bir kıyafet, Türkiye’de niçin engel olsun?Aradaki far
k, hadiseye ‘temel insan hakkı’ olarak bakıp bakmamakta aranmalıdır. “Muasır medeniyet seviyesi”ne ulaşan ülkeler böyle bakıyor. Umalım ki Türkiye de hadiseye böyle bakmaya başlar vesselâm.19.06.2003
E-Posta: cakir@yeniasya.com.tr
Ferah Güneri BİRCAN
Fark nerede?
Her sabah güneş
doğudan doğar ve batıdan da batar. Nerede ve kiminle olduğumuzdan bağımsız bu daima tekerrür eder. Bir birey de hayatı içerisinde hemen her tanımlanabilir aralıklarda mutluluğunu veya mutsuzluğunu kendi bulunduğu yerden ve kendi gündemindeki araçları kullanabilmesiyle orantılı algılar, algılamalarına paralel yaşar ve çevresine de yaşatmaya çabalar.Herhangi bir noktadan bir başka noktaya gidebilmenin muhtelif yolları ve yöntemleri vardır.
Süreci ve sonucu kendi beceri ve birikimlerimizle yönlendirebilmek veya belirleyebilmek içinse, bulunduğumuz yerden ulaşmak istediğimiz yere kendimizi taşıyacak altyapı, altyapı ile bilgi ve tecrübe düzeyimiz ve sonrasında da kaynaklarımıza paralel seçenekler arasında bulunacağımız tercihlerimiz önemlidir. Karınca ile ağustos böceği arasında geçenlerden, tavşan ile kaplumbağa arasındaki yarışa kadar tüm hikâyelerde de bu ifade edilmez mi?İnsanoğlu kendi bilgi ve tecrübelerine paralel tercihlerde bulunduğunda ve tercihlerinin sonucunu yaşamaya başladığında önüne çıkan her sonucu önce tanımlamakta sonra da o sonuçtaki muhtevayı algılamakta çoğunlukla yetersiz kalır. Tüm bunlara sebep ise kişinin baktığı ile gördüğü arasındaki derinliği ve muhtevayı bir noktaya kadar tanımlayabilmesidir.
Genel
likle günümüz bireylerinin mutluluğu değerlendirme farklılıklarında belirleyici olan, herhangi bir hususta kendi tanımlayabilecekleri bir sonuca ulaştıklarında, karşılarına çıkan kare çerçevesinde üzülmeleri veya mutlu olmalarıdır. Oysa nihaî olarak bir bütün içerisindeki o sonuç çoğunlukla görünenden çok daha fazlasını içerir ve ifade eder.Geçmişte yerküre üzerinde herhangi bir noktayı tanımlarken enlem, boylam ve yükseklik yeterli iken, günümüzde noktayı tanımlayan verilere bir de zaman ilâve edilmiştir
. Tıpkı noktanın tanımlanmasındaki gibi bizler de yaşadıklarımızı zaman içerisinde artan bilgi ve tecrübelerimize paralel kalitede algılıyor ve değerlendirmiyor muyuz?Özetle,
bireyin mutluluğunda veya mutsuzluğunda belirleyici olması gerekenin, bireyin karşılaştığı hemen her etkileşim sürecinde gerçekleştirdiği değerlendirmenin zaman içerisindeki değişebilirliğinin farkında olarak kendi varlığını ve varlığını paylaştığı varlıkları yaşamak ve yaşatmak olması gerekmez mi?...ve sonuçta farkları sorgulamak yerine zamanı kullanarak farklılıkları bir havuza toplayabilme bireyden topluma tüm süreçlerde mutluluğu ve huzuru bir araya getirmez mi?
Farkımız
İkiden bir,
Çıkar mı?
Evet çıkar
Geride de
Bir kalır...
Ruhtan beden
Bedenden de ruh
Çıkar mı?
Çıkar!
Ama geride kalanı
Yaşayan nasıl tanımlar...
Görünen görünmeyeni
Görünmeyen görüneni
Bir fani
nin gözüyleBir başka faniye
Hangi değerlerle
Ne muhtevada
Hangi kalitede
Aktarabile...
Göz gördüğünü
El tuttuğunu
Dil tattığını ister
İs
ter amma...Ya bir de
Özün özeti
?19.06.2003
E-Posta: fgbircan@hotmail.com
Halil USLU
Hatalı ve zararlı kasisler
Bundan kısa bir müddet önce gittiğim dört
Avrupa ülkesindeki karayollarına, yaya yollarına, kaldırım güzergâhlarına, yaya geçitlerine, gözleri görmeyen insanlar için yol tedbirlerine, bisiklet yollarına, hasılı bütün ulaşım sistemine hayranlık duydum. Oradaki arkadaşlarım ve vatandaşlarımızın ısrarla “İşte Avrupa malı” demelerini içime sindiremedim. “Bunlar aslında bizim malımız. Bunların üstündeki damgaya iyi bakınız. İslâmın çağa vurduğu evrensel mühürleri vardır. Bizler Alman veya Fransızların herhangi bir malını kullandığımız gibi onlar da bizim öz malımız olan İslâmiyetin güzel sosyal ve içtimaî prensiplerini alıp hayatlarına yepyeni hayat yapmışlar."Bu satırları bir kıyas yapmak için ortaya çıkarıyorum. Türkiye’nin bütün illerindeki yanlış karayolu ve şehir içi ulaşım yolları uygulamalarına isyan eden yok mu? Haddinden fazla. Fakat tatbikatta bir türlü görülmüyor. Nitekim meşrû zeminlerde medya kanalı ile feryat eden Tüketiciler Birliği Başkanlığı “Kasisler kasmasın” başlığı altında bir kampanya başlattı. (Basın- 29 Mayıs) Özellikle üzerinde durdukları husus standartlara uygun olmayan kasisler. Tüketiciler Birliğinin ortaya çıkar
dığı zarar tablosu, Avrupa standartlarının ne kadar dışında olduğumuzu ve millî serveti ve sağlığımızı zedelediğini gözler önünü koymaktadır.-Türkiye’de bir çok belediye tarafından uygulanan günümüz kasislerine hızla giren otomobillerde 500 milyonla 3 milyar lira arasında hasar meydana gelmekte.
-Amortisörler patlayabilir, süspansiyon zayıflar, yol tutuşu zayıflar. Salıncaklar eğrilebilir, bozulabilir. Ön takımdan takırtı sesleri gelebilir.
-Jantlarda eğrilme, yumulma olabilir, aracın balansı bozulup, direksiyonda titreme ve sallantılar olabilir. Lastiklerde yırtılma olabilir. Lastiklerin içinde bulunan tel bağlantılarında hasar olabilir. Balans ayarı bozulabilir. Helezon yayları kırılabilir. Ön tampon hasar görebilir. Ön panel ön saç hasar görebilir.
-Ö
n şase kolları hasar görebilir. Ön lastiklerde içten ve dıştan aşınmalar olabilir.-Ön amortisör üst bağlantısı kuleleri zarar görebilir. Rot ayarı bozulur, araç sağa ve sola çekme yapar.
Meselâ, Bursa şehrinde yapılan tesbitlerde 250 civarında yakın hız kesici kasisler mevcud. Bu kasislerin, yapılan tetkiklerde ve meydana gelen şikâyetlerde “hamile kadınlarda düşüklere neden olduğu” tesbit edilmiş. Bunun için bu zarar saçan ve insan sağlığına da zararlı hale gelen bu kasislerin yüksekliğinin düşürülmesi
ve 4 metre uzunluğunda olması ve ışıklı fosforlu olması zaruridir, düşüncesi her kesimde hakim olmaktadır.Türkiye’nin bir çok ilinde ve irili ufaklı bir çok ilçesinde ise ışıksız ve fosforsuz kasisler vardır. Sürücünün gündüz, bilhassa gece görmesi çok zor. Bu itibarla kazalara sebebiyet vermektedirler. Bunları yapanlar kendi kafa fenerlerine göre bir tedbir alırlarken yüzlerce tedbiri ihlâl ettikleri ortaya çıkmıştır. Ayrıca üzücü tarafı, her aklına gelen kasisleri izinsiz ve standartların dışında yapma
ktadırlar. Kontrol var mı? Bilmiyoruz!AB sürecinde ve görüşmelerin ev ödevlerinde ilk sırada bu enkaz haline gelen her nevi yollar olacaktır. Avrupa’nın Alp dağlarının uzun tünellerinden, Tuna boylarından ve Pirene eteklerine kadar özel otolarıyla ve büyük otobanlarında 140 km süratten düşmeyen kaptanlarımız bizim endişemiz karşısında “Korkmayın buralar Türkiye’nin yolları değil. Ne bir çukur, ne bir kasis var, ne de önünüze bir hayvan çıkar” dediler. İlk önce inanmadım, fakat zaman seyri içinde inandım v
e hayretlerde kaldım. Türkiye’de gördüğüm bir çok yollarda ve kavşaklarda “Dikkat ayı çıkabilir, domuz çıkabilir, taş düşebilir” levhaları var. Buyurun AB’ye.Dün gördüm, yanımızdan jet hızıyla geçen, ufak motosiklete 4 kişilik bir aile binmiş, kafalarında kask olmadığı gibi, yeşil ve kırmızı ışık diye bir düşünceleri de yok. Bu manzara Avrupa’da olsa yüz defa televizyonlara çıkar ve işi kökünden bitirirler... Türkiye’de trafik teşkilâtı, motosiklet federasyonu var! Türkiye’de Karayolları Genel Müdürlüğü v
ar! Türkiye’de 81 il, 3250’yi aşkın belediye ve başkanı var! Yani buraların yetkili mülkü erkânı var!Tansiyonların yükseldiği bu yaz aylarında, Hz. Allah yardımcımız olsun.
13.06.2003
E-Posta: huslu@yeniasya.com.tr
Hasan GÜNEŞ
Eğitim ve ideoloji
Geçenlerde bir gazete başörtüsü ile ilgili yaptığı bir araştırmayı yayınladı. Araştırma basında iyi bir ilgi gördü.
Araştırmaya göre toplumun ezici bir çoğunluğu başörtüsü yasağına karşıydı. Fakat dikkati çeken en önemli husus okumuş kesimin başörtüsüne bakış açısıydı.
Anketlerde halkın dindar olanı, olmayanı, başörtüsünün normal bir hak olduğunu belirtirken, okumuş kitlede bir kesim başörtüsünün siyasî bir sembol olduğunu iddia ediyor ve karşı çıkıyor.
Şunu da belirtmekte fayda var, ankete göre okumuş kesimde başörtüsüne karşı çıkanlar da azınlıkta. Fakat ayrışma dikkat çekici.
Bunlar az da olsa burada önemli bir problemin varlığı dikkat çekiyor. Bu problem sadece başörtüsü ile sınırlı değil.
Kendi gözlemlerimle birlikte pek çok kişinin ortak bir gözle
mini aktarmak istiyorum. İşyerlerinde veya benzer ortamlarda işçiler arasında alevî-sünnî, Türk-Kürt, dindar ve dindar olmayan kişiler arasında hiç bir problem yokken ve aralarında samîmî bir arkadaşlık varken, eğitim seviyesinin yükseldiği kesimde ise ciddî ayrılıkların olduğu göze çarpar. Pek çoğunun resmî ilişkilerin dışında birbirleriyle neredeyse hiç konuşmadıkları dikkat çeker.Zaten
bizde anarşi, terör ve ihtilâller üniversitelerde ve aydın kesimde başladı başka ülkelerde olduğu gibi, köylerde ve kırsal kesimde değil.Dünyada eğitimli insanların sorun olduğu toplum çok azdır. Özellikle eğitimli insanlarda ayırımcılık oldukça azdır. Batıda, mesela ırk ayrımcılığı, zenci
düşmanlığı gibi fanatizm daha çok halk kesimindedir ve cehaletten kaynaklanır. Üniversite gibi kurumlarda farklı ırk, renk ve anlayıştaki insanlar sıraları ve masaları ortak olarak sorunsuz kullanırlar.Bizde ise tam tersi. Acı ama gerçek bu.
Bugün Türkiye’deki aklı başındaki herkes
eğitim seviyesi yükseldikçe problemlerin neden arttığına ve sosyal barışın neden kan kaybettiğine kafa yormalıdır. Bugün belki bu problem bazılarının hoşuna gidebilir. Ama tedbir alınmazsa ilerde kimsenin kendisini kurtaramayacağı dev problemlerle ve sosyal hadiselerle karşı karşıya kalınacağı kesindir. Geçmişteki, anarşi, terör, mezhepçilik ve bölücülük gibi hastalıklar tekrar nüksedebilir. Bu defa atlatmak kolay olmayabilir. Çünkü hastalık kökleşiyor ve uzmanlaşıyor.9. cumhurbaşkanı Demirel 12 Eylül döneminde, kendisine sorulan bir soru üzerine, “Türkiye’deki ihtilâllerin, hoşgörüsüzlüğün ve demokrasi karşıtı hareketlerin ana sebebinin okullardaki CHP’ye ait altı okçu eğitim olduğunu” söylemişti. “CHP her zaman iktidarda değildir ama her çocuk altı ok ile alfabeye başlar altı ok ile üniversiteyi bitirir
" demişti.Bugün eğitim sistemimizde bulunmayan üç kelime var:
Barış, demokrasi ve insan hakları. Nedense en çok ihtiyacımız olan bu üç kelimeden köşe bucak kaçılıyor.İkinci Dünya Savaşından sonra Avrupa’daki yaklaşık altmış senedir devam eden en uzun süren kesintisiz barış ve huzur hemen hemen altı okun aynısı olan Almanya ve İtalya’daki eğitim sistemini düzeltmekle sağlanmıştır.
Bilindiği gibi Balkanlar dünyanın en sorunlu bölgelerindendir. Uzmanların yaptığı bir araştırmada, ders kitaplarında, bu toplumların birbirlerini aşağılayan, küçümseyen, hakaret eden ve tarihî gerçekleri saptıran çok sayıda ifadeye rastlanmıştır. Yine aynı uzmanlar bölgede uzun vadeli bir barış ve dostluk için mutlaka bu kitapların yeniden yazılması gerektiğini ifade etmişlerdi
r.Bizim Balkanlardan önce ülkemizi Balkanlaştıran, toplumun değişik kesimlerini birbirine düşman eden, aşağılayan, küçümseyen ifadeleri süratle kaldırmamız gerekmektedir.
Herkesi düşman gören anlayış düşman ve düşmanlık üretmekten başka bir işe yaramadı.
08.06.2003
E-Posta: hasangunes@hotmail.com
Hülya KARTAL
Gülme komşuna
Karşılaştığımız hadiseler hem mevcut bilgimizi kullanmaya, hem de o hadise vesilesiyle yeni tecrübe ve bilgi almamıza yarar, geride bize ders ve ibret bırakarak bizi hamur gibi yoğurur ve şekillendirir.
Fakat yine de, kendi söküğünü dikemeyen terziye benzeriz çoğu kez. Başkalarının karşılaştıkları hadiselere nasıl tavır gösterdikleriyle daha çok ilgilenir, daha çok fikir yürütür, genelde de tenkit ederiz; "Böyle yapmamalıydı, ben olsaydım böyle yapardım, ben asla şöyle yapmazdım" diye.Dışa dönük ve hep başkalarını gören gözlerimiz, hep başkalarının nasıl davrandığıyla ilgilendiğinden, kendimiz aynı durumda olsak ne yapacağımızı hiç bilemediğimiz halde, şu anki hâl ve şartlarımızla değerlendirme ve yorum yapıp dururuz.
Sözüm ona, yolda çocuğuna kızan, yüksek sesle bağıran bir anne görsek hemen içimizden kızarız, "O daha bir çocuk, ne anlar, böyle bağıracak ne var" diye. Ama tenkidi yapan ve olaya şahit olan belki bekârdır, anneliğin ne olduğunu bile bilmiyordur, bir çocukla bütün gün baş etmenin zorluğu nedir anlamıyordur, kendi hâl ve şartlarıyla ötekinin farklı hâl ve şartını eşitleyip, kendi penceresinden ötekini seyrettiğinden rahatlıkla tenkit edebilecektir. Veya bir müdür
diyelim. Yetişmesi gereken işler vaktinde yetişemeyecekse telâşla sağa sola telefon açar, koşturur, stres altında sağa sola çatar ve kim bilir daha ne olur. Sonra da alt birimde çalışan biri kendi penceresinden yorumunu yapıştırıverir. "Müdürümüz sinirli ve oldukça saygısız biri."Empatimizi asla yeterince yapamayız. Kendimizi karşımızdakinin yerine koymak, "Sen kalk ben oturup, bir de oradan hayata bakayım" demek pek mümkün olmaz. Karşındakinin ruh halini, hayat şartlarını, iş yükünü, stresini ve sabrını giyinsen, belki onun yaptığına yakın bir şey yapacaksındır sen de. Genelde durumlar, çimenlerin üzerinde uzanmış bulutları seyreden mutlu kişinin, tıkalı trafikteki stresle ve aç halde evine dönmeye çalışan sinirli şoförü tenkit etmesine benzer. Yerleri değiştirseler, bu kez o sinirli öbürü huzurlu olacaktır ama, yorumlar ve tenkitler, yerleri değiştirmeden, kendini karşındakinin yerine koyamadan yapılır.
Bu konuda tıpkı maç seyreden adamlara benzeriz. “Pas versene, vursana şu topa, hadi gol at! Ah ben orada olacaktım ki!” Stadyumdaki seyircinin sahaya inip hakem ve futbolcu dövdüğü bile olur, "Böyle yapılmaz, ben daha iyisini yapardım" anlayışıyla. Oysa hepimiz çok iyi biliriz ki, o sinirli, hop oturup hop kalkan ve tenkit ve sövgüler savuran seyirciye top
u verip sahaya çıkarsalar, top bir tarafa kendisi bir tarafa gidecektir!Sanırım ötekilerden daima en iyi ve en güzelini beklediğimizden, ama aynı beklentiyi kendimize karşı yeterince gösterememekten kaynaklanır bu. Gerçi kendimizden çok şeyler, iyi ve güzel işler bekliyoruzdur, ama bu beklentiyi karşılayacak ve gerçek kılacak performansı, gayret ve çalışmayı yeterince yapmayız. Sadece bekler dururuz. Ama ötekilerden mutlaka en iyisini bekleriz. Yapmadıkları zaman da fena halde bozuluruz. Sonra da tenkit v
e sövgüler, kınama ve ayıplama, aşağılama ve dışlamalar alır başını gider.Kınama(nın) cezası!
Kusurlu bir hareket gördüğümüzde kınayarak o kişiye veya o davranışa "içerden" cevap verdiğimizi düşünürüz. Oysa birini kınamanın cezası, o kınadığı işin aynısını yapmaktır! Bunu Efendimiz (a.s.m.) buyuruyor. Birini bir ayıbından ötürü kınayanın, o ayıbı kendisi işlemedikçe ölmeyeceğini vurguluyor. Ne kadar şiddetli bir ikazdır bu aslında. Demek ki kınayanın kınamak için hiçbir haklı gerekçesi olmadığı gibi, kiş
i hakkına müdahale etmiş oluyor. Özellikle de bu kınamanın ve empatisizliğin içinde saklanan bir kibir ve gurur var ki, kınadığı şeyi kendi başına getiriyor."Büyük konuşma"
derler. "Ben asla şöyle yapmam" gibi cümleler, kendinden emin ve kibirli duruşlardır. İnsan kendinden asla emin olamayacağından, işlerini daima Allah’ın dilemesine, iznine ve yardımına havale eder ve korunmak için Ona duâ eder. "Ben asla yapmam" da ise tüm kötülükleri kendinden uzaklaştıran ve tüm iyilikleri kendine çeken bir güç varmış gibi eğik bir duruş sergilemektir. Ve bu "Ben asla yapmam" cümlesi ve duruşu, genellikle öyle yapan birini görünce serdedilir. Oysa bal gibi biz de yaparız. Meselâ biz de sinirleniriz, biz de tepemiz atınca bağırıp çağırırız, bizim de keçileri kaçıracak hale geldiğimiz olur, bizim de damarımıza basıldığında patlama noktamız ve tükenen sabrımız vardır, artık tenkit ettiğimiz her ne ise, farklı bir günde, başka bir zamanda, o hâli hazırlayan şartlar oluştuğunda biz de yaparız. Ama çimenlerin üzerinde trafikteki şoförü tenkit etmek, tok karınla açın yalvarışını tenkit etmek, iyi giyim kuşamla hırpani kılıklı, kirli ve kötü kokulu birini hor görmek kolaydır. Seni trafiğe bıraksalar, senin elinden ekmeğini alıp aç sefil orta yere bıraksalar, senin suların ödenmemiş faturalardan kesilse ve banyo yapamasan vs. kısacası ötekinin hâl ve şartlarında ve ruh halinde olsan, sen de onunkinden farklı bir davranış sergilemeyeceksindir. Demek ki ötekini bir kusurundan veya günahından dolayı kınamak, kendine verilmiş nimeti, korumayı veya ilmi görememenin, iyiliği kendinden bilmenin bir sonucu.Allah kulunu en çok iddiasıyla imtihan eder. "Ben asla böyle yapmam" dediğin şeyle bir gün karşılaşır
, yapmakla yapmamak arasında bocalar, imtihan edilir, genelde de o şeyi yaparsın kendine yenilerek. Özellikle altı çizilmesi gereken husus şu ki, ötekinde gördüğümüz ve bize ters gelen kusurlu davranışı, bir gün şartlar gerektirdiğinde kendimiz de yapmak zorunda kalabiliriz. Ve mecbur kalarak aynı davranışı biz yaptığımızda, kendimizce haklı gerekçeler gösteririz. “Evet ama, benim böyle yapmam gerekiyordu çünkü mecburdum. Mecburdum çünkü...” O tavrı sergilemeye veya o fiili öyle yapmaya bizi iten saikleri, sebepleri, "konjonktür"ü, hâl ve şartları sıralayarak kendimizi savunuruz. Ama aynı savunmayı öteki için yapmayız genellikle! Onun kendince haklı gerekçeleri olamaz bizim gibi! Ben yaparım ama o yapamaz! (mı?)Aynı davranışı kendimiz yaptığımız bir durumda her zaman haklı gerekçelerimiz vardır, savunmamız iç cebimizde daima hazırdır her duruma karşı, ama öteki için çok çabuk hüküm verip kalemi kırar, ipi çekeriz!
Bir yakınımın yaşadığı komik bir hadiseyi anlatarak konuyu renklendirmek istiyorum. Ayrıca hayatın en detay kısımlarında bile, kınamanın nasıl geri dönüp bizi bulduğunu görmüş olacağız.
İstanbul’dan Adapazarı’na arabayla giderken gişelere gelmişler. (Giderken otomatik gişeden bilet yerine kart alır şoförler, dönüşte gişe memurları o kartın parasını keserler.)Bizimkiler gidişte gişeye doğru arabayla ilerliyor, öndeki arabanın kart alıp gitmesini bekliyorlar. Adam arabanın kapısını açıp geriye doğru sarkarcasına uzanmış. Bizim şoför gişeden uzakta duran ve geriye uzanan adamı kınamış "Böyle yapılır mı?" diye. Öndeki araba gidip sıra kendisine gelince arabayı vaktinde durduramamış ve o da gişeden uzakta durmuş. Ve o da arabadan geriye doğru sarkarak kartını almak zorunda kalmış.
Dönüşte gişeye kartı verip para ödeyecekler. Öndeki arabadaki şoför gişeden uzakta durmuş, kolu uzanmayınca arabadan çıkıp yürüyerek kartı vermiş. Bizimki onu da kınamış, hem arabadan uzatamıyor, bir de inip yürüyor diye. O araba gidip sıra kendisine gelince, tam gişe memuruna kartı verecekmiş ki kartı elinden düşürmüş. İnip alacakken rüzgâr kartı biraz uçurmuş. Kendisi de birkaç adım yürüdükten sonra kartını gişe memuruna verebilmiş.
Bize sadece işin kusurlu kısmı görünür. Kişiyi o davranışa iten hâl ve şartların ve sebeplerin neler olabileceğini pek düşünmeyiz, gözümüze gizlidir o kişinin psikolojik veya sosyal durumları. Üstelik aynı fiilleri biz yaptığımızda bizimki o kadar mühim değildir bizce, gayet normaldir, mecburiyettir, zaten böyle olması gerekiyordur, şarttır bu. Haklı gerekçelerimiz daima vardır. Ama ötekilerin haklı gerekçeleri gözümüze görünmez her zaman.
Kınamanın cezası olan kınadığın şeyi yapmadan ölmemek, kaderin kınayarak haksızlık yapanlara bir adaleti. "
Gülme komşuna gelir başına" atasözünün asıl anlamı da, kınayanın aynı şeyi kendi başına getireceğiyle ilgili. Atalarımız kimbilir kimleri ve neleri kınadı ki, güldüğü, tenkit ettiği şeylerin başına gelmesiyle tarihe ibare olarak düşürdü bu sözü.Kınayan çimenler üzerinde rahat uzanmış yatandır velhasıl. Ötekilerin içinde bulunduğu sıkıntılı hal ve şartlardan uzaktadır kınayan. Aynı şartlar kendisine verilse, kınadığı şeyi yapmak olacaktır ilk işi... Öyleyse kusurlu davranışlar gördüğümüzde "kınama cezası" vermek gibi haksız bir tavırdan uzak olmalıyız. Böylece "kınamanın cezasından" da kurtulmuş oluruz.
(Bizim Aile, Mayıs 2003 sayısından)
08.06.2003
E-Posta: hkartal@yeniasya.com.tr
Hüseyin GÜLTEKİN
Tatil yapmayı hak ettik mi?
Yazıma tatil yapmayı, istirahat etmeyi hakkettik mi diye başlamak istiyorum. Dinlenmek, istirahata çekilmek, yapılan bir iş, bir meşgalenin verdiği yorgunluğu gidermek için yapılır.
Yapılan iş veya meşgale anında bir enerji, bir güç sarf ederiz ve bunun neticesinde de iyi bir dinlenme ihtiyacı hasıl olur.
İşte bu zaruri ihtiyacı gidermek için, yeniden güç ve enerji depolamak için istirahat ederiz, tatil yaparız.
Yani dinlenmek, istirahat etmek bir ihtiya
çtan, bir zaruretten doğar. Bu ihtiyaç da vücudun yorgun düşmesidir, enerji ve güç kaybetmesidir.Yani normal çalışma tempomuzu engelleyecek bir yorgunluk, bir bıkkınlık yoksa, dinlenerek tatil yapmak ihtiyaç olmaktan çıkar.
Öyle ya, devamlı dinlenerek, zinde olan bir insan ne diye tatil yapsın ki?
Bir de tatil yapmayı hak edip, etmeme durumu var...
Kişi yıl boyunca dolu bir kapasite ile çalışıp, oldukça verimli bir gelir elde etmiş ise...
Aşkla, şevkle çalışmayı prensip edinip, hedefindeki bir çok gaye ve emellerine erişmiş ise...
Hizmet planındaki tasarıları gerçekleştirip, programındaki hedeflerine ulaşabilme mutluluğuna kavuşabilmiş ise?...
Bu insan elbette huzur içinde bir tatil yapmayı çoktan hakketmiş ve üzerindeki yorgunluğu atmak için istediği yerde, istediği biçimde dinlenip, istirahat etme hakkını kazanmıştır.
Bunun tersine, bir insanın çalışıp didinme diye bir derdi yoksa, zahmet ve meşakkatlere katlanma diye bir prensibi yoksa...
Ömrü boyunca zorlukları, meşakkatleri göğüsleyecek bir ideali yoksa, yorulup, ter dökmeyi göze alamıyorsa...
Diğer bir ifade ile insanın bir hedefi, bir gayesi, bir dâvâsı yoksa ve bütün bunların tahakkuku için bir planı, bir programı yoksa veya bunların gerçekleşmesi için bazı zahmet ve meşakkatlere katlanıp yorulmamış ise..
Bu insan
hangi yüzle, hangi hak ile tatil yapmayı, gezip tozmayı hak etmiş olur?Şimdi tekrar yazımın başındaki ifadeye dönüp sormak istiyorum; biz tatili hakkettik mi?
Bir kudsi dâvânın müdavimleri olarak, şöyle bir huzur-u kalble bir köşeye çekilip, dinlenmeyi hak ettik mi? Şerefli ve bir o kadar da ağır ve meşakkatli bir vazifenin yükümlüleri olarak İstirahate çekilmeyi hak ettik mi?
Vazifemizi yerine getirmenin rahat ve huzuru ile şöyle mutmain olmuş bir halet-i ruhiye ile tatil yapalım mı?
Şu söylediklerimizi müşahhaslaştırmak için şu suallere doğru ve inandırıcı cevaplar bulmaya çalışalım isterseniz.
Kudsi dâvâmızın hak ve hakikatlerini istenilen yerlere yeteri kadar duyurabildik mi?
Yıl içerisinde kaç tane insanımıza nurlardaki hak ve hakikatleri tebliğ edebildik?
Bulunduğumuz beldedeki hizmetlerimizin neşir ve inkişafı için, bize tevdi edilen vazifelerimizi bihakkın yerine getirebildik mi?
Mutad ders ve sohbetlerimizin müdavimi olduk mu ve nice muhtaç insanlarımızın da bu dersl
erden istifade edebilmesi için bir gayretin içine girdik mi?Bu meyanda yüce dâvâmızın daha geniş çevrelere duyurulması için büyük ve zor bir vazifeyi yüklenmiş olan ve naşiri efkârımız olan gazete ve dergilerimizin arzulanan tiraja ulaşabilmesi için, gerekli gayret ve çalışmayı gösterebildik mi?
Bu ve benzeri suallere tam veya kısmen “evet” cevabını verebiliyorsak mesele yok. İstediğimiz şekilde gezip, şöyle keyfimize göre bir tatil yapmayı hak etmişiz demektir.
Yoksa bilemiyorum ne şekilde ve nasıl bir tatil yapabiliriz. Bence Nurlarla hizmeti gaye edinen insanların tatil yapmaları da farklı olmalı. Sıradan insanların, bilhassa dünyalık insanların tatillerinden çok farklı olmalı hizmet erlerinin tatili.
En doğrusu hizmetle iç içe
, Nurlarla birlikte tatil yapmalı, dinlenmeli, gezip, eğlenmeli.Okumaya ara vermeden, hizmetten uzak durmadan, dostlarla beraber tatil yapmalı gezip tozmalı.
Başka türlü bir dâvâsı, bir ideali, bir hedefi olan insanlar için düşünülemez. Bir geminin veya otobüsün kaptanı yolcuların yan gelip yatmalarına bakıp yatarsa ölüme davetiye çıkarmış olmaz mı?
02.06.2003
E-Posta: hgultekin@yeniasya.com.tr
Kazım GÜLEÇYÜZ
Yeniliklere devam
Devam eden yenilenme sürecimiz
de en son hamlemiz, Anadolu ve fen liseleri sınavlarına hazırlanan kardeşlerimiz için hazırladığımız LGS deneme sınavı. Çarşamba günü vereceğimiz sorularla bu alana da ilk adımımızı atmış oluyoruz.Böylece, “Ben 8. sınıf öğrencisi Orhan Binler” diyerek başladığı mail mesajını “Her Pazartesi günü verdiğiniz ÖSS deneme sınavının 8. sınıflara da verilmesini istiyorum. ÖSS sorularını çözmeye çalıştım, fakat bana sorular ağır geldi. 8. sınıflar için inşaallah ek verirsiniz” diyerek sürdüren Muhammed Orhan Binler ve aynı durumdaki diğer binlerce kardeşimizin de beklentisine
cevap vermiş olacağız.Bu ilk adımın arkasını, önümüzdeki yıl daha donanımlı ve hazırlıklı bir şekilde getirme kararımızı da bu vesileyle ifade etmiş olalım.
Bu arada, Orhan kardeşimizin “Ayrıca Cumartesi ve Pazar günleri bol bulmacalı ve fıkralı sayfalar çıkmasını istiyorum” talebini de kayda aldık.
***
İl il Türkiye çalışmasında ilk durağımız Tokat’tı. Ardından Bursa daha kapsamlı bir dosya ile ikinci sıradaki yerini aldı ve ayrıca özel ilân çalışmasıyla da dosyasını zenginleştirdi. Sanıyoruz, bu örneklerden sonra Türkiye’nin dört bir köşesindeki çalışmalar daha da hızlanarak bize intikal edecek.
Nitekim daha önce ilân ettiğimiz listeye ilâveten, Batman kendi dosyasını bize ulaştırdı bile. Yönetim Kurulu üyemiz Raşit Yücel de “İl il Türkiye çalışmasına biz de katılacağız. Çok kısa bir zamanda dokümanlarımızı hazırlayıp göndereceğiz” mesajıyla Çorum’un da sıraya girdiğini bildirdi.
***
Yeniliklerimizin müsbet akislerinden biri olarak, Afyon’dan Said Adak’ın mektubundan bir bölüm aktarıyoruz:
"Yeni As
ya’nın gönüllü çalışanlarına gönülden merhabalar, selâmlar.“Yayınlarımızda son zamanlarda göze çarpan renklilik takdire şayan.
"
Değişim, gelişme ve ilerleme demektir.“Gafletin ve rutinleşmenin düşmanıdır değişim.
"Yeni Asya her gün bize mükellef oldu
ğumuz görevi hatırlatıyor.“Yenilikler değişimin daha da canlı tutulması için önem taşıyor.
“Bu meyanda aklıma gelen düşünceleri-elinizdeki imkânları tam bilmediğim halde-yazıyorum.
"*‘
İnsanlar görünüşleriyle karşılanır, fikirleriyle uğurlanırlar’ sözü yayıncılık için de geçerli. Bu yüzden grafik-görüntü önemli. Dolayısıyla bu konunun ne kadar üzerinde dursak az.“*Gazetemizce yine kompozisyon yarışmaları açılması ve bunların daha çok gençlere yönelik olması, böylece yeni yazarlara kapı açılması..
"*En
stitü sayfasında yayınlanan portreler yazı dizisinin seri halinde kitaplaştırılması.“Düşüncelerimi paylaştığınız için teşekkür ediyor, hizmetlerimizin tohum niteliğinde olup, binlerce insana ulaşabilmesini Cenab-ı Allah’tan niyaz ediyorum. Bu arada hizmetlerimizin inkişafının Risale-i Nur’un daha çok okunmasına bağlı olduğunu, Zübeyir Gündüzalp’in ‘20 sayfa okuyan hizmet eder’ sözüyle tekrar hatırlıyorum.
“Yeni Asya tavizsiz istikrar çizgisinde ilerlediği için köklerini sarsmadan gelişecek ve meyveler verecektir. Yeni tarzda hazırlanan Risale-i Nurlar da bunun bir örneği olacaktır inşaallah.”
***
Hafta sonunda, Genel Müdürümüz Bekir Gönüllü ve Satış Pazarlama Müdürümüz Faik Altun’la birlikte Diyarbakır’da, Güneydoğu bölgesi neşriyat temsilcilerimizin katıldığı toplantıdaydık. Gazete, kitap ve dergi neşriyatımızı birçok yönüyle beraberce ele alıp değerlendirdik. Soruları cevaplandırmaya çalıştık. Toplantıda, gazeteyle ilgili olarak bölge çapında sekiz vilâyette 1004 Yeni Asya okuyucusuyla yapılan anket ç
alışmasının sonuçları da takdim edildi. Bilhassa Yönetim Kurulu üyelerimiz Mehmet Aybak ve İsmail Benek’in katkılarıyla gerçekleşen anketin sonuçları, yayın çizgimizin büyük oranda tasvip edildiğini ortaya koyarken, önümüzdeki süreçte atmamız gereken adımlar noktasında da önemli ipuçları veriyor. Yenilenme sürecimizde çok büyük katkıları olacağına inandığımız ankete emeği geçen herkesi kutluyor, teşekkür ediyor ve bu anketin diğer bölgelerde de gecikmeden yapılmasını bekliyoruz.02.06.2003
E-Posta: irtibat@yeniasya.com.tr
M. Latif SALİHOĞLU
Risâle-i Nur'u tenkit (1)
Bundan bir önceki yazı konusuyla bağlantılı olarak, bir miktar daha araştırma yapmaya mecbur kaldık. Mevzuya duyulan ilgi ve talep, böyle bir çalışmayı gerekli kıldı.
Üzerinde durduğumuz mevzuun ana çerçevesinde, Risâle-i Nur'un yeniden tercümesi, dilinin sadeleştirilmesi ve eserlerin tenkid süzgecinden geçirilerek yeni bir değerlendirmeye tabi tutulması gibi hususlar yer alıyor.
Tabiî, böyle bir talep ve arzu Risâle-i Nur camiasından gelmiyor; hariçten yapılan tetikleme suretiyle, nihayetinde camia içine de sokulmaya çalışılıyor.
Bu meyanda Üstad Bediüzzaman'ın verdiği ruhsat, gayet açık ve nettir: Risâle-i Nur'un asliyetine ilişmemek, orijinalitesini bozmamak şartıyla "şerh, tanzim ve izah" yapılabilir.
Ne var ki, bunu da, her önüne gelen kişi yapamaz, kafasının estiği gibi davranamaz. Bu işin, ancak ehil bir "nurcu" veya bahtiyar bir "heyet" tarafından yapılabileceğine dair, muhtelif risâlelerde önemli atıflar var.
Öte yandan "tanzim"i
n daha çok teknik hususlarla alâkalı olduğunu bilmek lâzım. "Şerh ve izah" ise, başkasının sözleri olup ilmî/fikrî yorumlara dayalıdır. Dolayısıyla, bunlar Üstad Bediüzzaman'ın sözleriymiş veya Risâle-i Nur'un aynısıymış gibi kullanılması veya öyle takdim edilmesi söz konusu olamaz.Şerh veya izahlara dair metinler, Üstad Bediüzzaman'ın sözleri arasında, yani içiçe bir şekilde de verilemez. Çünkü, bir önceki yazımızda aktardığımız gibi, müellifin böyle bir usûle katiyen rızası yoktur.
Bazılarının, kendi "açıklamalı" sözleriyle Üstad'ın sözlerini aynı sayfada vermesi veya orijinal metnin dışına çıkarak, asıl yerine kendi ifadelerini risâle sayfalarına serpiştirmesi halinde, ortaya çıkacak olan kitabın üzerine "Risâle-i Nur Külliyatından" ibaresi konulmamalı. Şayet konulsa-ki, maalesef koyanlar var-işte bu son derece sakıncalı olmakla birlikte, aynı zamanda haksız bir tasarruf olur. Kim, neye dayanarak Risâle-i Nur üzerinde böyle bir tasarrufta bulunma hakkını kendinde görebiliyor, anlamak kolay değil.
Bir ş
ahıs kalkmış, sayfanın bir yarısına Üstad'ın sözlerini koydurmuş, diğer bir yarısına da kendi karihasından çıkardığı kelime yığınlarını dizdirmiş ve kitabın kapağına da "Risâle-i Nur Külliyatından Gençlik Rehberi, Hanımlar Rehberi..." ibaresini yerleştirmiş.Bir başkası da kalkmış "Risâle-i Nur Külliyatından İşarâtü'l-İcaz" diyerek, diğerinden daha beter tasarruflarda bulunmuş.
Sonra, hariçten gazel okuyan bir takım zevat da, bunları örnek göstererek, bütün Nur Külliyatının neden bu şekilde neşredilmediğini tenkit ile Nur Talebelerine akıl vermeye uğraşıyor.
İş bu kadarla da bitmiyor, Risâle-i Nurların baştan sona tenkitten geçirilmesi, mihenge vurulması ve yeni baştan ilmî kritiğinin yapılması için, neden hâlâ beklenildiğinin hesabı da sorulmaya başlanıy
or.Artık, el-insaf be yâhû...
Bütün bu söylenenleri ehl-i dünya yapmadı, denemeye kalkışmadı mı zannediyorsunuz? Hatta ehl-i dinden, ulema sınıfından kimseleri devreye sokmadı mı zannediyorsunuz?
Hiç şüphe olmasın kı, Risâle-i Nur, bütün bu kritik merhalelerden, en insafsız tenkit ve hücumlar dahil enva-i çeşit badirelerden, mengenelerden geçerek bugünlere geldi.
Şimdi de çıkmış birileri "mihenge vurulsun" diyor.
Buna karşı pekâlâ "Hodri meydan, vurulsun" denilebilir.
Bunda hiçbir Nur Talebesinin en ufak bir kuşkusu, korkusu, çekincesi yoktur ve olamaz.Velâkin, şunu da sormak lâzım: Acaba, şüphe, tereddüt, vesvese illeti dışında, geriye hangi tür bir miheng kaldı da, Risâle-i Nur o mihenge vurulmadı?
Risâle-i Nur, karanlığın en koyu devresi olan tâ 194O'lı yıllardan bu yana, sayısız kereler ilmî heyetlerin tetkikinden geçerek bugünlere gelmedi mi?
Diyanet ve diyanet dışı ilim adamları, her satırını büyüteç altına aldıkları 6000 sayfalık bu müstesnâ külliyatın içinde gerçeğe aykırı düşen bir mesele bulabildiler mi? Bulsaydılar şayet, o günkü ceberrut rejimin başındakilere yaranmak için, acaba habbeyi kubbe yaparak bunu onlara takdim ve kamuoyuna da ifşâ etmeyecekler miydi?
O halde neyin kritiği ve hangi tür miheng?
Sahi, Bediüzzaman ve telifatı olan Risâle-i Nur'un geçirmediği mahkeme, muhakeme ve imtihan mı kaldı?
Vurulmadığı ölçü, tartı ve miheng mi kaldı? Atlatmadığı tehlike ve badire mi kaldı? Uğramadığı saldırı veyahut iftira mı kaldı?
Daha geriye ne kaldı
bilemiyoruz ki...Geriye neyin kaldığına ve görünüşte dindar cepheden gelen yeni iliştirmelerin ne mânâya geldiğine de yarın bakalım.
Bediüzzaman diyor ki
Eserlerinde kullandığı lisan, üslûp ve ifade tarzının yedi sebebi izah eden Bediüzzaman, insaf ehline şöyle seslenir:
"Ey ehli ins
af! Mâzeretim bu. Kabul ederseniz, insafın şe'nidir (gereğidir); etmezseniz, emin olun, size minnet etmem. Hiç de kabul etmeyiniz. Sizin minnetiniz dağ başında olsun. Size beğendirmek için değil; belki, hakka hizmet için yazdım, vesselâm." (Münâzarât, s. 18)* * *
Emirdağ Lâhikası I'den (1946):
"Risâlei Nur'un menbaı, madeni, esası Kur'ân'dır. Yirmi senedir emsalsiz tetkikat ve takibatla beraber, kıymetini ve galebesini en muannid düşmana da ispat etmiştir."
02.06.2003
E-Posta: latif@yeniasya.com.tr
Mikail YAPRAK
Avrupalı değil, ortak
Serzeniş
Halkımız tam istikrar, huzur, güven arıyor.
"Tayyip" kokulu "gül"ler ülkemizi sarıyor!
Asıl koku sonunda ortaya çıkacak ya;
"Güzel son" için herkes Allah'a yalvarıyor!
Avusturya'da yayınlanan, 120 bin trajlı liberal sağ eğilimli Die Presse gazetesinin 5 Kasım 2002 tarihli sayısında yer alan ve Türkiye'nin AB üyeliğine şiddetle karşı çıkan "AVRUPALI DEĞİL, ORTAK" başlıklı, Andreas imzalı yazıyı, o günlerde, arzu etmeme rağmen, nazarlarınıza sunamamıştı
m.AB'nin, mevcut üye ülkeleriyle nasıl bir beraberlik oluşturduğunu, bir ülkenin "Biz de aday olmak istiyoruz" demekle aday olamayacağını, hele üye hiç olamayacağını göstermesi ve Avrupa'nın Türkiye hakkında böylesi bir imaja da sahip olduğunu açığa vurması bakımından önemli bulduğum için, yazıyı aynen sunuyorum:
"AVRUPALI
DEĞİL, ORTAK"
"Seçim sonuçları nedeniyle Ankara'yı izole etmek kadar yanlış bir şey olamaz. Başka bir çok ülkeyle kıyaslandığında Türkiye gelecekte de nispeten istikrarlı, nispeten
düzgün bir ortak olarak kalmaya devam edecek. Türkiye, güzel bir tatil ülkesi olmaktan daha öte...""Ancak:
Neden bu yüzden hemen AB üyesi olmalı ki? Neden 70 milyon Türk yakın gelecekte Avrupa'da sınırlama olmaksızın yerleşsin ki? Neden Türkiye büyük ağırlığıyla AB Parlamentosunda, Konseyde, Yüksek Mahkemede 450 milyonluk Avrupalıların kaderinde belirleyici olsun ki?""Bu soru, bugün daha önceki on yıllardan çok daha fazla önem taşıyor. Zira AB bugün yalnızca gümrükler, serbest ticaret ve bazı ekonomik sorunların çok daha ötesinde konularla uğraşıyor. AB artık insan haklarından sosyal asgarî standartlara kadar çağdaşlığın her alanına sızmış bir oluşum haline gelmiş durumda. Avusturyalılar bunu son yıllarda gayet iyi öğrendiler."
"Türkiye'ye kararlara or
tak olma hakkını kim tanımak istiyorsa, Doğu Anadolu'nun bir ayağıyla hâlâ ortaçağda olan insanlarını AB'ye kim sokmak istiyorsa, o, AB'yi tahrip etmekten başka bir şey istemiyor demektir. Ortaçağ öncesine düşüşü, sürekli askerî darbe tehdidiyle (ve düzenli uygulanışıyla ) engellenebilen bir ülke--gelecekteki seçimlerin nasıl sonuçlanacağından tamamen bağımsız olarak--ne bugün, ne de yarın AB üyesi olabilir.""Avrupa ne Amerikan baskısı (Amerika, ancak sindirimi çok daha kolay olan Meksika'yı bünyesine aldığı takdirde inandırıcı olur), ne de
AB'nin Asya'ya genişlemesiyle kendi içinde yaşayan 2,5 milyon Türkle olan sorunlarını çözeceğine inanan Almanya'nın hayalleri karşısında yumuşamalı. Tehlike çok somut: Önümüzdeki AB zirvesinde Türk üyelik sürecinin somut bir tarihle geriye dönüşü olmayan bir noktaya ulaşması planlanıyor.""Her bir AB ülkesi, henüz bunu engelleme imkânına sahip, Avusturya da."
Andreas Unterberger
İşte bu ve benzeri yazıların ve Avrupa kamuoyunun etkisiyledir ki, 12 Aralık 2002'de yapılan AB zirvesinde, adaylığımız yine askıya alınmış, kesin bir tarih verebilmek için bile, iki yıl sonrası bir tarih uygun görülmüştü.
Hatta Avrupalı liderler, zamanın Başbakanı Gül'e "Bizi çok şaşırttınız, kamuoylarımızı hazırlamış olsaydık, size istediğiniz tarihi verebilirdik" demişlerdi.
Yani, Kopenhag zirvesinde, Türkiye'nin beklentilerinin ötesinde bir tarih çıkmasında, Avrupa kamuoyunun, tabandan gelen tepkilerin de önemli rolü olmuştu.
Aslında, Türkiye'nin AB üyeliğine, bunun gibi karşı görüş ve itirazlardan almamız gereken dersler olmalı.
Biribirimizle uğraşmayı bir tarafa bırakarak, Avrupa kamuoyundaki Türkiye karşıtı duygu ve düşüncelerin bertaraf edilmesi ya da tesirsiz hale getirilmesi için çalışmalar ortaya koymalı, bir taraftan da kendimize çeki düzen vermeliyiz. Önümüzdeki süreyi bu bakımdan çok iyi değerlendirmeliyiz. Böylece Avrupa liderlerinin iç kamuoylarını arkalarına almalarına yardımcı olabiliriz.22.05.2003
E-Posta: myaprak@yeniasya.com.tr
Murat ÇETİN
Uzun uzun uzman tavsiyeleri
Her işin bir uzmanı var.
Beden sağlığı, ruh sağlığı, karı-koca ilişkileri, çocuklarla ilişkiler, gelin-kaynana münasebetleri, gelin-görümce tartışmaları, sınav psikolojisi, iş temposu, ekonomik sorunlar, saçların kepeklenmesi, kilo, boy, stres vesaire.Bir sorununuz olunca, gidin uzmana danışın.
Para verin, kredi kartıyla ödeyin, çek-senet teklif edin ama mutlaka danışın. Çünkü, bilirse uzman bilir, gerisi yalan bilir.Kuru fasulyeyi pişirirken, fasulye bir gün önceden suda bekletilmeli mi? Hemen bir uzmana sorun. Size, fasulyenin tarihçesinden başlayarak geniş bilgi verecek, fasulyeyi tadından yiyemeyeceksiniz. Sakın bir uzmana danışmadan yanında ne yiyeceğinize karar vermeyin. Zehirlenirseniz, “Halkımız cahil” cümlesindeki ‘halkımız’ın bir parçası o
lur, kimsenin yüzüne bakamazsınız.Eşinizin kaşı bir milim yukarı kalktı. Kendisine sormadan önce uzmana sorun. Zira, onun bilmediğini bile aile danışmanınız bilir. İçiniz rahat olur. Ama, uzmana danışmadan kendi başınıza birşeyler yapmaya çalışırsanız, uzman kulaklarınızı çeker, haberiniz olsun.
Çocuğunuz mızmızlanıyor. Peki, uzmanın fikrini aldınız mı? “Gelmeyeyim yanına haaa” yerine uzmana sormak en iyisi. Neden mızmızlanıyor olabilir? Mızmızlanmaması için ne yapmalı? Sizin çocukluğunuza mı gitmeli, çocuğunuzun ana rahminde olduğu dönemi mi sorgulamalı? Uzmanına danışmayan, dizini döver.
Tatile gideceksiniz. Sizin için en uygun tatil mekânı, tatil süresi, tatildeki dinlenme şekliniz hakkında bir fikriniz var mı?
Tatilde nelere dikkat etmeli? Yoksa hiçbir şeye dikkat etmeden mi geçirmeli? Tatile iş mi götürülmeli, işe mi tatil getirilmeli? En iyisi bir uzmana sorun. En uygun seçeneği size sunacaktır. Size düşen sadece parasını ödeyip tatilini tadını çıkarmaktır.Kendinize veya çocuğunuza meslek seçeceksiniz. Size en uygun meslek konusunda hemen karar vermeyin. Bir uzmandan yardım alın.
Sayın uzman en çok hangi meslekte mutlu oluruz? Sevgili uzman, iyi para kazanacağımız, ‘kariyer’ yapacağımız meslek hangisidir? Değerli uzman, ‘meslek etiği’ni umursamalı mıyız? Hipokrat yeminini samimi olarak mı etmeliyiz, sadece dışımızdan mı söylemeliyiz? Ne dersin, muhterem uzman?
Ev alacaksınız. Uzmana danışmadan katiyyen almayın. Size en uygun ev hangi semttedir? Kaç oda, kaç salondur? Cebinize ve bünyenize uygun ısıtma sistemi ve ödeme şekli hangisidir? Güney yahut kuzeyden hangisini tercih etmelisiniz? Havuzu olmalı mı? Deniz görmeli mi? Göl görse de olur mu? Panjuru olsa nasıl olur? Evin rengi kişiliğimizi ele verirse, kişiliğimizden mi taviz vermeliyiz, yoksa adam
gibi bir renk mi seçmeliyiz? Uzman hemen bilir, verir elinize cevabı, gönderir. Rahat olursunuz.Diyelim gece uyku tutmadı. Alo uzman, uyuyamadım, ne yapayım? diye sorun, çekinmeyin. Koyun say derse sayın. Hafif birşeyler ye derse, dediğini yapın. Süt derse süt, limonata derse limonata için. Sakın uzmana danışmadan uyumayın, şeytana uymayın.
Rüyalarınızı gidin bir uzmana yorumlatın. O size en doğru cevabı verecektir. Cevapla birlikte huzur verecek, ikisine ayrı para ödettirmeyerek aile bütçenize katkı sağlayacaktır. Kâbus görmeden önce zemin etüdü yaptırın, öyle görün. Güzel bir rüya görünce hemen mutlu olmayın. Uzmana sorun, o uygun görürse öyle mutlu olun.
Bir uzmana gidin; savaşta ve barışta bir uzmana.
Cahil kalın, uzmansız kalmayın.
20.05.2003
E-Posta: muradcetin@yeniasya.com.tr
Mustafa CAN
Toplumdan kopuk yaşayanlar
Son yıllarda geçim derdi, ailenin masrafları, ülkenin bütçesi, kişi başına düşen millî gelir hesapları,
ithalat ihracat dengesi, iç ve dış borç ödemeleri, borsa endeksi, döviz kurları, insanlarımızın gündemini doldurdu. Bütün bu lâkırdıların merkezinde tabiî ki geçim derdi var. Geçim derdi ile direkt ilgisi olsun olmasın her fert bunları konuşuyor; bunlara kafa yoruyor. Kişi başına düşen millî gelir yükselirse kendi ekonomisinin de hemen düzeleceğini sanıyor. İç ve dış borçlar ödenir ödenmez rahatlayacağını umuyor. Dövizin Türk Lirası karşısında değer kaybetmesinin aile bütçesine yansıyacağını bekliyor.Uzun vadede ve ilmî olarak bu beklentiler ve ümitler yanlış sayılmaz. Ne var ki ülkedeki ekonomik göstergelerin olumlu sonuçlar vermesinin, bütün fertlere yansıması pek gözlenmiyor. Kendi derdiyle başbaşa olan halk, ihracatın artıp memlekete taze para akışı sağlanmasının mutluluğunu tadamıyor. Borçların ödenmiş olması onları hatırı
sayılır biçimde rahatlatmıyor.Halkın % 10’unun millî gelirin yarısına yakınını tükettiği bir ülkede, kendi yağı ile kavrulmaya çalışan % 30’lar civarındaki vatandaş belki kısmî bir rahatlama hissedebiliyor. Çoğunluk bütün bu ekonomi oyunlarının dışında, olup bitenden habersiz, konuşulanları duyuyor, dinliyor, kendi gariban ufku ile zihninde oluşan sorulara cevap bile bulmaya yelteniyor. Ne var ki, gelişmelerin daimâ dışında kalan, her vasatta fakirliğe ve çaresizliğe mahkûm oluyor.
Ülkenin varlığı, toplumda kopuk yaşayanları etkiliyor.
İşi mesleği, meşguliyeti tam tarif edilemeyen, şatafatlı ofislerinde telefonla faaliyetlerini yürüten, halk gibi otobüse binmeyen, kuyruk beklemeyen, pazara çıkmayan, odunu, kömürü tanımayan, sokaklarda üşümeyen, dolmuşlarda sıkışmayanlar var ya, halkın dışında, onların yaşadığı hayattan kopuk kimseler, bütün bu hesaplardan onlar etkileniyor. Ekonominin iyi gitmesi onların cüzdanlarını şişiriyor, onların hayat standardını yükseltiyor. Aksi onları sıkıntıya sokuyor, onları düşündürüyor.IMF taksitleri, faiz ödemeleri, tahvil satışları, dalgalı kur, Irak savaşı sars paniği, Powel’in İsrail ve Moskova’yı ziyaretleri, Türk müteahhitlerin Irak’tan iş beklentileri, turizmin yeniden canlanması inanınız yıllık geliri birkaç yüz dolar bile olmayan milyonların umurunda değil.
Özellikle iş kesimi, üst bürokrasi, siyaset dünyasının halktan, toplumdan kopuk, toplantılarda ahkâm kesen, sırtındaki elbise bir köylü ailesinin
sermayesi olan bu kesim, halkın derdinden uzaklaştıkça, milletten koptukça, halkın yaşama biçimine yabancılaştıkça, aradaki mesafe artacak, memleketin topyekûn kalkınması ancak sözde kalacaktır.Bizans elçisinin Medine’de bir saray ve bir melik arayan merakın karşısında, bir mescit inşasında, toz toprak içinde çıkan Hazreti Ömer’ler olmadıkça, mahkeme huzurunda oturan İstanbul Fatihine ayağa kalkmasını ikaz eden hâkimler bulunmadıkça, köylerde, dağlarda, kasabalarda, varoşlarda ne ile geçindiği belli olmayan sefalet içindeki insanların ıztıraplarını görüp içi yanan idar
eciler kayboldukça huzur, rahat kalkınmadan nasıl söz edilebilir.Ülkenin ciddî sıkıntısı, ekonominin dümeninin
toplumdan kopuk yaşayanların elinde olmasıdır. Hayatının hiçbir döneminde sıkıntı çekmemiş, yokluk görmemiş, parasız pulsuz kalmamış, muhtaç olmamışların hepimiz adına karar verdiği bir cemiyette fakirlik sınırının da altındaki çoğunluğu kim temsil edecek doğrusu merak ediyorum.17.05.2003
E-Posta: mcan@yeniasya.com.tr
Mustafa ÖZCAN
Şaron’un parmağındaki yüzük
İlginçtir, Beyaz Saray’ı ve Bush’u esir alan kimi akil Yahudiler, şimdi de İsrail’in kurtuluşu için bir önceki Körfez savaşı akabinde baba Bush’un yaptığı gibi oğul Bush’un da İsrail’e karşı sertleşmesinden medet umuyorlar. 43’üncü başkanın 41’incinin izinden gitmesini arzuluyorlar. İ
srail’in başka kurtuluş şansı ve çaresinin kalmadığına inanıyorlar. Meşhur Yahudi asıllı gazeteci-yazar Thomas Friedman aynen bu tezi savunuyor. 1991 ve sonrasında baba Bush’un yaptığı gibi oğul Bush’dan da bu tarihî kavşakta İsrail’e ve Yahudi şahinlere karşı dik durmasını tavsiye ediyor. Bu tavsiyesini Amerikan çıkarları bağlamında değil, bilakis İsrail çıkarları bağlamında yapıyor.Buradan yola çıkarak şöyle bir tesbitte bulunmamız herhalde abes kaçmaz: Thomas Friedman’ın dostu olduğu ileri süren Cengiz Çandar’ın da bu durumda, AKP’ye nasihat çekeceği yerde Şaron ve benzerlerine nasihat etmesi daha akılcı olarak ortaya çıkmaktadır. Thomas Friedman bunun beynelmilel Yahudi dâvâsı için daha doğru bir davranış olacağını kabul etmektedir. Bana göre, İsrail treni çoktan kaçırmış durumda. Ama Friedman’a göre bunu da heba etmezse; son bir şansı daha var. Friedman 41’inci başkan baba Bush’un 1991 yılındaki Körfez harbinden sonra Yahudi lobisini ve İsrail’i karşısına alarak onlara bazı gerçekleri anlattığını ve na
sihatta bulunduğunu hatırlatıyor.Bu gerçekler şunlar: Yeni yerleşim birimleri kurma faaliyetleri uzun vadede İsrail’in çıkarlarını zedeler. Kalıcı bir barış ortamını ve ihtimalini de berheva eder. Arap ve İslâm dünyasında ABD’nin konumunu silikleştirir. Baba Bush’un dışişleri bakanı Baker ise tarihte ilk kez o kadar büyük sayıda Arap liderini Madrid’de İsrailli liderlerin karşısına oturtmayı başarır. Friedman oğul Bush’un babasının yolunda değil de kendi çizdiği ve şahinlerin tayin ettiği yolda yürümesi h
alinde, en fazla Şaron’un parmağında bir yüzükten ibaret kalacağını kaydeder. Ona göre, Filistin’deki bu altın fırsat bir kez daha ele geçirilemez. Zira başbakan tanıdık ve güvendik bir isimdir. Bahai asıllı Mahmut Abbas. İntifada’yı söndürme konusunda kendisini gönüllü addeden Güvenlik Şefi Muhammed Dahlan’dır. Maliye Bakanı Selam Feyyaz’dır. Bundan iyisi, can sağlığı. ABD ve İsrail, Filistin’de bu kadar ortağı bir hiçbir zaman birarada bulamayabilir.***
Mahmut Abbas, kendinden beklenenleri yerine getirm
esi karşılığında İsrail’in de bir şeyler yapması gerektiğine inanıyor. Sözgelimi, Filistinlilerin hayat şartlarını iyileştirmeleri. Ancak Şaron’un müzahirlerinden Richard Perle gibi şahinler, yoksulluğun terörü körüklediğine inanmıyorlar. Hatta terörün bu şekilde iyileştirme ile ödüllendirileceğini varsayıyorlar. Şaron’un da aynı kanaatta olduğuna kalıbımı basabilirim. Öyleyse, baba Bush 1991 yılı ve sonrasında Araplar değil de İsrail inatlaşması ve katılığı yüzünden nasıl başarısız kalmışsa Friedman gibilerin temennilerine rağmen büyük ihtimalle oğlu da aynı tablo ile karşılaşacaktır. İsrail yol haritasında 14-15 çekinceden bahsediyor.Colin Powell ise yol haritasının pazarlığa tabi olmadığını söylüyor. Bu hususta oğul Bush da baba Bush’un yolundan gideceğinin işaretlerini veriyor. Ancak tasallup dedikleri sertleşme halinde aynı kararlılığı gösterebilecek ve İsrail’i hayır diyebilecek midir? Bunu diyebilecek iradeye ve yüreğe sahip midir? Friedman, Şaron adına sadece temennilerini dile getirebiliyor.
Şaron zihniyetini tanımlamak için şu soruyu soruyor: Güçlü bir mevkiden pazarlık yapmam gerekir mi? Bunun sonuçlarını da şöyle özetliyor: Bu durumda kazanan taraf Yahudi yerleşimciler olacak. İsrail emrivaki ile elindeki toprakları muhafaza edecek. Arap dünyası da bir bütün olarak barış sürecinden çekilecek. ABD ise hedef ve amaçları itibarıyla tamamen üryan ve açıkta kalacak. Irak savaşının bir nevi petrol ve İsrail’in güvenliğini pekiştirmeyi amaçladığı kanaati yaygınlaşacak. İnisiyatif bölgede yine radikal k
anadın eline geçecek. Ve Amerikalı Yahudiler de yavaş yavaş İsrail’den elini eteceğini çecekler. İsrail demokrasi vahası yerine, çoğunluğu baskı altında tutan bir azınlık görüntüsü kazanacak. Son fırsatta da böylece heba edip gidecek.***
Friedman bu bakı
mdan oğul Bush’a da, babası gibi, Yahudilere ve İsrail’e karşı sertleşmesi için adeta yalvarıyor. Son fırsatın kaçırılmamasını temenni istiyor. Ancak ölü acı hissetmez ve ses vermez ki! Baştan kafa tutmak yerine dümen suyuna girmeyi ve uysallığı seçen ve yeğleyen Bush’un şansı var mi ki, İsrail’in de şansı olsun. Financial Times 14 Mayıs 2003 tarihli nüshasında Powell’in Mübarek’i yol haritasına ikna etmeye çalıştığını yazıyor. Meseleyi yine yanlış yerden tutuyorlar. Meselenin düğümü de, çözümü de İsrail’de vesselâm...16.05.2003
E-Posta: mustafaozcan@yeniasya.com.tr
Nejat EREN
“Ciddiyet imtihanı” ve “dakikliğimiz”
Dâvâ sahibiyim diyebilmek, hiç şüphesiz ki beraberinde bazı “sorumluluk” ve “ciddiyeti” de getirmektedir. Dâvâsında ciddiyeti olanların “dakikliği” ve “prensip” sahibi olması, “iradesini ortaya koyması” gerektiği de kaçınılmaz bir başka gerçektir.
Hayatın çeşitli kademe ve safhalarında, “ciddî” tavırlar koyma, “dakik” olma, demokratik refleksler ve “irade ortaya koyma” ve “prensiplere” riayet etme sadece bunları bizzat yapanları başarıya ulaştırmakla kalmaz, muhatapları da çok ciddî bir şekilde müteyakkız davranmaya ve dikkatli olmaya sevk eder. “Psikolojik” olarak muhatapları çok ciddî şekilde tesir altına alır.
Derslerine zamanında giren, verdiği ödevleri hiç atlamadan takip eden, koyduğu prensiplere kendisi uyan ve muhataplarının da “ikna” ederek uymaya zorlayan bir öğretmenin, öğrencilerine de bu alışkanlıklarını ve güzel hasletlerini büyük ölçüde yansıtması kaçınılmazdır. Böyle bir öğr
etmenin dersine girerken, hazırlanırken gençler bir başka “özen” ve “hassasiyet” göstereceklerdir. Çünkü “kaçamak” yolu bulmaları hemen hemen imkânsız gibidir.Aynı şekilde bir evdeki aile reisinin, toplumda “lider” ve “önder” durumundaki insanların tutumu da böyledir. Koyduğu prensiplere ilkönce kendisi uyan daha sonra da “eğitici” özelliğiyle aile fertlerini veya gurup üyelerini de buna ikna edip alışkanlık haline getiren bir aile ve toplulukta bazı konuların çok daha iyi yolunda gittiğini görmek zor değ
ildir.Bütün bunlar böyleyken, topyekûn millet olarak ve onun alt birimleri olan gurup, cemaat, ekol ve topluluklar olarak, "ciddiyet," "dakiklik," "prensiplere uyma” ve “irade ortaya koyma”daki büyük zafiyetimiz de acı bir gerçek olarak önümüzde durmaktadır.
Verdiğimiz randevu saatlerine ve sözlerimize ne derece sadakatli davranıyoruz? Daha önceden hep birlikte “istişare” sonucu kararlaştırılmış toplantı saatlerine uymadaki hassasiyet oranımız yüzde kaçtır, Allah aşkına! Uçak, otobüs, tren kalkış saatlerine uymada hassasiyet gösteren ve kendini buna mecbur ve mahkûm bilen insanlarımız, beraberce kararlaştırılmış olan sabit saatleri belli olan; haftalık sohbet, istişare, toplantı gibi faaliyetlerimizde neden en azından bir yarım saat veya bir saat “rötar”
yaparlar?Unutmamamız gerekir ki: Başkalarına gösterdiğimiz saygı ve hassasiyeti kendi yakın dostlarımıza ve çevremize göstermek herşeyden önce kendimize saygıdır.
Koyulan prensiplere ne derece uyuyoruz?
Zorluklar karşısında “irade ortaya koyma” “debimizin” ölçüsü nedir? Bu ve buna benzer konularda, bilhassa önderlik yapacağımız “yeni nesil” açısından yeniden çok ciddî bir “öz eleştiri” yapmamız gerekir diye düşünüyorum. “Gelen neslin kapısında mania kümeleri olma bahtsızlığına düşmemek için “ciddî” bir
"nefis muhasebesi” kaçınılmazdır düşüncesindeyim.Bu konudaki misalleri de en yakından ve kaynağından vermek istiyorum. Kendi camiamızı ele alırsak; bizim en fazla okuduğumuz kitaplar olan Risâle-i Nur külliyatındaki “ciddiyet”, “dakiklik”, “prensiplere uyma” ve “irade ortaya” koymanın müstesna örneklerini-bu şartlarda-bir başka yerde bulmanın imkânı var mı acaba?
Ya onu kitap-kitap, satır-satır, cümle-cümle, kelime-kelime, harf-harf bir asra yaklaşan ömründe yaşayan muhterem müellifinin müstesna hayat hik
âyesine ve serüvenine ne demeli!Zâlim ve gaddarlara karşı dimdik “kaya gibi” dururkenki o muhteşem “iradesinin” yanında, içme suyu için Isparta Sidre mevkiine her gün gönderdiği talebesi merhum Bayram Yüksel Ağabey ve diğerlerine-mutadın dışında-geç kalınan her “bir dakikanın” şiddetle “hesabını sorma” “dakikliğini” gösterme vetiresi bizlere ders olarak yetmeli ve artmalı değil mi?
“Saçlarım adedince başlarım olsa, her gün biri kesilse imana ve Kur’ân’a feda olan bu başı zındıkaya teslim etmem vesselâm!”
“Ben değil sizi, belki dünyanızı sevseydim dünyadan çekilmezdim. “
“Hey efendiler ben imanın cereyanındayım. Karşımda imansızlık cereyanı var. Başka cereyanlarla alâkam yok.
"“Ey bedbahtlar, ehl-i dünya. Bütün kuvvetinizle dünyaya çalıştığınız halde neden dünyanın işini dahi bilmiyorsunuz, divane gibi hükmediyorsunuz?”
“Ey kardeşlerim meselemiz çok naziktir. Çok ehemmiyetlidir. “
"Hizmette muvaffakiyetin sırrı; ‘ciddiyetle’ devam etmekle olur" hakikatleri bütün muhataplarının kulaklarında hayat boyu yankılanacak ‘altın’ değerinde prensiplerdir. Ruhu şadolsun.
Ciddî, dakik, sağlam iradeli ve prensipli bir hayat yaşama ve yaşatma dilek ve temennilerimle.
10.05.2003
E-Posta: neren@yeniasya.com.tr
ZAMAN
PETKİM'in Uzanlar'a satışı onaylandı
Özelleştirme Yüksek Kurulu (ÖYK), PETKİM Petro Kimya Holding A.Ş'de bulunan yüzde 88.86 oranındaki İdare hissesinin, STANDART Kimya Petrol Doğalgaz Sanayi ve Ticaret A.Ş'ye 605 milyon dolar bedelle satışını onayladı.
Özelleştirme İdaresi Başkanlığı'ndan yapılan yazılı açıklamada, ÖYK'nın bugün aldığı kararla, PETKİM'in STANDART Kimya Petrol Doğalgaz Sanayi ve Ticaret A.Ş'ye satışını onayladığı bildirildi. Açıklamada, ''söz konusu karar uyarınca, satış sözleşmesi imzalanması hususunda, STANDART Kimya Petrol Doğalgaz S
anayi ve Ticaret A.Ş'ye kararın tebliğinden itibaren 30 gün süre verilmesine, bu süre içinde alıcı firmanın peşinatı yatırmaması veya talep edilen kesin teminat mektubunu getirmemesi veya satış sözleşmesini imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, geçici teminatının irat kaydedilerek, ihalenin iptal edilmesine karar verilmiştir'' denildi. Açıklamada, yine ÖYK kararı çerçevesinde satış bedelinin, PETKİM İhale Şartnamesinin ''Teklif Bedeli ve Ödeme Koşulları'' ile ilgili maddeleri çerçevesinde ödenmesi kararı alındığı vurgulanırken, satış bedelinin vadeli ödenmesi durumunda, vadeye bağlanan tutarları için İhale Şartnamesinin ''Kesin Teminat'' ile ilgili maddeleri çerçevesinde kesin teminat mektubu alınmasına karar verildiği kaydedildi.17:12 Edirne'de 49 kaçak yakalandı
Edirne'de
, son 2 günde yasadışı yollardan sınırı geçmek isteyen 47'si yabancı, toplam 49 kişi yakalandı.17:02 El Aksa Şehitleri de ateşkesi kabul etti
Filistin'de faaliyet gösteren radikal gruplardan El
Aksa Şehitleri Tugayı da, İsrail karşıtı saldırılara şartlı olarak son vermeyi kabul etti.Filistin lideri Yaser Arafat'ın El Fetih hareketine bağlı olan örgüt, Gazze'de yayımladığı bildiride, El Fetih'in tutumuna uyma ve İsrail karşıtı saldırılara şartlı
olarak son verme taahhütünde bulundu.16:58 Atina'dan yine havada tehlikeli yaklaşma iddiası
Türk savaş uçaklarının Atina'dan Larnaka'ya giden sivil bir uçağa ''tehlikeli biçimde yaklaştıkları'' öne sürüldü.
Atina Haber Ajansı (ANA), 2 Türk savaş uçağının ''Veravia'' adlı şirkete ait çift motorlu pervaneli uçağa, ''saat 10.30 sularında Rodos adasının 40 mil güneydoğusunda 19 bin feet yükseklikte 3 ile 5 mil yaklaştıklarını'' duyurdu.
16:56
Çiçek: Pişmanlık yasası imzaya açıldı
Adalet Bakanı ve Hükümet Sözcüsü Cemil Çiçek, ''Topluma Kazandırma Yasa Tasarısı''nın TBMM'ye sevk edilmesinin kararlaştırıldığını ve tasarının imzaya açıldığını bildirdi.
Çiçek, ayrıca, devlette boş bulunan 440 bine yakın kadronun en az 100 bininin iptaline karar verileceğini kayd
etti.Bakanlar Kurulu'nun, 4 saat 50 dakika süren toplantısında ele alınan konulara ilişkin yaptığı açıklamada, Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Mehmet Ali Şahin'in, Meclis'teki yasama ve denetim faaliyetleriyle ilgili kurul üyelerine bilgi verdiğini ifade eden Çiçek, 58. ve 59. hükümetler döneminde TBMM'ye gönderilen 347 kanun tasarısının 143'ünün yasalaştığını bildirdi.
Çiçek, TBMM'ye 871 yazılı, 605 sözlü soru önergesi verildiğini, yazılı soru önergelerinden 583'ünün, sözlü önergelerinden ise 369'unun cevaplandırıldığını kaydetti.
Milli Eğitim Bakanlığı Temel Kanunu'nda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun Tasarısı Taslağı'nın TBMM'ye sevk edilmesinin kararlaştırıldığını belirten Çiçek, bu tasarı taslağının, özellikle büyükşehirlerde ticari merkezlerin içerisinde ve yakınında yer alan, aynı zamanda ekonomik ömrünü dolduran okulların satılması suretiyle elde edilecek kaynağın yeni okulların uygun yerlerde yapılmasını öngördüğünü bildirdi.
Bakan Çiçek, Topluma Kazandırma Yasa Tasarısı'nın da TBMM'ye sevk edilmesinin kararlaştırıldığını belirterek, tasarının imzaya açıldığını kaydetti. Devlette 440 bine yakın boş kadro bulunduğunu ifade eden Çiçek, hükümetin, bu kadrolardan en az 100 bininin iptaline karar vereceğini belirtti.
16:41 Yunanistan'ın AB Dönem Başkanlığı sona eriyor
AB dönem başkanı Yunanistan'ın Başbakanı Kostas Simitis, ''Yunanistan'ın dönem başkanlığının çok başarılı olduğunu'' söyledi. Simitis, yarın İtalya'ya devredilecek dönem başkanlığı sırasında yapılan çalışmalar hakkında Cumhurbaşkanı Kostis Stefanopulos'a bilgi verdi. Görüşmeden sonra gazetecilere açıklama yapan Simitis, Atina'nın, dönem başkanlığı sırasında gelişen Irak krizinde AB'nin birliğini korumayı başardığını, bunun yanı sıra Avrupa anayasasının ilk taslağının onaylanması gibi askıda kalan konuları sonuca ulaştırmayı bildiğini belirtti.
16:34 Borsa, günün tamamında 96 puan azaldı
İMKB Bileşik Endeksi, 2. seansta 20.24 puan gerileyerek 10,884.43 puandan kapandı.
Hisse senetleri, ikinci seansta ortalama yüzde 0.19 oranında değer kaybetti. İlk seanstaki 76.57 puanlık kayıp dikkate alındığında, borsa endeksi günün tamamında 96.81 puan azaldı. Hisse senetlerindeki günlük kayıp ise yüzde 0.88 oldu.
16:31 ABD, 5 yaralı Suriye sınır muhafızını iade etti
ABD, bir Irak konvoyuna düz
enlenen saldırı sırasında çıkan çatışmada yaralanan 5 Suriye sınır muhafızını bugün ülkelerine iade etti.Suriye'den yapılan resmi açıklamada, Suriye Dışişleri Bakanlığı'nın askeri operasyonu protesto etmesinin ardından, Amerikalıların 5 sınır muhafızını iade ettiği, askerlerin tedavilerine devam edilmesi için hastaneye kaldırıldığı belirtildi.
16:29 ABD askerleri, 180 Iraklı'yı gözaltına aldı
Irak'taki Amerikan askerlerinin halen devam eden iki operasyonda 180 Iraklıyı gözaltına aldığı bildirildi.
Açıklamada, ayaklanma ve saldırıları bastırmak, eski rejimin üst düzey yetkililerini yakalamak amacıyla dün başlatılan ''Çıngıraklı Yılan'' operasyonunda ise 32 kişinin gözaltına alındığı, aralarında 10 adet AK-47 otomatik tüfek ve bir havanın da bulunduğu çok
sayıda silahın ele geçirildiği kaydetti.Açıklamada, ayaklanma ve saldırıları bastırmak, eski rejimin üst düzey yetkililerini yakalamak amacıyla dün başlatılan ''Çıngıraklı Yılan'' operasyonunda ise 32 kişinin gözaltına alındığı, aralarında 10 adet AK-47 otomatik tüfek ve bir havanın da bulunduğu çok sayıda silahın ele geçirildiği kaydetti.
16:25
Sezer, 6. uyum paketini Meclis'e gönderdi
Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, 6. AB Uyum Paketi olarak bilinen 4903 sayılı Kanun'u, 19 ve 21. maddeleri bir kez dah
a görüşülmek üzere TBMM'ye iade etti.Cumhurbaşkanlığı Basın Merkezi'nden yapılan açıklamada, ''Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer tarafından yayımlanması kısmen uygun bulunmayan 4903 sayılı 'Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun', 19. maddesi ve bu maddeyle bağlantısı nedeniyle 21. maddesinin bir kez daha görüşülmesi için, Anayasa'nın değişik 89. ve 104. maddeleri uyarınca TBMM Başkanlığı'na geri gönderilmiştir'' denildi.
Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer tarafından bir kez daha görüşülmek üzere TBMM'ye iade edilen 4903 sayılı Kanun'un 19 ve 21. maddeleri, Terörle Mücadele Yasası'nın (TMY) ''Devletin Bölünmezliği Aleyhine Propaganda'' başlıklı 8. maddesinin yürürlükten kaldırılmasını ve bu maddeye ilişkin tüm hukuki sonuçları ortadan kaldı
rıyor.16:01 Rüştü, yarın FC Barcelona ile resmi sözleşme imzalayacak
Fenerbahçe ile olan sözleşmesi sezon sonu biten kaleci Rüştü Reçber, yarın FC Barcelona ile resmi sözleşme imzalayacak.
Sarı-lacivertli kulübün yöneticilerinin takımda kalması için ikna edemediği deneyimli futbolcu, yarın yapılacak törenle kendisine FC Barcelonalı yapacak sözleşmeye imza atacak.
16:01 "İsrail birliklerinin Gazze'den çekilmesi, barış için atılmış bir adım"
Almanya Dışişleri Bakanı Joschka Fischer, İsrail birliklerinin Gazze Şeridi'nin kuzeyindeki Filistin topraklarından çekilmesini ve bölgenin güvenlik denetiminin Filistin Yönetimi'ne devredilmesini, Ortadoğu'daki barış planı için atılmış bir adım olarak değerlendirdi.
Fischer, her iki tarafın da barış için masaya oturmaktan başka çaresi olmadığını vurgulayarak, Almanya'nın, AB üyeleri ile birlikte barışın sağlanması için bütün olanaklarını kullanmaya hazır olduğunu söyledi.
15:44 Borsa, 2. seansın ilk yarısında 40 puan azaldı
İMKB Bileşik Endeksi 2. seansın ilk yarısını, birinci seans kapanışa göre 40.09 puan azalarak 10,864.58 puandan geçti. Hisse senetleri, birinci seans kapanışa göre ortalama yüzde 0.37 oranında değer kaybetti.
15:29 Düzce'de 24 prefabrik konut yandı
Düzce'nin Aziziye Mahallesi'ndeki prefabrik konutlar
da çıkan yangında, 24 ev tamamen yandı. Olayda, ölen ya da yaralanan olmadı.15:28 Cezayir'de askeri uçak düştü: 17 ölü
Cezayir'de, C130 Hercule tipi bir askeri nakliye uçağının başkent Cezayir'in güneyindeki Bufarik yerleşim bölgesine düşmesi sonucu, ilk belirlemelere göre 17 kişinin öldüğü bildirildi.
Askeri bir yetkili, Reuters'e yaptığı açıklamada, kazanın olduğu bölgede, aralarında 4 mürettebatın da olduğu 17 kişinin cesedinin bulunduğunu söyledi.
15:22 Filipinler'de çatışma: 10 ölü, 10 yaralı
Filipi
nler'in güneyinde komünist gerillalarla çatışmaya giren askerlerin 10'u öldü, 10'u yaralandı.Filipinler ordusundan yapılan açıklamada, çatışmanın, New Bataan şehri yakınlarında meydana geldiği belirtildi.
15:20 "Nükleere uygulanan ambargolar kalkmazsa ek
protokolü imzalarız"İran Dışişleri Bakanlığı sözcüsü Hamid Rıza Asefi, İran'a nükleer teknoloji alanında uygulanan ambargolar kalkmazsa Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı'nın (UAEA) ek protokolünü imzalamayacaklarını söyledi.
Asefi, bugün düzenlediği haftalık basın toplantısında, İran yönetiminin UAEA ile
nükleer programı konusunda görüşmeye hazır olduğunu, ancak ek protokolün imzalanması konusundaki kararın İran'a nükleer teknoloji alanında uygulanan ambargoların kaldırılmasına bağlı olduğunu belirtti. Asefi, ''UAEA ve Avrupa ile görüşmelerimizin sürmesi konusunda sorunumuz yok ve bu bağlamda Avrupa ülkelerinin kaygılarını düşünmeye hazırız, ancak bu hiçbir zaman tek taraflı olamaz. Her iki taraf da kaygıları ortadan kaldırmak için çalışmalıdır. İran, ek protokolü imzaladığında Avrupalı dostlarımız ne olacağı konusunu açıklığa kavuşturmalıdır'' dedi.15:04 İtalya'da 4.3 büyüklüğünde
deprem...İtalya'nın ortasındaki Aquila kentinde Richter ölçeğiyle 4.3 büyüklüğünde meydana gelen depremin halk arasında paniğe yol açtığı, ancak şimdiye kadar can ve mal kaybı tespit edilmediği bildirildi.
İtalyan haber ajansları, TSİ 13.13'teki depremin Aquila ve Rieti kentlerinde hissedildiğini ve halkın panikle sokaklara çıktığını belirtti.
15:02 Vergi daireleri saat 22:00'
a kadar açık olacakVergi Barışı yasasına göre yapılacak ödemelerden 3. taksit ile gelir vergisi 2. taksit ödeme süresinin bugün sona ermesi dolayısıyla, vergi daireleri saat 22.00'ye kadar açık olacak.
15:00 İngiltere Dışişleri Bakanı Straw, Afganistan'd
a...İngiltere Dışişleri Bakanı Jack Straw, güvenlik ve yardım konularını ele almak üzere Afganistan'ın başkenti Kabil'e gitti.
Straw'un Afgan yetkililerle yapacağı görüşmelerde, uluslararası toplumun Afganistan'da istikrarın sağlanması için Kabil hükümetine yardım çabalarının ele alınması bekleniyor.
14:58 Kapusuz: AB 7. Uyum Paketi'nde Anayasa değişikliği sözkonusu değil
AK Parti Grup Başkanvekili Salih Kapusuz, AB 7. Uyum Paketi kapsamında Anayasa değişikliğinin sözkonusu olmadığını söyledi.
Parlamento
muhabirleriyle sohbet eden Kapusuz, Meclis'in Temmuz ayında yoğun bir tempoyla çalışacağını, özellikle Hükümet'in öncelik verdiği yasal düzenlemeleri yaptıktan sonra tatile gireceğini söyledi.Ulusal Program'ın yarın TBMM Genel Kurulu'nda ele alınacağını belirten Kapusuz, 900 sayfadan oluşan programın 59 sayfalık bir özetinin milletvekillerine dağıtıldığını bildirdi.
AB'ye uyum sürecinde çeşitli kanunlarda yapılması gereken değişiklikleri içeren AB 7. Uyum Paketi'nin Temmuz ayı içinde yasalaşmasının planlandığını anlatan Kapusuz, ancak bu paket içinde Anayasa değişikliğinin bulunmadığını kaydetti.
14:53 Hatemi: Nükleer silah üretme niyetinde değiliz
İran Cumhurbaşkanı Muhammed Hatemi, ''nükleer silah üretme niyetinde olmadıklarını'' söyledi.
İRNA'nın haberine göre Hatemi, İngiltere Dışişleri Bakanı Jack Straw'u kabulünde yaptığı açıklamada,
uluslararası toplumun nükleer enerji programı konusunda bütün ülkelere ayrım yapmaksızın aynı muameleyi yapması çağrısında bulunarak, Tahran'ın Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı (UAEA) ile tam işbirliği yaptığını ve uluslararası toplumun İran'ın nükleer faaliyetlerinin enerji elde etmek için barışçıl amaçlı olduğunu kabul etmesi gerektiğini belirtti.14:46 AB yüksek temsilcisi Solana:
Tehdit altındayızAB Ortak Dış Politika ve Güvenlik Yüksek Temsilcisi Javier Solana, terörizmin ve kitle imha silahlarını geliştiren bazı ülkelerin Avrupa için büyük bir tehdit oluşturduklarını söyledi.
Paris'te, AB Güvenlik Araştırmaları Enstitüsü'nün yıllık konferansında konuşan Solana, son dönemde küresel alanda önemli olaylar yaşandığını, AB'nin de değişim içinde olduğunu anlatarak, ''Irak,
terörizm ve kitle imha silahları gibi konularda AB ülkelerinin ortak tavır belirlemeleri gerektiğini, başka seçenekleri olmadığını'' söyledi.14:29
Cezayir'de askeri uçak düştüCezayir'in güneyindeki Bufarik'te, yerleşim bölgesine bir askeri nakliye uçağının düştüğü bildirildi.
Cezayir haber ajansı APS'nin haberinde, uçağın başkent Cezayir'in 35 kilometre güneyindeki Bufarik'e düşmesi sonucu, bölge sakinlerinden ölen ya da yaralananlar olabileceği belirtildi.
14:18
"Yolsuzlukları araştırmanın
ilk adımı atıldı, ikinci adım da atılmalı"AK Parti Grup Başkanvekili Salih Kapusuz, Yolsuzlukları Araştırma Komisyonu'nun çalışmalarıyla igili olarak, ''Bu bir başlangıçtır, ikinci adımın da atılması gerekir'' dedi.
Kapusuz, Parlamento muhabirleriyle sohbet ederken, ''önerge sahibi olarak çalışmalardan umutlu olup olmadığı'' sorusuna karşılık, Komisyon'un kendisine tanınan sürede vargücüyle çalıştığını belirterek, ''Bu bir ilk çalışmadır, başlangıçtır. Bunun üzerine yeni çalışmalar yapmak gerekir'' görüşünü ifade etti.
Bu çalışmaların arkasının da geleceğine, ikinci adımın atılması gereğine işaret eden Kapusuz, Komisyon'un çalışmalarını tamamlamasının ardından yeni soruşturma ve araştırma komisyonları kurulabileceğini kaydetti.
Komisyon'un yeni araştırma ve soruşturma komisyonları kurulması yönündeki talebinin yeterli olmayacağını, bunlar için yeni önergelerin hazırlanması gerektiğini belirten Kapusuz, ''Meclis tatile girmeden yeni komisyonların kurulması, mümkün olmayabilir. Belki önergeler verilir ama komisyonlar yeni yasama döneminde çalışmaya başlar'' dedi.
14:08 Borsa, 2. seansın ilk dakikalarında değer kaybetti
İMKB Bileşik Endeksi 2. seansın ilk dakikalarını, 1. seans kapanışa göre 8.59 puan azalarak 10,896.08 puandan geçti. Hisse senetleri 1. seans kapanışa göre, yüzde 0.08 oranında değer kaybetti.
14:05 AB Komisyonu: Rusya, Ukrayna ve İsral'in AB'ye katılımları gündemde yok
AB Komisyonu, Rusya, Ukrayna
ve İsral gibi ülkelerin AB'ye katılımlarının gündemde olmadığını, İran'daki son gelişmeler karşısında ise tepki gösterilmediğini açıkladı.AB Komisyonu sözcüleri, günlük olağan basın toplantısında soruları yanıtlarken, Rusya'nın AB'ye katılımının kısa ve orta vadede gündeme gelmeyeceğini, bu ülkenin tam üyelik başvurusu yapmadığını ve yapmaya hazır olmadığının bizzat Devlet Başkanı Vladimir Putin tarafından açıklandığını söylediler.
14:04 İçişleri Bakanı Aksu: Gündemimizde genel af yok
İçişleri Bakanı Abdülkadir Aksu, AB'ye girilmesi için gerekli yasal değişikliklerin yapılmasına devam edileceğini belirterek, ''Bunların uygulanmasını temin etmek de bizim görevimizdir. Bundan kimsenin endişesi olmasın'' dedi.
Bulgaristan'a yaptığı resmi ziyareti tamamlayarak Türkiye'ye dönen Bakan Aksu, Atatürk Havalimanı VIP Salonu'nda, basın toplantısı sonrası soruları yanıtladı.
Aksu, ''Topluma Kazandırma Yasa Tasarısı'' ile ilgili soruya şu karşılığı verdi: ''Şu anda gündemimizde genel af yoktur.
Taslakta da belirttim, bu bir af yasası değil, ceza indirimini kapsayan bir yasa. Genel af düşünmüyoruz. Yasadan yararlanacak kişi sayısı belli değil, ama bugüne kadar gelip de 'ben bu yasadan yararlanacağım' diyenlerin sayısından fazla olacak.''13:50 Batı Şeria'da bir İsrailli
vurulduBatı Şeria'nın Nablus kenti yakınlarında bir İsrailli aracıyla seyahat ederken başından vuruldu.
İsrail radyosu, İsraillinin ağır yaralı olduğunu belirtti.
13:42 Adana'da metan gazı zehirlenmesi: 2 ölü
Adana'da, oto yıkama-yağlama işyerindeki su kuyusuna 4 kişi metan gazından zehirlendi. Dede ile torunu öldü, 2 torun ise hastanede tedavi altına alındı.
13:41 İsrail, Beytüllahim'den Çarşamba çekilecek
İsrail birliklerinin, Batı Şeria'nın Beytüllahim kentinden Çarşamba günü çekilmeye başlayacağı b
ildirildi.Filistin güvenlik şefi Muhammed Dahlan, Reuters'e yaptığı açıklamada, İsrail güvenlik yetkilileriyle bugün Kudüs'te yaptıkları toplantıda, birliklerin Beytüllahim'den Çarşamba çekilmesine karar verildiğini söyledi.
13:38 "
Meclisi gerçek 'Milli Egemenlik' alanı haline getirelim"AK Parti Afyon Milletvekili Mahmut Koçak, TBMM çevresindeki duvarların kaldırılmasını istedi.
TBMM'de AB uyum yasalarının çıkarıldığını, demokratikleşme yönünde adımlar atıldığını kaydeden Koçak, böyle bir dönemde, geçmiş dönemden miras kalan milletle Meclis arasındaki soğukluğun da giderilmesi gerektiğini belirtti.
Türkiye'de 3 Kasım'dan sonra yeni bir sürecin yaşandığını, halkın Meclis'e güvenmeye başladığını bildiren Koçak, ''Bu yeni dönemde geçmişten gelen barikatları yıkmak, TBMM'nin etrafındaki fiziki duvar ve engelleri kaldırmak gerekir'' diye konuştu.
13:35 Şaron ve Abbas yarın biraraya gelecek
İsrail Başbakanı Ariel Şaron ve Filistin Başbakanı Mahmud Abbas'ın, ABD'nin desteklediği barış planındaki diğer adımları görüşmek üzere yarın biraraya geleceği bildirildi.
Bir Filistinli yetkili, Şaron ve Abbas'ın Kudüs'te görüşeceklerini söyledi.
13:10
Irak petrol rezervinin ömrü 350 yılIraklı bir petrol uzmanı, Irak petrol rezervinin ömrünün 350 yıl olduğunu söyledi.
Ba
ğdat'ta düzenlenen bir seminerinde konuşan tanınmış petrol uzmanı Muhammed Ec Cenabi, dünya petrol rezervlerinin 140 yılda tükeneceğini, Irak'taki petrol rezervinin ömrünün bundan yaklaşık 200 yıl daha uzun olacağını savundu.13:05 İş Bankası, Dışbank hisselerini sattı
İş Bankası, 17.8 trilyon lira nominal değerli T. Dış Ticaret Bankası hisse senedini, Türk Dış Ticaret Bankası Mensupları Emekli Sandığı Vakfı'na sattı.
Edinilen bilgilere göre, İş Bankası'nın sahibi bulunduğu Dışbank'ın sermayesinin yüzde 9.16'sını temsil eden 17 trilyon 773 milyar 220 milyon 462 bin lira nominal değerli hisseler, 1.000 lira nominal değerli beher hisseye 1.270 lira fiyattan Vakfa satışı, İMKB Toptan Satışlar Pazarı'nda bugün gerçekleşti.
12:52 KKTC ürünlerini, Rum işadamları
pazarlayacakGüney Kıbrıs Rum Yönetimi'nin, KKTC ürünlerinin önce Rum pazarına sürülmesi, sonra da işadamları tarafından Avrupa'ya satılması yöntemi üzerinde çalıştığı bildirildi.
Rum kesiminde yayımlanan Politis gazetesinin haberine göre, Rum yönetimi ile Avrupa Birliği (AB) arasında bu konuda yapılan görüşmelerde ilerleme kaydedildi. Gazete, Kıbrıslı Türklerin ürettiği ürünlerin ihraç edilmesi yönteminin, ''iç ticaret'' diye nitelediği, Güney Kıbrıs ile ticaretin ileri götürülmesi aracılığıyla sağlanacağını yazdı.
12:22 "ABD Iraklı tutuklulara acımasız ve insanlık dışı davranıyor"
Uluslararası Af Örgütü, ABD'nin Iraklı tutuklulara acımasız ve insanlık dışı davranıp tutuklama merkezlerindeki koşulları kötüleştirerek, uluslararası yasaları ihlal ettiğine yönelik kanıtlar toplandığını bildirdi.
BM'nin Irak'ın başkenti Bağdat'ta düzenlediği ve iki gün sürecek insan hakları konulu konferansa sunulan raporda, yüzlerce Iraklının ABD'nin oluşturduğu çadır kamplarda tutulduğu, eski Irak rejimindeki faaliyetleri nedeniyle tutuklanan kişilerin aileleri ve avukatlarıyla görüşme isteklerinin geri çevrildiği belirtildi.
12:13 Ölen 12 kişiden 7'sinin kimlikleri belirlendi
Aksaray-Ankara karayolunda meydana gelen
trafik kazasında hayatını kaybeden 12 kişiden 7'sinin kimlikleri belirlendi.Kazadan sonra yapılan kimlik belirleme çalışmaları sonunda, ölenlerden 7'sinin Döndü Aydın (62), Cafer Atak (34), Mehmet Aydın (49), İbrahim Baysal (47), Gülizar Baysal (48), Hacı Keskin (50) ve Çelebi Doğangüzel olduğu, diğer 5 kişinin kimlik bilgilerine henüz ulaşılamadığı bildirildi.
12:04 Borsa, 1. seansta 76 puan düştü
İMKB Bileşik Endeksi 1. seansta, Cuma günkü kapanışa göre 76.57 puan azalarak 10.904.67 puandan kapandı. Hisse senetleri ortalama yüzde 0.70 oranında değer kaybetti.
12:02 "KADEK'in
uluslararası terör örgütleri listesine alınmasını istedik"İçişleri Bakanı Abdülkadir Aksu, Bulgaristan'dan, terör örgütü KADEK'in uluslararası terör örgütleri listesine alınmasını istediklerini açıkladı. Aksu, Türkiye'nin Bulgaristan ile suçluların karşılıklı iadesine ilişkin anlaşmayı imzalamaya hazır olduğunu kaydetti.
Bulgaristan İçişleri Bakanı Georgi Petkanov'un davetlisi olarak 3 gündür bu ülkede bulunan Aksu, temas ve incelemelerini tamamladı.
Aksu, Bulgaristan ziyaretinin ''son de
rece yararlı'' geçtiğini, Bulgar İçişleri Bakanı ile, masaya yatırılan tüm konularda tam bir fikir birliği içinde olduklarını söyledi.Görüşmeler sırasında terör örgütü PKK/KADEK konusunun da gündeme geldiğini belirten Aksu, şunları söyledi:
''Sayın Petkanov'a KADEK'in PKK'nın isim değiştirmiş şekli olduğunu anlattık ve bu yüzden KADEK'in uluslararası terör örgütleri listesine alınmasını talep ettik. Bu konuyu değerlendireceklerini ve en kısa süre içinde yanıt vereceklerini söylediler.''
11:59 Alüminyumda indirime gidildi
Konya'nın Seydişehir İlçesi'nde kurulu Eti Holding'e bağlı Alüminyum A.Ş, külçe ingotun fiyatında yüzde 1.2 oranında indirime gitti.
11:57 KKTC Cumhurbaşkanı Denktaş: AB oyun peşinde
KKTC Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş, Kıbrıs meselesinin 40 yıldır devam eden bir hak ve adalet meselesi olduğunu ifade ederek, Avrupa Birliği'nin Kıbrıs'ta yaptığı hatayı düzeltmek için oyun peşinde olduğunu söyledi.
''Yüz bine yakın insanı yerinden söküp tekrar rehabilite etmeyi göze alan bir planın, hak, adalet ve insanlığa uygun bir plan olarak tasvip edilemeyeceğini'' dile getiren Cumhurbaşkanı Denktaş, şunları söyledi: ''Planın esas hedefi, Rumların yok farz ettikleri ve ortadan kaldırmak istedikleri 1960 Anlaşmaları'nda Türkiye'ye verilmiş olan en temel ha
kkı çiğnemektir. Bu da direkt ve dolaylı Enosis'i Türkiye'nin reddetme ve önleme hakkıdır. Avrupa Birliği'ne Türkiye'nin bu hakkını göz önüne almaksızın Kıbrıs'ı götürmek için hazırlanmış olan bu plan, Kıbrıs Türklerinden de Rumların ayaklar altına almak istedikleri bu hakkı kendi imzalarıyla desteklemesini istemektedir. Bunu biz yaptığımız takdirde Türkiye'ye karşı en büyük ihaneti yapmış oluruz. Çünkü Türkiye'nin bu hakkı varolduğu sürece Kıbrıs'ta bizi koruyabilecek haklara sahip olur.Bunu yok farz eder
ek, dolaylı şekillerde ve sanki Kıbrıs meselesini hallediyorlarmış gibi bir tavır içerisinde 'Kıbrıs'ı bütünleştirdik' diyerek, Kıbrıs Türkünün imzasını alıp Avrupa Birliği'ne bizi götürmek, sadece Avrupa Birliği'nin kendi hatasını düzeltmek için tevessül ettiği bir olay olarak değerlendirilmektedir.''11:52 Elektrikte bölgesel tarifeye geçiş Bakanlar Kurulu'nda...
Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu (EPDK) Başkanı Yusuf Günay, Kurulun elektrik sektöründe gerçek maliyetlerin yansıtıldığı şeffaf piyasa yapısını kurabilmek üzere bölgesel tarife uygulamasına geçilmesi yönündeki çalışmalarını Türkiye Elektrik Dağıtım A.Ş. (TEDAŞ) ile birlikte tamamlayarak Bakanlar Kurulu'na sunduklarını söyledi.
11:33 Çeçenistan'da saldırılar: 4 ölü, 19 yaralı
Çeçenistan'da düzenlenen
bombalı ve silahlı saldırılarda 4 kişinin öldüğü, 19 kişinin yaralandığı bildirildi.Rusya'nın İnterfaks ajansı, Stariye Atagi kasabasında düzenlenen silahlı saldırıda 4 kişinin öldüğünü, 8 kişinin yaralandığını bildirdi.
Ajans, kasabadaki resmi bin
ada işsizlik aylıklarını alanların üzerine dışarıdan ateş edildiğini, bir polis memuru, bir Federal Güvenlik Servisi (FSB) görevlisi ve 2 vatandaşın olay yerinde öldüğünü belirtti.Bu silahlı saldırıda 8 kişi de yaralanırken, binayı bir aracın içinden yaylım ateşine tutan saldırganların kaçmayı başardıkları kaydedildi.
11:28 İzmir'de Extacy operasyonu...
İzmir'in Alsancak Semti'nde gerçekleştirilen operasyonda, 133 adet extacy hap ele geçirildi, 4 kişi gözaltına alındı.
11:25 Şahin: Biz, Türk-İş yetkililerine sıfır zam önermedik
Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Mehmet Ali Şahin, kamu işçilerine verilecek zamla ilgili olarak, ''biz, Türk-İş yetkililerine sıfır zam önermedik'' dedi.
Şahin, Vakıfbank'ın ''Türkiye Mikrokredi Uygulama Projesi'' fonuna 50 bin dolarlık destek vermesi nedeniyle düzenlenen törende gazetecilerin sorularını yanıtladı.
Bakan Şahin, bir gazetecinin ''sıfır zamdan geri dönüş olacak mı?'' şeklindeki sorusuna karşılık şöyle dedi:
''Bir kaç kere daha tashih ettim. Biz Türk-İş yetkililerine sıfır zam önermedik. 2003 yılının birinci 6 aylık dönemi ile ilgili 1 Ocak'tan itibaren kamuda çalışan işçilerin maaşlarına 6.2 oranında bir ilave yaptık. Bunu ilk 6 ayla ilgili bir artış olarak kabul etmelerini istirham ettik.
Tabii, Türk-İş yöneticileri bunun enflasyon farkından kaynaklanan maaşlarına bir zam olduğunu öne sürerek, sıfır zam telakki ettiler. Bu onların değerlendirmesidir. Ama biz hiç bir zaman işçilerimize ilk 6 ayla ilgili bir sıfır zam önermedik. 6.2 oranında ki bu ilk 6 ay için 265 trilyon lira eder. Bu bizim bütçemizden kamu işçilerine verildi. Biz öyle düşünüyoruz. Türk-İş yetkilileri farklı değerlendiriyor. Tekrar altını çizerek söylüyorum ki biz sıfır zam önermedik.''
11:19
"Hakimler ve savcılar 'iş takibi' yapmasın"
Adalet
Bakanlığı, hakim ve savcıları, iş takibi yapmamaları, tavassut girişiminde bulunmamaları konusunda uyardı.Bakanlık ayrıca, bazı kişilerin; Adalet Bakanı, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) üyeleri ile bakanlık yöneticilerinin isimlerini vererek iş takibi yaptıklarını bildirerek, ''Adalet Bakanı, HSYK üyeleri ve bakanlık yöneticilerinin bu kişilerle ve talepleriyle ilgilerinin bulunmadığını'' açıkladı.
Adalet Bakanlığı Müsteşar Vekili Hakim Bülent Gökgöz'ün imzasıyla 26 Haziran tarihli iki adet genelge yayımlandı.
Cumhuriyet başsavcılıkları, DGM Cumhuriyet başsavcılıkları ve bölge idare mahkemeleri başkanlıklarına gönderilen genelgede, hakim ve Cumhuriyet savcılarının atama, yetki ve benzer taleplerini nasıl yapacaklarının ilgili genelgelerle açıklandığı anımsatıldı. Genelgede, bu genelgelerde, mesleğin tarafsızlığına gölge düşürecek biçimde tavassut girişiminde bulunulmaması gerektiğinin belirtildiği ifade edildi.
11:18 Kanada'da bir sağlık görevlisi SARS'tan öldü
Kanada'da bir sağlık görevlisinin Akut Solunum Yetmezliği Sendromu (SARS) hastalığından öldüğü açıklandı.
Ontario eyaleti sağlık yetkilileri tarafından yapılan açıklamada, eyaletteki SARS kurbanlarının sayısının 39'a çıktığı ifade edildi.
11:15 Bakanlar Kurulu sona erdi
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın başkanlığında toplanan Bakanlar Kurulu sona erdi.
Başbakanlık Merkez Bina'da saat 11.10'da başlayıp 16:10'da biten toplantıda, Kamu Yönetimi Reformu ile ilgili yürütülen çalışmalar ve bazı bakanlıkların gündemindeki kanun tasarıları görüşüldü.
11:03 İsrail, Refah terminalinin denetimini devretti
İsrail ordusu, Mısır ile Gazze Şeridi arasındaki Refah geçiş noktasında bulunan otobüs terminalinin doğu bölümünün denetimini Filistinlilere bıraktı.
Filistin güvenlik kaynakları, 6 Filistinli polisin, terminalin doğu bölümünün denetimini üstlendiğini duyurdu. İkinci İntifada'nın 2000 yılının Eylül ayında başlamasından bu yana, ilk kez İsrail ordusunun terminalin denetimini kısmen Filistinlilere bıraktığı belirtiliyor.
10:54
Japonya, Irak'a asker gönderecekJaponya hükümetinin, Ekim ayında Irak'a 1000 kişilik askeri birlik yollayacağı bildirildi.
10:53 Straw:
İran'a saldırıyı gerektirecek bir durum yokİngiltere Dışişleri Bakanı Jack Straw, nükleer programı nedeniyle baskı gören İran'a saldırı düzenlenmesini gerektirecek bir durum olmadığını belirtti.
İran'a resmi ziyarette bulunan Straw, BBC radyosuna verdiği demeçte, İran'ın siyasi sistemi veya bölgeye yaydığı tehlike açısından komşusu Irak ile aynı kefeye konulamayacağını kaydetti.
10:53 Borsa,
1. seansın ilk yarısında gerilediİstanbul Menkul Kıymetler Borsası'nda (İMKB) Ulusal 100 Endeksi, 1. seansın ilk yarısında geriledi.
Endeks, 1 saat 15 dakikalık ilk bölümü, Cuma günkü kapanışa göre 5.96 puan azalarak 10,975.28 puandan geçti. Hisse senetleri, ortalama yüzde 0.05 oranında değer kaybetti.
İlk bölümde işlem hacmi ise 63 trilyon 498 milyar 233 milyon lira olarak gerçekleşti.
10:50 İsrail,
gizli hapishanelerin varlığını kabul ettiİsrail iç istihbarat örgütü Şin Bet, gözaltına alınan Filistinlileri, uluslararası kurarlara aykırı olarak gizli bir hapishanede haftalarca tuttuğu belirlendi.
Bu hapishanede tutulan Filistinliler, gözleri bağlı ve duvarları siyah hücrelerde tutulduklarını, nerede olduklarını sorduklarında da ''aydasınız'' yanıtını aldıklarını söylediler.
10:45
Aksaray'da
trafik kazası: 12 ölü, 7 yaralıAksaray-Ankara Karayolu'nda meydana gelen trafik kazasında, ilk belirlemelere göre, 12 kişi öldü, 7 kişi de yaralandı.
Edinilen bilgiye göre, Hüseyin Görgülü yönetimindeki 06 SAB 27
plakalı minibüs, Ankara'dan Aksaray yönüne giderken 43. kilometrede, şerit ihlali sonucu karşı yönden gelen Hüseyin İpek yönetimindeki 42 L 6282 plakalı kamyonla çarpıştı. Kazada, ilk belirlemelere göre 12 kişinin öldüğü, aralarında iki araç sürücüsünün de bulunduğu 7 kişinin yaralandığı bildirildi.10:40 Rice'ın, Filistin'e yaklaşık 1 milyar dolarlık yardım önerisi iddiası...
ABD Başkanı George Bush'un Ulusal Güvenlik Başdanışmanı Condoleezza Rice'ın, Filistin'e yaklaşık 1 milyar dolarlık acil ekonomik yardım önerdiği bildirildi.
İsrail'de yayımlanan Yediot Aharonot gazetesinin haberine göre, Rice, dün İsrail Başbakanı Ariel Şaron'un yardımcılarından Dov Weisglass ve Filistin Maliye Bakanı Selam Fayed ile görüşmesinde, ''ABD'nin, Filistin'in ekonomik kalkınmasına katkıda bulunmak amacıyla yaklaşık 1 milyar dolarlık yardım önerisinde bulunduğunu'' belirtti.
10:38 Bangladeş'te ölü sayısı 65'e yükseldi
Bangladeş'i etkisi altına alan muson yağmurlarının neden olduğu sellerde ölü sayısı 65'e yükseldi.
Ülkede
ay ortalarında başlayan yağışlar sonucu, çok sayıda kişi hala sular altındaki köylerde mahsur kalırken, binlerce kişi gıda, su ve ilacın temin edildiği geçici kamplara yerleştirildi.10:20 Pakistan, Hindistan'a yeniden büyükelçi gönderiyor
Pakistan'ın Yeni Delhi'ye büyükelçi olarak atadığı eski dışişleri bakanlığı sözcüsü Aziz Ahmed Han, Pencap Eyaleti'nden sınırı geçti. Ahmed Han'ın, önümüzdeki saatlerde Yeni Delhi'ye ulaşması bekleniyor.
10:15 Yıldırım: İstanbul'da 3. köprü şu an gündemimizde değil
Ulaş
tırma Bakanı Binali Yıldırım, İstanbul'a 3. köprünün şu anda gündemlerinde olmadığını belirterek, ''İlde araçları taşıyan sistemler yerine, insanları taşıyan sistemlere öncelik vermek gerekiyor. Boğaz Tüp Geçişi Projesi de bunu sağlıyor'' dedi.Yıldırım, ''Boğaz'a 3. köprü ve Boğaz Tüp Geçişi'' konularında A.A muhabirine yaptığı açıklamada, tüp geçitle ilgili ihale sürecini başlattıklarını ve 9 Haziran 2003 tarihi itibariyle teklif için davetiye gönderdiklerini bildirdi.
10:10
Türkiye Ekonomisi yüzde 7.4 büyüdü
Türkiye ekonomisi, Ocak, Şubat, Mart aylarını kapsayan bu yılın 1. üç aylık döneminde, geçen yılın aynı dönemine kıyasla yüzde 7.4 oranında büyüdü.
Devlet İstatistik Enstitüsü (DİE), 2003 yılı 1. dönemine ilişkin Gayri safi milli hasıla (GSMH) geçici sonuçlarını açıkladı.
Buna göre yıl 1. üç ayında GSMH, cari fiyatlarla 66 katrilyon 147 trilyon 465 milyar lira, 1987 yılı sabit fiyatlarıyla 24 trilyon 239 milyar lira olarak belirlendi. Bu yılın ilk çeyreğinde, 2002 yılı aynı dönemine oranla büyüme hızı ise cari fiyatlarla yüzde 34.5, sabit fiyatlarla yüzde 7.4 oldu. 2002 yılının tamamında da, Türkiye ekonomisi yüzde 7.8 oranında büyümüştü.
10:07 SSK-Devlet Hastenesi ortak kullanımı yarın başlıyor
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ile Sağlık Bakanlığı arasında imzalanan hastanelerin ortak kullanımına ilişkin protokol; Ankara, İstanbul, İzmir, Rize, Yalova ve Sivas'ta yarından itibaren uygulanmaya başlanacak.
SSK ve Sağlık Bakanlığı'na bağlı sağlık kuruluşlarının ortak kullanımına ilişkin protokolün, en geç 1 yıl içinde tüm illere yaygınlaştırılması planlanıyor.
10:07 İsrail, Gazze Şeridi'ndeki otoyolun denetimini Filistinlilere devretti
İsrail, Gazze Şeridi'ndeki ana otoyolun büyük bölümünün denetimini Filistinlilere teslim etti.
Filistin yönetimi
yle geçen hafta varılan ''çekilme anlaşması'' çerçevesinde dün Gazze'nin kuzeyinden çekilen İsrail birliklerinin, bir Yahudi yerleşkesi yakınındaki kontrol noktası dışında Gazze'deki ana yolun kontrolünü Filistinlilere bıraktığı bildirildi.09:37
Karayollarında son durum...Karayollarının bazı kesimlerinde, yol yapım ve onarım çalışmaları devam ediyor.
Karayolları Genel Müdürlüğü'nden yapılan açıklamaya göre, Ankara-İstanbul otoyolunun 101-109. kilometreleri arasındaki Markuşa viyadüğü ile Ulusu köprüsünde sürdürülen onarım çalışmaları nedeniyle, ulaşım bölünmüş yolun bir bölümünden iki yönlü olarak sağlanıyor.
İzmit-Yalova yolunun İzmit-Gölcük arasındaki 4-25. kilometreleri ile 50-68. kilometreleri (Altınova, Topçular, Yalova) arasındaki muhtelif kesimlerde yapım çalışmaları sürüyor.
Isparta-Eğirdir yolunun 24-29. kilometreleri ile Eğirdir şehir geçişindeki yapım çalışmaları devam ediyor.
Karayollarının yol yapım ve onarım çalışmaları devam eden, ulaşımın kontrollü olarak sürdürüldüğü kesimlerinde, sürücülerin trafik işaret ve işaretçilerine dikkat etmeleri istendi.
09:33 Borsa, haftaya düşüşle başladı
İMKB Bileşik Endeksi, cuma günkü kapanışa göre 8.05 puan azalarak, seansın ilk dakikalarını 10,973.19 puandan geçti. Hisse senetleri, ortalama yüzde 0.07 oranında değer kaybetti.
09:16 NASA,
güneş ışınları ve sıvıyla yaşayan Hintliyi inceliyorAmerikan Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), son 8 yıldır güneş ışınları ve sıvıyla yaşadığını iddia eden 64 yaşındaki bir Hintliyi incelemeye aldı.
NASA tarafından ABD'ye davet edilen makine mühendisi Hira Ratan Manek, 1992 yılında, yiyecekten hoşlanmamaya başladığını ve 1995'te Himalayalar'a yaptığı bir geziden döndükten sonra yemek yemeyi tamamen kestiğini savunuyor.
09:06 Dolar 1 milyon 420, Euro 1 milyon 620 bin li
radan haftaya başladıİstanbul Kapalıçarşı'da 1 milyon 415 bin liradan alınan dolar, 1 milyon 420 bin liradan satılıyor. 1 milyon 615 bin liradan alınan Euro'nun satış fiyatı ise 1 milyon 620 bin lira olarak belirlendi.
08:38 Fatih'te bir marketin önüne b
ırakılan bomba patladıFatih'te, bir marketin önüne bırakılan parça tesirli bombanın patlaması sonucu maddi hasar oluştu. Sinanağa Mahallesi Nevşehirli İbrahim Paşa Caddesi Hattat İzzet Sokak'ta bulunan 5 katlı apartmanın giriş katındaki ''Akkuş Süper Mark
et''in önünde, gece saatlerinde patlama meydana geldi.Patlama nedeniyle marketin, karşısındaki ''Kevser Lahmacun ve Kebap Salonu'' ve ''Elifnur Giyim'' adlı işyerleri ile çevredeki bazı binaların camları kırıldı. Olay sırasında ölen ya da yaralanan olmadı.
08:27 Çelebi:
Amerikan ve İngiliz askerlerine saldırıIrak Ulusal Kongresi (INC) lideri Ahmed Çelebi, Irak'taki Amerikan ve İngiliz askerlerine saldırıların arkasında, devrik lider Saddam Hüseyin'in bulunduğunu öne sürdü.
.
08:21 Saddam'ın vurulan konvoyda bulunduğu iddia edildi
Amerikan Newsweek dergisi, Saddam Hüseyin'in, 18 Haziran gecesi Irak-Suriye sınırında Amerikan helikopterlerince vurulan konvoyda bulunduğuna dair çok sağlam istihbarat alındığını, ancak çeşitli aksilikler nedeniyle ele geçirilemediğini ileri sürdü.
.
07:59 Tel Aviv'de 2 katlı bina çöktü: 2 ölü
İsrail'in Tel Aviv kentinde iki katlı bir binanın çökmesi sonucu 2 kişi öldü, 3 kişi yaralandı. İtfaiye ve kurtarma hizmeti sözcüsü Moşe Mosco, ölenlerden birinin 5 yaşında bir kız çocuğu olduğunu söyledi. Şu ana kadar enkazdan 5 kişinin çıkarıldığını söyleyen Mosco, enkaz altında muhtemelen 7 kişinin daha bulunduğunu belirtti.
.
07:15 4 Oscarlı, Katherine Hepburn, 96 yaşında öldü
Sinema oyuncusu Katharine Hepburn, 96 yaşında öldü. Haber, ilk kez ABC News tarafından verildi. Mayıs ayında 96 yaşını tamamlayan sanatçı, şimdiye kadar 4 kez Oscar kazanmıştı. Hepburn'un sanatçılık yaşamı, 80 yılı buluyor.
.
07:04 Kuzey Kore'nin bu yıl sonuna kadar,
atom bombası yapacağı ileri sürüldü
Kuzey K
ore'nin, bu yılın sonuna kadar atom bombası yapacak konuma geleceği ve ilk nükleer denemesini Noel döneminde gerçekleştirebileceği ileri sürüldü.06:59 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi'nin kazan dairesinde yangın çıktı
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi'nin kazan dairesinde yangın çıktı. Alınan bilgiye göre, çıkış nedeni henüz belirlenemeyen yangının, kazan dairesinin yanındaki kağıt deposunda başladığı belirtildi. İtfaiye ekiplerinin müdahale ettiği yangının, kısa sürede kontrol altına alındığı bildirildi.
00:
50 Konfederasyon Kupası'nı Fransa kazandı
6. FIFA Konfederasyon Kupası'nı finalde Kamerun'u 1-0 yenen, geçen kupanın şampiyonu Fransa kazandı. Normal süresi 0-0 tamamlanan maçın uzatma bölümünde altın gol uygulaması yapıldı. Bu bölümün 7., maçın 97. dakikasında Fransız futbolcu Henry'nin attığı golle, Fransa üst üste kupanın sahibi oldu.
00:05 İsrail birlikleri Gazze Şeridinin kuzeyinden çekilme işlemini tamamladı
İsrail birliklerinin, Gazze Şeridi'nin kuzeyindeki Filistin topraklarından çekilme işlemini tamamladığı bildirildi. İsrail ordusundan yapılan açıklamada, birliklerin, Gazze'nin kuzeyindeki Beyt Hanun'dan çekilmeyi tamamladığı ve bölgenin güvenlik denetiminin Filistin Yönetimi'ne devredildiği kaydedildi.
00:00 Fransa, HMÖ operasyonunu savundu
Fransa, İranlı rejim muhalifi Halkın Mücahitleri (HMÖ) örgütüne karşı bu ay düzenlenen operasyonları savundu. İçişleri Bakanı Nicolas Sarkozy, Europe 1 radyosuna yaptığı açıklamada, Fransa'nın ''terörist örgütlerin rahatça dans edebilecekleri bir yer olmayacağını'' söyledi.
EKREM DUMANLI e.dumanli@zaman.com.tr
Militan gazetecilik
Geçen hafta Nuriye Akman yine harika bir röportaja imza attı. Yargıtay Cumhuriyet eski Başsavcısı Vural Savaş, birbirinden ilginç sorulara büyük bir açık yüreklilikle cevaplar verdi. Birbirinden cerbezeli cümleler arasında benim dikkatimi ‘Bir gün anılacaksam militan demokrat falan değil, militan Atatürkçü olarak anılmak isterim.’ cümlesi çekti.
Demek militan sıfatının olumlu kullanımına daha çok şahit olacağız. Halbuki militanlık bir zamanlar ürpertici bir anlam içerirdi. Bir adama yapıştı mı bu sıfat, bir daha onu iflah etmezdi.
Parkalar giyerdi militanlar, bir de askeri botlar. Asker palaskasıyla dekor tamamlanırdı. İtiraf etmem gerekir ki röportajı okuduktan sonra emekli başsavcıyı militan kostümüyle düşündüm; tüylerim diken diken oldu. Çünkü bir dönem militanlar parkalarının yakalarını saç tellerini kapatacak kadar kaldırır, zar zor görünen sert bakışlarla etrafı süzerdi. Kanun adamlarını ürkünç parkalar içinde düşün
emiyorum... Nereden nereye! Demek artık ‘Parkasıyla vurdular’ şarkısı bile hançereler çatlarcasına söylenemeyecek. Çünkü eskilerde cürüm ve başkaldırı manalarını anımsatan militanlık, şimdilerde hakim güçlerin epik bir benzetmesine dönüşüyor.Her neyse; ma
dem bu kelime demokrasi ve Atatürkçülük ile birlikte kullanılabiliyor; diğer kavramlarla da kullanılabilir. Gazetecilikten başlayabiliriz mesela. Militan gazetecilik diye bir kavram altında toplayabiliriz bazı mesleki faaliyetleri. Gerçi dünyaya bunu anlatmak bir hayli zordur; ama olsun! Sanki militan demokrasi, militan liberalizm, militan Atatürkçülük laflarını dünyaya izah etmek çok mu kolay?..Militan gazetecilik! Aslında Türkiye’nin yakın siyasi tarihini bilenler için hiç de sürpriz bir tanım değil.
Y
akın zamana kadar bizde gazetecilerin ikinci mesleği gibidir komitacılık; halen bu geleneği sürdüren meslektaşlarımızın olduğu da ortada. İttihat ve Terakki ile başlayan militan gazetecilik macerasından geriye darbe teşebbüsleri, ihtilaller, sosyal çalkantılar kaldı. Kâh sokakları alkışladı basınımız, kâh zinde güçleri. Neyse ki dünyayı sarıp sarmalayan değişim kuşatması, militanlığı da daha light bir çizgiye çekti. En azından sütunlarından ifade ettiklerini kapalı kapılar arkasında demek zorunda kaldı bazıları. Şimdilerde demokrasi ve liberalizm havarisi birinin 28 Şubat rüzgarıyla gittiği ‘Akademi’ konferansında ‘Boş verin Aczmendiler gibi zavallı adamları, siz kravatlı irtica ile mücadele edin’ diyerek bazı siyasi ve sivil kuruluşları ispiyonladığı unutulur gibi değil.Her şeye rağmen ‘dün dünde kaldı’ demek mümkün; yalnız, gazeteciliği militan ruhla sürdüren kişiler hâlâ var bu ülkede. Üstelik bunlar, halkın rağbet etmemesine rağmen, bir hayli de etkin görünüyor. Zaten işin püf noktası da burada! Batı’da militan basın alternatif söylemler olarak kalır ve yönetimlerle daima kavgalıdır. Böyle olduğu için onları demokrasi açısından faydalı görmek de mümkün. Bizde ise marjinal gazeteler, TV’ler vs. rejime yakın hatta onun bir parçası gibi. Hal böyle olunca,
ortaya ilginç bir önerme çıkıyor: Sistem, ya militan ve marjinal eğilimlerin elinde; ya da düzen ile bu grupların kesiştiği pek çok nokta var...Dünya yıkılsa militanlıktan şaşmayan ve bu arada gazetecilik zırhını çıkarmayan şövalyelerin son yıllarda oluşturduğu ‘ulusal’ hava hiç de inandırıcı gözükmüyor. Ulusun dinine sırtını bu kadar dönen adamların düşüncelerine ulusalcılık denebilir mi! Batı düşmanlığı da inandırıcı değil. AB karşıtlığı ise statükonun devamı arzusundan öteye geçmiyor.
İsteyen militanlığa devam edebilir, kendi bilecekleri bir iş; fakat gazeteciliği bırakmalarında fayda olduğu kesin. ‘Yüzde 10 barajını aştık gümbür gümbür geliyoruz’ dediği seçimlerde bir kere daha binde bilmem kaç oy alarak barajda boğulmuş yüzsüzlere siyaset dünyası kat
lanabilir; ama gazetecilik, 70’li yıllarda kalmış militanlığın paçalarından damlayan sefaleti taşıyamıyor artık.Dünya değişiyor.
Hiç kimse, örgüt içi beyin yıkamaya yönelik yayınlar istemiyor. İnsanları enayi durumuna düşüren propagandist yayınların ne mantığı olabilir ki! Militan basının amacı da zaten yandaşlarını gayrete getirmekten çok, sistem nezdinde itibar kazanarak ‘pastadan pay almak’ gibi görünüyor...İtidal, medya için de anahtar bir kelime. Aşırı eğilimler, bir zaman için cazibe merkezi gibi görünse bile, sonu hep hayal kırıklığıdır. Gelecek, mutedil basının olacak, bundan şüpheniz olmasın.
Militan gazetelerin
beyin yıkama taktiğiMilitan gazeteciliğin en önemli özelliği, kendine düşman üretmek ve onu sürekli canlı tutmaya çalışmaktır; çünkü düşmansız mücadele onları derin bir boşluğa bırakacaktır.
Önce düşman üretirler, sonra tanımlar yaparlar, ardından da bu tanımı yüzlerce kere tekrar ederek beyin yıkama yolunu seçerler. Bir tanımı yüzlerce kere yineleyen yazı işlerinin ya zekası kıt; ya da okuruna aptal muamelesi yapıyor.Mesela, malum bir ideolojik gazete, Zaman’dan bahsederken daima ‘Amerika’da şifa arayan emekli vaiz Fethullah Gülen’e yakınlığı ile bilinen Zaman Gazetesi’ tabirini kullanıyor. Bütün faşist eğilimleri bağrında taşıyan ve devlet zoruyla 40 binlik satışlarda sürünen ve tutucu yapısıyla arkeolojik müze haline gelmiş bir gazeteyi muhatap almak doğru değil; ama beyin yıkama ameliyesinin tarihe havale edilmesi de gerekiyor.
Bu millete hizmet eden herkese manevi bir yakınlık duyar Zaman. Sayın Gülen’in bu ülkeye verdiği hizmet ise tarih nezdinde her Türk vatandaşının, her vatanperverin alkışlayacağı bir gayret!
Çok şükür ki malum gazete gibi hırsızlara yakınlığı ile bilinmiyor Zaman. Buna akılları ermeyebilir; ama başkasını taşlarken sırça köşklerini unutmasınlar. Benzer bir tanımı malum gazete için yapmaya kalkarsak ortaya hiç de hoşlarına gitmeyecek bir tablo çıkar. Sonra Esenyurt’tan kalkan hırsızlık treninin nerede duracağı belli olmaz. Bizden söylemesi...
Haftalık ortalama gazete satışları 29-6-2003
Gazeteler H. ortalama net satış Fiyatı (TL)
Hürriyet 435.534 300.000
Posta 406.503 200.000
Star 362.204 200.000
Sabah 341.100 300.000
ZAMAN 305.831 300.000
Milliyet 269.075 200.000
Fanatik 262.849 200.000
Vatan 223.860 200.000
Akşam 202.660 200.000
Pas Fotomaç 188.295 200.000
Habertürk Yarın 184.987 100.000
Takvim 156.753 200.000
Güneş 133.272 150.000
D.B.Tercüman 119.563 100.000
Y.Şafak 111.439 300.000
Şok 110.353 150.000
Türkiye 110.166 300.000
Gözcü 108.084 150.000
A.Vakit 83.073 300.000
Cumhuriyet 45.058 500.000
Radikal 43.228 350.000
H.O.Tercüman 42.352 100.000
Bulvar 42.226 150.000
Yeniçağ 29.153 250.000
Milli Gazete 13.623 300.000
F.Forum 8.367 500.000
Y.Özgür Gündem 7.477 350.000
Yeni Asya 7.242 350.000
G.Evrensel 5.115 400.000
Önce Vatan 3.456 150.000
Ortadoğu 2.753 250.000
Y.Mesaj 2.722 300.000
Dünya 42.295 500.000
T.Daily News 1.937 1.000.000
Hürses 1.589 50.000
Toplam 4.414.194
Haftalık haber dergileri satışları 29-6-2003
(6 - 12 Haziran) Önceki hafta
Aksiyon 19.772 20.070
Tempo 11.240 11.035
Aktüel 7.658 7.850
Haftalık 5.824 6.721
Nokta 1.038
ETYEN MAHÇUPYAN e.mahcupyan@zaman.com.tr
Kıbrıs’ta ‘milli’ ekonomi
Kuzey Kıbrıs’ta yönetimin yumuşak karnı baştan itibaren ekonomi oldu. Güney’le aradaki farkın inanılmaz ölçülerde açılması bir yana; Kuzey’deki iktisadi ve sosyal taleplerin, devlet perspektifine dayanan siyasi ve ideolojik kaygulara teslim olması; toplumda büyük bir yılgınlık ve atalet yarattı.
Böylece yaşanan tıkanmanın sorumluluğu devlete yüklenirken; yönetimle toplum arasında da izale edilmesi zor bir güven bunalımı ve yabancılaşma ortaya çıktı. En ilginci ise ekonominin ancak Annan Planı gündeme geldiğinde hatırlanmasıydı: Kuzey Kıbrıs’ın iktisadi açıd
an ne durumda olduğu konusunda yıllardır kılını kıpırdatmayan ‘milli’ düşünürlerimiz, Plan kabul edildiği takdirde nelerin yaşanacağını ballandıra ballandıra anlattılar. Ekili arazimizin, suyumuzun kalmayacağı; insanlarımızın evsiz ve işsiz kalacakları söylendi.Bu bağlamda Denktaş’ın da Türkiye’ye ilk kez serzenişte bulunduğuna şahit olduk: Meğerse “hep altyapı” demiş, üretimi es geçmişiz! Niye acaba? Kuzey Kıbrıs’ı salt askeri açıdan değerlendirmenin doğal sonucu değil mi bu? Denktaş nedense şimdi Kuzey’in bir serbest bölge olabileceği savını seslendiriyor. Yıllardır yapılan bu tür teklifleri engelleyen kendisi ve dayandığı ‘milli’ bakış değilmiş gibi... İşin aslı şu ki, son otuz yılda Kuzey Kıbrıs ekonomik açıdan bir çıkar bataklığına dönüşmüş durumda. M
adalyonun bir yüzünde giderek üretimden kopan, devlete bağımlı hale gelen, tembelleşme ve rant karşılığında resmi söyleme kapılanan, edilgen bir toplum var. Bugün her ailede en az bir kişi devletten maaş almakta; gençler ülkeyi terk etmekte; sağlıklı bir tarım faaliyeti için gerekli budama ve ilaçlama işlemleri sürekli aksamakta, hatta yapılmamakta; AB’den alınabilecek danışmanlık ve para destekleri, projelendirilmediği için kullanılmamakta... Kısacası yaşlanan, isteksiz, kendisini atıl hale getirmiş bir toplum...Madalyonun öteki yüzünde ise kara paranın ve kumarın ışıltılı atmosferinde, devlet bürokrasisinin siyasetçilerle işbirliği içinde ürettikleri bir haraç düzeni mevcut. Hukuk sistemi bu düzenin dümen suyuna uymuş durumda. Kişi başı milli gelirinin % 70’ini bu son otuz yılda yitiren, Rumlardan kalan malların neredeyse resmi mekanizmalar içinde talan edilmesiyle yetinen Kuzey Kıbrıs; toprakların peşkeş çekildiği, bankaların içerden soyulduğu, akraba kayırmacılığının utanç verici noktalara geldiği bir m
ikro Türkiye...Toplumun üzerine çöreklenmiş olan bir kesimin ürettiği infial ise ancak şimdi seslendirilebiliyor. Bu yoz düzenin ‘millici’ bir kisve altında kendini korumuşluğu ve Türkiye’nin siyasetçisi ve bürokrasisi tarafından himaye edilmişliği de olayı uç noktalara taşıyor. Bulunan ‘çözüm’ ise askerliğin bir aya düşürülmesi, her köye cami yapılması, faizsiz kredi verilmesi... Devletçiliğin kadük ettiği bir toplumun gönlü, şimdi basit popülizan yaklaşımlarla alınmaya çalışılıyor. Dünyanın neresinde bi
r toplum bir dış tehditle kendi devletinin hegemonyası arasında bu denli sıkışmış ve ezilmiştir?Bu utanç verici başarısızlık öyküsünde bugün sokağa dökülen Kıbrıslı Türkler de ortak. Biz ise orayı yönetmeyi bilmediğimiz gibi, insanların kendilerini yönetmesini de engelledik. Türkiye’nin eli daima Kıbrıs siyasetinin içinde oldu; koalisyonları bozdu, yenilerini yaptı; ve sonunda Kıbrıs’ta siyaseti yozlaştırma pahasına, her şeyi ‘milli’ stratejik hedeflere kilitledi. Kıbrıs’ta ‘çözümsüzlük’ bu nedenle aslınd
a bizim Kıbrıs’taki çözümsüz halimizin karşılığı. Giderek katmerleşen ve nasıl başa çıkacağımızı bilemediğimiz bir durumu, dondurup gerçeklik dışına itmenin adı.30.06.2003
ALİ ÜNAL ali.unal@zaman.com.tr
İslâm’sız ve emniyetsiz bir dünya
Dünyada insanlık için en önemli ve en çok arzu edilir nimetlerden birisi emniyettir. Emniyetin olmadığı bir yerde, insan her türlü maddî imkâna sahip de olsa, onun hayatı her an zehir yudumlamaktan farksız hale gelir. İlginçtir ki, Allah’a iman ve itaat üzerine kurulmayan
bütün sistemlerin temel özelliği emniyetsizlik olmasına karşılık, emniyet, İslâm’ın en önemli bir vasfıdır.
Mekke’de şartların Müslümanlar için en çok ağırlaştığı bir dönemde, en fazla işkenceye maruz kalanlardan Hz. Habbab ibn Eret, bir gün Efendimiz’e gelir ve “Yâ Rasûlellah” der, “bu işkenceler ne zaman bitecek?” Rasûlüllah’ın, yıllar sonra Medine’de de İslâm’ın nihaî zaferi ve kuracağı dünya adına benzerini söyleyeceği cevabı şöyle olur: “Siz, acele ediyorsunuz. Bir zaman gelecek, Hire’den (Basra yakınlarında bir şehir idi) kalkan bir kadın, tek başına devesinin üzerinde seyahat edecek ve Kâbe’ye gelinceye kadar, Allah’tan ve kurtlardan başka hiçbir şeyden korkusu olmayacak.” Rasûlüllah, İslâm’ın kuracağı dünya adına emniyeti ön plana koyuyordu.
Çünkü O’nun misyonuna başladığı anda dünya, insanların kurtlardan ve çakallardan daha vahşî olduğu, yol, can ve mal emniyetinin bulunmadığı bir dünya idi ve İslâm, böyle bir dünyadan, kadınların bile binlerce kilometrelik çölde tek başlarına korkusuzca seyahat edebildikleri bir dünya çıkardı. Öyle bir dünya çıkardı ki, insanlar hacca gelirlerken, “Yolda farkına varmadan birkaç çekirge öldürdük, bunun kefareti nedir?” diye soruyor ve farkına varmadan çekirge bile öldürmenin cezasını ödemeden vicdanları rahat etmiyordu.Böyle olması da çok tabiî idi. Çünkü İslâm inanç, can, mal, üreme ve akıl emniyetini, bütün hükümlerinde beş temel esas kabûl etmişti.
Onun bizzat adı, insanların birbirlerinin ellerinden ve dillerinden selâmette olması idi. Müslüman böyle olduğu gibi, iman âbidesi olan mü’min de, manâsı itibariyle, “başkalarına emniyet veren” insandı. Bundandır ki, Allah Rasûlü (s.a.s.), emniyeti, dolayısıyla imanı sarsıcı olmaları hasebiyle, “Şu dört sıfat kimde bulunursa, namaz da kılsa, oruç da tutsa, katıksız münafıktır: Konuştuğunda yalan söyler, söz verdiğinde sözünde durmaz, emanete ihanet eder ve düşmanlıkta ileri gider.” buyuruyordu.Bugün, İslâm’ın artık tarihe havale edildiği, ona karşı savaş açıldığı bir dünyanın en bariz özelliğinin emniyetsizlik olması, ne kadar çarpıcı bir gerçek değil mi?
İslâm’ı sosyal hayattan çekmekle kalmadığı gibi, vicdanlardan bile çekmeye çalışan, onun en küçük bir tezahürüne bile katlanamayan, onunla ilgili en küçük bir gelişmeden bile rahatsız olan, fakat adına medenî denilen, temel hak ve hürriyetlerin, insan haklarının tarihte görülmedik şekilde şampiyonluğunun yapıldığı şu dünyanın sonu gelmez savaşlar, terör, anarşi, faili malûm veya meçhul kalmaya mahkûm cinayetler, katliamlar, tecavüzler, soygun, yolsuzluk, hırsızlık, talan, gasp, evden gece yarısı insan götürmeler, temerküz kampları, esir kampları, yalan, iftira, şantaj ve bir an sonrasından emin olmayan insanların dünyası olmasından daha bâriz bir gerçek var mıdır? Ve, insanlık, güçlerine dayanarak dünyaya hükmetmeye çalışanlar bu çizgide gittikleri sürece, dünyayı nasıl da kendilerine cehennem yaptıklarını görecek ve bu cehennemin ateşinde kendileri de en feci şekilde kavrulacaklardır.NOT: Geçen haftaki yazımda, Ortadoğu medyasını ve bu bölgede olup bitenleri yakından takip ettiğine ve güvenilirliğine inandığım bir yazarın yazısından naklen, İsrail Eğitim Bakanı bayan Limor Livnat’ın, “İsrail bir Yahudi Devleti’dir. Sınırlarımız içinde hiçbir Müslüman’ın yaşatılmaması gerekir.” dediğini aktarmış ve tarihte Müslümanl
arın, idareleri altındaki başka halklara olduğu gibi, Yahudilere de hiç de böyle davranmadığını misalleriyle anlatmaya çalışmış, neticede, başkaları ne yaparsa yapsın, Müslümanlara düşenin yine hayırlarda yarışmak olması gerektiği ile yazıyı bağlamıştım. Yazıya, önce İsrail’den Rafael Sadi imzasıyla bir cevap geldi ve adı geçen bakanın böyle bir söz söylemediği, söylemesinin de mümkün olmadığı ifade edildi. Daha sonra, İsrail’in İstanbul Başkonsolos Yardımcısı Sayın Moshe Kanfi’nin gönderdiği açıklamada da şu ifadelere yer verilmiştir: “Eğitim bakanımızın bu veya buna benzer sözler söyleyebileceğini düşünebilmek kabul edilemez. İsrail devleti, kuruluş anayasasında da belirtildiği gibi bir Yahudi devletidir. İsrail’de Yahudiler, Müslümanlar, Hıristiyanlar, diğer değişik dinlere ve ırklara mensup kişiler ile birlikte eşit haklardan yararlanarak uyum içinde yaşarlar. Eğitim bakanımız, İsrail’de yaşayan ve eğitim gören Yahudi, Müslüman, Hıristiyan ve diğer dinlere inanan tüm çocukların da eğitim bakanıdır ve bütün imkânlarını her biri için seferber etmiştir.”30.06.2003
ALİ BULAÇ a.bulac@zaman.com.tr
Kartal Cezaevi’ne giriş
Diyarbakır Hapishanesi’nde kendisinin ve başkalarının gördüğü insanlık dışı muameleyi Neşe Düzel’e anlatan (Radikal, 23 Haziran 2003) Selim Dindar, işkence gören insanların utançlarından bunu anlatmadıklarını söylüyor. Doğrudur. Ama kayda geçmesi ve bazı gerçeklerin su yüzüne çıkması açısından anlatılmalı, yazılmalı.
Dindar’ın anlattıklarını okuyunca, 2 Ocak 1982 günü Kartal Maltepe Askeri Cezaevi’nde gördüğüm muameleyi anlatmam gerektiğini düşündüm. Buradan
işkence gören herkese sesleniyorum: Siz de anlatın, yazın, kayda geçin. Gördüğünüz hiçbir muameleden utanmayın, size bunu reva görenler utansın! Ben sadece Kartal Cezaevi’ne girişi, ‘kabul töreni’ni anlatacağım.Bir gün Düşünce Dergisi’ne baskın yapıldı. Baskını yapanlar, “İngiliz Kölesi Mustafa Kemal” adlı bir kitap yayınlamışsınız, haydi Gayrettepe’ye” deyip dergide kim varsa götürdü. ‘Nerede kitap’ diye sorduysak da kimse göstermedi; esasında hiçbir zaman öyle bir kitap olmamıştı. Gayrettepe’de 29 gün 8 kişiyle 2 metrekarelik (karanlık ve havasız bir) hücrede yattıktan sonra Selimiye’ye sevk edildik. İlk sorguda ben ve kardeşim tutuklandık. Ancak araya yılbaşı girdiği için 2 Ocak günü
Kartal Maltepe Cezaevi’ne götürüldük. Gayrettepe ve Selimiye’de yaşadıklarımızı bir kenara bırakıp sadece tutuklandığımız ilk günün hikayesini anlatmakla yetineceğim. (Daha geniş bilgi için bkz. Muhammed Koçak, Yazarlardan Orijinal İtiraflar, TÜRDAV Yay., 1996, İst., s. 97-106.)Dışarıda kar yağıyordu. Beni içinde sadece iki ranza olan bir odaya aldılar. Bir yarbay geldi, kapıda dikilip “işlem” için emir verdi. Bir çavuş ve dört asker üstümü çıkarmamı istedi. Soyundum, üzerimde sadece donum kaldı. İki asker kolumdan sıkıca tuttu, çavuş “Ya Allah!” deyip saymaya başladı. Suratıma yumruk atıyordu. Ancak 4 veya 5. yumrukta kendimi yemyeşil ve geniş bir çayırda gördüm; ortasından küçük bir ırmak geçiyordu, ben de orada geziniyordum. Başka hiçbir şey hissetmedim. Bana 60 yumruk sayan ve yerde linç eden çavuş Mardin Kızıltepe’denmiş. Yani hemşerimmiş. Meğerki cezaevine girişte bu muamele âdettenmiş.
Bir ara birinin ağzıma çorba koymaya çalıştığını hissettim. Bir er beni kucağına almış, çorba içiriyordu. Gün aydınlanmıştı. Beton üzerinde ve su birikintileri içindeydim.
Er bana ağlamaklı bir sesle "Abi" dedi. “Seni tanıdım, ben Manisa İmam Hatip mezunuyum. Bana yardım et, seni ranzaya taşıyayım, bir iki kaşık da çorba iç.” Teşekkür ettim, dediğini yaptım.Vücudum si
msiyahtı, her tarafım çürük içindeydi, bütün organlarım feci şekilde sızlıyordu. Saat 8’e doğru akşamki yarbay geldi ve bana sıkıca tembih etti: “Az sonra revire çıkacaksın, sakın dayak yediğini söyleme, yoksa buradan sağ çıkamazsın!” “Olur” dedim. Yarım saat sonra revire çıktım. Beni muhtemelen solcu eğilimli bir astsubay doktor muayene etti ve “Dayak yedin mi, işkence gördün mü?” diye sordu. “Yok” dedim. Acı acı tebessüm etti ve “Bak kardeşim” dedi “Seni haşat etmişler, ben sana hiçbir şey yapamam. Sadece iki tüp merhem vereceğim, birini şimdi süreceğim vücuduna. Bir de 5 günlük rapor yazayım, eğitimden muaf tutulursun.” Teşekkür ettim. 5 gün rapor dünyanın iyiliği sayılırdı. Çünkü eğitimi, özel olarak seçilmiş erler yaptırıyordu ve mesela “Atatürk’ün ilke ve inkılaplarını say” diyordu. Sayıyoruz, sıralamayı beğenmedi mi -örneğin laiklikten önce halkçılık dersek- girişiyordu dayağa hem de vahşice.Merak ettiğim şey şuydu: 4 veya 5. yumruktan sonra bayılmışım, nasıl oluyor da yere yığılmış bir insana, bir cesede 60 yumruk sayarsın -emir böyleymiş-
ve bütün vücudunu simsiyah bir çaputa çevirinceye kadar döversin? Bu nasıl bir duygu acaba?30.06.2003
A. TURAN ALKAN t.alkan@zaman.com.tr
Her şirket, biraz
tarikattirMedeniyet
şifrelerinin, kültür kodlarının cahili topluluklar, "fil"i tarif ederken işte aynen böyle davranırlar; kimine göre kuledir, kimine göre yelken. Prisma diye bir teşekkülden bahsediliyor; şirket mi, tarikat mi? Gerçekte ne idüğünün ehemmiyeti yok.
Manevi ihtiyaçlarını târif edecek
tâkât ve vakit bulamamış insanların belli bir yaşta tıkanıp kalmaları, kendiliğinden bir sektör haline geldi. İtham kasdıyla söylemiyorum, laikliği şahsi bir hayat felsefesi zanneden çevrelerde giderek yaygınlaşan bir belirti (symptom) bu. Fıtraten manevi disipline karşı yılgın insanlarda da görülüyor: Günün birinde tabiatlarında bir eksiklik, bir tamamlanmamışlık hissine kapılıyorlar ve telafi mekanizması çalışmaya başlıyor, “siz beni ne zannediyorsunuz, babaannem evde bazen Kur’an okur, namaz kılardı; başı da örtülüydü" sözlerine mânidar bir sıklıkla şahit olmamız tipik bir itiraf biçimidir meselâ. Yakın dost ve akrabanın cenâzelerini, cami avlusunun dışından seyredenlerde de benzer yürek ezintileri kıpırdamaya başlar; ne içeri girip cemaate katılacak kadar kararlı, ne de oraya kadar gelmeyi saçma bulacak kadar cesur; el menzilet ü beyn’el menzileyeteyn! Kat’iyyen, ne ayıplıyor ne de kınıyorum; herkes kendi hayatını yaşar ve sorumluluğunu üstlenir; hayat felsefesine tutarlı bir izah getirenlere ancak saygı duyulur ve tercihleri anlayışla karşılanır. İşte sözünü ettiğim sektör, “müşteri profili”ni iki menzil arasında bir yerde duraksayan zümreye göre biçimlendirmiştir. Genel ahlâka aykırı olmamak ve vergisini ödemek kaydiyle benim için mahzuru yok meselâ. Herkesin dini kendine; "leküm diniküm ve liye din".Dünün dünyasında tarikatler de aynı hizmeti
ifâ ederlerdi; tam tamına “kişisel gelişim” dedikleri şey. Dinibütün yaşamak için İslâm’da bir tarikate kapılanmaya hâcet yok ama bazı insanların bir nefis disiplini edinmek için bir “kişisel gelişim” programına yazılmak ihtiyacı hissetmesi gayet tabiidir. Prisma şirketinin tehlikeli işler yaptığını imâ eden birisi diyor ki, “genel müdürlere tuvalet bile temizletiyorlardı”. Adı üstünde “kişisel gelişim” bu, evvelâ nefsini tezkiye edeceksin. Yunus Emre’yi Tabduk’un dergâhına yıllar boyunca odun taşırken tasavvur etmek hayalhânemizi rencide etmiyor; demek ki bazı genel müdürlerin azmanlaşan egolarını terbiye etmesi için tuvalet temizlemesi gerekiyormuş; tercihe bağlı bir şey (ben aynı ihtiyacı ara sıra mutfakta bulaşık yıkayarak yerine getiriyorum meselâ).Cumhuriyet’in ilânından hemen sonra tekke ve
zâviyeleri kapattık. İçlerinde şüphesiz faaliyetten men edilmeye müstehak kertede zıvanadan çıkmış olanlar yok değildi ama tekke ve zaviyelerin "sedd"indeki ideolojik kaygı, inşâsına çalışılan yeni halk kültürünün, İslâm kültüründen bağımsız olması arzusuydu. Türk dilinin restorasyonu da aynı endişe ile izah edilmelidir bana göre. Tekke ve zâviyelerde tasavvuf merkezli bir eğitim programı uygulanmaktaydı. Eğer insanları bir hedef doğrultusunda eğitecekseniz tasavvuf veya ona benzer bir doktrine yaslanmanız kaçınılmazdır. “Şirket ruhu” denilen şey, tasavvufun biçim ve anlam değiştirmiş hali ama neticede aynı fonksiyon. Japonların sabah mesaisinden evvel işletme bahçesindeki şirket bayrağının altında toplanarak şirket marşını hep bir ağızdan okumaları, firmanın duvarlarına şirket ruhunu aksettiren vecizelerin yazılması da aynı cümleden şeylerdir. Bugün süpermarketlerde bile giriş kapısından başlayıp kasiyer kızlara kadar uzanan bir süpermarket mistisizmi telkin edilmekte olduğunu fark etmiyor musunuz? Tasavvuf, mistisizm veya şirket ruhu; insanları tek hedef etrafında organize etmek için doktriner bir özden hareket etmeniz kaçınılmaz.Seddedilen
tekke ve zaviyelerin saded dışı faaliyetlerde bulunmasını pratikte denetleyen mekanizma makam-ı meşihat idi; bugünün “tekke ve zaviyelerini” ise ticaret kanunu ve genel ahlâk denetliyor. Bu kuruluşların eğitim fonksiyonunu göz ardı edemezsiniz. Eğitim hizmetlerine devlet devâsâ bir kadro ve bütçe tahsis ediyor; her şirketin, kurumun özel eğitim ihtiyacı var ve her eğitim programının doktriner bir özü. ABD’de, daha şimdiden başkanlık bürokrasisini bile etkisi altına aldığı iddia edilen yüzlerce yeni din (veya manevi disiplin, tarikat, mezhep vb.), son derece etkili kapitalizmle ruhunu kaybetmiş kilise arasında bunalanların icad ettiği müthiş bir endüstri görüntüsüdür. Bizde de eksik değil elbette. Yakınlarda yine Hindistan’dan bir “guru” gelip, kendine hedef arayan yüksek gelir grubuna ayak suyunu içirecektir; geçen sene böyle olmuştu meselâ.Her şirket bir miktar tarikattir. Tarikat dediğiniz şey ise, daha önce birinin çizdiği yolda yürümek isteyenlerin topluluğu. Bunlar tabii ve sıradan işler. Sıradan olmayan şey, insana mânevi ihtiyaçları hakkında yüksek şuur verecek esaslı bir seviye kazandırmaktır çünkü bu ihtiyacın
izâlesi mümkün olmuyor; “şekil A”da gördüğümüz de budur zaten!30.06.2003
KERİM BALCI k.balci@zaman.com.tr
Hudna, Hudeybiye ve
Ortadoğu’da ateşkesOrtadoğu’da her savaş ve barış, ya Arap ya da İslam terminolojisiyle meşrulaştırılır. Savaşın meşruiyeti için Arap kültürünün derinliklerinden çıkartılan asabiye veya İslam kültürünün özel bir yorumu olan cihad; barışın meşruiyeti için de Arap kültürünün antik ve fakat canlı bir müessesesi olan hudna veya İslam havsalasının o sıklıkla başvurulan Hudeybiye analogisi kullanılır. Yol Haritası’nın ve El-Fetih, Hamas ve İslami Cihat’ın ilana hazırlandığı ateşkesin Araplar arasındaki meşruiy
et zeminini de bu son ikisi oluşturmaktadır.
Hudna, Cahiliye döneminden kalma bir Arap toplumsal kurumu. Aşiretler arasında çıkabilecek kan davalarını önlemeye yönelik bir kurum olan hudna, modern asrın ateşkeslerinden farklıdır. Aslen asabiyenin ‘asabiliğine’ karşı dengeleyici bir unsur olarak ortaya atılmıştır. Herhangi bir aşiretin başka aşiretin bir üyesini haklı ya da haksız olarak öldürmesi durumunda devreye giren asabiye, bütün bir aşiretin kendi üyesini korumasını veya hakkını aramasını gerekti
riyordu. Bu da çoğunluk aşiretler arasında uzun süren kan davalarına yol açıyordu. Hudna, bu aşiretlerden herhangi biri veya her ikisince olabildiği kadar kendini bu aşiretlere kararını dayatabilecek kadar güçlü gören başka bir aşiretin lideri tarafından da ilan edilebiliyordu. Buna göre taraflar derhal çatışmaya bir son veriyor ve hudnanın hakemi durumundaki aşiret reisinin huzurunda probleme bir çözüm aranıyordu. Hakem bir karar verdikten sonra bu karara uymayan taraf bizzat bu liderin kendi aşiretine savaş ilan etmiş kabul ediliyordu. Dolayısıyla hudna, sade bir ateşkes ilanı değil, sonu her durumda barışla biten bir ‘ara dönem’den ibarettir.Modern dönemde uygulanmış en bariz hudna, 1970’li yıllarda Ürdün Kralı Hüseyin ile FKÖ lideri Yaser Arafat arasındaki liderlik çatışması sırasında Suudi Arabistan Kralı Faysal’ın ilan ettiği hudna olmuştur. Ne Hüseyin ne de Arafat, Faysal ile karşı karşıya gelmeyi göze alamadıklarından Ürdün-FKÖ çatışmaları bir anda kesilmiş ve işin doğrusu Arafat darağacından dönmüş
tür.Hudnaya karşılık Hudeybiye modeli, taraflar arasında nihai bir barışı öngörmez. Bu, hiç değilse Hudeybiye’nin modern Arap algılayışındaki şeklidir. Hudnada olduğu gibi taraflar arasındaki ‘kontakt’lar minimuma indirilmez ve taraflar hudnada kabul edilmeyen bazı önşartlar koşabilirler. Dahası Hudeybiye’nin taraflara dayatılması için bir hakeme veya arabulucuya ihtiyaç yoktur. Modern dönemde Mısır 1979 Camp David Anlaşması’nı, FKÖ de Oslo Anlaşmaları’nı ‘asrî Hudeybiye’ler olarak lanse etmişlerdir.
Biri
nci Hudeybiye Anlaşması’nın sonunun erken gelmiş olması ve nihayetinde Mekke’nin fethiyle sonuçlanmış olmasının oryantalist literatürde İslam’ın ateşkes anlayışının ‘güç toplama dönemi’ olduğu şeklinde yorumlandığı malum. Bu yorum modern İsrail yönetimi tarafından da benimsenmiş ve Arap ülkelerinin her türlü ateşkes talepleri stratejik bir ‘savaş hilesi’ olarak algılanılmıştır. İsrail bu noktada hudna ile Hudeybiye arasında bir ayrım yapmaz ve ikisini de ‘samimiyetsiz’ bulur. Örnek olarak da 1970 yılında Mısır ile İsrail arasında ilan edilen ateşkesin Mısır tarafından Suveyş’in batı yakasının uçaksavarlarla donatılması için ve 2000 yılında İsrail’in Güney Lübnan’ı boşaltması sonrasında yaşanan ateşkes ortamının Hizbullah tarafından bölgeye Katyuşa roketlerini konuşlandırmak için kullanılışını gösterir. Doğrusu benzer bir ‘savaş hilesini’ İsrail de kullanmış ve 1948 Savaşı’nın üçüncü haftasında ilan edilen ateşkes sonrasında yurtdışından gelen silah ve asker desteğiyle İsrail cephedeki kozlarını güçlendirerek savaşın kaderini değiştirmiştir.İsrail nazarıyla bakıldığında El-Fetih, Hamas ve İslami Cihat’ın ilana hazırlandıkları önşartlı üç aylık ateşkes de ‘terör örgütleri’ tarafından güçlenmek için kullanılacaktır. Bu sebeple ne güvenilebilirdir ne de kabul edilebilir. Dahası ateşkes İsrail tarafından kabul edildiği takdirde Hamas ve İslami Cihat tarihlerinde ilk defa İsrail tarafından muhatap kabul edilmiş olacaklardır ki bu, 1980’li yılların sonlarında FKÖ’nün yaşadığı sürecin aynıdır. Bu bağlamda Hamas ve İ
slami Cihat’ın askeri kanatlarının dağıtılması yönündeki ABD-İsrail taleplerinin, durumu farklılaştırır bir yönü yoktur. Aynı talep FKÖ’ye de yapılmış ve FKÖ açıkça terörü lanetleyene ve silahlı altyapısını lağvedene kadar Oslo Anlaşmaları’na taraf olarak kabul edilmemiştir. İsrail’in mevcut ateşkes ilanını kabullenmesi halinde Hamas ve İslami Cihat da aynı yoldan geçerek ‘siyasallaşmaya’ ve Filistin Devleti’nin kaderinde söz sahibi olmaya karar verebilirler ki bu, sadece İsrail için değil aynı zamanda El-Fetih için de yıkıcı bir gelişme olabilir. Bu sebeple gerek İsrail’in gerekse Arafat’ın El-Fetih örgütünün ateşkesin genel kabul görmesinden ve Hamas ve İslami Cihat’ın bu ateşkesin şartlarını yerine getirmesinden endişe ettiklerini tahmin etmek zor değil. Okuyucuya çok sinik ve pesimist bir yaklaşım gibi gelebilir; ama ben bugünlerde İsrail topraklarında gerçekleşecek bir intihar saldırısının İsrail radikal sağı ve El-Fetih’in bütün ipleri ellerinde tutmaya alışmış liderlerince heyecanla beklendiğine eminim...30.06.2003
SELÇUK GÜLTAŞLI s.gultasli@zaman.com.tr
Ama hâlâ bir telefon numaranız yok
Batı’da ezeli dostluklar ve düşmanlıklar yok. Sürekli değişen menfaat merkezli ittifaklar dost ve düşman cepheleri mütemadiyen herc-ü merc ediyor.
Irak’ta II. Dü
nya Savaşı sonrasında en ciddi ihtilafını yaşayan ABD ile Avrupa Birliği (AB) şimdi tekrar uzlaşma arıyorlar. Menfaatleri gerektirdiğinde mazinin üzerine sünger çekmeyi iyi biliyor Batılı insan. Bizim gibi sürekli “sen şunu yapmıştın, ben bunu yapmıştım” demiyorlar birbirlerine.Geçtiğimiz hafta Washington’da bir araya gelen yeni ile yaşlı kıta liderleri “Irak’ı bir kenara bırakalım, istikbale bakalım” mesajı verdiler.
Irak Savaşı öncesi BM Güvenlik Konseyi’nde savaşı veto edeceğini açıklayan Fransa Cumhurbaşkanı Jacques Chirac, Dışişleri Bakanı Dominique De Villepin’i Güvenlik Konseyi üyesi Afrikalı ülkelere göndererek, BM’de Irak tasarısına menfi oy vermelerini istemişti. NATO’yu Fransa’dan kovan Charles De Gaulle’ü tedai ettiren tavırlarla Chirac, ABD’
ye destek veren müstakbel AB üyesi Doğu Avrupa ülkelerini de haşlamıştı.Chirac’a ABD resmi tepkisi olması gerektiği gibiydi. Ancak Amerikan halkı Fransız kızartması (French fries) dedikleri patates kızartmasının adını özgürlük kızartması (freedom fries) olarak değiştirince kantarın topuzu kaçtı. Amerikan tepkisinin iyice tuhaflaşması üzerine Fransız asıllı Amerikalıların yoğun olarak yaşadığı New Orleans’ta, ‘Fransızları Seviyoruz’ faaliyetleri tertip edildi. ABD’nin sembolü Hürriyet Abidesi’nin Fransızla
r tarafından hediye edildiği, bağımsızlık savaşında Fransızların İngilizlere karşı Amerika’yı destekledikleri tekrar hatırlatıldı.Kısacası, adavetin boyutları vahamete yaklaştı.
Savaş oldu-bitti. Başta Fransa olmak üzere itirazcı cephe şaşırtıcı manevra kabiliyeti ile ABD’ye yanaşmaya çalışıyor. Şimdilerde moda, ABD ile Avrupa’nın mütemmim cüz olduğu, birini anlamadan diğerini ihata etmenin imkansızlığı üzerine nutuk atmak.
Savaşın ardından geçen hafta ilk defa yapılan ABD-AB Zirvesi’nde özellikle Avrupa cenahı yeni kıta ile “bine kadar birleri” bulunduğuna vurgu yapıp durdu.
AB Komisyonu’nun iktisatçı başkanı Romano Prodi, “biz ayrılamayız” korosunun assolisti olarak zirve sırasında çarpıcı rakamlarla müzeyyen bir konuşma yaptı.
Rakamlar hakikaten çarp
ıcı. 2000’de AB’nin ABD’deki yatırımları 835 milyar dolara çıkmış ki bu Avrupa’nın bütün dış yatırımlarının yüzde 75’ine tekabül ediyor. Avrupa’daki Amerikan yatırımı 649 milyar dolar, bu da ABD’nin bütün dış yatırımlarının yüzde 50’sine denk geliyor.Avr
upalıların sadece Texas’taki yatırımları Japonya’daki bütün yatırımlarından fazla. ABD’nin Hollanda’daki yatırımları ise NAFTA’daki (Kuzey Amerika Serbest Ticaret Örgütü) ortağı Meksika’nın iki katı. ABD ile AB arasındaki alışveriş dünya ticaretinin yüzde 40’ına karşılık geliyor.Amerikan basınına yansıyan rivayetlere göre Washington ahalisi Prodi’nin rakamlarla dansını ilgiyle izlemiş. ABD ile AB arasındaki “bir”liklerin vurgulanmasını takdirle karşılamış ve Irak ihtilafının geride kalması gerektiğinde hemfikir olduğunu beyan etmiş.
Ama iğnesini batırmayı da unutmamış. Selanik Zirvesi’nde anayasa taslağını onaylayıp, yeni bir başkan ve dışişleri bakanına kavuşmuş olmanın gururu ile Washington yollarına düşen AB ricaline Amerikalılar, “İyi güzel de, bize hâlâ sizi arayabileceğimiz bir telefon numarası vermediniz.” demişler!
30.06.2003
ALİ H. ASLAN a.aslan@zaman.com.tr
Yumuşak güce yumuşak geçiş?
Bu sene Washington’da bahar uzun ve soğuk geçti. Havalar yeni yeni ısınıyor. Tıpkı 1 Mart’tan beri kazma kürek yaktırıp yeni yeni ısınmaya başlayan Türk-Amerikan ilişkileri gibi... ABD başkentinde geçen haftanın aşırı nemli birkaç günü kırmızı ‘ozon alarmı’ verilmişti. Vatandaşlara mümkün mertebe trafiğe çıkmamaları tavsiye ediliyordu. Ozon tabakası delik Türk-Amer
ikan atmosferini soluyanlar ise tam aksine yoğun bir ‘transatlantik’ trafik yaşadı.
Haftanın trafiği, Ankara’ya atanan ABD Büyükelçisi Eric Edelman’a salı günü Carnegie’de Türkiye uzmanı think-tankçi ve akademisyenlerce verilen tam günlük özel brifingle başladı. Perşembe günü Brookings Enstitüsü’nde yine bu nevi uzmanlarla Türkiye’den gelen konukları buluşturan off-the-record bir toplantı yapıldı. Düşünce kuruluşu Center for Democracy’nin davetlisi olarak gelen bir grup Türk parlamenter de hafta boyunc
a yoğun bir toplantı ve ziyaret trafiği içindeydi. Son olarak cuma günü, TOBB’un CSIS ile ortaklaşa kurduğu temas grubunun imza töreni gerçekleştirildi.Haftanın finişini CSIS’teki imza törenine katılarak yapan Büyükelçi Edelman, zeki, sempatik, mütevazı ve güçlü bağlantıları olan birisi. Kendisiyle ilk tanışırken ‘iyi şanslar’ dilediğimde ‘Şansa çok ihtiyacım olacak.’ demişti. Dost meclislerinde, işinin çok zor olacağından sıkça bahsettiğini duyuyorum.
Edelman’ın kafasını öncelikle hangi konuların meşgul ettiğini tahmin etmek çok güç değil. Amerikan hükümetinin gündeminde Ortadoğu’da işbirliği, Kıbrıs ve Ermenistan’da Türkiye’den yeni açılım beklentileri, ekonomik ve siyasi reformların devamı gibi konular bulunuyor. Birinci derecede öncelik ise ‘ekonomi’d
e. Türkiye’deki ekonomik gelişmeleri günü gününe takip ediyorlar. Ekonomik işlerden sorumlu Dışişleri Bakan Yardımcısı Alan Larson’ın Brookings Enstitüsü’ndeki konuşması da bunu teyit ediyor. Ekonomisi düzelmeyen bir Türkiye’nin hem ABD’nin başını ağrıtmaya devam edeceği hem de bölgeye iyi örnek olamayacağı kanaati hakim.Larson ‘Türkiye modeli’ yerine ‘örnek’ demeyi tercih ediyor. Bu kelime seçimine son zamanlarda Washington’da daha sık şahit oluyorum. Çünkü kimse kimseyi siyasi ‘model’ olarak almak zorunda değildir; ama başarılı örneklerden istifade edilebilir.
Türkiye’nin eski rolünü ‘coğrafyası’ nedeniyle ‘genişlemeci Sovyetler Birliği’ne ve daha sonra genişlemeci Irak’a karşı bir kale’ olarak tanımlayan Larson, iki ülke arasındaki ekonomik ilişkinin bu ‘kritik stratejik ilişki’ye dayanmış olduğunu ve ‘adı konmamış’ şöyle bir ‘ön kabul’ üzerine bina edilmiş olduğunu söylüyor: ABD’nin Türkiye’ye askeri alandaki işbirliği karşılığında ekonomik yardım ve tekstil pazarına müstesna açılım sağlaması.
Şimdi ise yeni şartlar doğduğunu ifade eden Larson, ‘Herhangi bir ilişki yeni gerçeklere ve fırsatlara kendini uyarlamalı.’ diyor. ‘Bu uyarlama nasıl olmalı?’ sorusunun cevabı da yine Larson’un konuşmasında. Türk-Amerikan ilişkilerinin bundan böyle ‘despotizmden
uyanan bir bölgede Türkiye’nin demokratik toplumu ve serbest pazar ekonomisinin oynayacağı rol’ üzerine bina edilmesi gerektiğini kaydediyor Larson. Ve şöyle devam ediyor: ‘Güçlü bir ekonomi, Kafkasya, Orta Asya ve Ortadoğu’daki ticareti ve yapıcı değişimi geliştirmede önemli bir rol oynayacak ve Türkiye’nin kendini tamamen Batı’ya eklemlemesine yardımcı olacaktır.’Larson’ın vizyon konuşması, son zamanlarda Washington’da Türkiye’nin bundan böyle nereye oturtulacağını tartışanların daha sıkça telaffuz ettiğini duyduğum ‘soft power’ (yumuşak güç) kavramıyla da örtüşüyor. Yumuşak güç, kültür, değerler ve ideoloji gibi ele tutulmayan dolaylı tesirlere dayanan güç demek. Yumuşak gücün tersi, ‘hard power’ (kaba güç), yani askeri varlığa dayalı güç. Mesela ABD’ni
n önde gelen ‘yumuşak güç’ uzmanlarından Harvard Kennedy School Dekanı Joseph Nye, Kanada, Hollanda ve İskandinav ülkelerini ‘siyasi tesirleri kaba güçlerinin elverdiğinden daha fazla olan’ yumuşak güçlü ülkelerin başında sayıyor.Devletin ordu ve ekonomi
dahil her alanda küçültülmesi, yani özelleştirme, AB perspektifli siyasi reformlar, IMF reçeteleri, haddizatında Türkiye’nin ‘yumuşak güç’ keyfiyeti kazanmasına hizmet eden adımlar. Şimdiye dek Türkiye’yi askeri stratejik değeri ön planda bir ‘kaba güç’ olarak gören ABD, İslam dünyasına örnek olacak laik sivil demokrasi ve serbest pazar ekonomisi gibi ‘yumuşak güç’ özelliklerini artık daha fazla öne çıkarmak istiyor.Bakalım Türkiye’nin ‘kaba güç’ten ‘yumuşak güç’e yönelişi yumuşak olacak mı? Direnenler kaba güç kullanacak mı? Edelman’ın Ankara büyükelçisi olarak başarısını da, Türk-Amerikan atmosferindeki ozon deliğinin kapatılmasını da, Türkiye’nin AB ve reformizasyon sürecinin devamını da, işte bu soruların cevapları belirleyecek...
30.06.2003
MİRZA ÇETİ
NKAYA m.cetinkaya@zaman.com.trBush(laştırma) provokasyonu mu?
Vatandaşın yararı için masum sebeplerle zaman zaman uygulamaya konulan çifte vatandaşlığa politikanın dozu fazla eklenirse neticede savaşa götürecek istekler de kaçınılmaz hale geliyor. Aşgabat yönetiminin, çifte vatandaşlık anlaşmasından tek taraflı olarak çekilmesinin ardından, Türkmenistan güvenlik kuvvetlerinin, çifte vatandaşlığı (Türkmenistan-Rusya) bulunan kişilere ait evleri müsadere ettiği yönündeki haberler, Moskova’yı resmiyette olm
asa da fiiliyatta oldukça kızdırmışa benziyor.
Türkmenistan, bu yöndeki haberleri kesin bir dille yalanlıyor. Devlet başkanları Vladimir Putin ve Saparmurat Türkmenbaşı’nın yüz yüze ve telefon görüşmelerine rağmen Orta Asya’daki Rusların hakları sorunu açıklığa kavuşmadı. Üstelik sorunun büyüdüğüne dönük, yerel deyimle, ‘miş miş’ler daha da çoğaldı. Taraflar, şimdilik medya yoluyla birbirini tehdit etmeyi tercih ediyor.
Yoksa birileri, Putin’i Bush’laştırmak mı istiyor?
İstihbaratçı olması nedeniyle, görev süresinin başında tanınmayan Putin’den beklenen sertliği dünya bir süre sonra Bush’ta gördü.
Tarihi Merv kentinde, Türkmenbaşı’nın, bir Rus ailesinin mağdur edildiğinin ispat edilmesi durumunda özür dileyeceklerini söylemesine rağmen ‘Aşgabat’ta Ruslar sokağa atıldı’ iddiaları, gerginliği iyice artırdı. Ülkenin önde gelen gazetelerinden İzvestia, Türkmenbaşı’nın konutuna komandolarla operasyon düzenlemesini bile manşetinde teklif edecek kadar meseleyi abarttı. Rus karar mercilerinin kahvaltı mönüsünü
n başında yer alan İzvestia, Saparmurat Türkmenbaşı’Nı ‘Rusya’nın Saddam’ı olarak gösterip, BM Güvenlik Konseyi’nin dolaylı onayı, ABD, İngiltere ve Almanya’nın desteğiyle Türkmenistan’a ‘barış ve özgürlük’ getirme alternatifini de yedekte sunmayı ihmal etmedi. İddialara göre Türkmenistan istihbaratı MHK (diğer adıyla KNB) elemanları, başkent Aşgabat’ta, Ömer Lütfi Topal’ın şirketleri tarafından bir ara işletilen Akaltın Oteli’nin bulunduğu merkezi yer ile Mir (dünya, barış) semtinde, 10-12 Haziran tarihinde, bazı kişilere ait evlere el koydu. Baklava dilimleri biçimindeki Mir-1, Mir-2, Mir-3 ve Mir-4’te Ruslardan daha çok Türkler oturuyor. Çok sayıda Rus’un Türkmenistan’ı terk ettiği de gelen haberler arasında.Aşgabat, 1993 tarihli çifte vatandaşlık anlaşmasından tek taraflı olarak çekilirken, Türkmenbaşı’nın imzaladığı bir kararname çifte vatandaşlığı bulunan kişilere 22 Haziran 2003 tarihine kadar sadece bir vatandaşlığı seçme tercihi bırakıyor. Ancak Türkmenbaşı ile Putin arasında gerçekleşen görüşmeler
de sorunun çözümü ortak bir komisyonun kurulması ve çalışmalar sonuçlanıncaya kadar bu kararnamenin dondurulmaması karara bağlanmıştı.Rusya’nın Türkmenistan ile iki bağı bulunuyor: Birincisi, Türkmenistan’da yaşayan 80 bin civarındaki Rus. İkincisi ise Gazprom’un Türkmen doğalgazını uzun dönemli almayla ilgili geçtiğimiz yılın başında yenilediği anlaşma. İran’a satılan 5 milyar metreküp (yıllık) gazın dışında, dünyanın en zengin gaz kaynaklarına sahip Türkmenistan’ın bu potansiyeli sadece Gazprom eliyle dışa pazarlanabiliyor şimdilik. Aşgabat, 12 Aralık 1995’te yüklendiği ‘sürekli tarafsızlık statüsü’nü gerekçe göstererek uzun zamandan beri Moskova’ya mesafeli davranıyordu zaten. Geçtiğimiz yılın sonlarında Türkmenbaşı’na karşı düzenlenen başarısız suikast
girişimi olayı ve stratejik hesaplar da ayrı faktörler olarak cereyan ediyor.Ta 19. yüzyıldaki meşhur Göktepe Savaşı’ndan kalma tarihi sorunlar da bulunmasına rağmen SSCB çatısı altında Türkmenler ile Ruslar aynı fabrikadan ekmek yedi, beraber salam-sosis kuyruğuna girdi.
Moskova medyasının Türkmenistan konusunda son günlerde ortaya attığı duygusal öneriler dikkat çekiyor; ancak günümüzde sorunların sivil diplomasiyle çözülmesi yönündeki güçlü iradeyi unutmamak gerekiyor.
30.06.2003
ABDULLAH AYMAZ .
Özc
an diye bir Sarı Saltuk’umuz vardı...Bir ay sonra aziz şehit Özcan Civelek’in ülkesine uğradık. Bizi havaalanından kardeşi Gürbüz Civelek karşıladı... Oğlu Hasan ile görüştük. “Babamı rüyamda gördüm. Kucaklaştık. Dedem, annem ve kız kardeşlerimle de görüştü. Baba her hafta gelecek misin? Böyle görüşebilecek miyiz?” diye sordum. “‘Şimdi okul işimiz var, meşgulüm.’ dedi.” diyerek yeni gördüğü rüyayı anlattı.
Danimarka’da yayınlanan “Bahar” gazetesinde Özcan Bey’le ilgili çıkan haberlere baktım. Herkes çok güzel şeyler söylemiş.
Odense Selimiye Camii din görevlisi ve Özcan Bey’in cenazesini yıkayan Avni Çamaş hoca “İbadetine düşkündü, cemaatle namazı ihmal etmezdi. İçinde yaşadığımız toplumda dini ve milli olarak nasıl daha iyi temsil ediliriz diye kafa yorardı. Sağlığında temiz bir hayat yaşadığı gibi, cansız bedeni de çok temizdi. Tebessüm ediyordu. Beni en çok etkileyen, arkadaşlarının hiçbir kargaşaya sebebiyet vermeden gasil (yıkama) işlemleri bitince cansız bedenini son kez görmek için selamlamaları
ydı. Huzur ve sükunet içerisinde uğurladılar. Odense, böyle bir cenaze katılımına şahit olmamıştı. Toplumun her kesiminden insan, cenazesine koşmuştu. Sadece Türkler değil, Arap, Somalili, Pakistanlı ve Danimarkalılar vardı. Toplumun her kesimini kucaklamış biriydi. İşgünü olmasına rağmen fedakârlık gösterip son görevlerini yerine getirmek için yarıştılar.” diyor.Selimiye Camii Dernek Başkanı Mehmet Kandemir, “Dernek işlerinde karşılıklı fikir alışverişinde bulunurduk. Pedagog olduğu için çocuklara yönelik çalışmalarımızda fikirlerini alırdık. Boşluğunu bütün Odense olarak hissediyoruz. Yeri zor doldurulur.” diyor. Özcan Bey’in çalıştığı okulun müdiresi Lena hanımefendi; “İşinin ehli bir insandı. İşini gerçekten seviyordu. Çocuklarla diyalog kurmasını bili
rdi. Toleranslı, sevecen, affetmeyi seven ve bunu başarabilen bir insandı. Karşısındaki kişinin neye inandığına değil, kişiliğine bakar ve insan olarak herkese saygı duyardı. Daima çocuklardan yanaydı. Ümidimizi kestiğimiz çocuklar için bile ‘Bu çocukta iş var.’ der ve uğraşırdı. İşyerimizde yapılan her yenilikte mutlaka onun imzası vardır. Ne kadar çok çalıştığını, onun yokluğunda şimdi daha iyi anlıyoruz. Hâlâ onun yasını tutuyor ve aramızda hep onu konuşuyoruz.” diyor.Babası Hasan Civelek, “Arkadaş gibi
ydik. Ne dedimse yapardı. Makamı cennet olsun, nur içinde yatsın. Çalıştığım fabrikada, Odense’de oturan 600-700 kişiyi işe aldırdım. Helâle, harama çok dikkat ettik. Özcan benim en büyük yardımcımdı. Hayatı boyunca helâle, harama çok dikkat ederek yaşadı. Toplumda bir köprüydü. Diyaloğu çok iyi idi. Çok yardımseverdi. Kimseyi kırmaz, herkesin yardımına koşardı. Ailesinde problem yaşayan ve evden kaçan gençleri ıslah etmek için çalışıyor, projeler hazırlıyordu.” diyor. Annesi Döne Civelek, “Dağlar kadar memnunum. Nerede olsa arar, halimizi sorardı. Hiç kötülük düşünmezdi. Çok iyi kalpli idi. Evine ve çocuklarına çok bağlıydı. Küçükten beri herkesin yardımına koşardı.” diyor.Eşi Serpil Civelek, “Özcan ile yirmi yıllık evliydik. Bu süre içerisinde beni hiç incitmedi. Çok mükemmel bir aile reisiydi... Hizmet konusu olunca, hiç kimse onu engelleyemezdi. Çocukları çok sever, yüksek sesle konuşmaz, bir problemleri varsa oturur konuşurdu. Evde bana çok yardım ederdi. Evliliğimizin ilk yıllarında evimizde çamaşır
makinesi olmadığı için yedi-sekiz sene çamaşırları, çamaşırhanede yıkadı. Hafta sonu, çocuklarla erken kalkıp, sabah kahvaltısını hazırlardı. Beni ‘Sana bir sürprizim var!’ diyerek uyandırırdı. Hayatın her kademesini beraber paylaşırdık. Bir gün evde içliköfte yapıyorduk. Kapının zili çalınca, ‘Özcan çabuk ellerini yıka, gelenler seni böyle görmesin.’ dediğimde ‘Bunda utanacak ne var? Peygamber Efendimiz (sas) hanımlarına yardım etmiş, söküğünü kendisi dikmiştir. Madem biz Efendimiz’i örnek alıyoruz, O’nun sünnetini hayatımızla yaşamalıyız. Ben bundan gurur duyarım.’ dedi. Bayramlarda bizim evimizin masası hediye dolardı. Sadece çocuklarımıza hediye almazdık. Akrabaların çocuklarına da hediye alırdık. ‘Çocuklara hediyeleşmeyi öğretmeliyiz.’ derdi. Çocuklarımız da bize hediye alırdı. Özellikle Ramazan Bayramı namazından gelirken mutlaka eve çiçek getirirdi. ‘Sen, bir ay boyunca bizi sahura kaldırıp yemek hazırladın. Bu çiçekler senin emeğinin karşılığı olamaz.’ derdi. Yanlış bir şey yaptığı zaman mutlaka özür dilerdi. Çocuklarından bile özür dilemesini bilen biriydi." diyor.Arkadaşları ile bir araya gelince yine onunla ilgili hatıraları konuştuk. Ali Bey, son anlarından bir kesiti anlatırken, “Hastanede başında beklerken, bir ara dalıp gitti. Bir müddet sonra uyanıp kendisine gelince baktım, yüzünde güzel bir tebessüm vardı. ‘Ne var, ne yok? Neler gördün?’ diye ısrarla sorular sordum.
Dedi ki: ‘Yükseklere uçtum. Bir düz yere geldim. Orada her renk insan vardı. Orası sanki gümrük kapısı gibiydi. Herkesin önünde kırmızı sınır çizgileri vardı. Ben tamamen yaklaşmıştım. Kırmızı çizgilerin öbür tarafı âhiret. Benim günlerim yakın. Bugün, yarın gibi...’ Dedim ki: ‘O çizgiyi geçtin mi?’ ‘Evet, kırmızı çizgilerden sonra çeşitli renklerde yollar var. Herkese bir yol gösterip ‘buradan gideceksin’ diyorlar. Bana kahverengi gibi krem rengi bir çizgiden bir yol gösterdiler. Gittim. Ama vardığım yeri anlatamam. O ne güzellik! Gözün görmediği, kulağın işitmediği güzellik!’ Elini başına götürerek ‘Bununla da anlaşılmaz!’ diye ilave etti."Kabrinin başına vardık. Başına ve ayak ucuna bırakılan gül ve çiçekler tazeydi. Müslümanlar için ayrılan kabristanda 79. sırada gömülüydü. Babası Hasan ve küçük kardeşi Gürbüz Civelek’ler ile beraber Fatiha ve İhlas’lar okuyup ruhuna bağışladık
...30.06.2003
MEHMED NİYAZİ m.niyazi@zaman.com.tr
Romancı Peyami Safa
Peyami Safa, sanat ve tefekkürün atbaşı gittiği bir idraktir; sanatının içinde tefekkürünü, tefekkürünün içinde sanatını eritmiştir. Ama Peyami Safa denince akla romancılığı gelir. Herhalde o da kendisini romancı olarak tanımlardı; çünkü daha çocukluk yaşlarında romana düşkünlüğünü şu sözlerle belirtiyor:
“On üç yaşımda ‘Eski Dost’ diye yazdığım ilk çocukluk romanımın müsveddelerini hâlâ saklıyorum.” Elbette ki meyil, yetenek önemli unsurlardır; fakat bunların pişirilmesi ve geliştirilmesi gerekir. Bunlarda klasikleri, şişirilmemiş, tabii yankılara sebep olmuş romanları okumanın yanı sıra, hayatın seyri çok önemli rol oynar. Pek çok sanatkarda görüldüğü üzere dramatik olayların mutl
u sonuçlar doğurduğuna Peyami Safa’nın hayatında da şahit oluyoruz. “Benim şuurum bir facia atmosferi içinde doğdu. Ben iki yaşında iken babam ve kardeşim Sivas’ta on ay içinde öldü. Böyle kısa fasılalarla hem kocasını, hem de çocuğunu kaybeden bir kadının hıçkırıkları arasında kendimi bulmaya başladım. Belki bütün kitaplarımı dolduran ‘Bir facia beklemek vehmi’ ve yaklaşan her ayak sesinden bir tehlike sezmek korkusu, böyle bir başlangıcın neticesidir.” Tam bir dürüstlük ve yüreklilikle ifade ettiği ‘Bir facia beklemek vehmi’ ve ‘bir tehlike sezmek korkusu’ psikolojik olaylardır. İşte bunlar, sonraki hayat çizgisi romanlarında psikolojik atmosferin esmesine sebep olmuşlardır. Bu da ancak tahlille mümkündür. Dolayısıyla romanımıza tahlilin Peyami Safa ile girmesinin sebebi yaşadıklarıdır.Nasıl resimle fotoğraf birbirinden farklıysa, romanla sinema sanatı da birbirinden farklıdır. Fotoğraf, makine ile tespittir. Resimde ise ressam ile resmi yapılanın şahsiyeti, eşyanın özellikleri işin içine karışır. Sanatkar olan ressam, resmini yaptığı şahsın iç dünyasını, eşyanın özelliklerini de yansıtmaya çalışır. Romancı da kahramanlarının ruh dünyalarına girer; onlardaki karanlık dehlizleri ya tahlillerle, yahut da olaylarla günışığına çıkarır. Dış tespite yönelik olan
sinema, her ne kadar kahramanın iç dünyası hakkında fikir verirse de bir romancı gibi nüfuz edemez. Roman böylece sinema sanatından ayrılır; tabii aynı zamanda gazetecilikteki röportajdan da.Peyami Safa, eşyanın insana göre değiştiğini belirten belki ilk romancıdır. Dünya romanına getirdiği bu zenginliği en çarpıcı şekilde Mustafa Baydar’la yaptığı konuşmada söylediği şu cümlelerden anlıyoruz: “Bir meşhur Amerikan yazarının romanı bir bakkal dükkanının tasviri ile başlar. Burada dükkanın görünüşü, romanı
n şahıslarından biri olmayan romancının gözüne göredir. Oysaki bir bakkal dükkanındaki eşya oraya giren roman şahıslarından her birinin maksadına, mesleğine göre değişir. Telefon etmek için o dükkana giren adamın gördüğü eşya, sandalye almak için girenin gördüklerinden ve görüş tarzlarından başkadır. Oraya bir katili aramak için giren polisle, dükkanı kiralamak için giren müşterinin görüşleri başkadır. Harici dikkati gelişmiş bir adamla, dalgın ve içine kapalı bir adamın görüşleri başkadır. Roman bu farklılıkları belirttiği zaman canlı ve doğrudur.” Romancının ele aldığı insanın psikolojisini, şahsiyetini, niyetini ortaya koyması bakımından eşyanın değerlendirilmesi gerektiğine bundan daha dikkat çekici bir örnek verilebilir mi?Peyami Safa’nın çocuk denecek yaşta ailesinin geçim derdiyle boğuşması, yine o dönemde yıllarını hastahane kapılarında geçirmesi olgunlaşması, hayatı tanıması yönünden çok önemlidir. İnsanın bildiği, yaşadığı konuyu yazması başka, hayal ederek bir konuyu yazması başkadır. Yakasına ya
pışan rahatsızlık yıllarca onu hastane kapılarında sürüklemeseydi, bir şaheser olan “Dokuzuncu Hariciye Koğuşu”nu kaleme alabilir miydi?Peyami Safa, romanı sadece telif planında bırakmadı, şekli, tekniği ve üslubu hakkında çok ciddi makaleler yazdı. Bu vadide otorite kabul edilmeseydi, Behçet Kemal Çağlar ona; “Romana dair yazdıkların gibi şiire dair yaz da önümüzü görelim.” kabilinden mektup yazar mıydı? Romanlarını okuyunca, o konudaki bilgilerinin teoride kalmadığını, eserlerine yansıdığını görüyoruz.
"Matmazel Noralya’nın Koltuğu”, “Yalnızız” romanlarının Balzac’ın, Dostoyevski’nin eserlerinden hiç de geri kalan yanları yok. Hatta fazlalıkları bulunduğunu söylemenin de aşırı bir cüretkarlık olduğunu zannetmiyorum. Edebiyattan lezzet almak isteyenler, bilhassa roman ve hikaye yazmayı arzu edenler, sanatla ilgili yazdıklarını, romanlarını döne döne okumalıdırlar. İşte o zaman genç yazarlar ne yaptıklarını ve ne yapmaları gerektiğini daha iyi idrak ederler.30.06.2003
M. ALİ YILDIRIMTÜRK a.yildirimturk@zama
n.com.trPiyasalardaki iyimserliğin meyvesi ham
Hükümet gece gündüz ve tatil demeden çalışıyor. AB’ye uyum yasaları hazırlıkları sürüyor. Ekonominin altyapısı için Uluslararası Para Fonu (IMF)’nun öngördüğü reçeteler biraz gecikme ile de olsa tavizsiz uygulanmaya devam ediyor. Ekonominin önünün açılması için sektörel bazdaki sorunlar çözülmeye gayret ediliyor. IMF programından taviz vermeksizin, piyasaları canlandıracak uygulamalar yapılıyor. Bunun için yeni kaynaklar bulunmaya çalışılıyor. Hükümetin, haf
ta sonunda yayınladığı, kamu kurumlarında azami tasarrufa gidilmesi ile ilgili aldığı kararlar da oldukça olumlu. Bunların sonucu, yılın ilk altı ayında hükümete duyulan güven her geçen ay bir miktar daha artıyor.
Ekonomik krizlerden derin yara alan fi
nans ve reel kesimde; ekonominin geleceği konusunda zaman zaman gündeme gelen tereddütler, piyasaların canlanmasında istikrarsızlığa neden oluyor. Hazine’nin yüklü ve kısa vadeli borçları ve bu borçların hâlâ yüksek faizle döndürülebiliyor olması, piyasalardaki iyimserliği ‘temkinli iyimserliğe’ dönüştürüyor.ABD’nin ekonomik işlerden sorumlu Dışişleri Bakan Yardımcısı Alan Larson’un Türkiye ekonomisi üzerine yaptığı konuşma metni dün bizim gazetemizde de yayımlandı. Larson’ın bir düşünce kulübünde yaptığı konuşmada; kamu borcunun tehlikeli bir şekilde GSMH’nin yüzde 82’sine ulaştığını, bu borcun büyük çoğunluğunun kısa vadeli olması ve dalgalanan faiz oranlarıyla döndürülme gerektiği, gerçeğinden arttığını belirtti. Çözüm için Larson, “Bu borcun boyutunun
, yüksek oranda faiz dışı bütçe fazlaları sağlayarak düşürülmesi ve rekabet gücünü vurgulayan agresif yapısal reformlar yoluyla, ekonominin büyütülerek borcun yol açtığı yükün azaltılması gerekiyor. Zaman gevşeme değil, reform sürecini hızlandırma zamanı.” dedi. Larson ayrıca; amacın, sırf kağıt üzerinde IMF’nin verdiği ödevleri yapmak değil, sürdürülebilir uzun dönemli büyüme için gerekli koşulları yaratmak olduğuna da işaret etti. Bu görüşlere katılmamak mümkün değil.Hazine’nin her ay gerçekleştirdiği iç borç ihaleleri ve bu ihalede oluşacak faiz oranları, piyasaları az da olsa tedirgin ediyor. Daha önceki hükümetler döneminde olduğu gibi bu hükümet döneminde de Hazine’nin borçlanma ihalesinden bir hafta önce başlayan borçlanma ile ilgili tedirginlik, ih
ale sonuçlanıncaya kadar devam ediyor.Borçların azaltılmasında; yurtiçinden, IMF veya benzer kredi kuruluşlarından borç alarak, borcu borçla ödemek yerine, üretimi ve dış satımı artırma yoluna gidilmesi gerektiğini hepimiz biliyoruz. Bunu sağlama yolunda da dış sermayenin yurtiçine çekilerek kalıcı yatırımlara imkan sağlanması oldukça önem kazanıyor. Türkiye’nin dışa açılmada yabancı ortak bulma konusunda gelişmekte olan diğer ülkelerin gerisinde kalması, ihracatının daha yavaş artmasına neden oluyor. Ayrıca ‘markalaşma’ konusundaki sıkıntılar da dışsatımda arzu edilen performansa ulaşılamamasındaki diğer bir faktörü oluşturuyor.
Devlet İstatistik Enstitüsü’nün (DİE) bu hafta açıklayacağı haziran ayı enflasyon oranlarının düşük ve hatta negatif çıkması bekleniyor. Ayrıca, döviz fiyatlarında haziran ayı boyunca da istikrarlı bir seyir olduğu gözleniyor. MB’nin döviz alış ihalelerine bankalardan yüklü satış teklifleri veriliyor. Ancak, bütün bu iyimserliklerin yanında, yılın ortasında hâlâ reel faizler isten
ilen düzeylere gerilemiş değil. Hazine’nin yarınki 140 gün vadeli bono ve 413 gün vadeli iskontolu tahvil ihalesine katılım miktarı ve oluşacak faiz oranları, para piyasalarını yakından ilgilendiriyor. Kısacası piyasalardaki iyimserliğin meyvesi henüz ham, arzu edilen olgunluğa erişmesi için biraz daha zaman gerektiği düşüncesindeyim.30.06.2003
HASAN ÜNAL h.unal@zaman.com.tr
Edilgenlik mi, çağdaşlık mı?
Türkiye’de ‘çağdaşlık’ tartışmaları
, AB konsepti ile birlikte yürütülüyor. Bir grup aydın, onlara destek çıkan siyasiler ve belirli iş çevreleri AB’yi insanoğlu eliyle yaratılmış en mükemmel cennet olarak anlatırken, AB’nin Türkiye’den istediklerini de nihai ve tartışılmaz doğrular olarak sunuyorlar.
AB’nin söylediklerini tartışmaya açmak isteyenler tukaka oluveriyor. AB’nin mutlak manada doğru ve adaletli talepler ileri sürmüş olması gerektiğine hükmediliyor. AB’nin, Türkiye’den veya başka aday ülkelerden usulüne yeterince uymayan veya adaylar arasında ayrımcılık yapıldığı düşüncesine yol açacak taleple
r ileri sürmüş veya sürmekte olabileceğine inanmıyorlar. Ayrıca AB’nin talep ettiği her şeyin bizim kendimiz için de her halükarda iyi olduğu varsayılıyor.Aslında gerçek böyle mi?
Örneğin şu anda Türkiye’den talep edilen ve Ankara’nın çıkarttığı paketlerle yerine getirdiği taleplerin birçoğu gerçekten demokrasinin gereği mi? Etnik bölünmelere sebebiyet verecek ve ülkeyi siyasal kimliklerin cehennemi haline getirecek düzenlemeler, demokratikleşme açısından bir metot olabilir. Ama başarılı bir metot değildir. Uygulanan ülkelerde bu durum gözlemlenebilmektedir. Bu düzenlemeler ferdi hürriyetlerin genişletilmesi şeklinde yapılamaz mıydı? Bunları sorarak AB ile müzakere etmek ve düzenlemeler yapmak düşünülemez miydi?Örneğin bölücülük propagandası, onlarca senedir AB üyesi olan ülkelerin bir kısmında bile yapılamıyor. Diğerlerinde ise bu propaganda sadece teoride mümkün. Oysa Türkiye hâlâ bölücü terör ile şu veya bu şekilde karşı karşıya. Bunun için yeni af yasaları çıkarıyoruz. Bu serbestliğin Türkiye’ye ne ka
zandıracağını yakında göreceğiz. Bu konularda bu kadar kolay adım attırılan bir Türkiye’nin önüne bütün PKK/KADEK mensuplarının doğrudan af edilmeleri talebi getirilmeyecek mi zannediyorsunuz? Ermeni soykırımını tanımamızı şart koşmayacaklar mı?Onları da yapsak ve Azerbaycan toprakları işgal edilmiş olmasına rağmen Ermenistan sınırımızı açsak, taleplerin daha da ileriye götürülmeyeceğini mi sanıyoruz? Bunlara bir de Kıbrıs ve Ege meselelerini eklersek, önümüzde dağ gibi bir talepler dizisi oluştuğunu görü
rüz. Üstelik bütün bunları yerine getirsek, yani Kıbrıs ve Ege’yi Rum-Yunan ikilisine versek, Ermeni soykırımını tanısak, Türkiye’de bir dünya azınlık oluşturulmasının önünü açacak düzenlemeler yapsak, MGK’yı kapatsak ve PKK’lıları affetsek, acaba AB’ye girebilecek miyiz? Bu sorulara AB üyeliğinin 1970 ve 1980’lerdeki kadar cazip olmadığı yönünde ilaveler yapacak olursak, abesle iştigalin hangi zirvesinde olduğumuzu daha iyi anlarız.Mücadele ruhu elinden alınmış bir toplum intibaı veriyoruz. Şu anda AB konusunu üstelik yeterince bilmeden savunan aydınlarımız ve hükümet çoğu zaman tercüme bürosu gibi vazife görüyorlar. Oysa mesele Avrupalı olabilmekte. Avrupalı kafa önce bir milli çıkar tanımlaması yapar ve AB’ye girmesinin faydalı olacağına karar verirse o
nu savunur. Kendisinden talep edilenleri yerine getirirken kıran kırana bir pazarlıkla bunları yapar. Veya halihazırda AB içerisindeyse, içerdeki tartışmaları kendi milli çıkarları doğrultusunda yönlendirmeye gayret eder. Örneğin Yunanistan... Diğerleri de öyle...AB işi, iç tartışmaları ve iç hesaplaşmaları sonuçlandırma aracına döndürüldü. Bunun Türkiye’ye bedeli çok ağır olabilir. Mücadele ruhu kaybolmuş bugünkü halimiz 19. yüzyıl sonları ve 20. yüzyıl başlarındaki Osmanlı’ya benziyor.
Bu zihniyetle bir yere gidilemez. Çünkü bu, Avrupalı bir zihniyet değil. Biz AB’nin içerisinin ne kadar derin bir gayya kuyusu olduğunu da bilmiyoruz. İçeri girsek bile esas orada mücadele etmemiz gerektiğinin farkında bile değiliz. İçerde de mücadele edeceğiz. Ama bu zihniyetle onu da yapamayız.30.06.2003
BILISIM CUMHURIYETI
Kuzey Can’dan "e-" uyarısı
07/10/2002
Bilişim Cumhuriyeti
Star Gazetesi Yazarı Kuzey Can,
“e-“ kavramının her seçimde tekrarlanacak bir şarkı ve slogan gürültüsü haline gelebileceği uyarısında bulundu.
"E.seçimler, e.partiler, e.dönüşümler, e.devletler…. Peki ya gerçekler ?” başlıklı yazısında siyasi partilerin bilişim teknolojilerine gösterdikleri yakınlığı analiz eden Can, “Hatta, bu dönemlerde birçok bilişim ve teknoloji yayınlarına verilen siyasi parti reklamlarının bilişim konulu sloganları, ilginç iddiaları beni başta biraz şaşırtmıştı açıkçası. Hemen sonrası “tık” yaparak gittiğiniz yerlerde, reklamların ardındaki bilgi kaynakları olan sitelerde 1-2 sayfa var, hepsi budur… Teknolojik gelişmel
erin günlük hayata soktuğu yeni kavramları hakkında, tek sayfayı geçemeyen, hiçbir bilimsel inandırıcılığı ve yaklaşımı olmayan yapılacaklar listesi... Dikkat edin, gerek ekonomik ve sosyal gerek diğer alanlardaki yeni vaatlere… Hızla gelişen dünyanın, ülkemiz üzerinde kalabilen tek şeyi olan “kavramlarına” yenilerini eklemiş gibiydiler listeye, bunun dışında beni heveslendirecek, umut verecek bir şey okuyamadım, göremedim, belki de ben bu işten hiç anlamıyorumdur…” dedi.Yazısında, “e-“lerin ancak doğru düzgün sistemler içerisinde, içi boş kelimeler olmaktan kurtulabileceğini de belirten
Can “e-“ kavramının her seçimde tekrarlanacak bir şarkı ve slogan gürültüsü haline gelebileceği uyarısında bulundu. Can şunları yazdı:“İnternet, e.seçim, e.devlet ve artık yazıp söylemekten sıkıntı halinde nefret eder duruma geldiğim, içi boş kelimelerin varlığı ancak doğru düzgün bir sistem içinde, ülkeyi refah toplumu yolunda ilerlemesini sağlayan, en azından bu konuda umut vaat eden devlet mekanizmaları için önerilen, gerçekten çok etkili reçetelerdir aslında. Teknoloji gibi bir çok ayrıntıya sahip konunun, önemli bir unsuru olan bilişim teknolojileri, ancak yirmi - otuz sene gibi kısa bir süredir araştırılıp, yazılıp çizilebiliyor. Uzmanların, sürekli üzerinde durduğu
ana konular ve dünyanın ekseni etrafında gezinen yenilikler, bizim için “kavramlar üzerinde hokkabazlık huyumuzu” sonuna kadar kullandığımız alanlardan birine dönüşmeden, her seçimde tekrarlanacak bir şarkı ve slogan gürültüsü haline gelmeden, herkesin doğruları göz önüne serip bazı soruları sorması gerekir” (BC).--
Chhibber: "
Telekom’unki bir rekor"09/10/2002
Bilişim Cumhuriyeti
Dünya Bankası Türkiye Direktörü Ajay Chhibber, Türk Telekom`un geçen yıl sağladığı 2 milyar dolar kazancın, global olarak telekom endüstrisinde bir rekor teşkil ettiğini bildirdi.
İstanbul`da düzenlenen III. Telekomünikasyon Arenası`nın açılışında konuşan Chhibber, telekomünikasyon alanında Türkiye`nin dünyada olup bitenlere karşı bağışıklık sahibi olmadığını, dünyada da sektörde güçlüklükler yaşandığını anlattı.
Türk Telekom`da yeniden yapılanma planı çerçevesinde holding bünyesi altında bağlı şirketler kurulduğunu hatırlatan Chhibber, ``Biz inanıyoruz ki Türk Telekom şirketinin yeni yapısı daha iyi bir şekilde düzenlenmiştir. Bu, daha esnek ve daha gerçekleştirilebilir bir özelleştirme stratejisi sağlamıştır`` diye konuştu.
Türkiye`de şu anda cep hizmetleri için ödenen vergilerin, belki de dünyada en yüksek vergiler olduğunu kaydeden Chhibber, ``Gelecekte Türkiye`nin mali ve pa
rasal durumu daha da düzeldikçe bu alana bakmak gerekecektir`` dedi (Nethaber).Demokratik Spam Parti
09/10/2002
Bilişim Cumhuriyeti
“Bilgi Toplumu Otobüsü”nün tanıtımını yapmak amacıyla Internet üzerinde çeşitli e-posta gruplarına gönderi yapan Demokratik Sol Parti tepkiyle karşılandı.
İçinde GPRS bağlantılı 8 adet bilgisayarın bulunduğu e toplam 100 milyar TL’ye malolduğu bildirilen “Bilgi Toplumu Otobüsü”nün tanıtımı amacıyla hazırlanan e-posta aralarında Bilişim Şurası (tbs-all) ve Bilişim Teknolojileri Sivil Toplum Kuruluşları (bt-stk) gibi tartışma listelerine de gönderilince tepkiyle karşılandı.
DSP’nin bu tutumu bazı e-posta üyelerince “spam” olarak değerlendirilirken, partinin bugüne kadar izlediği bilişim politikaları da ayrıca eleştirildi (BC).
--
Infotech şimdi de I-Bimsa ile
14/10/2002
Bilişim Cumhuriyeti
Sabancı Holding'in bilgi ve telekomünikasyon alanındaki iştiraklerinden I-Bimsa ve Turk Nokta Net, Infotech ile işbirliğine yapma kararı aldı.
Sabancı Holding'den yapılan açıklamaya göre, 11 Ekim'de imzalanan anlaşmayla her üç şirket kendi uzmanlık alanlarıyla ilgili bilgi ve deneyimlerini birleştirerek, müşterilerine daha kapsamlı mobil çözümler sunacaklar.
Sabancı Holding Strateji ve İş Geliştirme Grup Başkanı Ali Sabancı, kendileri açısından büyük önem taşıyan işbirliğinin, Sabancı Grubu'nun hedeflediği müşteri ile etkileşim temasına büyük katkı sunacağını bildirdi.
Infotech Onursal Başkanı Ali Talip Özdemir ise Sabancı Holding gibi Türkiye'nin önde gelen grubunun kendi ürün ve hizmetlerine güven duymasının memnuniyet verici olduğunu vurguladı ve önümüzdeki günlerde büyük projelere imza atılacağını duyurdu (BC).
Gantek Türki Cumhuriyetlere CA ile gidiyor
16/10/2002
Bilişim Cumhuriyeti
Gantek Teknoloji, Türki Cumhuriyetleri'ndeki orta ve b
üyük ölçekli firmaların bilgi teknolojisi ihtiyaçlarını Computer Associates ürünleriyle karşılayacak.
Computer Associates (CA) ve sektörünün güçlü firmalarından Gantek Teknoloji, imzaladıkları iş ortaklığı anlaşması çerçevesinde Türki Cumhuriyetleri'ndeki orta ve büyük ölçekli firmaların bilgi teknolojisi ihtiyaçlarına komple çözümler sunacaklar.
Orta Asya Bölgesi'nde lider şirketlere, 15 yıldır hizmet verilen kurumsal müşteri tabanından elde edilen deneyim ile komple çözümler sunacaklarını söyleyen Gantek Teknoloji Yönetim Kurulu Başkanı Ahmet Öngün, iş hedefleriyle ilgili olarak şunları söyledi: "Orta Asya ekonomisinin çeşitli endüstrilerdeki ciddi yatırımlar sonucu hareketlenmesi, bilgi teknolojisi sektörüne yatırım yapan çok canlı bir ekonomik ortamı
n oluşmasına öncülük edecektir. Gantek Teknoloji'nin deneyim ve bilgisi, geniş kurumsal müşteri portföyüne sahip olan Orta Asya bilgi teknolojileri pazarında konumlanmak için güçlü bir rekabet avantajıdır. Gantek Teknoloji'nin Bakü ofisi bu pazarda yeni iş fırsatları yaratacaktır. Gantek Teknoloji Azerbaycan'da iki yıldır iş yapmaktadır ve bu pazara erken girmenin avantajına sahiptir. Azerbaycan'daki bu deneyim şirketi yeni fırsatları ilk elden takip etme ve diğer Orta Asya Cumhuriyetleri'ne bilgi teknolojisi çözümleri sağlama avantajları verecektir."Gantek Teknoloji ile yaptıkları işbirliğinin Türki Cumhuriyetler'de de verimli ve başarılı projelere dönüşeceğini belirten CA Türkiye Genel Müdürü Hakan Turgut ise şunları söyledi: "Orta Asya Cumhuriyetleri Bilişim İşbirliği Forumu, Türki Cumhuriyetler'in bilişim potansiyellerini yakından görmek açısından iyi bir fırsat oluşturdu. Türkiye'nin bilişim sektörünün gelişimine paralel olarak sunduğumuz çözümler ve yaptığımız işbirliklerinden edindiğimiz deneyimden, şimdi Türki Cumhuriyetler'deki firmaları da yararlandıracağız. Gantek ile işbirliğimiz bu ülkelerde de başarılı projelere dönüşecektir." (BC).
Yeni NextiraOne altı kanaldan vuracak
16/10/2002
Bilişim Cumhuriyeti
Artık resmen NextiraOne adıyla faaliyet göstermeye başlayan Alcatel e-Ticaret’in yeni dönem stratejisi altı kanalı hedefliyor.
Amerikan yatırım şirketi Platinum Equity’nin, aralarında Türkiye’deki Alcatel e-Ticaret firmasının da bulunduğu Alcatel’in Avrupa’daki Kurumsal Dağıtım Kanalı ve Servis Hizmetleri’ni geçtiğimiz Nisan ayında satın almasının ardından, Türkiye’de faaliyet gösteren Alcatel e-Ticaret Dağıtım ve Pazarlama Ltd. Şti’nin adı, 15 Ekim’den itibaren NextiraOne İletişim Çözümleri Ltd. Şti olarak değişti.
NextiraOne Türkiye, konuyla ilgi
li olarak, 15 Ekim 2002 tarihinde İstanbul Hilton Oteli’nde basın toplantısı düzenledi. Basın toplantısında bir konuşma yapan NextiraOne Türkiye Genel Müdürü Tayfun Türkalp, NextiraOne’ın küresel pazara ve Türkiye pazarına yönelik hedefleri ve iş stratejileri hakkında ayrıntılı bilgi verdi.Hedef küresel çözüm sağlayıcı olmak
Türkalp, halihazırda, Kuzey Amerika’daki kuruluşlara ağ hizmetleri , ses, veri ve entegre teknoloji çözümleri sunan ve %100 Platinum sermayeli 24 şirketten biri olan NextiraOne’ın bu satın alma sonucunda coğrafi açıdan ve hizmet alanı yönünden desteklenen Küresel Çözüm Sağlayıcı bir şirket haline geldiğini söyledi. Türkalp, NextiraOne’ın, satın alma sonucunda, aralarında Türkiye’nin de bulunduğu 17 Avrupa ülkesi ile Amerika, Kanada v
e Meksika’da hizmet vereceğini ve Kuzey Amerika’da da Alcatel ürünlerini pazara sunacağını açıkladı.Alcatel e-Ticaret’in de kurulduğu günden bu yana geçen 2 yıl içerisinde ses-veri entegrasyonu ve e-iş altyapıları konusunda Türkiye’nin en büyük projelerine imza attığına dikkat çeken Türkalp, NextiraOne olarak da genişleyen ürün ve çözüm portföyü ile bu alandaki hizmetlerini üretici bağımsız çözüm entegratörü kimliğiyle devam ettireceklerini açıkladı. Türkalp, yeni dönemde ürün portföyü içinde yer alacak b
elli başlı markalar arasında, Alcatel’in yanısıra, Cisco, Checkpoint, Genesys, Nortel, Oracle ve Sun Microsystems’ın olduğunu duyurdu.120 bin kullanıcıyı VoIP çözümlerine hazırladık
Türkalp, geçtiğimiz iki yıl içinde Alcatel e-Ticaret olarak 120 bin kullanıcıyı VoIP çözümlerini kullanmaya hazır hale getirdiklerini, kurdukları sistemlerle müşterilerine bugünün değil geleceğin çözümlerini sunduklarını belirtti. NextiraOne Türkiye olarak Alcatel e-Ticaret’in kurumsal e-iş haberleşmesi altyapısı ve network v
e çözüm konusunda lider ses ve data entegratörü olma konumunu devam ettireceklerini açıklayan Türkalp, zaten geçtiğimiz yıl içinde de ülkemizin içinde bulunduğu ekonomik krize rağmen 64 bin hatlık digital ses ve data sistemleri kurduklarını söyledi.Türkal
p, NextiraOne olarak bundan sonraki dönemde sunacakları ürün ve hizmetlerini ‘Stratejik İletişim Yönetimi’ vizyonuyla birleştirerek altı ana başlık altında topladı : Telekom Altyapısı, Şirket Altyapısı, Haberleşme Sunucuları, Network Cihazları, Şirket İletişim Güvenliği ve EğitimYeni yapılanma sonucunda, iki şirketin dünya çapındaki müşteri tabanına üstün entegre ses ve data çözümlerini birlikte sunacaklarını belirten Türkalp, NextiraOne’ın bugüne kadarki gelişim sürecini ise şöyle özetledi :
‘Platinum E
quity, network servis pazarını yaratmak amacıyla, ilk olarak, 15 Eylül 1998’de Racal Data Group’u satın alarak ismini Milgo Solutions olarak değiştirdi. 12 Ağustos 1999’da gerçekleştirilen ikinci satın alma ise, Time Plex’ti ve bu şirket Milgo Solutions ile birleştirildi. 3 Nisan 2001’de Williom Communication Solutions satın alındı ve Milgo Solutions ile birleştirilerek adı NextiraOne olarak değiştirildi. Buradaki amaç, Fortune 1000 müşteri tabanının genişletilmesi idi ve NextiraOne bu sayede Kuzey Amerika’nın en büyük çözüm sağlayıcısı konumuna geldi. 10 Nisan 2002’de ise Alcatel’in ülkemizin de aralarında bulunduğu 17 Avrupa ülkesindeki Servis ve Dağıtım Kanalı’nın satın alınmasıyla, NextiraOne Alcatel’in en önemli dağıtım kanalı olarak dünyanın en büyük çözüm entegratörü olma rolüne soyundu.’Türkalp, NextiraOne’ın lider komünikasyon çözümleri ve servisleri sunan bir firma olduğunu, ses ve veri entegrasyonunda pazar yaratan ve ses çözümlerinde lider (Dünyada %25 pazar payı-çözümler 100 kullanıcı üzeri, %5 genelde data entegratörü olarak) konumda olduğunu belirtti. Yeni yapılanma sonucunda NextiraOne’ın yeni hedefleri ise 2.8 milyar Euro (ABD$2.5 milyar) olarak gerçekleşmesi ve uluslararası müşteri tabanının 500 binin üzerine çıkması bekleniyor.
NextiraOne
’ın arkasındaki güçTayfun Türkalp, 1 yıldan kısa bir süre içerisinde milyar dolarlık seviyedeki ikinci ve 2002 yılı içindeki üçüncü şirket satın almasını gerçekleştiren yatırım şirketi Platinum Equity hakkında ise şu bilgileri verdi :
Platinum Equity, 6
yıllık bir süreç ve yaklaşık 40 şirket alımı sonucunda, ABD’de en hızlı büyüme hızına sahip yatırım şirketlerinden biri durumundadır. Platinum, Fortune 500 içindeki müşterilere dünya çapında kilit teknoloji ve servis sağlayan firmaları satın alıp işletiyor. Business Week, Forbes ve diğer lider endüstri yayınları Platinum’u IT firmalarını elinde tutan en büyük özel şirket olarak gösteriyorlar. Platinum Equity, bugün 15 binin üzerinde çalışanı, 4.5 milyar üzerindeki satışı ve bünyesinde barındırdığı 25 şirketle atılımlarına devam eden müşteri odaklı bir yatırım şirketidir (BC).Ödül yeni ekonomimize
24/10/2002
Bilişim Cumhuriyeti
TURKTICARET.Net Genel Müdürü Murat Yanıklar, “TOYP 2002 Türkiye” yarışmasında İş Dünyası, Ekonomi ve/veya Girişimcilik kategorisinde birincilik ödülüne layık görüldü.
“TOYP 2002 Türkiye” yarışmasında TURKTİCARET.Net’in 27 yaşındaki Genel Müdürü Murat Yanıklar, İş Dünyası, Ekonomi ve/veya Girişimcilik kategorisinde birincilik ödülüne layık görüldü. Murat Yanıklar ödülünü, Türkiye’nin KOBİ’lere yönelik ilk B2B sitesi TURKTİCARET.Net’i kuranlar arasında bulunduğu, üye sayısını yaklaşık üç yıl içinde 30 bine çıkarma başarısı gösterdiği için almaya hak kazandı. TOYP yarışmasına katılan alanlarında başarılı 18-40 yaş arası gençler, 10 far
klı kategoride yarışıyorlar.Bir diğer adı “Türkiye’nin On Başarılı Genci” olan yarışmayı, Junior Chamber Türkiye düzenledi. Yarışmanın sponsorluğunu ise İMKB ve Kültür Bakanlığı üstlendi. “TOYP 2002 Türkiye” yarışması, her yıl Junior Chamber International (JCI) tarafından düzenlenen TOYP (The Outstanding Young Persons of The World-Dünyanın On Başarılı Genci) yarışmasının ülkeler bazında ön elemesini oluşturuyor. Her ülkenin ayrı ayrı düzenlediği TOYP yarışmalarında 10 ayrı kategoride birinci gelen gençler
, “Dünyada Yılın En Başarılı Gençleri” yarışmasına katılmaya hak kazanıyorlar.Aralarında TURKTİCARET.Net Genel Müdürü Murat Yanıklar’ın da bulunduğu “TOYP 2002 Türkiye” yarışmasında 10 ayrı kategoride birinci gelen gençler, diğer dünya ülkelerinden gelen adaylarla beraber, uluslararası büyük jürinin değerlendirmesine girecek. Uluslararası jürinin ödüle layık gördüğü gençler, ödüllerini “Junior Chamber International”ın Kasım 2003’de Danimarka’nın başkenti Kopenhag’da yapılacak Dünya Kongresi’nde alacaklar.
Murat Yanıklar, aralarında Prof Dr.Asaf Savaş Akad, Koç Vakfı Genel Müdürü Prof Dr.Erdal Yıldırım, Competitive Advantage Turkey’den Melih Bulu ve Kpartners Partner Şerif Kaynar’ın bulunduğu seçici kurulun belirlediği İş Dünyası, Ekonomi ve/veya Girişimcilik kategorisindeki birincilik ödülünü, 18 Ekim 2002 Cuma günü IMKB’nin İstinye tesislerinde düzenlenen törende aldı. TURKTİCARET.Net Genel Müdürü Yanıklar, “TOYP genç girişimci ödülünü aldığım için çok mutluyum. Ayrıca Türkiye’yi yurtdışında temsil edeceğ
im ve TURKTİCARET.Net’in çalışmalarını uluslararası platforma taşıyacağım için de onur duyuyorum.Çalışmalarımızda bizi yönlendiren ve bizlerle birlikle Türkiye’deki “elektronik iş”in gelişmesine katkıda bulunan değerli üyelerimize ve iş ortaklarımıza teşekkür ederim." dedi.BİR BAŞARI ÖYKÜSÜ:
TURKTICARET.NetTURKTICARET.Net 2000 yılının Ocak ayında, KOBİ'ler arası ticari bir platform sağlamak amacıyla, Bursa'da faaliyet gösteren Bursanet bünyesinde kuruldu. Yola koyulurken çeşitli ürün ve hizmetlerle ticareti kolaylaştıran bir merkez olarak faaliyet göstermeyi hedefledi. Ağırlıklı hedef kitlesini KOBİ'ler olarak belirleyen kuruluşun, halen 31 bine yaklaşan üyelerinin büyük çoğunluğunu da KOBİ'ler oluşturuyor. TURKTICARET.Net, KOBİ’lere yeni ekonominin gere
ktirdiği içerik ve teknolojiyi sağlarken, başlangıç aşamasında elektronik uygulamalar için gerekli altyapı hizmetlerini de sunuyor.TURKTICARET.Net'in Bursa’da yerel bir firma olarak başlayan faaliyetleri, bugün tüm Türkiye’yi kapsayacak şekilde genişlemiş durumda. Üyelerine, aralarında Superonline, Garanti Bankası, DestekPatent, yenibir.com gibi sektörünün öncüleri ile HP ve PricewaterhouseCoopers gibi dünya devlerinin bulunduğu iş geliştirme ortaklarıyla, e- ticaret yapmaları için ihtiyaç duyabilecekleri
tüm hizmetleri sunuyor.TURKTICARET.Net kısa sürede 49 kişilik bir kadroya, yüzbinlerce dolarlık bir yatırıma ulaşmış bulunuyor. 2001 yılında cirosunu bir önceki yıla göre yüzde 200 oranında artıran kuruluş, yıllık işlem hacmini de 10 milyon dolara çıkarma başarısını gösterdi. Bursa dışında İstanbul’da da bir ofis oluşturdu. Ayrıca yurtdışında 50’yi aşkın ülkede bulunan müşterilerini de hizmet veriyor. Ekvator'dan Rusya'ya kadar birçok müşteri TURKTICARET.Net'in alan adı tescili ve hosting hizmetlerinden
yararlanıyor. Türkiye’deki kullanıcıları arasında Sütaş, DanoneSa, Garanti Bankası, Orhan Holding ve Abbate gibi saygın kuruluşlar yer alıyor. Bütün bu başarılara paralel olarak Capital dergisi 2001 yılının Eylül ayında TURKTICARET.Net'i en başarılı 25 start-up arasında listelerken, Temmuz 2002'de yayımlanan Capital dergisinin Digital ekinde ise performansı örnek gösterilen bilişim şirketi olarak söz ediliyor.TURKTICARET.Net, yeni Internet paketleriyle daha geniş kitleleri Internet'e taşımayı da hedefliyor. Bilişim Fuarı kapsamında indirimli kampanya fiyatları ile kullanıcıların beğenisine sunulan üçlü paket, webkolik, webkolik extra ve e-işkolik ile Türkiye'deki Internet penetrasyonunu artırmayı hedefliyor. Webkolik, webkolikextra ve e-işkolik ile alan adı tescili, web alanı, e-mail gibi Internet hizmetleri ilk defa kullanıcıya fiziksel paketler olarak bir arada ulaşıyor. Paketler, kullanıcılara son derece uygun bir fiyatla Internet’te yerlerini alma imkanı sunuyor. TURKTICARET.Net'in Superonline ile yaptığı işbirliği sonucunda, webkolikextra paketine ayrıca 1 yıllık sınırsız Internet erişimi eklenmiş durumda.
TURKTICARET.net ile ilgili ayrıntılı bilgiye www.turkticaret.net Internet sitesinden ulaşılabiliyor.
MURAT YANIKLAR
KİMDİR?Turkticaret.Net’in Gene
l Müdürü Murat Yanıklar, 1975 yılında doğdu. Ortaöğrenimini Bursa Süleyman Çelebi Lisesi’nde tamamladı. Anadolu Üniversitesi Matematik Bölümü mezunu olan Yanıklar, profesyonel iş yaşamına 1998 yılında Bursanet’te atıldı. Murat Yanıklar, 2000 yılının Ocak ayında kurulan ve halen Türkiye’nin KOBİ’lere yönelik ilk B2B sitesi olan TURKTİCARET.Net’de Genel Müdür olarak görev yapıyor. Murat Yanıklar, iş hayatının dışında ayrıca halen İstanbul Bilgi Üniversitesi’nde MBA yapıyor (BC).YSK
e-kamyon sistemine geçti!30/10/2002
Bilişim Cumhuriyeti
Yüksek Seçim Kurulu Başkanvekili Ahmet Hamdi Ünlü, 3 Kasım'a dört gün kala, acı itiraflarda bulundu.
Yüksek Seçim Kurulu Başkanvekili Ahmet Hamdi Ünlü, 3 Kasım'a dört gün kala, acı itiraflarda bulundu. Brezilya'da geçen haf
ta gerçekleştirilen bilgisayarlı seçimlerin Türkiye için hayal olduğunu söyleyen Ünlü, SEÇSİS projesi kapsamında sadece 30 ile bilgisayar kurabildiklerini, ancak bunların birbirleriyle bağlantısının da modem yerine, kamyonla yapıldığını açıkladı.İHA'nın sorularını yanıtlayan Ünlü, 1986 yılında hazırlanan Bilgisayar Destekli Merkezi Seçmen Kütüğü Sistemi'nin (SEÇSİS) bugüne kadar 30 ili, 326 ilçeyi ve 20 milyon seçmeni kapsayacak bir aşamaya getirildiğini söyledi. Türkiye'nin şu an itibariyle elektronik o
rtamda bir seçim gerçekleştirme olanağının bulunmadığını belirten Ünlü, şöyle dedi:"
Türkiye şimdilik SEÇSİS projesini gerçekleştirmeye uğraşıyor. 1986 yılında Türkiye'nin en büyük kamu bilişim projelerinden olan SEÇSİS hazırlandı. Proje o tarihten bugüne kadar ancak 30 il, 326 ilçe ve 20 milyon seçmeni kapsayacak bir aşamaya getirilebildi. Bu proje gerçekleştirilmediği sürece, Türkiye'nin mevcut teknolojik gelişmelerden yararlanması mümkün değil. Bu proje MERNİS'le birlikte planlandı, fakat MERNİS bitme aşamasına geldi, SEÇSİS projesi ise yeterli bütçe ayırılmadığı için gerçekleştirilemedi."
10 MİLYON $ GEREKLİ
"SEÇSİS projesinin tamamlanması için ne kadar bütçe gerekiyor?" sorusuna Ünlü, şu yanıtı verdi: "10 milyon dolar gerekiyor. Bu 10 milyon dolar verildiği takdirde Türkiye'de seçmenlerin bilgisayar ortamında kaydı sağlanabilecek. Türkiye gibi 40 milyonun üzerinde seçmeni olan bir ülkede bu teknolojik olanaktan yararlanmak zaruret arz ediyor. Zaten 22. Dönem Milletvekili Seçimleri'nde seçmen kütükle
rinin güncelleştirilmesi sırasında karşılaşılan sıkıntılar bu projenin bir an önce tamamlanması gereğini ortaya koyuyor. Bu proje gerçekleşmediği sürece; vatandaşı, mükerrer oy kullanmayı caydırmak amacıyla boyamak gerekecek. Onun dışında yazım için çok külfetli çalışmalar yapılacak, bir gün sokağa çıkma yasağı gerekiyor. Bu nedenle SEÇSİS bu tür işlemlere son verebilecek bir proje. Şimdiye kadar, daha önceki seçimlerde boyaya harcadığımız paralarla bu sistemi bitirme olanağımız vardı fakat maalesef yanlış planlama veya kaynak kullanımı sonucu bu proje bitirilemedi. Bu proje bitirildikten sonra Türkiye'de diğer teknolojik olanaktan yararlanma gündeme gelebilir."
SEÇSİS NE?
Ünlü, henüz 30 ilde işleyebilen SEÇSİS projesinin geldiği aşamayı ise çarpıcı bir biçimde şöyle anlattı:
"SEÇSİS projesi, 3 aşamalı bir sitemi öngürüyor; donanım, yazılım ve yaygınlaştırma. Donanım ve yazılım bağlamında bu 30 ilde gereken işlemleri yaptık ama yaygınlaştırma bazında henüz merkezdeki bilgisayar sistemi ile taşradaki sistem arasındaki iletişimi kuramadık. Bu iletişim şu aşamada kamyonlarla sağlanıyor. Maalesef merkezdeki çıktılar kamyonlarla Ankara dışındaki il ve ilçelere gönderiliyor, orada yazılan seçmen listeleri yine kamyonlarla buraya geliyor. Mükerrer taraması ve gü
ncelleştirilmesi yapılıyor, tekrar seçimlerde kullanılmak üzere geldiği yere gönderiliyor. Sistem bittiğinde bu iletişim bilgisayarla sağlanacak."YSK'nın teknolojik gelişmelerden yeteri kadar yararlanamadığının da altını çizen Ünlü
, "YSK'nın bir internet sitesi yok. Bu aşamada, Brezilya'daki gibi elektronik seçim sisteminden bahsetmek biraz hayal oluyor. Türkiye'de böyle bir uygulama için uzun süre gerekli" dedi.
BU SİSTEM SEÇMENİ YILDIRIYOR
Türkiye'de son üç seçimde oy kullanma oranı yüzde 85.20'nin üzerine çıkamadı. Uzmanlar, bu oranın düşük olmasında, seçmene yüklenen işlemlerin fazlalığının etkili olduğunu belirtiyor. Bilgisayar sistemine geçilemediği için, "seçme hakkını kullanmakta kararlı" bir seçmen, şu işlemleri yerine getirmek zorunda kaldı:
1- Seçmen listeleri 1999 seçimindeki adresler esas alınarak hazırlandığı için, o tarihte oturduğu adresteki muhtarlığa gidip, uzun süre kuyrukta bekledi, geçici listede adının bulunup bulunmadığını inceledi.
2- "Kararlı seçmen", adres değişikliği yaptıysa bir form doldurup muhtarlığa gitti, yine sıraya girip formu verdi.
3- Muhtarlıklar yeni bildirimlere göre listeler hazırladı. Listeler kesinleştikten sonra bu listede olup olmadığını kontrol için yine muhtarlığa gidip, kuyrukta yılmadan bekledi.
4- Seçm
en kimlik kartını beklemeye başladı.5- Kartı gelmediyse muhtara başvurdu.
6- Eski adres kaydının silinmemiş olması ihtimali nedeniyle, eski muhtarına gidip isminin silindiğinden emin oldu.
3 KASIM'A 52 TRİLYON HARCANDI
"3 Kasım seçimleri için YSK 52 trilyon lira maaliyet çıkardı. SEÇSİS hayata geçmiş olsaydı seçimler kaç liraya mal olurdu?" sorusuna Ünlü'nün cevabı şöyle oldu:
"Onun maaliyet hesabını tam olarak çıkarmak mümkün değil ama tahmin ediyorum büyük bir tasarrufumuz olacaktı. İstihdam ettiğimiz personelin, baskı giderlerinin dışında sadece boyaya 2 trilyon lira civarında bir ödenek ayrıldı. Net bir rakam verememekle birlikte, güncelleştirmeye, personele, araç giderlerine ve dışardan alınan hizmetlere verilen paralarla boya parasına ayrılan
rakamlara SEÇSİS projesini bitirirdik diye düşünüyorum." (Sabah)Web Designer’ın yeni sürümüne yoğun ilgi
04/11/2002
Bilişim Cumhuriyeti
MOR Yazılım tarafından Frontpage ve Dreamweaver gibi programlara rakip olarak geliştirilen ve geçtiğimiz hafta Download.com’da listelenmeye başlanan MoreMotion Web Designer'ın yeni sürümü 3,500’ü aşkın kullanıcı tarafından indirildiği açıklandı.
21 günlük deneme sürümünü indiren kullanıcılar isterlerse özel bir kampanyadan da yararlanarak ürüne $149 karşılığı sahip olabil
iyorlar.Web Designer 1.1
MoreMotion Web Designer, benzerlerinden farklı olarak XSL oluşturma yeteneğine ve bileşik tabanlı bir mimariye sahip, gelişmiş bir WYSIWYG editörü. MoreMotion ile statik ve dinamik sayfalar eskisinden çok daha hızlı bir şekilde üretilebiliyor. MoreMotion Web Designer kullanıcıya profesyonel görünümlü web siteleri geliştirmesi için tam anlamıyla WYSIWYG etkileşimli ve kolay kullanılır pek çok araç sunuyor. Yeni başlayanlara kullanım kolaylığı, profesyonellere ise genişleyebilen y
apısıyla hitabeden ürün XML tabanlı modern mimarisi ile alışılagelmiş HTML editörlerinden çok daha fazlasına sahip.XSL formatında dinamik sayfalar üretme yeteneği onu bir WYSIWYG XSL Editörü olarak adlandırmayı gerektiriyor. Ürünün diğer dikkat çekici özellikleri şöyle : WYSIWYG Dizayn, Dinamik sayfaların XSL üretimi, Kütüphane elemanları yoluyla genişletme ve tekrar kullanım, Statik sayfaların yanında dinamik sayfaları da ön izleme , Sayfa şablonu, Gelişkin tema desteği, Proje kaşifi, Kütüphane kaşifi, Ö
zellik editörü, DHTML olayları (events), Entegre JavaScript editörü, Değiştirilebilir araç çubukları ve kısa yollar, Entegre resim harita editörü, Kırık link kontrolü, Entegre ftp işlemcisi, Duyarlı yardım. Kullanışlı bir XML text editörü de (mmEd) şu özellikleriyle birlikte pakete dahil edilmiş: Sentaks vurgulama, Otomatik tag kapama, Güzel biçimlendirme, XML yapı kontrolü, Kodlama desteği, Farklı kodlama bulunan sayfalarda arama.Desteklenen platformlar: Windows 98SE/NT/2000/XP. Dil: Türkçe, İngilizce.
Web Designer 1.1
--
Sabredin az kaldı...
09/06/2003
Analist
Süleyman L. Makineci yazıyor...Değerli Bilişim Cumhuriyeti Okurları,
Öncelikle Telekom hatlarındaki kesilme nedeniyle iki haftadır maillerime ulaşamadığımdan dolayı yazdığım yorumları sizlere ulaştıramadım özür dileyerek yazıma başlamak isterim. Kısaca geçtiğimiz iki hafta neler yaşandığına bakalım ve sonra da yorumumuza geçelim. Öncelikle Mayıs ayının son haftasında IMF görüşmelerinde önemli bir sorunun çıkmaması ve özelleştirme beklentileriy
le genelde sanayi sektörü ve kamu hisseleri ağırlıklı ciddi alımların yaşandığı bir hafta geçirdik. Bu hareket bizi dolar bazlı ilk direncimiz olan 0.082 cent seviyesine ulaştırdı ki bu rakamın karşılığı hemen hemen 11650 -11750 seviyelerine geliyordu. Bu seviyelerde mali sektör hisselerine yeterli alıcı gelmeyince de bu kuvvetli dolar bazlı direnci aşamayarak bir geri çekilme hareketini geçtiğimiz hafta yaşadık. Yine klasik bir İMKB gerçeği olarak Eurobond’ların 109 seviyeleri üzerine çıktığı ve bono faizlerinin de 47 bileşik seviyelerinde olduğu bir ortamda yaklaşık %3.5 ‘luk bir gerilemeyle haftayı 10900 seviyesinin üzerinde kapattık. Şimdi önümüzde ne beklentiler var ona bakalım.
Öncelikle gündemde
15 Haziran’da başlaması muhtemel ABD ile görüşme hazırlıkları ve IMF toplantısı sonrasında gelebilecek 1 milyar dolarlık hibe olayı var. Uğur Ziyal’in ABD’ye götüreceği mesajlar ve ardından IMF toplantısı ve buna bağlı olarak belki not artırımları önümüzdeki bir aylık süreçte gündemde ağırlığını hissetirecektir. Hükümetin AB konusundaki adımları ve uyum paketini bir an önce TBMM’den geçirme isteği de piyasalar açısından olumlu gelişmeler. Zaten 10300’lerdeyken nasıl olumlu haberleri satın almıyorduk ve bir anda kendimizi 11500’lerde buluverdik yine bu tarz gelişmelerin olabileceği bir dönem bizi beklemekte. Normal şartlar altında geçtiğimiz haftaki hareketi alternatif piyasalara bakarak bir istisna olarak ya da hızlı yukarı hareketin biraz abartı da olsa bir düzeltmesi olarak değerlendirirsek bu hafta bunun ispatı için tekrar 11350 seviyesi üzerinde bir haftalık kapanış beklemeliyiz. Sizlere ulaşmayan geçen haftaki yorumumda 10800 -10900 bandının önceki hafta yaşanan hareketten sonra yeni dip seviyeler olması gerektiğini düşünüyordum ki yukarı hareketimiz trend özelliğine kavuşabilsin. Haftanın son günü itibarıyle 10900 seviyeleri görüldü. Burada dikkat edeceğimiz bu seviyeden sonra 10800 seviyesinin altında bir haftalık kapanış yapmamamız. Bu olmadığı takdirde pozisyonlarınız korumanızı ve hatta 10800’lü seviyelerde pozisyon arttırmanızı öneririm.Kritik bir endeks seviyesinde olmamıza rağmen alternatif piyasalardaki hareket bir önceki hafta da gördüğünüz gibi eninde sonunda fazla derinliği olmayan İMKB’ye de yansımakta ve oldukça ciddi hareketler gerçekleşmekte. O nedenle sabırlı ve ilkeli yatırım mantığıyla borsaya yaklaşmanızı bir kez daha öneririm.
Bu haftaki kısa vadeli trade
aralığımız 10800 - 10900 alım , 10800 altı bir günlük kapanış stop-loss yukarıda da 11400 - 11600 bandı satış aralığı olarak belirlenebilir. Şayet şu anda öngöremediğimiz olumlu bir gelişme olur ve 11600 seviyesi yukarı hacimle kırılırsa (ki bu 11600 seviyesi yerine daha çok dolar bazlı 0.082 cent seviyesinin üzerinde bir kapanışa bakmanızı öneririm) ilk hedef 12000 - 12500 bandı ve daha sonra da 1 cent seviyesi olacaktır bunu da aklınızın bir kenarına not ediniz.Orta ve uzun vadeli pozisyonlar için BEKLE ve hacimsiz geri çekilmelerde ARTIR önerimi yinelemek isterim. Her ne kadar grafiğe bakarak 10800 altı bir haftalık kapanışta stop-loss önermek gerekse de endekse etkin birkaç hisse ile bu düşüşler yaşanıyorsa daha çok elinizdeki hisselerin stop-loss ve hedef rakamlarını tespit ediniz çünkü endeksten bağımsız farlılıklar arzedebilmekte. Bu nedenle çalıştığınız aracı kurumlardan elinizd
eki hisselere ait destek direnç ve stop-loss seviyelerini mutlaka öğrenmenizi öneririm.Genelde piyasa için beklentim olumludur yeter ki yolsuzluklar nedeniyle üzerine gidilen şahıslar gündemi değiştirmek için suni kriz ortamı yaratmaya çalışmasın. Faizleri ve Eurobond’ları takip ediniz buralarda yaşanılacak doygunluk ve kar realizasyonları sonucu sıra belirli hisselerle borsaya gelmeye başlamıştır ve çok yakında bu hareket genele de yayılacaktır.Sabredin bence çok az kaldı.
Mutlu ve bol kazançlı bir hafta
dilerim.Saygılarımla,
Süleyman L. Makineci
Yasal Uyarı! Burada yer alan yatırım bilgi, yorum ve tavsiyeleri yatırım danışmanlığı kapsamında değildir. Yatırım danışmanlığı hizmeti, aracı kurumlar, portföy yönetim şirketleri, mevduat kabul etmeyen bankalar ile müşteri arasında imzalanacak yatırım danışmanlığı çerçevesinde sunulmaktadır.
Burada yer alan yorum ve tavsiyeler yorum ve tavsiyede bulunanların kişisel görüşlerine dayanmaktadır. Bu görüşler mali durumunuz ile risk ve getiri tercihlerinize uygun olmayabilir. Bu nedenle, sadece burada yeralan bilgilere dayanarak yatırım kararı verilmesi beklentilerinize uygun sonuçlar doğurmayabilir.
Aşırı Zenginliğin Modeli
09/06/2003
Burak Bayramlı
bayramli@bilisimcumhuriyeti.com
Belirtmek gerekir ki, insanlar
öğrenirken, bir kitaptan veya şahıstan hazır pişirilmiş sonuçları yerine (model), ALGORİTMALARINI öğrenmek bir o kadar önemlidir. Pişirilen sonuç, nasıl pişirilmiştir? Hâm veri de bir o kadar önemlidir. Modelin kendisine her zaman 'şüphe' ile bakın.
Bug
ünkü yazıyı, bir işadamının hayatına ayıracağız. İsim, Con Rokefeller. (Yazıldığı gibi okunan dilimize, ismin okunuşu çevirilmiştir).Sayın Rokefeller, rafineri kralı, dünyanın ilk milyarderi, amansız tekelci ve muazzam bir idareci, aynı zamanda rekor bir bağışçı olarak tarihte yerini herhalde haketmiştir. Batan Amerikan borsasını (arkadaşı J.P. Morgan ile beraber) yokolmaktan kurtarmayı yapabilecek zamanındaki nâdir para babalarından biriydi. Fakat nasıl bir insandı Rokefeller? Teknolojiyi rekabet için k
ullanabilmiş, kâr amacı olmadan araştırmaya para bastırmayı belki de hükümetine 'öğreten' bu insanın mekanizması, çarklıları ve dişlileri nasıl çalışıyordu? Neyi severdi, ya da, nasıl yaşardı?İşime gidip gelirken sürekli yanından Rokefeller merkezinin yanından geçmekteyiz. İhtişamlı bu binaya bakarken, insanların etrafını anlamak için beyinlerinde oluşturduğu kısayollardan biri olan, 'kural modeli' kavramını kullandık. Model, diyelim ki, 'aşırı zengin insan' modeli.
Bu modeli kurarken, şöyle bir veri kullanıldı.
1. Veri, Bill Geyts (Gates). Yeni bir sektör keşfetmiş, en önce girmiş. Bunu kullanarak tekel kurmuş, kanunlar buna yetişemeden, malı götürmüş. İlgi alanları, Matematik. Rekabeti çok seviyor, babası zengin. Mânevi/dini tarafı zayıf/yok.
Bu kurala
bakarak, Bill Geyts kelimesi yerine "her aşırı zengin" kelimesini koyarsak, hemen bir kural çıkartabiliriz. Elimizde tek bir veri olduğu için, model şimdilik veri ile aynı.Fakat, Con Rokefeller verisi işleri değişiyor. Bakalım.
Aşırı zengin 2: Con Rokefeller. Yeni alanı keşfetmiş, en önce girmiş (aynı), bunu kullanarak tekel kurmuş (hala aynı). Muhasebeci olarak sayılar ile arası çok iyi (aynı), rekabeti çok seviyor (aynı). Babası zengin değil (tutmadı), tamamen dini bir hayat yaşıyor (tutmadı).
Son ik
i veri parçası, modeli kökünden sarstı. Hâtta daha önceden kafada olan 'modern ileri ülkelerin insanları' modelinden gelen bazı olasılıksal kurguları bile sarstı ki (öteki modeller de tehlikede), bir acaiplik hissediyoruz.Con Rokefeller, baptist mezhebin
in üyesi olarak, bağışa çok önem veriyor. TİYATROYA BİLE GİTMİYOR, zamanında moda olan GÖSTERİŞE önem vermiyor. Partilerden, eğlencelerden adeta kaçıyor. Fakat Rokefeller'in inancının karanlık bir noktası da var: İş hayatında kendini 'seçilmiş', ve zenginliği sebebiyle kaderin 'yüzüne güldüğüne' kanaat getirerek, rakiplerini ezme harekatlarının mubâh olduğunu düşünmeye başlıyor. Kendini tekelci değil, sektörünün kurtarıcısı olarak görüyor!1800'lü yılların sonundaki petrol sektörü hakkında bilgi vermek yerinde olur. O zaman ortada çok fazla olan arz, gene çok fazla olan rafinerici tarafından işlenememekte, ve piyasa durumu tatlı ekonomik teorilerine göre dengeleyememektedir. Devletin de ortada olmadığı alanlarda, Con Rokefeller %10 bile olsa da, 'en büyük'
olarak rakiplerini satın alıp, birlikten beraberlik doğar (kartelcilik/tekelcilik) kavramı ile sektöre istikrar getirmiştir.Bunu başarmak için uyguladığı teknik çok ilginç.
Sayın Rokefeller, demiryollarından en çok mal gönderen rafinerici.. Bu sebeple demiryollarından kendine özel, daha iyi nakliyat fiyatı istiyor. (Toptan, tâneden daha ucuza gitmez mi)? Bu fiyatı alınca tabii ki piyasada rekabet gücü, ve kârı artıyor. Bu para ile rakibini 'satın alıyor'. Daha da büyüyor. Demiryolundan daha da iyi fiyat
talep ediyor.Bu çığ kendini besliyor. Con Bey, bir de gidiyor demiryoluna altenatif bir boru hattı döşeyince, eh artık demiryolları bile karşısında pes ediyor.
Dikkat ederseniz, karşımıza bir de tekelci modeli çıktı. Kontrol için ikinci bir tekelci verisine bakalım: Microsoft, bilgisayar paketleyici OEM şirketlerini, 'işletim sistemini size pahalıya veririm' diyerek korkutmuş, rakibinin yazılımlarının paketlenmesini engellemişti. Kanun dışı hareketler yapmıştı.
Tekelci tanımı demek ki şöyle: "Her tekelci, rakibinin de ihtiyacı olan ortak kaynağa 'en önce' erişip, bu kaynağı sıkı kontrol altına alarak rakiplerin bastırmak/yoketmek ister".
Geri sarıyoruz, aşırı zengin modeli de şöyle oluyor.
Her (X) İçin:: AşırıZengin(x) ve YeniAlanKeşfetmiş(x) ve TekelK
urmuş(x) ve MatematikSever(x).NASIL YAPTIK
Bu yazıda kullandığımız algoritma, yapay zeka literatüründe 'en az taahhüt araması (least commitmen search)' olarak bilinir. Modele gelen yeni veri, model doğru beklerken yanlış çıktı ise, modeli yeni bir kural
ekleyerek özelleştirmek gerekir.Böylece yeni verinin de modelden yanlış çıkmasını sâğlarız.
Eğer modelden yanlış beklerken, veri doğru çıktı ise, modeli genelleştirerek, yeni veriyi açıklayabilmeyek/kapsayabilmek isteriz.
Sonuç olarak aşırı zeginlerin inancının az, babanın da zengin olması gerektiği doğru değildi. Modeli daha da genelleştirdik, ve son iki öğeyi modelden attık.
Sonuç:
Yazımızda üç kavram göstermeye çalıştık. Modeller, modeli kuran algoritma, ve hâm veri.
Belirtmek gerekir ki, insanla
r öğrenirken, bir kitaptan veya şahıstan hazır pişirilmiş sonuçları yerine (model), ALGORİTMALARINI öğrenmek bir o kadar önemlidir. Pişirilen sonuç, nasıl pişirilmiştir? Hâm veri de bir o kadar önemlidir. Modelin kendisine her zaman 'şüphe' ile bakın.Az
taahhüt aramasının yegâne algoritma olmadığını burada belirtmek gerekiyor. Olasılıksal algoritmalar/modeller de mevcuttur. Örnek diğer bir algoritma 'anlam ağacı' kuran algoritmalar.Terimler karışıklık yaratmasın. Anlam ağaçlarını günlük hayatta sürekli kullanıyoruz.
Meselâ 'ülkeler'. Bu 'şey' anlam ağacımızda en üstte saklanan bir veri olsa, Türkiye bu ağaçta bir dal olacaktır. Ülkeler hakkında bildiğimiz bütün ortak noktalar Türkiye, Belçika için doğrudur. 'Bir ülkenin sınırı vardır' bilgisini ağaçta en üst seviyede saklarız, ve tek yerde saklamış oluruz. Böylece, hafızadan istifade ederiz. Veri tek yerde saklandığı için, bu veriye daha hızlı erişmemiz mümkün olacaktır.
Sâğlam modelli günler sizin olsun,
EN SEVİLEN DİZİLERİMİZ VE "SAKLI İÇERİKLERİ"
09/06/2003
M. Tınaz Titiz
titiz@bilisimcumhuriyeti.com
Saklı içeriğin başlıca özelliği, öğretilmek için çabalananların aksine kolayca öğrenilmesidir. Okullardaki resmi müfredatın (açık içerik) öğretmek istediklerinin değil de, hiçbir yerde yazılı olmayanların kolayca öğrenilebilmesi bunu net olarak göstermektedir.
"Saklı içerik" deyimi medyada zaman zaman kullanılmaya başlandı. Açıkça verilmeyen, ama öyle olduğu, hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak kadar net anlaşılan mesajlara "saklı içerik" deniliyor. Örneğin, okullardaki sınavlarda öğrencilerin başında bekleyen gözetmenler hiçbir şey söylemeseler de verdikleri mesaj, "siz kopya çekebilirsiniz, biz bunu engellemek için varız" içimindedir ve bu durumdaki "saklı" içerik budur.
Yalan söylemenin ayıp olduğu konusundaki açık mesajlarla beyni yıkanan çocuğa, evde telefonla arayan birisi için "şimdi evde yok deyiver" şeklindeki telkin ya da sigaranın zararları konusundaki sürekli propagandaya karşın sevilen bir dizideki esas oğlanın bir sigara yakıvermesi hep birer
"saklı içerik"tir.Saklı içeriğin başlıca özelliği, öğretilmek için çabalananların aksine kolayca öğrenilmesidir. Okullardaki resmi müfredatın (açık içerik) öğretmek istediklerinin değil de, hiçbir yerde yazılı olmayanların kolayca öğrenilebilmesi bunu net olarak göstermektedir. (Saklı içerik konusuyla ilgilenenler, adresinde bu konuda birkaç yazı bulabilirler).
Saklı içerik çoğu zaman bilmeden, farkında olmadan, bazen de propaganda uzmanlarının bilinçli olarak kullandıkları bir olgu ya da araçtır.
TV di
zileri içinde en çok izlenenler "Çocuklar Duymasın", "Asmalı Konak" ve "Tatlı Hayat" imiş. İlk sıradakiler bunlar mıdır yoksa başka diziler mi öndedir, bu yazının konusu açısından hiç bir fark yaratmayacağını, zaman zaman da olsa izleyenler bilirler.Her
üç dizide -ve diğerlerinde- toplum ortalamasının epey üzerinde bir yaşam düzeyine sahip aileler vardır. Aileleri daha iyi yaşam koşullarına öykündürmek açısından bu abartının bir yararı olduğu söylenebilir.Konuları, mesajları, mizah türleri gibi açılardan farklar taşıyan bu dizilerdeki çeşitli iş ve ev mekânlarında geçen sayısız sahne içinde tek ortak nokta vardır ve en kuvvetli mesaj da budur denilebilir: çalışmamak!
Bu dizilerin -sanki sözleşmişler gibi- ortak saklı içerikleri "böylesine bir hayat için çalışmaya gerek yoktur" şeklindedir.
Çocuklar Duymasın dizisindeki taş fırın erkeğini -ki bu kadar ilgisiz bir tip nasıl seçildi o da ayrı bir garipliktir- ve onun büro -ki galiba bir mimari bürodur- arkadaşını, bir defa dahi çalışırken gören var mıdır? Tüm yaşam, akşam yemeğinin kimlerde yeneceği, sonrasında nereye gezmeye gidileceği konusundan ve fısfıs İsmail denilen garip tipin kaba cinsel çağrışımlı şakalarından(!) ibarettir.
İnsan kaynakları yöneticisi olduğu anlaşılan hanım ile onun sekreter kankasını hiçbir evraka ellerini dokundururken, bir damlacık çaba gösterirken gören var mıdır?
Buradaki net "saklı içerik", "ey insanlar, yaşam budur; çalışmanıza gerek yoktur; böyle yaşam çalışmadan olabilir" biçiminde değil midir?
Tatlı Hayat dizisindeki kuru temizleyiciyi bir defa çalışırken gören var mıdır? "Böylesine bir yaşam sadece fırıldak düşüncelerle mümkündür" saklı mesajından başka kuvvetli mesaj alan var mıdır?
Asmalı Konak'taki debdebeyi besleyen kaynak "çalışma" olmadığına göre nedir bilen var mıdır? Bunları uzatmak ve pembe dizilere kadar götürmek mümkündür (oralarda hiç olmazsa ara sıra yönetim kurullarında kararlar filan alınır).
Aziz Nesin'i giderek daha iyi anlıyorum ve tepki toplayan yargısına karşı duyduğum ilk an tepkisinin ne kadar yersiz olduğunu şimdilerde daha iyi anlıyorum ve korkuyorum.
Medyanın ne denli bir etkileyici güç olduğunu bilmeyen kalmadı. İntihar etmeyi öğütleyen bir şarkının ardından köprüden atlayan, cinayet filmi seyredip aynısını uygulayan, tecavüz sahnelerini çocuk arkadaşları üzerinde uygulamaya kalkan bebeleri biliyoruz.
Başlıca eğitim kaynağı TV -ve onun basılı türleri- olan milyonlarca insana sürekli biçimde "çalışmanıza gerek yok böyle yaşamanın yolunu bulun" mesajını veren kadrolar (senaristlerden başlayıp TV yöneticilerine kadar) rahmetli Nesin tarafından tanımlanan gruba mı yoksa Göring kategorisine mi giriyorlar? Yoksa her ikisinin de dışında bir üçüncü türe mi aitler?
.-
"Cebit üzerine..."-2, Maddog ile bir söyleşi
26/05/2003
Mahir B. Aşut
asut@bilisimcumhuriyeti.com
Şirketlerin bilgi işlem yöneticileri misyon kritik sunucuları ve masaüstü PC’leri için Linux’a bir adım mesafede duruyorlar. Evet, yaklaştılar ancak halen cesaretleri yok. Çünkü diğer alternatiflerde sahip olabildikleri destek ve eğitim olanaklarını bulamayacaklarından çekiniyorlar -ki kısmen de haklılar.
Bir önceki CeBIT yazısında arada “kaynamasın” diye özellikle değinmediğim ancak önemli bulduğum bir sohbete ilişkin detayları sizlerle paylaşmak istedim.
“Open Source” standlarında dolaşırken Linux International’ın da başkanlığını yürüten Linux Guru’su John “Maddog” Hall ile karşılaştım ve bazı konulardaki düşüncelerini, önerilerini alma fırsatı buldum.
Detaylarına girmeden önce CeBIT 2003’te Linux’un ne denli yaygın olarak temsil edildiğine dair delilleri -görebildiğim veya bilebildiğim kadarıyla- başlıklar halinde vermek istiyorum.
· NEC, standında Linux tabanlı bir süperbilgisayar sergiliyordu.
· AMD, 64 bit Opteron işlemcisini Linux için optimize etmiş, SuSE Linux standında bir SAP uygulaması ile birlikte performansını sergiliyordu (inceledim, muhteşemdi gerçekten).
· Giderek güçlenen ve Almanya’nın
milli işletim sistemi haline gelen SuSE Linux, Siemens Business Services ile işbirliği anlaşması imzalamıştı.· MP3 ve benzeri sayısal ses ve görüntüleme teknolojoilerinin yaygınlaşması, plak ve kasetlerden sonra “Audio CD”leri de tarih sayfalarına postalamak üzere görünüyor. Linux işletim sistemi ve uygun “codec”lerin gömülü olduğu HI-FI cihazları
geleceğin görsel-işitsel dünyasında Linux’un söz sahibi olacağını kanıtlıyordu.· Gömülü Linux işletim sistemi ile teçhiz edilmiş sayısal kameralar ve benzeri cihazlar Linux’ın esneklik ve taşınabilirliğini sergiliyordu.
· Web yayıncılığı ve “tek kutuda internet” (Web+FTP+POP3+SMTP...) alanında
Linux’un tartışılmaz gücü ve üstünlüğü neredeyse bu konularla ilgili her standda izlenebiliyordu.Maddog, sevinerek CeBIT 2003’ün adeta bir Linux fuarına dönüştüğünü anlatıyor.
Her köşede Linux ve “Open Source” ile ilgili bir şeyler bulmak mümkün diyor. Bu, uluslararası tekelin kırıldığının önemli bir göstergesi Maddog’a göre.Linux
’un (aslında Açık Kaynak yazılımlarının demek lazım) dünyada, sunucular pazarında edinmeye başladığı sağlam yere karşın masaüstü pazarında hakettiği yere ne zaman ulaşacağını sorduğumda -iflas sürecine girmiş olsa da- Mandrake’nin ciddi bir ilerleme kaydettiği ve Mandrake iş dünyasından silinse bile yapılan geliştirmelerin diğer Linux tedarikçileri, geliştiricileri tarafından kullanılabileceğini vurguluyor Maddog. Tabi RedHat’ın ve SuSE’nin çabalarının da altını çiziyoruz bu bağlamda.Maddog, Linux’un kurumsal pazarda belirli bir kabul düzeyine gelmesini, üniversitelerin ve bilişim sektörünün işbirliğine bağlı görüyor. Yorumu aynen şöyle; “Sizlerin şirketlerinizin yöneticileri
Üniversitelerin üst düzeydeki yöneticileri ile temasa geçip Linux konusunda bir uyanış yaratmalılar ve Linux bilen, kullanan bir öğrenci neslinin yetişmesinde aracı olmalılar."Bazı işletim sistemi geliştiricilerinin ve donanım üreticilerinin Türkiye’deki üniversitelerin bünyelerimde oluşturdukları “eğitim”(!) merkezleri sadece belirli bir ürünü tanıyan ve yeni ürünlere yeterince açık olamayan mühendisler, teknisyenler yetiştiriyor. Bu kişiler, çalıştıkları kurumlar bünyesine de bu ürünleri taşıma eğilimi
gösteriyorlar. Maddog bunun da oldukça tehlikeli, tekelci bir durum olduğunu teyit ediyor.Linux’u Almanya’da milli işletim sistemi haline getiren ve Linux camiasında da takdir edilen mantık silsilesi, düşünce yapısı son derece incelemeye değer ve ilginç.
Kişisel bazdan yukarı doğru kurumlara ve devlet organlarına çıktıkça güvenlik ve güvenilirlik gereksinimlerinin doğrusal olarak arttığı aşikardır. Linux’u temel alıp milli bir işletim sistemi geliştirmek hem bilgi güvenliğini garanti etmede, hem de borç olarak, neredeyse dilenerek topladığımız dolarları götürüp Amerika’ya geri ödeme zorunluluğundan bizi kurtarabilir.
Bence Türkiye’de Devletin bu konuya acilen el atması lazım
(Bu iş kar vs. oyunları ile ihmal edilemeyecek ve sadece özel sektöre devredilemeyecek kadar). Mesela Tübitak bünyesinde oluşturulabilecek 10-12 kişilik bir teknik grubun Linux’a tüm detayları ile hakim olması, herşeyi ile milli bir işletim sistemi oluşturulması ve paralelinde özel sektörün de katılımı ile geliştirilmeye devam edilmesi, destek ve yazılım geliştirme mekanizmalarının bu yolla kurulması şirketlere ve devlet kurumlarına ciddi, kabul edilebilir bir alternatif sunmayacak mıdır ?Şirketlerin bilgi işlem yöneticileri misyon kritik sunucuları ve masaüstü PC’leri için Linux’a bir adım mesafede duruyorlar.
Evet, yaklaştılar ancak halen cesaretleri yok. Çünkü diğer alternatiflerde sahip olabildikleri destek ve eğitim olanaklarını bulamayacaklarından çekiniyorlar -ki kısmen de haklılar. Ayrıca yerli şirketlerin kendi geliştirdikleri yazılımları açık kaynak ortamına aktarmaları için de aynı çekince sürüyor (Önemli bir vurgu; Linux ortamına yazılım aktarmak, lisans bedelinden vazgeçmek anlamına gelmiyor.)Türk Devleti’nin böyle bir hamle yapması, tüm bir ekibin çalıştırılması, eğitimi, takviye edilmesi, uluslararası katılımlar dahil bu işe yatıracağı kaynak herhalde bir yılda azami 3 milyon ABD dolarıdır (tabi bu işin tepesinde devasa bir bürokratik ekip oluşturmamak kaydı ile).
Bu bedel, yurtdışına ödenen işletim sistemi lisans bedellerinin ve beraberinde kullanılan bazı üretkenlik yazılım lisanslarının yanında son derece komik rakamlardır. Sadece işletim sistemi değil, açık kaynak kodlu iş yazılımlarının ve diğer yazılımların da aynı paralelde Türkiye’ye kazandırılabileceği ve daha
ötesi Türkiye’de geliştirilebileceği düşüncesindeyim (bu konularda bir tartışma başlatmak amacıyla, lütfen yandaş veya karşıt düşüncelerinizi bana iletin.)Sağlıcakla kalın...
Savaşın İçyüzü İnternet'te
02/04/2003
H. Cihan Salim
salim@bilisimcumhuriyeti.com
Web güncelerinin gazetecilik ürünü sayılıp sayılamayacağı uzundur tartışma konusu. Günce tutanların çoğu ciddi çalışmaların kaliteli içeriği çok hızlı bir şekilde tüm dünyaya sunduğunu, ziyaretçileri olaylara şahit yaptığını, bu nedenle en az gazetecilik kadar önemli olduğunu iddia ediyorlar.
Geleneksel haber kaynaklarının sunduğu olanaklar tartışılmaz ama insanlığın zor günler yaşadığı şu dönemde farklı haber kaynaklarından yararlanmak daha yararlı olabiliyor.
Web Kütükleri
İnternet'in insanlara seslerini duyurabilme şansını duyurması, ona farklı bir medya olma yeteneği kazandırıyor.
Farklı içeriğin bir kaynağı da "weblog" olarak adlandırılan sayfalar. Blog olarak da kısaltılabilen bu kelime, genelde bir ya da az sayıda kişi tarafından hazırlanan, herhangi bir konuda yorum, haber, tartışma içeren sayfalara deniyor. Bunlar günlük benzeri bir biçimde olup sıklıkla yenileniyorlar.Bir kişinin günlüğü ya da birçok kişinin ortak hazırladığı, bazen de tartışma forumları şeklinde hazırlanmış bu tip siteler ticari bir amaçları olmadığından alışılagelmişin dışında bir içerikle ziyaretçinin karşısına çıkıyorlar.
Gazetecilikle Karşılaştırılıyor
Web güncelerinin gazetecilik ürünü sayılıp sayılamayacağı uzundur tartışma konusu. Günce tutanların çoğu ciddi çalışmaların kaliteli içeriği çok hızlı bir şekilde tüm dünyaya sunduğunu, ziyaretçileri olaylara şahit yaptığını, bu nedenle en az gazetecilik kadar önemli olduğunu iddia ediyorlar.
Bir karara varmak oldukça zor, tarafsız içerik sunmaya çalışan, hayatını bu işe adamış binlerce profesyonelin çabasıyla ortaya çıkan gazetelerin yeri bir süre daha sağlam kalacak. Fakat İnternet medyasının ciddi yayınlarına bile genelde ilgisiz kalan birçok insan son dönemde web güncelerini ciddiye almaya başladı.
Günceler Yüksel
işte"Kötü" diye nitelendirebilecekhaberleri hızla aktaran geleneksel medya insanlara konu üzerine farklı bakış açılarından derin bilgiler vermediği gibi artık okurlar/ziyaretçiler de aldıkları haberler üzerine fazla düşünme ihtiyacı hissetmiyorlar. Hatta arada bir tartışılan "hissizleşme" olgusu burada da kendini göstermekte ve haberi "tükettikten" sonra haber hakkında ya bir şey hissetmiyor, ya da ne hissettiğimize önem vermiyoruz.
Ama dünya üzerindeki milyarlarca insanın çeşit çeşit sıkıntılar yaşadığı bir dönemde, hele "savaş" gibi ciddi bir olgu karşımızdayken, haber tüketicileri de yönlendirilmeye açık hatta istekli oluyorlar. Bu da web güncelerinin oldukça lehine bir durum. Farklı bakış açıları, şakalar, öfke, kızgınlık, karikatürler, vb. öğeler gü
ncelere has özelliklerden sadece birkaçı.Tabii ki yine de bir web güncesi okurken genelde taraflı olduğunu, yanlış bilgiler içerebildiğini de asla unutmamalı. İnternet'te özellikle şu günlerde popüler olan bazı siteleri derledim...
Ana 'Weblog'lar
Türki
ye İnterneti'nde pek örneği olmayan site türlerinden biri olan webloglar için İngilizce içerik sunan başlıca siteleri gezelim.Önemli webloglardan biri Metafilter.com. Gün içinde birçok kez yenilenen sitede seçilen konular tartışılırken ortaya gerçekten kaliteli bir fikir alışverişi çıkıyor. Çok farklı konularda değişik bakış açılarını okuyarak zevk almanız mümkün.
Bir süre önce İnternet'ten içerik sunma konusunda farklı metotlar deneyen Kuro5hin.org kitlesinin desteğini hala kaybetmedi. Sayısız ziyaretçisinin katkılarıyla karşılaştırılması zor bir içeriğe sahip olan sitede iyice dolaşmanız önerilir.
Web güncelerinin önemli bir bölümü de tabii ki bireysel olarak hazırlanıyor. Artık yazarının adıyla hatırlanan çeşitli güncelere sadece link vermekle yetiniyorum, içeriklerini incelemek sizlere kalmış. Ama şunu da unutmayın ki bu sitelerden İnternet'te bilmediğiniz pek çok siteye link veriliyor, hatta bunlar üstünden bir günce turuna da çıkabilirsiniz:
Kausfiles
AndrewSullivan.com
InstaPundit.com
İşte Sava
ş!Amerikan, İngiliz ya da Arap kanallarından takip ettiğimiz görüntülerle şu anda Irak'ta olanları ne kadar iyi anladığımız soru işareti, bunun da ötesinde haberlerin doğruluğu ya da "genel-geçerliği" de başka bir sorun. Bir İngiliz kanalında, Saddam'dan kurtulacağı için sevindiği gösterilen Iraklı acaba olayları ne kadar iyi temsil ediyor. En iyisi olabildiğine farklı kaynaklara yönelip sonunda fikrimizi oluşturmak.
Kevin Sites, CNN International için çalışan bir haberci. Kanala geçtiklerinin dışında birçok haber ve gelişmeyi de kendi sitesinde yayınlıyordu. Sites'ın sitesi çok kısa bir süre öncesine kadar Irak'ta yaşanan pek çok gelişmeyi dünyaya duyuruyordu. Ama bir süre önce CNN sitesinin içeriği hakkında çeşitli isteklerde bulundu, ayrıca sitenin he
men girişinde, içeriğin CNN ile ilgili olmadığı uyarısı da eklendi. Savaşla ilgili önemli webloglardan biri olan KevinSites.net'i unutmayın derim.Cyberjournalist.net, Irak için ayrı bir bölüm açtı. Burada geniş bir içerikle karşılaşacaksınız. Ama sitenin bir de Weblog değil, Warlog bölümü var. Detaylı bilgi isteyenlerin bu 'warblog'a uğramaları tavsiye edilir.
Altını çizmekte fayda var ki, bu sayfada bağlantı verdiğim çoğu site benzeri diğer sitelere link sunuyorlar. İnternet'in velinimeti olan linkleri t
akip etmenizi öneririm. Zira dosya konusunu kapatırken vereceğim son sitede de son derece yararlı linkler bulacaksınız.Bu kadar günceden bahsetmişken sanırım doğrudan savaşın içinde yer alan bir günlüğü de eklemek lazım. Bir ABD askerinin yaşadıklarını takip etmek için L.T. SMASH yararlı bir web güncesi.
Bağdat'ta bir evde...
"Where is Raed?" sitesi şu anda İnternet'te en çok ziyaret edilen güncelerden biri. Kendini "Salam Pax" diye tanıtan bir Bağdatlı'nın hazırladığı İngilizce sayfalar kuşkusuz sizi TV ekranında gördüklerinizden daha çok etkileyecek. Sirenlerin çalışı, insanların içinde bulunduğu durumlar, fırından alınan ekmekler, yollarda kontrol görevi yapan "Baaslılar", kısacası Bağdat'ta ne varsa bu sitede.
Sitenin içeriğinin gerçekliğinden ve dürüstlüğünden emin olmanız önerilir, site sahibi bu konuda gelen e-postalardan siteye daha az zaman ayırabildiğinden şikayet ediyor.
İnternet'te yeni günceler hayata geçecek, aramaktan vazgeçmeyin...
Bilişimciler Bakanlar
dan çağrı bekliyor09/12/2002
Yasin Kesen
kesen@bilisimcumhuriyeti.com
Çözüm bekleyen çalışmalar arasında, seçimden kısa bir süre önce iptal edilen Telekom ihaleleri de bulunuyor. Özellikle, hızlı internet bağlantısı sağlayacak olan ADSL portları kurulum ihalesinin en kısa zamanda yenilenerek yatırım sürecinin başlaması, internet kullanıcılarının en büyük beklentisi.
Bilişime verilebilecek destek konusunda en etkili bakanlar olarak Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım, Sanayi ve Ticaret Bakanı Ali Coşkun ve Devlet Bakanı Kürşat Tüzmen’in, en kısa zamanda sektör temsilcileri, bilişim uzmanları ve bilişim yayıncıları ile bir araya gelerek hem sorunları hem de beklentileri tartışmak üzere toplantı yapması bekleniyor.
Türkiye’de bilişim çalışmalarının ilerlemesinin önündeki en büyük engel olan yüksek maliyetler konusunda sektör ve kullanıcılar, acil çözüm bekleyişinde. Gerek bilgisayar sahibi olmak, gerekse araştırma merkezlerine ve eğitim kurumlarına, gelişmiş donanıma sahip bilgisayar sistemleri kurmak isteyenlerin hevesini yarım bırakan yükse
k KDV oranının indirilmesi konusunda, ilgili bakanlıkların kısa zamanda düzenleme yapması bekleniyor.Aynı şekilde, interneti en pahalı ücretlerle kullanan ülkelerden biri konumunda bulunan ülkemizde, ekonomik krizle birlikte üçte bire inen internet kullanımının yeniden yaygınlaşabilmesi için internete erişim sağlayan Türk Telekom’un fiyatlarında ciddi bir düzenleme yapması bekleniyor. Konuşma ücretlerinde yapılan fiyat indirimi haricinde bir düzenleme gerektiren internet bağlantı hizmetlerinin dönemlik sa
bit ücretler şeklinde ayarlanması beklentisi hakim. Telekom hizmetlerinden alınan KDV’nin yüksek olmasının da bu alandaki çalışmaları baltaladığı ise tüm kullanıcıların şikayet ettiği bir gerçek.Çözüm bekleyen çalışmalar arasında, seçimden kısa bir süre önce iptal edilen Telekom ihaleleri de bulunuyor. Özellikle, hızlı internet bağlantısı sağlayacak olan ADSL portları kurulum ihalesinin en kısa zamanda yenilenerek yatırım sürecinin başlaması, internet kullanıcılarının en büyük beklentisi. İnternet yazılım
cıları, çevirmeli hatlarla internete erişimde kaybedilen zamanın, bu alanda çalışma yapanlar için proje geliştirme zamanı olarak değerlendirilebileceği görüşünde. Yazılımcıların diğer bir beklentisi ise, Sanayi ve Ticaret Bakanlığı’nın, reel sektöre yönelik yerli yazılım üretimi konusunda yatırım desteği vermesi. Yazılım geliştirme esnasında ihtiyaç duyulan server (sunucu) türü bilgisayarların, gelişmiş network (bilgisayar ağı) bağlantılarının ve güvenlik sistemlerinin maliyetinin yüksek olması nedeniyle bu sahada çalışma yapmakta zorlanan genç girişimciler, bakanlığın desteğiyle oluşturulacak “kuluçka” merkezlerinde proje geliştirmek istiyor. Bakanlık desteğiyle yapılabilecek altyapı yatırımlarının 5 yıllık sürede taksitler halinde geri ödenmesi şeklinde oluşturulabilecek bir leasing sistemi sayesinde yazılımcıların kaynak derdinden kurtulup, e-devlete de katkı sağlayacak sistemler geliştirebileceği, internet ortamındaki çeşitli tartışma platformlarında dile getiriliyor.Dış Ticaret Müsteşarlığı ve gümrüklerden sorumlu Devlet Bakanı Kürşat Tüzmen’in de internet ortamında gerçekleştirilen B2B ihracat-ithalat faaliyetlerine destek vermesi bekleniyor. Dış ticarette yeni müşteri bulmayı çok düşük maliyetlerle sağlayan B2B sistemlerinin geliştirilmesi için bakanlık düzeyinde destek verilmesinin yerli üretimin artışına olumlu etki sağlayacağı belirtiliyor.
Bilişime verilebilecek destek konusunda en etkili bakanlar olarak Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım, Sanayi ve Ticaret Bakanı Ali Coşkun ve Devlet Bakanı Kürşat Tüzmen’in, en kısa zamanda sektör temsilcileri, bilişim uzmanları ve bilişim yayıncıları ile bir araya gelerek hem sorunları hem de beklentileri tartışmak üzere toplantı yapması bekleniyor. Sonrasında ise, acil destek verilmesi gereken konuların sırayla uy
gulamaya konulması gerekiyor.Portakalı Soydum Başucuma Koydum
04/11/2002
A. Erdinç Köroğlu
koroglu@bilisimcumhuriyeti.com
İlk kez siyasi içerikli bir yazı yazdığım için bütün Bilişim Cumhuriyeti okurlarından özür dilerim.
Türkiye Radyo Televizyon Kurumu
’nu elinde olan bütün bilişim teknolojilerini en üst düzeyde kullanarak yaptığı Seçim 2002 programından dolayı tebrik eder ve seçim sonuçlarının tüm Türk halkına hayırlı olmasını dilerim.
Hepinize yeniden kucak dolusu sevgiler sayın okurlarım. Türkiye’miz çok kritik bir virajdan döndü ve yeni bir döneme başlangıç için adımlarını attı.
Resmi olmayan seçim sonuçlarına göre Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) tek başına iktidara geldi. %78’lik bir katılımla gerçekleşen seçimler sonrasında 21. dönemde iktidarda olan partiler barajı geçemediler ve bugün itibarıyla Anavatan Partisi Genel Başkanı Mesut Yılmaz aktif politikayı bıraktığını, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli ve DYP Genel Başkanı Tansu Çiller yapılacak kurultaylarda genel başkan adayı olmayacaklarını a
çıkladılar. Türkiye’de hiçbir parti 1969’dan beri tek başına iktidara gelebilecek bir üstünlük sağlayamamıştı ve ilk kez %45 oranında seçmenin siyasi tercihi bu seçimlerde TBMM’de temsil imkanı bulamadı.Peki şimdi neler olacak? Eskiler gidip yerine yenile
ri gelecek, en tanınmış örnekler; Bülent Ecevit, Devlet Bahçeli, Mesut Yılmaz, Tansu Çiller, Recai Kutan, Ediz Hun, Kamer Genç (üzüldüm beni çok güldürüyordu) şeklinde bu listeyi uzatabiliriz elbet... Tahminimce geçmiş dönemlere göre daha uzlaşmış, daha istikrarlı ve daha yapıcı bir hükümet ve Türkiye için her şeyin en iyisi olacaktır umarım.Seçimleri ve gelişmeleri en az bizler kadar tüm dünyada büyük bir ilgiyle izledi. Yazılan yazılarda, yapılan yorumlar kaygılıydı ve dış çevrelerde laik elitler ile dinci muhafazakarlar arasında yeniden bir gerginlik olabileceğine dair izlenimler vardı. AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan seçim yasağının kalkmasından ve sonuçların açıklanmaya başlanmasından 2-3 saat sonra televizyon kanallarına yaptığı açıklamalarla
seçimden sonra çark eder mi acaba? sorularına yanıt verdi ve öncelikli konularımız AB ve ekonomik zorlukları çözmektir diyerek kafalardaki soruları bir nebze olsa da sildi. Ancak 58. Hükümeti zor günler bekliyor, yanı başımızda ha çıktı ha çıkacak olan bir savaş, Avrupa Birliği, ekonomik kriz... Ama her şeye rağmen kötümser olmamamız gerek, yeniliklere daha açık ve daha genç bir hükümet ve bu hükümeti daha emeklemeden tekerlekli sandalyeye koymayalım, unutulmasın siyasi görüş ne olursa olsun her şey Türkiye için.Gelelim seçim meydanlarında uçanlara, atan-tutanlara :)
Bülent Ecevit: Ben, öteden beri aslında yüzde 10 barajının çok yüksek olduğunu düşünürüm... dedi ama her şey düşüncede kaldı.
Tansu Çiller: 4 Kasımda Erdoğan yok... dedi kendi gitti.
Mesut
Yılmaz: Seçim kanunu değiştirelim... dedi kendi kazdığı kuyuya düştü.Recai Kutan: Tayyip Beyden bu memlekete hayır gelmez... dedi Hayır mı, şer mi bilmem ama ateşteyim ben ateşte şarkısını söyledi.
Devlet Bahçeli: Yalım Erez, Cem Boyner ve Bedrettin Dalan ne olduysa, Kemal Derviş, Tayyip Erdoğan ile YTP'nin sonu da aynı olur... dedi belki kendini eklemedi.
Necmettin Erbakan Special Edition:
- Millet bunları gördükten sonra milli görüş dışında oy verirse, başına taş yağar maazallah
- Ey Saadet'in takli
tçileri, erkekseniz karşıma çıkın! Bu sözüme hanım dinleyiciler alınmış olabilir. Ben bu sözü Anadolu'da kullanılan bir tabir olarak söyledim. Bu sözün manası, yiğitseniz demektir! Yoksa bizim hanımlarımız sizlerden daha erkektir!- Bu rantiyeciler, 'aman
milli görüş iktidara gelmesin' diye niye bu sabun köpüğünü şişiriyorlar. Gece gündüz niye tir tir titriyorlar. Boşuna üflemesinler. Onlar, pıt diye sönecekler. Bu taklitçiler, bu rantiye pompalarının işçileridirler- AK Parti ve Derviş seçimde sabun köpüğü gibi dağılıp gidecek, hiçbiri kalmayacak
- Bunlar çocuk; hiç birşey bilmez
- Kemal Derviş’i medya şişirdi. O da dolduruşa geldi
- Bana bak yahuu, sen çoluk çocuksun. Ne devleti bilirsin devletin parası rantiyeciye gidiyor haberin yok. Uyuyorsun sen u
yuyorsunDiye gider...
Bu arada Fadıl Fıdıllıoğlu da Meclise Siirt İmza Otomobil fabrikasında üreteceği İmza adlı arabasıyla gelecektir umarız...
İlk kez siyasi içerikli bir yazı yazdığım için bütün Bilişim Cumhuriyeti okurlarından özür dilerim.
Türkiy
e Radyo Televizyon Kurumu’nu elinde olan bütün bilişim teknolojilerini en üst düzeyde kullanarak yaptığı Seçim 2002 programından dolayı tebrik eder ve seçim sonuçlarının tüm Türk halkına hayırlı olmasını dilerim.“Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir”
M. K. AtatürkKredi kartı kullansak mı, kullanmasak mı? - II
25/09/2002
Savaş Köse
kose@bilisimcumhuriyeti.com
Şimdi gelelim restorandaki garsonun kredi kartı bilgilerinizi çalma riskine. Bakın aslında bu noktaya hiç mi hiç katılmıyorum. Kredi kartı kullanımının İnternet ortamındaki riskleri ile fiziksel ortamdaki risklerinin karşılaştırılmasının yapılması bile saçma geliyor bana.
Öncelikle yazı dizime uzun bir süre ara verdiğimden dolayı siz okuyucularımdan özür dileyerek yazıma kaldığım yerden devam et
mek istiyorum.Daha önceki yazımda da belirttiğim gibi İnternette kredi kartı kullanımının güvenli olduğunu savunanların öne sürdükleri diğer bir nokta ise kredi kartının fiziksel olarak kullanımının zaten güvenli olmadığıdır.
Şimdi bu noktada çelişkili
durumlar vardır:İlk olarak, bu şekilde bir savunma yaparak zaten kredi kartlarının fiziksel olarak baştan beri güvenli olmadığını kabul etmektedirler. 'Peki nasıl oluyor da bu kadar önemli bir konuda, hadi İnterneti geçiyorum, ilk baştan beri gerekli önlemleri almıyorlar?' sorusu geliyor adamın aklına.
Akla gelen diğer bir soru ise 'madem bu kredi kartları fiziksel olarak zaten tamamen riskli ve güvensiz, neden gerekli önlemleri almadan bunu bir de İnternete taşıyorsun ve durumu daha da kötü ve riskli ha
le getiriyorsun?'Şimdi gelelim restorandaki garsonun kredi kartı bilgilerinizi çalma riskine. Bakın aslında bu noktaya hiç mi hiç katılmıyorum. Kredi kartı kullanımının İnternet ortamındaki riskleri ile fiziksel ortamdaki risklerinin karşılaştırılmasının yapılması bile saçma geliyor bana.
İlk olarak fiziksel olarak gittiğiniz restoranların ya da alış veriş yaptığınız yerlerin sayısı bellidir . Kaldı ki bu yerlerde kiminle muhatap olduğunuz da bellidir. Ancak milyonlarca kullanıcısı olan kimin kim olduğu belli bile olmayan İnternette alış veriş için kredi kartı bilgilerinizi gönderdiğinizde ne olacağını asla bilemezsiniz.
Fiziksel olarak kredi kartı kullanımında risklerin azaltılması daha çok kullanıcıya aittir. Kredi kartınızı garsona vermek yerine kendiniz gidip ödeme yapabilirsiniz. Ancak İnternette bir siteden alış veriş yaptığınızda, gerekli olan noktalara ne kadar dikkat etseniz bile kredi kartı bilgileriniz bilgisayardan çıktığı andan itibaren nerede ve nasıl kullanılacağından emin olamazsınız.
Bil
gileri alan sitenin kredi kartı bilgilerinizi herhangi bir şekilde bir veri tabanında saklayıp saklamadığından, eğer saklıyorsa sakladığı bu ortamın sadece bir text dosyası olup olmadığından nasıl emin olabilirsiniz ki?.Bu noktada kredi kartını kullandığınız bankanın ne kadar güvenli olduğu yada alış veriş işlemi için gerek kredi kartı onaylama kurumlarının gerekse sanal mağazaların ne kadar güvenli olduğunun pek fazla bir önemi yoktur. Daha önce de defalarca söylediğim gibi güvenlik zincirinin sağlamlığı onu oluşturan halkalardan en kuvvetli olana değil, halkalardan en zayıf olana bağlıdır!
Peki diyeceksiniz, 'kardeşim hep laf hep eleştiri. Anladık her yıl İnternet üzerinden milyonlarca belki milyarlarca dolar kredi kartı dolandırıcılığı gerçekleşiyor. Eleştiri yapmak kolay da çözüm olarak ne yapmak lazım?'
Evet aslında gerek kredi kartının İnternette kullanımı gerekse fiziksel kullanımı konusunda güzel çözümler yok değil ancak bunların hayata geçirilmesi ve uygulanmasında sorunlar var.
Bu noktada ne ya
pabiliriz sorusuna ve ayrıca İnternet bankacılığı konusuna bir sonraki yazımda değineceğim.Sağlıklı, huzurlu, mutlu ve güvenli günler dileğiyle...
Yersen ve Dadaşlar
23/09/2002
Serhat Ayan
ayan@bilisimcumhuriyeti.com
Hayatındaki en büyük teknoloji, bilişim fuarında Siemens’ten ibaret olan e-Devlet standına gittiği pilli araba olan sayın Ecevit’in bilişim konusunda teknokentler kuracağına, okullara bilgisayar sokacağına inanmak, onun aslında saçlarını boyatmadığına, kömür gibi bıyıkları olduğuna inanmak
gibi bir şey.
Çok sevdiğim bir laftı bu... Birisi bize bir şey yedirtmek istediği zaman biz bunu yutmadığımızda söylerdik. Yersen ve Dadaşlar, o eskinin Anadolu Rock tarzı müzik yapan gruplarından birinin değiştirilmiş hali.
Sevgili Yurtsan Atakan bu ha
fta Hürriyet gazetesinde yazdığı köşe yazısında oyunun rengini söylemiş. Atakan, oyunun DSP’ye gideceğini ima etmiş. Çünkü DSP, internet sitesinde (Atakan’ın deyimiyle HTML standartlarını desteklemeyen internet sitesinde) (Benim daha önceki deyimimle Emrehan Halıcı beyin internet sitesinden birebir kopyalanmış internet sitesinde) parti programını açıklarken bilişim için çok güzel sözler vermiş, önemli projeler vaadetmiş.Kimsenin oyunun rengini eleştirmek benim haddim değil. Ama her nedense sevgili dostumun bu programa inanası gelince benim aklıma Kırmızı Başlıklı Kız masalı geldi.
Hani kurt büyükanne kıyafeti giyip yatakta yatarken Kırmızı Başlıklı Hatun bu görüntüden kıllanır ve der ki “Büyükanneciğim senin gözlerin neden bu kadar iri?”... Kurt der ki “Seni daha iyi görebilmek içiiin”... Kırmızı Başlıklı buna inanır ve lapin gibi gidip onun yanına gider. İnsanlar bazen inanmak istedikleri şeye inanırlar.
Hayatındaki en büyük teknoloji, bilişim fuarında Siemens’ten ibaret olan e-Devlet standına gittiği pilli araba olan sayın Ecevit’in bilişim konusunda teknokentler kuracağına, okullara bilgisayar sokacağına inanmak, onun aslında saçlarını boyatmadığına, kömür gibi bıyıkları olduğuna inanmak gibi bir şey. Noel babaya inanmak, Superman’e inanmak gibi bir şe
y.Ancak konu o aynı bilişim sevdalısı (!) iktidarı tekrar eski yerine getirmekse, hele hele aynı zihniyetle, orada bir saniye demek gerekiyor. Biraz daha temkinli yaklaşmak gerekiyor konuya. Sırf parti programında iki üç satır geçirdi diye bu adamları bilişimde iş yapar addetmek çok büyük sorumluluk. Bu vebalin altından kimse kalkamaz.
Sonra (seçimlerden sonra) Kırmızı Başlıklı Kız der ki “senin ağzın neden bu kadar büyük?” Kurt da “seni daha iyi yiyebilmek içiiin...” der ve Kırmızı Başlıklı saf kızı bir lokmada midesine indirir. Ondan sonra herkes bekler ki kurt uyusun, oradan bir avcı geçsin, kurtun midesini açıp Kırmızı Başlıklı Kızı ve büyükannesini kurtarsın...
Türkiye’de böyle bir avcı 1938’den bu yana pek seyrek gelmiş, riske girmeye değer mi siz k
arar verin...Benim oyumun rengini merak edenlere... Ben oturup teker teker tüm partilerin internet sitelerine girip parti programlarını teker teker okuyorum, benim oy vereceğim bölgede hangi partiden kim aday olmuş inceliyorum. Tembel olmayın siz de bir iki satır bir şey okuyun da oyunuzun rengini ona buna sormadan kendiniz belirleyin.
Allahaşkına biraz bilişin...
Verimlilik
22/09/2002
Burak Bayramlı
bayramli@bilisimcumhuriyeti.com
Ufak devreler içinde Java var. Niye? Dil hem güçlü, hem de basit. Nere
den biliyorum? Bir Java devresi önümde duruyor! Lego oyuncağımın içinde Java var!
Yıllar önce nesnesel programcılık için C++ dili kullanırdık. Bu dilin ayıptır söylemesi bizim şirkette babalarından biri olmuştum. Millet habire soru sormaya geliyordu, ama ben aslında, gizli gizli bu dilden hiç hoşlanmıyordum. İlginç bir durumdu aslında.. Sebeplerine geleceğim.
Daha önce bahsettiğim 'çoğunluğun yanılgısı' kuramını uygulamıştım bu soruna. C++ dili hakkaten kullanışsızdı. Ayrıca basitliğe çok önem verdiğimden, verimlilik açısından C++'in iyi bir dil olmadığını farketmiştim. "Bundan iyisi nasıl olmaz” diye düşündük uzun zaman, ve aramaya başladık. Eiffel adlı dil bulduk, fakat bir türlü yaygın hale gelmedi. Diğer seçenekler sarmadı. ADA dili fena değildi, ama
hükümet projelerinden başka kullanan yoktu. Arayış böyle gitti.. gitti..ve bitti.Seçenek yoktu.
(Alternatifimiz yoktur!) Gülmeyin...Fakat, aramanın tam bittiğini söyleyemem, arama beklemeye dönüştü.
Yani bekledik.. bekledik.. ve bekledik.Beklemeye de
değdi. Yeni bir teknoloji doğmaya başlamıştı ve ben eskiyi camdan dışarı atmaya hazırdım.Java!
Bu dili ilk gördüğümde tarayıcı içinde resim oynatmaktan fazla bir şey yapmıyordu. Fakat arka planda, ispat ettiği şeyler ilginçti. İşleyebilir kodu bilgi ağı üzerinden gönderebiliyordu, ayrıca dil kuralları hata yapmayı zor hale getirmişti. Derleme yapılıyordu, fakat derleyici makina kodu yerine, "arakod" denen bir şey çıkartıyordu, o yüzden Java arakod servisi denen programlar içinde çalışıyordu. Linux üzeri
nde derlenen arakodu Windows'a kopyalayın, aynen çalışıyordu! Yani arakod evrensel hale gelmişti.Açıkçası, yeni bir teknolojinin doğumuna tanık olmuştuk. Bu dilin verimlilik için etkileri büyük olacaktı. Arakod kavramı teknoloji dünyasında yeni ufuklar açtı. Resim oynatmaktan başlayan Java, şimdi görsel olmayan programlar (servis tarafı iş sistemleri) için kullanılıyor.
Ufak devreler içinde Java var. Niye? Dil hem güçlü, hem de basit. Nereden biliyorum? Bir Java devresi önümde duruyor! Lego oyuncağımın içinde Java var! Elimle Java kodu yazıp, Lego ile yaptığım arabayı kontrol edebiliyorum. Muazzam ötesi bir şey bu.Lego derken bahsetmeden geçemeyeceğim. Lego Mindstorm denen set halinde gelen parçaların içinde RCX denen bir işlemci var. Lego aslında görsel bir dil kullanıyor, fakat Java'cı korsanlar içine bir arakod servisi koydular bile. Lego içinden çıkan algılayıcı parçalar var, mesela ışık algısı, tampon çarpınca '1' ya da '0' sinyali veren algılar var. Bu sinyalleri Java ile işleyip, motorlara ileri ge
ri komutları verebiliyorsunuz. Harika!Buradan alevlenen merak, bizi yeni alanlara itti. Şu anda robot ve elektronik göz projelerimiz var. CmuCam adlı ufak ve ucuz bir kamera, 2 saniyede bir 300x200 çözünürlükte resim çıkartabiliyor. Düşünün, Java grafik algoritmalarından geçirip, resim içinden, önümdeki nesneyi farkedebilirsem robotu etrafından dolaştırabilirsin. Ne yazık ki CmuCam bağlantısı seri port üzerinden. Lego RCX hafızası da çok düşük. Ne yapacağız.. ?
O zaman harbi Java devresi alacağız. JStamp adlı devre, mikroişlemcisini tamamen Java arakodu üzerine kurmuş.
Yani arakod, ANAKOD olmuş.Verimlilik artıyor.
Artık ne diyelim: İnşallah Türkiye'de Lego Mindstorm satılıyordur.
Robot yarışmaları düzenliyorlar şimdi...En iyi robotu yapan bir çocuğun robotu (Java kullanarak kodlanmıştı) ödül olarak uzay istasyonuna çıkarıldı. Bağlantılara bakın.
Antalya merkezli Türk Uzay Kurumu faaliyete geçmiş diye duydum. Uydu atacaklarmı yakında? Planları ne olursa olsun, bizim genç mühendisler, bilim adamları uzaya çıkmak için kaşınıyor. ATA-1 projesini duydunuz mu? Başlığı çok ilginç.
Biz Hazırız.Hakkaten hazırız.
Linkler:
ATA-1:
LeJos (Lego uzerinde Java):
Lego Mindstorm:
java.sun.com, www.bilgidata.com
Java devresi JStamp:
CmuCam:
Telekom krizi, Moore ve Metcalfe
16/09/2002
Refik C. Arkut
r.arkut@bilisimcumhuriyeti.com
Telekom endüstrisi, “köpük” döneminden devasa 470 milyar dolarlık bir borç yaratarak çıktı. Aşikar olarak, artık bu sektöre borç bulmak uzun süre olanaksız. Kapanan IPO fırsat penceresi, borsanın bu düşük düzeyi ile uzun yıllar açılamayacak.
Geçenlerde, Wall Street Journal’in yayınladığı bir rapora göre, telekom endüstrisinde yaşanan kriz sonucu gerçekleşen iş kaybı şimdilik 500,000’i aşarak, demir çelik ve otomotiv endüstrilerinde kırılan rekorları geçmiş bulunuyor. Üstelik, telekom endüstrisindeki bu çözülme veya çöküş, gerçekleşme hızına bakıldığında daha da dramatik görünüyor. Yarım milyon iş kaybının iki yılda yakalanmasına karşın, otomotive bu sayıya yirmi yılda erişmişti (1).
İş kayıplarının büyük kısmı, tırmanan zararlarını azaltmak için masraflarını kesmek zorunda kalan dev firmalardan kaynaklandı. Fortune Global 500, 2001’de 11 telekom firmasını en çok zarar eden sıraladığı 25 firma arasına koyuyor. Zararda 27 miyar dolarla li
ste başındaki Nortel’i, Vodafon (23 milyar $) ve Lucent (16 milyar $) izliyor. Onbir firmanın toplam zararı 107 milyar dolar ve dahası WorldCom muhasebe pisliklerinden temizlendikten sonra bu rakamın ne olacağı bilinmiyor.Problemin merkezinde servis sağlayıcı sektörü yatıyor. Yakın bir geçmişte yapılan bir araştırma, iflasa sürüklenen 61 önemli telekom servis sağlayıcıyı listeliyor (2). Bu iflas furyası da telekom techizat üreticilerinin yıkımına neden oldu (3). Son iki yıl içinde, en üst değeri olan 290,
000 iş pozisyonundan şimdiki 220,000’e düşerek 70,000 yani %24 oranında iş kaybı ile sonuçlandı. İşin kötü yanı, özel fonlarla desteklenen ağ işindeki firmaların zararlarının artarak devam edeceğinin görülememesi. Nedeni çok basit: para! Telekom endüstrisi, “köpük” döneminden devasa 470 milyar dolarlık bir borç yaratarak çıktı. Aşikar olarak, artık bu sektöre borç bulmak uzun süre olanaksız. Kapanan IPO (4) fırsat penceresi, borsanın bu düşük düzeyi ile uzun yıllar açılamayacak. Artık önemli telekom techizat firmaları "şirket alımlarını" kolay kolay yapamayacaklar. Belki, Cisco bir istisna - o da hızını azaltmak zorunda.Yukarıda anlatılan bu oluşum son 5 yılda kurulmuş olan ağ techizat firmalarının önünde hangi seçenekleri bırakıyor? Ağ işinde binlerce yeni şirket risk - kapitali ile beslenerek kuruldu. Nokta (.) com şirketlerinin birçoğu battı. Bir ara ağ altyapısı üreten şirketler daha ümitvar gözüküyordu. Optiksel ağlar, MPLS, telsiz, bileşenler ve depolama ağları ilgi çekmeye devam etti. Sadece 1999 - 2
000 yıllarında 700’den fazla ağ altyapı şirketi kuruldu. Ancak bu olağanüstü tasfiye ortamında, birçoğu kapitallerini gelecek 18 ayda tüketecek. Yeni kapital veya borç olanaklarına erişemeyen ve sınırlı firma alım olanakları altında birçoğu kapılarını kapatmak zorunda kalacak.Şimdi bu noktada, "ne yapalım, serbest pazar sistemi çalışıyor, bazı fazlalıkları temizliyor"’ gibi hüzünlü bir sonuca varabiliriz. Bu önerme bir dereceye kadar doğrudur. Aşırı miktarda risk kapitali, aşırı yeni firma sayısı, aşırı servis sağlayıcı, aşırı kapasite, aşırı hızlı sağlandı diyebiliriz. Ancak daha yakından incelenirse, serbest pazarın kaynak atanması veya ağ kurulumları için “optimum” çözüm sağlayan bir “araç” olmadığını görürüz. Gerçekte, yukarıdaki sonucun arkasında, yer
leşik telekom servis sağlayıcılarının tarihsel telefon servislerini fiyatlandırma güçlerini kaybetme gerçeği bulunuyor. Hepimiz düşük maliyetli telefon görüşmeleri istiyoruz. Fakat bu istek, taşıyıcıları "yeni nesil teknolojileri" sağlayacak fonların telefondan elde edilmesine engel oluyor. Optik ve telsiz teknolojilerinin vaad ettiği yenilikleri gerçekleştirememe tehlikesinin eşiğinde durmaktayız. Bir ideal pazarda her sektörde birkaç kazananın olması gerekir. 2002’nin telekom yıkım boşluğunda bunu yakalamak için yeterli fon olmayabilir.Şimdi olayın perde arkasına bakmaya çalışalım. Telekomünikasyon çözümlerini yakından etkileyen iki “teknoloji yasası” (5) yürürlüktedir. Bunlardan birincisi, "Moore kuralı" olarak bilinen "transistor ölçeklenmesi", ve diğeri "Metcalfe kuralı"’ olarak bilinen "kullanıcı değer ölçeklenmesi" ile ilgilidir. Moore kuralı, basitçe, her 18 ayda yonga (chip) yoğunluğunun iki katına çıkarak, teknolojilerin kullanılamaz hale geleceğini ve ekonominin birçok altyapının planlanmasını ve
finansmanının yapılamayacağı bir değişim hızı ile karşılaşılacağını ifade eder (6). Bu kural veya fiziksel prensiplerden çıkardığımız gözlem son birkaç on yıldan beri geçerliliğini korumaktadır. Birçok mühendis tarafından da iyi bilinmesine karşın, bu kural öyle görülüyor ki, gözardı edilmiştir. Üstel değişimi gözönünde canlandırabilmek, doğrusal değişim hakkında bir fikrimiz olmasına karşın, kolay bir iş değildir. Moore kuralı, başka bir deyişle, "ne yaparsan yap, bir zaman sonra yanlış olacak" anlamına geliyor.Öteyandan, Metcalfe kuralına göre, bir yeni telekomünikasyon servis veya uygulamasının, "ilk kullanıcısına" sağlayacağı "değer" o kadar küçük olacak ki, hiç kimse için onu satın alacak teşvik olmayacağından ölü - doğacaktır. Bu gözlem, ağın değerinin onu kullananların sayısının karesi ile artmasına dayanmaktadır (7). Ağa bağlı her kullanıcıya, yeni bağlanan kullanıcı bir ilave değer getirir. Bir kullanıcı için ağın toplam değeri, eğer aynı ağı veya uygulamayı paylaşanların sayısı küçükse küçüktür.
Tersine, ağa bağlı kullanıcı sayısı arttıkça bu değer büyük olacaktır.Yukarıda açıklananların ışığında, yeni bir servisin (uygulamanın) potansiyel müşteri kitlesi tarafından kabullenilmesi açısından, ağ işletiminde iki farklı "düzeni" saptıyoruz. Bunlar; birincisi, herkese bağlanma için az değerin ve yeni kullanıcılar için küçük bir teşviğin bulunduğu “seyrek düzen”, diğeri ise, herkes için büyük bir değerin ve yeni kullanıcılar için büyük bir teşviğin bulunduğu “yoğun düzen”, olarak tanımlanabilir. Herha
ngi bir yeni servis için, seyrek düzenden yoğun düzene geçilebilmesi için çok yüksek bir zorluk engeli bulunmaktadır. Geçmişte bu engeli aşabilen servisler bulunmasına karşın, engel önünde takılıp kallanların sayısı bundan az değildir.Bu zorluk engeli aşılabilir mi? Aşılabilirse hangi koşullarda ve nasıl? Başarılı örnekler mevcut mu? Engeli aşmak için kuantum sıçraması ağ ekonomisinde yapılabilir mi? Bu soruların yanıtını ilerideki yazılarımızda tartışacağız.
Son olarak, bize göre, telekom krizinde, servi
s sağlayıcıların başarısız olanların tümü değilse bile, birçoğunun, "Moore" ve "Metcalfe" kurallarının gözardı edilmesi sonucunda, yukarıda değinilen zorluk engeline takıldıklarını belirtmekle yetinelim.
(1) Oto hızı ile foton hızı aynı olmuyor!
(2) www.convergedigest.com
(3) Yoksa bunun tersi mi oldu? Sonuçta, servis sağlayıcılar "ne yapalım bize çok fazla ve çok pahalı sattınız, bizde battık" diyebilirler. Neden sonuç ilişkisi açısından durumu saptamak kolay değil. Ancak ikisinin de aynı gemide oldukları kesin. Belki şimdi farkına vardılar!
(4) Initial Public Offering - kaynak sağlamak için borsada ilk defa kote olma anlamına geliyor.
(5) Yasa yerine, "kural" demek daha doğru olur. Şimdiye kadar doğruluğu kanıtlanamayan ancak yanlışlığını gözlemlemediğimiz olgu.
(6) Yazarın sorusu: " Acaba entropi yasasına tabii bir dünyada, fizik kanunlarını kullanarak yapacağımız cihazların ekonomik çalışabilirliği de entropi yasasına bağımlımıdır?"
(7) Ekonomistler bu olguya pozitif dışsallık adını vermektedir.
